Πεπερασμένη αδράνεια

Το μεγάλο συμβάν αυτής της εβδομάδας ήταν η συνέντευξη που είχα την Τρίτη για θέση εργασίας στη Νέα Υόρκη. Αν και είχα τεχνικά προβλήματα στην αρχή θα έλεγα ότι πήγε καλά. Η ιδρύτρια της εταιρείας (η οποία περισσότερο ΜΚΟ μου θύμισε) μου είπε ότι βρίσκονται σε φάση όπου ψάχνουν να βρουν χρηματοδότηση και υπαλλήλους για να πετύχουν τους σκοπούς τους, οι οποίοι είναι να βοηθήσουν την αφρικανική γεωργία μέσω της δημιουργίας ποσοτικών δεδομένων και πρότασης μεθόδων αύξησης της γεωργικής παραγωγικότητας. Η ιδρύτρια με διαβεβαίωσε ότι η θέση είναι στην Νέα Υόρκη καθότι εκεί είναι (ή μήπως θα είναι μελλοντικά;) η ομάδα που θα κάνει τον προγραμματισμό. Γενικά η συνέντευξη ήταν περισσότερο να περιγράψω το τι έχω κάνει και το τι μπορώ να κάνω. Μου είπε λοιπόν ότι θα προωθήσει το βιογραφικό μου και θα με φέρει σε επαφή με το άτομο το οποίο είναι υπεύθηνο για τα δεδομένα ο οποίος είναι στην Αμερική, για την Δεύτερη συνέντευξη η οποία θα λάβει χώρα (ή μήπως χρησιμοποίησε την ευκτική αντί της οριστικής;) εώς την επόμενη Παρασκευή. Σε κάθε περίπτωση δεν είχα follow up e-mail για να έρθω σε επαφή με το συγκεκριμένο άτομο εώς τώρα.

Ως προς τα υπόλοιπα έφτιαξα τα δευτερεύοντα κείμενα που χρειάζονται για την ηλεκτρονική διατριβή και περιμένω τα σχόλια του καθηγητή με σκοπό να το καταθέσω οριστικά. Ενδιάμεσα νιώθω αρκετά αδύναμος, κάτι που μου το προκαλεί η νηστεία. Πήγα χτες στο γυμναστήριο και πλέον δεν μπορώ να πω ότι μου προκαλέι ευχαρίστηση. Πάντως βλέπει το σώμα μου να μαζεύεται, αλλά αυτό μπορεί να είναι και η νηστεία και το ότι αφότου παρουσίασα έπεσε το άγχος μου και η όρεξη μου. Σε άλλες περιπτώσεις οι περίοδοι χαμηλής έντασης ήταν προσωρινές, είχα έτσι και αλλιώς κάτι να κάνω και έτσι το έπιανα. Δεν ισχύει πλέον, θα μπορούσα να κάνω ορισμένες ακόμα αιτήσεις για δουλειά αλλά περιμένω και ηρεμώ ακόμη. Επίσης έρχεται στο σινεμά το 2ο 300, ταινία που σκοπεύω να δω