Ποσο σπιτι μου είναι ο Πειραίας;

Μετά από ένα μακρύ και κουραστικό ταξίδι, λόγω κυρίως της μεγάλης αναμονής στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης (11 ώρες!) έφτασα επιτελους στον Πειραιά. Το σπίτι ήταν πιο γεμάτο πράγματα απ'ότι το θυμόμουν, αλλά εν τέλει κατάφερα και έπεσα και κοιμήθηκα. Στην ώρα Ελλάδος προσαρμόστηκα μόλις χτές, ενδιάμεσα κοιμόμουν νωρίς και σηκωνόμουν ακόμα νωρίτερα. Ενδιάμεσα πέρασα Χριστούγεννα με την αδερφή μου και τον γαμπρό μου (και το θείο και ιδιοκτήτη του σπιτιού που μένουμε Πειραιά). Μετά πήγαμε στην Εύβοια όπου είδα το εξοχικό σε τι κατάσταση ήταν μετά 34 χρόνια. Φυσικά αντιμετώπισα και ένα μέγα μυστήριο, που προέρχονται όλα τα αντικείμενα που γεμίζουν το σπίτι. Η απλή απάντηση είναι ότι αυτή τη στιγμή αποθηκεύουμαι μερικά νοικοκυριά, αν με το καλό γυρίσω Ελλάδα στον Πειραιά θα καταλήξουν τα πράγματά μου και θα πάρουν χώρο που δεν υπάρχει. Δεν μπορώ να κάνω κατί ως προς αυτό, παραδοσιακά όταν κάναμε πάρτυ στο σπίτι καθαρίζαμε το σαλόνια και γενικότερα έβγαιναν πραγματα, έχει να γίνει πάρτυ Πειραιά χρόνια πλέον.

Αν και δεν έχω δει ακόμα πολλούς φίλους τουλάχιστον έκανα δουλειές. Πήγα στην εφοριά για αλγόριθμο, στον οφθαλμίατρο για φακούς επαφής, στη σχολή και είδα καθηγητή μου και συμφοιτητριά μου. Ο καθηγητής ο οποίος με είχε βοηθήσει να πάω Γαλλία έχει γίνει πλέον πρόεδρος του τμήματος. Μου είπε ουσιαστικά να μην ψάχνω Ελλάδα η υπόθεση είναι δύσκολη. Ο προϋπολογισμός του ΓΠΑ ήταν €4 εκ, τον περιέκοψαν στα 1,8, το 40% είναι ΔΕΗ και το ίδρυμα έχει δυσκολία να πληρώσει τον λογαριασμό του. Τόσο χάλια. Αυτό εξηγεί και γιατί οι τοίχοι είναι γεμάτοι συνθήματα, δεν έχουμε λεφτά πλέον να τους βάφουμε. Οι καθηγητές συνταξιοδοτούνται, φέτος φέυγουν κάπου 5, και δεν έχει την δυνατότητα να τους αναπληρώσει. Ωραιότερο όλων το ΓΠΑ δεν χρειάστηκε να διώξει διοικητικούς.

Γενικά το θέμα είναι πόσο ο Πειραιάς είναι πια σπίτι μου. Η οικογένια ποια δεν μένει εκεί, μόνο ο θείος μου. Οι φίλοι δεν έμεναν έτσι και αλλιώς, χώρια που έχω δυσκολία να τους βρω πια, σκορπιστήκαμε. Το σπίτι υπό την έννοια των τοίχων είναι εδώ αλλά αρκετά αγνώριστο από τα πράγματα. Το τοπίου του Πειραιά είναι το ίδιο, έχουν κλείσει πλατείες λόγω του μετρό, μαγαζιά ρούχων έχουν κλείσει αλλά σε αρκετά απο αυτά άνοιξαν φούρνοι, δεν είναι τόσο χάλια η πόλη και φυσικά είμαι δίπλα στην θάλασσα. Οι μισές γραμμές του λεωφορείου έχουν καταργηθεί, αυτό ήταν έκπληξη. Πάντως ο βασικός λόγος που λέω τον Πειραιά σπίτι είναι το πόσο αντιπαθώ το Blacksburg. Τα καλά του Πειραιά παραμένουν αναλλοίωτα, η οικογένια μόνο έχει φύγει

Τελεύταια νύχτα πριν το ταξίδι Ελλάδα

Αύριο το απόγευμα πετάω για Αθήνα. Καθότι το ταξίδι ξεκινά απο το αεροδρόμιο Dulles, το πρωί θα ξεκινήσω την οδήγηση για το αεροδρόμιο. Εν συνεχεία μετά από στάση Φρανκφούρτη φτάνω Ελλάδα. Τελευταία φορά που ήμουν Ελλάδα ήταν στις αρχές του 2011. Καιρός να δω πως έχει καταντήσει ο Πειραιάς μετά την κρίση. Ελπίζω και να βρω τους φίλους μου, αλλά μετά από τόσο καιρό δεν είμαι σίγουρος αν τα μέσα επαφής που έχω ισχύουν ή αν άλλαξαν ενδιάμεσα τηλέφωνα κλπ. Σε σχέση με άλλες χρονιές έχει πάει αρκετά καλύτερα η περίοδος μετά τα μαθήματα. Πέραν του ότι δούλευα (και το γεγονός ότι δεν έχω ακόμα φτάσει σε σταθερή μεθοδολογία που όντως λειτουργεί ακόμα με αγχώνει) είχα την τύχη ότι φέτος αρκετοί συνάδελφοι έχουν μείνει εδώ. Έτσι είχα κάπου να πάω και δεν περιφερόμουνα σαν την άδικη κατάρα στους άδειους δρόμους του Blacksburg. Μάλιστα λόγω της πολλής δουλειάς και του κρύου ελάχιστη ευκαιρεία είχα για να περπατήσω στην πόλη, όχι βέβαια πως έχει αλλάξει σοβαρα. Ένα νέο συγκρότημα κατοικιών οικοδομείται κοντά μου ενώ ένα γιαπί κοντά του ανακαινίζεται σε εστιατόρειο. Σε σχέση με το 2010 που έφτασα τα δύο νέα κτίρια στο κέντρο, το Chipotle και το ιρλανδικό μπαρ, είναι η κυριότερη διαφορά. Άνοξε και το νέο κέντρο τεχνών αλλά αυτό περισσότερο είναι μέρος του πανεπιστημίου. Το ίδιο το πανεπιστήμιο έχει αρκετά αλλάξει, καθότι ο προηγούμενος πρύτανης ήταν πρύτανης-κατασκευαστής. Ο χρόνος μου στο ίδρυμα τελειώνει. Έχω οριστικοποιήσει την ημερομηνία, όντως είναι η 14η Φεβρουαρίου και ώρα 1 το απόγευμα. Το θέμα είναι να βρω αίθουσα που να μας χωράει όλους. Επίσης πρέπει και να γράψω, με περιμένει αρκετή δουλειά στην Ελλάδα ιδίως διότι δεν έχω και το λογισμικό να κανω έρευνα. Όταν με το καλό ηρεμήσω από το ταξίδι (θα γίνει ποτε;) θα αρχίσω να κοιτάω και τα κείμενά μου. Και διακοπές και διάβασμα.

Παρουσίαση στις 14 Φεβρουαρίου;

Η εβδομάδα πολύ πιο ευχάριστα από το αναμενόμενο. Τις προηγούμενες εβδομάδες έκανα μεν πολύ δουλειά αλλά στο τέλος έβγαινα πτώμα. Έβαζα να γίνει κανένας μεγάλος υπολογισμός και μετά καθόμουν, αδυνατούσα ενδιάμεσα να κάνω παραγωγική εργασία. Την Δευτέρα ενώ καθόταν ο υπολογιστής και μετέτρεπε σε ράστερ τον αριθμό καμπύλης, εγώ έστειλα καμία δεκαριά αιτήσεις εργασίας. Την προηγούμενη εβδομάδα απλά θα καθόμουν, αδυνατόντας να κάνω κάτι ουσίας. Φυσικά δεν σημαίνει αυτό ότι έχω μόνο ένα πράγμα να κάνω, ασχολήθηκα και με το καθεστώς μου το άλλο εξάμηνο. Για να είμαι σε defending status πρέπει να έχω κανονίσει και την ημερομηνία της υποστήριξης. Μετά από αρκετό ποδαρόδρομο σήμερα φαίνεται ότι η ημέρα που βολεύει όλους είναι η 14η Φεβρουαρίου, αλλά πρέπει να το επιβεβαιώσω και γραφειοκρατικώς. Προς το παρόν έχω μερικές καλές ιδέες με το πως θα λύσω τα προβλήματα της έρευνάς μου, αλλά η εφαρμογή τους θέλει υπολογιστικό χρόνο. Αν είναι να παρουσιάσω εκείνη την ημέρα, οφείλω να έχω έτοιμο το γραπτό την 31 Ιανουαρίου. Να δούμε τι θα βγει ενδιάμεσα, θα έχω αρκετά τουλάχιστον ώστε το χειρόγραφο να είναι αποδεκτο; Ασ αφήσουμε κατά μέρος το άγχος για την δουλειά μετά...

Παρεπιπτόντως πρόσεξα κάτι για την ελληνική οικονομία το οποίο μου προκάλεσε ενδιαφέρον. Αυτή τη στιγμή προβλέπεται να συρρικνωθεί το 2013 κατά 3% ενώ είχα τον προηγούμενο μήνα αντιπληθωρισμό 2.9%. Αυτό που αναρωτήθηκα είναι η συρρίκνωση ΑΕΠ αν είναι ονομαστική ή αποπληθωρισμένη (ή μάλλον στην περίπτωση μας πληθωρισμένη). Είχαμε συρρίκνωση του ονομαστικού ΑΕΠ 6% με αποπληθωρισμό 3% ή είχαμε συρρίκνωση ΑΕΠ κατά 3% που με παρόμοιο αποπληθωρισμό σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε φέτος Ιαπωνικού τύπου ανάπτυξη όπου ο αντιπληθωρισμός είναι ταχύτερος από την ανάπτυξη με αποτέλεσμα να θεωρείται ότι έχουμε άυξηση ΑΕΠ; Κάποια στιγμή πρέπει να διευκρινιστεί

Σκότωσε η Μαφία τον JFK;

Αυτο το Σαββατοκύριακο δεν είχα φοβερή δουλειά ή διάβασμα και έτσι επιτέλους ξεκουράστηκα. Μετά τα δύο χτεσινά πάρτυ έστειλα σήμερα 3-4 αιτήσεις για δουλειά. Νωρίτερα, καθότι δεν βιαζόμουν, είδα και ένα αρκετά ενδιαφέρον ντοκυμανταίρ στο Military Channel. Από όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που έχω δει αυτή ήταν σίγουρα η ρεαλιστικότερη, και έτσι κάθισα μετά και την έψαξα.

Η συμφωνία που βγήκε από την Κρίση της Κούβας ήταν ότι ο Κάστρο θα επέτρεπε επιθεωρητές του ΟΗΕ να ελέγχουν αν όντως έχουν απομακρυνθεί οι πυρηνικές κεφαλές (που εν τέλει δεν απομακρύνθηκαν παρά μόνο το 1992) και σε αντάλαγμα οι ΗΠΑ δεν θα ανέτρεπαν τον Κάστρο. Ο Κάστρο δεν τήρησε την συμφωνία, που σε τελική ανάλυση δεν διαπραγματεύτηκε ο ίδιος αλλά οι δύο υπερδυνάμεις μεταξύ του. Φαίνεται ότι το νούμερο 3 του κομμουνιστικού καθεστώτος, ο αρχηγός του Στρατού Αλμέιντα (Juan Almeida Bosque) ετοίμαζε από μόνος του πραξικόπημα και έκανε διερέυνηση προς τον Κέννεντυ να δει να υπάρχει υποστήριξη. Ο Κέννεντυ δέχτηκε και κράτησε κατά το δυνατόν πιο κλειστό τον κύκλο διότι η υπόθεση του Κόλπου των Χοίρων προδόθηκε διότι το μυστικό είχε αποκαλυφθέι σε πολλούς με αποτέλεσμα να το ακούσει και ο Κάστρο. Το ήξεραν οι αδερφοί Κέννεντυ και πολύ λίγοι άλλοι. Τώρα η CIA είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Μαφία για να δολοφονήσει τον Κάστρο, την είχε πληρώσει μάλιστα. Ωστόσο ο Σαντο Τραφικάντε, νονός της Φλόριντα και με τις καλύτερες επαφές στο νησί, δεν επέτρεψε να γίνει ο φόνος παρότι ιδίως τα πρώτα χρόνια ο Κάστρο κυκλοφορούσε αφύλακτος στο νησί. Ο Μπόμπυ Κέννεντυ ως Υπουργός Δικαιοσύνης είχε εξαπολύσει μάχη κατά της Μαφίας παρότι είχε βοηθήσει να εκλεγεί ο αδερφός του και παρότι, σε άγνοια και των δύο αδερφών, συνεργάζονταν μαζί της η CIA. Μάλιστα φαίνεται ότι δύο πράκτορες διέρρευσαν ότι υπήρχε σχέδιο δολοφονίας ή/και πραξικοπηματος στην Μαφία. Είναι δεδομένο ότι οι αρχιμαφιόζοι μισούσαν τους Κέννεντυ και μάλιστα το FBI σε πολλές παρακολουθήσεις τους είχε πιάσει να λένε ότι πρέπει να τους σκοτώσουν. Συμφωνα με την θεωρία η οποία εκδόθηκε σε βιβλίο το 2006 το επικείμενο πράξικόπημα ήταν η τέλεια ευκαιρία. Μαφιόζοι έπεισαν τον κομμουνιστή Oswald ότι ήταν πράκτορες του Κάστρο και ότι έπρεπε να αποτρέψει το σχέδιο δολοφονώντας τον JFK. Εν συνεχεία, καθότι φαίνονταν ότι καταλάβαινε γρήγορα ότι στην πραγματικότητα δεν είχε μιλήσει με κομμουνιστές (σύμφωνα με την θεωρία αυτό συνέβει όταν είπε ότι δικηγόρος του ήταν ένας γνωστός αριστερός δικηγόρος ο οποίος όμως αρνήθηκε να τον εκπροσωπίσει, δείχνοντας ότι δεν ήταν η αριστερά πίσω από την συνομωσία) έστειλαν τον Ρούμπι, το τέλειο άτομο που θα μπορούσε να εισδήσει στην αστυνομία να τον ησυχάσει δολοφονόντας τον. Πράγματι η θεωρία λογικά στέκει. Είναι πιο πειστική η ερμηνεία ότι ο κομμουνιστής Oswald δολοφόνησε τον μάλλον αριστερό (για τα αμερικανικά δεδομένα) Κέννεντυ για να προστατεύσει την Κουβανική Επανάσταση παρά επειδή έτσι του κατέβηκε και ήταν Ηρόστρατος. Τώρα η συγκεκριμμένη θεωρία επίσης λέγει ότι ο άνθρωπος που το οργάνωσε ήταν ο αρχιμαφιόζος της Νέας Ορλεάνης Carlos Marcello ο οποίος το παραδέχτηκε σε συγκρατούμμενο του το 1985 (ο οποίος ήταν πληροφοριοδότης του FBI και τα κατέθεσε όλα ενόρκως και με πολύγραφο στην υπηρεσία). Ο λόγος που επί τόσα χρόνια η υπόθεση κρατήθηκε μυστική ήταν για να καλύψουν τον Κουβανό στρατηγό. Συμφωνα με την συγκεκριμμένη θεωρία υπήρχε δεύτερος πυροβολητής στον γρασιδενιο λόφο (αμφιβάλλω) και επίσης είχαν γίνει άλλες δύο απόπειρες με την ίδια μέθοδο, μία στο Σικάγο που εν τέλει απετράπη λόγω της σπιτονυκοκοιράς που νοίκιαζε και μία στην Τάμπα που ο Σάντο Τραφικάντε δεν επέτρεψε να γίνει.

Πραγματικά ενώ έκανα αιτήσεις για δουλειά, άρχισα να κοιτάω τι λέει το ίντερνετ για την θεωρία αυτή. Το βιβλίο βγήκε το 2006 και το ντοκυμανταίρ που είδα το 2009. Το μόνο επιπλέον από το βιβλίο ήταν ότι βγήκε ο πληροφοριοδότης, ο οποίος είναι πια άνω των 80, και είπε την ιστορία του με λεπτομέρειες για το τι του έλεγε ο Marcello. Κατά τα άλλα ο συγκεκριμμένος άνθρωπος είχε κατηγορηθεί (αν και με λιγότερες λεπτομέρειες) ενώ ζούσε για την δολοφονία, εμφανίζεται μάλιστα και στα πρακτικά της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του 1979 όπου λέει ότι δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις (αλλά βέβαια δεν ήξεραν για τυχόν πραξικόπημα στην Κούβα). Πάντως ο δικηγόρος έβγαλε βιβλίο ότι του είχε μεταφέρει αυτός απόφαση σε συνεργασία με τον Jimmy Hoffa ότι κανόνισαν να δολοφονήσουν τον Κέννεντυ, χωρίς λεπτομέρειες γισ το σχέδιο. Τώρα ο Κουβανός στρατηγός πέθανε το 2009. Όταν βγήκε το όνομά του στην 2η έκδοση του βιβλίου το 2007 ο Φιντέλ είχε ήδη παραδώσει την εξουσία στον Ραούλ και ο Αλμέιντα ήταν πολύ γέρος. Υπάρχει η υπόθεση στο ίντερνετ ότι ο Φιντέλ δεν τον καρατόμησε διότι δεν είχε άλλους σοβαρους αφροκουβανούς συνοδοιπόρους και χρειάζονταν να δώσει το μύνημα ότι το καθεστώς ήταν ανοιχτό σε όλους. Σε κάθε περίπτωση κηδεύτηκε το 2009 με τιμές ήρωα. Ο εισαγγελέας Γκάρισον στην Νέα Ορλεάνη βρήκε στοιχεία (η έρευνα Γκάρισον είναι το αντικείμενο της ταινίας JFK του Όλιβερ Στόουν) και μετά την δίκη δολοφονήθηκαν μάρτυρες επειδή υπήρχε εμπλοκή του τοπικού υποκόσμου. Πραγματικά με βάση τα όσα έχω δει στέκει, αλλά υπάρχει το πρόβλημα ότι πέραν του βιβλίου που περιέγραψε την θεωρία δεν υπάρχει στον ίντερνετπολύ κουβέντα για την υπόθεση. Εάν η θεωρία των δύο Ηροστράτων (Oswald, Ruby) δεν στέκει, αυτή είναι η πιθανότερη να ισχύει

21 Φεβρουαρίου ημέρα κρίσεως;

Την Δευτέρα έδωσα την τελευταία μου εξέταση για μάθημα ως φοιτητής. Την Τετάρτη συμμετείχα στην παρουσίαση του ερευνητικού προγράμματος από το οποίο χρηματοδοτείται και η ερευνά μου στον χρηματοδότη, ο οποίος δήλωσε ότι αγόρασε περυσι $1 δις καρπούς για ζωοτροφή. Έκτοτε η μόνη υποχρέωση μου είναι να αποφοτήσω. Καθότι είμαι με defending status πρέπει έως την τρίτη Παρασκευή του εαρινού εξαμήνου να έχω ορίσει την ημερομηνία υπεράσπισης, και 2 εβδομάδες αργότερα να έχω όντως παρουσιάσει. Αυτό σημαίνει 21 Φεβρουαρίου. Σταδιακά ο καθηγητής μου καταπιάνεται με την έρευνά μου, βλεπουμε τι λειτουργει και τι όχι και πλέον ξέρω τι οφείλει να γίνει. Καθίσαμε σήμερα και είδαμε τι πάει λάθος με την απορροή. Συμπέρασμα, πρέπει να αλλάξουμε τους κανόνες με τους οποίους επιλέγεται η νέα γεωργική γη, αλλιώς γίνεται η υπόθεση ότι τα νέα χωράφια θα έχουν σύστημα στράγγισης, κάτι το οποίο απαγορεύει πλέον η νομοθεσία. Το πρόβλημα είναι βέβαια ότο ορισμένα από τα δάση στη Βόρεια Καρολίνα έχουν σύστημα στράγγισης ήδη, αλλά δεν ξέρουμε ποιά. Τέλος πάντως έχω να κάνω από Δευτέρα τα ίδια πράγματα ξανά μανά. Για την πρώτη δημοσίευση τα επανέλαβα ήδη 3 φορές πριν φτάσω στο σημείο όπου είμαι. Εντοπίστηκε όμως πρόβλημμα με τους υπολογισμούς της διάβρωσης, η τιμή είναι υπερβολική. Ας δούμε αυτό πως λύνεται...

Πάντως είμαι στο πρώτο Σαββατοκύριακο εδώ καιρό όπου δεν έχω υποχρέωση να κάνω κάτι, εκτός από το να κοιτάξω για δουλειά. Έχω πρόσκληση για 2 πάρτυ αύριο και ένα το άλλο Σαββατοκύριακο. Σε 10 ημέρες επιτέλους πετάω Ελλάδα. Συνεπώς έχω 1 + 1,5 + 3 εβδομάδες έρευνα εώς ότου ορίσω την παρουσίασή μου (οπότε λογικά οφείλω να έχω δώσει το κείμενο στους καθηγητές) και μετά άλλες 2 για την παρουσιάση. Μέσα σε αυτό χρόνο περισσότερο έχω να κάνω υπολογισμούς παρά να λύσω προβλήμματα μεθοδολογίας (αν και πάντα υπάρχει η διάβρωση) οπότε κάτι γίνεται. Πάλι καλά που έχω γράψει κάτι για το τι έχω κάνει και δεν χρειάζεται να γράφω από το 0, απλά να τροποποιήσω. Είδομεν...

Το τελευταίο ταξίδι στην Charlotte (τουλάχιστον ως φοιτητής)

Η εορτή της Ημέρας των Ευχαριστιών είναι από τις ελάχιστες οικογενειακές εθνικές εορτές των ΗΠΑ. Όταν δεν είσαι με την οικογένειά σου είναι δεδομένο ότι η ημέρα πονάει, αν μη τι άλλον κατά την διάρκεια των εορτών αυξάνονται οι αυτοκτονίες. Ωστόσο σε αυτή την πόλη οι ξένοι φοιτητές τουλάχιστον συσπειρωνόμαστε για να περάσουμε πιο οικογενειακά, και αυτό έγινε και φέτος. Βρήκα συνάδελφο ο οποίος επίσης ήταν μόνος (και διαθέσιμος) και κανονίσαμε να πάμε για δείπνο και βόλτα μαζί ανήμερα. Τα σχέδια όμως ανατράπηκαν με ευχάριστο τρόπο, μας προσκάλεσε συνάδελφικό ζευγάρι σπίτι τους και είχαμε το γεύμα όλοι οι Ελληνες μαζί. Πιο πριν είχαμε κατέβει στα μαγαζιά και είδαμε το σόου με τα ψώνια, η Μαύρη Παρασκευή έχει καταλήξει πια ημέρα των Ευχαριστιών. Εκει που πριν 10 χρόνια τα καταστήματα άνοιγαν στις 4 το πρωϊ της επομένης της ημέρας των Ευχαριστιών για τα ψώνια των Χριστουγέννων, πλέον ανοίγουν αργά ανήμερα. Έτσι κατεβήκαμε στο σόου (και κάναμε και κάτι λίγα ψώνια) και μετά ανεβήκαμε στο δείπνο. Την επομένη πήγαμε όπως είχαμε προγραμματίσει Charlotte.

Ξεκινήσαμε μάλλον νωρίς, οδήγησα κάτω λίγες ώρες και φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Απεδείχθει το φτηνότερο ξενοδοχείο επειδή είχαν ξεκινήσει έργα ανακαίνησης. Πήγαμε στο κτίριο και μετά ανεβήκαμε στο κέντρο και φάγαμε μεσημεριανό, καθότι check in ήταν στις 3. Μετά από φαΐ και βόλτα στο κέντρο ανεβήκαμε στο δωμάτιο, κάθισα λίγο και μετά πήγα δίπλα βόλτα στα μαγαζιά, έτυχε να είναι το ξενοδοχείο 3 τετράγωνα από το Trader Joe's. Ψώνισε ο συνάδελφος κάτι λίγα, δειπνήσαμε και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου είχε πέσει το ρεύμα. Κοιμήθηκα λίγο και μετά πήγαμε πάλι βόλτα στο κέντρο εώς ότου γυρίσει το ρεύμα, αν μη τι άλλο δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι χωρίς ρεύμα στο δωμάτιο. Γυρνάμε και βλέπουμε την πυροσβεστική, ο λόγος που είχε πέσει το ρεύμα ήταν ότι είχε εκδηλωθεί πυρκαγιά στον μετασχηματιστή η οποία φαίνεται αναζωπυρώθηκε. Μασ εκκένωσαμ λοιπόν και μας πήγαν στο διπλανό ξενοδοχείο όπου μείναμε δωρεάν, ούτε το πρώτο δωμάτιο χρεώθηκε. Βγήκαμε στο κέντρο, εγώ χόρεψα αλλά εν αντιθέσει με πριν 3 χρόνια δεν είχε κόσμο. Πάντως διασκεδάσαμε, γυρίσαμε στο δωμάτιο και την επομένη το πρωϊ (για την ακρίβεια στις 1200 που επιβάλονταν check out) φύγαμε, πήγαμε για ψώνια και γυρίσαμε σπίτι. Έκτοτε έχουν συμβεί αρκετά σπίτι αλλά εγώ κάθισα και έγραφα εργασίες και τελείωνα για να αποφοιτήσω. Ακόμα έχω δουλειά να κάνω αλλά τουλάχιστον μετά την αυριανή εξέταση τελείωσαν τα μαθήματα. Επιτέλους σήμερα κατάφερα για πρώτη φορά μετά μήνες να κάνω αιτήσεις για δουλειά, έχω πλέον χρόνο για τέτοια.

50 χρόνια απο τη δολοφονία JFK, 50 χρόνια Doctor Who

Ξέρω πολύ καλά ότι οι συνήθεις αναγνώστες του ιστολογίου δεν συμπαθούν τις αναρτήσεις γενικού περιεχομένου και προτιμούν πιο προσωπικά νέα. Γι'αυτούς έχω να πω ότι κατ'αρχην το Σάββατο βγήκα επιτέλους στην πόλη και χόρευα (με 5 ξανθιές) και στραμπούληξα το πόδι μου από τον πολύ χωρό. Επίσης χτες το βράδυ ήρθε η ανακοινωση ότι πήρα πράσινη κάρτα και πριν μία ώρα ενημερώθηκα ότι κέρδισα τον φοιτητικό διαγωνισμό του συνεδρίου της Tampa. Ευχαριστηθήκατε;

Ο Νοέμβριος του 1963 έμελλε να είναι ιστορικός. Στις 21 Νοεμβρίου πεθαναν τόσο ο C.S. Lewis όσο και ο Aldous Huxley. Πραγματικά κανένας δεν το παρατήρησε λόγω αυτού που συνέβει την επομένη, η δολοφονία του Αμερικανού προέδρου John Fitzgerald Kennedy. Η αυτοκινητοπομπή του κατέβαινε τον δρόμο στο Dallas εώς ότου μερικοί πυροβολισμοί του έκοψαν το νήμα της ζωής. Η αστυνομία συνέλαβε έναν περίεργο κομμουνιστή ονόματι Lee Harvey Oswald ο οποίος πυροβόλησε από μία αποθήκη σχολικών βιβλίων 3 φορές στην αυτοκινητοπομπή. Ωστόσο η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στα δικαστήρια διότι ένας ιδιοκτήτης στριπτιτζάδικου που είχε σχέση με τη μαφία του Σικάγο τον πυροβόλησε ζωντανά στην τηλεόραση, μέσα στο αστυνομικό τμήμα ώστε η γυναίκα και τα παιδιά του να μην υποστούν την δίκη του δολοφόνου του πατέρα τους, Με τη σειρά του αυτός πέθανε από καρκίνο 2 χρόνια αργότερα. Εννοείται πως η επίσιμη εκδοχή δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική με αποτέλεσμα 50 χρόνια τώρα κυκλοφορούν θεωρίες συνομοσίας. Το πρώτο που αμφισβητήθηκε ήταν ότι ο Oswald ήταν ο μόνος που πυροβόλησε. Εμφανίστηκαν διάφορες εκδοχές ότι υπήρχε και δεύτερος σκοπευτής ο οποίος πυροβόλησε από τον παρακείμενο λόφο καλυμμένο με γρασίδι, συγχρόνως με τον Oswald. Ωστόσο ουδέποτε ανακτήθηκε κάλυκας ή κάποια άλλη απόδειξη ότι υπήρχε από εκεί πυροβολισμός. Μάλιστα καμιά δεκαρία αστυνομικοί ανέβηκαν τον λόφο με το που έπεσαν οι πυροβολισμοί αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Πάντως ο ασύρματος της αστυνομίας έπιασε έναν ήχο που έμοιασε με πυροβολισμό αλλά κάλλιστα μπορούσε να προέρχεται από την εξάτμιση αστυνομικής μοτοσικλέτας ενώ ουδέποτε ταυτοποιήθηκε ποιός ήταν ένας μυστηριώδης άνδρας που φορούσε μάυρα και κρατούσε ομπρέλα και εμφανίζεται στις φωτογραφίες. Πάντως την τελευταία δεκαετία διάφορα εγκληματολογικά ρεάλιτυ αναδημιούργησαν το σκηνικό και κατάφεραν να ρίξουν κανονικά την βολή που έριξε ο Oswald και να αναπαραγάγουν τα τραύματα με ικανοποιητική πιστότητα. Σε κάθε περίπτωση ο Oswald ήταν ακροβολιστής στους πεζοναύτες και επίσης είχε αγοράσει ταχυδρομικά την καραμπίνα του. Η γνώμη μου είναι ότι όντως αυτός έριξε την βολή. Αυτό που δεν απαντήθηκε ποτέ ήταν το γιατί.

Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι ο Oswald ήταν Ηρόστρατος. Αν μη τι άλλο οι περιγραφές, και από τις 2 πλευρές του συδηρού παραπετάσματος διότι για ένα φεγγάρι είχε αποστατήσει στην Σοβιετική Ένωση, ήταν ότι πρόκειτο για μοναχικό και περίεργο άτομο. Είχε δυσκολία να κάνει φίλους και παρέες. Ωστόσο και τέτοια σόι άτομα θα μπορούσαν να προβούν σε τέτοια πράξη όχι μόνο από εσωτερική ανάγκη αλλά και επειδή κάποιος τους ψυθίριζε στο αυτί. Το ερώτημα είναι ποιός. Στην αρχή έλεγαν ότι είναι οι κομμουνιστές ή οι Καστρικοί. Συν το χρόνο μάλλον διαψεύσθηκαν. Επόμενο σετ θεωρίων (όλες αυτές παρεπιπτόντως θεωρούν ότι ο μαυροντυμμένος μπορεί να ήταν ο πυροβολητής) είναι ότι είχαν εμπλεκεί οι μυστικές υπηρεσίες και ο Lyndon Johnson. Τουλάχιστον στα 50 χρόνια μάθαμε έστω και off the record τι λέει το απόρρητο αρχείο της CIA, ουσιαστικά μόνο αυτοί έχουν ακόμα κρυφά εγγραφα. Υπήρχε ένας Ελληνοαμερικάνος πράκτορας ονόματι Ιωαννίδης, τον οποίο τον έβαλε η CIA σύνδεσμο στην δεύτερη έρευνα του Κογκρέσου το 1979 για να θάψει την υπόθεση, ο οποίος ήξερε τον Oswald και το είχε προτείνει ως κατάλληλο άτομο για κάποιες επιχειρήσεις. Ωστόσο οργάνωσε η CIA την δολοφονία του Προέδρου; Αμφιβάλλω. Η CIA αντιπαθούσε φοβερά τον Bush τον νεώτερο. Ωστόσο δεν τον δολοφόνησε, απλά διέρρευσε εικόνες βασανιστηρίων από το Αμπού Γκράιμπ για να τον πλήξει πολιτικά. Αν ήθελε να τον καταστρέψει πολιτικά, μπορούσε κάλλιστα να στείλει στον Τύπο πληροφορίες για τα εξωσυζυγικά του (π.χ. Μέρυλιν). Για τον Τζόνσον η προθυμία του να αναλάβει την προεδρία και οι κινήσεις του ήταν πολύ πιο ύποπτες, αλλά και πάλι δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οργάνωσε την δολοφονία. Πιο ρεαλιστική εκδοχή είναι ότι η μαφία ήταν μπλεγμένη. Η δολοφονία του Oswald από τον Jack Ruby μάλλον συνηγορεί σε αυτό, ωστόσο και πάλι η υπόθεση είναι διφορούμενη. Σιγουρα ήταν το άτομο που ήταν πιο ικανό να μπει στο τμήμα, από την άλλη οι περιγραφές είναι ότι ήταν τόσο ικανός να κρατήσει μυστικά όσο και εγώ, δηλαδή καθόλου. Θα το είχε εμπιστευτεί η Μαφία για κάτι τόσο σοβαρό αν μετά το διαλαλούσε σε όλους; Μέχρι τώρα αυτή φαίνεται ως η πλέον ρεαλιστική θεωρία συνομοσίας, ότι η Μαφία του ψιθύριζε στο αυτί να πυροβολήσει τον Κένεντυ. Το ερώτημα είναι ποιός ήταν ο ψιθυριστής. Παρότι έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία με πηγές εντός και εκτός της μαφίας, ονόματα ουδέποτε εμφανίστηκαν παρότι περάσαν πενήντα χρόνια. Βέβαια από την άλλη ούτε ξέρουμε ποίος σκότωσε τον Hoffa ή άλλα άτομα που σκοτώθηκαν από την Μαφία.

Την επομένη της δολοφονίας, ενώ ο κόσμος μουδιασμένος προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται, στην Αγγλία έκανε πρεμιέρα μία παιδική σειρά επιστημονικής φαντασίας. Μετά από 26 σαιζον ακυρώθηκε, ακολούθησε μία αποτυχημένη προσπάθεια να επανέλθει το 1996 αλλά εν τέλει από το 2006 αναστήθηκε και έχει κατακτήσει φανατικό κοινό. Εν αντιθέσει με άλλες σειρές που το κοινό τους μικραίνει σε ηλικία, σε αυτή την σειρά μάλλον έχει μεγαλώσει σε ηλικία. Την 50η επέτειο είχε ένα επισόδειο το οποίο πρέπει να πω ότι ήταν εξαιρετικό. Μακάρι να αντέξει άλλα 50

Στο τέλος μάλλον πήρα την πράσινη κάρτα

Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ανάρτηση, Παρασκευή πρωί οι γονείς μου έφτασαν στην Ουάσιγκτον. Εγώ πάλι σηκώθηκα πολύ νωρίς (διότι την είχα πέσει νωρις) και πήγα στο γραφείο να δουλέψω. Μετά από γράψιμο πήγα στο μάθημα, έφαγα και πήγα και πήρα τους γονείς από το λεωφορείο που τους μετέφερε εδώ. Εν συνεχεία ξαναγύρισα στην δουλειά, πήγα σπίτι και ύστερα από διάφορα κατεβήκαμε Christiansburg και φάγαμε. Δυστυχώς, όσο και να ήθελα να περάσω με τους γονείς μου όλο το χρονικό διάστημα που ήταν, ήμουν υπερβολικά απασχολημένος με το μεταδιδακτορικό της NASA. Πήγαμε μεν στην εκκλησία, για ψώνια κλπ αλλά περισσότερο χρόνο πέρασα στο γραφείο μου παρά με τους γονείς μου. Τώρα είχαμε μιλήσει και συμφωνήσει και εν τέλει Τρίτη απόγευμα πήγαμε στη Βόρεια Βιρτζίνια όπου Τετάρτη πρωϊ τους πήγα στο αεροδρόμιο. Πριν φύγω από το γραφείο φρόντισα και τελείωσα όλα τα γραψίματα που ήθελα να στείλω στον καθηγητή, έστω και σε πρόχειρη μορφή, και έτσι οδήγησα και περάσαμε εκείνο το βράδυ μάλλον ευχάριστα. Κατεβήκαμε Reston Town Center το οποίο ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο το οποίο μπορει μεν να μην είναι μοναδικό και πρωτότυπο μέρος αλλά είναι πολύ ωραιότερο από το κλασσικό αμερικανικό βαρετό προάστειο. Ξαναπήγαμε και το πρωϊ της Τετάρτης και μετά γύρισα στο Blacksburg όπου πήγα στο γραφείο και δούλεψα, παρότι πτώμα. Από την στιγμή εκείνη, και καθότι περίμενα (και δυστυχώς ακόμα περιμένω) γραπτά σχόλια από τον καθηγητή περισσότερο κάθομαι παρά δουλεύω, όχι διότι δεν θέλω αλλά διότι έχω εξαντληθεί. Κάνω κάποιους χρονοβόρους υπολογισμούς (οι οποίοι θα συνεχιστούν και την άλλη εβδομάδα), κοιτάω εργασίες αλλά περισσότερο διαβάζω στο ιντερνετ. Παρεπιπτόντως και την προθεσμία για το μεταδιδακτορικό της NASA πρόλαβα και μετά έκανα αίτηση για ένα άλλο μεταδιδακτορικό στο JPL. Καθότι λοιπόν είχα και μαθήματα την Δευτέρα δεν μπορώ να πω ότι έχω καθίσει φοβερά, απλά εν αντιθέσει με την προηγούμενη υπερεντατική περίοδο κάνω πολύ λιγότερα. Αν μη τι άλλο είχα και ένα ακόμη ταξίδι, την συνέντευξη για την πράσινη κάρτα.

Έκλεισα το ίδιο ξενοδοχείο με την προηγμούμενη φορά πριν από σχεδόν δύο χρόνια και πάλι ξεκίνησα απόγευματινή ώρα για το ταξίδι. Αυτή τη  φορά η συνάδελφος που είχα δει δεν ήταν διαθέσιμη αλλά είδα και κάτι που δεν είχα δει ποτέ: διαστημική εκτόξευση με τα ίδια μου τα μάτια. Πύραυλος Minotaur που μετέφερε 29 δορυφόρους εκτοξεύτηκε την Τρίτη το βράδυ από το Wallops Island, ορατός φυσικά από το Portsmouth. Κάθισα 20 λεπτά στο κρύο για να δω τον πύραυλο να ανεβαίνει επί 20 δευτερόλεπτα σε ένα φοβερό κρύο, αλλά θα έλεγα ότι το άξιζε. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά. Σηκώθηκα πολύ νωρίς την επομένη και εν τέλει βρήκα το ξενοδοχείο, ήμουν στην ώρα μου. Η όλη συνέντευξη δεν διήρκησε ούτε 10 λεπτά, επανέλαβε τον κατάλογο των ερωτημάτων και μετά μου είπε ότι ελπίζει απόψε (την Τεταρτη) το απόγευμα να τελειώσει με την υπόθεση μου και να μου στείλει την πράσινη κάρτα. Η κάρτα προβλέπεται λοιπόν να φτάσει σε 2 εβδομάδες ταχυδρομικώς στο σπίτι. Σε κάθε περίπτωση μετά το Work Authorization έκλεισα και εισιτήριο για να πάω Ελλάδα τα Χριστούγεννα. Έκτοτε έχω βάλει τον υπολογιστή να τρέχει υπολογισμούς, αλλά υψηλού επιπέδου πνευματικές διεργασίες δεν είμαι ικανός να κάνω (αν και έχω αρχίσει να γράφω εργασίες). Αύριο με βλέπω να ξαναέρχομαι στο γραφείο και να γράφω αυτά που σήμερα αδυνατώ. Φυσικά όμως δεν σκοπεύω να χάσω τον Dr Who. Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια δολοφονήθηκε ο Κέννεντυ, σαν αύριο ήταν η πρεμιέρα του Dr Who και φυσικά υπάρχει ειδικό επεισόδειο αύριο. Βλεπουμε (κυριολεκτικά)

Ταξίδια και μη

Καθότι αύριο έχω το ταξίδι για το Norfolk για την πράσινη κάρτα, ας κάτσω να γράψω για τα προηγούμενα ταξίδια μου, πριν φύγουν από την μνήμη. Ενδιάμεσα ακούω και την συνέντευξη τύπου (σε μαγνητοσκόπιση) για την εκτόξευση του MAVEN. Το ταξίδι θα τολμούσα να πω ότι ξεκίνησε το Σαββατόβραδο, που βγήκα στην πόλη μόνος διότι είχα βαρεθεί που -λόγω ανωτέρας βίας- οι φίλοι δεν με είχαν βγάλει. Το να βγεις μόνος είναι καταθλιπτικό και μάλλον απεδείχθει πάλι. Γύρισα νωρίς, την έπεσα και το πρωί της Κυριακής πήγα στην βιβλιοθήκη όπου το ζευγάρι το οποίο με πήγαινε στην εκκλησία πριν αποκτήσω το όχημά μου με πήρε και με πήγε στην εκκλησία. Μετά με πήγαν στο αεροδρόμιο όπου απεδείχθει ότι το μισό αεροπλάνο είχε ανθρώπους που πήγαιναν στο συνέδριο. Η θέση μου τόσο στο aller όσο και στο retour έμελε να είναι δίπλα από μία ωραία κοπέλα από την Δασοπονία η οποία όμως έμαθα σήμερα έχει έτερον ήμιση. Άραγε δεν υπάρχει καμία κοπέλα στο College of Natural Resources and the Environment η οποία να είναι διαθέσιμη και να μην είναι Ινδή ή Κινέζα ή υπέρβαρή; Τέλος πάντων φτάσαμε στο St Petersburg Clearwater και πήρα ταξί για το ξενοδοχείο, το οποίο κόστισε $51! Μετά έτρεξα να προλάβω το λεωφορείο για το κέντρο ώστε να δω την αρχική συνεδρία αλλά το έχασα, και το επόμενο ήταν μία ώρα αργότερα. Εν τέλει έμελε να είναι αυτό ότι χειρότερο μου συνέβει στο συνέδριο, δηλάδη το συνέδριο πήγε πολύ καλά. Πήρα το επόμενο λεωφορείο και ναι μεν έχασα την πρώτη συνεδρία αλλά πήγα μετά στην κοινωνική δεξίωση για τους μεταπτυχιακούς.

Ως συνήθως έμελε να είναι η πιο ενδιαφέρουσα κοινωνική εκδήλωση. Πρώτα είχα δύο δωρεάν ποτά συν φαϊ ελαφρό, και μετά πήγα με τους δασοπόνους για άλλο ποτό αλλού. Γύρισα στο ξενοδοχείο και κοιμήθηκα πολύ νωρίς. Έμελε σε όλο συνέδριο και να κοιμάμαι νωρίς (10-11) και να ξυπνάω νωρίς (πριν τις 7). Σηκώθηκα νωρίς, έφαγα το καλό πρωινό του ξενοδοχείου και πήρα το πρωινό λεωφορείο για το κέντρο. Την Δευτερα ευτυχώς δεν είχα την παρουσίαση μου (ήταν την Τρίτη) και έτσι πήγαινα από συνεδρία σε συνεδρία. Στο τέλος της ημέρας ήταν η εκδήλωση δικτύωσης των φοιτητών η οποία λόγω της ημέρας και ώρας απέτυχε, ούτε 20 άτομα. Τέλος πάντων γύρισα σπίτι, είδα την παρουσίασή μου και την έπεσα νωρίς. Την Τρίτη σηκώθηκα πάλι νωρίς, πήγα και είδα μισή συνεδρία και μετά έφυγα στην μέση για την δικιά μου. Παρουσίασα τελευταίος και θα έλεγα πήγε καλά. Μετά έφαγα και παραδόξως δεν είχε πολλές ενδιαφέρουσες συνεδρίες το απόγευμα.Πήγα σε μία που με ενδιέφερε οριακά και πολύ δύσκολα συγκρατήθηκα από το να κοιμηθώ. Η πρωινή έγερση με διαλύει, όφειλα να το προέβλεπα. Βγήκα από το συνεδριακό κέντρο και περπάτησα στο κέντρο της πόλης. Γύρισα το αργότερα σε ένα ξενοδοχείο όπου είχε συνεδρίες και όπου η Monsanto προσέφερε γεύμα για τα μέλη της επιτροπής των μεταπτυχιακών και τους Golden Opportunity Scholars. Ευτυχώς το φαΐ το μαγείρεψε το ξενοδοχείο, αλλιώς κάπου εδώ θα είχα την τερατογέννεση. Μετά ήταν η έξοδος που ετοίμασε το πανεπιστήμιο μου. Στο τέλος, αρκετά εξαντλημένος, γύρισα στο ξενοδοχείο και την έπεσα πολύ χαρούμενος. Την επομένη τα χαράματα σηκώθηκα και είχε το πρωϊνό των μεταπτυχιακών, το οποίο δεν ήταν τόσο καλό όσο του ξενοδοχείου. Ωστόσο ήταν γεύμα εργασίας. Μετά από συζήτηση είχε 4 ημι-ενδιαφέρουσες συνεδρίες. Πήγα σε αυτή που ήταν πιο κοντά στην αίθουσα όπου ήμουν και έμελε να είναι η τυχερή μου. Σε μία από τις τελευταίες παρουσιάσεις ο ομιλιτής περιέγραψε κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνω για διδακτορικό και είπε ότι ψάχνει για postdoc. Του είπα ότι ενδιαφέρομαι, το κακό όμως είναι ότι έλεγε μόνο Αμερικανούς πολίτες. Του είπα ότι η NASA και η EPA παίρνει postdocs μη Αμερικανούς πολίτες και μου είπε ότι θα το κοιτάξει, ιδίως από την στιγμή που δεν χρειάζομαι Η-1Β λόγω πράσινης κάρτας (όπου πάω αύριο για την συνέντευξη). Μετά ακολούθησαν απογευματινές συνεδρίες, ένα focus group και η τελική συνεδρία. Γύρισα στο ξενοδοχείο, κοιμήθηκα και την επομένη το πρωϊ πηρα δύο λεωφορεία και περπάτησα και 30 λεπτά στο γρασίδι για να φτάσω στο αεροδρόμιο, καθότι δεν είχε κάποιο λεωφορείο που να έφτανε εντός. Πέταξα πίσω, πήρα το λεωφορείο σπίτι και πήγα παρεπιπτόντως στο γραφείο, όπου είδα και έναν καθηγητή για να μου δει την ερευνητική πρόταση που έτοίμαζα για το πρόγραμμα Postdoc της NASA. Πήγα σπίτι, ήμουν λίγο στο ίντερνετ και μετά πολύ νωρίς την έπεσα στο κρεββάτι. Την επομένη θα έρχονταν, και εν τέλει ήρθαν κανονικά, οι γονείς μου. Αλλά αυτή η ιστορία είναι για την επόμενη ανάρτηση

Τέλος, τέλος, τέλος

Έχουν περάσει 2 εβδομάδες από την τελευταία ανάρτηση. Ο λόγος που δεν είχα νωρίτερα είναι απλός, ήμουν πολύ απασχολημένος. Έχω τουλάχιστον φτάσει σε ένα προσωρινό τέλος σε ορισμένες εργασίες και έτσι έχω πάλι χρόνο, αλλά δεν παύω να είμαι εξαντλημένος. Πραγματικά, όταν γύρισα στο σπίτι είδα τους κάδους έξω λόγω Πέμπτης (τα σκουπίδια μαζεύονται Παρασκευή πρωϊ στην γειτονιά μου) και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έφτασε η ημέρα, τέτοια είναι η κόπωση που έχασα την ημέρα της εβδομάδας.

Πρώτη μου υποχρέωση που τελείωσε ήταν το συνέδριο. Καθότι ήμουν μακρύτερα από το συνεδριακό κέντρο από άλλες φορές αυτό σήμαινε και πρωϊνότερη έγερση, κάτι που παραδόξως κατάφερα. Λεπτομέρειες θα ακολουθήσουν σε άλλη ανάρτηση αλλά τουλάχιστον γύρισα μετά από αρκετό ταξίδι, εξαντλημένος για να ακολουθήσει η δεύτερη υποχρέωση, η επίσκεψη των γονιών μου. Πριν παρεξηγηθούμε χάρηκα που ήρθαν αλλά δεν παύει να κουράστικα. Προχτές του πήγα κοντά στο Dulles για την πτήση τους, και περάσαμε μία νύχτα στην Βόρεια Βιρτζίνια, ακολουθούμενο από ταξίδι επιστροφής χτές. Όσο ήταν εδώ οι γονείς δεν είχα πολύ χρόνο να περάσω μαζί τους λόγω της τρίτης υποχρέωσης, του μεταδιδακτορικού της NASA. Τουλάχιστον σήμερα, και αυτό ήταν το οριστικό τέλος, κατέθεσα όλα όσα ζητούσε και βλέπουμε. Η αρχική μου πρόταση δεν άρεσε στον καθηγητή που του ζήτησα την βοήθεια και την άλλαξα εντελώς, όσο ήταν εδώ οι γονείς μου θυσιάζοντας το Σαββατοκύριακο. Η δεύτερη του άρεσε περισσότερο αλλά μου είπε να κάνω αλλαγές. Έκανα κάποιες και κατέθεσα σήμερα την αίτηση. Τουλάχιστον αυτό όντως τελείωσε, έστω και αν είναι απίθανο να με πάρει η NASA λόγω μεγάλου ανταγωνισμού. Το να κάνεις αίτηση για δουλειά στη NASA υπό οποιαδήποτε μορφή είναι σαν να την πέφτεις σε μία όμορφη κοπέλα, με την διαφορά ότι το μυαλό μου είναι πολύ καλύτερο από την εξωτερική μου εμφάνιση.

Πάντως ένα συμπέρασμα βγήκε από την διαδικασια με τον καθηγητή, δύσκολα τελειώνω αυτό το εξάμηνο. Του έστειλα αυτή την εβδομάδα την εισαγωγή, έχει την πρώτη δημοσίευση για τα σχολιά του εδώ και καιρό, η δεύτερη έχει σχεδόν φτάσει στην έκδοση (αλλά δεν είχα χρόνο να την αναθεωρήσω), του έχω στείλει την τρίτη και αυτό που δεν έχω γράψει είναι τα συμπεράσματα. Δυστυχώς δεν έχω ιδέα του τι θα γράψω εκεί αλλά είναι δεδομένο επίσης ότι η αναθεώρηση θα πάρει πολύ χρόνο. Δεδομένου ότι ο καθηγητής έχει και επέμβαση στον ώμο την άλλη εβδομάδα, απλά δεν προλαβαίνω να τελειώσω, και ήδη άρχισε να κοιτάει πως θα με κρατήσει

Μία μέρα μπροστα από το πρόγραμμα

Σήμερα τελείωσα τον υπολογισμό της απορροής, αν και δεν είμαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Καλό θα ήταν να το ξανακάνω, τουλάχιστον το προβληματικό κομμάτι, αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο χρόνο πήρε να γίνει, είναι απίθανο να προλάβω. Επίσης ξεκίνησα τον υπολογισμό της διάβρωσης και παραδόξως επίσης τον τελείωσα, απλά δεν πρόλαβα ακόμη μετατρέψω τις μονάδες στο αποτέλεσμα στο μετρικό σύστημα για να δω και την ποιότητα του αποτελέσματος. Τελική υποχρέωση που έχω για την παρουσίαση του συνεδρίου της επόμενης εβδομάδας είναι να υπολογίσω το βάρος των λιπασμάτων που θα χρειαστεί η επέκταση της γεωργίας αλλά αυτό είναι πολύ έυκολο. Μαζί λοιπόν με τους καινούργιους χάρτες που έχω να προσθέσω σημαίνει ότι άυριο πριν το μεσημεριανό θα έχω έτοιμα όλα όσα χρειάζομαι για την παρουσίαση. Για τη δημοσίευση αυτό που επιπλέον χρειάζομαι (πέραν από τον έλεγχο της μεθόδου μου αν τυχόν έκανα λάθος διότι βλέπω μεγάλη γκέλα) είναι να χρησιμοποιήσω μία άλλη γεωχωρική μέθοδο να υπολογίσω την απορροή. Να πω την αλήθεια περίμενα να είμαι σε αυτό το σημείο στο τέλος της εβδομάδας, όχι την Τετάρτη. Θεωρητικά θα μπορούσα να πάω στη Washington στο Panhellenism Weekend όχι τόσο για την μουσική (ε ναι, δεν αντέχω το λαϊκό) όσο για τους συναδέλφους μου αλλά πέραν του ότι κανόνισα ήδη το να πάω στο αεροδρόμιο απλά θέλω και τον χρόνο μου αν κάτι πάει στραβά. Με τους φίλους μου όλους στην Washington το Σαββατοκύριακο αυτό θα είναι απο δύσκολο ως χάλια, αλλά σε σχέση με το συνέδριο πολύ πιο ξεκούραστο. Πέρυσι και πρόπερσι είχα φτάσει Σάββατο και είχα χρόνο να καθίσω πριν αρχίσει το συνέδριο Κυριακή απόγευμα. Φέτος φτάνω νωρίς απόγευμα, έχω να τρέξω στο ξενοδοχείο, μετά να μεταβώ στο συνεδριακό κέντρο πριν την εναρκτήρια ομιλία, να καθίσω για την κοινωνική εκδήλωση των μεταπτυχιακών φοιτητών στο σχετικό μπαρ, να γυρίσω, να ξυπνήσω πολύ νωρίς την επομένη για να προλάβω την πρωινή συνεδρία, ακολουθεί η συνεδρία όπου είμαι εθελοντής, μερικές ακόμη συνεδρίες το απόγευμα μεταξύ των οποίων η συνεδρία δικτύωσης και ένα μάλλον ήρεμο απόγευμα. Η Τρίτη είναι η παλαβή ημέρα διότι έχει το πρωϊνό των φοιτητών, ακολουθεί η συνεδρία όπου παρουσιάζω, οι απογευματινές συνεδρίες, το δείπνο όπου είναι προσκεκλημένα τα μέλη της επιτροπής των μεταπτυχιακών όπου ο αντίχριστος, γνωστός και ως Monsanto, ψάχνει νέους υπαλλήλους για να ακολουθήσει η κοινωνική εκδήλωση του πανεπιστημίου μου. Τουλάχιστον η Τετάρτη είναι πιο έυκολη ενώ την Πέμπτη, όπου πετάω, δεν έχω τίποτα. Την Παρασκευή έρχονται οι γονείς μου για επίσκεψη. Πραγματικά, η ημέρα που παρδόξως οικονόμισα σήμερα μου είναι πολυτιμη.

Αμ' έπος αμ' έργον

Το καλοκαίρι του 2001, ενώ οι εικόνες είχαν αρχίσει να δακρύζουν (προ της 11ης Σεπτεμβρίου) ήμασταν το καλοκαίρι οικογενειακώς στην Κρήτη όπου ο πατέρας μου είχε μετατεθεί. Εγω κατά την διάρκεια της ημέρας δούλευα στο Ινστιτούτο Υποτροπικών και Ελιάς Χανίων, απ'όπου γυρνούσα το μεσημέρι κουρασμένος λόγω ηλίασης στην επιστροφή και κοιμόμουν. Το απόγευμα είχα κάθε διάθεση να βγω στην πόλη των Χανίων και το είχα πει στην αδερφή μου, ίσως όχι όσο καθαρά όσο έπρεπε αλλά το είχα αναφέρει. Εν τέλει μόνο βγήκαμε το τελευταίο βράδυ πριν γυρίσω από την Κρήτη Πειραιά για την εξεταστική, και αυτό επειδή εκέινο το βράδυ την έπρηξα. Επι χρόνια μετά της το ανέφερα, αν όντως ενδιαφερώσουν για μένα θα είχαμε βγει τότε στην Κρήτη και δεν θα ήμουν παγιδευμένος Αγροκήπιο- Οικισμός Ναυστάθμου - Αγροκήπιο, όπως εν τέλει πέρασα το καλοκαίρι μου. Δεν ίσχυε αυτό για την αδερφή μου η οποία έβγαινε κάποια πρωινά στην πόλη, αλλά για μένα εν τέλει απεδείχθει δύσκολο. Εκ των υστέρων σκέφτομαι πως σε τελική ανάλυση αγαπάω πολύ την αδερφή μου αλλά της έχω συμπεριφερθεί χειρότερα απ'ότι άτομα για τα οποία νοιαζόμουν πολύ λιγότερο, και από την άλλη έχω συμπεριφερθεί σε κάποια άτομα πολύ καλά και αυτά (ή μαλλον αυτές) μου συμπεριφέρθηκαν σαν γαιδούρια. Τέλος πάντων.

Το τελευταία καιρό θέλω να βγω στην πόλη. Έχει περάσει υπερβολικός καιρός από τότε που βγήκα στο κέντρο του  Blacksburg. Ζητάω από τους φίλους μου αλλά αδυνατούν, υπερβολική δουλειά, άλλες υποχρεώσεις κ.ο.κ. Τελικό αποτέλεσμα ότι μένω σπίτι μόνος και έρημος. Δεν επρόκειται να βγω μόνος εκτός, όσες φορές το έχω κάνει ήμουν σαν την μύγα μες το γάλα. Κανά δύο φορές που έθεσα τη κατάσταση άμεσα (με SMS) είχα απαντήσεις του τύπου θέλεις να πεθάνω; Είμαι εξαντλημμένος. Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν φαίνεται να έρχεται η μη εξαντλημμένη ημέρα. Σήμερα ήταν η εορτή της 28ης Οκτωβρίου. Μέτα την εκφώνηση του πανηγυρικού από εμένα και του φαγητού ήρθε η συζήτηση στη ζωή μας εδώ. Στη διεκτραγώγηση της ζωής εδώ που κάνω υπήρχε αντίδραση ότι δεν είναι τόσο μάυρα ούτε η αναλογία των φύλων είναι τόσο άσχημη όσο την περιγράφω. Ωραία τους λέω, πάμε επί τόπου Big Al's και απεδειξε ότι έχω άδικο. Κανένας δεν δέχτηκε. Να πάμε άλλη φορά ούτε πάλι τίποτα. Εάν είναι τόσο καλά στο Blacksburg και η κατάσταση δεν είναι μαύρη και άραχνη, όχι απλά ότι δεν μπορείς να σταυρώσεις κοπέλα αλλά ούτε καν να μπορείς να γνωρίσεις διαθέσιμη κοπέλα, η μουσική που παίζει είναι χάλια και ούτε που να μπορείς να εκτονωθείς χορεύοντας, δείξ'τε το μου. Κανένας δεν έχει καταδεχθεί να με διαψεύσει, ωραίοι στην θεωρία αλλά στην πράξη μηδέν. Καλώ όλους τους συμφοιτητές μου, απεδείξτε με ψεύτη. Πραγματικά, είναι μία διάψευση και όχι μόνο δεν θα με πειράξει αλλά θα με χαροποιήσει. Αμ'έπος, αμ'έργον

Θετοντας στόχους και τα αποτελέσματα

Σε συνέχεια των καλών ειδήσεων με την Work Authorization Permit σήμερα μου ήρθε και έντυπο να εμφανιστώ για συνέντευξη στο Norfolk τέλη Νοεμβρίου για συνέντευξη. Ξανά μανά είναι πρωϊ που σημαίνει οτι πρέπει να κοιμηθώ πάλι στην πόλη, όπως προ διετίας. Αρκετά ενδιαφέρουσα εμπειρία τότε το ταξίδι. Τέλος πάντων, αυτή τη φορά ελπίζω να πάρω την πράσινη κάρτα. Πάντως ξεκίνησα πάλι να κάνω αιτήσεις για δουλειά και πλέον αναφέρω ρητά ότι έχω work authorization. Είναι σημαντικό σημάδι ότι μπόρεσα να ξαναξεκινήσω τις αιτήσεις, διότι όπως είδα είχα πάνω από μήνα να στείλω αίτηση λόγω της πολλής δουλειάς που έπεσε και (κυρίως) της βλάβης των υπολογιστών εργασίας μου.

Γενικά ξαναμπαίνω σε ρυθμό και φαίνεται ότι επιτυγχάνω αρκετούς στόχους. Ξεκίνησα το Σαββατοκύριακο με πρόθεση να κάνω αρκετά πράγματα, περισσότερο σχετικά με το σπίτι. Παραδόξως τα κατάφερα. Έπλυνα, στέγνωσα, μαγείρεψα, έβγαλα homework, ξαναξεκίνησα να κοιτάω για δουλειά. Μπόρει να μην κάθισα πολύ, ανάγκη μετά από την τόσο γεμάτη εβδομάδα, αλλά τα κατάφερα. Το μόνο στο οποίο απέτυχα ήταν να βγω να διασκεδάσω με τους φίλους και να κεράσω για την εξουσιοδότηση εργασίας. Κύριο αίτιο: δεν μπορούσαν οι φίλοι. Βγήκα μόνος να περπατήσω στο κέντρο και παραδόξως (διότι είχαμε Fall Break) είχε πολύ κόσμο στο κέντρο. Είναι γνωστό το πως κακολογώ το Blacksburg αλλά φέτος παραδόξως έχει αρκετό κόσμο έξω. Το κακό είναι ότι δεν έχω ουσιαστικά καταφέρει να βγω. Οι έξοδοι μας ήταν περισσότερο στο Roanoke, μια-δύο φορές που πρότεινα είχα αντιδράσεις του τύπου να τους πιέζω διότι είναι εξαντλημένοι. Παραδόξως όταν είμαι εξαντλημένος είναι που είμαι πιο ανοιχτός στην έξοδο, να ξεδωσω μετά την κούραση.

Μονη παραφωνία που είχα στο καλό σενάριο ήρθε από τον καθηγητή. Μου είπε να σχεδιάζω αποφοίτηση αυτό το εξάμηνο υπο την έννοια τι θα λέω στις αιτήσεις εργασίας. Είδομεν...

Το καλύτερο δώρο γενεθλίων που είχα ποτέ

Χτες ήταν τα γενέθλιά μου. Η αρχική μου πρόθεση ήταν να τα κάνω κάτι το ιδιαίτερο την ημέρα που όντως εόρταζα, όχι απλά το προηγούμενο Σάββατο. Ωστόσο το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά, όλη την ημέρα ένιωθα ζαβλακωμένος και απλά γύρισα σπίτι. Μάλιστα ξάπλωσα και πολύ νωρίς. Εκ των υστέρων είναι λογικό να συμβαίνει, αν κάθομαι στο γραφείο εώς αργά μετά δύσκολα μου έρχεται ο ύπνος πριν μερικές ώρες χαλάρωσης. Έτσι απλά την έπεσα στο κρεββάτι, και μάλιστα όχι νωρίς. Σήμερα πήγα στο γραφείο και δούλευα. Είναι απίστευτο πως λησμόνησα πόση δουλειά είχα ρίξει για να βγάλω υδρολογική κατηγορία των εδαφών, εκεί που πίστευα ότι θα είχε βγει σε μίση μέρα αύριο θα συμπληρώσω τρίτη ημέρα. Τουλάχιστον είμαι στην ουρά, αν δεν είχε την τάξη μέσα θα είχα καθίσει παραπάνω στο γραφείο και θα τελείωνα, ίσως. Επόμενη λειτουργία θα είναι να  αντιστοιχήσω τα εδάφη με την χρήση γης και μετά με μετεωρολογικά δεδομένα. Ευτυχώς η κυβέρνηση ξανάνοιξε και έτσι μπορώ να κατεβάσω μετεορολογικά δεδομένα. Γύρισα λοιπόν σπίτι μου, κοιτάω το ταχυδρομείο και είδα ανώνυμη επιστολή απο Lee's Summit. Καλό σημάδι, εκεί στέλνω τα γράμματα για USCIS. Ανοίγω λοιπόν και βλέπω Work Authorization Permit για 1 έτος. Επίσης λέει κάτω ότι έχω advance parole. Τέλεια, λογικά (πρέπει να το επιβεβαιώσω με τον δικηγόρο) μπορώ να παώ Ελλάδα διακοπές. Πρώτη ευκαιρία είναι η Ημέρα των Ευχαριστιών, αλλά υπάρχει συνέδριο εκέινη την εβδομάδα. Δεύτερη ευκαιρία ουσιαστικά είναι τα Χριστούγεννα. Με τον χρόνο μου να πυκνώνει δεν ξέρω διαθεσιμότητά μου, αλλά είναι το ρεαλιστικότερο. Λογικά είναι και ευκαιρία να το γιορτάσω, αν είναι διαθέσιμοι οι φίλοι μου. Θυμάμαι σχόλιο που είχε πετάξει συμφοιτήτρια, ότι με το που θα πάρω την πράσινη κάρτα (και Work Authorization δεν είναι πράσινη κάρτα) να φορέσω εκτός ώστε στο μπαρ καμία Ρωσσίδα να μου μιλήσει. :) Είναι καλό σημάδι ως προς την πορεία για πράσινη κάρτα αν και ένα μόνο με προβλημάτισε, ότι δεν είχε η επιστολή ημερομηνία για συνέντευξη. Ίσως είναι στην επόμενη επιστολή

Πριν και μετά το πάρτυ

Την Τετάρτη γίνομαι 34 ετών. Ναι, έχω γεράσει και το ξέρω. Κατά το κλασσικό ελληνικό, αντί να κάθομαι μόνος και να γκρινιάζω, έκανα πάρτυ γενεθλίων το Σάββατο. Σε ταλική ανάλυση προβλέπεται από το έθιμο. Έτσι λοιπόν κάλεσα τους φίλους και συμφοιτητές μου στο σπίτι μου, το οποίο είχα ετοιμάσει καταλλήλως και 34 ήρθαν και εορτάσαμε μαζί. Λαμβάνοντας υπ'όψιν το μέγεθος του σπιτιού μου ήταν επιτυχία. Από την άλλη κάλεσα πολύ περισσότερους ωστόσο πλέον έχω μία κάποια ιδέα πόσους να περιμένω. Η προετοιμασία ήταν χρονοβόρα και κουραστική, ιδίως διότι συγχρόνως έκανα έρευνα στο εργαστήριο μου. Πέρασα την εβδομάδα πηγαινοερχόμενος μεταξύ εργαστηρίου και σπιτιού με αποτέλεσμα ο χρόνος για προμήθειες να είναι περιορισμένος. Δεν είχα σε καμία φάση πάνω από δύο ώρες χρόνο να περάσω στο σούπερ μάρκετ. Το Σάββατο ακόμη, ενώ ετοίμαζα το σπίτι, συγχρόνως έκανα υπολογισμούς στο εργαστήριο. Με το που τελείωνα ένα πακέτο εργασιών, γυρνούσα στο εργαστήριο, έθετα τις παραμέτρους στον υπολογιστή και γυρνούσα να συνεχίσω ή πήγα για τα τελευταία ψώνια. Τουλάχιστον ο τελευταίος υπολογισμός τέθηκε σε εφαρμογή μία ώρα πριν την ώρα που είχα δώσει για εκκίνηση και κατέληξε αργά μετά τα μεσάνυχτα. Ωστόσο μετά το πάρτυ δεν είχα κουράγιο να περπατήσω στο εργαστήριο να κλείσω τον υπολογιστή, έτσι τον άφησα να τρέχει ως το πρωί. Σε γενικές γραμμές διασκέδασα αν και θα μπορούσα να πω ότι αν έβγαλα κάποιο συμπέρασμα από το πάρτυ ήταν η επιβεβαίωση της αποτυχίας μου. Οι κοινωνικές εκδηλώσεις είναι που κοινωνικοποιήται κανείς και γνωρίζει κόσμο, και μπορεί μεν να γνώρισα κόσμο αλλά τίποτα το αξιοποιήσιμο.

