Θρίαμβοι και πανωλεθρίες

Η πορεία της ασθενείας μου δεν ήταν και πολύ ευχάριστη. Τετάρτη ήμουν σε κατάσταση που διόμιση ώρες καθιστός (αντί για ξάπλα) με εξαντλούσαν. Πέμπτη και Παρασκευή εργάστηκα 4 ώρες το απόγευμα κυρίως για ψυχολογικούς λόγους, να μην παλαβώσω από την απομόνωση. Οι οδηγίες που είχα ήταν ότι με αρνητικό rapid test την Κυριακή μπορούσα να γυρίσω στο γραφείο Δευτέρα. Πήγα στο μόνο μέρος που ήταν ανοιχτό Κυριακή και έκανα το τεστ το οποίο αργούσε, εξού και πήγα και την Τρίτη και έκανα PCR test στη γωνία μου. Δυστυχώς και τα δύο ήταν θετικά, οπότε το έβγαλα συμπέρασμα ότι θα συνεχίσουν και τα επόμενα να είναι, οπότε επιστροφή στο γραφείο Δευτέρα (μεθαύριο) κανονικά. Φυσικά και δεν μου άρεσε διότι η ασθένεια υποχώρησε. Την εβδομάδα που κορυφώθηκε η ασθένεια με είδα να χάνω βάρος παρότι δεν νήστευα, αλλά είπα να ξεκινήσω καθότι βελτιώθηκε η υγεία μου (και έμεινα και από αρτύσιμα) από το Σάββατο. Κάπου Τετάρτη μου ήρθε το εισιτήριο της EDC και ανέβηκα στα ουράνια, και μετά την Πέμπτη έκανα όλες τις πατάτες μου στο φούρνο και τις έφαγα (μεγάλη μερίδα, πρώτη φορά από την στιγμή που αρρώστησα που ένιωσα χορτάτος) και πάω πρώτη φορά στο γυμναστήριο, ζυγίστηκα και αντί να χάσω πήρα βάρος. Δεν καταλαβαίνω, όλο που είδα το πλευρό μου να μειώνεται, τι έγινε; Λέω φταίει η μερίδα, αν το χωνέψω όλο θα πέσει, και έτσι σήμερα πήγα στο γυμναστήριο, γυμνάστηκα κανονικά και πάλι πάνω από το βάρος μου ήμουν αλλά όχι όσο την Πέμπτη. Η μέση μου πάντως μαζεύτηκε, άραγε στο EDC θα χάσω βάρος; Δεν ξέρω, αλλά το ελπίζω διότι ωραίο το τι βλέπω, αλλά σε τελική ανάλυση σημασία έχει τι λέει η ζυγαριά. Αυτή η εβδομάδα έμεινε και η επόμενη είναι η Μεγάλη. Κάπου Κυριακή του Θωμά θα είμαι σε πιο φυσιολογική κατάσταση. Να δούμε τι αυτό σημαίνει.