Έχω γυρίσει Φρέσνο δύο εβδομάδες, τώρα όμως βρήκα το κουράγιο να γράψω. Ως χτες ακόμα κοίταζα ακόμα τις υποχρεώσεις μου στο ιντερνετ που δεν είχα δει όσο ήμουν Ελλάδα. Αναρωτιέμαι, αν είχα γυρίσει στο γραφείο, που θα ήμουν τώρα ως προς την ανάγνωση; Ως προς το πλέον βασικό, την επιστροφή στο γραφείο, ακόμα περιμένω. Είδα την προϊσταμένη προσωπικού δύο ημέρες αφότου γύρισα και μου είπε ότι είναι μία γραφειοκρατική διαδικασία που πρέπει να εγκρίνει τόσο ο δικηγόρος της πόλης και το τμήμα προσωπικού για να μου έρθει μετά με ταχυδρομείο στο σπίτι επιστολή πότε να δω ψυχολόγο της αρεσκείας τους. Ενδιάμεσα, μένω σπίτι. Ας γυρίσω όμως πριν σχεδόν ένα μήνα και το ταξίδι μετάβασης.
Τετάρτη πρωϊ περίμενα να έρθει το ταχυδρομείο για τον λογαριασμό του νερού. Εν τέλει αυτός ήρθε μετά την αποχώρισή μου για Ελλάδα. Έτσι το μεσημέρι πήγα στο δημαρχείο με μόνο το μπλοκ επιταγών μου και πλήρωσα τον λογαριασμό μου. Με ρώτησε η ασφάλεια της εισόδο τι έγινε η διαπίστευσή μου, και τους είπα ότι δεν μπορώ να τους πω. Μου είπαν απλά ότι καταλαβαίνουν. Πληρώνω τον λογαριασμό και αποχωρώ όσο το δυνατόν συντομότερα. Γυρνάω σπίτι, σκουπίζω το υπόλοιπο πάτωμα, κάνω διάφορες δουλειές του σπιτιού και βλέπω λεωφορεία. Τα καλύτερο ήταν προς τις 4.30 περίπου, και έτσι φροντίζω να το πάρω. Με το που μπαίνω συνειδητοποιώ ότι και το λεωφορείο έχει κάμερες, αν με κυνηγάνε να δούνε πότε βγήκα από το σπίτι, θα με δούνε. Τέλος πάντων, φτάνω λίγο πριν τις 5 αεροδρόμιο και μπαίνω στο κτίριο στις 5 ακριβώς. Τσεκ ιν για την πρώτη πτήση με την United είχα κάνει, με την δεύτερη ήταν αδύνατον. Πάω στην πύλη η οποία είναι μπροστά χαμηλά, όχι στο βάθος ψηλότερα, και αρχίζω να διαβάζω. Είναι ένα άρθρο στο Scientific American για τα θετικά της υπεριώδους ακτινοβολίας σε αυτοάνοσες ασθένεις και στέλνω μύνημα στην φίλη μου ότι είναι σχετικό με το πρόβλημα της. Της έστειλα εν τέλει το άρθρο αφότου γύρισα. Έρχεται η ώρα, μπαίνω στο αεροπλάνο και σε τρία τέταρτα, αν όχι λιγότερο, είχαμε προσγειωθεί στο LAX. Κατεβαίνω και ξεκινάω το μακρύ περπάτημα ως το Τέρμιναλ Β, η πτήση έφτασε Τέρμιναλ 7. Ξανά μανά πάνω κάτω, υπόγειους θαλάμους κ.ο.κ, φτάνω στο Β και βλέπω μία οθόνη να κάνεις τσεκ ιν, αλλά όχι για την Norse. Φτάνω στο κεντρικό του Τέρμιναλ και βλέπω επιτέλους σε ποιά πύλη είναι. Έτσι ξεκινάω λέγοντας που θα πάει, θα έχει εκεί κανέναν άνθρωπο. Η πύλη ήταν κυριολεκτικά η δεύτερη πιο απομακρυσμένη σε όλο το αεροδρόμιο, μόνο η διπλανή της ήταν μακρύτερα. Φτάνω εκεί, κανένας. Κάνω μερικά βήματα πίσω για να φάω δείπνο καθότι δεν είχα αγοράσει στο αεροπλάνο. Αυτό είναι το πρόβλημα με τις low cost, δεν δίνουν τίποτα. Τρώω γιαπωνέζικο και γυρνάω, λέγοντας ότι που θα πάει, έπεσα κάτω από τις δύο ώρες, θα έρθει άνθρωπος. Μηδέν και μάλιστα είχε αρχίσει κόσμος να περιμένει στην ουρά ενώ δεν υπήρχει υπάλληλος. Εν τέλει στην μία ώρα εμφανίζετια υπάλληλος και αρχίζει να εξυπηρετεί. Ακούω τους πρώτους να μιλάνε και να λένε ότι τους έστειλε η American διότι κάτι έγινε με πτήση της και μάλιστα όχι για Αθήνα. Εκείνη την φάση ανησυχώ, έχει πλάκα να έχουν δώσει την θέση μου. Φτάνει η σειρά μου (ήμουν τρίτος) και λέω στην υπάλληλος το θέμα μου. Κατά τα φαινόμενα δεν ήμουν ο πρώτος που αντιμετώπισε με το ζήτημά μου, αλλά ήμουν ο μόνος εκείνης της πτήσης. Αν δεν ήμουν μόνος και είχα κάποιο να αφήσω τα πράγματά μου θα είχα βγει εκτός της περιοχής ασφαλείας να κάνω τσεκ ιν, αλλά με δεδομένο τη πήρε για να κλείσω την χειραποσκευή, δεν ήθελα να ξαναπεράσω την TSA. Όλα πήγαν καλά, μου τυπώνουν και boarding pass και μπαίνω στο αεροπλάνο. Κάθομαι στην θέση μου και βλέπω ότι τα ακουστικά που είχα από την πτήση του Απριλίου δεν έκαναν, ήθελε κανονικά ακουστικά αυτή η πτήση, όχι τα ειδικά αεροπορικά. Όταν έφτασε η ώρα αγορασα για $5 ακουστικά και ήταν η μόνη αγορά μου. Από την στιγμή που δεν είχα αγοράσει τίποτα δεν μου έφερε η εταιρεία απολύτως τίποτα, ούτε νερό. Ξεκίνησα με τα ακουστικά και είδα πρώτη ταινία την τελευταία του Babylon 5 που βγήκε προ διετίας. Γενικα η επιλογή ταινιών δεν ήταν ιδιαίτερα πλούσια. Είχε μόνο από Warner Brother και από πρόσφατες μόνο αποτυχίες. Είχε πχ Joker Folie A Deux, το οποίο όμως το είχα δει τον Απρίλιο. Η δεύτερη ταινία που είδα ήταν το Superman Returns του 2006 και θυμήθηκα τον αδερφό της φίλης της αδερφής μου που το είχε περιγράψει ως μούφα. Είπα να ρωτήσω την αδερφή μου αν είναι να του μιλήσω να του πω ότι δεν είναι μόυφα, αλλά σκέφτηκα, όσο το μυαλό μου επέτρεπε εν τω μέσω της νυχτός χωρίς αρκετό ύπνο ότι σιγά μην θυμάται τι μου είπε πριν από 19 χρόνια όταν δούλευε σε περίπτερο. Εν τέλει όταν προσγειώθηκα μίλησα με την αδερφή μου η οποία μου είπε ότι είναι ναυτικός σε κρουαζιερόπλοιο στα μέρη μου (κρουαζιέρα για Αλάσκα ανέφερε) και ότι θα μιλήσει να μάθει τι κάνει σε αυτή την φάση. Κάπου εκεί κοιμήθηκα κάπως, συνολικά προς τις 4 ώρες, και μετά είδα το Super/Man βιογραφία του Christopher Reeves και εν τέλει το πλέον εγκεφαλικό, Wild Wild Space για τις νέες διαστημικές εταιρείες. Και τα δύο τελευταία ντοκυμανταίρ του HBO. Φτάνω Αθήνα, με το μυαλό που είχα βγήκα στην λίγο πιο αργή επιλογή για έλεγχο διαβατηρίων, βρίσκω νερό διότι στο τέλος είχα κορακιάσει αν και όχι όσο είχα τότε που γύρναγα από Γραντ Κάνυον και με παίρνουν οι γονείς από το αεροδρόμιο. Είχα έρθει απευθείας από την Εύβοια, είχαν μέχρι και τα ψώνια διότι δεν πήγαν σπίτι. Φτάνουμε σπίτι, βοηθάω στο ξεφόρτωμα, τρώω, λίγο ίντερνετ και ύπνος
Γενικά παρά την σχετική ταλαιπωρία θα συνιστούσα την πτήση. Είχαμε κάπου καθηστέρηση να απογειωθούμε, πήρε 12 ώρες και ένα τέταρτο αντί για 12 ώρες ακρεβώς στον αέρα, αν ήθελες νερό ήταν $3.70 μόνο με κάρτα, αλλά αντί να περιμένω τουλάχιστον δύο ώρες Ευρώπη, έστω και μετά μόνο 10 ώρες πτήση, διότι λιγότερο σημαίνει μπορεί να χάσεις ανταπόκριση, και μετά 2-3 ώρες πτήση Ελλάδα καλύτερα. Κερδισα μάλιστα και μία ημέρα εργασίας καθότι έφυγε τόσο αργά. Έπεσα και ύπνο και μετά 4 ώρες σηκώθηκα. Έφαγα κάτι και βγήκα βόλτα Μικρολίμανο. Εν συνεχεία σπίτι, τρώω κάτι, και πάλι βόλτα Πειραιά και ξανά το ίδιο. Γενικά με γεμάτο ψυγείο σπίτι, δεν πήγε καλά για την δίαιτά μου. Πήγα μαγαζιά όταν άνοιξαν και εν τέλει η αδερφή μου ήρθε και με είδε λίγο πριν το μεσημέρι. Έφαγα λίγο πριν τις 12, μετά περπατήσαμε μαζί λίγο, έφυγε αυτή για το σπίτι της και από τις 2 σερνόμουν. Μπόρεσα να κοιμηθώ στις 4 το μεσημέρι. Ξυπνάω κάπου προς τα μεσάνυχτα, μάλιστα Παρασκευής 4ης Ιουλίου προς Σάββατο, και βγήκα βόλτα πάλι. Σάββατο αργά πρωϊ ανεβήκαμε στο σπίτι της αδερφής μου και πήγαμε για μεσημεριανό στον Άγιο Μερκούριο. Κάπου εκεί στις 2 άρχισα πάλι να σέρνομαι, νομίζω προς τις 4 αντί για 5 την έπεσα αλλα στο πιο ξεκούραστο. Πρώτη φορά στα 15 χρόνια που είμαι Αμερική ήμουν ξύπνιος σε ώρα αιχμής Σαββατόβραδο, έτσι βγήκα Μικρολίμανο και το αποθανάτεισα. Πάω το πρωϊ εκκλησία, όπου είχα μάλιστα χειροτονία με δύο επισκόπους, και ήταν εκεί συμμαθητής από το σχολείο! Πήγαμε μετά καφέ αλλά αυτός δούλευε στις 12 το μεσημέρι, είχε τηλεδιάσκεψη για την δουλειά. Προσπάθησα να τον ξαναδώ αλλά δεν κατέστει εφικτό. Η πρότασή του για την δουλειά πάντως ήταν να μυνήσω, κάτι που δεν έχω κάνει. Πήρα εφημερίδα και την διάβαζα. Θυμάμαι η αδερφή μου κατέβηκε και περάσαμε μαζί χρόνο. Οι γονείς έφυγαν για κηδεία στο Ναύπλιο, εγώ έμεινα σπίτι διότι ήξερα δεν άντεχα. Δευτέρα πήγαμε το πρωϊ στον οδοντίατρο ο οποίος μου έβγαλε τον φρονιμίτη και μετά στον οφθαλμίατρο ο οποίος μου έκανε οπτικό πεδίο. Επίσης πήραμε και χαρτιά για να καταθέσω διότι είχα και 4 ώρες αναρωτική. Μετά φύγαμε για την Εύβοια διότι είχα ραντεβού την επομένη για ταυτότητα. Η αναχώριση μάλιστα ήταν αργά, θυμάμαι κάτι περιμέναμε σχετικό με την αδερφή μου από το σπίτι της οποίας σταματήσαμε, και στην πορεία σταματήσαμε σε LiDL αντί στην Εύβοια διότι δεν προλαβαίναμε. Την Τρίτη πήγαμε στην αστυνομία, μετά από πρωϊνά ψώνια, και έβγαλα ταυτότητα. Θεωρητικά οι δουλειές μου εκεί τελειώσανε. Πρακτικά όχι, διότι μετά έβγαλα και διαβατήριο Πειραιά και πήγα στο ΝΝΑ. Εκτίμησα πολύ τι έκανε ο πατέρας μου σε ηλικία 75 χρόνων για εμένα σε εκείνο το σημείο, όσο και αν η αδερφή μου νομίζει ότι δεν το εκτιμώ αρκετά. Ωστόσο σταματάω την ανάρτηση εδω διότι έχει γίνει πολύ μεγάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου