Το Σάββατο πήγα το πρωϊ στο γραφείο να τελειώσω ότι δεν είχα τελειώσει την Παρασκευή. Ενώ ήμουν εκεί είχα πρόταση από συμφοιτήτρια να πάω πατινάζ Roanoke. Μακάρι να είχα την δυνατότητα να διαθέσω τον χρόνο κατα την πλέον παραγωγική φάση της ημέρας. Τελείωσα τα στατιστικά παραγωγής και μετά άρχισα να αναθεωρώ το τρίτο κεφάλαιο. Εκεί λοιπόν όπου άρχιζα και περιέγραφα την νέα μεθοδολογία που έχω εισάγει, συνειδητοποιώ ότι έκανα λάθος στον υπολογισμό της διάβρωσης. Αντάλλαξα e-mail με τον καθηγητή και συμπέρασμα ήταν ότι πρέπει να ξανακάνω ένα κομμάτι. Όλα αυτά λιγότερο από μία εβδομάδα προ του τέλους. Κάπου εκεί τελείωσε η ημέρα μου και εν τέλει σήμερα κάθισα όλη μέρα και ξαναέκανα τους υπολογισμούς. Ο χρόνος μου γίνεται όλο και πολυτιμότερος, το περιθώριο για διορθώσεις της τελευταίας στιγμής όλο και μειώνεται ιδίως διότι δεν έχω ακόμα ετοιμάσει το τρίτο κεφάλαιο σε μία αρκούντως ολοκληρωμένη μορφή. Ωστόσο δεν είναι δυνατόν να συνεχίσω χωρίς να εκτονωθώ και το βράδυ χτες βρέθηκα στο Roanoke εν τέλει να κάνω κάτι το πιο διασκεδαστικό από πατινάζ. Πάντως το να έβγαινα με την συνάδελφο πιθανόν να σήμαινε ότι θα γνώριζα και κανένα άλλο άτομο και σε κατάσταση όπου θα ήταν πιο δεκτική για κουβέντα τουλάχιστον.
Ξεκινήσαμε ενώ χιόνιζε στο Blacksburg. Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω και λίγη πειθώ για να πάμε στην πόλη του άστρου (Star City, παρατσούκλι του Roanoke διότι έχει ένα μεγάλο φωτεισμένο άστρο, το μεγαλύτερο στην Αμερική, στην κορυφή του Mill Mountain) καθότι φοβόντουσαν ότι ο δρόμος θα ήταν κλειστός λόγω χιονιού. Όπως τους είπα και εν τέλει απεδείχθει δεν είχε ρίξει τίποτα κάτω στην πόλη. Κατευθηνθήκαμε απευθείας στο Corned Beef και μέχρι τέλους εναλλασόμασταν ανάμεσα σε πίστες. Κυρίως ήμασταν όμως στην κάτω. Στην αρχή και αφού ήπια το ποτό μου κατέβηκα να χορεψω και βρέθηκα να χορεύω με πέντε κορίτσια τα οποία χόρευαν μαζί μου μάλλον διότι δεν συνοδεύονταν. Ωστόσο μετά από τρία-τέσσερα τραγούδια μετακινήθηκαν προς την πρώτη αίθουσα και μάλλον έκλεισαν τον λογαριασμό τους και αποχώρησαν, καθότι δεν τις ξαναείδα. Πιθανόν να είχαν βγει με πρόθεση να γυρίσουν σπίτι τους τα μεσάνυχτα, καθότι όμως πριν εμφανιστούμε εμείς ο κόσμος δεν χόρευε στην κάτω πίστα (και χόρευε μόνο στην πάνω πίστα R&B και συναφή, δεν μου αρέσει η μαύρη μουσική τόσο ούτε είμαι και καλός στον να την χορεύω) το ερώτημα είναι τι έκαναν και που. Το παραδέχομαι, πρόθεσή μου όταν βγαίνω είναι να χορεψω, το να πιω σε καμία περίπτωση δεν είναι για εμένα αυτοσκοπός αν πάντα θα πιω κάτι διότι αλλιώς αδυνατώ να χαλαρώσω. Τέλος πάντων αυτό ήταν το highlight της νύχτας και ξανά μανά απεδείχθει ότι τα κορίτσια του Roanoke είναι πιο φιλικά από αυτά του Blacksburg. Από εκεί και πέρα πρώτα άδειασε η πίστα και όταν ξαναγέμισε η ανισορροπία των φίλων είχε αντιστραφεί υπέρ των αγοριών, οι επιθετικοί κάτι έκαναν αλλά σε αυτούς δεν ανήκω εγώ. Αν μη τι άλλο φίλος ο οποίος δεν χόρευε κάθονταν και την έπεφτε μαζικά σε κοπέλες χωρίς κανένα αποτέλεσμα και εν τέλει θέμα συζήτησης στην επιστροφή ήταν πώς στο καλό μπορεί κανείς να βρει κοπέλα στην περιοχή.
Πραγματικά το θέμα είναι άλυτο. Στην Ελλάδα το ξενυχτάδικο έχει και τέτοια λειτουργία, είτε είναι μπαρ είτε κλαμπ. Δεν σημαίνει ότι γίνεται κάτι αλλά τουλάχιστον κάτι παίζεται, έστω και εντός της παρέας, δύσκολα γίνεται κάτι με αγνώστους. Στην Αμερική υποτίθεται (τουλάχιστον αν πιστέψεις το Χόλυγουντ) ότι πιο εύκολα γνωρίζεις και έχει επιτυχίες στα μπαρ αλλά σε καμία περίπτωση δεν ισχύει τουλάχιστον εκεί που ζω. Στο Blacksburg είναι εξωφρενικά απίθανο για αγόρια εκτός αν είσαι ένα εξαιρετικό δείγμα ανδρός. Αν όμως έχει τόσο καλή εξωτερική εμφάνιση, γιατί να κατέβεις να ψάξεις; Λογικά έχεις όλες τις συμφοιτήτριές σου. Στο Roanoke οι κοπέλες είναι φιλικότερες αλλά αυτό φτάνει εώς ότου χορέψεις. Είναι απίθανο ο χορός να ακολουθηθεί από κάτι άλλο τουλάχιστον στην περίπτωσή μου. Κάτι είδα να γίνεται χτες το βράδυ με άτομα στην πίστα αλλά είναι δεδομένο ότι η μάλλον εχθρική πρώτη αντίδραση που είδα θα με αποθάρρυνε, εάν δεν με ενθαρρύνει η κοπέλα πιθανόν να οπισθοχωρήσω, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κατηγορηθώ για σεξουαλική παρενόχληση. Δύο κοπέλες μου την έχουν πέσει όσο ήμουν Αμερική, και οι δύο ήταν άτομα τα οποία είχα συναναστροφές 20+ φορές, είχαν ήδη έτερον ήμιση όταν έγινε η φάση και ήταν τόσο απότομο όπου έμεινα σοκαρισμένος και αποσβολωμένος με αποτέλεσμα να μην πω ναι, ήταν σαν να μου έπεσε κεραμίδα στο κεφάλι, τόσο απότομα. Μία φορά πήγε να γίνει κάτι ενώ χόρευα, στο Corned Beef μάλιστα, αλλά η απειρία μου είχε ως αποτέλεσμα να αποτύχω παρά τους καλούς οιωνούς, την παρερμήνευσα και έδωσα λάθος απάντηση. Συγνώμη αλλά οι κοπέλες δεν έρχονται με οδηγίες. Ωστόσο που βρίσκεις τις κοπέλες; Στα ξενυχτάδικα μάλλον όχι. Όπως είχα πει σε κάποια φάση, δήλαδη τι πρέπει να κάνω, να πάω στο Appalachian Trail και να την πέφτω σε όποια περνάει; Η απάντηση που είχα από Αμερικανούς συναδέλφους ήταν είτε να γίνω μέλος σε κάποια ομάδα που πηγαίνει πεζοπορίες είτε να πάω σε κανένα γυμναστήριο. Ως προς το πρώτο, μου αρέσει η πεζοπορία αλλά όχι η ιδέα του να περάσω όλη την ημέρα σε ένα βουνό, για μένα περπάτημα σημαίνει βγαίνω στο πεζοδρόμιο/μονοπάτι, περπατάω κανένα μισάωρο/ώρα/δύο ώρες και μετά γυρνάω σπίτι, όχι οδηγώ μισή/μία/δύο ώρες εως το μονοπάτι, περπατάω 5 ώρες και μετά όσο πήρε να πάω μου παίρνει να γυρίσω. Όσε σε γυμναστήριο, ποτέ δεν έχω πάει στην ζωή μου, πρέπει καποιος να με πιάσει από το χέρι και να με πάει όπως όταν ήμουν στην πενταήμερη με είχα πιάσει οι συμμαθητές μου από το χέρι και με πήγαν σε κλαμπ και έτσι ανακάλυψα την μαγεία του. Όσο μεγαλώνω συλλέγω εμπειρίες αλλά και γερνάω, σύντομα δεν θα είμαι καθόλου ελκυστικός...
Ξεκινήσαμε ενώ χιόνιζε στο Blacksburg. Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω και λίγη πειθώ για να πάμε στην πόλη του άστρου (Star City, παρατσούκλι του Roanoke διότι έχει ένα μεγάλο φωτεισμένο άστρο, το μεγαλύτερο στην Αμερική, στην κορυφή του Mill Mountain) καθότι φοβόντουσαν ότι ο δρόμος θα ήταν κλειστός λόγω χιονιού. Όπως τους είπα και εν τέλει απεδείχθει δεν είχε ρίξει τίποτα κάτω στην πόλη. Κατευθηνθήκαμε απευθείας στο Corned Beef και μέχρι τέλους εναλλασόμασταν ανάμεσα σε πίστες. Κυρίως ήμασταν όμως στην κάτω. Στην αρχή και αφού ήπια το ποτό μου κατέβηκα να χορεψω και βρέθηκα να χορεύω με πέντε κορίτσια τα οποία χόρευαν μαζί μου μάλλον διότι δεν συνοδεύονταν. Ωστόσο μετά από τρία-τέσσερα τραγούδια μετακινήθηκαν προς την πρώτη αίθουσα και μάλλον έκλεισαν τον λογαριασμό τους και αποχώρησαν, καθότι δεν τις ξαναείδα. Πιθανόν να είχαν βγει με πρόθεση να γυρίσουν σπίτι τους τα μεσάνυχτα, καθότι όμως πριν εμφανιστούμε εμείς ο κόσμος δεν χόρευε στην κάτω πίστα (και χόρευε μόνο στην πάνω πίστα R&B και συναφή, δεν μου αρέσει η μαύρη μουσική τόσο ούτε είμαι και καλός στον να την χορεύω) το ερώτημα είναι τι έκαναν και που. Το παραδέχομαι, πρόθεσή μου όταν βγαίνω είναι να χορεψω, το να πιω σε καμία περίπτωση δεν είναι για εμένα αυτοσκοπός αν πάντα θα πιω κάτι διότι αλλιώς αδυνατώ να χαλαρώσω. Τέλος πάντων αυτό ήταν το highlight της νύχτας και ξανά μανά απεδείχθει ότι τα κορίτσια του Roanoke είναι πιο φιλικά από αυτά του Blacksburg. Από εκεί και πέρα πρώτα άδειασε η πίστα και όταν ξαναγέμισε η ανισορροπία των φίλων είχε αντιστραφεί υπέρ των αγοριών, οι επιθετικοί κάτι έκαναν αλλά σε αυτούς δεν ανήκω εγώ. Αν μη τι άλλο φίλος ο οποίος δεν χόρευε κάθονταν και την έπεφτε μαζικά σε κοπέλες χωρίς κανένα αποτέλεσμα και εν τέλει θέμα συζήτησης στην επιστροφή ήταν πώς στο καλό μπορεί κανείς να βρει κοπέλα στην περιοχή.
