Τεσσερα χρόνια Αμερική

Κάπου την Δευτέρα συμπλήρωσα 4 χρόνια από την ημέρα που ήρθα Αμερική. Σε λίγο λιγότερο από ένα μήνα θα έχω αποφοιτήσει. Σε τέτοιες φάσεις είναι που κάνω απολογισμούς. Κατ'αρχήν ως προς τον πρώτο στόχο που έθεσα όταν ήρθα Αμερική απέτυχα ολοκληρωτικά. Το στόμα μου ακόμα ψελλίζει τα ονόματα των αποτυχιών μου. Μάλιστα εως την αποφοίτηση μόνο σκοτάδι βλέπω, αν μη τι άλλο έχω περάσει στην φάση όπου αν δεν είμαι στο εργαστήριο είμαι ξάπλα στο κρεββάτι μου, είτε κοιμισμένος είτε πολύ κουρασμένος για να σταθώ όρθιος. Τουλάχιστον βλέπω μπροστά μου το τέλος του διδακτορικού. Αύριο με το καλό θα ξεκινήσω τους υπολογισμούς της διάβρωσης, η μεθοδολογία φαίνεται ότι στέκει οπότε το μόνο που έχω είναι να γράψω. Φυσικά αυτό είναι το δυσκολότερο, μάλιστα το σχετικό κεφάλαιο δεν πρόκειται να είναι σε πολύ καλή κατάσταση στην διατριβή μου. Εάν προλάβω θα κάνω και ορισμένους υπολογισμούς για την ποιότητα των δεδομένων απόδοσης καρπών που πάντα σκόπευα να κάνω αλλά λόγω απορροής και διάβρωσης δεν κατάφερα. Το κακό είναι ότι ναι μεν έχω ημερομηνία όπου υπερασπίζομαι αλλά δεν έχω δουλειά να με περιμένει μετά. Έχω κάνει αιτήσεις για μεταδιδακτορικά και δουλειά, αλλά ακόμα τίποτα. Η έρευνα μου τουλάχιστον έχει πάει καλά και αυτό είναι που συντηρεί την διάθεση μου. Αν σε κάτι αποτυγχάνω στην έρευνα είναι διότι κανένας άλλος δεν τα έχει καταφέρει, με αρκετή δουλειά κάτι μπορεί να γίνει, είτε ως προς το αποτέλεσμα είτε να πείσω τον καθηγητή ότι δεν είναι εφικτό. Σε άλλα θέματα απλά δεν γίνεται και πλέον συνειδητοποιώ ότι φταίω και εγώ καθότι δεν μπορώ να διαβάσω την γλώσσα του σώματος των άλλων. Πάντα ως άτομο περισσότερο έβλεπα τα αρνητικά παρά τα θετικά μου, σε τελική ανάλυση τι ποσοστό του πληθυσμού έχει διδακτορικό; Τέλος πάντων, πάντα είχα διάφορους τρόπου; να εξωτερικεύσω το άγχος μου, ο προτιμηταίος μου (χορός) απλά είναι παράνομος στην Virginia