Στην Αμερική υπάρχει μία έκφραση: if life gives you lemons, you make lemonade. Οι Ελληνοαμερικάνοι την έχουν ελαφρώς τροποποιήσει, δεν κάνεις λεμονάδα αλλά αυγολέμονο. Η λογική είναι ότι όταν πάνε τα πράγματα στραβά, τα αλλάζεις προς το καλύτερο. Ο πατέρας μου είπε κιόλας ότι θα νιώσω καλύτερα αν αλλάξω παραστάσεις, αν και δεν έχει πάει τόσο χάλια όσο όταν ήμουν άνεργος και είχα κακό ύπνο. Επίσης η μητέρα μου και η αδερφή μου με πίεσαν να έρθω Ελλάδα για Πάσχα. Η πρώτη μου πάντως κίνηση ήταν να κλείσω ταξίδι για το Grand Canyon διότι ήθελα να πάω εδώ και 8 χρόνια όταν έφτασα Φρέσνο και σταμάτησα στον φίλο μου στο Flagstaff. Να πω την αλήθεια ο φίλος έχει φύγει, ότι το Flagstaff είναι η κοντινότερη πόλη στο Grand Canyon το συνειδητοποίησα προς ενός μήνα (ήξερα ότι ήταν κοντά όμως) αλλά τουλάχιστον ήξερα ποιον να ρωτήσω για πρακτικά. Ότι θα σταματούσα στο Laughlin το είχα αποφασίσει διότι δεν ήθελα να πάω Λας Βέγκας καθότι θα πάω σε έναν μήνα για EDC, ήθελα να μιμηθώ το μόνο μας ταξίδι οικογενοιακώς το 1996 στο Grand Canyon και δεν ήθελα να είμαι ημέρες στο μέσον του πουθενά. Αφότου μίλησα με τον Τεξανό φίλο πήρα απόφαση να μείνω Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο Laughlin και Κυριακή-Δευτέρα στο Williams AZ το οποίο συνάδελφοί μου στην δουλειά το είχαν περιγράψει ως η μέση του πουθενά. Εκ των υστέρων αν ήξερα ότι το Grand Canyon West, εκείνο το μέρος που ανήκει στους Ινδιάνους και περπατάς πάνω από μία διάφανη γέφυρα που βλέπεις σε φωτογραφίες να περαπατά ο κόσμος, μόνο μία ώρα από το Laughlin, θα είχα πάει. Επίσης αν ήξερα ότι το εισιτήριο για το Grand Canyon είναι για μία εβδομάδα, θα είχα καθίσει παραπάνω Williams σε σχέση με Laughlin. Ωστόσο ξεκίνησα με τα δεδομένα που είχα πριν φύγω. Πριν παρεξηγηθούμε επίσης, δεν ήξερα να ρωτήσω τις σωστές ερωτήσεις, διότι σίγουρα ο Τεξανός φίλος ήξερε παραπάνω, δεν ρώτησα σωστά. Από την στιγμή που κανόνισα το ταξίδι άρχισα να κοιτάω για Ελλάδα και μήνα Απρίλιο είναι εν τέλει πιο φτηνό το να πετάξω Ελλάδα σε σχέση με την εναλακτική, να πάω με τον Τεξανό φίλο στο Saguaro Man για το οποίο μου είπε ότι είναι ιδέα που έχει αλλά δεν έχει προϋπολογίσει χρονικά για φέτος. Έτσι Πέμπτη πρωϊ μετά από συννενοήσεις έκλεισα εισιτήριο να πετάξω Ελλάδα την Παρασκευή που μας έρχεται από το LAX και μετά μάζεψα το σταθερό μου υπολογιστή και ξεκίνησα για Laughlin, χωρίς να έχω κλείσει το μέσον να πάω LAX.
Σταμάτησα στο Bakersfield για να ανεφοδιάσω το αμάξι και τον εαυτό μου, μετά στροφή για Barstow αλλά αντί να πάρω εκεί τον Ι-15 για Λας Βέγκας πήρα τον Ι-40. Σταμάτησα Desert Oasis Rest Area και μετά έξοδο στην Lake Havasu για Laughlin. Έφτασα περί την δύση του ηλίου και αφότου έβαλα τα πράγματα στο δωμάτιο βγήκα εκτός ψάχνοντας νηστίσιμο φαϊ. Πήγα στο κοντινά καζίνο με το δικό μου αλλά εν τέλει ήμουν τυχερός και βρήκα ταϋλανδέζικο εστιατόρειο. Το Laughlin έχει δύο άξονες και το είχα ξεχάσει. Ο ένας είναι η Casino Dr που είναι όλα τα καζίνο. Ο άλλος είναι το riverwalk που είναι ανάμεσα στα καζίνο και τον ποταμό Colorado. Το μόνο καζίνο χωρίς πρόσβαση στο Riverwalk είναι το Tropicana, αλλά έμεινα στο Aquarius οπότε δεν ήταν θέμα. Πέμπτη περισσότερο είδα το καζίνο μου και το διπλανό του. Παρασκευή πρωϊ ξυπνάω και αποφασίζω να πάω στο Grapevine Canyon το οποίο είναι 15 λεπτά από το καζίνο να δω τα πετρογλυφικά. Παίρνω το αμάξι και όντως ήταν 15 λεπτά αν και πέρασα δύο μίλια σε χωματόδρομο. Μετά γυρνάω στο ξενοδοχείο και κάνω εξερεύνηση της πόλης. Έφαγα Impossible Burger στο Riverside Casino δίπλα. Γενικά προς μεγάλη μου έκπληξη δεν είχε σοβαρό Κινέζικο φαϊ το Laughlin. Κατά τα φαινόμενα οι Κινέζοι δεν θα διασχίσουν τους ωκεανούς για να πάνε σε ένα υποκατάστατο του Λας Βέγκας το οποίο έχει φτηνο φαϊ όπως είχε το Λας Βέγκας κάποτε, δωρεάν πάρκινγκ, αλλά όχι τα θεάματα του αυθεντικού Λας Βέγκας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είχε θεάματα, κάθε άλλο. Και το δικό μου καζίνο και το διπλανό που έφαγα το πρωϊνό είχαν δωρεάν κλαμπ με ζωντανή μουσική, μάλιστο το ένα είχε καραόκε. Βγήκα και τα είδα το βράδυ, αλλά δεν κάθισα ούτε την Παρασκευή ούτε το Σαββατόβραδο. Παρασκευή απόγευμα έκανα όλο το Laughlin, μέχρι το Harrah's Casino που είχε αρκετό σκαρφάλωμα.Το βράδυ και δεδομένης και την νηστείας, πονούσαν τα πόδια μου αλλά είδα να έχει μαζευτεί το λίπος από τα πόδια μου. Σάββατο πρωϊ πήγα επίσης 15 λεπτά από το καζίνο στο Davis Dam. Μετά πέρασα την γέφυρα για το Bullhead City AZ όπου πήγα σε σούπερ μάρκετ και πήρα ψιλά. Απόγευμα έκανα κολύμπι στην πισίνα με αποτέλεσμα το βράδυ να πονάνε και πόδια και χέρια. Γενικά ο κόσμος ήταν συνταξιούχοι και οικογένοιες με παιδιά. Ελεύθερες κοπέλες δεν είδα αλλά να πω την αλήθεια γενικά έχω δυσκολίες να τις αναγνωρίσω. Κυριακή πρωϊ κάνω τσεκ άουτ νωρίς και μετά περνάω Bullhead City για καύσιμα. Ξεκινάω για το Williams αλλά καθότι θα έφτανα πολύ νωρίς, σταμάτησα στο Seligman και έφαγα μεσημεριανό. Πάλι έφτασα στο Williams μία ώρα νωρίτερα και έτσι έκανα βόλτα στο κέντρο. Περισσότεραν στην επόμενη ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου