Τελευταίο ταξίδι στο Blacksburg

Από την στιγμή που πρόκειται να φύγω από την Ανατολική Ακτή είπα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να ανέβω για τελευταία φορά στο Blacksburg. Έτσι πήρα το όχημα μου την Δευτέρα και οδήγησα στην πόλη, αφότου κανόνισα να κλείσω ραντεβού για σέρβις μετά την επιστροφή. Έφτασα απόγευμα, σε ώρα όπου πίστευα ότι ο καθηγητής έλειπε (εν τέλει ήταν εκεί όπως έμαθα την επομένη) στο σπίτι του Αρμένιου φίλου μου. Κάθισα λίγο και μετά πήγαμε και δειπνήσαμε στο Ταϋλανδέζικο. Δεν είχα φάει ποτέ εκεί. Έμελε να είναι το μακρύτερο χρονικό διάστημα που πέρασα μαζί του διότι ετοίμαζε ένα paper (νομίζω) και ήταν πραγματικά πολύ απασχολημένος και τις τρεις ημέρες. Εν συνεχεία αφότου είχα ηρεμήσει πήγα στο GLC για να δω Supergirl καθώς ο φίλος δεν έχει επίγεια τηλεόραση. Για πρώτη φορά μετά δύο χρόνια μπήκα και στην αίθουσα υπολογιστών των μεταπτυχιακών φοιτητών (μου δάνεισε την κάρτα φοιτητή του) και έτσι πήγα ίντερνετ χωρίς να τον ενοχλήσω. Την επομένη το πρωϊ πήγα και είδα τον καθηγητή μου, ο οποίος νόμιζε ότι μου είχε στείλει την δημοσίευση. Ηταν εν τέλει πολύ απασχολημένος με το μάθημα που είχε εκείνη την ημέρα αλλά είχα χρόνο για συζήτηση. Εν συνεχεία πήγα να δω τον άλλο καθηγητή και φυσικά δεν τον βρήκα, αλλά βρήκα τον τελευταίο συμφοιτητή μου (και μαθητή του) με τον οποίο γευματίσαμε. Εν συνεχεία κοινήθηκα προς την δημοτική βιβλιοθήκη και την αστυνομία όπου μου είπαν ότι πέρνουν αποτυπώματα μόνο Τετάρτη απόγευμα. Σε εκείνη την φάση με βρήκε ο Βολιώτης φίλος και πήγαμε για καφέ. Η συζήτηση εν τέλει έμελε να είναι κυρίως γύρω από το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα, του εξήγησα πως λειτουργεί. Εν συνεχεία προσπάθησα να έρθω σε επαφή με τον πάλαι ποτέ συγκάτοικό του αλλά εν τέλει δεν το κατάφερα. Άργησα το δείπνο μου μήπως και μπορέσει και φάμε μαζί αλλά ήρθε σε επαφή μαζί πάρα πολυ αργότερα. Μου είπε ότι έτυχε να είναι στην πόλη μεταξύ συνεδρίων και εν τέλει δεν βρήκε χρόνο. Κοιμήθηκα αφότου είδα λίγη τηλεόραση και την επομένη πήγα και μου πήραν τα αποτυπώματά μου πριν φύγω. Έφυγα το μεσημέρι με μερικά άδεια κουτιά για πακετάρισμα.

Το βράδυ εκείνο πήγα μαζί με τον ελληνοαμερικανό συνάδελφο σε εκδήλωση του YAL όπου μου έκανε πάρτυ έκπληξη. Μου είπαν οι λοιποί της εκκλησίας χρόνια πολλά και μου ευχήθηκαν και κάθε επιτυχία στην Καλιφόρνια. Γυρίσαμε σπίτι και άρχισα να ψιλοετοιμάζω τα πράγματα. Την επομένη άρχισα να πακετάρω κουτιά και βαλίτσες και ανέβασα το αμάξι για σέρβις. Επι τη ευκαιρεία έστειλα και τα αποτυπώματά μου στο Φρέσνο αλλά δεν τους άρεσε, ήθελα να είχα κανονίσει τη φόρμα ώστε να πάρει το Φρέσνο απευθείας το αποτέλεσμα της έρευνας. Αργότερα μάζεψα παραπάνω κουτιά και άρχισα να τα πακετάρω όλα όσα μπορούσα. Το σχέδιο είναι το τραίνο καθότι αρκετά φτηνό, αν και δυστυχώς δεν δέχεται έπιπλα και ηλεκτρονικά. Σήμερα το πρωϊ πρώτα πήγα στον σιδηροδρομικό σταθμό και έστειλα τα πράγματά μου για τους γονείς. Το έστειλα σχετικό, τα παρέδωσα, κανόνισα ώστε να μήν υπάρχει κουτί άνω των 50 λιβρών και πλήρωσα για το ταξίδι το οποίο ξεκινά αύριο. Μετά πήγα στην φυλακή για να μου πάρουν τα αποτυπώματα, όπου μου είπαν ότι δεν μπορούν να μοιραστούν το αποτέλεσμα με προορισμό εκτός της πολιτείας. Έτσι εν τέλει πρέπει να τα δώσω στο Φρέσνο. Χωρις τα κουτιά και τις βαλίτσες ένιωσα πολύ ανακουφισμένος καθότι από μόνα τους μου γέμισαν όλο το όχημα με τις πίσω θέσεις κάτω. Υπό άλλες συνθήκες θα πακετάριζα τα έπιπλα για να φύγω αύριο αλλά σήμερα είναι 28η Οκτωβρίου και την Κυριακή πρόκειται να δώσω τον πανηγυρικό στην εκκλησία. Έτσι η αποχώρηση αναβάλλεται μάλλον 48 ώρες. Πάντως έχω σχέδιο για το πώς θα βάλω τα τραπέζια, καρέκλες και τηλεόραση στο όχημα. Ως προς τα λοιπά έκανα αγγελία στο Craigslist χωρίς να έχω κανένα ενδιαφερόμενο εώς τώρα. Με το καλό ο συγκάτοικος θα τα δώσει στον φιλανθρωπικό κλάδο της εκκλησίας για να πάνε μάλλον σε κάποια φτωχή μαύρη οικογένοια. Λίγη ξεκούραση πριν το μεγάλο ταξίδι ...