Αναμονή

 Σε σχέση με την προηγούμενη ανάρτηση προ τριών ημερών δεν έχω νέα ως προς το σημαντικό. Απλά κάθομαι σπίτι. Έχω κάποιες λεπτομέρεις που δεν ανέφερα νωρίτερα, όπως ότι όταν ανέβηκα στο πατρικό της μάνας μου περπατώντας δεν λαχάνιασα παρότι βρίσκεται ψηλά στην Καστέλλα. Ήταν ένα ακόμη σημάδι ότι είμαι σε πολυ΄καλή φυσική κατάσταση, έστω και αν το στομάχι μου δεν είναι επίπεδο συνήθως. Σήμερα είναι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Θα μπορούσα να γράψω για την παιδική μου ηλικία στο εξοχικό στην Θάσο και το πανηγύρι, αλλά νομίζω το έχω ξαναγράψει. Θέμα είναι ότι νόμιζα ότι είναι αύριο και έτσι πήρα ψάρι για μόνο μία μερίδα, καθότι αύριο θα βγω με φίλους το απόγευμα. Το πρωϊ με το που είδα τις αναρτήσεις συνειδητοποιώ ότι ειναι σήμερα. Χάνω την αίσθηση των ημερών, όπως στην πανδημία. Έφτιαξα για μεσημέρι την μία μερίδα και βγήκα μεσημαριανό διάλλειμα να αγοράσω για το βράδυ. Πήρα σούσι και έμεινα μάλιστα με σάλτσες για να φάω αύριο που θα κάνω spring rolls μπας και φύγουν. Κάθισα και σκούπισα εκτός, και αυτό περιγράφει ουσιαστικά την ημέρα μου. Διαβάζω το περιοδικό του Politico, με τον ρυθμό των 30-40 άρθρων την ημέρα που διαβάζω πιστεύω σε δύο εβδομάδες θα έχω τελειώσει και θα έχω φτάσει στα πρόσφαρα άρθρα. Τώρα ας μην ανησυχεί κανένας όμως, έχω αρκετά άλλα να διαβάσω ακόμα και αν αυτό τελειώσει. Θα μου άρεσε πολύ όμως να γυρνούσα στο γραφείο. Αλλά ως προς αυτό δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω από αναμονή.