Προς την ανάκαμψή (μου)

Την Τεταρτη ο καθηγητής με άφησε να μην εμφανιστώ στην δουλειά, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν εμφανίστηκα στο πανεπιστήμιο. Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος όπου ήμουν ξύπνιος κυνηγώντας καθηγητές. Μετά πηγα σπίτι, είδα τηλεόραση και την έπεσα 10 ώρες ύπνο. Εν συνεχεία την Πέμπτη πήγα στο γραφείο και δούλεψα, κάνοντας αυτά που δεν πρόλαβα να γράψω. Ήλπιζα ότι το Σαββατοκύριακο θα καθόμουν, αλλά δεν έγινε, είχα γράψιμο. Ωστόσο καμία σχέση με το προηγούμενο, και βγήκα, και κοιμήθηκα κανονικά, απλά δεν μπόρεσα να φτάσω στην μαγική στιγμή όπου ήμουν στο σπίτι και δεν έκανα τίποτα. Αφού έφυγαν τα σημερινά έντυπα και έχω κλείσει την αίθουσα, πλέον έχω να ετοιμάσω την παρουσίαση και να λύσω τα τεχνικά ζητήματα. Όταν έστειλα την διατριβή είχα φόβο ότι κάποιος καθηγητής θα με σταματουσε διότι θα έβρισκε τη δουλειά μου μη ικανοποιητική. Πλέον βλέπω να έχουν εγκρίνει ηλεκτρονικά την παρουσίαση, αν ήταν δεν θα το έκαναν. Είχα και συζητήσεις χτες κατά την διάρκεια της βασιλόπιτας του Hellenic. Συνάδελφος είπε ότι η παρουσίαση είναι περισσότερο τυπικότητα, από την στιγμή που θέλει ο καθηγητής θα με περάσουν οι άλλοι. Δεν ξέρω, το δεδομένο είναι ότι θα δουλέψω σαν σκυλί να βγάλω κάτι το καλό. Πλέον έχω φτάσει στην άλλη φάση, με ρωτάνε τι θα κάνω για δουλειά μετά. Δεν ξέρω, έχω στείλει δεκάδες αιτήσεις αλλά κανένας δεν μου απάντησε εως το σημείο της συνέντευξης, μόνο δύο μου ζήτησαν παραπάνω πληροφορίες. Η αλήθεια είναι ότι όσο πνιγόμουν δεν μπορούσα να στείλω πολλές αιτήσεις. Τώρα θεωρητικά θα έχω παραπάνω ευκαιρίες να στείλω