Θερμότερος καιρός

 Δεν μου αρέσει να κρατάω αναρτήσεις με δυσάρεστο περιεχόμενο ως τις πλέον πρόσφατες. Ωστόσο αυτές τις δύο εβδομάδες δεν έχει γίνει ως προς το μέτωπο της εργασίας τίποτα. Δουλεύω κανονικά στο γραφείο, δύο φορές μάλιστα με άφησαν να δουλέψω από το σπίτι. Ο εκτιμητής μου λέει ότι θα την σκαπουλάρω, δεν είναι καθόλου βέβαιο διότι όταν ανέφερε την υπόθεσή μου σε ανώτερο κλιμάκιο του απάντησαν ότι δεν είναι έτσι. Έτσι κάθισα και του εξήγησα παραπάνω λεπτομέρειες. Από άλλα νέα η μόνη αίτηση για δουλειά που έκανα και προχώρησε ήταν αυτή για υπάλληλος τμήμα νερού στο Λας Βέγκας. Οι υπόλοιπες απορρίφθηκαν. Πέραν τούτου επιβεβαίωσα δυστυχώς ότι έχω πρεσβυωπία. Δεν μπορώ να διαβάσω το περιοδικό όταν είναι πολύ κοντά, τουλάχιστον όταν φοράω γυαλιά. Το πρώτο σημάδι ήταν τότε στο ταξίδι στο Λας Βέγκας με τον φίλο που εν τέλει πήρε διδακτορικό από το Κολούμπια. Αυτό το Σαββατοκύριακο κάθισα και κατέστρεφα γρασίδι στον εξωτερικό χώρο με τον καινούργιο καταστροφέα. Προς έκπληξή μου τα χέρια κουράστηκαν. Η έκπληξη είναι διότι χτες δεν πήγα γυμναστήριο. Η ημέρα ήταν αρκετά γεμάτη και ξεκίνησε στον αθλητικό χώρο ενός σχολείο, όπου κάναμε γύρους μία ώρα με μία φίλη και τον σύζυγό της. Μετά πήγα σε αρκετά ταξίδια σε μαγαζιά κάνοντας ψώνια και το βράδυ, προς έκπληξη μου βγήκα με παρέα για μπιλιάρδο. Όσο ήμουν σπίτι έκανα τον κήπο εξωτερικά, και επίσης το ίδιο έκανα σήμερα μετά την εκκλησία και το γυμναστήριο. Όταν πήγα στο γυμναστήριο για πρώτη φορά φέτος έκανε αρκετή ζέστη, θα μπορούσα να είχα κολυμπήσει. Πάντως σε αυτή την φάση πολεμάω για να κρατήσω το σπίτι εξωτερικά καθαρό ώστε να μην έχω πρόβλημα με τον έλεγχο φέτος. Αν δεν είχα μείνει απο μπαταρία θα είχα κάνει παραπάνω, αλλά αποφορτίστηκε και μετά έπεσε η νύχτα. Στο γυμναστήριο είχα και καλο μύνημα. Όταν ξεκινάω τη νηστεία πάντα αναρωτιέμαι που θα χάσω βάρος και μετά όμως βλέπω να μην μαζεύομαι πουθενά. Μετά τη συναισθηματική δυσκολία από την δουλειά έλεγα ότι θα είχα ξεκινήσει το κάψιμο νωρίτερα. Ε, στην τρίτη εβδομάδα, πιο νωρίς από την πιο συνήθη τέταρτη, με βλέπω να είμαι εκεί που είχα φτάσει πριν τελειώσει η προηγούμενη νηστεία. Τώρα είναι που θα αρχίσω να βλέπω την πτώση, αλλά πολύ αργά ως συνήθως. Δεν θα έλεγα ότι όλα πάνε καλά, συνεχίζω να ανησυχώ για την πολιτική κατάσταση Αμερική, συνεχίζω να νιώθω "σαν να'μουνα υπόδικος και περιμένω δίκη" που λέει το άσμα, αλλά νιώθω καλύτερα. Αν μη τι άλλο σκέφτηκα ότι αν με πάρουν σε μία 100% remote job θα μπορούσα να μετακομίσω Ελλάδα και να είμαι σαν βασιλιάς με μισθό Αμερικής συν να νοικιάσω το σπίτι μου για παραπάνω εισόδημα. Αλλά ας δούμε τι θα γίνει και πότε.