Το τριήμερο που έγινε τετραήμερο

Σήμερα είναι ακριβώς ένας χρόνος από την ημέρα που παρουσιάσα το διδακτορικό μου. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της συνάρτησης, τι κατάφερα ή δεν κατάφερα αυτόν τον χρόνο. Ο χρονικός ορίζοντας είναι πιο περιορισμένος, τι έγινε τώρα στο μέσον του Καρναβαλιού. Η ιστορία ξεκινάει την Τσικνοπέμπτη. Ως ανέμενα δεν έγιναν πολλά, βγήκα το μεσημέρι με έναν συνάδελφο και φάγαμε και πήγα μόνος και είδα το Jupiter Ascending. Η ταινία δεν ήταν αριστούργημα, δεν ήταν και κάτι το πολύ φοβερό αλλά ήταν ευχάριστος τρόπος να περάσω ένα δίωρο. Παρασκευή πήγα στην δουλειά, πήρα μάλιστα και λίγη δουλειά σπίτι και μετά μάλλον ύπνος. Το μέγιστο που κατάφερα ήταν να πάω γυμναστήριο. Σάββατο, του Αγίου Βαλεντίνου, μηδέν. Από το πρωϊ ήξερα πως δεν θα γίνονταν τίποτα, απλά το απόγευμα το επιβεβαίωσα. Ουσιαστικά το απόγευμα βρέθηκα με δύο επιλογές, είτε να κατέβω μόνος σε μία πόλη όπου δεν ξέρω κανέναν και να ελπίσω στο καλύτερο, είτε να κάτσω σπίτι. Η δεύτερη πρόταση είναι κάτι που το σκέφτηκα σοβαρά, εν τέλει όμως την απέρριψα, δεν ήξερα κανένα μέρος που να έλεγε ότι είναι για μοναχικούς αλλά βασικότερο ήταν ότι είχε φοβερό κρύο και αέρα. Ωστόσο είχα έναν άσσο στο μανίκι, την Κυριακή ήταν προγραμματισμένο αποκριάτικο γεύμα από το YAL. Το απόγευμα της Κυριακής πηγαίνω στο σπίτι κουβαλώντας ένα μπουκάλι Πόρτο (το οποίο απεδείχθει δημοφιλές) όπου βρήκα και γνώρισα καμία 30αριά νέους και έκανα νέες ελπίζω παρέες για έξοδο. Η Δευτέρα ήταν αργία από την δουλεια. Υπήρχε πρόβλεψη για πολύ χιόνι το βράδυ που επαληθεύτηκε (πολύ για τα δεδομένα του Raleigh). Την ημέρα βγηκα για βολτα στα μαγαζιά και μετά από ψώνια πήγα στο σπίτι. Κανόνικα σήμερα θα πήγαινα στο γραφείο αλλά λόγω χιονιού ήταν κλειστό. Έτσι δούλεψα όσο δούλεψα από το σπίτι. Ελπίζω άυριο να πάω γραφείο, είναι δύσκολο να κάθομαι σπίτι τόσο καιρό μόνος. Βλεπουμε για το Σαββατοκύριακο αυτό τι θα γίνει