Τα προηγούμενα εξάμηνα έχοντας μαθήματα, είχα πάντα κάτι να κάνω τα Σαββατοκύριακα. Όλο και κάτι χρωστούσα σύντομα ή αργότερα και με τα συνέδρια ενδιάμεσα καθόμουν και έγραφα. Αυτό το εξάμηνο η κατάσταση είναι χαλαρώτερη. Μαθήματα δεν έχω τουλάχιστον κανονικά και έτσι είχα και λιγότερα είχα να διαβάσω. Τα περισσότερα Σαββατοκύριακα δεν πήγα στο γραφείο μου ή όταν πήγα δεν κάθισα όλη μέρα. Έτσι και το Σάββατο του Λαζάρου κάθισα κάπου ένα τετράωρο και έγραφα και μετά ηρέμησα σπίτι και στην κοινωνική εκδήλωση που ακολούθησε σε φιλικό σπίτι. Ο μόνος λόγος που πήγα στο γραφείο ήταν ότι ήθελα να είμαι εντελώς ελεύθερος το Πάσχα. Αυτό που δεν περίμενα είναι ότι θα έμενα ελεύθερος και μεσοβδόμαδα. Τελείωσα με εργασίες μου και βρέθηκα με κενό πρόγραμμα. Φυσικά δεν υπάρχει πραγματικό κενό, μετά από λίγες ώρες θυμήθηκα και έπιασα πιο μακροχρόνιες ουρές. Άρχισα να κοιτάω για το συνέδριο του Δεκαπενταύγουστου όπου πρέπει και να ετοιμάσω και 6σέλιδη δημοσίευση. Επίσης αν με το καλό μου επιστρέψει ο καθηγητής τα σχόλια για την πρώτη δημοσίευση (ναι, ηδη περιμένω 6 μήνες έστω και αν μου έχει δώσει προφορικά σχόλια ενδιάμεσα) έχω και αυτό να κανονίσω. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν πνίγομαι όπως σε άλλα εξάμηνα σε αυτή την φαση. Πάλι καλά διότι είναι και Μεγάλη Εβδομάδα
Φέτος έχω νηστεύσει περισσότερο από όλες τις άλλες φορές, με εξάιρεση όταν είχα κάνει όλη την νηστεία όταν ήμουν 11 ετών. Μόνο την εβδομάδα του συνεδρίου δεν νήστευσα και κατά την Street Fair. Όλες τις άλλες ημέρες νήστευσα. Μου προκαλούσε έκπληξη πόσο κουραζόμουν στη δουλειά εώς ότου το συνειδητοποίησα, είναι διότι νήστευα. Σήμερα όπως και την Μεγάλη Παρασκευή νηστεύω και από το λάδι και βρίσκομαι να αδυνατώ να φάω πολλά πράγματα, απλούστατα η χώρα δεν είναι φτιαγμένη για νηστεία. Πάω κάθε ημέρα στην εκκλησία, σήμερα κιόλας χρίστηκα. Περιμένω με ανυπομονησία τον πασχαλινό οβελία, η αγορά του οποίου πήρε πολύ αγχος εώς ότου σιγουρευτεί. Θα μου άρεσε βέβαια και οι λοιποί Έλληνες να συμμετείχαν και αυτοι στην λειτουργική ζωή της εκκλησίας, μου έχει προκαλέσει κατάπληξη η συμπεριφορά συναδελφου ο οποίος μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται στην Δεξιά και αντιδρά με αλλεργικό τρόπο στο ενδεχώμενο να πάει στον Ναό. Ωστόσο είναι πολύ πρόθυμος να μετάχει στις γιορτές, απλά όχι στην ετοιμασία γι'αυτές. Ο καθένας εν τέλει θα βρει το δρόμο και, στο πνεύμα των ημερών, μην κρίνεται ίνα μη κριθείτε. Πορρω απέχω από το πρότυπο του καλού Χριστιανού και εγώ και σε τελική αναλυση ο καθένας βρίσκει τον δικό του δρόμο, όπου και να τον οδηγήσει. Εαν περισσότερα άτομα της ηλικίας μου έβρισκα τον δρόμο για την εκκλησία θα το εκτιμούσα, αλλά σε τελική ανάλυση η νεολαία στην ευρύτερη περιοχή σπανίζει. Γενικότερα και η κοινωνικοποίηση στην περιοχή σπανίζει ή δεν με προσκαλούνε. Σε μία πανεπιστημιούπολη 25.000 φοιτητών περίμενα τουλάχιστον 10.000 άτομα να έβγαιναν Παρασκευή ή Σαββατο βράδυ, στη συνήθη περίπτωση είναι μόνο 1000-2000, άντε προς τα 4000 στην αρχή του έτους. Τι κάνουν οι υπόλοιποι (και κυρίως οι υπόλοιπες) μου είναι μυστήριο
Φέτος έχω νηστεύσει περισσότερο από όλες τις άλλες φορές, με εξάιρεση όταν είχα κάνει όλη την νηστεία όταν ήμουν 11 ετών. Μόνο την εβδομάδα του συνεδρίου δεν νήστευσα και κατά την Street Fair. Όλες τις άλλες ημέρες νήστευσα. Μου προκαλούσε έκπληξη πόσο κουραζόμουν στη δουλειά εώς ότου το συνειδητοποίησα, είναι διότι νήστευα. Σήμερα όπως και την Μεγάλη Παρασκευή νηστεύω και από το λάδι και βρίσκομαι να αδυνατώ να φάω πολλά πράγματα, απλούστατα η χώρα δεν είναι φτιαγμένη για νηστεία. Πάω κάθε ημέρα στην εκκλησία, σήμερα κιόλας χρίστηκα. Περιμένω με ανυπομονησία τον πασχαλινό οβελία, η αγορά του οποίου πήρε πολύ αγχος εώς ότου σιγουρευτεί. Θα μου άρεσε βέβαια και οι λοιποί Έλληνες να συμμετείχαν και αυτοι στην λειτουργική ζωή της εκκλησίας, μου έχει προκαλέσει κατάπληξη η συμπεριφορά συναδελφου ο οποίος μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται στην Δεξιά και αντιδρά με αλλεργικό τρόπο στο ενδεχώμενο να πάει στον Ναό. Ωστόσο είναι πολύ πρόθυμος να μετάχει στις γιορτές, απλά όχι στην ετοιμασία γι'αυτές. Ο καθένας εν τέλει θα βρει το δρόμο και, στο πνεύμα των ημερών, μην κρίνεται ίνα μη κριθείτε. Πορρω απέχω από το πρότυπο του καλού Χριστιανού και εγώ και σε τελική αναλυση ο καθένας βρίσκει τον δικό του δρόμο, όπου και να τον οδηγήσει. Εαν περισσότερα άτομα της ηλικίας μου έβρισκα τον δρόμο για την εκκλησία θα το εκτιμούσα, αλλά σε τελική ανάλυση η νεολαία στην ευρύτερη περιοχή σπανίζει. Γενικότερα και η κοινωνικοποίηση στην περιοχή σπανίζει ή δεν με προσκαλούνε. Σε μία πανεπιστημιούπολη 25.000 φοιτητών περίμενα τουλάχιστον 10.000 άτομα να έβγαιναν Παρασκευή ή Σαββατο βράδυ, στη συνήθη περίπτωση είναι μόνο 1000-2000, άντε προς τα 4000 στην αρχή του έτους. Τι κάνουν οι υπόλοιποι (και κυρίως οι υπόλοιπες) μου είναι μυστήριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου