Το καλοκαίρι έχει τον δικό του κύκλο εδώ. Η αρχή του σηματοδοτείται από το τριήμερο της Memorial Day. Κάπου εκεί σε τελική ανάλυση είναι η τελετή της αποφοίτησης αν και φυσικά οι εξετάσεις έχουν τελειώσει νωρίτερα και οι πειρσότεροι φοιτητές την έχουν ήδη κοπανήσει. Μέσον είναι η 4η Ιουλίου και η εθνική εορτή που έχει τάση να γίνει πολυήμερη. Τέλος είναι το Stepping Out festival το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Μετά από αυτό μπορεί να αργούν τα μαθήματα αλλά ήδη αρχίζει και γυρίζει ο κόσμος. Φέτος για πρώτη φορά έμεινα 4η Ιουλίου στο Blacksburg. Πιθανότατα θα είναι και η τελευταία, όπως είπε ο καθηγητής θα κάνει ότι είναι αναγκαίο για να τελειώσω τον Δεκέμβριο διότι τότε μένει από χρήματα. Ακόμα και αν καταφέρει και βρει χρήμα δεν βλέπω να κάθομαι πάνω από τον Μάιο, τουλάχιστον ως φοιτητής.
Μετά από το πέρας της δημοσίευσης συγχρόνως έμεινα από δουλειά αλλά και άρχισα να αγχώνομαι λόγω σύσκεψης. Εν τέλει βρήκα ρυθμό και απασχόληση αλλά εώς την σύσκεψη στις 3 Ιουλίου είχα δυσκολία να κοιμηθώ. Συζητήσαμε τι μέλλει γενέσθαι στο project με το απασχολούμαι και βγήκε ένας οδικός χάρτης. Την 4η Ιουλίου την περασα κυρίως περπατώντας. Όλη την εβδομάδα είχε συνέχει βροχή και έτσι φορούσα το παντελόνι (αντί για το σορτσάκι). Ένιωθα στενότητα και έτσι παρά την σποραδική βροχή βγήκα και περπάτησα πολλά χιλιόμετρα στο μονοπάτι Huckleberry το πρωί, έφτιαξα μακαρονάδα το μεσημέρι και μετά ξαναπερπάτησα εώς την παρέλαση ενώ και το βράδυ βγήκα βολτα πριν τα πυροτεχνήματα. Ήταν η πρώτη φορά μετα 21 χρόνια που πήγα σε παρέλαση για 4η Ιουλίου και σε σχέση με το Piedmont CA τότε αυτό που μπορώ να πω ήταν ότι είχε πολύ περισσότερα μηχανοκίνητα. Η παρέλαση και πάλι ήταν πολιτική, οι Αμερικανοί δεν ακολουθούν το γαλλικό πρότυπο. Είχε διάφορες οργανώσεις και επιχειρήσεις να παρελαύνουν και επίσης ιστορικά οχήματα συμπεριλαμβανομένων και φορτηγών. Το βράδυ πήγα στα πυροτεχνήματα που μου θύμισαν την φάση στο Πασαλιμάνι όταν ο Ολυμπιακός παίρνει πρωτάθλημα, δηλαδή τίποτα το ιδιαίτερο. Παραδόξως το πλέον ενδιαφερον της ημέρας οι διαλέξεις για το Αμερικάνικο διαστημικό πρόγραμμα που παρακολούθησα και τις οποίες θα χαρακτήριζα σιγουρα επετειακές. Παρασκευή πήγα στην δουλειά όπου ήμουν από τους ελάχιστους που εμφανίστηκαν. Την άλλη εβδομάδα έχω να οδηγήσω αρκετά για την πράσινη κάρτα, Δευτέρα για τη ιατρική εξέταση και Τρίτη για τα βιομετρικά.
Αυτό που σίγουρα θα ήθελα είναι ταξιδάκι για διακοπές αλλά φαίνεται όλο και λιγότερο πιθανόν. Μου αρέσει που έλεγαν οι γονείς μου ότι θα είναι καλύτερα του χρόνου όταν, σε περίπτωση που δουλεύω, μάλλον λιγότερο χρόνο θα έχω. Η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία
Μετά από το πέρας της δημοσίευσης συγχρόνως έμεινα από δουλειά αλλά και άρχισα να αγχώνομαι λόγω σύσκεψης. Εν τέλει βρήκα ρυθμό και απασχόληση αλλά εώς την σύσκεψη στις 3 Ιουλίου είχα δυσκολία να κοιμηθώ. Συζητήσαμε τι μέλλει γενέσθαι στο project με το απασχολούμαι και βγήκε ένας οδικός χάρτης. Την 4η Ιουλίου την περασα κυρίως περπατώντας. Όλη την εβδομάδα είχε συνέχει βροχή και έτσι φορούσα το παντελόνι (αντί για το σορτσάκι). Ένιωθα στενότητα και έτσι παρά την σποραδική βροχή βγήκα και περπάτησα πολλά χιλιόμετρα στο μονοπάτι Huckleberry το πρωί, έφτιαξα μακαρονάδα το μεσημέρι και μετά ξαναπερπάτησα εώς την παρέλαση ενώ και το βράδυ βγήκα βολτα πριν τα πυροτεχνήματα. Ήταν η πρώτη φορά μετα 21 χρόνια που πήγα σε παρέλαση για 4η Ιουλίου και σε σχέση με το Piedmont CA τότε αυτό που μπορώ να πω ήταν ότι είχε πολύ περισσότερα μηχανοκίνητα. Η παρέλαση και πάλι ήταν πολιτική, οι Αμερικανοί δεν ακολουθούν το γαλλικό πρότυπο. Είχε διάφορες οργανώσεις και επιχειρήσεις να παρελαύνουν και επίσης ιστορικά οχήματα συμπεριλαμβανομένων και φορτηγών. Το βράδυ πήγα στα πυροτεχνήματα που μου θύμισαν την φάση στο Πασαλιμάνι όταν ο Ολυμπιακός παίρνει πρωτάθλημα, δηλαδή τίποτα το ιδιαίτερο. Παραδόξως το πλέον ενδιαφερον της ημέρας οι διαλέξεις για το Αμερικάνικο διαστημικό πρόγραμμα που παρακολούθησα και τις οποίες θα χαρακτήριζα σιγουρα επετειακές. Παρασκευή πήγα στην δουλειά όπου ήμουν από τους ελάχιστους που εμφανίστηκαν. Την άλλη εβδομάδα έχω να οδηγήσω αρκετά για την πράσινη κάρτα, Δευτέρα για τη ιατρική εξέταση και Τρίτη για τα βιομετρικά.
Αυτό που σίγουρα θα ήθελα είναι ταξιδάκι για διακοπές αλλά φαίνεται όλο και λιγότερο πιθανόν. Μου αρέσει που έλεγαν οι γονείς μου ότι θα είναι καλύτερα του χρόνου όταν, σε περίπτωση που δουλεύω, μάλλον λιγότερο χρόνο θα έχω. Η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου