Θετοντας στόχους και τα αποτελέσματα

Σε συνέχεια των καλών ειδήσεων με την Work Authorization Permit σήμερα μου ήρθε και έντυπο να εμφανιστώ για συνέντευξη στο Norfolk τέλη Νοεμβρίου για συνέντευξη. Ξανά μανά είναι πρωϊ που σημαίνει οτι πρέπει να κοιμηθώ πάλι στην πόλη, όπως προ διετίας. Αρκετά ενδιαφέρουσα εμπειρία τότε το ταξίδι. Τέλος πάντων, αυτή τη φορά ελπίζω να πάρω την πράσινη κάρτα. Πάντως ξεκίνησα πάλι να κάνω αιτήσεις για δουλειά και πλέον αναφέρω ρητά ότι έχω work authorization. Είναι σημαντικό σημάδι ότι μπόρεσα να ξαναξεκινήσω τις αιτήσεις, διότι όπως είδα είχα πάνω από μήνα να στείλω αίτηση λόγω της πολλής δουλειάς που έπεσε και (κυρίως) της βλάβης των υπολογιστών εργασίας μου.

Γενικά ξαναμπαίνω σε ρυθμό και φαίνεται ότι επιτυγχάνω αρκετούς στόχους. Ξεκίνησα το Σαββατοκύριακο με πρόθεση να κάνω αρκετά πράγματα, περισσότερο σχετικά με το σπίτι. Παραδόξως τα κατάφερα. Έπλυνα, στέγνωσα, μαγείρεψα, έβγαλα homework, ξαναξεκίνησα να κοιτάω για δουλειά. Μπόρει να μην κάθισα πολύ, ανάγκη μετά από την τόσο γεμάτη εβδομάδα, αλλά τα κατάφερα. Το μόνο στο οποίο απέτυχα ήταν να βγω να διασκεδάσω με τους φίλους και να κεράσω για την εξουσιοδότηση εργασίας. Κύριο αίτιο: δεν μπορούσαν οι φίλοι. Βγήκα μόνος να περπατήσω στο κέντρο και παραδόξως (διότι είχαμε Fall Break) είχε πολύ κόσμο στο κέντρο. Είναι γνωστό το πως κακολογώ το Blacksburg αλλά φέτος παραδόξως έχει αρκετό κόσμο έξω. Το κακό είναι ότι δεν έχω ουσιαστικά καταφέρει να βγω. Οι έξοδοι μας ήταν περισσότερο στο Roanoke, μια-δύο φορές που πρότεινα είχα αντιδράσεις του τύπου να τους πιέζω διότι είναι εξαντλημένοι. Παραδόξως όταν είμαι εξαντλημένος είναι που είμαι πιο ανοιχτός στην έξοδο, να ξεδωσω μετά την κούραση.

Μονη παραφωνία που είχα στο καλό σενάριο ήρθε από τον καθηγητή. Μου είπε να σχεδιάζω αποφοίτηση αυτό το εξάμηνο υπο την έννοια τι θα λέω στις αιτήσεις εργασίας. Είδομεν...