Πλησιάζοντας στο τέλος

Σήμερα ήταν η τελευταία εργάσιμη πριν τα Χριστούγεννα. Φτάνοντας στο τέλος της περιόδου ήταν φυσικό να κάνω ταμείο. Από την Πέμπτη γενικά έπεσε η ψυχολογική μου διάθεση. Βασικός λόγος ήταν που μαγείρεψε η μητέρα μου φασόλια. Δεν είναι το πιο επιθυμητό φαϊ και ναι μεν εγώ της το ζήτησα, ο λόγος ήταν όμως ότι δεν είμαι ικανός να τα μαγειρέψω μόνος μου. Καθότι δεν ήταν τόσο ποθητό φαϊ, δεν ήμουν πρόθυμος να φάω επιπλέον μερίδα με αποτέλεσμα να είμαι πεινασμένος και κακόθυμος. Το να είμαι πεινασμένος σημαίνει λογικά ότι χάνω ταχύτερα βάρος, μόνο που παρότι χάνω όντως βάρος, παρότι χωράω σε ρούχα που δεν χωρούσα, επιμένει λίπος γύρω από την μέση. Όπως και πέρυσι χάνω βάρος πλέον κυρίως στην πλάτη και έχει ακόμα αρκετό για να φύγει. Αν από μπροστά πήρε πάνω από χρόνο, λογικά τόσο θα πάρει και από πίσω. Μαγική λύση απλά δεν υπάρχει και το μόνο θετικό είναι αυτό που είπε μία φίλη της αδερφής μου, ότι σε σχέση με πέρυσι απέκτησα μύες. Το δεδομένο πάντως ήταν ότι χτες και σήμερα ένιωθα πολύ κουρασμένος στην δουλειά. Στο τέλος όμως είμαι, τα Χριστούγεννα θα φάω κανονικά και ωραία. Μετά τα Χριστούγεννα προέκυψαν και ταξίδια που δεν περίμενα. Κατ'αρχήν μας προσκάλεσε φίλος των γονέων στο σπίτι τους στο Palm Springs για αλλαγή της χρονιάς. Καθότι ομως είχα ήδη κλείσει για το Σάββατο, έκλεισα να πάω μόνος με λεωφορείο όπου θα έχουν φτάσει την προηγουμένη το απόγευμα οι γονείς οδηγώντας. Την κρουαζιέρα το Σαββατοκύριακο που ακολουθεί την έχω ήδη αναφέρει. Την δύσκολη περίοδο της νηστείας θα ακολουθήσει μία περίοδος διασκέδασης. Ελπίζω και σε παραπάνω