Χτες όπως όλοι παρακολουθούσα τα αποτελέσματα των εκλογών να έρχονται. Ξεκίνησα από την στιγμή που γύρισαν στο σπίτι και είδα εώς σχεδόν τις 11 οπότε φάνηκε θα το πάρει ο Τραμπ. Ο πατέρας μου ήρθε σε κάποια φάση και βλέπαμε μαζί (οι γονείς ήρθαν το Σάββατο βράδυ, για το Σαββατοκύριακο θα γράψω αργότερα). Κάπου προς τις 8 με 9 φαίνονταν ότι θα το πάρει η Χάρις. Μετά μπήκαν πολλές ψήφοι Τραμπ χωρίς η Χάρις να μπορεί να έχει τις ψήφους να τον πιάσει. Το βασικό αίτιο το είδα την επομένη το πρωϊ: Ο Μπάιντεν πήρε 81 εκατομμύρια ψήφους, η Χάρις μόνο 65. Όχι δεν έγινε καμία νοθεία το 2020, η Χάρις δεν έπεισε την συμμαχία του. Ποιά είναι τα πιθανά αίτια;
- Η πληθωριστική κρίση. Δύσκολο να πεις ότι έφταιγε η Χάρις, ίσως παραπάνω ο Μπάιντεν, αλλά σε καμία περίπτωση ο Μπάιντεν δεν μπορούσε να σταματήσει τον Πούτιν να εισβάλει Ουκρανία (ο Τραμπ απλά θα έλεγε δώστου την Μαριούπολη, δεν θα εμπόδιζε τον πόλεμο) και σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση ο πρόεδρος των ΗΠΑ με τις φυτοασθένειες στη Δυτική Αφρική ή την λειψυδρία στην Μεσόγειο. Σε τελική ανάλυση ο μόνος ηγέτης του πληθωρισμού που κατάφερε να εκλεγεί μέχρι στιγμής είναι ο Μητσοτάκης ο οποίος παίζει χωρίς αντιπολίτευση.
- Η Κάμαλα δεν είναι της εργατικής τάξης, εν αντιθέσει με τον Μπάιντεν. Ο πατέρας της, ο οποίος δεν ήταν στην ζωή της, ήταν Μαρξιστής καθηγητής πανεπιστημίου ενώ η μάνα της η οποία την μεγάλωσε ήταν ερευνητής του καρκίνου, πολύ επιτυχημένη μάλιστα. Ως διδάκτωρ μπορώ κάλλιστα να επιβεβαιώσω ότι ένας επιτυχημένος ακαδημαϊκός, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους γονείς της Νίκυ Χάλεϋ, ανήκει στην πνευματική ελίτ. Σε καμία περίπτωση δεν έχει την λαϊκότητα που έψαχναν οι ψηφοφόροι. Ο Ομπάμα άνηκε στην ίδια τάξη, αλλά δεν παύουμε να μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος αρνήθηκε το ταξικό προνόμιό του και μετακόμισε σε υποβαθισμένη γειτονιά του Σικάγο για να βοηθήσει τους ομόφυλούς του. Οι φωτογραφίες και ιστορίες ότι ήταν στα πάρτυ του Diddy είναι μαύρη προπαγάνδα, ήταν γκόμενα του Βίλυ Μπράουν, δεν χρειάζονταν να εργαστεί ως σεξεργάτρια για όνομα. Οι εργαζόμενοι στην εισαγγελία του Ώκλαντ μιλάνε για άτομο στο οποίο έδιναν τις πλέον δύσκολες υποθέσεις, παιδεραστές και δολοφόνους, και έφερνε εις πέρας ένα πολύ απαιτητικό έργο, αλλά δεν μιλάμε το να βγαίνει στον δρόμο με τους καταπονημένους στο Σικάγο να τους βοηθήσει. Ο Τραμπ παρότι πάντα άνηκε στην ελίτ συμπεριφέρεται σαν άξεστος αγροίκος και αυτό αρέσει στην εργατική τάξη
- Ρατσισμός και σεξισμός. Θυμάμαι το σχόλιο της κυρίας μεγάλη ηλικίας στο Ράλεϋ που βρήκε περίεργο γυναίκα πρόεδρο (την Χιλαρυ). Της απάντησα ότι στην Ευρώπη έχουμε γυναίκες πρωθυπουργούς από την δεκαετία του 70. 'Οφειλα να είχα αναφέρει την Θάτσερ, αλλά πάντα την θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία. Σε μία φάση όπου δύο καλές ταινίες, Mad Max Fury Road και The Marvels, απέτυχαν διότι τα αγόρια δεν ήθελα να δούνε δυνατές γυναίκες (ως προς χαρακτήρα), είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι θα ψήφιζαν γυναίκα. Ο ρατσισμός είναι ακόμα χειρότερος και πιο χειροπιαστός. Ο Ομπάμα ήταν καλός πρόεδρος, αλλά στο Ρόανοκ τον μισούσαν.
- Φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ή το οικονομικό πρόγραμμα Τραμπ-Βανς. Ο προστατευτισμός του Ανδρέα μάλλον έκανε έφερε μεγαλύτερο πάταγο στην πτώση της Ελληνικής οικονομίας, και το ίδιο θα κάνουν δασμοί στα Κινεζικά προϊόντα. Τουλάχιστον η Αμερική δεν έχει αυτό το χάλι των προβληματικών οι οποίες ως ζόμπι απομυζούσαν πόρους της ελληνικής οικονομίας επί χρόνια. Όσο πέτυχε ο ΟΑΕ (οργανισμός ανασυγκρότησης επιχειρήσεων), αλλά τόσο θα πετύχουν οι δασμοί. Ήδη ο νόμος Jones έχει μεγάλη ευθύνη για την χρεωκοπία του Πουέρτο Ρίκο, κάποια στιγμή θα σκάσουν και τα υπόλοιπα.
- Οι πολιτιστικοί πόλεμοι. Ναι, για μια φορά οι δημοκρατικοί είχαν πλεονέκτημα με τις εκτρώσεις, αλλά το πόσο αριστερά έχουν σπρώξει οι ακτιβιστές την βάση που ψηφίζει σε σχέση με τον μέσο Αμερικάνο πληγώνει το κόμμα έστω και αν με ορίζοντα δεκαετιών δικαιόνται. Οι υπόθεσεις ΛΟΑΤΚΙ έχουν φτιάξει σε σημείο προσυλητισμού, να δεχτώ έστω έναν ομόφυλοφιλό χαρακτήρα σε καμία σειρά, αλλά όχι κάθε σειρά στο Arrowverse πρέπει να έχει έναν. Βέβαια ο παραγωγός είναι ομοφυλοφιλός και το παραέκανε. Το θέμα είναι σε τελική ανάλυση ποιος από τον πάγκο των Δημοκρατικών μπορεί πλέον να εμφανίσει κοινωνικό μήνυμα και να προωθηθεί ως την τελική ευθεία. Τι περνάει στην Καλιφόρνια δεν περνάει σε όλη την χώρα.
Η λίστα δεν είναι εξαντλητική και θέλω και να πάω να κοιμηθώ. Ελπίζω η χώρα αυτή να μην βυθιστεί σε νέο εμφύλιο. Θα το δούμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου