Σήμερα το μεσημέρι πήγα στο USCIS και μου πήραν φωτογραφία και τα αποτυπώματα του δεξιού χεριού. Περίμενα μία ώρα για την σειρά μου, αλλά η όλη διαδικασία πήρε 5 λεπτά αν όχι λιγότερο. Ήμουν ο μόνος που περίμενε ο οποίος μιλούσε κυρίως αγγλικά, όλοι οι υπόλοιποι συννενοούνταν στα Ισπανικά. Επίσης δεν πρέπει να περίμεναν για υπηκόοτητα διότι τους πήρε παραπάνω χρόνο από εμένα. Μου έδωσαν και ένα βιβλιαράκι με το Όρος Rushmore για να προετοιμαστώ για τα επόμενα βήματα. Απ'ότι ξέρω δεν θα πάρει πολύ. Αυτό είναι το κατ'εξοχήν θετικό νέο της χρονιάς. Για τα υπόλοιπα δεν ξέρω. Φέτος γίνομαι 40 ετών, και αποτέλεσμα είναι να νιώθω μία έντονη αίσθηση αποτυχίας. Ναι, έχω το διδακτορικό και την δουλειά, αλλά όχι έτερον ήμιση. Πέρυσι τουλάχιστον βγήκα με ορισμένες, και το αποτέλεσμα δεν ήταν ιδιαίτερα θετικό. Φέτος ελπίζω σε καλύτερο αποτέλεσμα. Είδα την φωτογραφία που έβγαλα στο γυμναστήριο με το που γύρισα από Ελλάδα τον Σεπτέμβριο και από τότε έχω χάσει κάποιο βάρος. Ωστόσο δεν ξέρω ποιο είναι το σημείο καμπής, χώρια που θέλει έναν κάποιο χρόνο για να αλλάξουν οι φωτογραφίες στις ιστοσελίδες. Πολύ απλά δεν βγαίνω φωτό τόσο συχνα, συν οι διαφορές είναι μικρές. Το μέγα ερώτημα είναι το τι κάνει μία κοπέλα να επιλέξει δεξιά και όχι αριστερά. Υπάρχουν ιστοσελίδες που διαφημίζουν να σου βελτιώσουν το προφίλ σου διότι οι κοπέλες επιλέγους κατά μέσον όρο σε 30 δευτερόλεπτα. Δοκίμασα και μία πληρωμένη ιστοσελίδα, αλλά αποκαρδιώθηκα από το πάρα πολύ χαμηλό ποσοστό ανταπόκρισης. Επέλεξα εκατοντάδες κοπέλες, σε ορισμένες έβγαλα και την ψυχή μου, αλλά ο αριθμός που ανταποκρίθηκε αντιστοιχούσε στα δάκτυλα του ενός χεριού. Εν συνεχεία στο δεύτερο βήμα αρκετές απεδείχθησαν χωρισμένες, αν όχι με παιδί. Οι καλές ήταν στην αρχή, και μάλιστα μόνο με μία εν τέλει βγήκε, όχι πως προέκυψε κάτι. Θα δοκιμάσω την ιστοσελίδα για Έλληνες, αλλά αφότου γυρίσω από το Λος Αντζελες αν, όπως προβλέπω, δεν έχω θετικό αποτέλεσμα. Σε 2 1/2 εβδομάδες θα είμαι στην πόλη με τους μικρούς, και ναι μεν είναι μικρή η πιθανότητα αλλά όχι ανύπαρκτη. Πέραν τούτων διακοπές Ελλάδα θα είναι το καλοκαίρι αλλά μέχρι στιγμής τίποτα το συγκεκριμένο τύπου εισιτήριο, απλά λέω περί την 4η Ιουλίου. Καλύτερο όμως είμαι από τον Βολίωτη συνάδελφο τον οποίο το USCIS τον έχει στο περίμενε για την πράσινη κάρτα του, το ίδιο λουκι πέρασα προ πενταετίας και συμπάσχω μαζί του. Κάναμε κουβέντα αν είναι αυτός να μου έρθει ή να πάμε μαζίν Λας Βέγκας. Στο πρώτο του βγήκαν ακριβά το εισιτήρια, στο δεύτερο είμαστε ακόμα στο θεωρητικό, μάλλον περιμένουμε να γυρίσει από Ελλάδα. Οι διακοπές ως ανάγκη είναι κάτι που θα μου εμφανιστεί μάλλον τέλη Φεβρουαρίου το νωρίτερο, μπορώ να περιμένω να ξεμπερδέψουν φίλοι με τις υψηλότερες προτεραιότητες τους. Αν μη τι άλλο, κανένας άλλος φίλος δεν έχει έρθει σε επαφή για διακοπές μαζί μου.
Μία από τις τελευταίες σκέψεις που έκανα πριν φύγουμε για την αλλαγή του χρόνου στο καζίνο, και η οποία βγήκε ως γκρίνια στην οικογένειά μου, είναι ότι δεν μπορώ να σκεφτώ φίλους με τους οποίους να γιορτάσω τα 40α γενέθλια τον Οκτώβριο. Σκέφτηκα σοβαρά για ταξίδι στο Λας Βέγκας με φίλους όπως στην ταινία Last Vegas αλλά στο πιο νέο. Ποίος άραγε θα μπορεί να έρθει μαζί μου; Η υπόθεση εργασίας είναι ότι μένουν όλοι όπου θέλω πληρώνοντας το δωμάτιό τους, αλλά εγω πληρώνω για τραπέζι σε κλαμπ με πρώτο όνομα. Οι γονείς μου που τους το ανέφερα (όχι λεπτομέρειες) είπαν ναι, αλλά δεν είναι για νυχτερινή έξοδο όπως τους ανέφερα. Αυτός που είναι πιθανόν να έρθει είναι ο Βολιώτης συνάδελφος, αν βέβαια η δουλειά του το επιτρέπει. Ο πάλαι ποτέ του συγκάτοικος με τον οποίο έχει αυτός μαλλώσει αλλά όχι εγώ, παίζεται, του δίνω 50-50. Ο ευεργέτης είναι πιθανότερο να έρθει, αλλά καμία βεβαιότητα. Από Ελλάδα δεν βλέπω κανένα, να πω έστω στους δύο φίλους μου που βλέπω όταν έρχομαι Ελλάδα αλλά είναι πραγματικά απίθανο. Ο οικογενειάρχης έχει πει αρκετές φορές στο καφέ να βρούμε δύο χιλιάρικα να έρθουμε, και μετά ιδιαιτέρως εκμυστηρεύεται ότι για ξοδέψει τόσα για τον εαυτό του πρέπει να δώσει τα τριπλάσια για την οικογένειά του, και δεν τα έχει. Η λατρεία μου (άλλος συμφοιτητής αυτός) ή ο κολλητός του που μου ήρθε και επίσκεψη όταν Davis είναι ακόμη πιο απίθανο να κάνουν το ταξίδι αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως μία συμφοιτήτριά μου κάνει αυτό τα ταξίδι, αυτή που πήγε διακοπές στην Κούβα, αλλά αυτή δεν παύει να είναι μητέρα και δεν βλέπω να τα αφήνει όλα για μία εβδομάδα για μένα. Άλλους συμφοιτητές από Ελλάδα δεν βλέπω, αλλά ίσως ένας συμμαθητής μου μπορεί, αν και μικρό ενδοχόμενο. Η αδερφή μου ίσως, αλλά το βλέπουμε και με βάση που θα την προσλάβουν και αν το φθινόπωρο. Δεν βλέπω καμία φίλη της, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Τώρα αν προχωρήσω στην Γαλλία, ίσως η Κυπρία που είναι στην Νέα Υόρκη έρθει, αλλά αυτή δεν μπόρεσε (ή μάλλον δεν ήθελε) να με δει όταν πήγα Νέα Υόρκη. Η άλλη ξανθιά και πολύ ωραία που είναι στην Κύπρο μου έχει πει ότι δεν μπορεί να πάρει άδεια δέκα ημέρες για διακοπές Αμερικη, αν και έχει το χρήμα. Προχωρόντας στο Blacksburg ήδη ανέφερα τους τρεις πιθανότερους, ως προς του υπολοίπους είναι απίθανο οιοσδήποτε να ενδιαφερθεί καν. Αυτός που σίγουρα ενδιαφέρεται αλλά δεν έχει λεφτά είναι ο Τεξανός φίλος. Το κακό είναι το πόσους λίγους φίλους έχω κάνει αφότου αποφοίτησα πριν 5 χρόνια. Από το Ράλεϋ αυτός που υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να έρθει είναι αυτός με τον οποίο ήμουν συγκάτοικος τον τελευταίο μήνα, εφόσον ο βουλευτής για τον οποίον δουλεύει του το επιτρέψει. Η παρέα με την οποία ήταν στο Ράλεϋ μπορεί να εμφανίστηκε σε έναν γάμο πρόσφατα (στον οποίο δεν με προσκάλεσαν) αλλά δεν τους βλέπω να μπορέσουν. Διασκορπίστηκαν όλοι τους πριν καν φύγω. Μικρότερη πιθανότητα υπάρχει με τον Παλαιστίνιο, αλλά και γι'αυτόν δεν έχω νέα. Ως προς τους φίλους εδώ Καλιφόρνια, ίσως θέλει να έρθει η μία συνάδελφος που είναι της μουσικής μου. Για τους άλλους συναδέλφους το βλέπω απίθανο για πολλούς λόγους. Μετά από την εκκλησία ίσως ο φίλος με τον οποίο βγαίνω για καφέ αραιά και που. Μπορεί με τους μικρούς να γίνει κάτι μετά το Λος Αντζελες, αλλά μόνο ένας εξ'αυτών είναι άνω των 21. Ο φίλος στο Ωκλαντ δεν μπορεί τον καλό καιρό. Τέλος ίσως να έρθει ο φίλος με τον οποίο πήγα το καλοκαίρι στην πόλη, αν τον αφήσουν από το Κολούμπια. Πραγματικά είναι λίγοι. Στην παράγραφο αυτή ανέφερα κάπου 20 άτομα. Αν 5 μπορέσουν, θα είναι κατόρθωμα. Το θέμα είναι, τι γίνεται αν είμαι μόνο εγώ, ο Βολίωτηςτο έτερον του ήμιση και οι γονείς μου; Θέλω ακόμα να το κάνω; Μέγα ερώτημα
Μία από τις τελευταίες σκέψεις που έκανα πριν φύγουμε για την αλλαγή του χρόνου στο καζίνο, και η οποία βγήκε ως γκρίνια στην οικογένειά μου, είναι ότι δεν μπορώ να σκεφτώ φίλους με τους οποίους να γιορτάσω τα 40α γενέθλια τον Οκτώβριο. Σκέφτηκα σοβαρά για ταξίδι στο Λας Βέγκας με φίλους όπως στην ταινία Last Vegas αλλά στο πιο νέο. Ποίος άραγε θα μπορεί να έρθει μαζί μου; Η υπόθεση εργασίας είναι ότι μένουν όλοι όπου θέλω πληρώνοντας το δωμάτιό τους, αλλά εγω πληρώνω για τραπέζι σε κλαμπ με πρώτο όνομα. Οι γονείς μου που τους το ανέφερα (όχι λεπτομέρειες) είπαν ναι, αλλά δεν είναι για νυχτερινή έξοδο όπως τους ανέφερα. Αυτός που είναι πιθανόν να έρθει είναι ο Βολιώτης συνάδελφος, αν βέβαια η δουλειά του το επιτρέπει. Ο πάλαι ποτέ του συγκάτοικος με τον οποίο έχει αυτός μαλλώσει αλλά όχι εγώ, παίζεται, του δίνω 50-50. Ο ευεργέτης είναι πιθανότερο να έρθει, αλλά καμία βεβαιότητα. Από Ελλάδα δεν βλέπω κανένα, να πω έστω στους δύο φίλους μου που βλέπω όταν έρχομαι Ελλάδα αλλά είναι πραγματικά απίθανο. Ο οικογενειάρχης έχει πει αρκετές φορές στο καφέ να βρούμε δύο χιλιάρικα να έρθουμε, και μετά ιδιαιτέρως εκμυστηρεύεται ότι για ξοδέψει τόσα για τον εαυτό του πρέπει να δώσει τα τριπλάσια για την οικογένειά του, και δεν τα έχει. Η λατρεία μου (άλλος συμφοιτητής αυτός) ή ο κολλητός του που μου ήρθε και επίσκεψη όταν Davis είναι ακόμη πιο απίθανο να κάνουν το ταξίδι αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως μία συμφοιτήτριά μου κάνει αυτό τα ταξίδι, αυτή που πήγε διακοπές στην Κούβα, αλλά αυτή δεν παύει να είναι μητέρα και δεν βλέπω να τα αφήνει όλα για μία εβδομάδα για μένα. Άλλους συμφοιτητές από Ελλάδα δεν βλέπω, αλλά ίσως ένας συμμαθητής μου μπορεί, αν και μικρό ενδοχόμενο. Η αδερφή μου ίσως, αλλά το βλέπουμε και με βάση που θα την προσλάβουν και αν το φθινόπωρο. Δεν βλέπω καμία φίλη της, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Τώρα αν προχωρήσω στην Γαλλία, ίσως η Κυπρία που είναι στην Νέα Υόρκη έρθει, αλλά αυτή δεν μπόρεσε (ή μάλλον δεν ήθελε) να με δει όταν πήγα Νέα Υόρκη. Η άλλη ξανθιά και πολύ ωραία που είναι στην Κύπρο μου έχει πει ότι δεν μπορεί να πάρει άδεια δέκα ημέρες για διακοπές Αμερικη, αν και έχει το χρήμα. Προχωρόντας στο Blacksburg ήδη ανέφερα τους τρεις πιθανότερους, ως προς του υπολοίπους είναι απίθανο οιοσδήποτε να ενδιαφερθεί καν. Αυτός που σίγουρα ενδιαφέρεται αλλά δεν έχει λεφτά είναι ο Τεξανός φίλος. Το κακό είναι το πόσους λίγους φίλους έχω κάνει αφότου αποφοίτησα πριν 5 χρόνια. Από το Ράλεϋ αυτός που υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να έρθει είναι αυτός με τον οποίο ήμουν συγκάτοικος τον τελευταίο μήνα, εφόσον ο βουλευτής για τον οποίον δουλεύει του το επιτρέψει. Η παρέα με την οποία ήταν στο Ράλεϋ μπορεί να εμφανίστηκε σε έναν γάμο πρόσφατα (στον οποίο δεν με προσκάλεσαν) αλλά δεν τους βλέπω να μπορέσουν. Διασκορπίστηκαν όλοι τους πριν καν φύγω. Μικρότερη πιθανότητα υπάρχει με τον Παλαιστίνιο, αλλά και γι'αυτόν δεν έχω νέα. Ως προς τους φίλους εδώ Καλιφόρνια, ίσως θέλει να έρθει η μία συνάδελφος που είναι της μουσικής μου. Για τους άλλους συναδέλφους το βλέπω απίθανο για πολλούς λόγους. Μετά από την εκκλησία ίσως ο φίλος με τον οποίο βγαίνω για καφέ αραιά και που. Μπορεί με τους μικρούς να γίνει κάτι μετά το Λος Αντζελες, αλλά μόνο ένας εξ'αυτών είναι άνω των 21. Ο φίλος στο Ωκλαντ δεν μπορεί τον καλό καιρό. Τέλος ίσως να έρθει ο φίλος με τον οποίο πήγα το καλοκαίρι στην πόλη, αν τον αφήσουν από το Κολούμπια. Πραγματικά είναι λίγοι. Στην παράγραφο αυτή ανέφερα κάπου 20 άτομα. Αν 5 μπορέσουν, θα είναι κατόρθωμα. Το θέμα είναι, τι γίνεται αν είμαι μόνο εγώ, ο Βολίωτηςτο έτερον του ήμιση και οι γονείς μου; Θέλω ακόμα να το κάνω; Μέγα ερώτημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου