Κυριακή 9 Ιουλίου 2023

Δεν κάθομαι

 Αυτή η εβδομάδα ήταν λειψή διότι είχαμε αργία στην μέση, την 4η Ιουλίου. Παραδοσιακά η Τετάρτη Ιουλίου είναι το μέσον του καλοκαιριού εστω και αν δεν είναι εντελώς κέντρο του. Τις προηγούμενες χρονιές αυτή την περίοδο ήταν που ήμουν Ελλάδα, φέτος όμως λόγω του συνεδρίου της ΑΧΕΠΑ πάω Ελλάδα φθινόπωρο. Το πρωϊ της Τρίτης ξυπνάω και μετά από λίγο ίντερνετ βγαίνω εκτός, μαζεύω τα φύλλα και κουρεύω το γκαζόν. Ένα τεράστιο άγχος μου έφυγε με το που κούρεψα και έφτιαξα το σπίτι εξωτερικά, αν και για να πούμε την αλήθεια τώρα που βγήκα βόλτα είδα ότι θέλω αρκετό κλάδεμα. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, το να σέρνω το μηχάνημα ενώ έξω σκάει το τζίτζικας είναι. Με το που τελείωσα πάω μέσα και μαγειρεύω και μάλιστα αρεκτό φαϊ. Η 4η Ιουλίου θέλει μπάρμπεκιου και έτσι έφτιαξα από το κρέας των γονιών στο γκριλ που μου άφησαν. Ακόμα το τρώω. Μετά κοιτάω και βλέπω που παίζει Ιντιάνα Τζόουνς με την σκέψη αν με βολεύει να πάω να την δω την Τρίτη και όχι σήμερα Κυριακή. Με βόλευε και πήγα, την είδα και μου άρεσε πολύ. Ο Αρχιμίδης ήταν από τους ήρωές μου μεγαλώνοντας και όσο περισσότερο διάβαζα γι'αυτόν τόσο περισσότερο μου άρεσε. Γυρνάω σπίτι, έφτιαξα το τηλέφωνο και βλέπω που είχε πυροτεχνήματα. Κάθισα μιάμιση ώρα πριν φύγω και πάω λοιπόν στα πρώτα επίσημα πυροτεχνήματα της πόλης και επίσης μου άρεσε, αν και καλό θα ήταν να είχα φέρει αναγνώσιμη ύλη. Με άλλα λόγια, αργία αλλά δεν κάθισα. 

Ωστόσο το πολύ έμελε να γίνει Παρασκευή και Σάββατο. Ευτυχώς που ναι με δεν κάθισα την Τρίτη αλλά ούτε και δούλεψα όμως, το οποίο με κουράζει διαφορετικά. Παρασκευή δουλεύω από το σπίτι και στις 5 φεύγω κατευθείαν για Walnut Creek. Πριν δύο εβδομάδες που πήγα να ψηφίσω δεν χώρεσα όλα στο αμάξι των γονιών, έτσι πήγα να πάρω τα υπόλοιπα ή τουλάχιστον όσα μπορούσα. Φτάνω αρκετά νωρίς για να δω Gold Rush, μέτα έξω στο κρύο για να δω το ίντερνετ και ευτυχώς που δεν γίνονταν η ανταρσύα του Πριγκοζίν, εν αντιθέσει με πριν 2 εβδομάδες και μετά ύπνο. Το πρωϊ ξυπνάω νωρίς, παίρνω τηλέφωνο έναν φίλο ο οποίος όμως δεν μπορούσε νωρίς και μετά πάω να δω το σπίτι των γονιών και ύστερα φορτώνω. Δεν μπόρεσαν να μπουν όλα, δύο βαλίτσες, τρια κουτιά και μερικά όλα δεν χώρεσαν παρότι το αμάξι όχι απλά ήταν μέχρι επάνω αλλά έβαλα και στο λεβιέ ταχυτήτων ένα μικρό κουτι που με εμπόδιζε να δω τον καθρέπτη του συνοδηγού. Εν τέλει βλέπω τον γαμπρό της κυρίας που έχουμε αφήσει τα πράγματα, βλέπει αυτά που έμειναν και μου λέει άστα, αντί να τα φορτώσω στην καρότσα του. Ξεκινάω, περνάω μιάμιση ώρα στο Altamont Pass λόγω τράκας φορτηγού που έφαγε δύο λωρίδες, πέραν της τρίτης (από τις 5) που τρώγεται στην κάθοδο και σκέφτομαι ότι μπορώ να ξαναπάω 4 ή 11 Αυγούστου να τελειώσω με τα υπόλοιπα. Μίλησα όμως το βράδυ με τους γονείς, πλέον δεν είναι σίγουροι αν τα πράγματα που έχουν μείνει είναι όλα δικά μας οπότε θα τα φέρουν αυτοί όταν με το καλό έρθουν. Φυσικά βγήκα πολύ κουρασμένος από αυτή την υπόθεση αλλά τουλάχιστον δεν είχε μετά πάρτυ όπως προ δύο εβδομάδων. 

Αυτό που πραγματικά σκεφτόμουν σε όλο το ταξίδι είναι το πότε πραγματικά θα καθίσω. Από το Πάσχα και έπειτα έχω καθίσει ελάχιστα Σαββατοκύριακα. Πριν τέσσερα Σαββατοκύριακα ήταν η τελευταία φορά που είχα καθίσει Παρασκευή μετά το Gold Rush χωρίς να έχω να τρέξω σε κάτι και για την προηγούμενη φορά μάλλον πρέπει να κοιτάξεις είτε Απρίλιο είτε Σαρακοστή. Ναι το EDC ήταν πολύ ευχάριστο αλλά ήταν η εξαίρεση, όλα τα προηγούμενα ταξίδι περιελάμβαναν εγώ να κάνω κάτι. Αν ήταν να πάω τον Αύγουστο ουσιαστικά θα είχα φάει με την μετακόμιση και τα λοιπά όλο το καλοκαίρι μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο. Σε δύο εβδομάδες έχω το συνέδριο της ΑΧΕΠΑ αλλά από την στιγμή που δεν έχω μετά κάτι ουσιαστηκα πλέον σημαίνει ότι η φάση της έντασης πλέον έχει περάσει. Ο υπάκοους υίος (dutiful son) επιτέλους τελείωσε. Τουλάχιστον εώς το επόμενο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου