Στις 23 Δεκεμβρίου οι γονείς μου ήρθαν σπίτι μου για τις γιορτές. Με δύο ακόμα άτομα το σπίτι μου επιτέλους σουλουπώνεται: Ο πατέρας με βοήθησε στον κήπο, όχι πως δεν είχα κάνει δουλειά πολλή ο ίδιος, και η μητέρα στο εσωτερικό. Το σπίτι πάντως συνεχίζει να έχει δουλειά διότι είναι δύσκολο μόνος μου να το φέρω εις πέρας, ιδίως όταν έχουμε όπως τώρα την εποχιακή φυλλόπτωση. Πάντως διορθώσαμε την ζημιά στο σύστημα άρδευσης πράγμα που απαίτησε να αγοράσουμε μόνιμα αγαθά. Επίσης κάναμε και ψώνια για το κιτ εκτάκτου ανάγκης του σπιτιού. Πέρυσι μου πήρε ένα δίμηνο να μαζέψω τα φύλλα, φέτος θα πάρει πολύ λιγότερο.
Ανήμερα Χριστούγεννα είχα δηλώσει παρακολούθηση στην εκκλησία και έτσι με την θερμοκρασία να μην υπερβαίνει τους 12 βαθμούς Κελσίου παρότι μεσημεριάτικη λειτουργία πήγαμε στον Άι Γιώργη. Μετά γυρίσαμε σπίτι και φάγαμε. Γενικά το τριήμερο η έξοδος μας ήταν κυρίως για ψώνια παρά τίποτ'άλλο. Πάλι που άραγε θα μπορούσαμε να πάμε; Στους γηραιούς και ασθενείς από την εκκλησία; Όταν στην πεδιάδα δεν υπερβαίνει τους 10-12 βαθμούς, επάνω στα βουνά είναι προς το μηδέν. Σε τελική ανάλυση το μόνο που έχει να κάνουμε είναι να φτιάξουμε το σπίτι. Νιώθω κάπως άσχημα που βάζω τους γονείς να δουλέψουν, αλλά δεν έχει και τόσα πολλά άλλα να κάνουμε. Περιμένω το εμβόλιο, όποτε η δουλειά το φέρω, για να αποκτήσουμε ζωή πάλι. Το ζωή είναι και κυριολεκτιό κιόλας: Δύο συνάδελφοί μου από το τμήμα έχουν πεθάνει από τον κορονοϊό και ο ένας μάλιστα μικρότερός μου με δύο παιδιά. Θα δω παραμονή ζωντανά τον David Guetta και βλέπουμε ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου