Γραφω αυτή την ανάρτηση από το εξοχικό στην Εύβοια, όπου βρίσκομαι ενώ η θερμοκρασία έξω την ημέρα είναι πολύ υψηλή. Την προηγούμενη εβδομάδα όμως, πριν φύγω Ελλάδα, πήγα σε μία ημερίδα στο αρχηγείο της NASA στην Ουάσινγκτον. Η ημερίδα ευτυχώς ξεκίνησε στις 11 και έτσι κοιμήθηκα αρκετά. Πήρα την ασημένια γραμμή και κατέβηκα L'Enfant Plaza. Μου πήρε κάποιο χρόνο να βρω την σωστή έξοδο και πήγα επίσης στην λάθος κατεύθυνση εώς ότου εν τέλει βρέθηκα στη σωστή γωνία. Πάλι όμως δεν έβλεπα το κτήριο και ρώτησα διαβάτες που μου το υπέδειξαν. Πραγματικά αυτό το κτήριο είναι πολύ διακριτικό, δίπλα η Federal Housing Finance Administration πιο εμφανές κτήριο έχει. Τέλος πάντων μπήκα από το Δυτικό λόμπυ όπου λάμβανε χώρα η ημερίδα. Θέμα ήταν η παρουσίαση της έρευνας που έκανα οι φοιτητές κατά την διάρκεια του προγράμματος πρακτικής εξάσκησης DEVELOP. Είχαν φτάξει αφίσες οι φοιτητές οι οποίο φαίνονταν ότι δεν είχαν ξαναπαρουσιάσει διότι με το που καθόσουν να εδιαβάσεις λίγο σου χιμούσαν να σε ρωτήσουν αν έχεις κανένα ερώτημα, πριν προλάβεις να διαβάσεις. Επίσης κάθε μισή ώρα είχαν δύο 5λεπτες προφορικές παρουσιάσεις αφίσας ακολουθούμενες από 20λεπτο κενό. Στο μέσον είχαν παρουσίαση στο αμφιθέατρο όπου είχαν μία αρχική και τελική ομιλία με το πως πήγε το πρόγραμμα και 4 παρουσιάσεις εργασιών. Σε εκείνη την φάση ήρθε και ο διοικητής της NASA Charlie Bolden ο οποίος φωτογραφήθηκε με τα παιδιά και έβγαλε πρόχειρη ομιλία τι καλή δουλειά κάνανε και πως έχουν μέλλον μπροστά τους. Εγώ μίλησα με τον άνθρωπο που με είχε προσκαλέσει και στην αρχή και στο τέλος που τον χαιρέτισα και είδα όλες τις παρουσιάσεις. Κατά τα άλλα με εξαίρεση το gift shop στην είσοδο του κτιρίου θα μπορούσε κάλιστα να ήταν τα αρχηγεία του ΟΠΕΚΕΠΕ, στο κτίριο δεν φαίνονταν να γίνονταν κάτι το πραγματικά ενδιαφερον πέραν γραφειοκρατίας. Ωστόσο χωρίς την μάχη με το Κογκρέσσο για τον προϋπολογισμό, δεν θα γίνονταν τα πιο ενδιαφέροντα που γίνονταν αλλού, στα άλλα κέντρα. Πιο δυσάρεστη μνήμη ήταν όταν έκλεψα χρόνο για το μεσημεριανό, με το που σηκώθηκα να βρω χαρτοπετσέτα, ούτε δύο λεπτά όρθιος, ένα μαύρος πήγε στο τραπέζι μου, μάλλον για να φάει τις πατάτες μου. Είναι τόσο πλούσιο μέρος η Ουάσινγκτον αλλά υπάρχει και πολύ φτώχεια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου