Σήμερα έμεινα εργάστηκα από το σπίτι. Είναι η πρώτη φορά από τότε που γύρισα και ο λόγος ήταν ότι εγω ήθελα να κάνω ορισμένες δουλειές που δεν μπορούσα από το γραφείο. Η κυριότερη δουλειά ήταν να μαγειρέψω holiday roast το οποίο είναι ψεύτικο κρέας στον φούρνο καθότι έχουμε νηστεία. Ωστόσο πριν το ταξίδι εργαζόμουν από το σπίτι μετά από εντολή του διαχειριστή της πόλης. Κανόνισα με τον προϊστάμενο και την Παρασκευή πριν φύγω εργάστηκα από το γραφείο έτσι ώστε να κάνω διάφορα πριν φύγω. Ήμουν τυχερός διότι έτυχε να μας επιτρέψουν να μας βάλουν αυτοκόλλητο οι εμβολιασμένοι στην κάρτα ώστε να μην φοράμε μάσκα στο Δημαρχείο. Όταν έβγαλα το εισιτήριο το ότι θα μας έδιναν 5η Ιουλίου ως αργία δεν το ήξερα αλλιώς μάλλον θα είχα κανονίσει να ταξιδεύσω νωρίτερα. Σε κάθε περίπτωση είχα πρόθεση το τριήμερο να το περάσω στο Walnut Creek και να δουλέψω μερικές ώρες την Τρίτη. Πήρα Παρασκευή το αμάξι και οδήγησα εώς τους γονείς, τρώγωντας στον δρόμο και πετώντας πιο πριν τα σκουπίδια.
Για να μην πολυλογώ, το Σάββατο είδα τον φίλο με τον οποίο ταξιδεύσαμε μαζί, την Κυριακή πήγα στην εκκλησία και την Δευτέρα πήγα στο μεγάλο εμπορικό κέντρο. Η κουβέντα με τον φίλο ήταν πιο πολύ για τις λεπτομέρειες. Τα βράδυα είδα στην τηλεόραση των γονιών μου ταινίες που θα έβλεπα αλλιώς στο αεροπλάνο. Κυριακή με το τέλος της εκκλησίας με προσκάλεσαν και έφαγα στο σπίτι φίλων των γονιών μου, πράγμα σημαντικό διότι γλύτωσα μαγείρεμα. Γενικότερα το τριήμερο το θυμάμαι ως μίγμα χαλάρωσης και άγχους, το τελευταίο διότι πάντα αγχώνομαι όταν πρέπει να κινηθούν τα γρανάζια με το σωστό τρόπο. Το άγχος όμως επιβαιώθηκε όταν ανακάλυψα το μεσημέρι της Τρίτης ότι ο φίλος ήταν χαλαρός και με το PLF της Ελβετίας (του το έκανα εγω το κινητό του) και αγνοούσε που γύρω από το σπίτι του είχε ελεύθερο πάρκινγκ. Τέλος πάντων, πήραμε BART, φτάσαμε αεροδρόμιο, κάναμε check in και είμασταν στην πύλη κάπου 4 ώρες πριν την πτήση διότι καλύτερα νωρίς παρά αργά. Σαν Φρανσίσκο - Ζυρίχη είδα 3 ταινίες, κυρίως διότι ήταν μεγάλες σε διάρκεια, και περισσότερο όλων μου άρεσε το Tenet. Μας κάθισαν δίπλα αλλά δίπλα του είχε άδεια θέση, το αεροπλάνο ήταν κάπου 80% γεμάτο. Στην Ζυρίχη δεν μας ζήτησαν το PLF. Περάσαμε τα διαβατήρια, εγώ από την καλή σειρά, αυτός από την αργή (ας ήταν Έλληνας υπήκοος) και μετα στην πύλη. Αγόρασα σοκολάτα αν και με την ισοτιμία του φράγκου ήταν εν τέλει ακριβή. Στην άλλη πτήση κυρίως κοιμήθηκα. Κάθισα μαζί του να πάρει την βαλίτσα και τον έδωσα στον πατέρα του, φοβήθηκα ότι αν το άφηνα μόνο μπορεί να χάνονταν. Λίγο μετά ήρθε η μητέρα μου, πήγαμε σπίτι και κοιμήθηκα εν τέλει.
Πέμπτη ξυπνάω νωρίς και πήγα στον Γερμανό για νέα κάρτα Sim και νέο κινητό και στη μία τράπεζα για χαρτιά. Οι προσπάθειές μου να με τις άλλες τράπεζες απέτυχαν διότι ήθελα ραντεβού. Μετά με τον πατέρα στον οδοντίατρο και τον οφθαλμίατρο, και να είμαι εξαντλημένος από jet lag. Έπεσα το βράδυ και εν τέλει σηκώθηκα μεσάνυχτα και πήγα βόλτα Μικρολίμανο. Ήταν η μόνη επιτυχία της ημέρας, με τις τράπεζες απέτυχα, έκανα μεν ψώνια και βόλτα συν PCR τεστ και το βράδυ είδα μία φίλη μαζί με την αδερφή μου στο The Mall. Τις είχα στείλει από Καλιφόρνια και μου λέει να δω και εσένα και την αδερφή μου, και όντως ανεβήκαμε αν και με δούλευε η αδερφή μου διότι δεν μπορούσα να πάω Golden Hall καθότι δεν ξέρω ποια λεωφορεία πηγαίνου. Ευτυχώς όμως αυτή μπορούσε The Mall το οποίο είναι Νεραντζίωτισσα. Μετά σπίτι και ύπνος, ευτυχώς χωρίς έγερση εν τω μέσω της νυκτός. Σάββατο θυμάμαι κυρίως δουλειές και ψώνια, αλλά κατάφερα και είδα έναν Πειραιώτη φίλο ο οποίος μπορούσε επί τόπου. ΄Εμελε να είναι ο τελευταίος καφές στην Ελλάδα διότι απλά με την κρουαζιέρα δεν μπορούσα. Θέλω να ξαναδώ τους συμφοιτητές μου του ΓΠΑ, ούτε που το προσπάθησα όμως ελλείψη ημερών φέτος. Το βράδυ πάντως πήγα στο πάρτυ γενεθλίων μίας φίλης της αδερφής μου (και δικής μου) αν και καθότι στις 10 δεν άντεξα πολύ. Της έφερα όμως το CD με τα κορεάτικα. Κυριακή πήγα εκκλησία, και οι φωτό της εκκλησία προκάλεσαν εντύπωση στους εν Αμερική. Μετά, πέραν του ότι διάβασα την εφημερίδα, δεν θυμάμαι πλέον πολλά αλλά θυμάμαι πως συνέχεια όλο και κάτι προέκυπτε. Απέτυχα με το λουράκι, θυμάμαι να κατεβαίνω στον σταθμό του ηλεκτρικού και σούπερ μάρκετ, να φτιάχνω βαλίτσα για την επομένη, να βλέπω την αδερφή μου, αλλά όχι τόσα πολλά. Το βράδυ εκείνο έπεσα σχετικά νωρίς, σηκώθηκα νωρίς Δευτέρα και πήγα τράπεζα και μετά μαζί όλοι στο σπίτι της αδερφής μου και από εκεί όλοι μαζί στο Λαύριο για την κρουαζιέρα. Δεν έχει ταμπέλες για να βρεις που είναι το πλοίο (!) αλλά εν τέλει βρήκαμε τον τερματικό σταθμό, μας έκαναν rapid test και μπήκαμε στο Celestyal Olympia. Αλλά η κρουαζιέρα θα είναι στην επόμενη ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου