Πέρασα την προηγούμενη εβδομάδες με εντατικές προετοιμασίες για το Street Fair. Λόγω ελλείψεως χρόνου σταδιακά μόνο κατάφερα να διαβάσω τα νέα, μεταξύ των οποίον σημαντικότερη είδηση ήταν ο θάνατος του Ναυάρχου Νικου Παππά. Λόγω της έλειψης άρθρων για το κίνημα στο οποίο πρωταγωνίστησε στο διαδίκτυο δεν αποκλείεται να αποδειχθεί υψηλής αναγνωσιμότητας αυτή η ανάρτηση, εξού και περιέχει λιγότερα στοιχεία ημερολογίου μου
Η δικτατορία των συνταγματαρχών ήταν κυριολεκτικά στρατιωτική δικτατορία. Ένας μόνο συνομώτης ήταν αξιωματικός της Αεροπορίας και κανένας του Ναυτικού. Στο σώμα του Ναυτικού βρήκε ορισμένους καιροσκόπους πρόθυμους να την υποστηρίξουν μετά την εκδήλωσή της αλλά η πλειοψηφία ήταν αρνητική εώς εχθρική. Αυτό ήταν λογικό διότι εξέφραζε διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Όπως πλέον γράφεται καθαρά μετά το τέλος της Μεταπολίτευσης η Χούντα είχε λαϊκή βάση αποτελούμενα από την Λαϊκή Δεξιά. Πρόκειτο για άτομα φτωχά τα οποία θα μπορούσαν να ψήφιζαν αριστερά και σε ένα βαθμό υποστήριζαν την ιδεολογία της αλλά πχ είχε σκοτώσει ο ΕΛΑΣ ή ο ΔΣΕ κάποιο συγγενή τους, απέρριπταν το διεθνιστικό - αντεθνικό πρόγραμμά της ή γενικότερα ήταν με τον κυρίαρχο αέρα της εποχής. Μέχρι την κρίση του πετρελαίου ήταν μάλιστα αρεκτά επιτυχημένο καθεστώς οικονομικά και έτσι είχε πολλη ανοχή στην κοονωνία, όταν ακριβώς άρχισε να πηγαίνει η οικονομία στα βράχια έγινε λιγότερο ανεκτή η καταπίεση. Αντίθετα το σώμα των αξιωματικών του Ναυτικού προέρχονταν κυρίως από την μεγαλοαστική τάξη. Την εποχή εκείνη η Σχολή Δοκίμων έβγαζε 12 Μάχιμους και λιγότερους Μηχανικούς (ενώ σήμερα βγάζει πρους τους 45 και 20, καμία σχέση με τους 300 της Σχολής Ευελπίδων), είχε δίδακτρα και οι εισαγωγικές εξετάσεις δύσκολα παρακάμπτονταν με πολιτικό μέσον όπως στην ΣΣΕ πριν το 1982. Η αντιπαλότητα μεταξύ των κλάδων και η αντιπάθεια για την ανατροπή της τάξης από άτομα τα οποία δύσκολα θα έκαναν καρίερα στο Ναυτικό, ιδίως αν λάβει κανείς υπ'όψιν ότι λόγω κοινωνικής τάξης δεν επιθυμούσαν πραγματική ανατροπή του συτήματος, προκάλεσε ταχύτατη δυσαρέσκεια. Η συζήτηση περί ανατροπής είχε ξεκινήσει νωρίς αλλά σκόνταφτε σε ένα πραγματικό πρόβλημα, δεν είχαν ιδέα οι αξιωματικοί πως θα κάνουν κίνημα. Εν αντιθέσει με τον Στρατό ο οποίος κατά την Πρώτη Δημοκρατία (1923-1935) έκανε ένα κίνημα ανά 3 μήνες (ο Πάγκαλος μάλιστα πέτυχε και έγινε ο πρώτος δικτάτορας) το Ναυτικό δεν είχε εμπειρία. Σημαντικά κινήματα στην ιστορία του ήταν το κίνημα του Τυπάλδου το 1910 που ήταν το αντικίνημα του Γουδίου (1909) που απέτυχε και η σημαντική συμμετοχή στο κίνημα του 1935.
Πυρήνας οργάνωσης ήταν η τάξη της ΣΝΔ του 1948. Σε μία συνεστίαση για την 20η επέτειο, όταν πλέον φάνηκε ότι το καθεστώς είχε εδραιωθεί, έπεσε η συμφωνία για την συνομωσία. Πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαν ηγέτη, μόνο πέντε ομοιόβαθμους οργανωτές. Έτσι προτάθηκε και απεδέχθει να ηγηθεί ο απότακτος πλοίαρχος Κονοφάος ο οποίος όμως θα επέβαινε και θα ηγούνταν αφού απέπλεαν τα πλοία. Πρώτο σχέδιο των συνομωτών ήταν η απαγωγή του Παπαδόπουλου ενώ επέβαινε στον Στολο για εθιμοτυπική επιθεώρηση. Το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε διότι διέρρευσε και έτσι στο μεν αντιτορπιλλικό είχε πολύ μεγάλη συνοδείο ενώ στην τορπιλλάκατο έδωσαν ελάχιστα καύσιμα ώστε να μην μπορεί να ανοιχτεί. Πάντων έκτοτε (1968) δεν ξαναεπιθεώρησε τον στόλο ο Παππαδόπουλος. Δεύτερο σχέδιο ήταν η κατάληψη της Κρήτης με την Μεραρχία Μενέλεος που προδοτικά αφαίρεσαν από την Κύπρο οι δικτάτορες. Ωστόσο οι χουντικοί είχαν μεταφέρει πολύ στρατό στην Κρήτη (αντιπολιτευόμενο νησί γαρ) και επίσης ο συντονιστής με τον Στρατό Παπαδόγγωνας σκοτώθηκε στο αεροπορικό ατύχημα της Κερατέας (Δεκέμβριος 1968). Επίσης το ενδεχώμενο αποχωρισμού της Κρήτης προκάλεσε και φόβο για την δημιουργία 3ου Ελληνικού κράτους.
Οι συνωμότες διευρηναν την κύκλο τους και άρχισαν επαφές και με την εφοπλιστική κοινότητα. Αν μη τι άλλο Πολεμικό και Εμπορικό ναυτικό πάντα ήταν συγκοινωνούντα δοχεία. Οι εφοπλιστές δέχτηκαν να βοηθήσουν αν και όπως έχω πει αρκετές φορές η στάση των πολύ πλουσίων στην Ελλάδα έχει συνοψισθεί από το περίφημο απόφθευγμα του Μποδοσάκη: "Εγώ είμαι με το γκούβερνο, αυτό πάει και αλλάζει". Δίνουν χρήμα και υποστήριξη σε όλους και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ειδωθεί τόσο η χορηγία του Ανδρεάδη για την έκδοση του αρχείου του ΚΚΕ Εσωτερικού, οι δωρεές προς τον τέως για την τροφοδοσία του αλλά και οι τωρινές χορηγίες εφοπλιστών του Λονδίνου προς την Χρυσή Αυγή. Μετά από αρκετές παλινωδίες και αρκετές χαμένες ευκαιρίες (όπως η μεταφορά του Αρχηγείου Ναυτικού από το κέντρο της Αθήνα στον Χολαργό το 1972) εν τέλει απεφάσισαν να εκτελέσουν το κίνημα στις 21 Μαίου του 1973. Αλλά το κίνημα προδώθηκε.
Ποιός ήταν ο προδότης του κινήματος εώς και σήμερα παραμένει μυστήριο. Συμμετέχοντες θεωρούν ότι πρόκειται για συγκεκριμένο υπαξιωματικό σηματωρό ή τηλεγραφητή ο οποίος ήταν σε κομβικό σημείο για την εκδήλωσή του, οποίος μετά το 1974 εξαφανίστηκε από την Ελλάδα και ζούσε στο εξωτερικό, αλά Μαστοράκης. Άλλη θεωρία είναι ότι πρόκειται για γυναίκα μυημένου αξιωματικού που το είπε στις φίλες στο κομμωτήριο. Ο Παττακός δήλωσε σε ντοκυμανταίρ της ΝΕΤ που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ότι ένας από τους συνωμότες αξιωματικούς το κάρφωσε. Σε κάθε περίπτωση υπήρχαν πάνω από 200 μυημένοι και πολλοί περισσότεροι γνωρίζοντες. Αυτό που οι μηχανισμοί του καθεστώτος, οι οποίοι κινήθηκαν ταχύτατα, δεν ήξεραν ήταν ότι το Αντιτορπιλλικό Βέλος, το οποίο συμμετείχε σε Νατοϊκή ασκηση στο Τυρρηνικό Πέλαγος είχε μυημένους αξιωματικούς
Όποτε αναφέρω τον Ναύαρχο Παππά η αδερφή μου λέει "καλά δεν θυμάσαι την πολύ χοντρη γυναίκα του στην Αγία Μαρίνα;". Πραγματικά δεν την θυμάμαι αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν πως όταν είδα τον Παππά στο ντοκυμανταίρ τον αναγνώρισα μάλλον αν την δω σε φωτογραφία πιθανόν να την θυμηθώ. Η Αγία Μαρίνα για όσους δεν ξέρουν είναι το θέρετρο αξιωματικών του Ναυτικού. Τώρα η γυναίκα του είναι κόρη ναυάρχουν και αυτό που άκουσα ήταν ότι όταν ο πατέρας της την πάντρεψε με τον Παππά στο πλαίσο της προίκας τον επανέφερε σε ενέργεια. Στο ίντερνετ δεν μπόρεσα να βρω το όνομα της άσκησης, πιο κοντινό σε όνομα που βρήκα ήταν "DETERRENT FORCE" μόνο που καθότι έχω και ο ίδιος υπηρετήσει στο Ναυτικό πιθανόν αυτό να μην ήταν όνομα της άσκησης αλλά προηγούμενο όνομα της SNFM (Standing NATO Force Mediterranean), παλαιότερα γνωστής ως STANAFORMED. Πάντως θυμάμαι όταν ήμουν ναύτης Νατοϊκή άσκηση στο Τυρρηνικό πέλαγος (και όλα τα TRAFFIC που στέλναμε τα άγρια χαράματα στο πλήρωμά του υποβρυχίου) και άκουσα να λένε αξιωματική πως είχε αλλάξει το όνομά της αλλά ήταν η ίδια. Από τηλεφωνήματα και από τις εφημερίδες είχε μάθει ότι το κίνημα απέτυχε. Έτσι πήρε μια πρωτοφανή απόφαση η οποία προκάλεσε παγκόσμιο πάταγο. Κατέφυγε στην Ρώμη.
Οι Ιταλικές Ένοπλες δυνάμεις είναι λίγο κουτουρού (αν όχι εντελώς). Ο Παππάς έστειλε σήμα στην Νατοϊκή ηγεσία ότι διακόπτει την συμμετοχή στην άσκηση, ότι παραμένει πιστός στο ΝΑΤΟ και ότι θα ζητήσει άσυλο. Ο μόνος που απάντησε ήταν ο Τούρκος που ηγείτο της δύναμης ως ο αρχαιότερος κυβερνήτης που απλά έγραψε "Good Luck Nick". Έπλευσε στο Fiumicino, ένα λιμάνι αλιευτικών το κοντινότερο στην Ρώμη και έστειλε 3 σημαιοφόρους στην ξηρά πολύ πρωί να τηλεφωνήσουν στα ΜΜΕ. Οι Ιταλοί φυσικά κοιμώντουσαν. Ταχύτατα περί τα 70 ΜΜΕ συγκεντρώθηκαν στο Fiumicino και είχαν νοικιάσει μέχρι και ελικόπτερο, αλλά επικρατούσε ομίχλη. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις τόσο στο πλήρωμα ποιοί θα βγουν διότι δεν μπορούσαν να αφήσουν το πλοίο άδειο αλλά και διότι αρκετοί είχαν οικογένειες στην Ελλάδα και ο κατεξοχήν τρόπος που δρούσε η δικτατορία για να φιμώσει φονές στο εξωτερικό ήταν βασανίζοντας συγγενείς στην Ελλάδα. Το γεγονός έμεινε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων επί εβδομάδες και προκάλεσε πάταγο. Όπως τα αυταρχικά καθεστώτα του Αραβικού κόσμου υποστήριζαν ότι διάδοχη κατάστασή τους ήταν ο μπαμπούλας του ισλαμισμού έτσι και η χούντα ύποστήριζε ότι διάδοχη κατάσταση της θα ήταν οι κομμουνιστοσυμμορίτες. Η ανταρσία του Βέλος έδειξε ότι όλοι οι αντικαθεστωτικοί δεν ήταν κομμουνιστές, κάθε άλλο. Εάν υπήρχε κάποιο πολιτικό στίγμα ήταν ότι συννενοούνταν με τον αρχικομμουνιστοφάγο Αβέρωφ στον οποίον προέβλεπαν μεσολάβηση για να αναγκάσει την δικτατορία να διαπραγματευτεί παραδωση. Επίσης ανέφεραν επιστροφή του βασιλιά όχι διότι ήταν φιλοβασιλικοί (ανέφεραν επανειλλημένα ότι θα σεβαστούν όποια απόφαση του Ελληνικού Λαού για το καθεστώς) αλλά ως μέτρο επαναφοράς της ομαλότητας
Ο αριθμός των συνομωτών απεδείχθει τεράστιος, εάν τους απέτασαν όλους απλά δεν θα υπήρχε Ναυτικό. Οι χουντικοί βασάνισαν ορισμένους και μάλιστα πολύ άγρια, ένας έμεινε παράλυτος, γεγονός το οποίο επανειλλημένα ανέφερε στις συνεντεύξεις τύπου ο Παππάς. Εώς τουλάχιστον τον Λυμπέρη η ηγεσία του Ναυτικού αλλά και των Ενόπλων δυνάμεων κατά καιρούς προέρχονταν από τις τάξεις των συνομοτών. Το καθεστώς έστειλε άλλο πλήρωμα για να γυρίσει το Βέλος στην Ελλάδα. Το πλήρωμα του έλαβε άσυλο στην Ιταλία ενώ αρκετοί απασχολήθηκαν από εφοπλιστές τους 15 μήνες εώς τις πτώση της Χούντας. Όταν έγινε η εισβολή όλοι τους ζήτησαν εθελοντικά να επανέρθουν και να πολεμήσουν, παρότι είχαν αποταχθεί και τους είχε αφαιρεθει η υπηκοότητα. Το κίνημα είχε θετικές επιπτώσεις και στην πολιτική ζωή της Ιταλίας καθότι τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 70 ετοιμάζονταν πραξικόπημα και φάνηκε στην ιταλική κοινή γνώμη τι σημαίνει δικτατορία, με αποτέλεσμα να ατονήσει. Όταν γύρισε ο Καραμανλής το 74 και προσπαθούσε να καθαρίσει το στράτευμα και να φέρει ομαλότητα, κοιμούνταν κάθε βράδυ σε διαφορετικό πλοίο του Στόλου στην Σαλαμίνα, εκεί ήξερε ότι θα είχε σιγουριά και ασφάλεια για τη ζωή του. Ο ναύαρχος Παππάς ήταν Α/ΓΕΝ επί 4 1/2 χρόνια (το οποίο το βλέπουν αρκετοί αρνητικά διότι φράκαρε τη ιεραρχία) και παρότι του πρότειναν να κατέβει βουλευτής όλα τα κόμματα αρνήθηκε διότι θέλησε να διατηρήσει τον απολιτικό χαρακτήρα του κινήματος. 2-3 συνομώτες κατέβηκαν στην πολιτική και έφτασαν εώς και υπουργοί αλλά εν αντιθέσει με τους αντιστασιακούς του Πολυτεχνείου που κατέλαβαν και έγδυσαν το κράτος και μας έφεραν σε αυτό το χάλι, οι περισσότεροι συνομώτες δεν επιδίωξαν να εξαργυρώσουν την πράξη τους. Σκέφτομαι σοβαρά να φτιάξω αφίσα ώστε να μάθουν οι νεώτεροι αλλά δεν ξέρω τι θα προλάβω στον χρόνο που έχω
Η δικτατορία των συνταγματαρχών ήταν κυριολεκτικά στρατιωτική δικτατορία. Ένας μόνο συνομώτης ήταν αξιωματικός της Αεροπορίας και κανένας του Ναυτικού. Στο σώμα του Ναυτικού βρήκε ορισμένους καιροσκόπους πρόθυμους να την υποστηρίξουν μετά την εκδήλωσή της αλλά η πλειοψηφία ήταν αρνητική εώς εχθρική. Αυτό ήταν λογικό διότι εξέφραζε διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Όπως πλέον γράφεται καθαρά μετά το τέλος της Μεταπολίτευσης η Χούντα είχε λαϊκή βάση αποτελούμενα από την Λαϊκή Δεξιά. Πρόκειτο για άτομα φτωχά τα οποία θα μπορούσαν να ψήφιζαν αριστερά και σε ένα βαθμό υποστήριζαν την ιδεολογία της αλλά πχ είχε σκοτώσει ο ΕΛΑΣ ή ο ΔΣΕ κάποιο συγγενή τους, απέρριπταν το διεθνιστικό - αντεθνικό πρόγραμμά της ή γενικότερα ήταν με τον κυρίαρχο αέρα της εποχής. Μέχρι την κρίση του πετρελαίου ήταν μάλιστα αρεκτά επιτυχημένο καθεστώς οικονομικά και έτσι είχε πολλη ανοχή στην κοονωνία, όταν ακριβώς άρχισε να πηγαίνει η οικονομία στα βράχια έγινε λιγότερο ανεκτή η καταπίεση. Αντίθετα το σώμα των αξιωματικών του Ναυτικού προέρχονταν κυρίως από την μεγαλοαστική τάξη. Την εποχή εκείνη η Σχολή Δοκίμων έβγαζε 12 Μάχιμους και λιγότερους Μηχανικούς (ενώ σήμερα βγάζει πρους τους 45 και 20, καμία σχέση με τους 300 της Σχολής Ευελπίδων), είχε δίδακτρα και οι εισαγωγικές εξετάσεις δύσκολα παρακάμπτονταν με πολιτικό μέσον όπως στην ΣΣΕ πριν το 1982. Η αντιπαλότητα μεταξύ των κλάδων και η αντιπάθεια για την ανατροπή της τάξης από άτομα τα οποία δύσκολα θα έκαναν καρίερα στο Ναυτικό, ιδίως αν λάβει κανείς υπ'όψιν ότι λόγω κοινωνικής τάξης δεν επιθυμούσαν πραγματική ανατροπή του συτήματος, προκάλεσε ταχύτατη δυσαρέσκεια. Η συζήτηση περί ανατροπής είχε ξεκινήσει νωρίς αλλά σκόνταφτε σε ένα πραγματικό πρόβλημα, δεν είχαν ιδέα οι αξιωματικοί πως θα κάνουν κίνημα. Εν αντιθέσει με τον Στρατό ο οποίος κατά την Πρώτη Δημοκρατία (1923-1935) έκανε ένα κίνημα ανά 3 μήνες (ο Πάγκαλος μάλιστα πέτυχε και έγινε ο πρώτος δικτάτορας) το Ναυτικό δεν είχε εμπειρία. Σημαντικά κινήματα στην ιστορία του ήταν το κίνημα του Τυπάλδου το 1910 που ήταν το αντικίνημα του Γουδίου (1909) που απέτυχε και η σημαντική συμμετοχή στο κίνημα του 1935.
Πυρήνας οργάνωσης ήταν η τάξη της ΣΝΔ του 1948. Σε μία συνεστίαση για την 20η επέτειο, όταν πλέον φάνηκε ότι το καθεστώς είχε εδραιωθεί, έπεσε η συμφωνία για την συνομωσία. Πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαν ηγέτη, μόνο πέντε ομοιόβαθμους οργανωτές. Έτσι προτάθηκε και απεδέχθει να ηγηθεί ο απότακτος πλοίαρχος Κονοφάος ο οποίος όμως θα επέβαινε και θα ηγούνταν αφού απέπλεαν τα πλοία. Πρώτο σχέδιο των συνομωτών ήταν η απαγωγή του Παπαδόπουλου ενώ επέβαινε στον Στολο για εθιμοτυπική επιθεώρηση. Το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε διότι διέρρευσε και έτσι στο μεν αντιτορπιλλικό είχε πολύ μεγάλη συνοδείο ενώ στην τορπιλλάκατο έδωσαν ελάχιστα καύσιμα ώστε να μην μπορεί να ανοιχτεί. Πάντων έκτοτε (1968) δεν ξαναεπιθεώρησε τον στόλο ο Παππαδόπουλος. Δεύτερο σχέδιο ήταν η κατάληψη της Κρήτης με την Μεραρχία Μενέλεος που προδοτικά αφαίρεσαν από την Κύπρο οι δικτάτορες. Ωστόσο οι χουντικοί είχαν μεταφέρει πολύ στρατό στην Κρήτη (αντιπολιτευόμενο νησί γαρ) και επίσης ο συντονιστής με τον Στρατό Παπαδόγγωνας σκοτώθηκε στο αεροπορικό ατύχημα της Κερατέας (Δεκέμβριος 1968). Επίσης το ενδεχώμενο αποχωρισμού της Κρήτης προκάλεσε και φόβο για την δημιουργία 3ου Ελληνικού κράτους.
Οι συνωμότες διευρηναν την κύκλο τους και άρχισαν επαφές και με την εφοπλιστική κοινότητα. Αν μη τι άλλο Πολεμικό και Εμπορικό ναυτικό πάντα ήταν συγκοινωνούντα δοχεία. Οι εφοπλιστές δέχτηκαν να βοηθήσουν αν και όπως έχω πει αρκετές φορές η στάση των πολύ πλουσίων στην Ελλάδα έχει συνοψισθεί από το περίφημο απόφθευγμα του Μποδοσάκη: "Εγώ είμαι με το γκούβερνο, αυτό πάει και αλλάζει". Δίνουν χρήμα και υποστήριξη σε όλους και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ειδωθεί τόσο η χορηγία του Ανδρεάδη για την έκδοση του αρχείου του ΚΚΕ Εσωτερικού, οι δωρεές προς τον τέως για την τροφοδοσία του αλλά και οι τωρινές χορηγίες εφοπλιστών του Λονδίνου προς την Χρυσή Αυγή. Μετά από αρκετές παλινωδίες και αρκετές χαμένες ευκαιρίες (όπως η μεταφορά του Αρχηγείου Ναυτικού από το κέντρο της Αθήνα στον Χολαργό το 1972) εν τέλει απεφάσισαν να εκτελέσουν το κίνημα στις 21 Μαίου του 1973. Αλλά το κίνημα προδώθηκε.
Ποιός ήταν ο προδότης του κινήματος εώς και σήμερα παραμένει μυστήριο. Συμμετέχοντες θεωρούν ότι πρόκειται για συγκεκριμένο υπαξιωματικό σηματωρό ή τηλεγραφητή ο οποίος ήταν σε κομβικό σημείο για την εκδήλωσή του, οποίος μετά το 1974 εξαφανίστηκε από την Ελλάδα και ζούσε στο εξωτερικό, αλά Μαστοράκης. Άλλη θεωρία είναι ότι πρόκειται για γυναίκα μυημένου αξιωματικού που το είπε στις φίλες στο κομμωτήριο. Ο Παττακός δήλωσε σε ντοκυμανταίρ της ΝΕΤ που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ότι ένας από τους συνωμότες αξιωματικούς το κάρφωσε. Σε κάθε περίπτωση υπήρχαν πάνω από 200 μυημένοι και πολλοί περισσότεροι γνωρίζοντες. Αυτό που οι μηχανισμοί του καθεστώτος, οι οποίοι κινήθηκαν ταχύτατα, δεν ήξεραν ήταν ότι το Αντιτορπιλλικό Βέλος, το οποίο συμμετείχε σε Νατοϊκή ασκηση στο Τυρρηνικό Πέλαγος είχε μυημένους αξιωματικούς
Όποτε αναφέρω τον Ναύαρχο Παππά η αδερφή μου λέει "καλά δεν θυμάσαι την πολύ χοντρη γυναίκα του στην Αγία Μαρίνα;". Πραγματικά δεν την θυμάμαι αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν πως όταν είδα τον Παππά στο ντοκυμανταίρ τον αναγνώρισα μάλλον αν την δω σε φωτογραφία πιθανόν να την θυμηθώ. Η Αγία Μαρίνα για όσους δεν ξέρουν είναι το θέρετρο αξιωματικών του Ναυτικού. Τώρα η γυναίκα του είναι κόρη ναυάρχουν και αυτό που άκουσα ήταν ότι όταν ο πατέρας της την πάντρεψε με τον Παππά στο πλαίσο της προίκας τον επανέφερε σε ενέργεια. Στο ίντερνετ δεν μπόρεσα να βρω το όνομα της άσκησης, πιο κοντινό σε όνομα που βρήκα ήταν "DETERRENT FORCE" μόνο που καθότι έχω και ο ίδιος υπηρετήσει στο Ναυτικό πιθανόν αυτό να μην ήταν όνομα της άσκησης αλλά προηγούμενο όνομα της SNFM (Standing NATO Force Mediterranean), παλαιότερα γνωστής ως STANAFORMED. Πάντως θυμάμαι όταν ήμουν ναύτης Νατοϊκή άσκηση στο Τυρρηνικό πέλαγος (και όλα τα TRAFFIC που στέλναμε τα άγρια χαράματα στο πλήρωμά του υποβρυχίου) και άκουσα να λένε αξιωματική πως είχε αλλάξει το όνομά της αλλά ήταν η ίδια. Από τηλεφωνήματα και από τις εφημερίδες είχε μάθει ότι το κίνημα απέτυχε. Έτσι πήρε μια πρωτοφανή απόφαση η οποία προκάλεσε παγκόσμιο πάταγο. Κατέφυγε στην Ρώμη.
Οι Ιταλικές Ένοπλες δυνάμεις είναι λίγο κουτουρού (αν όχι εντελώς). Ο Παππάς έστειλε σήμα στην Νατοϊκή ηγεσία ότι διακόπτει την συμμετοχή στην άσκηση, ότι παραμένει πιστός στο ΝΑΤΟ και ότι θα ζητήσει άσυλο. Ο μόνος που απάντησε ήταν ο Τούρκος που ηγείτο της δύναμης ως ο αρχαιότερος κυβερνήτης που απλά έγραψε "Good Luck Nick". Έπλευσε στο Fiumicino, ένα λιμάνι αλιευτικών το κοντινότερο στην Ρώμη και έστειλε 3 σημαιοφόρους στην ξηρά πολύ πρωί να τηλεφωνήσουν στα ΜΜΕ. Οι Ιταλοί φυσικά κοιμώντουσαν. Ταχύτατα περί τα 70 ΜΜΕ συγκεντρώθηκαν στο Fiumicino και είχαν νοικιάσει μέχρι και ελικόπτερο, αλλά επικρατούσε ομίχλη. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις τόσο στο πλήρωμα ποιοί θα βγουν διότι δεν μπορούσαν να αφήσουν το πλοίο άδειο αλλά και διότι αρκετοί είχαν οικογένειες στην Ελλάδα και ο κατεξοχήν τρόπος που δρούσε η δικτατορία για να φιμώσει φονές στο εξωτερικό ήταν βασανίζοντας συγγενείς στην Ελλάδα. Το γεγονός έμεινε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων επί εβδομάδες και προκάλεσε πάταγο. Όπως τα αυταρχικά καθεστώτα του Αραβικού κόσμου υποστήριζαν ότι διάδοχη κατάστασή τους ήταν ο μπαμπούλας του ισλαμισμού έτσι και η χούντα ύποστήριζε ότι διάδοχη κατάσταση της θα ήταν οι κομμουνιστοσυμμορίτες. Η ανταρσία του Βέλος έδειξε ότι όλοι οι αντικαθεστωτικοί δεν ήταν κομμουνιστές, κάθε άλλο. Εάν υπήρχε κάποιο πολιτικό στίγμα ήταν ότι συννενοούνταν με τον αρχικομμουνιστοφάγο Αβέρωφ στον οποίον προέβλεπαν μεσολάβηση για να αναγκάσει την δικτατορία να διαπραγματευτεί παραδωση. Επίσης ανέφεραν επιστροφή του βασιλιά όχι διότι ήταν φιλοβασιλικοί (ανέφεραν επανειλλημένα ότι θα σεβαστούν όποια απόφαση του Ελληνικού Λαού για το καθεστώς) αλλά ως μέτρο επαναφοράς της ομαλότητας
Ο αριθμός των συνομωτών απεδείχθει τεράστιος, εάν τους απέτασαν όλους απλά δεν θα υπήρχε Ναυτικό. Οι χουντικοί βασάνισαν ορισμένους και μάλιστα πολύ άγρια, ένας έμεινε παράλυτος, γεγονός το οποίο επανειλλημένα ανέφερε στις συνεντεύξεις τύπου ο Παππάς. Εώς τουλάχιστον τον Λυμπέρη η ηγεσία του Ναυτικού αλλά και των Ενόπλων δυνάμεων κατά καιρούς προέρχονταν από τις τάξεις των συνομοτών. Το καθεστώς έστειλε άλλο πλήρωμα για να γυρίσει το Βέλος στην Ελλάδα. Το πλήρωμα του έλαβε άσυλο στην Ιταλία ενώ αρκετοί απασχολήθηκαν από εφοπλιστές τους 15 μήνες εώς τις πτώση της Χούντας. Όταν έγινε η εισβολή όλοι τους ζήτησαν εθελοντικά να επανέρθουν και να πολεμήσουν, παρότι είχαν αποταχθεί και τους είχε αφαιρεθει η υπηκοότητα. Το κίνημα είχε θετικές επιπτώσεις και στην πολιτική ζωή της Ιταλίας καθότι τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 70 ετοιμάζονταν πραξικόπημα και φάνηκε στην ιταλική κοινή γνώμη τι σημαίνει δικτατορία, με αποτέλεσμα να ατονήσει. Όταν γύρισε ο Καραμανλής το 74 και προσπαθούσε να καθαρίσει το στράτευμα και να φέρει ομαλότητα, κοιμούνταν κάθε βράδυ σε διαφορετικό πλοίο του Στόλου στην Σαλαμίνα, εκεί ήξερε ότι θα είχε σιγουριά και ασφάλεια για τη ζωή του. Ο ναύαρχος Παππάς ήταν Α/ΓΕΝ επί 4 1/2 χρόνια (το οποίο το βλέπουν αρκετοί αρνητικά διότι φράκαρε τη ιεραρχία) και παρότι του πρότειναν να κατέβει βουλευτής όλα τα κόμματα αρνήθηκε διότι θέλησε να διατηρήσει τον απολιτικό χαρακτήρα του κινήματος. 2-3 συνομώτες κατέβηκαν στην πολιτική και έφτασαν εώς και υπουργοί αλλά εν αντιθέσει με τους αντιστασιακούς του Πολυτεχνείου που κατέλαβαν και έγδυσαν το κράτος και μας έφεραν σε αυτό το χάλι, οι περισσότεροι συνομώτες δεν επιδίωξαν να εξαργυρώσουν την πράξη τους. Σκέφτομαι σοβαρά να φτιάξω αφίσα ώστε να μάθουν οι νεώτεροι αλλά δεν ξέρω τι θα προλάβω στον χρόνο που έχω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου