Αλλαγή ώρας, αλλαγή τοπίου

 Πρίν από μερικά χρόνια όταν ήμουν στο Virginia Tech αυτό το Σάββατο είχα βγει πρώτα φορά στο Ρόανοουκ με τον ευεργέτη μου. Δεν του άρεσε η ανάρτηση που έβαλα στο ιστολόγιο. Τέλος πάντων πια αυτά τα βλέπω και θυμάμαι, παρά τίποτ'άλλο. Την σήμερον ημέρα, που είναι και Halloween, την περνάω στο σπίτι μου. Γυμναστήριο, ψώνια, λίγη βόλτα όπου είδα παιδιά έξω, και κυρίως σπίτι. Είδα ταινία η οποία δεν έλεγε πολλά. Δεν μπορώ να πω ότι συμβαίνουν και πολλά γενικώς. Σε κάποια φάση η αδερφή μου όταν τις είπα ότι άνοιξε το γυμναστήριο, μου είπε να πάω γιόγκα. Η ομαδική άσκηση δεν έκλεισε ποτέ, απλά είναι έξω στο πάρκινγκ με έως 3 άτομα. Πέραν του ότι το να βάλω ωράριο με αγχώνει, δεν με εμπνέει σε καμία περίπτωση αυτή η κατάσταση. Μετά από κουβέντες με τους γονείς θα πάμε στο Λας Βεγκας. Η αρχική πρόθεση μου ήταν Reno Tahoe, αλλά ο πατέρας μου είπε πολύ σωστά ότι μπορεί να αποκλειστούμε. Την Παρασκευή που έρχεται θα πάμε οδηγώντας. Η λογική είναι απλή, καθότι όλα τα καλά είναι κλειστά, ας πάω και με τους γονείς μου να δούμε κάτι που τους αρέσει. Πέραν τούτων κάποια φάση που θα τελειώσει η πανδημία (δηλαδή το 2022;) θα πάω με τον Κύπριο φίλο, και ίσως έρθουν Τριγλιανοί και πέραν τούτων πιο λίγα πράγματα. Από την Πορτογαλία περιμένω κανέναν φίλο να με επισκευθεί στο εξωτερικό και ο μόνος που ήρθε ποτέ ήταν πριν τρία χρόνια ο συμφοιτητής μου που ήταν τότε στο UC Davis και τώρα είναι στην Δανία καθηγητής πανεπιστημίου. Ακόμα και πετάξει κανένας καμία κουβέντα, δεν έχει φτάσει ποτέ στο διά ταύτα. Οπότε λοιπόν πάω με τους γονείς διότι βαρέθηκα τους 4 τοίχους του σπιτιού μου.