Από την γκαραζόπορτα στο φεστιβάλ

 Την Παρασκευή γυρνώντας στο σπίτι, η πόρτα του γκαράζ δεν άνοιγε. Το πρόβλημα δεν ήταν μπαταρία στον ανοιχτήρι, σηκώνονταν μερικά εκατοστά και μετά ξαναέπεφτε. Το ίδιο συνέβαινε ότι το έκανα χειροκίνητα. Σάββατο πρωϊ πάω εκκλησία, βοηθάω να στηθεί το φεστιβάλ και ρωτάω άνθρωπο τι μπορεί να φταίει. Μου λέει να κοιτάξω το ελατήριο στο επάνω μέρος αν έχει σπάσει. Το κοιτάω και όντως, είχε σπάσει. Κυριακή τον ξαναβλέπω και μου προτείνει τεχνικό να καλέσω. Επίσης το Σάββατο πήγα και είδα για το τζάκι και μου έδωσαν στοιχεία ποιούς μπορώ να πάρω για να καθαρίσουν την καμινάδα. Δευτέρα στο γραφείο τηλεφωνώ για την γκαραζόπορτα και μου κλείνουν ραντεβού για την Τρίτη. Την Τρίτη δούλεψα σπίτι το απόγευμα (έπρεπε να είμαι στο γραφείο το πρωϊ) και στις 5 βγήκα εκτός και άρχισα να μαζεύω φύλλα. Βλέπεις την έχω πατήσει με το κουδούνι του σπιτιού να μην δουλεύει και έτσι είπα να είμαι εκτός για να βλέπω. Πιο πριν είχα διαβάσει λίγο εντός. Μετά μία ώρα να μαζεύω φύλλα, παραπάνω απ'ότι συνήθως το μεσημέρι αλλά πάλι χωρίς να έχω μαζέψει τα πάντα, έρχεται μύνημα και κλήση ότι μου έρχεται ο τεχνικός. Τελείωσα εκεί το μάζεμα, αλλιώς θα είχα μαζέψει όλα και τον περίμενα, πάλι έξω. Τον βάζω σπίτι, μετά στο γκαράζ και μου δίνει την τιμή. Δέχτηκα και άρχισε να δουλευέι. Ενδιάμεσα ήμουν μέσα στο σπίτι και σκούπιζα. Τελείωσε σε ένα ημίωρο και μετά δεν είχα κουράγιο να πάω στο γυμναστήριο. Δυστυχώς ενδιάμεσα μάλλον επιβεβαίωσα ότι η κατάψυξη δεν καταψύχει, μόνο κρυώνει. Πάει αυτή η δουλειά και μετά έχω επόμενες: το τζάκι, το ψυγείο και ο καυστήρας. Κανένα από τα τρία δεν επείγει αλλά είναι δεδομένο ότι έχουν να γίνουν. Φυσικά υπάρχουν ενδιάμεσα και τα χρόνεια και τα βάρη που σηκώνω χωρίς να μου ανοίκουν όπως τα πράγματα των γονιών. Κατά τα άλλα έστειλα μυνήματα να δω αν μπορεί να έρθει κανένας φίλος στο Λας Βέγκας παρέα.΄Επιτέλους έμαθα νέα από τον Κύπριο φίλο ο οποίος γύρισε στο νησί του. Μπράβο του. Ο ευεργέτης μου άλλαξε πανεπιστήμιο και είναι στο Baton Rouge. Δεν μπορεί κανένας τους να έρθει. Εγώ εδώ και βλέπω. Αύριο ξεκινά το φεστιβάλ. Το ότι πηγαίνω στο γυμναστήριο με εξαντλεί αρκετά ώστε να μην μπορώ να τηρήσω το σπίτι μου σε τάξη τον κανονικό καιρό. Το να είμαι εκεί τρεις ημέρες συνέχεια φυσικά και σημαίνει ότι θα είναι αδύνατον να φτιάξω το σπίτι. Το πάρτυ γενεθλίων που έχω στο σχέδιο με αναγκάζει να τελειώσω κάποια πράγματα κάποια ημέρα. Δεν έχει θα δούμε τι θα προλάβω, έχει θα τα κάνω αλλιώς το σπίτι θα είναι χάλια. Μετά όμως το φεστιβάλ