Σήμερα θα αφήσω κατά μέρους την οικονομική συζήτηση για την Ελλάδα, ως προς τον οποία έλαβα κρίτική ότι είναι υπερβολικά απλοϊκή και θα ανεβάσω επιτέλους την ανάρτηση που ήθελα να ανεβάσω εδώ και ένα μήνα. Τουλάχιστον δεν πρόκειται να λάβω παρόμοια κριτική για αυτή την ανάρτηση καθότι δεν έχω (απ'όσο γνωρίζω) κανένα αεροναυπηγό για αναγνώστη.
Όποιος κυκλοφορεί στα σχετικά μέρη στο ίντερνετ έχει πέσει στην συζήτηση SLS εναντίον SpaceX. Για όσους δεν εχουν πέσει σε αυτή την συζήτηση Space Launch System είναι ένας πύραυλος που ετοιμάζει η NASA με εργολάβους τους κλασσικούς αμυντικούς κολοσσούς της Αμερικής ενώ η SpaceX είναι μία σχετικά καινούργια εταιρεία διαστημικής τεχνολογίας που ίδρυσε ο Elon Musk με σκοπό να αποικήσει τον Αρη. Η διαφορά με άλλες παλαιότερες ιδιωτικές εταιρείες με παρόμοιο στόχο είναι ότι ο Elon Musk είναι δισεκατομμυριούχος και ότι έχει ήδη έναν εξαιρετικά επιτυχημένο πύραυλο, τον Falcon 9. Η όλη συζήτηση στο ίντερνετ είναι ότι το να ξοδεύεται το δημόσιο χρήμα για έναν πανάκριβο πύραυλο που δεν πάει πουθενά μόνο για πολιτικούς λόγους είναι σπατάλη (η αλήθεια είναι ότι όντως οι προδιαγραφές του SLS καθορίστηκαν από την Γερουσία όταν ο Ομπάμα ακύρωσε τον προκάτοχό του, Αρη 5) ενώ το αντεπιχείρημα είναι ότι σε τελική ανάλυση δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεψουμε ότι όντως η SpaceX είναι πιο ικανή από τους κλασσικούς εργολάβους του Αμερικανικού δημοσίου. Πέραν τούτου αν και σπανίως αναφέρεται και η Ρωσία έχει σε ανάπτυξη πύραυλο παρόμοιας κλάσης, τον Angara-5V όπου V θα πεί υδρογόνο στα ρωσικά.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε ο Falcon Heavy ούτε ο SLS από μόνος του δεν μπορεί να στείλει επανδρωμένο φορτιο στον Αρη, θα χρειαστούν αρκετές εκτοξεύσεις για να συναρμολογηθεί το διαστημόπλοιο. Το 2010 που ξεκίνησε το πρόγραμα του SLS η SpaceX ήταν μία εταιρεία με πολλή ελπίδα αλλά λίγα κατορθώματα. Εάν κανείς ψάξει θα βρει πολλές αντίστοιχες εταιρείες που έχουν αποτύχει, με πιο γνωστή την Kistler Aerospace, της οποίας την πνευματική ιδιοκτησία εν τέλει αγόρασε η SpaceX. O Ομπάμα όντως θα προτιμούσε να αγοράσει υπηρεσίες εκτόξευσης από τον ιδιωτικό τομέα αλλά το Κογκρέσσο τον σταμάτησε. Η λογική ήταν όντως να προστατεύσει την βιομηχανική βάση στις εκλογικές περιφέρειές τους αλλά και το γεγονός ότι όντως δεν υπήρχε τότε παράδειγμα επιτυχημένου ιδιωτικού διστημικού προγράμματος. Σήμερα όμως η λογική συνεχίζει να ισχύει; Πριν την αποτυχημένη εκτόξευση της SpaceX την προηγούμενη εβδομάδα η απάντηση ήταν ανοιχτή. Πλέον, όχι και τόσο. Το σύνηθες επιχείρημα ήταν ότι μέχρι την πρώτη εκτόξευση του SLS το 2018 η SpaceX θα έχει έτοιμο το πολύ φτηνότερο Falcon Heavy, με ικανότητα εκτόξευσης στο 70% του SLS με αρκετές πτήσεις ήδη και πιθανόν και με αποδεδειγμένη ικανότητα επαναχρησιμοποίησης. Στην πράξη όμως και πριν την αποτυχία του Falcon 9 φαίνονταν ότι θα γίνονταν η πρώτη εκτόξευση του Falcon Heavy του χρόνου. Ένα άλλο επιχείρημα ήταν ότι το Falcon Heavy στην τελική του έκδοση έχει ικανότητα εκτόξευσης μόλις όσο το SLS στην αρχική έκδοση, η οποία δεν πρόκειται να είναι και η τελική του. Για τον σκοπό αυτό η SpaceX έχει σε ανάπτυξη έναν υπερπύραυλο, τον επονομαζόμενο BFR για Big Fucking Rocket αλλά και έναν ακόμα ισχυρότερο ως σχέδιο τον Mars Colonial Transporter. Για τον σκοπό αυτό ετοιμάζει έναν νέο πυραυλοκινητήρα μεθανίου ονόματι Raptor. Αυτά τα σχέδια σίγουρα είναι πιο πίσω από το SLS.
Ένα άλλο σημείο κριτικής του SLS είναι ότι δεν είναι επαναχρησιμοποιούμενος, ενώ οι πύραυλοι της SpaceX έχουν τέτοιο σχεδιασμό. Στην πράξη η δυνατότηα, πόσο μάλλον η οικονομικότητα της επαναχρησιμοποίησης πυραύλων μένει να αποδειχθεί. Το διαστημικό λεωφορείο απέτυχε ως προς αυτό, η τεχνολογία της δεκαετίας του 1970-80 δεν έκανε οικονομική την επαναχρησιμοποίηση επανδρωμένου διαστημοπλοίου. Η SpaceX προσπαθεί να επαναχρησιμοποιήσει ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο, ξεκινόντας με την προσγείωσή του πρώτου σταδίου σε μία μαούνα στο μέσον της θάλασσας, κάτι που σχεδόν κατάφερε.
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι για να πετύχει η SpaceX και να κάνει την κρατική επένδυση στο SLS να μοιάζει με σπατάλη, πρέπει να καταφέρει αρκετά τεχνολογικά άλματα. Αν και ο Falcon 9 είναι εξαιρετικά επιτυχημένος μέχρι το να καταφέρει χρειάζεται χρόνο και ικανότητες που δεν έχει ακόμα καταφέρει να επιδείξει. Ας δούμε τι μπορεί να καταφέρει. Το να βάζεις όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι (βλέπε διαστημικό λεωφορείο) είναι κάτι που πλήρωσε πανάκριβα η Αμερική στο παρελθόν.
Όποιος κυκλοφορεί στα σχετικά μέρη στο ίντερνετ έχει πέσει στην συζήτηση SLS εναντίον SpaceX. Για όσους δεν εχουν πέσει σε αυτή την συζήτηση Space Launch System είναι ένας πύραυλος που ετοιμάζει η NASA με εργολάβους τους κλασσικούς αμυντικούς κολοσσούς της Αμερικής ενώ η SpaceX είναι μία σχετικά καινούργια εταιρεία διαστημικής τεχνολογίας που ίδρυσε ο Elon Musk με σκοπό να αποικήσει τον Αρη. Η διαφορά με άλλες παλαιότερες ιδιωτικές εταιρείες με παρόμοιο στόχο είναι ότι ο Elon Musk είναι δισεκατομμυριούχος και ότι έχει ήδη έναν εξαιρετικά επιτυχημένο πύραυλο, τον Falcon 9. Η όλη συζήτηση στο ίντερνετ είναι ότι το να ξοδεύεται το δημόσιο χρήμα για έναν πανάκριβο πύραυλο που δεν πάει πουθενά μόνο για πολιτικούς λόγους είναι σπατάλη (η αλήθεια είναι ότι όντως οι προδιαγραφές του SLS καθορίστηκαν από την Γερουσία όταν ο Ομπάμα ακύρωσε τον προκάτοχό του, Αρη 5) ενώ το αντεπιχείρημα είναι ότι σε τελική ανάλυση δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεψουμε ότι όντως η SpaceX είναι πιο ικανή από τους κλασσικούς εργολάβους του Αμερικανικού δημοσίου. Πέραν τούτου αν και σπανίως αναφέρεται και η Ρωσία έχει σε ανάπτυξη πύραυλο παρόμοιας κλάσης, τον Angara-5V όπου V θα πεί υδρογόνο στα ρωσικά.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε ο Falcon Heavy ούτε ο SLS από μόνος του δεν μπορεί να στείλει επανδρωμένο φορτιο στον Αρη, θα χρειαστούν αρκετές εκτοξεύσεις για να συναρμολογηθεί το διαστημόπλοιο. Το 2010 που ξεκίνησε το πρόγραμα του SLS η SpaceX ήταν μία εταιρεία με πολλή ελπίδα αλλά λίγα κατορθώματα. Εάν κανείς ψάξει θα βρει πολλές αντίστοιχες εταιρείες που έχουν αποτύχει, με πιο γνωστή την Kistler Aerospace, της οποίας την πνευματική ιδιοκτησία εν τέλει αγόρασε η SpaceX. O Ομπάμα όντως θα προτιμούσε να αγοράσει υπηρεσίες εκτόξευσης από τον ιδιωτικό τομέα αλλά το Κογκρέσσο τον σταμάτησε. Η λογική ήταν όντως να προστατεύσει την βιομηχανική βάση στις εκλογικές περιφέρειές τους αλλά και το γεγονός ότι όντως δεν υπήρχε τότε παράδειγμα επιτυχημένου ιδιωτικού διστημικού προγράμματος. Σήμερα όμως η λογική συνεχίζει να ισχύει; Πριν την αποτυχημένη εκτόξευση της SpaceX την προηγούμενη εβδομάδα η απάντηση ήταν ανοιχτή. Πλέον, όχι και τόσο. Το σύνηθες επιχείρημα ήταν ότι μέχρι την πρώτη εκτόξευση του SLS το 2018 η SpaceX θα έχει έτοιμο το πολύ φτηνότερο Falcon Heavy, με ικανότητα εκτόξευσης στο 70% του SLS με αρκετές πτήσεις ήδη και πιθανόν και με αποδεδειγμένη ικανότητα επαναχρησιμοποίησης. Στην πράξη όμως και πριν την αποτυχία του Falcon 9 φαίνονταν ότι θα γίνονταν η πρώτη εκτόξευση του Falcon Heavy του χρόνου. Ένα άλλο επιχείρημα ήταν ότι το Falcon Heavy στην τελική του έκδοση έχει ικανότητα εκτόξευσης μόλις όσο το SLS στην αρχική έκδοση, η οποία δεν πρόκειται να είναι και η τελική του. Για τον σκοπό αυτό η SpaceX έχει σε ανάπτυξη έναν υπερπύραυλο, τον επονομαζόμενο BFR για Big Fucking Rocket αλλά και έναν ακόμα ισχυρότερο ως σχέδιο τον Mars Colonial Transporter. Για τον σκοπό αυτό ετοιμάζει έναν νέο πυραυλοκινητήρα μεθανίου ονόματι Raptor. Αυτά τα σχέδια σίγουρα είναι πιο πίσω από το SLS.
Ένα άλλο σημείο κριτικής του SLS είναι ότι δεν είναι επαναχρησιμοποιούμενος, ενώ οι πύραυλοι της SpaceX έχουν τέτοιο σχεδιασμό. Στην πράξη η δυνατότηα, πόσο μάλλον η οικονομικότητα της επαναχρησιμοποίησης πυραύλων μένει να αποδειχθεί. Το διαστημικό λεωφορείο απέτυχε ως προς αυτό, η τεχνολογία της δεκαετίας του 1970-80 δεν έκανε οικονομική την επαναχρησιμοποίηση επανδρωμένου διαστημοπλοίου. Η SpaceX προσπαθεί να επαναχρησιμοποιήσει ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο, ξεκινόντας με την προσγείωσή του πρώτου σταδίου σε μία μαούνα στο μέσον της θάλασσας, κάτι που σχεδόν κατάφερε.
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι για να πετύχει η SpaceX και να κάνει την κρατική επένδυση στο SLS να μοιάζει με σπατάλη, πρέπει να καταφέρει αρκετά τεχνολογικά άλματα. Αν και ο Falcon 9 είναι εξαιρετικά επιτυχημένος μέχρι το να καταφέρει χρειάζεται χρόνο και ικανότητες που δεν έχει ακόμα καταφέρει να επιδείξει. Ας δούμε τι μπορεί να καταφέρει. Το να βάζεις όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι (βλέπε διαστημικό λεωφορείο) είναι κάτι που πλήρωσε πανάκριβα η Αμερική στο παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου