Από την ακινησία σε ταξίδια

 Προ ολίγου ο πατέρας άρχισε να λαμβάνει μυνήματα ότι ένας φίλος του, ο οποίος μας βοήθησε τόσο το 1992 στο Οκλαντ όσο κυρίως στο να αγοράσουν οι γονείς το σπίτι που προ μερικών μηνών πούλησαν, μάλλον πέθανε σε ηλικία 89 ετών. Λυπηθήκαμε φυσικά όλοι διότι ήταν καλός άνθρωπος. Πέραν τούτων δεν έγιναν πολλά από την προηγούμενη ανάρτηση. Το πρωϊ της επομένης που την ανέβασα, είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη και είχε μαζευτεί βάρος από το μέσον, οπότε πέρασα σε φάση όπου η απώλεια βάρους θα γίνονταν πιο ορατή. Θα γίνονταν λέω διότι την επομένη, ημέρα Κυριακή, πήγα στην εκκλησία και ύστερα καθότι μας τάισαν με βούτυρο και τυρί, δεν νήστεψα παραμονή Χριστουγέννων. Δεν μου φάνηκε σωστό να κοινωνήσω δύο συνεχόμενες ημέρες αν δεν ήταν Πάσχα. Η γαλοπούλα μας ήταν μεγάλη και έτσι για να πω την αλήθεια ακόμα την τρώω. Απλά δεν την έχω φάει σε όλα τα γεύματα, κυρίως διότι μας επέτρεψαν να γυρίσουμε στο δημαρχείο χωρίς μάσκα και έτσι δούλεψα δύο φορές από εκεί. Επίσης μάζεψα φύλλα χωρίς να πέσουν ενδιάμεσα πολλά, που σημαίνει ότι πλέον είμαι στο τελευταίο μάζεμα. Ότι έχει πέσει πρέπει να μαζευτεί συν κλάδεμα, αλλά μετά δεν έχει άλλο για ένα φεγγάρι. Πέρασε η περίοδος της εντατικής φυλλόπτωσης. Αύριο βράδυ θα πάω στην πρώτη έξοδό μου από τότε που γύρισα από Ελλάδα και μετά με το λεωφορείο για το Palm Springs όπου θα έχουν πάει οι γονείς την προηγουμένη. Εν συνεχεία ακολουθούν 3 ημέρες εργασίες και η κρουαζιέρα ενώ επίσης αν δεν λείπουμε πιθανόν να πάμε στην κηδεία του φίλου. Το βασικό είναι να μην την κάνουν ενώ είμαστε μη διαθέσιμοι, κυρίως λόγω ταξιδιού. Μετά επόμενο ταξίδι είναι μάλλον η έκλειψη ενώ επόμενη έξοδο θα έχει στο Φρέσνο, σίγουρα Φεβρουάριο και ίσως και πιο αργά Ιανουάριο. Οι γονείς φεύγουν σε λιγότερο από δύο εβδομάδες πλέον αν και το φαϊ που θα αφήσουν θα το τρώω για πολύ παραπάνω.

Πλησιάζοντας στο τέλος

Σήμερα ήταν η τελευταία εργάσιμη πριν τα Χριστούγεννα. Φτάνοντας στο τέλος της περιόδου ήταν φυσικό να κάνω ταμείο. Από την Πέμπτη γενικά έπεσε η ψυχολογική μου διάθεση. Βασικός λόγος ήταν που μαγείρεψε η μητέρα μου φασόλια. Δεν είναι το πιο επιθυμητό φαϊ και ναι μεν εγώ της το ζήτησα, ο λόγος ήταν όμως ότι δεν είμαι ικανός να τα μαγειρέψω μόνος μου. Καθότι δεν ήταν τόσο ποθητό φαϊ, δεν ήμουν πρόθυμος να φάω επιπλέον μερίδα με αποτέλεσμα να είμαι πεινασμένος και κακόθυμος. Το να είμαι πεινασμένος σημαίνει λογικά ότι χάνω ταχύτερα βάρος, μόνο που παρότι χάνω όντως βάρος, παρότι χωράω σε ρούχα που δεν χωρούσα, επιμένει λίπος γύρω από την μέση. Όπως και πέρυσι χάνω βάρος πλέον κυρίως στην πλάτη και έχει ακόμα αρκετό για να φύγει. Αν από μπροστά πήρε πάνω από χρόνο, λογικά τόσο θα πάρει και από πίσω. Μαγική λύση απλά δεν υπάρχει και το μόνο θετικό είναι αυτό που είπε μία φίλη της αδερφής μου, ότι σε σχέση με πέρυσι απέκτησα μύες. Το δεδομένο πάντως ήταν ότι χτες και σήμερα ένιωθα πολύ κουρασμένος στην δουλειά. Στο τέλος όμως είμαι, τα Χριστούγεννα θα φάω κανονικά και ωραία. Μετά τα Χριστούγεννα προέκυψαν και ταξίδια που δεν περίμενα. Κατ'αρχήν μας προσκάλεσε φίλος των γονέων στο σπίτι τους στο Palm Springs για αλλαγή της χρονιάς. Καθότι ομως είχα ήδη κλείσει για το Σάββατο, έκλεισα να πάω μόνος με λεωφορείο όπου θα έχουν φτάσει την προηγουμένη το απόγευμα οι γονείς οδηγώντας. Την κρουαζιέρα το Σαββατοκύριακο που ακολουθεί την έχω ήδη αναφέρει. Την δύσκολη περίοδο της νηστείας θα ακολουθήσει μία περίοδος διασκέδασης. Ελπίζω και σε παραπάνω

Ένας και μήνας Αμερική

 Από την στιγμή που έχω επιστρέψει από την μία ήμουν πολυάσχολος αλλά και από την άλλη δεν έχω κάνει και τόσα φοβερά και τρομερά. Δεν έχω πολύ χρόνο ή ενέργεια αλλά και πάλι δεν έχω φύγει πολύ μακρειά από το Φρέσνο. Γυρνάω σπίτι χαράματα Κυριακής και κοιμάμαι ως το βράδυ, και μετά ξανακοιμάμαι μετά από λίγη έγερση. Εκείνη την εβδομάδα το μόνο που είχα και έβιαζε ήταν να πληρώσω τον λογαριασμό του νερού. Πέραν τούτων καθότι ξεκινούσε η νηστεία των Χριστουγένων είχα και να φάω τα αρτύσιμα πριν ξεκινήσει αλλά και να μείνω ξύπνιος όσο δούλευα. Θυμάμαι Δευτέρα μεσημέρι πηγαίνω στο Grocery Outlet και να αγοράζω δύο τενεκεδάκια, το ένα τσάι μάτε από την Αργεντινή, το πλέον ισχυρό που υπάρχει και ένα ενεργειακό ποτό. Εν τέλει ήπια το μάτε, το ενεργειακό το έχω ακόμη και θα το πιώ στο Resolution 2023 που μας έρχεται ο Marcus Schultz και η Haliene το τελευταίο Σάββατο της χρονιάς. Μέχρι την Τετάρτη είχα δυσκολία να μείνω ξύπνιος ως τις 5, μετά τα κατάφερνα. Καθότι ξυπνούσα νωρίς πήγαινα γυμναστήριο πριν δουλειά για σχεδόν τρεις εβδομάδες. Νομίζω το πρώτο Σαββατοκύριακό πήγα και βοήθησα τον εκτιμητή ενώ θυμάμαι να πηγαίνω να δω the Marvels και Expendables 4 σε διαφορετικά Σαββατοκύριακα. Οι γονείς μου ήρθαν την προηγουμένη της εορτής των Ευχαριστιών και δεν ήρθαν οι βαλίτσες τους. Το να τους πάρω όταν ήρθαν που ήταν κουραστικό διότι ήταν αργά. Οι βαλίτσες έμειναν Ρώμη διότι η Aegean καθυστέρηση την πτήση και άρχισε να ζυγίζει χειραποσκευές, με αποτέλεσμα οριακά να προλάβουν την πτήση τους και καλά που οι Ιταλοί τους πήγαν με συνοδεία. Έρχονται οι γονείς, ξυπνάνε την επομένη και εν τέλει πηγαίνουμε στο Tachi Palace για γεύμα των Ευχαριστιών. Εν τέλει και τα τρία καζίνο είχαν ειδικό γεύμα, ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα έδειχνε μόνο το ένα όταν το έψαξα. Η μερίδα ήταν right sized, εμένα δεν ήταν αρκετή αλλά για τους γονείς ήταν πολύ και τους βοήθησα να την τελειώσουν. Τώρα που το σκέφτομαι έμελε να είναι το μακρύτερο ταξίδι που έκανα αφότου γύρισα σπίτι. Black Friday πιάνουμε όλα τα μαγαζιά και εν τέλει αγοράζουμε καινούργιο ψυγείο και πλυντήριο πιάτων. Η βαλίτσα δεν ήρθε και έτσι πήγα τον πατερα αεροδρόμιο μπας και βγάλει συμπέρασμα. Έφτασε όταν εν τέλει κινητοποιήθηκε η Aegean και θυμάμαι 4 ταξίδι ως το αεροδρόμιο, μαζί με αυτό που τους πήρα, εώς ότου τελειώσει η υπόθεση. Γενικά εκείνο το τετραήμερο θυμάμαι να κουράζομαι αρκετά από τα μαγαζιά. Δευτέρα εκείνη οι γονείς έφυγαν για μία εβδομάδα για την Bay Area για να τελειώσουν τις εκεί δουλειές και σχετικά ηρέμισα. Αυτό που θυμάμαι το μεγάλο ήταν ότι πήγα στο κατάστημα με τα τζάκια και παρήγγειλα και πλήρωσα. 

Οι γονείς γύρισαν με γεμάτο αμάξι με πράγματά τους, τα οποία βοήθησα να αδειάσουν. Μας έρχεται την Τρίτη το ψυγείο το οποίο το αποσυναρμολογήσαμε εν μέρει για να περάσει και χωρίς εμένα και τον μπαμπά δεν θα είχε περάσει την πόρτα της κουζίνας και το πλυντήριο το οποίο δεν το έβαλα διότι είχε πολύπλοκο κούμπωμα το παλιό στην κουζίνα. Έτσι την επομένη ήρθε άλλο συνεργείο με πιστοποιημένους τεχνικούς οι οποίοι έκαναν σοβαρή δουλειά ξεστήνωντας το παλιό και βάζοντας το καινούργιο. Ξαναγύρισα στο γραφειό εν τέλει για κάπου μία εβδομάδα διότι έπεσαν πολλά θετικά κρούσματα και έτσι κυρήχθηκε το γραφείο επικίνδυνη ζώνη με υποχρεωτική μάσκα. Εώς αυτό όμως κάναμε και γιορτή που μας έφυγε ο απευθείας προϊστάμενός μου, ξαναγυρίζει αστυνομία. Την προηγούμενη Παρασκευή (όχι χτες) τελευταία ημέρα που πήγα γραφείο, εν τέλει βγήκα με συναδέλφους μου για ποτό στο Clovis και χάρηκα διότι συχνά δεν βγαίνω. Αυτή την εβδομάδα μας ήρθε το τζάκι επιτέλους και το χαιρόμαστε να πως την αλήθεια. Κάθονται οι γονείς στο σαλόνι και βλέπουν ίντερνετ ή κάνουν μάθημα. Είμαστε πλέον μία εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα και επιτέλους σήμερα κατάφερα να πάω να παραγγείλω νέα γυαλιά. Με αυτά πλέον, τα οποία θα μου έρθουν σε μία εβδομάδα, ουσιαστικά έχω τελειώσει όλες τις μεγάλες δουλειές. Αυτές που έχουν μείνει είναι μάλλον μικρές και ότι προκύπτει, τύπου να βάλω τα βιβλία των γονιών στην βιβλιοθήκη μου την οποία ο πατέρας επανασυναρμολόγησε. Όλο έλεγα αυτή την εβδομάδα ότι θα το κάνω, αλλά το απόγευμα μετά το γυμναστήριο κουράγιο κανένα. Σήμερα μετά τρία ταξίδια σούπερ μάρκετ επίσης κανένα κουράγιο. Ωστόσο 7 μήνες μου πήρε να παραγγείλω τα γυαλιά, καλά πάω ακόμα. Οι γονείς, ιδίως η μητέρα, στόλισαν το σπίτι για τα Χριστούγεννα. Είμαστε σε φάση πολύ καθυστερημένης φυλλόπτωσης και έτσι γεμίζω συνέχεια τον κάδο. Μπροστά αυτό που έχω, πέραν του Χριστουγεννιάτικου γεύματος της ΑΧΕΠΑ αύριο, είναι το Resolution αλλά και κρουαζιέρα Μεξικό από Λος Άντζελες που θα πάω με τους γονείς το Σαββατοκύριακο των Φώτων. Η αντοχή μου είναι χαμηλή λόγω της νηστείας, αλλά μία εβδομάδα έμεινε. Επίσης όπως πέρυσι βλέπω μεν να χάνω βάρος και να στενεύει το ζωνάρι, αλλά κυρίως στην πλάτη μου. Καλά πάω όμως και τα έχω καταφέρει, βλέπω για μπροστά.

Επιστροφή στην Ελλάδα μέρος τρίτο

 Αυτή την εβδομάδα την πέρασα μόνος στο Φρέσνο καθότι οι γονείς πήγαν στα παλιά λημέρια να κάνουν τις εκεί δουλειές τους. Έφαγα τις φακές που μου έκανε η μητέρα συν μαγείρεψα kasha, ένα σλαβικό δημητριακό σαν πληγούρι κάπως το οποίο θα το τρώμε όλη αυτή την εβδομάδα. Οι γονείς μου γυρνάνε και έτσι αυτό το φαϊ που μου άφησαν από το καλοκαίρι θα το τελειώσουμε μαζί. Ωστόσο θα γυρίσω πίσω στο ταξίδι στην Ελλάδα όπου έτρωγα πολυ καλύτερα, καθότι επίσης δεν ήταν νηστεία. Όταν άφησαν την διήγηση είχαμε φτάσει στη Σούδα μετά από ταξίδι από το οροπέδιο, μία ημέρα όπου παρότι Νοέμβριος έκανε 33 Κελσίου. Καθότι η λέσχη δεν έκανε φαϊ τέτοια ώρα κατεβήκαμε στην πόλη της Σούδας όπου ανακλύψαμε ότι το ένα από τα εστιατόρεια που είχε όταν ήταν ο μπαμπάς είχε κλείσει αλλά το άλλο ήταν ανοιχτό και έτσι εκεί φάγαμε. Αυτό που θυμάμαι ήταν κολοκυθανθοί οι οποίοι είναι νηστήσιμοι κιόλας και σίγουρα πολύ καλύτεροι από αυτά που τρώω εδώ. Μετά γυρίσαμε, ξαπλώσαμε και το απόγευμα- βράδυ πήγαμε επίσκεψη μαζί με μία παλαιά διευθύνουσα νοσοκόμα του πατέρα στον φίλο τους στο Κολυμπάρι όπου υπό κανονικές συνθήκες μένουν στο ξενοδοχείο του όταν είναι Χανία. Εκεί είχαμε μείνει τελευταία φορά που είχα πάει Κρήτη και ήταν ανοιχτά, Νοέμβριος είναι μετά το τέλος της σαιζόν. Αυτή έμελε να είναι και η πιο μακρυά ημέρα, έπεσα πάλι στο κρεββάτι τα μεσάνυχτα και ήμουν εντελώς πτώμα ήδη από ώρες. 

Την επομένη το πρωϊ το σχέδιο ήταν να πάμε στο νέο αρχαιολογικό μουσείο των Χανίων και σε φίλο τους στην πόλη. Πήγαμε όμως στην πόλη από νωρίς και περπατήσαμε στην παλιά πόλη και το Ενετικό λιμάνι πρώτα. Ήταν ωραία που ξαναβρέθηκα εκεί και έκανε και ωραία ημέρα. Μετά πήγαμε στο αρχαιολογικό μουσείο το οποίο ήταν και πολύ ενδιαφέρον. Δύο κτερίσματα μου προκάλεσαν εντύπωση: το ένα ήταν ένας Μινωικός σφραγιδόλιθος, το <<Σφράγισμα του Δεσπότη>> ο οποίος είχε σκάλισμα ανακτόρου που βρίσκονταν μέσα στα Χανιά

ΤΤο άλλο ήταν το σπίτι του Φιλάργυρου ο οποίος καταπλακώθηκε από το σπίτι του κατά τον σεισμό του 3365 μΧ δίπλα από δύο θυσαυρούς νομισμάτων που δεν μπόρεσε να βγάλει από το καταρρέον σπίτι του

Γενικά του μουσείο είναι ενδιαφέρον και σχετικά μικρό. Μετά πήγα στον φίλο των γονέων τους οποίους ττους γνώρισαν πριν μερικούς μήνες που έκαναν διακοπές στην Κέρκυρα μαζί. Το βράδυ ανεβήκαμε στην Κουκουβάγια όπου είχαμε γλυκό με άλλους φίλους και συναδέλφους των γονέων. Την επομένη επιτέλους πήγαμε στιν 115 Πτέρυγα Μάχης. Εκεί είχαν στήσει έναν εκθεσιακό χώρο σε ένα σέλτερ, δεν έμπαινες σε καμία περίπτωση στην καθ'αυτή βάση, και εκεί είχαν F-16, F-4, αντιαεροπορικά Crotale NG, οχήματα της βάσης συν εντός του σέλτερ είχε στατική επίδειξη με διάφορα υλικά της αεροπορίας, τύπου ραντάρ αεροσκαφών ή αλεξίπτωτα. Καθότι Δευτέρα είχαν έρθει και αρκετά σχολεία μαζί μας, τα οποία είχαν και ζαβολάκια. Είχαμε τελειώσει ήδη στις 11 και το πλοίο έφευγε στις 7 το βράδυ. Πήγαμε σε φίλους μας στο Μόδι και μετά γυρίσαμε στη Σούδα και ξαπλώσαμε. Η διεθύνουσα του πατέρα με κλασσικά Κρητικά κόλπα κατάφερε και την επισκεύθηκαν οι γονείς, αλλά εγώ ήθελα να πάω σούπερ μάρκετ και έτσι πήγα ενώ την επισκέπτονταν. Δεν βρήκα κάτι άλλο Κρητικό να πάρω. Πήγαμε στο πλοίο και το πρωϊ φτάσαμε Πειραιά. Αφού καθίσαμε λίγο φύγαμε για την Εύβοια, καθότι το να βρω ραντεβού εκεί ήταν πιο εύκολο απ'ότι στον Πειραιά. Στο ταξίδι αυτό ήμασταν εγώ και ο πατέρας και βρήκαμε εκεί την αδερφή μου η οποία εκεί πλέον εργάζεται.

Φτάσαμε εκεί και μετά που ήρθε η αδερφή μου πήγαμε στο σούπερ μάρκετ. Γυρίσαμε και το βράδυ πήγαμε και φάγαμε σε κρεατοταβέρνα φαϊ πολύ ανώτερο από γύρο: κοκορέτσι και εξοχικό, όχι αυτό που είναι τυλιγμένο με φύλλο αλλά άλλο, κρέας. Την επομένη το πρωϊ πήγα στην τράπεζα και το μεσημέρι είχαμε τελειώσει. Φύγαμε λίγο αργότερα για να αποφύγουμε την κίνηση και γυρίσαμε οριστικά στον Πειραιά. Την επομένη το πρωϊ πήγα και στην τρίτη τράπεζα αλλά δυστυχώς δεν τελειώσα και χρειάστηκε να πάω την μεθεπομένη για να ολοκληρώσω. Είχα όμως πάει μετά στην ψαραγορά με την μητέρα μου και γενικά περιφέρθηκα στον Πειραιά. Η επομένη, που πήγα για τελική φορά στην τράπεζα, ήταν η τελευταία ημέρα μου στην Ελλάδα. Το απόγευμα πήγα για καφέ με φίλες της αδερφής μου και συμμαθητή μου από το σχολείο.

Ξυπνάω λοιπόν την ημέρα της επιστροφής, χαράματα, μπαίνω στο Χ96 και φτάνω αεροδρόμιο. Μπαίνω αεροπλάνο Άμστερνταμ, φτάνουμε κανονικά αλλά 1 ώρα καθυστέρηση στην αναχώρηση από Ολλανδία. Βλέπω 4 ταινίες στο αεροπλάνο, μεταξύ των οποίων πρώτη ήταν το the Whale το οποίο αξίζει τα βραβεία του αλλά με ψυχοπλάκωσε, εξού και είδα τον Super Mario μετά. Φτάνω Λος Άντζελες, περνάω εν τάχει ευτυχώς ελέγχους, μπαίνω στο λεωφορείο ταχύτατα αλλά αυτό πέφτει σε κίνηση. Βλέπω έγινε πυρκαγιά και έκλεισε ο Ι-10 με αποτέλεσμα να χάσω το λεωφορείο στις 2.45. Μετά είχε στις 6 αλλά ήταν χωρίς θέσεις, το είχα δει ήδη από το λεωφορείο για Union Station. Βγάζω για το επόμενο διαθέσιμο στις 11 και μετά είχα να περάσω 8 ώρες άυπνος στο Union Station με το προσωπικό ασφαλείας να κάνει φασαρία για να μην κοιμούνται οι άστεγοι στον σταθμό! Είχε έναν ο οποίος κάθισε κάπου 4 ώρες με ρόμπα νοσοκομείου και άλλους παρόμοιους περιθωριακούς και αστέγους. Περπάτησα στην Chinatown αλλά πόσο νομίζει κανείς μπορούσα στην κατάσταση που ήμουν. Στις 11 με το καλό εν τέλει μπαίνω, ήμουν με εισιτήριο αλλά άνευ θέσεως και πηγαίνουμε 20 λεπτά και το λεωφορείο πιάνει καπνό! Όλα μου ήρθαν και γενικά βγήκα πολύ δυσαρεστημένος με την Greyhound. Το ΚΤΕΛ αν έχει πολύ κόσμο βάζει δεύτερο λεωφορείο, η Greyhound απλά την πάτησες. Με αυτά και με τα άλλα στις 4.40 το πρωϊ φτάσαμε στο Φρέσνο και ήρθε και με πήρε ο εκτιμητής και με πήγε σπίτι μου, και ύστερα αυτός στην εκκλησία του. Το μόνο καλό της ταλαιπωρίας ήταν ότι διάβασα το μακρύ περιοδικό από τα Ποσειδώνια το οποίο ξεκίνησα να το διαβάζω από το πλοίο για τον Πειραιά, και όσο περίμενα το λεωφορείο το διάβαζα ένα άρθρο, κοιμώμουν κανένα λεπτό ή δύο σαν τον Stonewall Jackson και μετά διάβαζα το επόμενο. Περιπέτεια και αυτή. Έκτοτε ξυπνάω πρωϊ και πηγαίνω στο γυμναστήριο (τις πρώτες δύο εβδομάδες) ή παίζω υπολογιστή πριν πάω δουλειά. Χάρηκα που πήγα Ελλάδα.

Επιστροφή στην Ελλάδα μέρος δεύτερο

 Στην Ελλάδα έφτασα Πέμπτη βράδυ και Παρασκευή το μόνο που έκανα ήταν να πάρω νέο κινητό. Σάββατο είδα την μαθητική παρέλαση στον Πειραιά. Δυστυχώς το σχολείο μου δεν παρέλασε, το άλλαξαν σε μονά - ζυγά 25 Μαρτίου και 28 Οκτωβρίου. Κυριακή το μόνο που κάναμε ήταν να πάμε στο σπίτι της αδερφής μου και να φάμε εκτός πεϊνιρλί. Βέβαια εγώ δεν πήρα πεϊνιρλί διότι πουλάει και στο Φρέσνο. Δευτέρα εν τέλει πήγα με φίλο για καφέ το απόγευμα ενώ το πρωϊ είχα πάει στην μία τράπεζα όπου μου είπαν να κλείσω ραντεβού. Γενικά όσο ήμουν Πειραιά περπάτησα πάρα πολύ. Αν έμενα μόνιμα θα είχα βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια, αλλά ήμουν σε ταξίδι. Την επομένη πάλι κυρίως περπάτημα αλλά κατάφερα να ξεμπερδέψω με την μία τράπεζα. Τετάρτη ήταν που ξεκίνησε το ταξίδι μας στην Κρήτη. Επιβιβαστήκαμε στο Κρήτη 2 το οποίο ήταν γενικά πολύ άδειο καθότι χειμώνας και καθημερινή. Πλέον τα Κρητικά πλοία φέυγουν στις 11 και φτάνουν στις 7, που είναι πιο άνετο από φεύγουν 7-8 και αφιξη χαράματα. Στο Ηράκλειο μιλήσαμε με τον θείο ο οποίος με είχε πάρει όταν το 2009 είχα πάει να αναλάβω υπηρεσία μία ημέρα που καίγονταν η Αθήνα κατά τα Δεκεμβριανά. Μας τάισε πρωϊνό και μετά ξεκινήσαμε για το Οροπέδιο του Λασιθίου. Το να βλέπεις τις πινακίδες του οροπεδίου πάντα προκαλεί ευθυμία πως γράφουν στα αγγλικά το οροπέδιο. Μόνο μία φορά έχουν το σωστό Plateau, τις υπολοιπές λέει Or. δηλαδή Oropedio που φυσικά δεν σημαίνει τίποτα και μία λέει Tableland το οποίο είναι ομοίως ακατανόητο στον μη ελληνομαθή. Φτάνουμε στο οροπέδιο και πηγαίνουμε στο Τζερμιάδο, το χωριό του παππού μας. Το ξενοδοχείο του χωριού δεν ήταν διαθέσιμο διότι όπως μάθαμε αργότερα το είχαν κλείσει μουσικοί που δεν ήθελαν κόσμο για να παίζουν. Είχαμε όμως κλείσει αλλου και το βρήκε μεν ο μπαμπάς αλλά δεν μπορούσε να μπει διότι δεν είχε να πάρει κλειδί. Έτσι πήγαμε σε μία ξαδέρφη της μητέρας για μεσημεριανό, η οποία μας περίμενε. Όσο είμασταν εκεί ήρθε μύνημα και πήγε ο πατέρας και μπήκε στο δωμάτιο. Μετά εγώ κατέβηκα και κουβάλησα τα πράγματα, μπήκαμε στο δωμάτιο και έπεσα ξάπλα. Το απόγευμα ασχοληθήκαμε με τα κληρονομικά διότι είχαμε και καταπάτητες. Πρώτα πήγαμε στο χωριό όπου ήταν ένας πρώην που έκανε εν τέλει συμβόλαιο ενοικίασης. Μας εξήγησε η γυναίκα του και το πρόβλημα με το κτηματολόγιο. Μετά γυρνώντας στο χωριό πήγα στο σούπερ μάρκετ του συναιτερισμού και είδα τι ήθελα να πάρω.

Την επομένη σηκώθηκα πολύ πρωϊ πάλι και πήγαμε στο Δικταίον Άντρον, ή έστω στο σπήλαιο του Ψυχρού. Εν αντιθέσει με την τελευταία φορά που είχαμε πάει είχε μεγάλη ανηφόρα να σκαρφαλώσεις. Πριν 20 χρόνια σε πήγαινε ο δρόμος στην είσοδο της σπηλιάς. Παρκάρουμε κάτω μετά από αναστροφή και αρχίζουμε το σκαρφάλωμα. Εγώ ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση αλλά οι γονείς μου είναι πλέον μίας κάποιας ηλικίας. Το μονοπάτι ευτυχώς ήταν ομαλό σχεδόν ως το τέλος. Ανέβαινα σταδιακά και κατά καιρούς ξαπώσταινα διότι είναι πάρα πολύ μεγάλη η ανηφόρα. Η τελευταία στροφή ήταν που ήταν κακός ο δρόμος αλλά τα καταφέραμε και φτάσαμε στην είσοδο της σπηλιάς. Εκεί πληρώσαμε το εισιτήριο και ευτυχώς που το χρεώνουν εκεί αλλιώς πολύς κόσμος δεν θα έφτανε και θα έβριζε. Εν συνεχεία διαβάσε τις πινακίδες με την περιγραφή και ύστερα μπήκαμε στο ίδιο το σπήλαιο. Πριν 20 χρόνια το μονοπάτι ήταν γλυστερό και το σπήλαιο σκοτεινό. Πλέον έχει μόνιμο φως και έχει καλυφθεί το μονοπάτι με τσιμέντο για να μην πέφτει ο κόσμος, αλλά είχε υγρασία. Κατεβήκαμε, μετά ανεβήκαμε και ύστερα ξαποστάσαμε στο καφενείο του αρχαιολογικού χώρου για καφέ. Μετά ξεκινήσαμε την κατάβαση. Φτάσαμε εν τέλει στο αυτοκίνητο και μετά πήγαμε στην Παναγία την Κρουσταλλένια, Ύστερα στο Τζερμιάδο όπου η ξαδέρφη της μητέρας μου μας είχε κάνει γεύμα. Φάγαμε όλη η οικογένεια και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Μετά πήγαμε στον συναιτερισμό όπου από την μία κάναμε ψώνια και από την άλλη πήραμε το τηλέφωνο του άλλου καταπάτητη. Έκανε η μητέρα κλήση και μετά είχαμε επίσκεψη από έναν βοσκό άνθρωπό μας. Για να μην πολυλογώ για πρώτη φορά είδαν οι γονείς τις γνώσεις μου σε γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών εν δράσει. Το άλλο πρωϊ βρήκαμε τον καταπατητή και μας έδειξε το χωράφι μας. Ύστερα πήγαμε πίσω, αφήσαμε το δωμάτιο και ξεκινήσαμε για τα Χανιά. Ήθελα να πάμε στο Καστέλι στην αεροπορική βάση καθότι ήταν ανοιχτή για την γιορτή της αεροπορίας, αλλά εν τέλει οι γονείς ήπαν όχι και να πάμε στην 115 ΠΜ στα Χανιά. Φοβήθηκαν μην πέσουμε στον δρόμο σε μποτιλιάρισμα καθότι ο ... διεθνής, κάθε άλλο παρά διεθνής είναι. Δεν πέσαμε εν τέλει και φτάσαμε αρκετά νωρίς στη Λέσχη Αξιωματικών του Ναυστάθμου Κρήτης. Η διαμονή στα Χανιά είναι όμως για την άλλη ανάρτηση

Επιστροφή στην Ελλάδα πρώτο μέρος

 Έχει περάσει ένας μήνας από την τελευταία ανάρτησή μου διότι ήμουν απασχολημένος. Όταν ήμουν Ελλάδα με μεγάλη δυσκολία έβλεπα καθημερινά όλες τις συνήθεις ιστοσελίδες στο ίντερνετ, πόσο μάλλον να έβαζα ανάρτηση. Μετά που γύρισα είχα τις δουλειές που είχα αφήσει στην μέση συν αυτές που προέκυψαν τύπου να μαζέψω τα φύλλα. Σήμερα, εορτή των Ευχαριστιών με τους γονείς να έχουν φτάσει χτες το βράδυ στο Φρέσνο έχω επιτέλους χρόνο και διάθεση να ενημερώσω το ιστολόγιό μου. Έχει περάσει ένας ολόκληρος μήνας από την προηγούμενη ενημέρωση, κάτι που δεν ήταν στα πλάνα μου.

Το πρωϊ της Τρίτης πριν την αποχώρηση ξυπνάω, βγάζω την χειραποσκευή και πάω στη στάση του λεωφορείου. Ήμουν κάπου 5 λεπτά πριν την ώρα του αλλά εν τέλει το λεωφορείο είχε περάσει νωρίτερα, το επόμενο άργησε, με αποτέλεσμα να φτάσω στο δημαρχείο με 25 λεπτά σχεδόν καθυστέρηση. Εκ των υστέρω σκέφτηκα ότι ένα από τα εγκατελελειμμένα σχέδια  ήταν να πάρω λεωφορείο ή τραίνο στις 6 το πρωϊ για Λος Άντζελες, αν πάλι το αστικό με είχε προδώσει θα έχανα την μετάβαση. Δούλεψα κανονικά και το απόγευμα, λίγο μετά τις 3, λαμβάνω μία κλήση από δωρεάν αριθμό στο κινητό μου. Την σηκώνω και ήταν από Amtrak. Αμάν λέω, έχει πλάκα να κολλήσω Φρέσνο και να χάσω το αεροπλάνο. Εν τέλει με ενημέρωσε απλά ότι το κυλικείο του τραίνου θα είχε μόνο φαϊ μακράς διαρκείας για να φάω. Τώρα δεν λέω, ήταν σημαντικό, αναγκάστηκα στις 5 να ψάξω φαϊ να φάω στο κέντρο του Φρέσνο πράγμα όχι εύκολο (τα πιο πολλά μαγαζιά είναι κλειστά τέτοια ώρα) αλλά πιο πολύ τρόμαξα. Το τραίνο είχε καθυστέρηση αλλά μας περίμενε το λεωφορείο στο Bakersfield. Φτάσαμε μάλιστα λίγο νωρίτερα στο Union Station του Λος Άντζελες και η προτεραιότητά μου ήταν να πάρω το αστικό για το ξενοδοχείο μου. Έλα που το Union Station είναι τεράστιο, είχα πάει πρώτη φορά και δεν ήξερα πως να βγω. Τα κατάφερα εν τέλει, πήγα στο ξενοδοχείο, έκανα τσεκ ιν και είδα βραδυνή τηλεόραση. Ήθελα όμως να πάω στο ίντερνετ να παίξω και είχα μνήμη να έπαιζα κάποτε σε οθόνη όταν είχα μείνει τελευταία φορά. Νόμιζα ότι ήταν του ξενοδοχείου και έτσι έκανα τον γύρω τον διαδρόμων για να βρω υπολογιστή. Έλα που θυμώμουν λάθος και έτσι βγήκα έξω μη τυχόν είχε στον δρόμο κανένα κατάστημα με υπολογιστές κοντά. Εν τέλει μεσάνυχτα στη Sunset Boulevard, τουλάχιστον κοντά στο γήπεδο των Dodgers, οι μόνοι που κυκλοφορούσαν ήταν οι άστεγοι και έτσι γύρισα στο δωμάτιο. Αυτή την ιστορία, ότι μόνο άστεγοι κυκλοφορούσαν Λος Άντζελες μεσάνυχτα την επανέλαβα πολλές φορές στην Ελλάδα όταν με ρωτούσαν πως είναι η Αμερική. Η άλλη ιστορία όμως που έλεγα ήταν ότι όλα τα μαγαζιά στην Αμερική έχουν πινακίδα help wanted. 

Την επομένη το πρωϊ σηκώνομαι, τρώω το δωρεάν πρωϊνό και μετά κατέβηκα με τα πράγματά μου βόλτα στο κέντρο του Λος Άντζελες. Προορισμός ήταν η κεντρική δημοτική βιβλιοθήκη για να πάω στο ιντερνετ να παίξω. Κατεβαίνω χαλαρά την Sunset Boulevard και μετά στρίβω Τσαϊνατάουν, πέρασα πίσω από το Walt Disney Performing Center και φτάνω στην βιβλιοθήκη, Οι μισοί έξω άστεγοι (τουλάχιστον δεν ήταν όλοι όπως τα μεσάνυχτα), πέρασα και από έναν καταυλισμό κάτω από μία γέφωρα αυτοκινητοδρόμου και μέσα στην βιβλιοθήκη πιθανόν οι περισσότεροι με το δωρεάν ίντερνετ να ήταν άστεγοι. Σίγουρα ήμουν ο μόνος άσπρος σε εκείνο το εργαστήριο. Μου έδωσαν δύο ώρες όπου από την μία έπαιζα και την άλλη έβλεπα τις είδήσεις. Στις δύο ώρες είχε πάει μεσημέρι και βγήκα για βόλτα και φαϊ. Πήγα στην αγορά που μου είχα προτείνει επαϊοντες και όντως ήταν πολύ καλά και ωραία. Έφαγα Φιλιππινέζικο φαϊ διότι ήξερα ότι Ελλάδα τέτοια δεν έχουμε καλά και μετά δύο τετράγωνα μετά βλέπω το Δημαρχείο του Λος Άντζελες. Άρχισα να σιγοτραγουδάω το σήμα από τον Μπάτμαν του 1966 που έβλεπα παιδί με την αδερφή μου στον Αντέννα. Μετά λίγο έλεγα το σήμα από το Dragnet που επίσης βλέπαμε παιδιά αλλά στην Αμερική. Μετά από φωτογραφίες πολλές και λίγη βόλτα πάω πάλι στο Union Station και ρωτάω που είναι το λεωφορείο για το . Μου λένε να περπατήσω ως την άκρη όπου είναι το Patsaouras Transit Center, δηλαδή ένα οβάλ με λεωφορεία. Για το λεωφορείο αυτό είτε με πιστωτική αγοράζεις στον σταθμό, είτε με εφαρμογή. Πήρα το εισιτήριο και ανέβηκα και έφτασα αρκετές ώρες πριν την πτήση, αλλά επίσης αρκετή ώρα για να χαζέψω. Στο Duty Free πουλούσε ουίσκι για $47500 το μπουκάλι. Για όνομα, πώς το δικαιολογούν άραγε τέτοια τιμή; Με αυτά τα λεφτά αγοράζω ένα καλό αμάξι. Ωστόσο όπως σκέφτηκα αργότερα στο Παρίσι, ο βασικός λόγος που το Duty Free στην Αμερική δεν μου άρεσε είναι ότι ενώ στην Ευρώπη εξωτερικό πάνε άτομα όλως των κοινωνικών τάξεων (πχ κοινωνικός τουρισμός Γαλλίας είναι στο εξωτερικό που βγαίνει φτηνότερα στο κράτος), στην Αμερική εξωτερικό πάνε οι πλούσιοι και έτσι, εν αντιθέσει με τα ευρωπαϊκά Duty Free, δεν έχει για την πλέμπα. Μπαίνουμε στο αεροπλάνο και βλέπω τρεις ταινίες: John Wick 4, Fast X και Spiderman across the Spiderverse. Αν έχεις μία κάποια επιτυχία και είσαι ωραίος ηθοποιός, σε βάζουν στην επόμενη ταινία Fast and Furious. Ετσι είχε την Brie Larson και την Daniella Melhior, συν τον Jason Momoa και έναν άλλο που δεν ήξερα. Επίσης με το Spiderverse σε τελική ανάλυση έδειξε γιατί προτιμώ τα Ευρωπαϊκά κόμιξ: Η όλη ιστορία εν τέλει ήταν για το πάθος που σε κάνει Spiderman. Φτάνω Παρίσι, περνάω γρήγορα τα σύνορα και μετά φτάνω στο Relay για να αγοράσω κόμιξ. Ο λόγος που έπέλεξα να πάω Παρίσι επετεύχθει. Αγόρασα εν τέλει 3 Asterix και ειδική έκδοση για τον Tintin. Σε τελική ανάλυση ήταν η μεγαλύτερη αγορά που έκανα σε όλο το ταξίδι. Πήρα και μερικά ακόμη περιοδικά για την αδερφή και την μάνα μου και μετά Ελλάδα. Φτάνω μεσάνυχτα σχεδόν, με παίρνουν οι γονείς όπου τρώω, λίγο ίντερνετ και ύπνος. 

Σηκώνομαι στις 9 και λέω ωραία, αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό; Μήπως ήταν ότι απλά ήμουν κουρασμένος από το ταξίδι; Ε, έπεσα μέσα. Ηταν Παρασκευή 27 Οκτωβρίου, τελευταία ημέρα πριν από αργία. Πήγα σούπερ μάρκετ πιο πολύ για βόλτα. Το απόγευμα ήρθε η αδερφή μου από την Εύβοια όπου πλέον μένει στο εξοχικό διότι εκεί προσελήφθει και πήγαμε και αγοράσαμε ελληνικό κινητό. Κατάφερα να μείνω ξύπνιος κάπου σχεδόν στις 7 μμ με μεγάλο κόπο και μετά έπεσα. Δυστυχώς όμως ξύπνησα κάπου δύο ώρες αργότερα παρά τις προσπάθειές μου. Έτσι προς τις 11 βρήκα και περπάτησα στο Μικρολίμανο. Ο κόσμος ήταν έξω διότι είχε αφύσικη ζέστη για Οκτώβριο και ναι μεν δεν ήταν όλα τα μαγαζιά γεμάτα, αλλά αρκετά ήταν γεμάτα. Επίσης εν αντιθέσει με το Λος Άντζελες δεν είχε αστέγους, αν και είχε ζητιάνους (μάλλον όχι όμως εκείνη την ώρα). Έκανα μία βόλτα κανένα τρίωρο μπας και κουραστώ από το περπάτημα και μετα ξαναέπεσα για ύπνο. Κοιμήθηκα αρκετά και σηκώθηκα αργότερα. Αλλά τα επόμενα στην άλλη ανάρτηση.

Ύστερα από το πάρτυ

 Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν γεμάτο. Πρώτα είχαμε το γεύμα της ΑΧΕΠΑ. Εν τέλει έπεσα λίγο στις 5 και ήμουν εκκλησία στις 6 παρά, όπου βοήθησα λίγο. Μετά σπίτι, άλλαξα ρούχα και κέντρο για Fresnoween. Πρόλαβα τον Jordan Shuckley o οποίος μου άρεσε. Είμαι στην φάση όπου δεν ξέρω κατ'ανάγκην απέξω τι παίζει αυτός που έχω ξανακούσει αλλά θυμάμαι ποιος μου άρεσε και ποιος όχι. Ο Jordan Shuckley έπαιζε ένα ωραίο πρόγραμμα trance. Οι επόμενοι δύο ήταν dubstep, δεν μου άρεσαν τόσο. Στο τέλος ο Deorro, τον οποίο ήταν δεύτερη φορά που είδα πλήρες σετ του, έπαιζε latin house, καλύτερος από τους προηγούμενους αλλά ο Jordan Shuckley μου άρεσε παραπάνω. Γύρισα σπίτι και μίλησα με τους γονείς εκτός των άλλων και για τα πράγματα που θέλουν Ελλάδα. Το κακό ήταν ότι έμεινα ως τις 4 ξύπνιος και κοιμήθηκα περίεργα και όχι αρκετά. Σάββατο πέρασα πηγαίνοντας σε σούπερ μάρκετ κυρίως για το πάρτυ. Μετά τρία ταξίδια το κατάφερα, εώς ότου συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πάρει sour cream για τα καροτάκια. Εν τέλει τα καροτάκια είχαν πολύ επιτυχία αλλά όχι το sour cream αλλά αυτό ήταν το ελάχιστο. Ο dj ήρθε 8 παρά τέταρτο που αν είχε έρθει με το περσινό στυλ θα ήταν καλό, αλλά ήρθε με πολύ περισσότερο υλικό με αποτέλεσμα να πάρει 45 λεπτά να στήσει τα μηχανήματα. Οι πρώτοι επισκέπτες έβλεπαν τα πρώτα λεπτά ο φίλος να στήνει το σύστημα. Καλά πήγε, κάπου 15 επισκέπτες, χάρηκα αρκετά αλλά μου έφυγαν όλοι στις 10.30. Δεν πειράζει, κοιμήθηκα λίγο παραπάνω. Σήμερα περισσότερο στήσιμο για το ταξίδι. Πήγα εκκλησία, παραδόξως φαγώθηκε αρκετό φαϊ και έτσι αύριο θα πάω γραφείο παρότι δεν το σχεδιάζα αρχικά. Τώρα το βασικό είναι να φτάσω Ελλάδα. Όπως μου είπε η αδερφή μου διότι δεν το συνέδεσα, τα Γαλλικά αεροδρόμια ανοίγουν και κλείνουν λόγω απειλών για βόμβες. Δεν μπορείς να τα ελέγξεις όλα δυστυχώς, αλλά προσπαθείς όσο καλύτερα μπορείς.

Τα γενέθλια, το πάρτυ και το μελλοντικό ταξίδι Ελλάδα

 Την Δευτέρα ήταν τα γενέθλιά μου. Αυτή καθ'αυτή την ημέρα δεν έκανα τίποτα. Ναι μεν δεν είχα την εξάντληση της οδήγησης από και προς Λας Βέγκας, αλλά εν τέλει ήμουν αρκετά κουρασμένος το Σαββατοκύριακο, ευτυχώς που δεν πήγα πουθενά. Κάθισα σπίτι και το καθάρισα. Την Δευτέρα απλά πήγα στο γραφείο με γλυκά και πέραν αυτού, ελάχιστα. Ήρθαν και μου ευχήθηκαν στο γραφείο μου συνάδελφοι και ως εκεί. Είδα το βράδυ διάλεξη - ανακοίνωση για τους παπύρους της Ηράκλειας τους οποίους μπόρεσαν και διάβασαν, έστω και σε μικρό κομμάτι, παρότι κλειστοί και καμμένοι. Αυτή η νέα μέθοδος ανάγνωσης μέσω τεχνητής νοημοσύνης σημαίνει ότι θα μπορέσουν να διαβάσουν τους 600 κλειστούς παπύρους αλλά θα πάρει χρόνο. Ακόμα και αν αύριο έχουν έτοιμη διπλωματική μεταγραφή, που δεν έχουν, η δεύτερη μέθοδος κατάφερε και διάβασε ένα τμήμα κάπου 6 γραμμές (όταν μία στήλη έχει περί τις 40) επί κάπου 8 κολώνες (όταν ένας πάπυρος της Ηράκλειας έχει περί τις 150-200) θέλει χρόνια ως την έκδοση διότι μιλάμε για ένα τεχνικό - φιλοσοφικό κείμενο το οποίο απαιτεί ερμηνεία. Με αυτή την σκέψη έπεσα στο κρεββάτι το βράδυ. Την επομένη καθάρισα το σπίτι και άλλο φτάνοντας επιτέλους στα τελικά. Σήμερα καθάρισα όσα χτες είδα ότι είχα περισσέψει και έχω φτάσει στο τέλος: τα επόμενα θα τα κάνω το Σάββατο διότι αν τα κάνω αύριο θα βρωμίσουν ως το Σάββατο. Το σπίτι είναι έτοιμο, μόνο που εμφανίστηκε νέο πρόβλημα: Ξανά μανά η κατάψυξη δεν πέφτει κάτω από το μηδέν με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω πάγο. Ήμουν λίγο ενοχλημένος που νωρίτερα δεν πήρα καναπεδάκια που πλέον δεν βρίσκω, από την στιγμή όμως που ανέβηκε η κατάψυξη καλά έκανα που δεν πήρα νωρίς. Η Παρασκευή θα μου είναι μαρτύριο. Μετά την δουλειά πρέπει να πάω εκκλησία διότι η ΑΧΕΠΑ έχει γεύμα και έχω να βοηθήσω. Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αλλά έχουμε Fresnoween εκείνο το βράδυ και έχω αγοράσει εισιτήριο πριν ένα μήνα. Φυσικά το Σάββατο είναι το πάρτυ και Τετάρτη πετάω Ελλάδα. Φεύγω μάλιστα Τρίτη μετά την δουλειά για Λος Άντζελες. Αυτή τη στιγμή όλα του φαίνονται βουνό, αλλά μου φαίνονταν βουνό το να καθαρίσω το σπίτι και τα κατάφερα, τουλάχιστον αρκετά για το πάρτυ. Θα τα καταφέρω όλα

Στο Λας Βέγκας για τρίτη φορά φέτος και η τραυματική εμπειρία

 Στις αρχές της χρονιάς θα πήγαινα στο Λας Βεγκας με τον Βολιώτη φίλο και είχα βγάλει μάλιστα και αεροπορικό εισιτήριο. Δυστυχώς δεν ευδοκίμησε καθότι η σύζυγός του άλλαξε τα σχέδια. Ωστόσο έμεινα με τμηματικό εισιτήριο, το οποίο είχε δωδεκάμηνη υποχρέωση χρήσης και έτσι πήγα αυτό το Σαββατοκύριακο. Παρασκευή πήρα μισή ημέρα αργία και πάω στο αεροδρόμιο. Μας ενημερώνουν για καθυστέρηση λόγω κίνησης στο αέρα, μας βάζουν μέσα στο αεροπλάνο και μετά μας ξαναβγάζουν και ξαναβάζουν. Φεύγουμε εν τέλει και φτάνουμε με 2 1/2 ώρες καθυστέρηση. Ευτυχώς το μόνο που είχα κανονίσει ήταν η βραδυνή έξοδος στο Jewel. Βασικό ζήτημα ήταν μόνο ότι βγήκε εκτός το πότε θα έτρωγα και έτσι έβγαλα από τον υπολογιστή τις τρεις μπάρες μου που είχα πάρει για πρωϊνό και τις έφαγα στο αεροδρόμιο. Γενικά το να πετάς στο Λας Βέγκας σε σχέση με το να οδηγείς έχει μεγάλα μειονεκτήματα. Φορτώνω το αυτοκίνητο ότι θέλω και όσο θέλω. Με το αεροπλάνο, ιδίως με την Allegiant, έχω τρελούς περιορισμούς. Παίρνω το αστικό λεωφορείο για το Virgin πρώην Hard Rock, το οποίο είναι ωραίο, σύγχρονο αλλά αρκετά μακρυά από Strip. 8 παρά θα μπορούσα να κάτσω να δω το Gold Rush, αλλά πεινούσα και πήγα δίπλα να φάω. Δίπλα επίσης έχει CVS και έτσι μπήκα πρώτα να δω φαϊ και energy drink. Κατι έλεγε το φαϊ αλλά το είχαν κλειδωμένο λόγω κλοπής. Τρισήμιση δολλάρια όμως για ενεργειακό ποτό μου φάνηκε υπερβολικό και δεν πήρα. Γυρνάω δωμάτιο, αλλάζω και ξεκινάω με τα καλά παππούτσια τα οποία με πονάνε τον κανονικό καιρό λόγω σκληράδας από πίσω για εν τέλει κάπου 40 λεπτά περπάτημα ως το Jewel. Έφτασα νωρίς και τα πόδια ήταν ήδη πληγωμένα. Αν ήταν η μουσική πάντα και ο χώρος εξαιρετικός αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αλλά δυστυχώς δεν ήταν. Ο DJ στο Soundcloud πετούσε μουσική που μου άρεσε, ωστόσο η μισή που έπαιζε ήταν χιπ χοπ και δεν μου άρεσε. Κάθισα εν τέλει σχεδόν ως τις δύο και ξεκίνησα την επιστροφή με τα πόδια να έχουν ήδη τραυματιστεί. Φτάνω στο δωμάτιο, ανοίγω τον υπολογιστή και ακολουθεί η άλλη τραυματική εμπειρία: το Ισραήλ

 

Όσο λοιπόν ετοιμαζόμουν για την έξοδο μου η Χαμάς εισήλθε στο Ισραήλ χρησιμοποιώντας αλεξίπτωτα πλαγιάς. Τύφλωσε και κόρεσε την αεράμυνα με μπαράζ ρουκετών και επιτέθηκε στα φυλάκια από τις δύο πλευρές πιάνοντας στον ύπνο τους στρατιώτες. Εν συνεχεία με μπουλντίζες έριξε το τείχος σε στρατηγικά σημεία και μονάδες μπήκαν μέσα στο Ισραήλ μαζικά. Οι μονάδες αυτές νίκησαν διάφορα Ισραηλινά τάγματα, καθότι η κυβέρνηση είχε αποψιλώσει τις μονάδες και τις είχε στείλει στην Δυτική Όχθη για να επεκτείνουν τους οικισμούς, συν όσες ήταν εκεί ήταν υποεπανδρωμένες λόγω αδειών αργίας. Στην πορεία θα μπορούσαν να είχαν φτάσει στην Δυτική Όχθη και να κόψουν το Ισραήλ στα δύο. Έπεσαν όμως σε κιμπούτζ όπου μαζικά εκκαθάρισαν όλο τον πληθυσμό, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, παππούδες, γιαγιάδες και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις σε ζωντανή μετάδοση στο Facebook του ατόμου, συν πιάσαν αιχμαλώτους. Βασικά όμως, και αυτό είναι που με έχει τραυματίσει, είναι το τι έγινε στο Tribe of Nova Supernova Universo Paralello World Tour Festival. Το συγκεκριμένο φεστιβάλ έπαιζε psy-trance, προέρχεται από την Βραζιλία και για πρώτη φορά ήταν στο Ισραήλ και είχε 3,000 ανθρώπους, εκ των οποίων οι 1,000 γυναίκες. Τα ανθρώπινα κτήνη της Χαμάς σταμάτησαν για δύο ώρες και βίαζαν και πυροβολούσαν μετά τις κοπέλες. Εναλλακτικά τις έπιασαν αιχμάλωτες και τις έκαναν παρέλαση στη Γάζα με τα αίματα τα στάζουν από τα παντελόνια τους. Ολές οι μαρτυρίες είναι φρικιαστηκές, αν και βέβαια σε εκείνη την φάση που ήμουν στο Λας Βέγκας δεν είχαν βγει ακόμη. Αυτές οι δύο ώρες αποκτήνωσης πιθανόν να έσωσαν το Ισραήλ από τον μεγαλύτερο κίνδυνο διότι σε εκείνη την φάση εν τέλει η Shayetet 13, το Ισραηλινό αντίστοιχο των ΟΥΚ, μετά από σκληρή μάχη νίκησε τους εισβολείς και ανακατέλαβε τον χώρο του φεστιβάλ.

Ξύπνησα μετά 5 ώρες ύπνο. Ύστερα από τόσο τραυματικά νέα και με τα πόδια μου να πονάνε και με σχετική αϋπνία ήξερα ότι δεν πρόκειται να βγω για έξοδο το βράδυ. Πήρα το λεωφορείο για το North Outlet και γύρισα κάπου 10 καταστήματα για να αγοράσω νέα παππούτσια. Μετά πήρα το ανάποδο λεωφορείο και ξάπλωσα, αλλά πολύ ύπνο δεν είχα. Βγήκα, περπάτησα ως το Strip μία βόλτα περί τις 3 ώρες με τα παλιά παππούτσια και γύρισα στο δωμάτιο και έβλεπα νέα στο ίντερνετ. Βγήκα μετά μία μικρή γύρω βόλτα να πετάξω τα παλιά παππούτσια. Κυριακή πάλι δεν είχα ύπνο, στο όλο ταξίδι ήμουν σε φάση έντασης εξού και δεν τα κατάφερα. Έκανα τσεκ άουτ, έφαγα εκεί γύρω και μετά αεροδρόμιο και σπίτι. Όταν ξάπλωσα τότε μου βγήκε η ένταση και η κούραση και κοιμήθηκα, αλλά έπρεπε να ξαναβγω για ψώνια. Σήμερα ένιωσα αρκετά κουρασμένος που δεν πήγα στο γυμναστήριο. Ο βασικός σκοπός του ταξιδιού επετεύχθη: είδα το Jewel, αγόρασα παππούτσια και άλλαξα παράσταση. Πιθανόν έχασα και λίγο βάρος από το περπάτημα. Λόγω όμως εξωτερικώ συνθηκών δεν μπορώ να πω ότι πέρασα καλά. Ελπίζω του χρόνου στο EDC να βγάλουν κανένα τεθωρακισμένο στην είσοδο. Έλεγαν οι ειδικοί ότι από την στιγμή που η ασφάλεια είχε μόνο πιστόλια και η Χαμάς τυφέκια εφόδου δεν είχα έτσι και αλλιώς ελπίδα όσοι ήταν στο φεστιβάλ

Το Νανγκόρνο Καραμπάχ και η σημασία της Θουκυδίδειας αυτοβοήθειας

 Σε σχέση με την προηγούμενή μου ανάρτηση δεν έχει γίνει κάτι το φοβερό. Έπεσαν αρκετά κρούσματα κορονοϊού στην δουλεια με αποτέλεσμα να μας έχουν δώσει οδηγία να δουλέψουμε από το σπίτι. Το ζήτημα για το οποίο όμως θέλω να γράψω σήμερα είναι το Νανγκόρνο Καραμπάχ. Την ιστορία την θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία όταν είχε ξεκινήσει η εξέγερση την οποία η Μόσχα δεν κατάφερε να καταστείλει. Το Αρτσάχ, όπως αλλιώς λέγεται, είναι Αρμένικο έδαφος από χιλιετίες το οποίο ο Στάλιν έβαλε στο Αζερμπαιτζάν. Από την άλλη είναι αλήθεια ότι ήταν ένα μεγάλο φεγγάρι υπό Αζερική κυριαρχία, άσχετα αν δεν ζούσε ποτέ εκεί μεγάλος αριθμός Αζέρων. Είναι ένα γενικότερο πρόβλημα των Τουρκογενών. Κατακτούν μία περιοχή, υπάρχει εκεί ένας μη τουρκικός πλυθησμός, του δίνουν την επιλογή κατώτερης κοινωνικής τάξης ή άρνησης της ταυτότητάς του, σε περίοδο αδυναμίας χάνουν το έδαφος και μετά απαιτούν την επιστροφή του, χωρίς να αναγνωρίζουν ότι για το υποταγμένο λαό η περίοδος ήταν μαρτυρική. Η Τουρκία απαιτεί επαναφορά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έστω και σε χαλαρότερη μορφή. Ότι για τους υποταγμένους λαούς είναι μία σκοτεινή περίοδος δεν έχει σημασία, ψέμματα, προπαγάνδα. Πρέπει να ξαναγίνει τουρκικό έδαφος παρά τη θέληση του. 

Ο πρώτος πόλεμος του Νανγκόρνο Καραμπάχ τελείωσε με πλήρη νίκη της Αρμενίας, σε σημείο που αν δεν είχε μεσολαβήσει η Ρωσία θα είχαν προχωρήσει ως το Μπακού. Τα ενδιάμεσα χρόνια οι προσπάθειες διαμεσολάβησης απέτυχαν διότι απλά δεν υπήρχε κοινό σημείο, οι Αζέροι δεν ήταν πρόθυμοι να δεχτουν την ήττα. Η ιστορία θα έμενε ως παγωμένη σύγκρουση αλλά οι υψηλές τιμές του πετρελαίου έφεραν άλλο αποτέλεσμα. Το Αζερμπαϊτζάν αγόρασε σύγχρονο οπλισμό από την Ρωσία κυρίως αλλά και από το Ισραήλ και την Τουρκία. Η Αρμενία περισσότερο στηρίχθηκε στη συμμαχία με των Ρωσία και κατεύθηνε τους εθνικούς πόρους στην οικονομική ανάπτυξη. Την δεκαετία του 90 και λιγότερο του 2000 όταν αγόραζε κάτι το Αζερμπαϊτζάν η Ρωσία έστελνε το ίδιο όπλο στην βάση της στην Αρμενία. Ωστόσο από ένα σημείο και μετά έπαψε. Η Αρμενία συνέχισε να είναι πρόθυμος σύμμαχος, έστειλε λόγου χάρη στρατεύματα στο Καζακστάν όταν επενέβη η Ρωσία λίγο πριν την Ουκρανία παρότι είχε ήδη γίνει ο δεύτερος πόλεμος του Νανγκόρνο Καραμπάχ. Μέχρι τέλους όμως η Ρωσία την πούλησε όπως μας πούλησε η Αμερική το 1974 στην Κύπρο. Δεν είμαι βέβαιος αν οργάνωσε τον 24ωρο πόλεμο αλλά σίγουρα δεν τον σταμάτησε ακόμα και όταν σκότωσαν δικά τους στρατεύματα αν και είχε δυσκολία να το κάνει με όλες τις δυνάμεις της στην Ουκρανία. Οι Αρμένιοι βασίστηκαν στο διεθνές δίκαιο και σε μία συμμαχία που δεν απέδωσε. Όπως στο διάλογο των Μηλίων αυτά δεν αρκούσαν, απαιτούνταν κανονική στρατιωτική ισχύ. Σε μεγάλο βαθμό δυστυχώς ισχύει και με την Κύπρο: δεν πρόκειται κανένας σύμμαχος να πολεμήσει για εμάς, είτε δεχόμαστε κανένα σχέδιο ήττας τύπου Ανάν είτε εξοπλιζόμαστε για να αλλάξουμε τα δεδομένα επί του πεδίου. Τουλάχιστον η Γαλλία ανέλαβε την Αρμενία διότι έχει συνειδητοποιήσει ότι η Τουρκία θέλει να την πετάξει από την Μεσόγειο. Καιρός και εμείς να αναλάβουμε τα δικά μας μέτρα.

Πάντως η όλη ιστορία με την έξοδο των Αρμενιών απέδειξε ένα μέγα ψέμα των Ισραηλινών: όσο πρόθυμα έφυγαν οι Αρμένιοι από το κατεκτημένο Νανγκόρνο Καραμπάχ, άλλο τόσο πρόθυμα έφυγαν οι Άραβες το 1948 από το σπίτι τους.

Επιτέλους έξοδος

 Ο μήνας Σεπτέμβριος καθορίστηκε για μένα ως επί το πλείστον από το φεστιβάλ. Επιτέλους πέρασε και μπορώ να περάσω στα επόμενα. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν ο καιρός να ξεκουραστώ από αυτό, αν και μου πήρε παραπάνω απ'ότι περίμενα. Ένιωσα ξεκούραστος όταν έπεσα Κυριακή στις 7 μμ διότι δεν άντεχα άλλο, αλλά μετά μία ώρα σηκώθηκα καθότι ήταν νωρίς για ύπνο. Πήγα και βοήθησα τον φίλος ο οποίος κατεβαίνει υποψήφιος με αποτέλεσμα να μην έχω τόση ξεκούραση που θα ήθελα, αλλά εν τέλει κάτι έγινε. Αυτή την εβδομάδα πήγε καλύτερα. Κατάφερα να πάω κάθε βράδυ στο γυμναστήριο και την Παρασκευή πήγα σε ένα κλαμπ που είχε Γάλλο DJ. Χόρεψα τρεις ώρες, ας είναι καλά το energy drink, και μετά σπίτι ύπνος. Περισσότερο πονοκέφαλο είχα παρά κούραση χτες αλλά σίγουρα ήμουν πολύ πιο ξεκούραστος στην εκκλησία σήμερα. Ξαναπήγα στον φίλο για να βγάλει και άλλες λίστες ψηφοφόρων αυτό το Σαββατοκύριακο το οποίο με κούρασε, αλλά σε καμία περίπτωση όπως προ εβδομάδας. Έκανα σοβαρό κόπο για την έξοδο στο ταξίδι μου στο Λας Βέγκας το επόμενο Σαββατοκύριακο. Μίλησα με τον τελευταίο φίλο ο οποίος θα βρίσκονταν σε αργία αν έκλεινε η κυβέρνηση, αλλά την τελευταία στιγμή δεν έκλεισε. Έτσι θα πάω μόνος και είμαι σε φάση περισυλλογής: την Παρασκευή θα βγω, το Σάββατο όμως θέλω επίσης να βγω; Δεν μπορώ να πω ότι είδα κάτι που να με ενθουσιάζει εκείνη την ημέρα. Όταν έκλεισα το ταξίδι το σημείο καμπής ήταν ότι με έβλεπα να χοντραίνω και είπα ας το κάνω ως ανάχωμα στην αύξηση βάρους. Χτες το πρωϊ με είδα και ναι μεν δεν είμαι στην φάση φωτομοντέλο αλλά έχω κάποια πρόοδο, δεν είμαι σε φάση πλήρης αναδρομής. Έτσι δεν ειναι φάση να χορέψω όσο μπορώ μπας και χάσω, ας χορέψω όσο μου προκαλεί ευχαρίστηση.  Την Παρασκευή μας ειδοποίησαν ότι συνάδελφος στο γραφείο ήταν θετικός με αποτέλεσμα να θεωρούμαι εκτεθειμένος. Το τεστ μου βγήκε αρνητικό χτες αλλά ξαναπήρα τον υπολογιστή σπίτι να εργαστώ αύριο εδώ. Αν μη τι άλλο την Τρίτη μου έρχεται μάστορας να καθαρίσει την καμινάδα και θα έμενα έτσι και αλλιώς. Την Παρασκευή εργάζομαι μισή ημέρα ώστε να προλάβω απογευματινή πτήση. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει Τετάρτη - Πέμπτη που θα εργαστώ αλλά βλέπουμε. Συνεχίζω ως το ταξίδι Ελλάδα. Τουλάχιστον είχα και ένα θετικό νέο, έρχονται οι γονείς για την ημέρα των Ευχαριστιών. Μετά το πάρτυ μεν, αλλά θα βελτιώσει να φτιαχτεί το σπίτι μου.

Προχωρόντας μπροστά

 Η μνήμη στο facebook μου θύμισε ότι πριν 7 χρόνια είχα πακετάρει τα πράγματά μου για να τα στείλω με τον τραίνο. Η πρώτη φορά που πήγα στον Άη Γιώργη ήταν η Κυριακή της ημέρας των Ευχαριστιών, ενώ ήμουν ακόμα σε φάση μετακόμισης. Πρώτο μου φεστιβάλ ήταν πριν 6 χρόνια, πιο πρόσφατο το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Την Παρασκευή πηγαίνω με το που τελείωσα την δουλειά. Φέτος ευτυχώς δεν έριξα φαϊ στο πάτωμα, δεν είχα σοβαρά εγκαύματα αν και είχα κάποια. Ωστόσο σίγουρα εξαντλήθηκα και είμαι ακόμα πολύ κουρασμένος. Την Παρασκευή έφυγα από την κουζίνα μετά τις 9 και είδα το πρώτο τραγούδι της Ευγενίας, η οποία τραγούδησε στο φεστιβάλ (όχι η φίλη της αδερφής μου, η Ελληνοαμερικανίδα τραγουδίστρια). Σάββατο πήγα όταν σηκώθηκα και τελείωσα με τις πρωϊνές δουλειές, στις 11 παρά τέταρτο. Η ημέρα ήταν πολύ επιτυχημένη για το φεστιβάλ, με αποτέλεσμα να απαιτηθεί έκτακτο μαγείρεμα. Ξαφνικά αγόρασαν όλα τα φασολάκια από τα καταστήματα χονδρίκής και έφεραν στην κουζίνα κόσμο να τα μαγειρεύει. Επίσης έφεραν και νέους να κόβουν αγγούρια για την σαλάτα. Με έβαλαν και ψιλοκόψω ντομάτες στο μηχάνημα. Έφυγα στις 9 εξαντλημένος. Κυριακή πάω το πρωϊ στην χορωδία και μετά κατευθείαν στην κουζίνα. Δεν μπορούσα καθόλου, αλλά μου είπαν ότι στο μπαρ είχε ενεργειακό ποτό και πήγα και ήπια. Μετά μπόρεσα καλύτερα. Για πρώτη φορά μείναμε από φαϊ στην κουζίνα. Προς τις τρεις είχαμε βγάλει από την κατάψυξη τα πάντα και σταδιακά τα μαγειρέψαμε. Αυτό περιελάμβανε και το νέο κοτόπουλο, αυτό που είπα κοτόπουλο εκτάκτου ανάγκης διότι το είχαν φτιάξει εκείνο το πρωϊ αγοράζοντας ότι βρήκαν στα καταστήματα. Ο αρχιμάγειρας το βρήκε άγευστο και έτσι άρχισε να προσθέτει λεμόνι. Το μαγειρέψαμε όλο όπως και όλα τα υπόλοιπα και κάπου εκεί πάλι ξανακόψαν αγγούρια. Πάντως πήγα μέχρι το γκριλ και λέω στον φίλο υπέθυνο εκεί ότι σε καμία ώρα η κουζίνα θα έχει μείνει εντελώς από φαϊ και θα έχουν αναλάβει αυτοί όλο το βάρος του μαγειρέματος. Ήμουν ο τρίτος που του το είπε διότι άλλοι δύο πιο υψηλά ιστάμενοι επίσης του το είχαν πει νωρίτερα από το ράδιο και δεν το πίστευαν. Όταν εγώ ο τρίτος ο οποίος ειμαι από την κουζίνα του το είπε, ήρθε με΄τα μαζί μου για να το δει και όντως ξεκίνησε την προετοιμασία. Ξεπάγωσαν όλο τον γύρο και με έβαλαν να κόψω ντομάτες στο μηχάνημα. Κάπου εκεί εξαντλημένος εντελώς, αν και όχι σε κατάσταση να σέρνομαι όπως το προηγούμενο βράδυ, έφυγα και έφτασα σπίτι στις 4.30. Το φεστιβαλ είχε άλλο ένα δίωρο, αλλά για μένα είχε τελειώσει.

Την υπόλοιπη εβδομάδα δεν έχουν γίνει πολλά. Δύο φορές πήγα στο γυμναστήριο και από την κόπωση είχα δυσκολία να σηκώσω τα βάρη. Είχα μία αναμενώμενη ερωτική απογοήτευση την Τρίτη η οποία μου έκοψε σχετικά την όρεξη, πράγμα καλό μετά από όλα που είχα φάει στο φεστιβάλ. Είχαμε σήμερα την πρώτη συνάντηση της ΑΧΕΠΑ της χρονιάς. Έκλεισα εισιτήριο και θα πάω στο Τέξας για την έκλειψη τον Απρίλιο. Η θερμοκρασία έχει πέσει και περιμένω πραγματικά αύριο το τέλος της εβδομάδας για την πέσω στο κρεββάτι όσο θέλω χωρίς ξυπνητήρι. Σάββατο θα πάω για ψώνια στο κατάστημα χονδρικής για να πάρω βιταμίνες για την αδερφή μου αλλά και εκτυπωτή για μένα, διότι σε τελική ανάλυση και όταν κάθομαι δεν κάθομαι πραγματικά. Πρέπει να πάρω τηλέφωνο για την καμινάδα. Με άλλα λόγια προχωράω μεν αλλά σίγουρα δεν τελειώνω.

Από την γκαραζόπορτα στο φεστιβάλ

 Την Παρασκευή γυρνώντας στο σπίτι, η πόρτα του γκαράζ δεν άνοιγε. Το πρόβλημα δεν ήταν μπαταρία στον ανοιχτήρι, σηκώνονταν μερικά εκατοστά και μετά ξαναέπεφτε. Το ίδιο συνέβαινε ότι το έκανα χειροκίνητα. Σάββατο πρωϊ πάω εκκλησία, βοηθάω να στηθεί το φεστιβάλ και ρωτάω άνθρωπο τι μπορεί να φταίει. Μου λέει να κοιτάξω το ελατήριο στο επάνω μέρος αν έχει σπάσει. Το κοιτάω και όντως, είχε σπάσει. Κυριακή τον ξαναβλέπω και μου προτείνει τεχνικό να καλέσω. Επίσης το Σάββατο πήγα και είδα για το τζάκι και μου έδωσαν στοιχεία ποιούς μπορώ να πάρω για να καθαρίσουν την καμινάδα. Δευτέρα στο γραφείο τηλεφωνώ για την γκαραζόπορτα και μου κλείνουν ραντεβού για την Τρίτη. Την Τρίτη δούλεψα σπίτι το απόγευμα (έπρεπε να είμαι στο γραφείο το πρωϊ) και στις 5 βγήκα εκτός και άρχισα να μαζεύω φύλλα. Βλέπεις την έχω πατήσει με το κουδούνι του σπιτιού να μην δουλεύει και έτσι είπα να είμαι εκτός για να βλέπω. Πιο πριν είχα διαβάσει λίγο εντός. Μετά μία ώρα να μαζεύω φύλλα, παραπάνω απ'ότι συνήθως το μεσημέρι αλλά πάλι χωρίς να έχω μαζέψει τα πάντα, έρχεται μύνημα και κλήση ότι μου έρχεται ο τεχνικός. Τελείωσα εκεί το μάζεμα, αλλιώς θα είχα μαζέψει όλα και τον περίμενα, πάλι έξω. Τον βάζω σπίτι, μετά στο γκαράζ και μου δίνει την τιμή. Δέχτηκα και άρχισε να δουλευέι. Ενδιάμεσα ήμουν μέσα στο σπίτι και σκούπιζα. Τελείωσε σε ένα ημίωρο και μετά δεν είχα κουράγιο να πάω στο γυμναστήριο. Δυστυχώς ενδιάμεσα μάλλον επιβεβαίωσα ότι η κατάψυξη δεν καταψύχει, μόνο κρυώνει. Πάει αυτή η δουλειά και μετά έχω επόμενες: το τζάκι, το ψυγείο και ο καυστήρας. Κανένα από τα τρία δεν επείγει αλλά είναι δεδομένο ότι έχουν να γίνουν. Φυσικά υπάρχουν ενδιάμεσα και τα χρόνεια και τα βάρη που σηκώνω χωρίς να μου ανοίκουν όπως τα πράγματα των γονιών. Κατά τα άλλα έστειλα μυνήματα να δω αν μπορεί να έρθει κανένας φίλος στο Λας Βέγκας παρέα.΄Επιτέλους έμαθα νέα από τον Κύπριο φίλο ο οποίος γύρισε στο νησί του. Μπράβο του. Ο ευεργέτης μου άλλαξε πανεπιστήμιο και είναι στο Baton Rouge. Δεν μπορεί κανένας τους να έρθει. Εγώ εδώ και βλέπω. Αύριο ξεκινά το φεστιβάλ. Το ότι πηγαίνω στο γυμναστήριο με εξαντλεί αρκετά ώστε να μην μπορώ να τηρήσω το σπίτι μου σε τάξη τον κανονικό καιρό. Το να είμαι εκεί τρεις ημέρες συνέχεια φυσικά και σημαίνει ότι θα είναι αδύνατον να φτιάξω το σπίτι. Το πάρτυ γενεθλίων που έχω στο σχέδιο με αναγκάζει να τελειώσω κάποια πράγματα κάποια ημέρα. Δεν έχει θα δούμε τι θα προλάβω, έχει θα τα κάνω αλλιώς το σπίτι θα είναι χάλια. Μετά όμως το φεστιβάλ

Κλείνοντας ταξίδια

 Ανήμερα Labor Day πρώτα πήγα στο μέρος που πηγαίνω όταν έχω πολύ χρόνο και έχω βαρεθεί, το Woodward Park. Γενικά τα Σαββατοκύριακα δεν κάνω μεγάλα ταξίδια όταν είμαι στο Φρέσνο διότι συνήθως νιώθω αρκετά κουρασμένος και επίσης δεν είμαι το σόι άτομο που μπαίνει στο αμάξι και οδηγεί δύο ώρες για να φτάσει κάπου για πλάκα. Την Κυριακή την τελείωσα ξεκούραστος και είδα και την ταινία Πομπηία που είχε βγει προ δεκαετίας. Δευτέρα πρωϊ στο πάρκο και μετά γυρνώντας έκανα συστηματικά αυτό που είχα κάνει νωρίτερα αποσπασματικά: έφτιαξα πράγματα των γονιών μου. Κρέμασα επιτέλους στον τοίχο πίνακες και πέταξα έτσι εκείνο το κουτί. Σκούπισα λίγο το πάτωμα, έχω αρκετό ακόμη, και κούνησα τραπεζάκια. Ωστόσο ούτε έχω μαζέψει όλα τα πράγματα, ούτε έχω καθαρίσει συν το ότι έφτιαξα κυρίως το σαλόνι δεν σημαίνει ότι δεν είναι πολλή η δουλειά ακόμη. Στο μικρότερο υπνοδωμάτιο έχω αποσυναρμολογημένες τις δύο βιβλιοθήκες (έπιπλα) των γονιών μου και στο μπαλκόνι επίσης αποσυναρμολωγημένα είναι τα έπιπλα του κήπου. Αν λοιπόν έτσι ξανά βρεθώ ήρεμος και με διάθεση να φτιάξω το σπίτι, έχω δουλειά. Ωστόσο πρώτη θα είναι το να το σκουπίσω όλο. Η δύσκολη δουλειά όμως που έκανα ήταν εξωτερικά. Κάθισα και κλάδεψα συνοριακό θάμνο ο οποίος γέμισε τον πράσινο κάδο και κάλυπτε τη ροή νερού από τον εκτοξευτήρα. Ευτυχώς δεν έκανε ζέστη και έτσι είχα δύο και ώρες για να κάνω ότι μπορούσα, εώς ότου γέμισα τον κάδο και πόνεσα από τα αγκάθια που με τσίμπησαν παρά τα γάντια που φορούσα. Αυτό το Σαββατοκύριακο, τελευταίο πριν το φεστιβάλ, δεν ξέρω τι θα κάνω αλλά η χαλάρωση είναι ευπρόσδεκτη. Αν καταφέρω και μαζέψω λίγο όλο τον όγκο που σε τελική ανάλυση δεν είναι δικός μου, έχει καλώς. Πάντως τελείωσα με το φαϊ στην κατάψυξη: Αναγκάστηκα να το πετάξω διότι είχε ξυνίσει. Η σάλτσα δεν το κάλυπτε και είναι και επικίνδυνο. Πάντως επιτέλους πλέον θα μπορώ να φάω φρέσκο κρέας και το έχω κανονίσει. Αύριο μένω σπίτι διότι έρχονται να μου μετρήσουν το τζάκι. Επι τη ευκαιρεία επιτέλους μπορώ να μαγειρέψω με τον slow cooker που ήθελα να το κάνω σχεδόν έναν χρόνο τώρα. 

Καθότι πέρασα τα αναγκαία, κινήθηκα προς τα ευχάριστα. Μετά 4 εβδομάδες στο Φρέσνο και με άλλες δύο τουλάχιστον μπροστά μου, είπα για αλλαγή παράστασης. Κατ'αρχήν μίλησα με το DJ για τα γενέθλιά μου, μάλλον μπορεί. Μετά έκλεισα σήμερα εισιτήριο να ξαναπάω στο Λας Βέγκας. Είναι στο Σαββατοκύριακο που είναι το small burn όπως το περιέγραψε ο Τεξανός φίλος αλλά μάλλον θα μείνω στην πόλη. Αντίθετο του small burn είναι το Burning Man που ήταν στις ειδήσεις αυτό το Σαββατοκύριακο. Ο φίλος μάλλον δεν θα πάει διότι δεν μπορεί αλλά σε τελική ανάλυση βαρέθηκα στο Φρέσνο και επίσης έχω το περισσευούμενο υπόλοιπο από το ακυρωμένο εισιτήριο. Έτσι έκλεισα αεροπορικό. Το ξενοδοχείο θα το κλείσω σύντομα. Επίσης μίλησα με τον φίλο και είναι ικανός να με φιλοξενήσει για την έκλειψη ηλίου στο Τέξας τον Απρίλιο. Εισιτήριο θα κλείσω μάλλον αύριο, το αεροπορικό θα κοστίσει σχεδόν όσο να πετάξω Ελλάδα. Ωστόσο η οδήγηση ως το Ώστιν είναι θάνατος. Το Flagstaff είναι μία μέρα, αλλά από εκεί το Ώστιν, έστω και με τον φίλο, είναι 15 ώρες οδήγηση. Τρεις ημέρες να πάω, έστω. Τρεις ημέρες να γυρίσω όμως είναι θάνατος. Πάω πετώντας και βλέπουμε. Αύριο που η Southwest ανοίγει εισιτήρια θα το κανονίσω. Δεν έχω ποτέ σε ολική έκλειψη, καιρός είναι.

Πάλι τριήμερο

 Είμαστε στο τριήμερο Labor Day. Όλα τα χρόνια Αμερική, ή έστω από την στιγμή που αποφοίτησα, το πλέον ενδιαφέρον ήταν πριν από μία πενταετία που είχε έρθει ο Βολιώτης φίλος και είμασταν στο σπίτι των γονιών μου. Γενικά αυτό το τριήμερο, όπως και τα προηγούμενα δύο του καλοκαιριού, κάθομαι. Παραδοσιακά ένα εξ'αυτών είμαι Ελλάδα, αλλά όχι φέτος. Αυτή την εβδομάδα είχα να αντιμετωπίσω τις παρενέργειες που χάλασε το ψυγείο μου. Εν τέλει πέταξα το μεγαλύτερο μέρος από το φαϊ που μου είχε μείνει στην κατάψυξη. Σώθηκε το κοτόπουλο, σώθηκαν δύο κομμάτια χοιρινό τυλιγμένα σε μπέικον και κυρίως σφραγισμένα σε σκληρό πλαστικό, αλλά τα υπόλοιπα χάλασαν. Έχουν μείνει οι μονές μερίδες, να δούμε αν κάτι απ'αυτά δεν έχουν χαλάσει αλλά γενικά το τριήμερο είναι το τέλος του φαγητού στο ψυγείο. Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως, αν δεν είχε χαλάσει πάλι θα μου έφτανε ως το φεστιβάλ. Το εκτός ψυγείου φαϊ ακόμα υπάρχει και το τρώω αυτό σιγά σιγά. Αυτό μάλλον θα το τρώω εώς το ταξίδι Ελλάδα, πιθανόν και αφότου γυρίσω. Ως προς τις μακροχρόνιες δουλειές, έφτιαξα λίγο το αρδευτικό σύστημα και πήγα για να κάνουν φυσικό αέριο το τζάκι μου στο μαγαζί. Αυτό αργεί ακόμη, μου είπαν στο μαγαζί ότι θα έρθουν στο σπίτι μου να μου μετρήσουν το τζάκι, μετά πρέπει κάποιος να μου φέρει γραμμή φυσικού αερίου (άλλος εργολάβος) πριν μπει το νέο τζάκι. Ωστόσο έχω πρόθεση να το κάνω όλο. Αύριο πιθανόν να κρεμάσω τίποτα στον τοίχο από τους πίνακες των γονιών μου. Μου είναι απίστευτο το πόσο κουρασμένος νιώθω. Σήμερα σηκώθηκα, πήγα γυμναστήριο και μετά μαγείρεψα και ξάπλα. Με δυσκολία έφτασα ως το μαγαζί με τα τζάκια. Δεν έχω κάνει όμως κάτι αυτή την εδβομάδα που να με έχει κουράσει όλο, πέραν από το άγχος να καθαρίσω την κατάψυξη από το αίμα του κοτόπουλου. Το παραδέχομαι ότι γενικά είχα άγχος με το όλο φαϊ και την κατάσταση του σπιτιού. Στη δουλειά ξεκίνησα μία τάξη της ESRI για Spatial Data Science. Μέχρι στιγμής καλά πήγε το πρώτο μάθημα αλλά φαίνεται ότι οι εκπαιδευτές δεν είναι ακαδημαϊκοί διότι μιλάνε με μία βεβαιώτητα που δεν μου αρέσει καθόλου. Στα συνέδρια οι ομιλητές είναι "αυτό φαίνεται να ισχύει με βάση τα δεδομένα". Η βεβαιώτητα των προϊσταμένων της ESRI που διδάσκουν το μάθημα δεν μου αρέσει καθόλου. Το σχέδιο για το υπόλοιπο τριήμερο είναι να ξεφορτωθώ κάποια πράγματα των γονιών, πιθανόν να φτιάξω λογαριασμό για να μπορούν να μου στέλνουν φίλοι και πέραν αυτών αγνοώ. Δεν έχει καμία ταινία που να θέλω στο σινεμά. Το να ξαναδώ τον Τεξανό φίλο μου φέτος εν τέλει είναι δύσκολο διότι είναι και αυτός απασχολημένος. Έχω ένα περισσευμα αεροπορικού εισιτηρίου που πρέπει να ξοδέψω φέτος και σκέφτηκα μήπως να ξαναπάω Λας Βέγκας. Ναι χωρίς παρέα και χωρίς κανένα event γίνεται κουραστικό, αλλά σε τελική ανάλυση σε τι διαφέρει από το να είμαι εδώ και να περιφέρομαι άσκοπα; Το να πάω μετά την Ελλάδα είναι δύσκολο λόγω νηστείας, εκτός αν πάω στο εντελώς τέλος του έτους. Η ιδέα είναι να πάω αν είναι αρχές Οκτωβρίου. Έχω καιρό να το σκεφτώ, δύο άδειες ημέρες. Αύριο μετά την εκκλησία και το γυμναστήριο έχω χρόνο και θα το δω.

Παρέα με επισκέπτες και μη

 Το προηγούμενο Σάββατο άρχισε ξαφνικά να βρέχει. Τώρα αυτό είναι γενικά καλό αλλά το ζήτημα είναι ότι εκείνη την ημέρα θα γίνονταν και το Foam Wonderland. Μάλιστα αυτή την φορά θα πήγαινα και με τον Τεξανό συνάδελφο ο οποίος είχε τα γενέθλιά του. Ευτυχώς ο καιρός δεν ήταν πρόβλημα: η απογευματινή βροχή έπεσε πριν καν ξεκινήσει ενώ ξαναέπεσε πάλι αφότου φύγαμε από το γήπεδο. Εν αντιθέσει με πέρυσι έπαιξε κυρίως dubstep και λίγο σε trap, αλλά χάρηκα πολύ που βγήκα, κυρίως διότι είχα παρέα και δεν ήμουν μόνος. Επίσης έχει πλάκα το να σε καλύπτει η σαπουνάδα αν και φρόντισα να μην είμαι τόσο μπροστά ώστε να με καλύπτει πλήρως. Κυριακή πρωϊ ξύπνησα αρκετά αργά ώστε δεν πήγα εκκλησία, αλλά δεν έπαψα να είχα πολλές δουλειές να κάνω. Δευτέρα λόγω προβλεπόμενης βροχής έμεινα σπίτι αλλά ευτυχώς δεν έπεσε πολύ, έτσι έκανα τον κήπο. Δευτέρα Τρίτη πήγα γυμναστήριο, Τετάρτη όμως όχι διότι είχαμε ice cream social και έτσι κατευθείαν με το που τελείωσα την δουλειά έτρεξα στο Βόρειο Φρέσνο. Καλά μεν πέρασα αλλά μου διέλυσε το πρόγραμμα μου εντελώς. Την επομένη πάλι δεν βγήκα στο γυμναστήριο διότι βγήκα με τον Τεξανό φίλο μου ο οποίος την επόμενη έφευγε. Καθότι ήταν αργά τον πήγα στο Elbow Room, το οποίο ήταν από τα ελάχιστα μαγαζιά ανοιχτά στις 8 καθημερινή (αχ Φρέσνο) και εκεί κάναμε κουβέντα για σχέδια. Μου είχε πει πιο πριν για διάφορα burns, με ποιο διάσημο το Burning Man. Ναι μεν δεν είπε γι'αυτό αλλά είπε για ένα σχετικά κοντά Λας Βέγκας και ένα πιο κοντά στο σπίτι του. Δεν είναι μία εμπειρία που είχα ως τώρα και έτσι ενδιαφέρομαι. Σύμφωνα με ότι περιγράφει είναι σαν το EDC αλλά όχι έτσι εμπορευματοποιημένο. Φέρνεις την τέντα σου, και ο φίλος έχει κανονικό εξοπλισμό κατασκήνωσης, φέρνεις μαζί σου το φαϊ και το νερό σου και πηγαίνεις σε διάφορα stages όπου γίνονται διάφορα δρώμμενα. Χρονικά το προγραμμά μου ήταν πυκνό, ιδίως από την στιγμή που έβγαλα το εισιτήριο για να έρθω Ελλάδα και επίσης κανόνισα πώς να φτάσω στο LAX και έβγαινε ένα πρόγραμμα να είμαι συνέχεια κάπου κάθε Σαββατοκύριακο πάλι. Ωστόσο σήμερα ανακάλυψα κάτι που μου καθάρισε το πρόγραμμα: είχα υπολογίσει λάθος εβδομάδα το τουρνουά στο Σαν Χοσέ, είναι ενώ βρίσκομαι Ελλάδα. Έτσι μπορώ να πάω αν βέβαια μέχρι τέλους μπορεί ο φίλος. Πάντως την Πέμπτη έκανα το λάθος να πιω παγωμένο τσάι αργά, με αποτέλεσμα να μην κοιμηθώ αρκετά. Παρασκευή πάω στο Δημαρχείο, εργάζομαι και μετά γυρνάω σπίτι. Πολύ κουρασμένος, δεν κοιμήθηκα αρκετά απόγευμα και βγήκα να τελειώσω πριν αρχίσει η τηλεόραση. Ενώ έβλεπα Gold Rush μου στέλνει μύνημα συνάδελφος αν θέλω να έρθω bowling. Είπα ναι αφότου τελειώσει το πρόγραμμα, αλλά έλα που πήρε άλλη μία ώρα αντί για μισή που υπολόγιζα. Όταν έφτασα τελείωναν, αυτό είναι το λάθος όταν παίρνεις αποφάσεις κουρασμένος. Ωστόσο αν ήμουν ξεκούραστος είχε dj Παρασκευή βράδυ, δεν θα πήγαινα καθόλου. Γυρνάω σπίτι, έπεσα και κοιμήθηκα 10 ώρες προς έκπληξή μου. Όταν πήγα και βοήθησα για το φεστιβάλ η πολλή δουλειά είχε γίνει, αλλά χρειάζονταν ανθρώπους ακόμη. Γυρνώντας σπίτι είχα δυσκολία να σηκωθώ, αλλά πήγα και στο γυμναστήριο επιτέλους. Και σήμερα μετά την εκκλησία είχα δυσκολία να είμαι όρθιος, αλλά πήγα γυμναστήριο. Έχω ακόμα υποχρεώσεις με τους γονείς αλλά τα καταφέρνω να ομαλοποιηθούνε όλα. Ευτυχώς το άλλο Σαββατοκύριακό είναι τριήμερο, αλλά σημαίνει όμως και το τέλος του καλοκαιριού.

Χωρίς παύση

 Καθότι είμαι πλέον στο Φρέσνο και δεν έχω ταξίδια μπροστά μου, εώς αυτό της Ελλάδας για το οποίο έκλεισα εισιτήριο να πάω Οκτώβριο, θεωρητικά πλέον μπορώ να κάτσω και να ξεκουραστώ. Φυσικά αυτό δεν ισχύει. Κατ'αρχήν μετά από ενδελεχή σκέψη έκλεισα το εισιτήριο για την Ελλάδα. Θα πετάξω από Λος Άντζελες, εξού και το επόμενο σχέδιο για το πως θα φτάσω στο LAX. Μάλλον με βλέπω με Greyhound καθότι ναι μεν φτάνει σε κατάλληλη ώρα Amtrak αλλά πρέπει να κρατήσω και ένα περιθώριο ασφαλείας. Η μεγάλη απασχόληση της προηγούμενης εβδομάδας ήταν το ότι ο πατέρας μου είχε μία μετάφραση. Έτσι βρήκα μεν το χαρτί, πήγα μετά και αγόρασα προέκταση διότι αυτή του εκτυπωτή των γονιών δεν έφτανε και μετά δεν το έβλεπε ο υπολογιστής. Την επομένη πάλι μετά το γυμναστήριο αγόρασα καλώδιο εκτυπωτή και μηδέν. Προσπάθησα να εγκαταστήσω χειροκίνητα τον οδηγό, μετά με φλασάκι κατευθείαν, τίποτα και να αγχώνομαι φοβερά διότι έκανα τον πατέρα μου να φαίνεται άσχημα. Τελικά το Σάββατο, μετά από μερικές ώρες στην εκκλησία όπου βοήθησα στους κουραμπιέδες, πήγα στον εκτιμιτή και τύπωσα στο ειδικό χαρτί και μετά πήγα και αγόρασα φακέλους. Το βράδυ πήγα με τον φίλο μου από το Τέξας, ο οποίος είναι εδώ με την δουλειά, στην εκδήλωση για τους νέους των Αρμένιων, η οποία φυσικά δεν είχε και πολλούς νέους. Ήταν μεν το εκτιμιτής, αλλά ένιωθε κουρασμένος λόγω πολλής δουλειάς και έτσι αποχώρησε νωρίς. Εννοείται πως δεν γνώρισα καμία κοπέλα. 

Κυριακή ήταν η ημέρα των 5 συνεχόμενων ωρών στο πόδι. Πρώτα πήγα εκκλησία. Μετά σπίτι, ξεκούραση, πλυντήριο και στις 3.30 βγήκα για να ψωνίσω ψάρι, αντί για γυμναστήριο που συνήθως πάω πρώτα. Βλέπεις ήθελα να το πάρω πριν φύγει ο άνθρωπος που το καθαρίζει. Μετά έφτασα σπίτι και πήγα και κολύμπησα. Ωστόσο δεν τελείωσα εκεί, πήγα Aldi διότι η νηστεία λήγει αύριο και ήθελα γάλα. Γύρισα μετά τις 8 και τότε μόνο κάθισα και εν τέλει είδα το ντοκυμανταίρ για το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Σήμερα θεωρητικά θα καθόμουν πιο πολύ, αλλά δεν. Ξυπνάω και ακούω διαρροή από πίσω από το ψυγείο. Φοβήθηκα μη τυχόν όμως πριν 4 χρόνια όλα θα πήγαιναν κατά διαβόλου εκεί πίσω, αλλά πήγα στο γραφείο διότι εκεί ο υπολογιστής και διότι έπρεπε να στείλω το γράμμα. Συνεννοούμαι με τον υδραυλικό, στέλνω το γράμμα του πατέρα μου και μετά γυρνάω το μεσημέρι σπίτι. Η επιδιόρθωση ήταν ένα λεπτό θέμα, σχίστηκε ο παροχή νερού του ψυγείου και απλά δεν ήξερα τι να κάνω. Εν αντιθέσει με το πριν 3 χρόνια δεν με έκλεψε αυτός ο τεχνικός. Αυτή τη στιγμή πλέον μου έχει μείνει το να μαγειρέψω αύριο το ψάρι για Δεκαπενταύγουστο. Φυσικά αυτό κλείνει την εβδομάδα αλλά ακολουθεί το Σαββατοκύριακο. Σάββατο έχει ρέιβ αλλά και γαλακτομπούρεκο. Επίσης εγκρίθηκε το αίτημά μου να αλλάξω το τζάκι, αλλά πριν πάω στο μαγαζί ας βρω ή αγοράσω ένα μέτρο να δω τι διαστάσεις έχει το τζάκι μου. Πραγματικά, δεν έχω παύσεις.

Εβδομάδα στο σπίτι

 Έχω να καθίσω δύο ολόκληρα συνεχόμενα Σαββατοκύριακα στο σπίτι μου από την άνοιξη. Ακόμα δεν έχει συμβεί, αλλά πιθανόν θα τα καταφέρω το επόμενο. Όταν ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο η ιδέα ήταν να βάζω ανάρτηση κάθε ημέρα. Δεν συνέβει διότι δεν είχα τόσο αυτοπειθαρχεία και ούτε μου συμβαίνει κάτι εκτός ρουτίνας κάθε μέρα. Τέτοια ήταν και η κατάσταση αυτή την εβδομάδα. Κατάφερα του τύπου να βγάλω τα σκουπίδια, πήγα και αγόρασα ψάρι για την Μεταμόρφωση σήμερα, έκανα ουσιαστικές κινήσεις για να αποκτήσω νέο τζάκι, μάζεψα κάποια από τα πράγματα που έφερα, αλλά κυρίως κάθισα. Δεδομένου του που ήμουν την προηγούμενη εβδομάδα αυτό είναι είδηση. Το κακό είναι ότι όταν έβαλα καύσιμα στο αμάξι μου δεν έκλεισα καλά το καπάκι και άναψε το check engine. Το έκλεισα καλά αλλά φυσικά δεν μου έσβησε, πρέπει να πάω στην αντιπροσωπεία για να το διορθώσουν αυτό. Δεν θα ήταν ζήτημα αν δεν ήταν ότι αυτή την εβδομάδα έρχεται φίλος και ίσως πάμε παραλία, αν του το επιτρέψει η δουλειά του (λόγω δουλειάς έρχεται) συν ότι θέλω 1,800 μίλια για το επόμενο σέρβις. Δουλειά δεν είχε ο διάολος και έσπασε το ποδάρι του. Χτες πήγα στο γυμναστήριο πρωϊ και κολύμπησα. Ήλπιζα ότι μετά το ταξίδι στο Λας Βέγκας θα είχα πέσει πολύ, αλλά η ζυγαριές δεν μου είπαν αυτό. Η καλή με είχε λίγο κάτω από 220 λίβρες, η κανονική λίγο πάνω και αν δεν ήταν ότι αρχές Ιουλίου με είχε 3 λίβρες παραπάνω θα είχα πολύ τσαντιστεί. Αυτό και το επόμενο Σαββατοκύριακο είναι που έχω το ελάχιστο βάρος της χρονιά κανονικά, ή έστω το βάρος χωρίς δικαιολογίες. Το άλλο Σάββατο μάλιστα είναι και οι κουραμπιέδες για το φεστιβάλ. Δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι με τον φίλο μου και αν θα είναι διαθέσιμος ή στον αγρό, αλλά αν έχω το επόμενο Σαββατοκύριακο το σχέδιο της μορφής ανιτπροσωπεία - κολύμπι δεν βγαίνει, αν είναι πάω για να βοηθήσω. Πάντως μπορώ να δω τον εαυτό μου πιο λεπτό από πριν την πανδημία, έστω και αν δεν λέει έτσι η ζυγαριά. Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι έχω φτιάξει μύες με αποτέλεσμα να έχω μαζέψει το λίπος χωρίς να έχει πέσει το βάρος. Αν μη τι άλλο, την προηγούμενη εβδομάδα που έχανα βάρος κυρίως επειδή έτρωγα λιγότερο οι μύες που εμφανίζονταν δεν ήταν από το γυμναστήριο, αφου δεν πήγα σε αυτό. Το περπάτημα δεν μου φέρνει εκεί μύες. Σε κάθε περίπτωση απέχω από το επίπεδο στομάχι αρκετά αλλά προχωράω, ιδίως σε αυτή την φάση που είμαι σε νηστεία. Βλέπω που θα με βγάλει η διαδρομή μου ανήμερα Δεκαπενταύγουστο

Το άλλο μισό συνέδριο

 Το βράδυ της Τρίτης ήταν όντως πολύς περισσότερος κόσμος στη δεξίωση. Γνώρισα μάλιστα και αρκετούς Υιούς και Δεσποινίδες. Θυμάμαι καλά δύο δίδυμες οι οποίες είναι από την Ιντιάνα δηλαδή Σικάγο (η οποία πόλη είναι σε 4 πολιτείες) και βλέπω λοιπόν στο κοινωνικό προφίλ ότι μόλις γιόρτασαν τα 21α γενέθλιά τους. Οι νεαροί βγήκαν εκείνο το βράδυ αλλά εγω δεν τους ακολούθησα παρότι πήγαν στους Loud Luxury. Βλέπεις ήταν στο Omnia και την επομένη ήθελα να πάω στην συνεδρία των Υιών, οι οποίοι βγήκαν. Σε τελική ανάλυση ο λόγος ήταν το αμάξι μου το οποίο ήθελα να γυρίσω στο ξενοδοχείο μου και να μην το αφήσω στον δρόμο όλη νύχτα. Τετάρτη πήγα όντως στην συνεδρία των Υιών για να δω τι γίνεται και έμαθα κάνα δύο πράγματα. Απόγευμα πάντως δεν το πέρασα μαζί τους, είχε κάτι πιο ενδιαφέρον κάτω. Βράδυ όμως βγήκα μαζί τους, στο Encore Beach Club, δωρεάν διότι μία κοπέλα ήταν ντόπια και ήξερε όλους τους promoters και έπαιζε ο Morten τον οποίο δεν μπόρεσα να δω στο EDC γιατί ήταν πολύ νωρίς. Πέμπτη το πρωϊ ένιωθα πτώμα λόγω του ότι με τον καιρό του Λας Βέγκας και λιγότερο ύπνο ουσιαστικά δεν μπόρεσα να ξεκουραστώ. Πήγα το πρωϊ απένταντι να ψηφίσω, μετά πίσω με τα πόδια και μετά το απόγευμα με το αμάξι που σήμαινε ότι κόλλησα σε κίνηση στην Flamingo λόγω έργων. Για την εκδήλωση της ΑΧΕΠΑ για το 3+1 με έλληνα προξενικό υπάλληλο, το Κύπριο εκπρόσωπο τύπου του ΥΠΕΞ τους και τον Ισραηλινό πρόξενο στο Λος Άντζελες ήμουν καλά ντυμένος, αλλά για τα επίσημα γεύματα που ακολούθησαν μετά ήμουν χάλια. Κάθισα σε ένα τραπέζι στο βάθος για να μην φαίνομαι και ήρθαν μετά και κάθισαν όμως άνθρωποι από τις μεσοδυτικές πολιτείες που γνώρισα, άρα μου βγήκε σε καλό. Παρασκευή πρωϊ βγήκαν τα νέα προεδρεία, το βράδυ είχε κοινωνική εκδήλωση με τους λίγους που είχαν μείνει και έτσι γνώρισα παραπάνω κόσμο. Αν κανείς αναρωτιέται οι περισσότεροι σύνεδροι ήταν ηλικιωμένοι από τη Νέα Υόρκη, λιγότερο Φλόριδα και Σικάγο. Οι νεαρές ήταν εκεί με τον πατέρα τους. Στο τέλος όταν έλεγα για τον πόνο μου ήταν μία γυναίκα διαθέσιμη, αλλά το να την πω υπέρβαρη θα ήταν ευφημισμός, ήταν παραπάνω από τόσο. Πάντως από το ταξίδι αυτό έχασα βάρος και το έβλεπα στα ρούχα μου. Σάββατο γυρνάω, δύο ημέρες κανονικό φαϊ και από χτες νηστεία. Τi θα προκύψει από αυτό δεν ξέρω. Το βάρος που έχασα ήταν κυρίως οργανικό, όχι καμία εντυπωσιακή απώλεια όπως με το EDC. Συνεχίζω και βλέπουμε..

Στο συνέδριο της ΑΧΕΠΑ στο Λας Βέγκας

 Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν σε μία συνήθη κατάσταση σχετικής κούρασης. Όταν έχω ουσιαστικά να καθίσω ένα μεγάλο διάστημα από την άνοιξη, η κούραση γίνεται χρόνια παρότι δεν κάνω πολλά. Το βασικό που ασχολήθηκα ήταν έμβια όντα. Ήρθε ο ελεγκτής του δήμου και μου είπε ότι έλαβε εντολή από τους πολιτικούς προϊσταμένους του να κόψω τον θάμνο στη γωνία και να κλαδέψω τους πλάγιους θάμνους διότι ζω στην πιο επικίνδυνη διασταύρωση της πόλης. Τον θάμνο μου τον έξοψε εν τέλει αυτός διότι δεν έχω τέτοιο πριόνι αλλά κλάδεψα κανονικά και μάλιστα μετά την Δύση του Ηλίου λόγω της μεγάλης ζέστης. Κάποια στιγμή που είχα ανοιχτή κάποια πόρτα μπήκαν πάρα πολλές μύγες. Έτσι έγινα ο μυγοσκοτώστρας, κυρίως χτυπόντας τις στην οθόνη του υπολογιστή (με ένα χαρτί) όταν μαζεύονταν από το ότι έφεγγε. Επίσης όταν κατέβηκα να πάρω ένα γαλόνι νερό από το υπόγειο για το ταξίδι στο Λας Βέγκας βρήκα κάτω ένα νεκρό ζώο μεγέθους γάτας. Αυτό εξηγεί την μυρωδιά της αποσύνθεσης που είχα. Σε καμία περίπτωση δεν μου μπήκε γάτα ή σκύλος και την πόρτα του υπογείου την είχα πάντα κλειστή. Μάλλον ήταν rattus norvegicus. Καθότι το ανακάλυψα Παρασκευή βράδυ, έμεινε εκεί. Την επόμενη Πεμπτη θα πάω και θα αφαιρέσω τα υπολείμματα και μετά θα κάνω όλος μπάνιος και θα τριφτώ πολύ καλά. Ίσως να πετάξω και τα ρούχα που θα φορέσω, η όλη ιδέα ήδη μου προκαλεί ρίγος.

Σάββατο πρωϊ παίρνω το αμάξι στις 10 και ξεκινάω. Κάπου ενδεκάμιση φτάνω στο Bakersfield και βάζω βενζίνη και τρώω. Ανεβαίνω Tehachapi pass χωρίς επεισόδια, διασχίζω την έρημα με την θερμοκρασία στο Baker να φτάνει 122 Φαρενάιτ ήτοι 50 Κελσίου και φτάνω στο ξενοδοχείο. Ενώ διέσχιζα την έρημα θυμήθηκα ότι δεν πήρα καλώδια HDMI και έτσι μετά το πρώτο ανέβασμα πραγμάτων ξαναπήρα το αμάξι και πήγα Walmart. Κάθισα μετά λίγο, έκανα το πρώτο τεστ περπατήματος από το Rio όπου είμαι ως το Horseshoe, πρώην Bally's όπου είναι το συνέδριο και γύρισα. Εν συνεχεία ντύθηκα, κακώς έβαλα καλά παππούτσια διότι πόνεσα μετά, και πήγα στο Omnia όπου έπαιζε ο NGHTMRE. Ο ίδιος δεν μου άρεσε τόσο, ο προηγούμενος πριν τις μία που βγήκε ήταν καλύτερος. Ο χώρος όμως ήταν εντυπωσιακός ιδίως στο σημείο που βγήκαν από πάνω ακροβάτριες και περιστρέφονταν οριζόντια χορεύοντας, κρεμόμενες πάντα χωρίς να αγγίξουν το έδαφος. Τουλάχιστον 4 άτομα είχαν πάρει το Birthday Package των $10,000 συν φόροι και πουρμπουάρ και είχε κανονικά πομπή και 10 bottle girls, δύο τυμπανιστές και σε μία περίπτωση Κινεζικός δράκος πρωτοχρονιάς, σε άλλη κατέβηκε ακροβάτρια από τον ουρανό με το ποτό στην καρέκλα της και παρόμοια. Μετά από 4 ώρες χορό και μύες να πονάνε έφυγα. Έπεσα εν τέλει στις 4 και σηκώθηκα στις 9.

Ο ύπνος γενικά μου είναι άγχος ωσ γνωστόν. Πάντως πέρασα το πρωϊ απέναντι και πήγα στο ξενοδοχείο, όπου το πρσυνέδριο είχε ξεκινήσει. Βρήκα έναν γνωστό από την ΑΧΕΠΑ, μιλήσαμε και μετά γύρισα στο ξενοδοχείο μου περπατώντας όπου εν τέλει έπεσα. Ενδιάμεσα στο Cromwell με είδε ένα άλλο ζευγάρι συνέδρων που είχε έρθει νωρίς επίσης και με κατάλαβε από την μπλούζα του φεστιβάλ και συστηθήκαμε. Το απόγευμα πήγα από την ανάποδη κατεύθηνση και έφτασα επιτέλους στο Palms το οποίο πάντα το έβλεπα αλλά ποτέ δεν μπήκα. 

Δευτέρα σηκώθηκα κανονικά και πήγα στο συνέδριο. Μετά το πέρας της πρώτης συνεδρίας βλέπω μία επιτροπή με ενδιφέροντα τίτλο και έτσι μπήκα και ήταν εκεί ο γνωστός μου. Γνώρισα τα μέλη και έγινε μέλος της επιτροπής και φάγαμε μαζί. Ένας από τους συνδαιτυμόνες ήταν εν τέλει ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ της Κύπρου στον οποία είπα, χωρίς να ξέρω ποιός είναι, ότι η Κύπρος πρέπει να ακολουθήσει την στρατιωτική λύση, διότι οι διαπραγματεύσεις δεν οδηγούν πουθενά. Πάντως μετά στο τραπέζι είχα καλή συζήτηση με την καλαμαρού σύζυγό του που με ρώτησε σε ποιές πισίνες να πάει με τις κόρες τις και τι να δει. Μετά είπα στον εκπρόσωπο το πόσο σέβομαι την Κύπρο ιδίως από την φάση που είχα πάει στο συσκευαστήριο πατάτας της Λάρνακας και είχα εντυπωσιαστεί από το Cyprus Potato Board το οποία είναι η αλήθεια. Μετά την απογευματική συνεδρία γύρισα ξενοδοχείο μου και φόρεσα τους φακούς για την νυχτερινή δεξίωση. Δυστυχώς νέοι, ιδίως νέες κοπέλες, ήταν ελάχιστοι και λίγους ήξερα. Ωστόσο μετά βγήκα βόλτες με αδερφούς στο Strip όπου με ρωτούσαν τι να δουν και που να πάνε. Ο ένας έλεγε για Grand Canyon, του είπα ότι θυμόμουν. Σήμερα το πρωϊ πήγα στο συνέδριο και στις 11 είχαμε brunch. Έφαγα, είδα την τελετή βράβευσης και μετά είχα μίαμιση ώρα κενό και γύρισα στο ξενοδοχείο μου. Είχε κάποιες επιτροπές αλλά ένιωθα κουρασμένος και επίσης στις 3 είχε μετά δύο παρουσιάσεις βιβλίων. Έτσι έχω καθίσει στο δωμάτιο μου και θα πάω πίσω για την ελληνική βραδιά σις 8, ήτοι σε μία ώρα. Ελπίζω να γνωρίσω καμία κοπέλα που να μην είναι στην τρίτη ηλικία και παντρεμένη αλλά βλέπουμε. Προς το παρόν σήμερα το απόγευμα ξεκουράστηκα από τον συσσωρευμένο κόπο. έστω και αν έχασα επιτροπές που θα μπορούσα να συμμετάσχω.

Εξαντλητική ζέστη

Την προηγούμενη Κυριακή χάρηκα που είχα καθίσει αλλά ένιωθα κουρασμένος από το ταξίδι. Σήμερα επίσης νιώθω κουρασμένος αλλά έχει να κάνει περισσότερο με την εξαντλητική ζέστη. Η τελευταία άνετη ημέρα από πλευρά θερμοκρασίας ήταν η Δευτέρας. Έκτοτε απλά ανεβαίνει και το Σαββατοκύριακο ήταν σε μη άνετα επίπεδα. Η κορύφωση είναι σήμερα και αύριο, μετά θα πέσει λίγο και ως το τέλος της επόμενης εβδομάδας, ενώ οδηγώ στο Λας Βέγκας, θα ξανανέβει. Σταδιακά τρώω το φαϊ που μου έχουν δώσει οι γονείς αλλά ακόμα και αν δεν πήγαινα στο Λας Βεγκας δεν θα μου τελείωνε. Ωστόσο πλέον υπάρχει χώρος κατάψυξη διότι τελείωσα το ψωμί και καταναλώνω ένα ογκώδες δοχείο. Πέμπτη που έμεινα σπίτι βγήκα στην αυλή και καθάρισα, κλαδεύοντας ένα μεγάλο κλαδί που μου εμπόδιζε να βάλω τα ρούχα στα μανταλάκια και σκουπίζοντας την αυλή. Εξωτερικά έχει μείνει να μαζέψω πάλι φύλλα που έπεσαν. Σκέφτηκα να το κάνω σήμερα αλλά όταν βγήκα όταν έπεσε ο ήλιος συνέχιζε να έχει υπερβολική ζέστη για να περπατήσω άνετα, πόσο μάλλον να μαζέψω τα φύλλα. Πραγματικά σκέφτηκα να κοιμηθώ με το κλιματιστικό, το οποίο το είχα ανοιχτό όλη μέρα, όπως τότε στην Κύπρο με τον φίλο, αλλά άλλαξα γνώμη: αρκεί ο ανεμιστήρας. Ελπίζω να είναι καλά ο Κύπριος φίλος, δεν έχω νέα του. Χτες πήγα και βοήθησα στην εκκλησία με το φεστιβάλ και μετά πήγα για κούρεμα. Οι λευκές τρίχες μου εξαφανίστηκαν. Ωστόσο δεν πήγα γυμναστήριο, διότι όταν σηκώθηκα μετά από το κρεββάτι είχε πάει πολύ αργά. Σήμερα πήγα και μου πήραν τις παντόφλες που χρησιμοποιώ ενώ κολυμπούσα. Ωστόσο έβλεπα το τι γίνεται, πήγα στα ντους και τις πήρα πίσω και φώναξα στα δύο παιδιά. Δεν φτάνει που κάθισα στην καρέκλα που είχα τα πράγματά μου, μου πήραν τις παντόφλες ώστε να πάω ξυπόλητος στην άσφαλτο μετά! Πάντως το απόγευμα σήμερα έκανε αρκετές δουλειές, ξεκινώντας με το τελικο άδειασμα του αυτοκινήτου των γονέων και συνεχίζοντας με το σπίτι. Εάν δεν ήταν αυτή η εξαντλητική ζέστη θα είχα ανέβει προς το επάνω εμπορικό κέντρο για βόλτα. Αντ'αυτού μόνο πήγα για ψώνια χτες, ιδίως διότι δεν θέλω να έχω πράγματα σπίτι να χαλάνε ενώ λείπω απ'αυτό. Το άλλο που έκανα ήταν να κοιτάξω και πόση άδεια έχω, οπότε μπορώ να ξεκινήσω σχέδια. Με βλέπω Ελλάδα μετά τα γενέθλιά μου, τότε θα έχω αρκετές ημέρες. Ας δούμε πως θα πάει η επόμενη εβδομάδα.

Δεν κάθομαι

 Αυτή η εβδομάδα ήταν λειψή διότι είχαμε αργία στην μέση, την 4η Ιουλίου. Παραδοσιακά η Τετάρτη Ιουλίου είναι το μέσον του καλοκαιριού εστω και αν δεν είναι εντελώς κέντρο του. Τις προηγούμενες χρονιές αυτή την περίοδο ήταν που ήμουν Ελλάδα, φέτος όμως λόγω του συνεδρίου της ΑΧΕΠΑ πάω Ελλάδα φθινόπωρο. Το πρωϊ της Τρίτης ξυπνάω και μετά από λίγο ίντερνετ βγαίνω εκτός, μαζεύω τα φύλλα και κουρεύω το γκαζόν. Ένα τεράστιο άγχος μου έφυγε με το που κούρεψα και έφτιαξα το σπίτι εξωτερικά, αν και για να πούμε την αλήθεια τώρα που βγήκα βόλτα είδα ότι θέλω αρκετό κλάδεμα. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, το να σέρνω το μηχάνημα ενώ έξω σκάει το τζίτζικας είναι. Με το που τελείωσα πάω μέσα και μαγειρεύω και μάλιστα αρεκτό φαϊ. Η 4η Ιουλίου θέλει μπάρμπεκιου και έτσι έφτιαξα από το κρέας των γονιών στο γκριλ που μου άφησαν. Ακόμα το τρώω. Μετά κοιτάω και βλέπω που παίζει Ιντιάνα Τζόουνς με την σκέψη αν με βολεύει να πάω να την δω την Τρίτη και όχι σήμερα Κυριακή. Με βόλευε και πήγα, την είδα και μου άρεσε πολύ. Ο Αρχιμίδης ήταν από τους ήρωές μου μεγαλώνοντας και όσο περισσότερο διάβαζα γι'αυτόν τόσο περισσότερο μου άρεσε. Γυρνάω σπίτι, έφτιαξα το τηλέφωνο και βλέπω που είχε πυροτεχνήματα. Κάθισα μιάμιση ώρα πριν φύγω και πάω λοιπόν στα πρώτα επίσημα πυροτεχνήματα της πόλης και επίσης μου άρεσε, αν και καλό θα ήταν να είχα φέρει αναγνώσιμη ύλη. Με άλλα λόγια, αργία αλλά δεν κάθισα. 

Ωστόσο το πολύ έμελε να γίνει Παρασκευή και Σάββατο. Ευτυχώς που ναι με δεν κάθισα την Τρίτη αλλά ούτε και δούλεψα όμως, το οποίο με κουράζει διαφορετικά. Παρασκευή δουλεύω από το σπίτι και στις 5 φεύγω κατευθείαν για Walnut Creek. Πριν δύο εβδομάδες που πήγα να ψηφίσω δεν χώρεσα όλα στο αμάξι των γονιών, έτσι πήγα να πάρω τα υπόλοιπα ή τουλάχιστον όσα μπορούσα. Φτάνω αρκετά νωρίς για να δω Gold Rush, μέτα έξω στο κρύο για να δω το ίντερνετ και ευτυχώς που δεν γίνονταν η ανταρσύα του Πριγκοζίν, εν αντιθέσει με πριν 2 εβδομάδες και μετά ύπνο. Το πρωϊ ξυπνάω νωρίς, παίρνω τηλέφωνο έναν φίλο ο οποίος όμως δεν μπορούσε νωρίς και μετά πάω να δω το σπίτι των γονιών και ύστερα φορτώνω. Δεν μπόρεσαν να μπουν όλα, δύο βαλίτσες, τρια κουτιά και μερικά όλα δεν χώρεσαν παρότι το αμάξι όχι απλά ήταν μέχρι επάνω αλλά έβαλα και στο λεβιέ ταχυτήτων ένα μικρό κουτι που με εμπόδιζε να δω τον καθρέπτη του συνοδηγού. Εν τέλει βλέπω τον γαμπρό της κυρίας που έχουμε αφήσει τα πράγματα, βλέπει αυτά που έμειναν και μου λέει άστα, αντί να τα φορτώσω στην καρότσα του. Ξεκινάω, περνάω μιάμιση ώρα στο Altamont Pass λόγω τράκας φορτηγού που έφαγε δύο λωρίδες, πέραν της τρίτης (από τις 5) που τρώγεται στην κάθοδο και σκέφτομαι ότι μπορώ να ξαναπάω 4 ή 11 Αυγούστου να τελειώσω με τα υπόλοιπα. Μίλησα όμως το βράδυ με τους γονείς, πλέον δεν είναι σίγουροι αν τα πράγματα που έχουν μείνει είναι όλα δικά μας οπότε θα τα φέρουν αυτοί όταν με το καλό έρθουν. Φυσικά βγήκα πολύ κουρασμένος από αυτή την υπόθεση αλλά τουλάχιστον δεν είχε μετά πάρτυ όπως προ δύο εβδομάδων. 

Αυτό που πραγματικά σκεφτόμουν σε όλο το ταξίδι είναι το πότε πραγματικά θα καθίσω. Από το Πάσχα και έπειτα έχω καθίσει ελάχιστα Σαββατοκύριακα. Πριν τέσσερα Σαββατοκύριακα ήταν η τελευταία φορά που είχα καθίσει Παρασκευή μετά το Gold Rush χωρίς να έχω να τρέξω σε κάτι και για την προηγούμενη φορά μάλλον πρέπει να κοιτάξεις είτε Απρίλιο είτε Σαρακοστή. Ναι το EDC ήταν πολύ ευχάριστο αλλά ήταν η εξαίρεση, όλα τα προηγούμενα ταξίδι περιελάμβαναν εγώ να κάνω κάτι. Αν ήταν να πάω τον Αύγουστο ουσιαστικά θα είχα φάει με την μετακόμιση και τα λοιπά όλο το καλοκαίρι μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο. Σε δύο εβδομάδες έχω το συνέδριο της ΑΧΕΠΑ αλλά από την στιγμή που δεν έχω μετά κάτι ουσιαστηκα πλέον σημαίνει ότι η φάση της έντασης πλέον έχει περάσει. Ο υπάκοους υίος (dutiful son) επιτέλους τελείωσε. Τουλάχιστον εώς το επόμενο.

Ήρθε καύσωνας

 Μέχρι την Πέμπτη με λίγες εξαιρέσεις είχαμε θερμοκρασία που δεν ανέβαινε άνω των 90 Φαρενάιτ. Αν και δεν είναι φυσιολογικό για Φρέσνο, ήταν ευχάριστο. Σε δύο ημέρες η θερμοκρασία ανέβηκε 20 Φαρενάιτ και πέσαμε ξαφνικά σε καύσωνα. Το θετικό ήταν ότι αυτές τις δύο ημέρες τελείωσε η νηστεία. Βγήκα την Παρασκευή στο πάρτυ το οποίο όπως νομοτελειακά προέβλεπα θα γίνονταν διότι τέτοιες σόι ημέρες παίζουν ηλεκτρονική μουσική πιστεύοντας ότι αν λοιπόν πήγαινα την επομένη στην πισίνα θα έβγαινα λεπτός. Κατ'αρχήν με την ζέστη να μου δυσκολεύει τον ύπνο δεν κάθισα όσο ήθελα και κατα δεύτερον το Grocery Outlet έφερε ένα λουκούμι, γωνίες από prosciutto. Μείωση σωματικού όγκου είδα, μείωση βάρους όμως όχι.

Η εβδομάδα ξεκίνησε μαγειρεύοντας ρύζι από το ανοιχτό που μου έβαλαν οι γονείς στο ψυγείο για να μην το φάνε τα ζωύφια. Γενικά την εβδομάδα αυτή έκανα σοβαρή και σχετικά επιτυχημένη προσπάθεια να τελειώσω το φαϊ που μου άφησαν οι γονείς, αν και ακόμα συνεχίζεται. Στο ψυγείο πάω καλά, η κατάψηξη ε, προχωράει ενώ στα του ντουλαπιού έχει πολύ ακόμα. Τρίτη δεν πήγα γυμναστήριο και αντ'αυτού άδειασα το αμάξι με τα πράγματα των γονιών. Εχω όμως πρόβλημα που να τα βάλω, ιδίως τα μπιμπελό και παρόμοια συν κάποια θέλουν επιδιόρθωση. Το μεγάλο σοκ της εβδομάδας ήταν όταν το Μασκ έκλεισε το twitter για τους μη εγγεγραμμένους αναγνώστες όπως ο υποφαινόμενος διότι θέλει λέει να καταπολεμήσει data scrapers. Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, καθώς βασίζομαι στο twitter για αμυντικά νέα καθώς αρκετές από τις ιστοσελίδες στα ελληνικά είναι Ρωσόφιλες. Βλέπεις 15 χρόνια κρίση, χωρίς εξωτερική χρηματοδότηση, δεν βγαίνει Τύπος οποιασδήποτε μορφής. Προς το παρόν υπάρχει ακόμα παράκαμψη αλλά όλο και πιο δύσκολη. Φτάνουμε στο Σαββατοκύριακο, το σχέδιο της Παρασκευής με έβγαλε εξαντλημμένο αλλά όχι λεπτό εν τέλει και μάλλον κάθισα. Άνοιξα το κλιματισμό ο οποίος ευτυχώς λειτούργησε και εν τέλει έκανα ορισμένες ψιλές δουλειές. Αγόρασα την λάμπα που είχε καεί και την άλλαξα, αγόρασα και νέο κινητό. Βγήκα σήμερα και μάζεψα φύλλα αλλά κούρεμα θα κάνω την Τρίτη, 4η Ιουλίου διότι είπα ας αφήσω δύο μέρες ακόμα να μεγαλώσει έστω λίγο το γρασίδι. Επίσης έχω και να κάνω αίτηση για το τζάκι, ας μην το ξεχάσω. Έλεγα θα ξεκινήσω επιτέλους το House of Cards αλλά αντ'αυτού είδα δύο διαλέξεις. Αυτή η εβδομάδα όμως μου είναι κολωβή, πιστεύω θα το δω αλλά με αγχώνει ο μεγάλος αριθμός επεισοδίων. Τελευταία φορά που είδα έτσι σειρά πολλών σαιζόν ήμουν στο Ράλεϋ άνεργος. Με τη θερμοκρασία να μην αντέχεται εκτός και τα μαγαζιά να υπολειτουργούν, είναι βέβαιο ότι θα κάτσω τηλεόραση και όσο αντέξω. Να δούμε να θα έχει πυροτεχνήματα, αλλά από εμπειρία, σπάνια έχει

Δεν κάθισα πολύ δυστυχώς

 Υπάρχουν εβδομάδες που τις κοιτάς εκ των υστέρων και λες, πώς κατάφερα τόσα; Την προηγούμενη Δευτέρα είδα το Stars on Mars και μετά πήγα γυμναστήριο. Την επομένη πήγα στο γραφείο, δεν με κάλεσε το δικαστήριο για ένορκο (εν τέλει δεν με κάλεσε όλη την εβδομάδα αλλά δεν το ήξερα εκ των προτέρων) και έτσι πήγα στο πάρτυ, ή μαλλον γεύμα επειδή ο προϊστάμενος μου έγινε προϊσταμένη, δηλαδή διεμφυλικός. Το σκέφτηκα επί μακρόν και εν τέλει ο λόγος που πήγα ήταν ότι δεν είναι δυνατόν να είμαι τσαντισμένος με άτομο που δεν κάνει κάτι επειδή δεν νιώθει άνετη και εγώ να μην πάω ενώ εμένα μου φέρνει δυσφορία. Εκανα το σωστό πράγμα για τον λάθος λόγο, που δεν είναι η πρώτη φορά αλλά όπως σκέφτηκα είναι προτιμότερο να κάνεις το σωστό έστω και αν σου είναι δύσκολο. Πάντως ο μόνος που εμφανίστηκε από τους εργαζόμενους του τμήματός μου ήταν εγώ και η συνάδελφος που δουλεύει απευθείας γι'αυτή, εγω έχω ενδιάμεσο προϊστάμενο. Οι υπόλοιποι ήταν γραμματείς και από το τμήμα που βγάζει ταυτότητες. Το βράδυ δεν πήγα γυμναστήριο διότι είδα τις σειρές μου. Την Τετάρτη είχαμε μετά την δουλειά κοινωνική συνάντηση για παγωτό οι εργαζόμενοι στα γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών. Το συγκεκριμένο κατάστημα είχε και νηστίσιμες επιλογές. Οι συνάδελφοι που πάτησαν ήταν άτομα που προσλήφθηκαν μέσα στην πανδημία και για τους περισσοτέρους ήταν η πρώτη φορά που τους είδα δια ζώσης. Μετά γύρισα σπίτι πτώμα, διότι αν δεν κοιμηθώ μετά την δουλειά νιώθω κουρασμένος. Πέμπτη μετά την δουλειά πήγα στην εκκλησία για να φτιάξω μπακλαβά. Όπως και την προηγουμένη δεν πήγα στο γυμναστήριο. Παρασκευή ο πρόθεσή μου ήταν να δουλέψω από το σπίτι, αλλά ο υπολογιστής μου είχε εμφανίσει πρόβλημα με τον ανεμιστήρα και έπρεπε να τον αφήσω για διόρθωση. Πέρνω την Πέμπτη έναν άλλο φορητό και αφήνω τον δικό μου και Παρασκευή πρωϊ μου λένε ότι είναι έτοιμος, απλά ήθελε ξεσκόνισμα. Έτσι πήγα πάλι στο γραφείο αλλά γύρισα το μεσημέρι. Με το που τελειώνω ξεκινάω για το Walnut Creek. Οι γονείς μου έχουν φύγει μεν αλλά στο σπίτι μία φίλης του την οποία η οικογένοιά της έβαλε σε assisted living με το που έφυγαν οι γονείς μου που της έκαναν παρέα μπορούσα να μείνω. Εκεί είναι που έχουν βάλει τα πράγματά τους οι γονείς και πήγα με την συγκατάθεση της κόρης της.

Φτάνω Παρασκευή εκεί στις 8.30, ευτυχώς το Gold Rush αρχίζει στις 9 και όχι στις 8. Κατεβαίνω στο clubhouse για να δω ίντερνετ, καθότι στο σπίτι της δεν είχε, αλλά πολλά δεν κατάφερα διότι ήταν γεμάτι το μέρος με κόσμο που ήταν εκεί για ταινία. Είμαι πίσω στις 9, βλέπω τις σειρές μου και μετά στις 11 κατεβαίνω και κάθομαι εκτός. Εκεί τα κατάφερα πολύ καλύτερα και είδα το τι γίνοταν στην Ρωσία με το Πριγκοζίν. Το να μπω στο σπίτι μου ήταν συναισθηματικά έντονο όταν είδα τα πράγματα των γονιών μου. Ελπίζω πραγματικά να γυρίσουν Αμερική. Την επομένη το πρωϊ πήγα πάλι στο clubhouse για το ίντερνετ, μετά στο σπίτι των γονιών μου για να δω την κατάστασή του και μετά πήγα και πήρα τον BART. Κατεβαίνω Embarcadero και μετά το λεωφορείο 1, ας είναι καλά το Google. Κατεβαίνω έντονη κατηφόρα 4 τετράγωνα και μπαίνω στο προξενείο όπου ψήφίζω. Ο πρόεδρος της εφορευτικής ήξερε τον πατέρα μου. Ήταν μέσα 6 άτομα νεόι, φοιτητικής ηλικίας. Βγαίνω, παίρνω τα ψηφοδέλτια και μετά πάω Fisherman's Wharf όπου είχα ραντεβού με τον ξάδερφό μου, τον οποίο είχα να τον δω από τον γάμο του πριν 11 μήνες στη Ζάκυνθο. Φάγαμε μαζί και μετα περπάτησα για Embarcadero για BART. Πρέπει να έκανα τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα στο Σαν Φρανσίσκο. Γυρνάω Walnut Creek και φορτώνω το αμάξι με όσα μπορούσα πράγματα των γονιών μου. Χρειάζομαι τουλάχιστον ένα ακόμα ταξίδι και μίλησα με την κόρη αυτή που έχει το σπίτι που κοιμήθηκα, δεν έχει πρόβλημα να ξαναπάω σε 3 εβδομάδες να κάνω το ίδιο, χωρίς φυσικά την ψηφοφορία. Ελπίζω να τα χορέσω όλα. Ξεκινάω για το σπίτι με την πλάτη και τα πόδια να πονάνε και ενώ οδηγούσα και ήμουν Gustine με παίρνει τηλέφωνο ένας Υιός του Περικλή που έκανε πάρτυ εκείνη την ημέρα για την αποφοίτησή του από το UCLA. Όσο σωματικά κουρασμένος και να ήμουν δέχτηκα, 6 1/2 χρόνια στο Φρέσνο ήταν η πρώτη πρόσκληση σε πάρτυ που μου έγινε. Έκανα μπάνιο πριν πάω και ενδιάμεσα ευχαριστούσα τον Θεό που μου τα έφερε τόσο καλά ώστε να έχω μία συναισθηματική υποστήριξη σε αυτή την δύσκολη φάση με την μετακόμιση των γονιών μου. Δεν κάθισα πολύ, μόνο καμιά ώρα διότι την επομένη πήγα εκκλησία και κοινώνησα. Χτες φυσικά ήμουν πτώμα και πονούσα όλος, αλλά πήγα και είδα το The Flash που μου άρεσε. Μακάρι να μην είχα κάνει βλακείες ο πρωταγωνιστής (δεν μπορω΄να πω το πρωταγωνιστί, καλά Ελληνικά δεν είναι) ώστε να είχε πιο μεγάλη επιτυχία. Σήμερα εν τέλει μετά μία εβδομάδα κατάφερα και πήγα στο γυμναστήριο και δεν πιάστηκα με τα βάρη. Μάλλον έχει να κάνει που σήκωσα τόσα βάρη των γονέων μου. Μετά από τόσο σωματικό κόπο και δεδομένου ότι νηστεύω για άλλες τρεις μέρες ακόμη ήλπιζα ότι έχασα κανένα γραμμάριο και εν τέλει το είδα, στην πλάτη. Να δούμε τι θα πάρει για να βγάλω το σωσίβιο από την μέση ...

Επιτέλους κάθομαι στο σπίτι

 Σήμερα το απόγευμα πήγα στο γυμναστήριο και κολύμπησα. Μετά ζυγίστηκα στην κανονική ζυγαριά και με έβγαλε 218,4 λίβρες. Μόνο μία φορά μετά την πανδημία έχω πιάσει βάρος κάτω από τις 220 λίβρες. Ήταν σε περίοδο νηστείας Χριστουγέννων και για λόγο που δεν θυμάμαι πλήρως αλλά είχε να κάνει με ότι περίμενα να τελειώσει το πλυντήριο και να απλώσω πριν πάω να γυμναστώ συν δεν είχα φάει εώς ότου γύρισα, ζύγιζα κάτι το παρόμοιο αλλά με χειμερινά ρούχα γυμναστηρίου, όχι μαγιώ. Τώρα αν είχα πάει το πρωϊ στο γυμναστήριο και όχι το απόγευμα θα ζύγιζα ακόμα λιγότερο αλλά το πρωϊ βοήθησα στην εκκλησία όπου ετοιμάσαμε κουραμπιέδες για το φεστιβάλ. Η ζυγαριά μου άλλαξε όλη την διάθεση, διότι ως τότε και με δεδομένο ότι δεν έβλεπα απώλεια βάρους, ένιωθα απογοητευμένος ως τσαντισμένος που είμαι το καλό παιδί (κατά την θεώρηση μου, αν άλλοι με βλέπουν έτσι δεν ξέρω) αλλά δεν βλέπω κάποια ανταμοιβή οποιασδήποτε μορφής. Μέχρι το πέρας της νηστείας των Αποστόλων είναι 11 ημέρες, ίσως χάσω μία με δύο λίβρες ως τότε. Γενικά με το που τελείωσε η πανδημία έβλεπα τον εαυτό μου πιο λεπτό απ'ότι μου έλεγε η ζυγαριά. Θυμάμαι σε κάποια φάση να παίζει κάτω από τις 210 λίβρες αλλά να με βλέπω σε παρόμοιο σχήμα σώματος. Αναρωτιώμουν ενδιάμεσα, καλά, τόσους μύες έφτιαξα; Μετά στο EDC 2023 είδα να έχω κάψει σε σημείο που δεν περίμενα καθόλου να χρειάζεται και υποθέτω ότι όποιο βάρος πανδημίας έχω ακόμη είναι σε σημεία που δεν βλέπω. Αυτό μάλλον εξηγεί και το πως έπεσα τώρα παρότι δεν το είδα στο σώμα μου και το πως σε αρκετές περιπτώσεις με βλέπω να νηστεύω αλλά να μην βλέπω την διαφορά: Δεν κοιτάω σε σωστό σημείο. Πάντως υπάρχει και άλλο συμπέρασμα: μάλλον έχω παραπάνω βάρος να χάσω απ'ότι περίμενα όταν άλλαζε η χρονιά και έλεγα φέτος θα γίνω μοντέλο. Δεν μπορώ να προσδιορίσω που μετά θα κάψω

Για πρώτη φορά μετά από πάνω από έναν μήνα κάθισα σπίτι. Ναι πήγα εκκλησία να βοηθήσω, αλλά δεν είχα ταξίδι και το ζόρι που αυτό σημαίνει. Σήμερα σηκώθηκα χωρίς ξυπνητήρι και άγχος αν θα προλάβω, κάτι που είχα να μου γίνει πάνω από έναν μήνα. Έφτιαξα μερικά πράγματα διότι όλα τα πράγματα δεν έχουν μπει στην τελική θέση τους και κατά τα άλλα ακολούθησα ένα πιο κανονικά πρόγραμμα. Μίλησα με τον ξάδερφό μου και όταν πάω να ψηφίσω θα τον δω. Για αύριο το σχέδιο, πέραν του γυμναστηρίου, είναι ανοιχτό. Ελπίζω να φέρω το σπίτι σε μεγαλύτερη τάξη ώστε όταν φέρω την επόμενη φουρνιά πράγματα να ξεκινήσω από καλό σημείο. Επίσης την Τρίτη με έχουν καλέσει για ένορκο, θα δω αν θα με πάρουν και πως. Πέραν τούτων ο προϊστάμενός μου άλλαξε φύλο και έγινε προϊσταμένη μου. Για μένα ναι ήταν σοκ αλλά το είχα ψηλιαστεί. Δεν μου είναι εύκολο να συμπεριφερθώ σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο όπως επιβάλλει το πρότυπο στην Καλιφόρνια αλλά δεν πρόκειται όμως να καθίσω και να κάνω βλακείες, το άτομο το σέβομαι και με έχει βοηθήσει επαγγελματικά. Προχωράω για την επόμενη φάση.

Η μετακόμιση εκτός Αμερικής των γονέων

 Οι γονείς μετακόμισαν εκτός του σπιτιού τους, όπως έχω γράψει αρκετές φορές. Λένε ότι όταν γίνουν πιο κανονικές οι τιμές των ακινήτων στην επόμενη ύφεση θα αγοράσουν άλλο σπίτι και αντί του 9 μήνες Αμερική 3 Ελλάδα που ήταν, θα κάνουν το ανάποδο, αλλά πιθανόν ως προς αυτό να αργήσουν. Αν μη τι άλλο αυτή τι στιγμή έχουν μεν αδειάσει το σπίτι αλλά ακόμα δεν έχει πωληθεί. Κάποια στιγμή το φθινόπωρο αργά, αν όχι χειμώνα, θα ξαναέρθουν Αμερική και θα μείνουν στο σπίτι μου για να κάνουν μερικές ακόμα δουλειές τους, αλλά δεν είμαστε εκεί ακόμα. Από δική μου πλευρά είμαστε στην προηγούμενη φάση, της αποχώρησης από το σπίτι τους. Πριν από το EDC ήμασταν σε φάση όπου είτε εγώ είτε αυτοί έρχονταν με γεμάτο αμάξι και μου έφερναν πράγματα. Όταν μιλάμε για πράγματα δεν μιλάμε για καναπέδες και κρεβάτια, αν και κάποια ψιλά έπιπλα καταφέραμε εν τέλει και μου έδωσαν. Υπάρχει βέβαια και το άλλο πρόβλημα με την μητέρα περισσότερο, ότι εγώ έχω το μεγαλύτερο σπίτι αλλά αυτοί τα περισσότερα πράγματα. Πάντως κάτι έχω κληρονομίσει και εγώ από τους γονείς, ούτε εμένα μου αρέσει να πετάω πράγματα. Μετά το EDC οι γονείς άρχισαν να μου έρχονται και μεσοβδόμαδα με πράγματα. Το σημείο καμπής έμελε να είναι η προηγούμενη Παρασκευή, όταν έφυγαν από Αμερική πετώντας. Την έντονα συναισθηματικά φορτισμένη ημέρα εκείνη αφότου κουβάλησα με ή και χωρίς την βοήθεια των γονεών (αφότου έφυγαν) τα πράγματα στον προσωρινό αποθηκευτικό χώρο απ'οπου θα πάρω όσα μπορέσω την επόμενη εβδομάδα που ανεβαίνω να ψηφίσω, εν τέλει φόρτωσα όσο μπορούσα το αμάξι τους, κοιμήθηκα όσο μπόρεσα από το άγχος και ήρθα σπίτι μου. Τα δύο αμάξια χοράνε στο γκαράζ αλλά δυστυχώς χτύπησα την πόρτα του δικού μου στην πλάγια πόρτα του γκαράζ με αποτέλεσμα βαθούλωμα. Δεν μου αρέσει καθόλου.

Το να κουβαλήσω τα πράγματα των γονέων και να τα αδειάσω είναι ολόκληρο ζήτημα μόνο του. Ωστόσο δεν ήταν το μόνο με το οποίο ασχολήθηκα: 'Οπως ανέφερα πιο πριν, είχα επίσκεψη από επιθεωρητή του Δήμουν λόγω του κήπου μου. Η τρίτη επίσκεψη έγινε την επομένη που γύρισα από τυος γονείς, μάλιστα Κυριακή βράδυ έπαθα φλασιά και βγήκα και κλάδεψα έναν θάμνο όταν συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν εντάξει και παρότι ενδιάμεσα μου πήρα έναν γεμάτο κάδο, το ξαναγέμισα μόνο με τα περισσευούμενα της προηγούμενης εβδομάδας. Μάλιστα σήμερα έκανα και την αυλή μου, και μετά συνειδητοποίησα ότι δεν την έχω κάνει όλη. Με το καλό την Πέμπτη θα την κάνω συν δύο τρία κλαδέματα που έχω συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται. Το άλλο κεφάλαιο ήταν ότι το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε πήγα στο Στόκτον για το περιφερειακό συνέδρια της ΑΧΕΠΑ. Δεν είχε κανέναν νέο, αυτό το ήξερα, αλλά είχα να πάω χρόνια και είπα να πάω. Όπως και με το EDC το είχε κλείσει πολύ πριν βγει καταπάνω μου η μετακόμιση. Πάντως την Παρασκευή, πριν φύγω, κατάφερα και άδειασα το αμάξι των γονέων πλήρως. Στο Στόκτον είχε νυχτερινό πρόγραμμα με ελληνική μουσική αλλά δεν μπόρεσα λόγω κούρασης καθόλου. Πραγματικά χρειάζομαι ξεκούραση. Γυρνώντας την Κυριακή έκανα μία ανάγκη μεγάλη που είχα αμελήσει διότι την προηγούμενη εβδομάδα είχε συννεφιά και ψιχάλισε κάπως: Έβαλα πλυντήριο. Σήμερα μόλις μάζεψα τα ρούχα και μπορώ να πω ότι θεωρητικά έστω έχω τελειώσει με αυτό το κεφάλαιο και είμαι έτοιμος να πάρω το επόμενο φορτίο των γονιών μου. Θεωρητικά πάντα, δεν είναι όλα σε τάξη, απλά δεν είμαι σε κατάσταση κρίσης. Πραγματικά προσβλέπω σε θεωρητική ξεκούραση αυτό το Σαββατοκύριακο, διότι όπως πάντα υπάρχουν μικρές δουλειές που έχουν να γίνουν. Όχι όμως πλέον τεράστιες αγχογόνες υποχρεώσεις. Μία απλή επίσκεψη των γονέων ή δική μου στο σπίτι τους μου ανακάτευε τα πράγματα. Θα δούμε τώρα πότε θα ισορροπήσω

Στο EDC για τρίτη φορά

 Προσπαθώ εδώ και καιρό να βάλω αυτή την ανάρτηση αλλά πραγματικά πνίγομαι από τις υποχρεώσεις. Ότι κενό είχα πήγα στους γονείς για να τους κουβαλήσω το σπίτι. Μέσα σε όλα είχα και έλεγχο στον κήπο μου με αποτέλεσμα αυτό να γίνεται πρώτη προτεραιότητα. Πραγματικά ήλπιζα ότι η μνήμη του EDC θα με κρατούσε ψηλά επί εβδομάδες όπως πιο πριν, αλλά δυστυχώς οι υποχρεώσεις το παραμέρισαν. Έρχεται λοιπόν εκείνη η Πέμπτη, από την αγωνία ξυπνάω νωρίς και έτσι ξεκινάω νωρίς για να βγάλω μετρητά. Θυμάμαι ότι σπίτι ξέχασα το φαϊ, γυρνάω και φτάνω δημαρχείο στην ώρα μου. Μετά όσο είμαι εκεί θυμάμαι ότι δεν έβαλα μέσα την σημαία μου. Έτσι το μεσημέρι την κοπανάω νωρίς και κατ'αρχήν πάω και βάζω καύσιμα και μετά πάω σπίτι για την σημαία, όπου βλέπω κλήση ότι ο κήπος θέλει διόρθωση: Έχω ξερά χόρτα συν είναι ψηλά οι θάμνοι. Γυρνάω στο γραφείο, παίρνω τηλέφωνο τον άνθρωπο και στήνω ραντεβού για μετά την επιστροφή. Στις 5 φεύγω κανονικά, δεν βρήκα σοβαρή κίνηση και σταματάω και τρώω Tulare. Επόμενο στόχος ήταν να σταματήσω στο Boron αλλά ήταν κλειστός ο σταθμός εξυπηρέτησης. Έτσι βγήκα στο Hinkley για να κάνω την ανάγκη μου, κατεβαίνω τον λοφίσκο της εξόδου και σταματάω στην άκρη. Απέναντι ήταν κάθετος δρόμος με δύο σπίτι και προβολέας από το ένα σπίτι με φωτίζει και με ενοχλεί. Εκ των υστέρων πιθανόν να είχαν σημαδεύσει και όπλο επάνω μου. Εγώ πάω πίσω από το αμάξι, κάνω την ανάγκη μου και μετά γυρνάω στο αμάξι μου. Όταν με βλέπουν να μπαίνω στο αμάξι, κλείνουν τον προβολέα. Μάλλον πείστικαν ότι δεν έχω πρόθεση να τους κλέψω. Συνέχισα μετά χωρίς επεισόδια και έφτασα στο Treasure Island προς τις 11 παρά. Λίγο μετά τις 11 μπήκα στο δωμάτιό μου και προσπάθησα να στήσω τον σταθερό υπολογιστή που έφερα, αλλά έχουν κάνει κάτι με την τηλεόραση και δεν σε αφήνουν να αλλάξεις την είσοδό της στο καλώδιο HDMI μου. 

Παρασκευή σηκώθηκα μετά 7 ώρες ύπνο, πάω έξω μερικές βόλτες, τρώω το μεσημέρι και το βράδυ. Πιο ενδιαφέρουσα η επίσκεψη στο Resorts World που είχε γίνει Hotel EDC. Μάλιστα μπαίνοντας έπεσα και στον Tiesto ο οποίος υπέγραφε αυτόγραφα δίπλα από ένα αγωνιστικό όχημα (δεν κάθισα να περιμένω). Προς τις 8 παρά παίρνω το αμάξι, πηγαίνω επάνω την Las Vegas Blvd αντί τον αυτοκινητόδρομο που έλεγαν οι οδηγίες και εν τέλει φτάνω να παρκάρω, προς τις 10. Η κίνηση φέτος ήταν τρομερή και τις 3 ημέρες. Πάω Kinetic Field και ήταν οι Sidepiece οι οποίοι δεν ήταν χάλια. Έμαθα εκ των υστέρων ότι αυτή την Παρασκευή 2 Ιουνίου ήρθαν στο Φρέσνο αλλά μου ήταν αδύνατον, ήμουν στο σπίτι των γονιών μου που έφυγαν για Ελλάδα εκείνη την ημέρα. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι φέτος άλλαξαν την διαρύθμιση. Άλλαξαν τους σταθμούς ενυδάτωσης, το που είχαν το ημερήσιο πρόγραμα με αποτέλεσμα να είμαι κάπως πελαγωμένος. Επίσης είχε παραπάνω κόσμο από πέρυσι αλλά περισσότερο φοβήθηκα το Σάββατο την πολυκοσμία. Κάθισα ως τις 4, καθότι ξεκίνησα στις 10, και γύρισα μετά διότι φοβήθηκα με το πάρκινγκ. Με είχαν βάλει κατά τρόπο που σχεδόν έκλεινα άλλον. 

Σάββατο σηκώθηκα μετά ένα τετράωρο, βγήκα και μου καθάρισαν το δωμάτιο, ξαναέπεσα και ξανασηκώθηκα αρκετές φορές, έφαγα ένα κανονικό γεύμα (εξού και χρειάζεται να φέρνω φαϊ από το σπίτι) και περίπου την ίδια ώρα με το Σάββατο πήρα το αμάξι και αυτή την φορά πήγα από αυτοκινητόδρομο. Η λογική μου ήταν ότι ναι μεν έχει κίνηση αλλά έχω και την μισή απόσταση. Αυτή την ημέρα δούλεψε. Την Κυριακή συνειδητοποίησα ότι οι μισοί στον δρόμο ήταν Uber και παρόμοια. Φτάνω πάλι στις 10 με σκοπό να κάτσω ως Sunrise Session με Afrojack στις 5 παρά, αλλά δεν έμελε να γίνει. Το Σάββατο είχα προσανατολιστεί, αλλά για να πάω από Kinetic Field εώς Quantum Fields με στάση για τουαλλέτα και νερό μου πήρε 40 λεπτά. Είχε το καλύτερο πρόγραμμα, είδα πχ Marshmello ο οποίος τόσο δεν μου άρεσε διότι είναι πολύ dubstep - headbanging και Tiesto, είδα David Guetta πλήρες σετ και όχι μισό όπως πέρυσι αλλά τρόμαξα όταν βγήκα από το Kinetic Field. Η ώρα πήγαινε 4 παρά αλλά ακόμα Οι σκηνές παραήταν γεμάτες και δεν άδειαζαν αρκετά. Θυμάμαι τέτοια ώρα τις προηγούμενες χρονιές να είχε αρχίσει να μειώνεται η πολυκοσμία. Το να περιμένω άλλα 45 λεπτά για τον Afrojack μου φάνηκε πολύ υπό εκείνες τις συνθήκες. Έτσι γύρισα στο ξενοδοχείο και κοιμήθηκα, όσο μπόρεσα.

Την Κυριακή προς μεγάλη μου έκπληξη η κίνηση ήταν χειρότερη. Πάντως πήγα από αυτοκινητόδρομο διότι πάρκαρα σε άσφαλτο και όχι σε χώμα όπως την Παρασκευή. Μπαίνονταν μέσα είχα χάσει τον Gareth Emery διότι ακόμα οδηγούσα πράγμα που με τσάντισε. Επίσης ήμουν κουρασμένος μετά δύο ημέρες χορό, έστω και αν χόρεψα λιγότερο από πέρυσι. Πάντως με Martin Garrix και άλλους πέρασα καλά. Η μεγάλη μου έκπληξη ήταν ότι αυτούς που έχασα την Παρασκευή μπορούσα να δω την Κυριακή, είχε ξανά τους ίδιους έστω και με διαφορετικό πρόγραμμα. Έφυγα σχετικά νωρίς διότι είχα και οδήγηση την επομένη.

Δευτέρα έλεγα ότι όπως με τους γονείς την εορτή των Ευχαριστιών θα περνούσα από τον χωματόδρομο για να αποφύγω την κίνηση πριν το Primm. Ωστόσο δεν είχε κίνηση! Πήγα καλά, έκανα το λάθος να μην βγω νωρίς στο Barstow και έτσι έπεσα εκεί σε λίγη κίνηση. Έφαγα Barstow, μετά έπεσα σε βροχή το Tehachapi και ύστερα από το Bakersfield σε φοβερή ζέστη. Γύρισα σπίτι νωρίς.

Η λογικότερη εξήγηση που δεν έπεσα σε κίνηση ενώ είχε παραπάνω κόσμο στο EDC είναι ότι ο κόσμος ήρθε με αεροπλάνο. Αν μη τι άλλο ήταν γεμάτο ομοφυλόφιλους με gay Αμερικάνικη σημαία, gay σημαία Μεξικού, gay σημαία Ταϊβάν και δεν μπορούσες να τους αποφύγεις. Ορισμένοι είχαν και φωτεινό σηματοδότη όπου έγραφα και εν οίκω τα οποία καλώ θα ήταν να μην τα είχαν εν δήμω. Σίγουρα είχε λιγότερους DJ από τις προηγούμενες δύο χρονίες αλλά δεν παύαν να ήταν ονόματα. Επίσης συνειδητοποίησα ότι σε τελική ανάλυση πήγα σε 3 stages από τις 8 + 4 μικρότερες διότι μόνο σε εκείνες είχε μουσική που μου άρεσε. Το πάλαι ποτέ κατάστημα που είχαμε στο Φρέσνο είχε κόσμο και από τα 8 stages εξου και δεν μου άρεσε πάντα ότι έπαιζε. Οι μουσικές γεύσεις μου μπορεί να είναι μάλλον μπανάλ για Ευρώπη, αλλά για Αμερική μάλλον εξηζητημένες. Αν μη τι άλλο, στο Kinetic Field ανάμεσα σε πιο ευρωπαίους έπαιζε και dubstep με αποτέλεσμα παρέες Κινέζων και παρόμοιων εθνικοτήτων να κάθονται και να παλαβώνουν από την μουσική που τους άρεσε, όπως έβλεπα ενώ έβγαινα διότι δεν μου άρεσε. 4 ημέρες αργότερα ξεκίνησε η πώληση εισιτηρίων για του 2024 και στις 3 μου ήρθε ότι είχαν σε μεγάλο βαθμό είχαν πουληθεί τα φτηνά. Έτσι πήγα από το γραφείο για να προλαβω, Σίγουρα θα ξαναπάω του χρόνου, απλά θα φροντίσω να κλείσω νωρίτερα ξενοδοχείο ώστε να πάω με λεωφορείο. Δεν άντεξα καθόλου την κίνηση.

Μετά το EDC

 Κανονική ανάρτηση για το EDC θα ακολουθήσει αργότερα. Η δυσκολία με το ταξίδι είναι το ότι έχω να συντονίσω διάφορα, σχετικά και άσχετα για να πάω. Λόγου χάρη η εβδομάδα του EDC εμελε να είναι αυτή που είχε δωρεάν Apple TV +. Έτσι κάθισα και είδα σε 3 ημέρες τα 10 επεισόδια του Foundation και το πρόλαβα, παρότι είχα να δω και το προτελευταίο επεισόδειο του The Flash. Αυτό όμως το οποίο δεν περίμενα ήταν κλήση από τον δήμο ότι ο κήπος μου έχει ξερά χόρτα. Πέμπτη πρωϊ ξυπνάω πολύ νωρίς από το άγχος, ξεκινάω πρώτα να βγάλω λεφτά και θυμάμαι ότι ξέχασα κάτι στο σπίτι. Γύρισα και πήγα γραφείο κανονικά, και μετά πάλι θυμήθηκα ότι ξέχασα την ελληνική σημαία μου σπίτι. Πάω το μεσημέρι και βλέπω την κλήση κολλημένη στην πόρτα. Γυρνάω γραφείο, παίρνω τον επιθεωρητή και κανονικά στις 5 φεύγω για το Λας Βέγκας. Πέρασα καλά το τετραήμερο, δεν έπεσα σε κίνηση σοβαρή ούτε στην αποχώρηση ούτε στην επιστροφή, ούτε καν στο Primm, αλλά ήταν κλειστός ο σταθμός αυτοκινήτων του Boron. Γυρνάω σπίτι, ο πράσινος κάδος ήταν άδειος επιτέλους, και πάλι βλέπω θυροκολλημένο νέο έντυπο συν μου ήρθε ταχυδρομικά, Επίσης μου ήρθε συστημένο να υπογράψω, αλλά δεν πήγα σήμερα, το θυμήθηκα με το που έφτασα Walnut Creek. Δεν βγήκα τόσο κουρασμένος όσο πέρυσι από το EDC, αλλά δεν ήμουν εντελώς περδίκι. Πάντως ξεκίνησα μαζεύοντας φύλλα και ξεκινόντας κλάδεμμα στους θάμνους. Συνειδητοποίησα όμως ότι χρειαζόμουν παραπάνω εργαλεία, δεν αρκούσε το μεγάλο κλαδευτήρι χαμηλά. Έτσι την Πέμπτη μετά το γύμναστήριο και καύσιμα πήγα Walmart να δω τι έχει. Δεν μου άρεσε τι είδα, αλλά πήρα χτες μεγάλη τσουγκράνα από το Home Depot. Πέραν τούτων Παρασκευή ήμουν πτώμα, σε σημείο που ένιωσα εξάντληση απλά οδηγώντας στη Shaw. Οι γονείς μου με πήραν τηλέφωνο την Τρίτη ότι με θέλουν σπίτι τους το τριήμερο να τους βοηθήσω με την μετακόμισή τους. Τους το είπα πάντως καθαρά, δεν μπορώ να έρθω Παρασκευή, δεν θα έχω ενέργεια που όντως ήταν η αλήθεια. Σήμερα λοιπόν το πρωϊ σηκώνομαι, πρωϊνό, ίντερνετ και μετά εκτός. Πρώτα ξεκίνησα με το παρτέρι στο βάθος να κόψω και να μαζέψω τα ξερά εκεί. Ύστερα μάζεψα φύλλα. Μετά φτάνω εκεί που Τρίτη - Τετάρτη τελείωσα, τον μεγάλο θάμνο. Κλαδεύω επιπλέον και μετά από πλάγιά του τα ξερά χόρτα. Συνεχίζω στον μεγάλο δρόμο, με κλαδευτήρι, τσουγκράνα και συλλέκτη φύλλων εώς το τέλος της περιουσίας μου. Ο πράσινος κάδος πάλι γέμισε ως επάνω παρά την συμπίεση. Όταν γυρίσω Δευτέρα θα μαζέψω τα επόμενα φύλλα που έπεσαν συν μετά την χορτοκοπτική. Έχω βάλει ραντεβού για επανέλεγχο Τετάρτη. 

Με το που τελείωσα την κηπουρική εργασία κάθισα λίγο και 3 ώρες οδήγηση στο Walnut Creek. Φτάνω στο σπίτι των γονιών μου και μετά από ξεκούραση βοήθησα τους γονείς να μαζέψουν πράγματα, να αποσυναρμολογήσουν βιβλιοθήκες και κουβάλησα τα πρώτα στο αμάξι μου. Η ιστορία με έθλιψε πολύ, οι γονείς μου φεύγουν. Ναι, επισήμως θα γυρίσουν σε μερικούς μήνες να ξεφορτωθούν ότι δεν μπόρεσαν, σε μερικούς μήνες μετά υποτίθεται ότι θα ξαναμπούν στην αγορά αλλά βλέπω το τι γίνεται. Οι γονείς μου έχουν διάδοχη κατάσταση, εμένα και την αδερφή μου. Εγώ δεν έχω και δεν έχω ιδέα πως να βρω. Πιο καλή ελπίδα είναι το συνέδριο της ΑΧΕΠΑ, αλλά όλα έχουν πάει άλλ' αντ' άλλων μετά την πανδημία. Που στο καλό κυκλοφορούν διαθέσιμες κοπέλες ούτε που έχω ιδέα. Προς το παρόν έχω δύο ταξίδια εδώ, ένα τώρα και μετά την άλλη εβδομάδα που θα πάρω το αμάξι τους σπίτι μου, συν όταν έρθω να ψηφίσω οι γονείς λένε να φροντίσουν να υπάρχουν πράγματα για να πάρω. Στην πράξη το να διαλύεται το σπιτικό των γονιών μου και να επιλέγω τι εγώ θέλω για μένα να κρατήσω δεν είναι ευχάριστο, και ας είναι καλά από πλευρά υγείας οι γονείς και ας είναι μαζί. Μου είναι θλιβερό.

Πριν το EDC

 Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο με επισκεύθηκαν οι γονείς κουβαλώντας ένα αμάξι πράγματα. Πάλι κουβάλησαν μόλις το ένα πέμπτο εώς ένα τρίτο από τα αντικείμενα του σπιτιού τους, απλώς αυτά είχαν πακετάρει και χωρούσαν. Το πρόγραμμα των γονέων είναι φλου αλλά είναι πλέον δεδομένο ότι έχω άλλη μία επίσκεψη όπου θα μου μεταφέρουν τα τελευταία. Δεν προλαβαίνουν άλλες διότι έχουν ήδη εισιτήριο για Ελλάδα και ημερομηνία όπου θα πουλήσουν το σπίτι τους. Ότι δεν χωρέσει στο φορτηγό στο επόμενο ταξίδι θα το έχουν δώσει αλλού. Θέλουν επίσης να έρθω να δουλέψω από τα μέρη τους την ημέρα που φεύγουν και μα γυρίσω την επομένη με το αυτοκίνητό τους. Πιθανόν να είναι γεμάτο πράγματα τους, δεν ξέρω καθόλου τι σχεδιάζουν, αν έχουν σχέδιο ακόμα φυσικά. Ένα είναι δεδομένο ότι κάπως πρέπει να βάλω πολύ περισσότερα πράγματα στο σπίτι μου και μάλιστα πλέον κανονικά έπιπλα, όχι απλά βιβλία και κουτιά. Βλέπουμε μετά πως θα μπορώ να κάνω πάρτυ στο μέλλον αν μου παραγεμίσει το σπίτι. Πάντως ως προς τα μελλοντικά σχέδια κάποιες γενικές ιδέες υπάρχουν. Εγώ πιθανόν να εμφανιστώ Ελλάδα κατά την εορτή των Ευχαριστιών και οι γονείς να είναι εδώ τα Χριστούγεννα. Και για τους δύο μας το σχέδιο είναι στον αέρα, απλά συνειδητοποίησαν οι γονείς ότι το να έρθουν σε δύο μήνες μετά το ταξίδι επιστροφής που έλεγαν είναι αδύνατον. 

Αυτή την εβδομάδα πήγα στον οφθαλμίατρο και έλαβα νέα συνταγή, αλλά όταν πήγαν από κάτω στον οπτικό είναι πλέον εκτός δικτύου διότι αλλάξαμε ασφαλιστικό παροχέα όρασης. Επίσης πήρα τηλέφωνο για να δω επιτέλους για το τζάκι και έχω μπροστά μου αρκετή δουλειά πριν το σημείο εκκίνησης. Πάντως είναι δεδομένο ότι προχώρησα σε αρκετά μέτωπα. Αυτό τώρα είναι το τελευταίο Σαββατοκύριακο μου στο Φρέσνο καθότι το επόμενο θα λείπω. Δυστυχώς δεν θα ψηφίσω, θα είμαι στο Λας Βέγκας και θα χορεύω στο EDC. Μπροστά μου έχω διάφορα μέχρι να φτάσω στο Las Vegas Speedway, ιδίως καθότι δεν μπόρεσα να κλείσω λεωφορείο και έχω οδήγηση μέσα στην κίνηση. Εντελώς τελευταία στιγμή βγήκε αν θέλω να πάω με λιμουζίνα μέσα από την αεροπορική βάση. Δεν έχω τέτοιο σχέδιο. Νιώθω πολύ κουρασμένος σήμερα σε σημείο που ανησυχώ για το άλλο Σαββατοκύριακο: πώς θα χορεύω αν είμαι κουρασμένος; Επίσης γιατί νιώθω κουρασμένος, δεν έκανα τόσο σοβαρά πράγματα αυτή την εβδομάδα. Θυμάμαι όμως και πριν 12 μήνες σε τέτοια φάση ήμουν και όλα πήγαν καλά. Πιστεύω το ίδιο και φέτος.

Διάβασα στο άσχετο για το ημερολόγιο της Άννα Φρανκ ότι ακριβώς επειδή το κοριτσάκι δεν ήταν κάποιο σημαντικό άτομο εξού και είναι τόσο σημαντικό το ημερολόγιό της. Επίσης πιθανόν στην ίδια να μην έμοιαζε τόσο σημαντικό το ημερολόγιό της όσο φαίνεται σε εμάς σήμερα. Μήπως άραγε οι αναγνώστες μου έχουν ανώτερη ιδέα ως προς το τι γράφω εδώ απ'ότι ο ίδιος; Μήπως γι'αυτό τον λόγο τότε ο Κύπριος φίλος είχε πει ότι του άρεσε πολύ να με διαβάζει; Επίσης τι να κάνει ο Κύπριος φίλος, καιρό έχω να ακούσω νέα του. Ας είναι καλά το παιδί.