Πραγματικά το θέμα είναι άλυτο. Στην Ελλάδα το ξενυχτάδικο έχει και τέτοια λειτουργία, είτε είναι μπαρ είτε κλαμπ. Δεν σημαίνει ότι γίνεται κάτι αλλά τουλάχιστον κάτι παίζεται, έστω και εντός της παρέας, δύσκολα γίνεται κάτι με αγνώστους. Στην Αμερική υποτίθεται (τουλάχιστον αν πιστέψεις το Χόλυγουντ) ότι πιο εύκολα γνωρίζεις και έχει επιτυχίες στα μπαρ αλλά σε καμία περίπτωση δεν ισχύει τουλάχιστον εκεί που ζω. Στο Blacksburg είναι εξωφρενικά απίθανο για αγόρια εκτός αν είσαι ένα εξαιρετικό δείγμα ανδρός. Αν όμως έχει τόσο καλή εξωτερική εμφάνιση, γιατί να κατέβεις να ψάξεις; Λογικά έχεις όλες τις συμφοιτήτριές σου. Στο Roanoke οι κοπέλες είναι φιλικότερες αλλά αυτό φτάνει εώς ότου χορέψεις. Είναι απίθανο ο χορός να ακολουθηθεί από κάτι άλλο τουλάχιστον στην περίπτωσή μου. Κάτι είδα να γίνεται χτες το βράδυ με άτομα στην πίστα αλλά είναι δεδομένο ότι η μάλλον εχθρική πρώτη αντίδραση που είδα θα με αποθάρρυνε, εάν δεν με ενθαρρύνει η κοπέλα πιθανόν να οπισθοχωρήσω, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κατηγορηθώ για σεξουαλική παρενόχληση. Δύο κοπέλες μου την έχουν πέσει όσο ήμουν Αμερική, και οι δύο ήταν άτομα τα οποία είχα συναναστροφές 20+ φορές, είχαν ήδη έτερον ήμιση όταν έγινε η φάση και ήταν τόσο απότομο όπου έμεινα σοκαρισμένος και αποσβολωμένος με αποτέλεσμα να μην πω ναι, ήταν σαν να μου έπεσε κεραμίδα στο κεφάλι, τόσο απότομα. Μία φορά πήγε να γίνει κάτι ενώ χόρευα, στο Corned Beef μάλιστα, αλλά η απειρία μου είχε ως αποτέλεσμα να αποτύχω παρά τους καλούς οιωνούς, την παρερμήνευσα και έδωσα λάθος απάντηση. Συγνώμη αλλά οι κοπέλες δεν έρχονται με οδηγίες. Ωστόσο που βρίσκεις τις κοπέλες; Στα ξενυχτάδικα μάλλον όχι. Όπως είχα πει σε κάποια φάση, δήλαδη τι πρέπει να κάνω, να πάω στο Appalachian Trail και να την πέφτω σε όποια περνάει; Η απάντηση που είχα από Αμερικανούς συναδέλφους ήταν είτε να γίνω μέλος σε κάποια ομάδα που πηγαίνει πεζοπορίες είτε να πάω σε κανένα γυμναστήριο. Ως προς το πρώτο, μου αρέσει η πεζοπορία αλλά όχι η ιδέα του να περάσω όλη την ημέρα σε ένα βουνό, για μένα περπάτημα σημαίνει βγαίνω στο πεζοδρόμιο/μονοπάτι, περπατάω κανένα μισάωρο/ώρα/δύο ώρες και μετά γυρνάω σπίτι, όχι οδηγώ μισή/μία/δύο ώρες εως το μονοπάτι, περπατάω 5 ώρες και μετά όσο πήρε να πάω μου παίρνει να γυρίσω. Όσε σε γυμναστήριο, ποτέ δεν έχω πάει στην ζωή μου, πρέπει καποιος να με πιάσει από το χέρι και να με πάει όπως όταν ήμουν στην πενταήμερη με είχα πιάσει οι συμμαθητές μου από το χέρι και με πήγαν σε κλαμπ και έτσι ανακάλυψα την μαγεία του. Όσο μεγαλώνω συλλέγω εμπειρίες αλλά και γερνάω, σύντομα δεν θα είμαι καθόλου ελκυστικός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου