Ο σεισμός Τραμπ

Την συγκεκριμμένη ανάρτηση την χρωστάω μήνες πλέον, καιρός να την γράψω τώρα που σχετικά ηρέμησα. Όπως όλοι περίμενα τις εκλογές να τις κερδίσει η Χίλαρυ. Στο Νότο όπου ζούσα ο Ομπάμα προκαλούσε και προκαλεί πραγματικό μίσος διότι εκφράζει έμπρακτα αυτό που ο Αμερικανός έχει μάθει να φοβάται: Μία μεγάλη απόμακρη κεντρική κυβέρνηση η οποία δεν νοιάζεται για αυτόν και αντίθετα τον καταπιέζει μοιράζοντας χρήματά του στους άχρηστους τεμπέληδες φτωχούς. Εννοείται πως δεν το βλέπω έτσι αλλά είναι γνωστό ότι ο πολύς κόσμος λειτουργεί με βάση τα στερεότυπά του, βλέπε αντιμνημονιακοί στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να πω ότι η Χίλαρυ ήταν και ο πιο ισχυρός υποψήφιος, 20+ χρόνια πλέον πιάστηκαν επανειλλημένα να βάζουν το χέρι τους στο μέλι, εν αντιθέσει με τον Ομπάμα που το πιο σοβαρό σκάνδαλο έμελλε να είναι το Fast and Furious (όχι η ταινία, πρόκειται να αποτυχημένο πρόγραμμα του υπουργείου Δικαιοσύνης να δουν πως πέρνουν τα καρτέλ όπλα). Ο Τραμπ όμως ήταν και είναι άτομο το οποίο προκαλλεί τρόμο, διότι πολύ απλά δεν έχει πολιτική πέραν του να λέει ότι το κοινό θέλει να ακούσει. Βασικό σύνθημα του ήταν Make America Great Again, ήτοι να γυρίσει τον χρόνο σε ένα μη προσδιορισμένο παρελθόν όπου όλα ήταν ωραιά και καλά διώχνοντας τις ανεπιθύμητες ομάδες (πρόσφατοι μετανάστες, μουσουλμάνοι παρότι στην Αμερική ελάχιστοι, διάφορες μορφές διαφορετικότητας) και ξαναφέρνοντας πίσω τις δουλειές που έφυγαν λόγω των κακών εμπορικών συμφωνιών. Αφήνοντας κατά μέρους το κατά πόσον είναι επιθυμητό είναι δυστυχώς ελάχιστα ρεαλιστικό, οι δουλειές δεν χάθηκαν λόγω των κακών συμφωνιών αλλά διότι αυτή ήταν η επιθυμία του εμπορίου, απλά δεν μπορούσαν να παραμείνουν εν ζωή αν δεν είχαν πρόσβαση σε ρούχα που έγιναν με ημερομίσθια μικρότερα του νόμιμου Αμερικάνικου. Παρότι μέχρι τέλους βγήκε ότι ο Τραμπ στην προσωπική του (όπως και επαγγελματική του) ζωή είναι μάλλον αχρείος, έπεισε το τμήμα της Αμερικής που λόγω ηλικίας και προσόντων έμεινε πίσω και έχει χάσει από τις μεγάλες αλλαγές στην οικονομία και κοινωνία. Ακόμα και μετά τα πρώτα αποτελέσματα φαίνονταν ότι η Χίλαρυ θα κέρδιζε, αν μη τι άλλο στην Νότια Φλόριντα είχε υψηλότερα ποσοστά από τον Ομπάμα το 2012. Όμως βγήκαν και ψήφισαν άνθρωποι που είχαν να ψηφίσουν από την εποχή του Ρήγκαν και έδωσαν λόγω του εκλεκτορικού κογκρέσσου την νίκη στον Τραμπ παρότι έχασε την λαϊκή ψήφο. Στην Ελλάδα η ψήφος είτε στο Πέραμα είτε στο Πανόραμα αξίζει το ίδιο, όχι όμως στην Αμερική. Από την εως τώρα συμπεριφορά του ο Τραμπ μάλλον έδειξε ότι πραγματικά δεν είναι βέβαιος πως θα κυβερνήσει ουσιαστικά, είναι εξαιρετικός πολιτικάντης αλλά από ουσία η ρίζικη αλλαγή που υπόσχεται είτε δύσκολα θα έρθει είτε θα γίνει προς ... την ανάποδη. Με ισχυρή πλειοψηφία και στα δύο σώματα οι Ρεπουμπλικανοί μπορούν να αλλάξουν ριζικά τον πως οδεύει η χώρα, αλλά το ερώτημα είναι επειδή αλλάζεις τον νόμο, μπορείς να αλλάξεις την νοοτροπία; Περιμένω να δω πως όντως θα πορευτεί αυτή η κυβέρνηση που σε 2 1/2 εβδομάδες ορκίζεται.