Τις προηγούμενες δύο χρονιές ήξερα νωρίτερα ότι θα άνοιγε το Τριώδιο. Ο πιθανότερος λόγος είναι το ημερολόγιο που μου έδωσαν οι γονείς το οποίο ήταν της εκκλησίας του Ωκλαντ. Το ημερολόγιο που έχω φέτος είναι της δικής μου εκκλησίας και είναι μικρότερα τα γράμματα και με λιγότερες πληροφορίες. Έψαξα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πότε είναι η Κυριακή Τελώνη και Φαρισαίου αλλά δεν το είδα. Ήταν αυτό όμως το ανάγνωσμα στην λειτουργία οπότε συνέδεσα το τι διάβαζα στις ιστοσελίδες. Παραδόξως όμως άνοιξα το Τριώδιο καταλλήλως την Παρασκευή βγαίνοντας στο Fulton 55 σε εκδήλωση ονόματι club xcx, όπως λέμε Charlie XCX. Η εκδήλωση διαφημίστηκε ως κατάλληλη για κοπέλες και για πρώτη φορά στα 15 χρόνια που είμαι Αμερική είχε πιο πολλές κοπέλες απ'ότι αγόρια. Η μουσική ξεκίνησε σχετικά αδύνατα, δεν ήταν και τόσο της αρεσκείας μου. Όσο όμως δεν έπαιζε χιπ χοπ και κάντρυ, τόσο μου άρεσε. Συν τοις άλλοις έπαιζε κυρίως κομμάτια που είχαν έστω και κάποια επιτυχία, απλά ήταν από γυναίκες καλλιτέχνες και όχι άνδρες. Με καλή μουσική και με καλή αναλογία των φίλως σκεφτόμουν ότι σίγουρα πάλι θα είμαι αποτυχία λόγω της εγγενούς ντροπαλότητάς μου. Αυτή ήταν η βασική σκέψη μου τα πρώτα δεκαπέντε λεπτά. Σιγά σιγά όμως ξεθάρρεψα. Είδα μία όμορφη κοπέλα η οποία καθόταν μόνη σε έναν τοίχο και άρχισα να την προσεγγίζω. Όταν έφτασα αρκετά κοντά έφυγε και πήρε μία επιπλέον μπύρα. Σε διάφορες φάσεις την προσέγγισα όσο ήταν στην πίστα ιδίως, ουδέποτε έκανε επαφή με τα μάτια, σε καμία φάση δεν γύρισε να με δει. Δεδομένου ότι κόσμος, ιδίως κοπέλες, σε τέτοιο περιβάλλον έχουν αρκετή επίγνωση του περιβάλλοντος για να αποφύγουν παρατράγουδα, έβγαλα συμπέρασμα ότι δεν ενδιαφέρονταν. Είδα και διάφορες άλλες, με παρέα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι οιαδήποτε έδειξε ενδιαφέρον. Αν είχα καμία παρέα εκεί μέσα ίσως να είχε πάει διαφορετικά, αλλά μετά 8 χρόνια απλά δεν προβλέπω να έχω. Εκείνο το μεσημέρι είχα δει στον δρόμο τον συνάδελφο ο οποίος είχε βγει μαζί πριν από περίπου έναν χρόνο, αλλά θα πήγαινε αλλού με φίλο. Επιλέγοντας να πάω στο μέρος δεν είχα υψηλές προσδοκίες. Πήγε καλύτερα απ'ότι περίμενα αλλά δεν έφτασα στο δια ταύτα.
Σάββατο παραδόξως δεν πήγα γυμναστήριο για να συνεχίσω την πρόοδος από 3 ώρες χορό την προηγουμένη. Το πρωϊ είχα να πάω για κούρεμα, μετά ξάπλωσα, μετά πλυντήριο, μετά με είχε προσκαλέσει συνάδελφος και βγήκα με εκείνη την παρέα για φαϊ και έτσι εν τέλει ούτε γυμναστήριο ούτε κήπος. Σήμερα τα κατάφερα και πήγα, μετά την εκκλησία, μετά την εσωτερική αυλή. Όταν έφευγαν οι γονείς τους είχα πει ότι το σπίτι θα έχει φτιαχτεί από την ανακατωσούρα τους μετά το δεύτερο πλυντήριο. Χτες ήταν το δεύτερο πλύντήριο, το μάζεμα των τελευταίων φύλλων αλλά και το κλάδεμα της τριανταφυλλιάς κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο διότι πλέον κηπουρική σημαίνει να φτιάξω λεπτομέρειες αλλά και να συναρμολογήσω τον καταστροφέα, αλλά το εσωτερικό του σπιτιού δεν είναι ακόμα σε τάξη. Πάντως έχω καλή δικαιολογία, διότι κοιτούσα τα υπόλοιπα των λογαριασμών μου για την φορολογική δήλωση της Αμερικής και έχω και συνέντευξη για δουλειά στο Caltrans σε δύο εβδομάδες και ετοιμαζόμουν. Έκλεισα το εισιτήριο για διακοπές Ελλάδα, προσπάθησα να πείσω τους φίλους μου να έρθουν, αλλά για φέτος απέτυχα. Δεν έχω πλέον υψηλές προτεραιότητες, πέραν από το να διπλώσω τα ρούχα, και έτσι είναι πιο πιθανό να βρω λίγες ώρες να καθαρίσω το σπίτι, ή εστω να συμμαζέψω. Σε 3 εβδομάδες ξεκινά νηστεία. Βλέπουμε τι θα προκύψει τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου