Χτες Τετάρτη δούλεψα από το σπίτι. Έκανα ορισμένες δουλειές του σπιτιού αλλά δεν έφτασα εώς το σημείο όπου έχω καθαρίσει το σπίτι όλο. Δεν έχω καν φτάσει στο σημείο όπου σκουπίζω, έκανα ορισμένες δουλειές που είχαν μείνει από πριν φύγω αλλά ακόμα δεν έχω καν κοιτάξει τα τραπέζια να τα καθαρίσω. Αύριο θα δουλέχω από το σπίτι αλλά δεν το βλέπω να φτάνω ως το συγύρισμα, είναι και το Ελληνικό φεστιβάλ αυτό το Σαββατοκύριακο οπότε ο χρόνος σπίτι αποδεικνύεται λίγος. Ας γυρίσω λοιπόν στην Θάσο στις διακοπές μου πριν από 3 εβδομάδες. Φτάνουμε λοιπόν στο νησί, βολευόμαστε στο σπίτι, συνεχίζω το ίντερνετ που είχα ξεκινήσει στο πλοίο και μετά ύπνος. Το σουρεαλιστικό αυτού του ταξιδιού ήταν το πόσο κοιμήθηκα. Ενώ τώρα κοιμάμαι 7 ώρες και είμαι ξεκούραστος, Θάσο κοιμώμουν 9 και 10 ώρες για βράδυ. Έβγαζα έλλειμα ύπνου. Ξυπνάμε το πρωϊ και κατεβαίνουμε πρώτα στο σούπερ μάρκετ και μετά στη Σκάλα Ραχωνίου για κολύμπι. Καθότι ήμουν μόνος χωρίς τα ξαδέρφια εννοείται ότι δεν έπαιξα μαζί τους, αλλά ήθελα να πάω για την νοσταλγία. Μετά φάγαμε στη Σκάλα Σωτήρος. Ανεβήκαμε, ύπνος για μεσημέρι (παρά τον πολύ νυχτερινό ύπνο!) και ύστερα πήγαμε στην αδερφή του πατέρα μου όπου με έγγραφα έβλεπαν το γενεολογικό τους δένδρο. Η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα, έπρεπε να είχα φέρει κανένα περιοδικό να περάσει η ώρα, αλλά η κάθετη απόσταση ήταν πολύ μεγάλη για να πάω και να γυρίσω σπίτι. Μετά κατεβήκαμε και φάγαμε. Την επομένη πήγα στον Λιμένα να δω τις τράπεζες να ξεκλειδώσω λογιαριασμούς ώστε όταν έρθει η ώρα να κάνω την φορολογική μου δήλωση. Στην Εθνική μπαίνω μέσα και είχε θυρωρό, μου λέει ότι δεν μπορεί να το κάνει αλλά μου έδωσε το log in και τελείωσα ταχύτατα με αυτούς. Στην Alpha Bank από την στιγμή που δεν είχα ραντεβού με διώξανε. Φαντάσου είναι και ιδιωτική τράπεζα. Στην Πειραιώς περίμενα, περίμενα αλλά εν τέλει με εξυπηρέτησαν παρότι δεν είχα ραντεβού σε ένα κενό. Τελείωσα σχετικά νωρίς και ήμουν Λιμένα για μια φορά ημέρα, πράγμα σπάνιο. Ο πατέρας μου λέει προς τα που πάει, ξεκινάω στη διαδρομή και το βρίσκω προς το τέλος σε ένα πάρκο στο τηλέφωνο. Βλέπεις ήταν η ονομαστική του εορτή και συνέχεια απαντούσε σε κόσμου που του εύχονταν. Εδώ εγώ σήκωνα το τηλέφωνο όσο οδηγούσε. Καθότι ήταν νωρίς μπήκαμε και στον δωρεάν αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς της Θάσου. Δεν θυμάμαι να έχω πάει ποτέ και αν είχα πάει ήταν τη δεκαετία του 80. Αν οι Ελληνικές τράπεζες είναι ελάχιστα εξυπηρετικές, το Υπουργείο Πολιτισμού έτι λιγότερο. Αν μη τι άλλο πρώτη του προτεραιότητα είναι η προστασία των αρχαιοτήτων, όχι η ανάδειξή τους. Η Βεργίνα είναι άλλη πίστα, εκεί υπάρχουν λόγοι πολιτικής ή να το πούμε γαλλικά raison d'État. Θάσο και δει στο τέλος της σαιζόν, απλό δημόσιο. Ωστόσο εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία και μπήκαμε και είδαμε τον χώρο. Ήταν εκεί αρκετά ερείπια από κτήρια της αρχαίας αγοράς και μετά στο βάθος μια παλαιοχριστιανική εκκλησία που έπεσε το 620 μΧ. Σκέφτομαι σε εκείνη την στιγμή, είναι πολύ νωρίς για Αραβικές επιδρομές και το Εμιράτο της Κρήτης και πολύ αργά για τις βαρβαρικές επιδρομές με Ερούλους, Γότθους κλπ. Πώς μπορεί να καταστράφηκε; Λογικότερο είναι σεισμός, έτσι κοιτάω στο ίντερνετ στο κινητό και όντως, το 620 μΧ έγινε σεισμός στην Θεσσαλονική. Δεδομένου ότι όταν ήμουν στο ΤΕΙ Καβάλας μου έλεγαν το πως ένιωσαν το σεισμο του 1978, λογικό σεισμός που να χτύπησε Θεσσαλονίκη το 620 μΧ θα κατέστρεψε και στην Θάσο. Είναι το γνωστό πρόβλημα, οι ιστορικοί και τα χρονικά ασχολούνται κυρίως με την Κωνσταντινούπολη και τον θρόνο, άντε Θεσσαλονίκη αν μιλάμε για την διήγηση θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου. Αν η ανάλυση γύρης ήταν αυτή που μας έδειξε ερήμωση λόγω επιδημιών και επιδρομών στην Βόλβη, που είναι πολύ κοντύτερα Θεσσαλονίκη, και όχι τα χρονικά, τι θα μας λένε για την Θάσο; Από ελάχιστα ως τίποτα.
Μετά φάγαμε κάτι σε έναν φούρνο στην πορεία όπου σταματήσαμε για καφέ και ύστερα σπίτι. Το απόγευμα κατεβήκαμε βόλτα και λουκουμάδες στα Λιμενάρια. Στην επιστροφή με είδε η ιδιοκτήτρια πανσιόν στο Σωτήρος και μου μιλούσε, με ρωτούσε για την Αμερική. Σάββατο ήταν η τελυταία πλήρης ημέρα Θάσο. Ο καιρός συννεφιασμένος και έτσι δεν πήγαμε παραλία αλλά βόλτα στο βουνό ως την μύτη. Μετά γυρίσαμε σπίτι και ο πατέρας ήθελε κρέας σε ορεινό χωριό. Πρώτα πήγαμε στις Μαριές αλλά δεν είχε κρεατοεστιατόρειο, μόνο εστιατόρειο-καφέ το οποίο μάλιστα είχε μόνο της ώρας και όχι ακόμα. Ήταν η πρώτη φορά που θυμάμαι τις Μαριές να έχω ανέβει, όχι την Σκάλα που έχουμε πάει πολλές φορές για μπάνιο. Έτσι πήγαμε Θεολόγο όπου είχα να πάω από την δεκαετία του 90. Βρήκαμε ταβέρνα που ήξερε ο μπαμπά και του άρεσε και φάγαμε, ο πατέρας αρνί, εγώ κοντοσούβλι. Γυρίσαμε σπίτι, ύπνος και μετά ο ήλιος είχε βγει. Έτσι πήγαμε στην Σκάλα Σωτήρος για μπάνιο και μετά σούπερ μάρκετ για να πάρω σουβενίρ για συναδέλφους. Την επομένη σηκωθήκαμε νωρίς, πήραμε το πρώτο φέρυ μπωτ για Καβάλα και επι τόπου στο ΚΤΕΛ να πάρω λεωφορείο για Αθήνα. Το εισιτήριο το είχα βγάλει online, εκεί απλά το τύπωσα. Πίσω μου ήταν δύο εκ των οποίων ο ένας σαν εμένα ανυπόφορος να μιλάει συνέχεια διότι ήθελαν να περάσει η ώρα μιλώντας ως την Αθήνα. Έλα που ήθελα να κοιμηθώ. Δεν είπα τίποτα όμως και τους άκουγα να λένε για τα προσωπικά του, για τις εξετάσεις του ΥΠΕΞ για να γίνεις διπλώματης και να εξηγεί στην κοπέλα για το ότι κάποτε υπήρχε η Γιουγκοσλαβία που με έκανε να νιώσω γέρο. Σε τελική ανάλυση όμως από τους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από την αρχή τους, έτσι είναι πιθανόν μία κοπέλα που τελείωσε την Νομική να είναι σε ηλικία που να έχουν γίνει όλα πριν αυτή γεννηθεί. Μετά τον Στρυμώνα σταματήσαμε Κορινό, Λάρισα, Λαμία και με άφησαν στον Άγιο Στέφανο όπου με περίμενε η αδερφή μου. Της έδωσα την βαλιτσούλα, πήδηξα το διαχωριστικό και με κατέβασε μαζί με τον σύζυγό της στον Πειραιά. Εκεί φάγαμε και μετά για παγωτό στο Πασαλιμάνι. Η επομένη ήταν η τελευταία πλήρη ημέρα μου στην Ελλάδα, κατάφερα να ξεκλειδώσω τον λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας, πήρα δώρα για τους συναδέλφους και βγήκα δύο φορές για καφέ με δύο φίλους (έναν ανά φορά). Μέτα άρχισα να ψάχνω από που φεύγει το λεωφορείο του αεροδρομίου και έκανα άχρηστες βόλτες έως ότου καταλάβω ότι η ιστοσελίδα ΟΑΣΑ δεν λεει την όλη αλήθεια. Βρήκα την στάση εν τέλει, κοιμήθηκα λίγες ώρες και μετά σηκώθηκα και στο αεροδρόμιο. Είχα κάνει τσεκ ιν από το σπίτι. Στο λεωφορείο δεν έπερναν μετρητά αλλά πλήρωσα με την Αμερικάνικη πιστωτική διότι αυτή ήταν ενεργή, παρότι μετά πλήρωσα foreign transaction fee.
Αθήνα Φραγκφούρτη και κάθισα δίπλα από ένα μωρό με το οποίο έπαιζα. Οι γονείς του με ευχαρίστησαν που το κράτησα απασχολημένο. Μετά προς έκπληξή μου στη Φραγκφούρτη δεν είχα πολύ χρόνο, αλλά δεν ήμουν όπως στο ανάποδο στην Βιέννη που έτρεχα. Μπαίνω στο αεροπλάνο, 4 ταινίες και ένα επεισόδιο του Strange New Worlds. Στο Σαν Φρανσισκο είχα κάπου 4 ώρες και διάβασα τη New York Times που πήρα Φραγκφούρτη και κοιτούσα τις ταινίες που είδα, τύπου συντελεστές. Τέλος φτάνω αεροδρόμιο Φρέσνο και βγαίνω αμέσως έξω στη στάση λεωφορείου. Δεν περίμενα πολύ αλλά εκεί τελείωσα την εφημεριδα και συνειδητοποίησα κάτι που δεν είχα καταλάβει 14 χρόνια ΗΠΑ. Ως κλασσικός Έλληνας το ψάρι όταν το ψωνίζω, ή πιθανότερο οι γονείς το ψωνίζουν μαζί μου, το θέλω όλο. Τα λέπια και το μάτι είναι το πως βλέπεις πόσο φρέσκο είναι. Για τους Αμερικανούς, πέραν των εδώ μειονοτήτων, το ψάρι το θέλουν κομμένο και φιλετοποιημένο. Το τελευταίο άρθρο ήταν για κοινότητες Ινδιάνων της Αλάσκας και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα εργοστάσια τυποποίησης μετά τον κορονοϊό και την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στην Ελλάδα τέτοιας μορφής εργοστάσια απλά δεν υπάρχουν, το ψάρι έρχεται ολόκληρο αγορά. Πραγματικά, οι Αμερικανοί δεν έχουν κουλτούρα ιχθυοφαγίας με εξαίρεση μειονότητες σαν εμένα. Έφτασα σπίτι, είδα το ίντερνετ, πήγα για γάλα και μετά ύπνος. Βλέπεις την επομένη κανονικά δουλειά. Η προσαρμογή στην νέα ώρα ακόμα δεν έχει γινεί, κυρίως διότι θέλω να κοιμηθώ καλά απόψε για να μην είμαι εντελώς πτώμα στο φεστιβάλ άυριο. Έτσι κοιμάμαι νωρίς παρότι θα μπορούσα αργότερα. Σε καμιά ώρα θα είμαι ξάπλα καλώς ερχόντων των πραγμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου