Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ανάρτηση, Παρασκευή πρωί οι γονείς μου έφτασαν στην Ουάσιγκτον. Εγώ πάλι σηκώθηκα πολύ νωρίς (διότι την είχα πέσει νωρις) και πήγα στο γραφείο να δουλέψω. Μετά από γράψιμο πήγα στο μάθημα, έφαγα και πήγα και πήρα τους γονείς από το λεωφορείο που τους μετέφερε εδώ. Εν συνεχεία ξαναγύρισα στην δουλειά, πήγα σπίτι και ύστερα από διάφορα κατεβήκαμε Christiansburg και φάγαμε. Δυστυχώς, όσο και να ήθελα να περάσω με τους γονείς μου όλο το χρονικό διάστημα που ήταν, ήμουν υπερβολικά απασχολημένος με το μεταδιδακτορικό της NASA. Πήγαμε μεν στην εκκλησία, για ψώνια κλπ αλλά περισσότερο χρόνο πέρασα στο γραφείο μου παρά με τους γονείς μου. Τώρα είχαμε μιλήσει και συμφωνήσει και εν τέλει Τρίτη απόγευμα πήγαμε στη Βόρεια Βιρτζίνια όπου Τετάρτη πρωϊ τους πήγα στο αεροδρόμιο. Πριν φύγω από το γραφείο φρόντισα και τελείωσα όλα τα γραψίματα που ήθελα να στείλω στον καθηγητή, έστω και σε πρόχειρη μορφή, και έτσι οδήγησα και περάσαμε εκείνο το βράδυ μάλλον ευχάριστα. Κατεβήκαμε Reston Town Center το οποίο ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο το οποίο μπορει μεν να μην είναι μοναδικό και πρωτότυπο μέρος αλλά είναι πολύ ωραιότερο από το κλασσικό αμερικανικό βαρετό προάστειο. Ξαναπήγαμε και το πρωϊ της Τετάρτης και μετά γύρισα στο Blacksburg όπου πήγα στο γραφείο και δούλεψα, παρότι πτώμα. Από την στιγμή εκείνη, και καθότι περίμενα (και δυστυχώς ακόμα περιμένω) γραπτά σχόλια από τον καθηγητή περισσότερο κάθομαι παρά δουλεύω, όχι διότι δεν θέλω αλλά διότι έχω εξαντληθεί. Κάνω κάποιους χρονοβόρους υπολογισμούς (οι οποίοι θα συνεχιστούν και την άλλη εβδομάδα), κοιτάω εργασίες αλλά περισσότερο διαβάζω στο ιντερνετ. Παρεπιπτόντως και την προθεσμία για το μεταδιδακτορικό της NASA πρόλαβα και μετά έκανα αίτηση για ένα άλλο μεταδιδακτορικό στο JPL. Καθότι λοιπόν είχα και μαθήματα την Δευτέρα δεν μπορώ να πω ότι έχω καθίσει φοβερά, απλά εν αντιθέσει με την προηγούμενη υπερεντατική περίοδο κάνω πολύ λιγότερα. Αν μη τι άλλο είχα και ένα ακόμη ταξίδι, την συνέντευξη για την πράσινη κάρτα.
Έκλεισα το ίδιο ξενοδοχείο με την προηγμούμενη φορά πριν από σχεδόν δύο χρόνια και πάλι ξεκίνησα απόγευματινή ώρα για το ταξίδι. Αυτή τη φορά η συνάδελφος που είχα δει δεν ήταν διαθέσιμη αλλά είδα και κάτι που δεν είχα δει ποτέ: διαστημική εκτόξευση με τα ίδια μου τα μάτια. Πύραυλος Minotaur που μετέφερε 29 δορυφόρους εκτοξεύτηκε την Τρίτη το βράδυ από το Wallops Island, ορατός φυσικά από το Portsmouth. Κάθισα 20 λεπτά στο κρύο για να δω τον πύραυλο να ανεβαίνει επί 20 δευτερόλεπτα σε ένα φοβερό κρύο, αλλά θα έλεγα ότι το άξιζε. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά. Σηκώθηκα πολύ νωρίς την επομένη και εν τέλει βρήκα το ξενοδοχείο, ήμουν στην ώρα μου. Η όλη συνέντευξη δεν διήρκησε ούτε 10 λεπτά, επανέλαβε τον κατάλογο των ερωτημάτων και μετά μου είπε ότι ελπίζει απόψε (την Τεταρτη) το απόγευμα να τελειώσει με την υπόθεση μου και να μου στείλει την πράσινη κάρτα. Η κάρτα προβλέπεται λοιπόν να φτάσει σε 2 εβδομάδες ταχυδρομικώς στο σπίτι. Σε κάθε περίπτωση μετά το Work Authorization έκλεισα και εισιτήριο για να πάω Ελλάδα τα Χριστούγεννα. Έκτοτε έχω βάλει τον υπολογιστή να τρέχει υπολογισμούς, αλλά υψηλού επιπέδου πνευματικές διεργασίες δεν είμαι ικανός να κάνω (αν και έχω αρχίσει να γράφω εργασίες). Αύριο με βλέπω να ξαναέρχομαι στο γραφείο και να γράφω αυτά που σήμερα αδυνατώ. Φυσικά όμως δεν σκοπεύω να χάσω τον Dr Who. Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια δολοφονήθηκε ο Κέννεντυ, σαν αύριο ήταν η πρεμιέρα του Dr Who και φυσικά υπάρχει ειδικό επεισόδειο αύριο. Βλεπουμε (κυριολεκτικά)
Έκλεισα το ίδιο ξενοδοχείο με την προηγμούμενη φορά πριν από σχεδόν δύο χρόνια και πάλι ξεκίνησα απόγευματινή ώρα για το ταξίδι. Αυτή τη φορά η συνάδελφος που είχα δει δεν ήταν διαθέσιμη αλλά είδα και κάτι που δεν είχα δει ποτέ: διαστημική εκτόξευση με τα ίδια μου τα μάτια. Πύραυλος Minotaur που μετέφερε 29 δορυφόρους εκτοξεύτηκε την Τρίτη το βράδυ από το Wallops Island, ορατός φυσικά από το Portsmouth. Κάθισα 20 λεπτά στο κρύο για να δω τον πύραυλο να ανεβαίνει επί 20 δευτερόλεπτα σε ένα φοβερό κρύο, αλλά θα έλεγα ότι το άξιζε. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά. Σηκώθηκα πολύ νωρίς την επομένη και εν τέλει βρήκα το ξενοδοχείο, ήμουν στην ώρα μου. Η όλη συνέντευξη δεν διήρκησε ούτε 10 λεπτά, επανέλαβε τον κατάλογο των ερωτημάτων και μετά μου είπε ότι ελπίζει απόψε (την Τεταρτη) το απόγευμα να τελειώσει με την υπόθεση μου και να μου στείλει την πράσινη κάρτα. Η κάρτα προβλέπεται λοιπόν να φτάσει σε 2 εβδομάδες ταχυδρομικώς στο σπίτι. Σε κάθε περίπτωση μετά το Work Authorization έκλεισα και εισιτήριο για να πάω Ελλάδα τα Χριστούγεννα. Έκτοτε έχω βάλει τον υπολογιστή να τρέχει υπολογισμούς, αλλά υψηλού επιπέδου πνευματικές διεργασίες δεν είμαι ικανός να κάνω (αν και έχω αρχίσει να γράφω εργασίες). Αύριο με βλέπω να ξαναέρχομαι στο γραφείο και να γράφω αυτά που σήμερα αδυνατώ. Φυσικά όμως δεν σκοπεύω να χάσω τον Dr Who. Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια δολοφονήθηκε ο Κέννεντυ, σαν αύριο ήταν η πρεμιέρα του Dr Who και φυσικά υπάρχει ειδικό επεισόδειο αύριο. Βλεπουμε (κυριολεκτικά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου