Το φεστιβάλ και μετά

 Φέτος δεν θα έχουμε ένα μεγάλο πανηγύρι ως το φεστιβάλ μας αλλά 4 drive through Σάββατα. Το πρώτο ήταν αυτό που μας πέρασε. Στις 10 εμφανίστηκα στην εκκλησία, όπως είχα δηλώσει. Το ευχάριστο ήταν ότι ξαναείδα τα μέλη της ενορίας μου, για πρώτη φορά από τον Μάρτιο. Κατά τα άλλα δουλειά μου ήταν να φροντίσω ότι οι 5 σταθμοί όπου φτιάχναμε τα πακέτα είχαν και κότα, και ρύζι και φασολάκια. Σχετικά γυμνάστηκα και έτρωγα λιγότερο από το συνήθες που θα έτρωγα αν έμενα στο σπίτι. Το αρνητικό είναι ότι δεν γνώρισα κανέναν, τουλάχιστον διαθέσιμη κοπέλα. Και μόνο ότι βγήκα από την μοναξιά του σπιτιού και πέρασα χρόνο με κόσμο ήταν αρκετό. Γύρισα σπίτι αρκετά κουρασμένος και πέρασα την υπόλοιπη μέρα βλέποντας τηλεόραση

Πέραν τούτων το πέρας, έστω και προσωρινό, της Ελληνοτουρκικής κρίσης με έχει ξεκουράσει. Πήγα σήμερα το αμάξι για σέρβις. Με πειράζει πολύ το ότι είμαι μόνος στο σπίτι και δεν μπορώ να πω ότι online γνωρίζω και καμία. Δύο που ξεκίνησα κουβέντα απεδείχθησαν εκτός ΗΠΑ σε σημείο που να αναρωτιέμαι τι άραγε θέλουν. Δεν μπορούν να μπουν σε αυτή τη χώρα εύκολα τον κανονικό καιρό. Το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται θα ανέβω στο σπίτι των γονιών μου. Το άλλο με το καλό θα κάνω διάλεξη, αν βέβαια καταφέρω τα τεχνικά. Ξεκινήσαμε όμως τις δοκιμές. Κατά τα άλλα η ρουτίνα πραγματικά κουράζει. Ωστόσο μέχρι το εμβόλιο, το οποίο θα αργήσει, συνεχίζουμε έτσι. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, και ας μου έρχονται συνέχεια προσφορές για το Λας Βέγκας