Εάν έβγαλα πλέον κάποιο συμπέρασμα είναι για τις διαπροσωπικές σχέσεις στην Αμερική. Οι έλληνες για καλό και για κακό έχουμε έναν τρόπο συμπεριφοράς, δουλεύουμε σκληρά αλλά και διασκεδάζουμε σκληρά. Είμαστε ατομικιστές αλλά και σε αρκετές καταστάσεις συσπειρωνόμαστε, όλοι ξέρουμε το άλλο νόημα της λέξης αυτοϊκανοποίηση, η διασκέδαση είναι πάντα κάτι το συλλογικό. Έτσι στο τέλος όλο και θα βρούμε τον δρόμο μας για αυτό που ψάχνουμε. Οι Αμερικανοί πολύ δύσκολα δρουν συλλογικά. Ο καθηγητής μου ανέφερε ένα πικ νικ για την πυροσβεστική υπηρεσία στον νομό του ως παράδειγμα συλλογικότητας όπου συγκεντρώνεται σε μία ημέρα το 10% του πληθυσμού. Στην Ελλάδα αυτό είναι η καθημερινότητα. Η νεώτερη γενιά απλά δεν έχει ιδέα για το τι γίνεται το οποίο δεν την αφορά άμεσα, κανένας δεν βλέπει ειδήσεις ή διαβάζει τα νέα και κύριος τρόπος ενημέρωσης είναι το Twitter. Για όνομα... Στο twitter αλλά αντ'άλλων γράφονται, ο τρόπος ενημέρωσης δηλαδή είναι το τι είπε ο φίλος σου; Κάποια ιεραρχική αρχή ενημέρωσης απλά δεν υπάρχει. Η συλλογική συγκέντρωση είναι δύσκολη ακόμα και για διασκέδαση. Αυτό που κάναμε στην Ελλάδα χωρίς δομή μόνο και μόνο επειδή ήμασταν στο ίδιο τμήμα, απλά διότι κάναμε παρέα, εδώ πρέπει να ανήκεις σε fraternity και sorority για να κάνεις, τα οποία όμως έχουν και αρκετές παλαβωμάρες. Στο τέλος είναι πιο πρόθυμοι να βρουν το άλλο ήμισυ καθότι γνωρίζουν τον μέσο γνωστό πολύ λιγότερο και προσκολόνται σαν βδέλες, αλλά και πάλι αυτοεκθέτονται συνέχεια, σε επικίνδυνο βαθμό δηλώνοντας στον κόσμο με απίστευτη λεπτομέρεια την καθημερινότητά τους στο facebook. Πραγματικά το φοβάμαι αυτό το μέσον, δεν θέλω όλος ο κόσμος να με ξέρει εντελώς, μόνο οι φίλοι μου. Ας δούμε τι μου επιφυλλάσει το μέλλον, πραγματικά αισιοδοξία δεν έχω (αλλά είχα ποτε;)

Ανθεκτικότητα/Αντοχή

Η ανθεκτικότητα ενός συστήματος ορίζεται ως η δυνατότητά του να ανταπεξέλθει σε σοκ και να ανακάμψει στην προτεραία κατάσταση. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες υπέστην αρκετά σοκ με τις απώλειες, κάποιες προσωρινές, δεδομένων. Παρ'όλ'άυτά συνέχισα και επιτέλους σήμερα κατάφερα και υπολόγισα απορροή για την τωρινή κατάσταση στη Virginia. Βεβαίως η περιοχή μελέτης μου περιλαμβάνει 3 πολιτείες αλλά το ότι κατάφερα να κάνω κάτι παρά τις αναποδιές είναι κατόρθωμα. Έπεται ο υπολογισμός της απορροής στη μελλοντική κατάσταση στην Virginia όπως και στις δύο καταστάσεις στην North Carolina. Το τελευταίο δεν μπορώ να κάνω όσο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι κλειστή (διότι είναι κλειστές και οι συνδεδεμένες ιστοσελίδες) αλλά τουλάχιστον έχω ένα χρονοδιάγραμμα και την ευχαρίστηση ότι τα καταφέρνω. Είναι απίθανο να αποφοιτήσω στο χρόνο που προβλέπω, αλλά τουλάχιστον μπορώ να αποφοιτήσω, βλέπω το μονοπάτι μπροστά μου. Ακολουθεί το επόμενο άγχος, το πάρτυ γενεθλίων μου το Σάββατο. Στην πορεία μου προς το τέλος έχω φτάσει στην περίοδο όπου πηγαίνω από κρίση σε κρίση. Εάν είχα την αντοχή να δουλέψω παραπάνω πιθανόν να μπορούσα να τελειώσω και νωρίτερα, αλλά garbage in garbage out, αν δεν έχω τον εγκέφαλό μου να λειτουργεί πλήρως κάνω σοβαρά λάθη. Είμαι στο τελικό γύρο, θα κρατηθώ και θα τα καταφέρω, δεν θα εγκαταλείψω. Βεβαίως το πρόβλημα είναι τι ακολουθεί. Όταν το εργαστήριο είναι γεμάτο εργάτες που βάζουν καλώδια λίγο δύσκολο να κάνεις και δεύτερη δουλειά. Αύριο ελπίζω τουλάχιστον να προχωρήσω με όλα όσα άφησα σε αναστολή όσο προσπαθούσα να τελειώσω παρά τις απώλειες υπολογιστή και δεδομένων.

Και όμως πήγαν τα πράγματα πιο ανάποδα

Όταν έγραψα την προηγούμενη ανάρτηση πίστευα ότι η κυριότερη δυσκολία που είχα να αντιμετωπίσω ήταν η έλλειψη χρόνου εώς την αποφοίτηση. Έπεσα έξω και με την καλή αλλά και με την κακή έννοια. Ας αρχίσω με την καλή: ο καθηγητής βρήκε χρηματοδότηση και έτσι μπορεί να με κρατήσει με 1 credit το επόμενο εξάμηνο για καποιους μήνες. Από οικονομικής απόψης δεν είναι ιδιαίτερα καλό αποτέλεσμα καθότι με 1 credit δεν καλύπτεται ούτε η επιδότηση της ασφάλειας (και έτσι πληρώνω παραπάνω) ούτε κάποια άλλα φοιτητικά προνόμια. Από την άλλη όμως επιτέλους δεν πνίγομαι λόγω χρόνου. Αυτή την εβδομάδα καθόμουν στο γραφείο με τις ώρες, μία φορά γύρισα μετά τα μεσάνυχτα, το νωρίτερα στις 9.50 και πάλι δεν έβλεπα να τελειώνω τους υπολογισμούς, πόσο μάλλον το γράψιμο στον στόχο που έχω θέσει. Μόλις κέρδισα 1 με 2 μήνες. Πάλι όμως γύριζα βράδυ αργά διότι δουλεύω όσο η φαιά ουσία μου αντέχει και, παραδέχομαι, οι χρονοβόροι υπολογισμοί δεν κατανάλωναν πολύ εγκεφαλική δραστηριότητα.

Από την αρνητική πλευρά όμως είχα μία πολύ αρνητική εξέλιξη την Τετάρτη, ο υπολογιστής εργασίας μου τα έφτυσε. Ω ναι, εκεί όπου νόμιζα ότι όλα ήταν καλά, ξαφνικά έχασα, έστω και προσωρινά, τα δεδομένα μου. Ο καθηγητής μάλιστα μου πρότεινε να σώζω στον εσωτερικό σκληρό, ο οποίος εν τέλει ήταν αυτός που τα έφτυσε. Κάποια απο τα δεδομένα ανακτήθηκαν αλλά και πάλι, μετά από την απώλεια του εσωτερικού και του εξωτερικού σκληρού το καλοκαίρι απλά δεν μπορώ να αναθεωρήσω κάποια από την έρευνα μου. Ο υπολογιστής μου πήγε στις υπηρεσίες του VT για επιδιόρθωση και εγώ δούλευα με τον δεύτερο υπολογιστή στο γραφείο. Μόνο που την Πέμπτη το πρωί βρέθηκα στο ναδίρ όταν οι αναβαθμίσεις που υποτίθεται πως εφάρμοζε ο συγκεκριμένος υπολογιστής από το προηγούμενο βράδυ απλά συνέχιζαν να εγκαθίσταται, 12 ώρες αργότερα. Κάτι είχε κολλήσει, το διόρθωσα αλλά βρέθηκα για μερικές ώρες χωρίς την δυνατότητα καν να δουλέψω. Πάντως η κατάσταση βελτιώθηκε, οι αναβαθμίσεις εγκαταστάθηκαν, ο κανονικός υπολογιστής μου διορθωθηκε αλλά έχασα ότι δεν είχαν αποθηκεύσει και κυριότερο δεν έχω κανένα λογισμικό και πρέπει να το εγκαταστήσω πάλι. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάω στο CEARS lab για την κατ'οίκον εργασία του μαθήματος της υπερφασματικής τηλεπισκόπισης στο Σαββατοκύριακο μέσα ενώ δεν έχω το κλειδί. Προσπάθησα σήμερα αλλά δεν τελειωσα, ήμουν πολύ εξαντλημένος από όλη την εβδομάδα. Νιώθω κούραση, έχω παραδόξως την κατανόηση του καθηγητή αλλά οι αναποδιές συνεχίζονται. Πήγα να κατεβάσω δεδομένα αλλά λόγω του κλεισίματος της κυβέρνησης οι ιστοσελίδες είναι κατεβασμένες. Τέλεια, δεν μου φτάνα τα δικά μου έρχονται και άλλα.

Τα ναρκοπέδια

Εχω αρχίσει να προσεγγιζω τις προθεσμίες που έχω θέσει. Θεωρητικά μέχρι τα γενέθλιά μου θα έχω έτοιμη την πρώτη εκδοχη του διδακτορικού. Στην πράξη αυτό φαίνεται δύσκολο. Προς το παρόν έχω προχωρήσει αρκετά ως προς τον υπολογισμό της απορροής αλλά και πάλι πέρνει υπερβολικό χρόνο και ο μόνος λόγος που φτάνω τις δικές μου προθεσμίες είναι ότι κάθομαι αργά στο εργαστήριο προσέχοντας τον υπολογιστή ώστε οι υπολογισμοί να ολοκληρωθούν. Σε σχέση με τους συμφοιτητές μου οι οποίοι κάθονται υπό κανονικές συνθήκες πιο αργά από εμένα στο εργαστήριο (όπως τουλάχιστον μου είπαν στον δρόμο για το Ρόανοουκ) δεν φαίνεται πολύ αλλά όπως ανακάλυψα σήμερα η ικανότητα του εγκεφάλου μου να λειτουργήσει είναι περιορισμένη. Αν δεν έχω κοιμηθεί καλά απλούστατα παύω να λειτουργώ και με το που βρεθώ στο κρεββάτι για οποιονδήποτε λόγο, απλά την πεφτω. Όπως και το Μάιο με τα καμώματα στην Ελλάδα, πάλι η πολιτική κατάσταση στην Αμερική με κρατάει ξύπνιο.

Για οποιον δεν παρακολουθεί τα νέα η κυβέρνηση έχει κλείσει. Δεν πέρασε προυπολογισμό για το νέο οικονομικό έτος, με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί καμία ομοσπονδιακή υπηρεσία. Μετά από αρκετά δραματικές καταστάσεις χτες το βράδυ, οι οποίες με κράτησαν στο γραφείο ενώ ο υπολογιστής μου υπολόγιζε το πρωί ξυπνήσαμε χωρίς κράτος. Οι πανύβλακες του Tea Party πανηγυρίζουν, στα απομωνομένα μέρη όπου ζουν δεν καταλαβαίνουν τι εστί κράτος. Εμείς απλά υποφέρουμε. Η αίτηση μου για πράσινη κάρτα είναι σε αναστολή μέχρι να ξανανοίξει η κυβέρνηση, οι αιτήσεις για postdoc σε ομοσπονδιακές υπηρεσίες επίσης (αν και για την NASA συνεχίζω να γράφω την πρόταση) ενώ και ο ιδιωτικός τομέας είναι σε αναμονή. Μάλιστα δεν φαίνεται οτι το πρόβλημα θα επιλυθεί σύντομα. Είναι αρκετά δύσκολο να προσπαθώ να κάνω 5-6 πράγματα συγχρόνως. Ήρθε και η πολιτική βλακεία και έδεσε...

Πρόοδο έχω, στο τέλος όμως θα φτάσω;

Η εβδομάδα που πέρασε είχε αρκετή δουλειά, αρκετό άγχος, και πάλι άφησε εκκρεμότητες. Επιτέλους ο (Ελληνο)Αμερικανός λογιστής του πατέρα μου ετοίμασε την φορολογική του δήλωση και έτσι έστειλα το επόμενο πακέτο στην υπηρεσία μετανάστευσης. Το πακέτο έχει φτάσει ήδη, ίσως δεν περιέλαβα αυτό που ζητούσαν αλλά σε κάθε περίπτωση πρόκειται κάτι να γίνει. Η εκκρεμότητα όμως αυτή είναι δεδομένο ότι μου δηλητηριάζει την διάθεση, ιδίως από την στιγμή όπου ήμουν στην career fair και όλες οι δουλειές σχετικές με την τηλεπισκόπιση απαιτούσαν αμερικανική υπηκοότητα. Τουλάχιστον ας έχω μόνιμη άδεια παραμονής και εργασίας, για τα υπόλοιπα βλέπουμε. Επόμενο μεγάλο γεγονός (λέμε τώρα) ηταν η Happy Hour της γεωγραφίας. Πάλι ούτε 10 άτομα δεν ήμασταν (εν αντιθέσει με πέρυσι) και ανακάλυψα ότι 3 συμφοιτήτριες μου είναι λεσβίες. Συνεπώς στην Γεωγραφία, τουλάχιστον μεταξύ των μεταπτυχιακών φοιτητριών που κάπως γνωρίζω (διότι τι ισχύει με τις Κινέζες μου είναι μυστήριο) οι κοπέλες είτε έχουν φίλο/σύζυγο είτε είναι λεσβίες. Τέλεια...

Τουλάχιστον εκείνο το βράδυ υπήρξε και ένα πάρτυ στο σπίτι Ελλήνων φίλων. Χόρεψα, μίλησα με συνάδελφο σχετικά με το διδακτορικό μου ζητώντας του βοήθεια για υδρολογικούς υπολογισμούς και γενικότερα πέρασα καλά. Φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει και το κλασσικό πρόβλημα με τις (ελπίζω!) διαθέσιμες κοπέλες που ήταν εκεί, πότε είναι η κατάσταση που αν τις τους την πέσεις θα υπάρξει θετική ανταπόκριση; Ηλίου φαεινότερο δεν πρόκειται να είναι την πρώτη φορά που τις γνωρίζεις, ποιά όμως θα είναι εκείνη η φάση που θα υπάρχει τέτοια ανταπόκριση; Πώς μπορείς να γοητεύσεις μία κοπέλα και πότε ξέρεις ότι το κατάφερες, χώρις να θέσεις ένα απευθείας ερώτημα το οποίο πιθανότερο να οδηγήσει σε αρνητική απάντηση παρά σε θετική; Αυτό μάλλον είναι πολύ κλασσικό ερώτημα και σε κάθε περίπτωση η απάντηση είναι δυσκολότερη όταν αποδεδειγμένα έχεις δυσκολία να διαβάσεις την γλώσσα του σώματος του άλλου.

Την επομενη άρχισαν οι υποχρεώσεις μου να τρέχουν. Πρώτα πήγα και έκανα την ελληνική εκπομπή στο ραδιόφωνο. Κατα το κλασσικό δεν κοιμήθηκα καλά και σίγουρα το πάρτυ δεν βοήθησε ως προς αυτό. Μετά από μεσημεριανό και ξεκούραση πήγα στο γραφείο και επί 4 ώρες πάλευα την κατ'οίκον εργασία. Δεν τελείωσα δυτυχώς... Την επομένη πήγα την εκκλησία, κάθισα με΄τα 6 ώρες και βοήθησα στο φεστιβάλ και γύρισα και πήγα άλλες 4 ώρες και δούλευα στην κατ'οίκον εργασία, χωρίς πάλι να την τελειώσω. Την τελείωσα σήμερα το πρωϊ αλλά ξέρω ότι έχει λάθη και μετά είχα μία τηλεδιάσκεψη και μάθημα. Εκεί όμως δεν τελείωσα, πήγα και κούρεψα το γκαζόν συναδέλφου. Μετά απ'όλ'αυτά είχα επιτέλους τελειώσει. Είδα τηλεόραση, ξάπλωσα, σηκωθηκα, περπάτησα και είδα ότι επιτέλους ένας εργοδότης με ρωτάει μερικά ακόμη ερωτήματα σχετικά με την αγγελεία όπου έστειλα. Είναι μέχρι στιγμής η θετικοτερη απάντηση που είχα και ας θέλει να απαντήσω σε οριμένα ερωτήματα εώς αύριο. Η δουλειά ποτέ δεν τελειώνει, απλά προχωράει...

Το Voyager 1 στον διαστρικό χώρο

Η μεγάλη είδηση της εβδομάδας ήταν ότι το Voyager 1 έφτασε στον διαστρικό χώρο. Είχαμε συνέντευξη τύπου την Τετάρτη (νομίζω) όπου ανακοινώθηκε αλλά δεν μπόρεσα να την δω ζωντανά, αν και το σκόπευα καθόμουν και κοιτούσα βιβλιογραφία για να προχωρήσω το διδακτορικό. Αυτή την εβδομάδα είχα μεγάλη πρόοδο με τον υπολογισμό της διάβρωσης αλλά πριν από το τελευταίο βήμα, τον όντως υπολογισμό, έπρεπε να βρω τιμές για ορισμένους παράγοντες. Τέλος πάντων όταν γύρισα στο σπίτι είδα την συνέντευξη σε μαγνητοσκόπιση. Εν συνεχεία άρχισα να βλέπω και την ειδησεογραφική κάλυψη, κατά το κλασσικό τα ΜΜΕ άλλα έπιασαν σωστά και άλλα όχι.

Η ουσία της είδησης είναι ότι το Voyager 1 βρίσκεται εκτός της Ηλιοπαύσης στον χώρο του διαστήματος ο οποίος κυριαρχείται από την διαστρικό πλάσμα. Δυστυχώς ο μετρητής πλάσματος του Voyager 1 χάλασε το 1980 και έτσι πλέον αναγκάζονται να μετρήσουν τα στοιχεία του εμμέσως. Ευτυχώς λειτουργεί ο μετρητής ροής πλάσματος και έτσι λόγω 2 μαγνητικών καταιγίδων πέρυσι κατάφεραν και μέτρησαν τα στοιχεία του. Βασικό στοιχείο είναι ότι το πλάσμα είναι πυκνότερο και ψυχρότερο απ'ότι το ηλιακό πλάσμα, έτσι ξέρουμε ότι βρίσκεται εκτός της ηλιακής μαγνητόσφαιρας και στην μαγνητόσφαιρα του διαστρικού χωρου. Το γεγονός είναι ιστορικό, η παρομιασεις με το ταξίδι του Μαγγελάνου γύρω από την Γη (το οποίο τερμάτισε ο Ντελ Κάνο, ο Μαγγελάνος είναι θαμμένος στις Φιλλιπίνες) δεν υπερβάλουν. Ωστόσο τίτλοι του τύπου ότι είναι εκτός του Ηλιακού συστήματος δεν είναι επακριβώς αληθείς, βρίσκεται πριν από το (θεωρητικό) νέφος Οόρτ το οποίο είναι η πηγή των κομητών (η υπάρξη της ζώνης Κούιπερ, της άλλης πηγής κομητών ήταν θεωρητική εώς το 1992 αλλά επιβεβαιώθηκε, δεν υπάρχει λόγως να μην υπάρχει το νέφος Οόρτ και πιστεύεται η Sedna είναι μέλος του) οπότε μάλλον ακόμα είναι εντός. Όταν εκτοξεύτηκε το 1977 πιστεύονταν ότι η άκρη είναι η τροχιά του Πλούτωνα, σήμερα δεν είμαστε σίγουρη διότι σε τελική ανάλυση δεν υπάρχει αποδεκτός ορισμός, η ηλιοπαύση είναι σίγουρα καλό όριο. Σε κάθε περίπτωση εμπνεύστηκα από το συμβάν και κάθισα σήμερα και προχώρησα με την αίτηση μου για μεταδιδακτορικό στη NASA. Ακόμη έχω αρκετή δουλειά για να συμπληρώσω την αίτηση αλλά προχωράω. Πρέπει να γράψω ορισμένες εκθέσεις ακόμη, βασικότερη των οποίων ερευνητική πρόταση. Ενδιάμεσα έχω και την έρευνα μου και το μάθημα

Κατά τα άλλα αυτή την εβδομάδα τερματίστηκαν οι υπηρεσίες μου ως αξιωματούχος σε διάφορες φοιτητικές οργανώσεις, πρέπει κάποτε και να αποφοιτήσω. Είχα και μία έξοδο στο Ρόανοουκ η οποία φοβάμαι ότι είναι και το highlight του μήνα. Πέραν αυτών όπως ανέφερα στην αρχή, μετά από πολύ δουλειά έφτασα επιτέλους σε ένα αποτέλεσμα με την διάβρωση για το διδακτορικό. Ακολουθεί η κατακράτηση νερού από το έδαφος και ουσιαστικά τελείωσα

3 ημέρες στον ήλιο

Μόλις είδα επεισόδιο του CSI Miami όπου μεταξύ των χαρακτήρων ήταν και μία πολύ όμορφη ξανθιά υποψήφια διδάκτορας. Φυσικά η πραγματικότητα του Virginia Tech είναι πολύ πιο πεζή, ναι μεν έχουμε ξανθιές αλλά σε καμία περίπτωση δεν μοιάζουν με ηθοποιούς, τουλάχιστον στην τηλεπισκόπιση. Δεύτερο Σαββατοκύριακο του εξαμήνου και έχει αρχίσει και μπαίνει η φοιτητική ζωή σε υψηλές στροφές. Την Παρασκευή ήταν το Gobblerfest όπου ήμασταν σε τραπέζι στο drillfield και προσπαθούσαμε να έχουμε νέα μέλη για τον σύνδεσμο των Ελλήνων φοιτητών. Πόσοι θα έρθουν εν τέλει βλέπουμε, το Σάββατο έχουμε γενική συνέλευση και θα δούμε ποίος θα πατήσει. Το προηγούμενο Σάββατο ήταν ο πρώτος αγώνας και παραδόξως δεν είχε τον πανζουρλισμό των προηγουμένων ετών. Πάντως είχε tailgate το τμήμα όπου πήγα και συμμετείχα. Μάλιστα ήμουν και αρκετά ελιτιστής, πήγα με ψάρι και έπινα κρασί. Σε σχέση με το λουκάνικο και χοτ ντογκ των συναδέλφων ήμουν γκραν αριστοκρατία. Την Κυριακή το νιόπαντρο ζεύγος έκανε πικ νικ στην αυλή τους για εμάς που δεν μπορέσαμε να παρεβρεθούμε. Στο τέλος κάθε ημέρας ήμουν χτυπημένος από τον ήλιο και φοβερά κουρασμένος λόγω αυτού.

Την Πέμτη ξεκίνησα έναν υπολογισμό με τον υπολογιστή ο οποίος ολοκληρώθηκε σήμερα μετά από 92 ώρες υπολογισμού. Το διδακτορικό προχωραει, όσο περνάει ο καιρός βλέπω το τέλος αλλά όλο και περισσότερο φαίνεται το όριο του χρόνου. Έχω μπροστά μία γεμάτη εβδομάδα, δυσκολίες να κοιμηθώ και σε καμία περίπτωση δεν μου βγαίνουν όλα κατ'ευχήν. Φυσικά με έχει πιάσει άγχος με το τι θα ακολουθήσει μετά την αποφοίτηση, πέραν από τα χρόνια άγχη του διδακτορικού, της πράσινης κάρτας και της κοινωνικής ζωής. Πραγματικά μου έρχεται να τα αφήσω όλα και να τα βροντηξω, αλλά αυτό θα το κάνω και αφού τελειώσω το διδακτορικό

100 ημέρες εώς την αποφοίτηση

Μπήκε ο Σεπτέμβρης και μαζί ουσιαστικά μπήκα και στον κύκλο της αποφοίτησης. Δεν έχω αρχίσει να μετράω ημέρες αλλά ξέρω πως είναι περί τις 100. Η διαδικασία της αποφοίτησης είναι κάπως σαν την διαδικασία του σχεδιασμού συλλογικού αρδευτικού δικτύου, υπάρχει η φάση ανάβασης και η φάση κατάβασης, οι οποίες εναλλάσονται. Κατ'αρχήν έχει να υπολογίσεις τι έχεις να κάνεις. Λίγο πολύ με τον καθηγητή έχουμε συμφωνίσει. Εν συνεχεία βλέπεις το τι είναι εφικτό. Δυστυχώς αυτό για το οποίο συνομίλησα με τον καθηγητή, υπολογισμός απορροής και διάβρωσης φαίνεται ανέφικτο στο λιγότερο από μήνα που μου έχει μείνει για έρευνα. Συζητήσαμε σήμερα με τον καθηγητή, μου είπε ότι πρέπει να γίνει και έτσι προσπαθώ να βρω άλλον τρόπο. Ενδιάμεσα ο χρόνος συρρικνώνεται συνέχεια και προσπαθώ να βρω δουλειά. Φυσικά πήρα και ένα μάθημα οπότε αυτό τρώει χρόνο. Τέλεια. Έτσι λοιπόν προσπαθώ να μειώσω τις υποχρεώσεις μου. Πρόεδρος ASPRS δεν συνεχίζω, στο προεδρείο της ένωσης των ελλήνων φοιτητών θα πάψω να ανήκω αλλά καλό θα ήταν οι λοιποί του προεδρείου να μην με αγνοούσαν. Τέλος πάντων η δουλειά είναι πολύ και το βασικό είναι πως αν από τώρα μπω σε εντατική εργασία θα κλατάρω. Το είπα καθαρά στην καθηγητή πιθανόν να χρειαστώ άλλο ένα εξάμηνο για να βγάλω αυτά που συμφωνήσαμε. Εάν θα είμαι αυτό το εξάμηνο φοιτητής παίζεται αλλά πάντως εώς την άνοιξη φαίνεται πως θα είμαι απασχολημένος. Ελπίζω να είμαι το νέο έτος σε δουλειά και όχι κρεμμάμενος προσπαθώντας να βγάλω τις ουρές

Η τιμή του φαγητού

Στην αρχή του κάθε εξαμήνου πάντα αγοράζω meal plan. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι δεν έχω το κουράγιο να μαγειρεύω κάθε μεσημέρι. Φέτος το μικρό πακέτο πήγε  περί τα 800 δολλάρια. Έτσι λοιπόν κάθισα και υπολόγισα πόσο μου κοστίζει το κάθε γεύμα. Τώρα με τα $803 μου δίνει κάπου $325 φαγητού. Εαν αγοράσω το γεύμα μου σε κανονικό εστιατόρειο έχω 50% από την τιμή καταλόγου, εάν πάρω το μπουφέ στο D2 έχω 66% έκπτωση. Η συνήθης λογαριασμός μου είναι 4 με 5 δολλάρια φαγητού. Εάν λοιπον έχω 50 γεύματα το εξάμηνο (επειδή τρώω πολλες μπριζόλες και αστακούς τους οποίους συνοδεύω με γλυκό) τότε το μέσο γεύμα πάει προς τα 16 δολλάρια. Εαν έχω 80 γεύματα (δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο) τότε το μέσο γεύμα πάει προς τα $10. Εαν πέραν πάσης προσδοκίας βγάλω 100 γεύματα (και δυστυχώς φέτος ακόμα και απλά μακαρόνια κάνουν παραπάνω απο $3.25) τότε το μέσο γεύμα πάει στα $8. Οταν το καλοκαίρι έτρωγα στο κέντρο μου έβγαινε 7-8 πραγματικά δολλάρια ανά γέυμα. Ωστόσο είναι δεδομένο ότι το φαϊ στο κέντρο και κατώτερης ποιότητας είναι (με εξαίρεση τον Κινέζο) και πολύ γρήγορα το βαριέμαι. Στο τέλος του καλοκαιριού χαίρομαι που ανήγουν τα εστιατόρεια. Τώρα το φαϊ θα μου έβγαινε φτηνότερα ανά γευμα εαν αγόραζα μεγαλύτερο πακέτο το οποίο προβλέπει ότι θα τρώω και τα βράδια. Ωστόσο το βραδυνό φαϊ το οποίο συνήθως μαγειρεύω μόνος μου μου βγαίνει αρκετα φτηνότερα από τα $10. Καθότι η μαγειρική μου ικανότητα είναι πεπερασμένη προτιμώ να τρώω το ένα γεύμα εκτός, αλλιώς βαριέμαι το ίδιο φαϊ. Σε τελική ανάλυση η ζωή μου εδώ είναι αρκετά λιτή, ακόμα και αν τα $10-12 που ξοδεύω ανα γεύμα τα πάρω ως σπατάλη τότε είναι κάτι τουλάχιστον που το ευχαριστιέμαι. Τι έχει να γίνει με το φαϊ εκεί όπου θα καταλήξω μετά το VT ούτε που έχω ακόμα ιδέα. Σίγουρα δεν θα εχω την μαμά μου ή κάποια από τις μακαρίτισσες γιαγιάδες μου να μου μαγειρεύουν

Το συνέδριο στο Fairfax

Έχουν περάσει πια δύο εβδομάδες από την στιγμή που έφυγα για να συμμετάσχω, ενδιάμεσα ήρθαν αρκετοί Έλληνες στο πανεπιστήμιο, είχαμε Orientation Week ενώ από αύριο ξεκινάνε μαθήματα. Ωστόσο υποσχέθηκα να μιλήσω για το συνέδριο και θα το κάνω. Πριν λοιπόν από δύο Κυριακές πήρα το αμάξι, δεν πήγα εκκλησία διότι ήθελα να φτάσω αρκετά νωρίς ώστε να κοιμηθώ, και ξεκίνησα για την Βόρεια Βιρτζίνια. Πρώτα σταμάτησα στο Staunton όπου επιτέλους κατάφερα και είδα το σπίτι όπου γεννήθηκε και την προεδρική βιβλιοθήκη Woodrow Wilson. Το βίντεο στην αρχή έλεγε λιγότερα από αυτό στο σπίτι του Γουίλσον στην Ουάσιγκτον, αλλά περιείχε αρκετές πληροφορίες. Εν συνεχεία δίπλα ήταν το μουσείο (αρκετά μικρό) ενώ στην είσοδο ($7 για φοιτητές) περιλαμβάνονταν ξενάγηση στο σπίτι όπου γεννήθηκε. Μεγάλη ατραξίον σύμφωνα με το μουσείο ήταν η αυθεντική προεδρική λιμουζίνα του αν και περισσότερο εκτίμησα την ξενάγηση στο σπίτι.  Για τα λεφτά που έδωσα ήταν ένα άξιο δίωρο. Μετά από το μεσημεριανό και 2 ώρες οδήγηση έφτασα στο ξενοδοχειό. 'Επεσα να κοιμηθώ διότι λόγω άγχους και εξόδου το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμηθεί καλά και μετά από το δείπνο βγήκα στην Ουάσιγκτον με παρέα. Για πρώτη φορά βγήκα βράδυ στην πόλη και μάλιστα με πήγανε σε μέρος για να χορέψω. Έπαιζε καλή μουσική αν και όχι mainstream, αλλά οτι πρέπει για χορό. Είχε τρία stages και θα το χαρακτήριζα ως το κλασικό κλαμπ που πάνε τα αγόρια για να χορέψουν. Ως γνωστόν υπάρχουν 2 ειδών ξενυχτάδικα, εκεί όπου έχει καλη μουσική αλλά κυρίως αγόρια και εκεί όπου έχει κακή μουσική αλλά αρκετά κορίτσια. Στο Blacksburg η νυχτερινή ζωή συνδυάζει τα χειρότερα των δύο επιλογών, ούτε καλή μουσική έχει ούτε κορίτσια. Τέλος πάντων εκείνο την Κυριακή βράδυ πέρασα καλά χορεύοντας, είδα και έναν παλαιό φίλο και γύρισα νωρις (περί τις 1230) λόγω του συνεδρίου. Την επομένη το πρωί πήγα στο πανεπιστήμιο όπου παρά το ότι ήταν πολύ ακριβό συνέδριο δεν είχαν προβλέψει πάρκινγκ για τους συνέδρους! Την πρώτη ημέρα την σκαπουλάρησα, την δεύτερη πλήρωσα και τις άλλες δύο πάρκαρα εκτός πανεπιστημίου (πρόκειται για το George Mason) στο δημαρχείο του Fairfax.

Τα 2/3 των συνέδρων ήταν Κινέζοι. Αυτό μου προκάλεσε έκπληξη. Επίσης το μεσημεριανό το οποίο περιλαμβάνονταν στην τιμή ήταν κινέζικο και είχε ταμπέλες και στα Αγγλικά και στα Κινεζικά. Το πρόβλημα ήταν ότι οι συζητήσεις στους διαδρόμους ήταν σε πολλές περιπτώσεις στα Κινεζικά με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συμμετέχω. Μιλούσα με τους Αγγλόφωνους αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι όσο προχωρούσε το συνέδριο έφευγε κόσμος γίνονταν σπανιώτερες οι συνομιλίες. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες ήταν μεταδιδακτορικοί ή νέοι καθηγητές, ήταν πολύ ακριβο συνέδριο για φοιτητές. Αν και έμαθα αρκετά και γνώρισα κόσμο σημαντικό για την μελλοντική πορεία μου (ένα αντιπρόεδρος εταιρείας ζήτησε να μάθει για την εργασία μου ενώ και ένας από το ICARDA το οποίο λόγω του εμφυλίου στη Συρία έχει πάει στο Αμμάν της Ιορδανίας) δεν μπορώ να πω ότι 2 εβδομάδες αργότερα θυμάμαι κάποια από τις παρουσιάσεις, εκτός από μία για ένα νέο προιόν ταξινόμησης της επιφάνειας όλης της Γης με pixel 30 m που έφτιαξε το Πανεπιστήμιο Τσινχουά. Όπως ανέφερα είχε πολλούς κινέζους συμμετέχοντες, τόσο από κινεζικά όσο και από μη κινεζικά ιδρύματα. Ενδιαφερόμουν να δω τι μεθοδολογία χρησιμοποιούσαν για να προσφέρουν αυτά όλα που υπόσχονται, κυρίως ήταν NDVI από MODIS το οποίο το τάιζαν σε μοντέλα βιολογικής ανάπτυξης για να δουν την ποιότητα της γεωργικής παραγωγής στην χώρα/πολιτεία τους. 250m pixel είναι υπερβολικό για την περιοχή που μελετώ ενω και η μοντελοποίηση στην περιοχή μου δεν πρόκειται να προσφέρει ιδιαίτερα, αυτό που περιορίζει την γεωργική παραγωγή δεν είναι το φυσικό όσο το κοινωνικό περιβάλλον. Πάντως γενικά οι παρουσιάσεις ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και έτσι κάθισα και την Παρασκευή παρότι αρχικά δεν το σκόπευα όπου πήγαμε ταξίδι στπν τομέα Γεωπληροφορικής της NASS. Είδα το μέρος όπου παράγεται το CDL, μίλησα με αυτούς που το φτιάχνουν και μετά από ψώνια (=τυρί!) και μεσημεριανό γύρισα Blacksburg και πήγα στο γραφείο. Το ότι έφτασα νωρίς προκάλεσε έκλπληξη στον καθηγητή και έτσι καθίσαμε και μιλήσαμε. Αν κάτι βγήκε από την υπόθεση ήταν μία γενικότερη επιβεβαίωση πως αυτό που κάνω τόσο σε επίπεδο χωρικής κλίμακας (χωράφι) όσο και στις προθέσεις μου είναι μοναδικό. Ο καθηγητής έχει ξεκινήσει να λέει ότι είναι εφικτό να με κρατήσει (ως postdoc;) αν δεν έχω τελειώσει την δουλειά μου για μικρό διάστημα αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει ακριβώς να φτυσω αίμα για δείξω ότι δεν τελείωσα λόγω υπερβολικής δουλειάς και όχι τεμπελιάς

Προβλήματα προς επίλυση πριν φτάσουμε στον Άρη

Μετά από μία εβδομάδα παύσης λόγω συμμετοχής σε συνέδριο στο Fairfax (λεπτομέρεις του οποίου θα ακολουθήσουν αργότερα) ήρθε η ώρα να ολοκληρώσω την σειρά των αναρτήσεων σχετικές με τον πλανήτη Άρη και την επανδρωμένη εξερεύνηση του. Τελευταία φορά είχα αναφέρει το πρώτο πρόβλημα, ότι δεν υπάρχει σήμερα εκτοξευτήρας ικανός να φέρει διαστημόπλοιο αρκετά βαρύ για επανδρωμένη αποστολή στον Άρη σε χαμηλή γήινη τροχιά, πόσο μάλλον σε ηλιοκεντρική τροχιά οικονομικής μεταφοράς Hohman μεταξύ Γης και Άρη. Υπό ανάπτυξη υπάρχουν τρεις οικογένειες πυραύλων με την συγκεκριμένη μεταφορική ικανότητα, το Space Launch System από την Nasa γνωστό και ως Ωρίων, το Falcon Heavy της SpaceX και το Ρωσικό Angara 7 το οποίο βρίσκεται μόνο σε σχέδιο, δεν υπάρχει συμβόλαιο να κατασκευαστεί. Το καθένα έχει διάφορα προβλήματα, κυριότερο των οποίων είναι ότι μάλλον δεν υπάρχει εμπορική αγορά ικανή να υποστηρίξει την συνεχιζόμενη παραγωγή τους. Πέραν από το παράδειγμα του Κρόνου 5 την δεκαετία του 70 που έχει παραλληλιστεί με τον Μεγάλο Ανατολικό, πλοίο των αρχών του 19ου που ήταν πολύ μεγάλο για την εποχή και όταν πλέον το μέσο μέγεθος πλοίου είχε φτάσει το δικό του ήταν πια γέρικο σκαρί και διαλύθηκε (χρησιμοποιήθηκε σε εξειδικευμένες εφαρμογές που απαιτούσαν το μεγεθός του όπως η πόντιση υπερατλαντικών τηλεγραφικών καλωδίων και όχι τόσο για μεταφορά επιβατών όπως σχεδιάστηκε) υπάρχει και ο Σοβιετικός εκτοξευτής Ενέργκια για τον οποίον δεν υπήρχαν επίσης φορτία και έτσι είχε μόνο τις 2 εκτοξεύσεις στο τέλος της ΕΣΣΔ παρότι συνέχισε να προσφέρεται για αρκετά χρόνια αργότερα. Η NASA δεν μπορεί να υποστηρίξει οικονομικά πάνω από μία εκτόξευση ανά διετία με αποτέλεσμα να τίθενται ζητήματα αξιοπιστίας. Το Falcon Heavy, πρώην Falcon 27 έχει 27 κινητήρες Merlin στο πρώτο στάδιο. Ο Σοβιετικός πύραυλος Ν1 που θα έστελνε κοσμοναύτες στην Σελήνη είχε 50 και απεδείχθει αδύνατον να συντονιστούν όλοι τους. 3 φορές εξερράγη στην εξέδρα εκτόξευσης λόγω ασυμμετρίας ώσης ενώ την μία φορά που ανυψώθηκε εξερράγη πριν φτάσει στο δεύτερο στάδιο, με αποτέλεσμα και καθώς οι Αμερικανοί είχαν ήδη στείλει άνθρωπο στη Σελήνη να ακυρωθεί όλο το σεληνιακό πρόγραμμα. Ωστόσο έκτοτε έχουν γίνει πολύ σοβαροί πρόοδοι στην τεχνολογία ελέγχου ενώ επίσης ο Falcon Heavy ανήκει στην οικογένια πυραύλων Falcon, που σημαίνει ότι είναι πιθανότερο να παραχθεί. Τέλος ο Angara ανήκει σε μία οικογένια ακόμα υπο ανάπτυξη (πρώτη πτήση προβλέπεται προς το τέλος της χρονιάς ή πιθανότερα του χρόνου) και μπορεί να μην υπάρχει συμβόλαιο κατασκευής του συγκεκριμένου υποτύπου, η υπόλοιπη οικογένια όμως σκοπεύει να είναι ο κύριος τρόπος πρόσβασης της Ρωσίας στο διάστημα αντικαθιστώντας και το Σογιούζ και το Πρότον.

Έχουν γίνει αρκετές μελέτες, λίγο ή πολύ περιμένουμε ότι το διαστημόπλοιο με προορισμό την επιφάνεια του Άρη θα ζυγίζει περί τους 20 τόνους ξηρό βαρος και πιθανόν άλλο τόσο σε καύσιμα που θα το φέρουν από χαμηλή γηινη τροχιά στην επιφανεια του Άρη και πίσω. Εαν χρησιμοποιήσουμε κάποιον πιο αποδοτικό κινητήρα από τους σημερινούς χημικούς πυραύλους μπορούμε να μειώσουμε το βάρος σημαντικά αλλά και πάλι τίθενται άλλα ζητήματα. Ο κινητήρας VASIMR ετοιμάζεται για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου θα φτάσει το 2016 και θα μειώσει κατακόρυφα το κάυσιμο που απαιτείται για να διατηρηθεί σε τροχιά. Ωστόσο δεν αρκεί η ηλεκτροπαραγωγική ικανότητα του Διεθνους Διαστημικού Σταθμού για της ανάγκες του και έτσι θα χρησιμοποιεί μπατταρίες όπου θα αποθηκεύεται ενέργεια προς χρήση σε παλμούς. Τυχόν επανδρωμένος διαστημόπλοιο προς τον Άρη σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να έχει τους ηλιακούς συλλέκτες μεγέθους ποδοσφαιρικού γηπέδου του Διεθνή Διαστημικό Σταθμού με αποτέλεσμα να απαιτούνται άλλες πηγές ενέργειας τύπου πυρηνική. Υπάρχει πολύ σοβαρή πολιτική αντίδραση σε όλες τις διαστημικές (και όχι μόνο) εφαρμογές πυρηνικής ενέργειας, ιδίως λαμβάνοντας υπόψην και το γενικότερο πρόβλημα διαστημικής ακτινοβολίας.

Εαν δεν χρησιμοποιήσουμε κινητήρα ιόντων για το ταξίδι (σε αυτή την περίπτωση μπορεί να διαρκέσει λιγότερο από δίμηνο) τότε με τροχιά Hohman απαιτείται ένα οχτάμηνο για μετάβαση στον Άρη, μερικούς μήνες εώς και 1 χρόνο παραμονή και ένα ακόμη οχταμηνο για την επιστροφή. Όπως έδειξε το Curiosity (το οποίο είχε μετρητή) η δόση ακτινοβολίας υπερβαίνει κατά πολύ την προβλεπόμενη ασφαλή δόση για όλη την καριέρα ενός αστροναύτη. Επίσης το πείραμα Mars 500 της Ρωσικής και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας ανέδειξε και τα ψυχολογικά ζητήματα, καθένας από τους 6 συμμετέχοντες βρήκε μία γωνία του ως δικό του ιδιωτικό χώρο ενώ και η διάθεση μάλλον ήταν χαμηλή με εξαίρεση τις τελευταίες 20 ημέρες πριν την επιστροφή. Είναι γενικότερο ζήτημα και από άλλα μαρκά ταξίδια μικρών ομάδων ότι οι συμμετέχοντες έχουν δυσκολία μετά την επιστροφή να επανενταχθούν στην ευρύτερη κοινωνία όταν έχουν περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με λίγους ανθρώπους.

Ως προς τα λοιπά τεχνικά ζητήματα τουλάχιστον έχουμε κάποιες γνώσεις πλέον λόγω του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και άλλων προγραμμάτων. Καθότι το σύστημα υποστήριξης ζωής λειτουργεί επί αρκετά χρόνια μπορεί να καταφέρει να αντέξει το μακρό χρονικό διάστημα του ταξιδίου. Ωστόσο στον σταθμό οι αστροναύτες και κοσμοναύτες ξοδεύουν το 1/3 του εικοσιτετραώρου κάνοντας συντήρηση, το επόμενο τρίτο κάνοντας πειράματα και το τελικό τρίτο κοιμούνται. Εάν χρειαστούν κάποιο ανταλακτικό που δεν έχουν μπορεί να έρθει με την επόμενη εκτόξευση ανεφοδιασμού, όπως έγινε με τα ανταλακτικά για την στολή του Luca Parmitano όταν αυτή άρχισε να συσσωρεύει μυστηριωδώς νερό κατά την διάρκεια περιπάτου πριν ένα μήνα. Στο ταξίδι προς τον Άρη πρέπει να έχουν πάρει τα πάντα μαζί τους αν και σε έναν βαθμό αυτό πλέον ισχυει λιγότερο λόγω της τρισδιάστατης εκτύπωσης. Προβλέπεται να εκτοξευτεί εκτυπωτής στον διαστημικό σταθμό νομίζω φέτος. Επίσης οι ταξιδιώτες πρέπει να κουβαλήσουν μαζί τους την τροφή ή μέσο με το οποίο θα παράγεται. Από τη στιγμή μάλιστα που τελειώσουν και τα τρόφιμα από την γη θα γίνουν εντελώς χορτοφάγοι διότι δεν είναι δυνατόν να κουβαλήσεις ζώα για σφάξιμο στο διάστημα. Ούτε επίσης μπορεί να διατηρηθεί κρέας για 2 χρόνια. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός δεν έχει αρκετό νερό για να βάλουν πλυντήριο και έτσι αναγκάζονται να φοράν τα ρούχα τους εώς ότου βρωμίσουν και μετά τα πετάνε. Είναι απίθανο να έχει πλυντήριο τυχόν διαστημόπλοιο, που σημαίνει ότι θα πρέπει να κουβαλήσουν περισσότερα ρούχα αλλά και να βρουν τρόπο απόρριψης σκουπιδιών. Υπάρχουν και άλλα προβλήματα για τα οποία σταδιακά μαθαίνουμε ή συνειδητοποιούμε.

Πάντως φέτος εμφανίστηκαν δύο ιδιωτικές προτάσεις για να πάμε στον Άρη. Η πρώτη και λιγότερο σοβαρή από την Mars One που προβλέπει ότι θα είναι ταξίδι χωρίς επιστροφή. Η συγκεκριμένη Ολλανδική πρόταση προτείνει να χρηματοδοτήσει το σχέδιο μέσω reality τύπου Big Brother και προβλέπει πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή το 2016. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει ακόμα καν καθορισμένη αρχιτεκτονική του συστήματος που θα πάει στον Άρη, πόσο μάλλον υλικό. Πάντως ήδη 100,000 άτομα έχουν κάνει αίτηση, κυρίως Αμερικανοί άνδρες (ή τουλάχιστον έχουν πληρώσει και ανεβάσει βίντεο μόνο περί τους 1000, 100,000 μπορεί απλά να ξεκίνησαν την διαδικασία εγγραφής αλλά να μην τελείωσαν). Πιθανόν να δούμε αυτό το reality την μεθεπόμενη τηλεοπτική σαιζόν. Η δεύτερη και σοβαρότερη πρόταση είναι από τον Dennis Tito, τον πρώτο τουρίστα του διαστήματος και εκατομμυριούχο μηχανικό ο οποίος δημιούργησε το ίδρυμα Inspiration Mars με σκοπό να στείλει δύο άτομα, κατά προτίμηση ζευγάρι πέραν από την ηλικία τεκνοποίησης, σε flyby (προσέγγιση χωρίς εισαγωγή σε τροχιά) με εκτόξευση το 2018. Ο άνθρωπος είναι σοβαρός και σκοπεύει να χρηματοδοτήσει το ίδρυμα την πρώτη διετία όταν θέλει λίγο χρήμα και ελπίζει σε 2 χρόνια είτε κάποια κυβέρνηση είτε φιλοι του εκατομμυριούχοι να αναλάβουν το κόστος. Έχει ήδη δώσει λεφτά στην Paragon Space System (τα 2/3, το άλλο 1/3 το έδωσε η Mars One για να δείξει κάποια ρεαλιστικότητα στο σχέδιο της) η οποία κατασκεύασε το επιτυχημένο σύστημα υποστήριξης ζωής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για μελέτη κατασκευής συστήματος στο Αρειανό διαστημόπλοιο. Να δούμε αν όντως θα μπορέσει να εμπνεύσει μία γενιά ώστε να υλοποιηθεί το σχέδιο

Προς τον Αρη (όχι τον συμφοιτητή μου)

Όπως ανέφερα την τελευταία φορά η κατεξοχήν δυσκολία που εμποδίζει τα διαπλανητικά ταξίδια (αλλά και το να έχουμε φτηνούς δορυφόρους τηλεπισκόπισης) είναι η πολύ ακριβή πρόσβαση στο διάστημα. Η Virgin Galactic πρόκειται να έχει τις πρώτες εμπορικές υποτροχιακές πτήσεις στο τέλος της χρονιάς, παρομοίως και η Lynx ενώ και στην Ευρώπη έχουν εμφανιστεί ορισμένες καινοτόμες επιχειρήσεις που θα προσπαθήσουν να κατασκευάσουν πλατφόρμες ικανές για φτηνότερη πρόσβαση στην τροχιά (η Αμερική πάντα είχε παλαβούς εφευρέτες). Πάντως για την επόμενη δεκαετία τουλάχιστον ο μόνος τρόπος πρόσβασης σε τροχιά θα είναι οι αναλώσιμοι πύραυλοι. Το διαστημικό λεωφορείο ήταν μία πολύ σοβαρή προσπάθεια νγια φτηνότερη πρόσβαση σε τροχιά και αν μη τι άλλο απέτυχε. Οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται κατά την επαναφορά στη Γη είναι τέτοιες που απαιτείται πολύ σοβαρή προστασία. Ο μόνος τρόπος που αυτό ήταν εφικτό εντός των ορίων βάρους την δεκαετία του 70 ήταν με κεραμικές πλάκες οι οποίες απεδείχθησαν λίγο σκληρότερες από τα κεραμύδια στα σπίτια μας. Κάθε φορά που γυρνούσε στη Γη το λεωφορείο απαιτούνταν ενδελεχής επιθεώρηση στην κοιλία και επισκευή της. Αποτέλεσμα ήταν ότι το κόστος χρήσης ήταν 10 φορές υψηλότερο από το προϋπολογισμένο  την δεκαετία του 70.

Η Ρωσική νοοτροπία ήταν χρησομοποιούμε ότι δουλεύει. Έτσι ενώ οι Αμερικανοί εγκατέλειψαν το σύστημα Απόλλων υπέρ του διαστημικού λεωφορείου και μετά το εγκατέλειψαν υπέρ του συστήματος Ωρίων (του οποίου η πρώτη μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση θα είναι του χρόνου τον Σεπτέμβριο), οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν το Σογιουζ για το σεληνιακό τους πρόγραμμα και το χρησιμοποιούν ακόμα. Ενδιάμεσα έίχε διάφορες αναβαθμίσεις οι οποίες του επιτρέπουν να μεταφέρει περισσότερο φορτίο μακρύτερα. Οι τρεις μη επανδρωμένες αποστολές Ζόντ τη δεκαετία του 60 ήταν ένα Σογιούζ από το οποίο είχαν αφαιρέσει πολλά συστήματα εσωτερικά για να είναι ελαφρύτερο το οποίο εκτοξεύτικε με τον πύραυλο Πρότον. Και τα δύο συστήματα είναι σε παραγωγή, ο Πρότον μπορεί να φέρει περισσότερο φορτίο και είναι πιο αξιόπιστος σε σχέση με το 1968 που απέτυχαν τα 2/3 των εκτοξέυσεων, το Σογιούζ είναι ελαφρύτερο αν και θα χρειαστεί περισσότερο υλικό θερμικής προστασίας σε σχέση με τις αποστολές γίηνης τροχίας, αν θελουν να στείλουν κοσμοναύτες σε τροχιά γύρω από την Σελήνη θα μπορεσουν μετά από μία διετία ανάπτυξης τεχνολογίας. Αλλά δεν θα προσφέρει κάτι παραπάνω από το Απολλών 8 ενώ και η ανάπτυξη της σεληνακάτου ήταν η μεγαλύτερη τεχνολογική δυσκολία του προγράμματος Απόλλων. Το ρίσκο που πήραν οι 12 αστροναύτες που πάτησαν στην Σελήνη (η σεληνάκατος δεν είχε εφεδρικό κινητήρα σε περίπτωση που ο κύριος είχε δυσλειτουργία) για τα σημερινά δεδομένα ήταν απαράδεκτο. Σε κάθε περίπτωση οι Αμερικάνοι ετοιμάζουν νέα αποστολή σε τροχιά γύρω από την Σελήνη στα τέλη της δεκαετίας, θα είναι η πρώτη επανδρωμένη αποστολή του συστήματος Ωρίων υπό τον πύραυλο Άρη.

Μετά από πολλές μελέτες και καθότι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πλέον έχει κατασκευαστεί έχουμε πλέον μία καλή ιδέα ως προς το τι απαιτείται για να φτάσουμε στον Άρη. Το πρώτο διαστημόπλοιο που θα προσαρειωθεί θα ζυγίζει περί τους 40 τόνους και μάλιστα προβλέπεται να κατεβεί κοντά σε ένα άλλο όχημα παρομοίου βάρους που θα έχει σταλεί νωρίτερα και θα περιέχει αναλώσιμα. Η δυσκολίες είναι πολλές. Κατ'αρχήν σήμερα δεν υπάρχει πύραυλος ικανός να φέρει τέτοιο φορτίο ακόμα και σε χαμηλή τροχιά, πόσο μάλλον σε τροχιά διαφυγής από την Γη. Το Delta 4 Heavy έχει ικανότητα να βάλει 22 τόνους σε χαμηλή τροχιά (και ουδέποτε έχει εκτοξεύσει τόσο βαρύ φορτίο) ενώ και το Ariane 5 μετά από όλες τις προβλεπόμενες αναβαθμίσεις θα έχει ικανότητα να εκτοξεύσει φορτιο 27 τόνων. Αυτός είναι ο λόγος που η NASA αναπτύσει τον εκτοξευτήρα Άρη αλλά δεν έχει τα χρήματα ώστε να τον εκτοξεύσει τόσες φορές ώστε να καταστεί αξιόπιστος. Η SpaceX έχει προτείνει τον Falcon 27 αλλά ελλείψη εμπορικών φορτίων δεν έχει προχωρήσει στον σχεδιασμό του. Η πρώτη έκδοση του Άρη θα μπορεί να φέρει 70 τόνους σε χαμηλή τροχιά, η τελική η οποία θα είναι έτοιμη το 2020-2025 περί τους 130 τόνους (εφόσον υπάρχει χρηματοδότηση να αναπτυχθεί) και θα μπορέσει να στείλει αστροναύτες στον πλανήτη Άρη εφόσον έχουν ξεπεραστεί οι άλλες δυσκολίες του υπάρχουν και είναι εμπόδια για το ταξίδι. Αλλά για αυτά την επόμενη φορά

Ένας χρόνος στον πλανήτη Άρη

Την Δευτέρα ή την Τρίτη, ανάλογα με το ποιά ζώνη χρόνου βρίσκεται κανείς, ήταν η πρώτη επέτειος από την προσαρείωση του Curiosity. Το πώς παρακολούθησα το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός πέρυσι το έχω ήδη περιγράψει. Φέτος η NASA είχε κατ'αρχήν μία συνέντευξη τύπου στο Λος Άντζελες Δευτέρα βράδυ που μετέδωσε μαγνητοσκοπημένα την Τρίτη ακολουθούμενο από ένα ζωντανό πρόγραμμα από την Κεντρική Υπηρεσία στη Ουάσιγκτον (και τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) όπου μίλησαν για το τι έπεται για να έχουμε αστροναύτες στον Άρη. Θα έγραφα νωρίτερα αλλά πήγα την Τρίτη και έφερα 2 παιδιά από το αεροδρόμιο, γεωπόνους, που ήρθαν από την Ελλάδα για το εξάμηνο ανταλλαγή. Επίσης την Τρίτη έβαλα τον υπολογιστή στο γραφείο μου να κάνει έναν μεγάλο υπολογισμό ο οποίος ακόμα συνεχίζεται.

Η κατεξοχήν δυσκολία για τα διαπλανητικά ταξίδια συνεχίζει να είναι ακόμα, 55 χρόνια μετά το Σπούτνικ το πως θα ξεφύγουμε από το βαρυτικό πεδίο της Γής. Παρόλες τις αρκετά μεγάλες προσπάθεις να βρεθεί καλύτερος τρόπος ο μόνος τρόπος να τεθεί κάτι σε τροχιά συνεχίζει να είναι ο απορριπτόμενοι πύραυλοι. Ένα πολυώροφο κτίριο αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων καταναλώνεται για να εκτοξευθεί ένα αρκετά μικρό φορτίο σε τροχία. Εκεί θα μείνει αρκετό διάστημα, ουσιαστικά εώς ότου καταναλωθούν τα καύσιμα που έχει για να παραμείνει στην τροχιά του. Στην αρχή της διαστημικής εποχής όταν αγνοούσαμε το πόσο εχθρικό ήταν το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον οι δορυφόροι άντεχαν ορισμένες εβδομάδες, πλέον χρησιμοποιούμαι σκληραγωγημένα ηλεκτρονικά και έτσι μπορούν να αντέξουν χρόνια. Η βελτίωση των ηλεκτρονικών έχει επιτρέψει να γίνονται πολύ περισσότερα από ελαφρύτερες κατασκευές, αλλά δεν έχει καταφέρει να αναπληρώσει το κατεξοχήν πρόβλημα των διαστημικών εφαρμογών, την πολύ ακριβή πρόσβαση στο διάστημα. Έχουν γίνει επανειλλημένες προσπάθειες να κατασκευαστεί αεροδιαστημοπλάνο το οποίο να προσφέρει εύκολη και φτηνή πρόσβαση. Όλες (πχ Χ-20, Χ-30, Χ-33) έχουν αποτύχει διότι απεδείχθει ότι η τεχνολογία συνεχίζει να μην έχει φτάσει σε επίπεδο ικανό να μας προσφέρει λύση. Τελευταία σοβαρή προσπάθεια ήταν το Χ-33 πριν από 10 χρόνια. Η NASA ακύρωσε την συμμετοχή της όταν η Lockheed Martin απεδείχθει ότι δεν μπορούσε να φτιάξει μία ελαφρά συνθετική δεξαμενή κρυογονικών καυσίμων που ήταν αναγκαία για να διατηρηθεί το βάρος σε ικανοποιητικά επίπεδα. Τώρα πριν από ένα μήνα μία μικρή Καλιφορνέζικη εταιρεία κατάφερε να παρουσιάση μία τέτοια δεξαμενή ικανή να αντέξει την θερμοκρασία του υγρού οξυγόνου και σύντομα θα δοκιμαστεί με υγρό υδρογόνο. Πάντως ακόμα βρισκόμαστε σε δοκιμές δεξαμενής υπο κλίμακα, εώς ότου έχουμε επιχειρησιακό πρότυπο απαιτείται χρόνια.

Την εποχή του προγράμματος Απόλλων υπήρχαν δύο βαρέος τύπου διαστημικοί εκτοξευτές, ο Κρόνος 1Β και ο Κρόνος 5 ο οποίος μας έφερε στην Σελήνη. Ο Κρόνος 1Β ήταν ήδη πολύ βαρύς για την εποχή του, η οργανική ανάπτυξη των ελαφρύτερων οικογενειών πυραύλων μας προσέφερε έναν εκτοξευτή της κλάσης του μόλις πριν από μία δεκαετία (πρόκειται για τον Delta 4 Heavy). Τα βαρύτερα φορτία που κυκλοφορούν στην αγορά διαστημικών εκτοξεύσεων είναι ορισμένοι Αμερικανικοί κατασκοπευτικοί δορυφόροι, χάρη των οποίων αναπτύχθηκαν οι εκτοξευτληρες Delta 4 Heavy και Atlas V Heavy. Πάντως παραδόξως οι Αμερικανοί είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εμπορικών εκτοξεύσεων (και όχι κυβερνητικών φορτίων όπως οι επιστημονικοί και στρατιωτική δορυφόροι) λόγω τιμής. Οι Ρώσοι προσφέρουν τους ίδους εκτοξευτήρες που είχαν και πριν από μισό αιώνα, με ελαφρές διαφοροποίησεις οι οποίο πλέον έχουν αποσβέσει το κόστος ανάπτυξης, έχουν πλέον ανακαλύψει τι μπορεί να πάει λάθος (αν και τίποτα δεν διορθώνει την ανθρώπινη βλακεία που προκάλεσε την θεαματική απώλεια του Πρότον πριν από 1 μήνα) και προσφέρει πολύ φτηνές και αξιόπιστες εκτοξεύσεις. Οι Ευρωπαίοι με τον Ariane 5 προσφέρουν ένα ακριβό αλλά πολύ αξιόπιστο εκτοξευτή. Οι Γιαπωνέζοι έχουν ακριβούς και όχι ιδιαίτερα αξιόπιστους εκτοξευτές, Οι κινεζικοί εκτοξευτήρες είναι αναξιόπιστοι και έχουν και εμπάργο από τις ΗΠΑ λόγω πραγματικών φόβων κλοπής τεχνολογίας. Μία εταιρεία έχει ταράξει τα νερά της αγοράς, η SpaceX του Elon Musk η οποία χρησιμοποιώντας πρωτοπωριακούς για την αεροδιαστημική μεθόδους τυποποίησης προσφέρει χαμηλες τιμές εκτόξευσης. Ήδη προκάλεσε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να χρηματοδοτήσουν την περαιτέρω ανάπτυξη των Ariane για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί.

Περισσότερα την επόμενη φορά

Προς την πρώτη επέτειο του Curiosity

Η εβδομάδα προχώρησε χωρίς κάποια σοβαρή συγκίνηση. Λίγο ή πολύ έχουμε αποφασίσει με τον καθηγητή πότε θα αποφοιτήσω, τι χρειάζεται να κάνω και προσπαθώ να το υλοποιήσω. Προχώρησε η έρευνα μου αλλά δυστυχώς δεν είχα κάποια πολύ μεγάλη εξέλιξη. Αν μη τι άλλο ο καθηγητής είναι πολύ απασχολημένος με έναν οδηγό που ετοιμάζει για το υπουργείο γεωργίας και μπορεί μεν να μου μιλούσε και να κάναμε συζήτηση αλλά δεν είχε χρόνο να δει την δημοσίευση μας. Πέραν τούτων ξαναέκανα μετά δύο χρόνια την ραδιοφωνική εκπομπή ως χάρη σε συνάδελφο ο οποίος ήταν απασχολημένος. Η υπόθεση με άγχωσε φοβερά διότι μαζί με τα δεδομένα μου χάθηκε και η συλλογή ελληνικής μουσικής μου, αν και αν την άκουγα θα είχα φροντίσει να υπάρχει αντίγραφο. Πάντως το Σάββατο από ημέρα ξεκούρασης και ξενοιασιάς έγινε για άλλη μία φορά ημέρα απασχόλησης. Χάρες κάνω σε πολλούς και ξέρω πως στην επόμενη ζωή θα βρω την αμοιβή μου (αν και είμαι σίγουρος ότι έχω κάνει και πολλά για οποία έχω να δώσω λόγο), θα ήθελα όμως να γίνονταν κάτι και σε αυτό τον κόσμο. Τέλος πάντων, βγήκα και στο Stepping Out έστω και αν δεν έγινε κάτι το φοβερό. Πραγματικά το μόνο στο οποίο ελπίζω πια είναι το συνέδριο για το οποίο φεύγω σε 7 ημέρες. Έχω αρχίσει και έχω τις πρώτες αρνητικές απαντήσεις στις αιτήσεις μου για δουλειά, είμαι βέβαιος πως τυχόν θετικές θα αργήσουν. Παρά το φεστιβάλ που άλλαξε για δύο ημέρες το κέντρο (αλλά ελάχιστα χάρηκα) η εβδομάδα έχει όλα τα χαρακτηριστικά του καλοκαιριού, δουλειά, σχετική πρόοδο αλλά τίποτα με το οποίο θα μπορούσα να εκτονώσω την απογοήτευση και τσαντίλα της καθημερινότητας.

Ο χρόνος περνάει συγχρόνως και πολύ αργά αλλά και πολύ γρήγορα μέσα στην ρουτίνα του. Κατά τον ίδιο τρόπο έφτασε ήδη η πρώτη επέτειος από την προσαρείωση του Curiosity. Έχουν προγραμματιστεί για την τρίτη αρκετές συνεντεύξεις τύπου τις οποίες σκοπεύω να παρακολουθήσω, κατά προτίμηση ζωντανά. Από την αντίθεση (με τον πλανήτη Άρη) και έπειτα έχουν μειωθεί οι συνεντεύξεις τύπου και οι ανακοινώσεις, καιρός να δώ τι νέο έχει γίνει.

Ας ελπίσουμε ότι το τελευταίο εξάμηνο μου στο Blacksburg θα έχει πιο πολύ πιο ενδιαφέρον απ'ότι τα προηγούμενα

Εγώ υπάλληλος της Apple;

Ο καλύτερος τρόπος να μην παλαβώσεις είναι το να έχεις κάτι να κάνεις. Καθότι πλέον τείνουμε στο τέλος του καλοκαιριού, ξεκίνησα να ψάχνω για δουλειά. Σε ένα βαθμό η διαδικασία σε απελευθερώνει: ξέρω αρκετές ιστοσελίδες με απασχόληση γεωπληροφορικής οι οποίες όμως έχουν μόνο θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ. Έτσι λοιπόν κάθισα και άρχισα να στέλνω βιογραφικά. Εν συνεχεία ορισμένες θέσεις θέλουν και cover letter. Προσάρμωσα αυτό με το οποίο ήρθα στο Tech, με επουσιώδεις αλλαγές ανάλογα με τον εργοδότη. Σε κάθε περίπτωση ακόμα δεν το βλέπω πολύ σοβαρά διότι κάποιες θέσεις πιθανόν να απαιτούν να ξεκινήσω αμέσως και εγώ μπορώ να ξεκινήσω μόλις το νέο έτος. Πάντως οι θέσεις μεταδιδακτορικού ερευνητή απαιτούν και τα περισσότερα πιστοποιητικά και references. Αποτέλεσμα είναι ότι απο τώρα πρέπει να τρέξω για το νέο έτος. Ωστόσο και πάλι έκανα αίτηση στο Los Alamos ήδη, ενώ έπεται για NASA και Texas A&M. Από ιδιώτες εργοδότες έκανα αίτηση μεταξύ άλλων στην Apple, Bechtel και πολλούς πετρελαιάδες στο Τέξας.

Από άλλα νέα κοιμάμαι κάπως καλύτερα αλλά μία απλή βόλτα στο κέντρο προ ολίγου απλά επιβεβαίωσε πόσο έχω σιχαθεί να βλέπω το ίδιο τοπίο. Κατά τα άλλα η υπόθεση πράσινη κάρτα φαίνεται να προχωρεί υπό την έννοια ότι σύντομα ο πατέρας μου θα τακτοποιηθεί με τα φορολογικά του Ελλάδα ώστε να τακτοποιηθεί και με τα φορολογικά στις ΗΠΑ για να μπορέσω και εγώ να τακτοποιηθώ με τα χαρτιά που θέλει η υπηρεσία μετανάστευσης. Εάν λοιπόν έχω στα χέρια μου την δήλωση του αρχές Σεπτεμβρίου (αισιόδοξο) τότε ένα μήνα αργότερα (το νωρίτερο) θα έχω συνέντευξη και πιθανόν μαζί και την άδεια εργασίας. Αλλά όπως είπα αυτό είναι αισιόδοξο χρονοδιάγραμμα

Ποσο χαμηλά θα πέσω;

Πριν από 2 χρόνια, όταν ένιωσα εγκαταλελειμμένος και προδομένος από μία φίλη η οποία έλεγε συνέχεια να πάμε ταξίδια, όταν κανόνιζα κάτι ποτέ δεν μπορούσε και την μόνη φορά που πήγε πήρε άλλους φίλους αλλά όχι εμένα έγραψα μία ανάρτηση εν τω μέσω της νυχτός όπου κατέγραψα την τσαντίλα μου. Δυστυχώς ουδέποτε πήγαμε ταξίδι μαζί αλλά τουλάχιστον κατάφερα και κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ. Ακομα περιμένω την ανορθωτική κίνηση. Τουλάχιστον τότε είχα κάποιον που μάζευε την οργή μου. Απόψε έχω αϋπνίες και δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα.

Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το τελευταίο του καλοκαιριού. Το επόμενο είναι το Stepping Out, μετά θα πάω στο συνέδριο στην Βόρεια Βιρτζίνια και μετά ουσιαστικά ξεκίνησε το εξάμηνο. Φέτος ήλπιζα το καλοκαίρι να είναι καλό όπως το περυσινό. 'Ηλπιζα να καταφέρω να ξεφύγω από την απίστευτη μονοτονία του καλοκαιριού εδώ πηγαίνοντας ταξιδάκι. Στην αρχή ήλπιζα για Myrtle Beach, μετά για Charlotte αλλά εν τέλει ούτε στο New River Valley Fair δεν έχω καταφέρει να πάω. Πράγματι θα μπορούσα να πάρω το αμάξι και να πάω αύριο. Αλλά ολομόναχος το μόνο που θα καταφέρω είναι να επιβεβαιώσω την κατάντια μου. Όλοι εκεί θα είναι με παρέα. Εγώ αντίθετα όχι απλα δεν έχω έτερον ήμιση, η ελλειψη του οποίου μου προκαλεί χρόνιο υπαρξιακό πόνο, ούτε καν φίλους έχω ικανούς να διαθέσουν χρόνο. Οταν ο άλλος δουλεύει εως τις 8 και τα Σάββατα, απλα δεν έχει χρόνο. Μιλώντας για δουλειά ο καθηγητής είναι πολύ ευχαριστημένος με την δουλειά που έκανα αυτή την εβδομάδα και μου είπε και μπράβο. Πάω στην δουλειά, βγάζω κάτι το πρωτοποριακό και κατά τα φαινόμενα πολύ χρήσιμο (καθότι σήμερα έλεγε πως πρέπει να αποκτησει έναν σκληρό ώστε να αποθηκεύσει την δουλειά μου για να μπορέσουν να την εκμεταλλευτούναι άλλοι φοιτητές μελλοντικά) και μετά που γυρνάω στο σπίτι τι; Πήγα χτες σινεμά, είδα σήμερα ταινία on demand αλλά και πάλι έχω αϋπνίες παρά την κούραση οι οποίες φαίνεται να είναι υπαρξιακού τυπου. Τώρα τι; Μετά τι; Έχω να περάσω τόσο άσχημη φάση από τότε που ήμουν ολομόναχος στην Πορτογαλία. Ελπίζω να μην πέσω χαμηλότερα...

Θλιβερή κατάντια

Στις αρχές του καλοκαιριού ήλπιζα ότι όπως πέρυσι θα μπορούσα να περάσω ένα σημαντικό μέρος του εκτός Blacksburg. Σήμερα μπήκε η οριστική ταφόπλακα στην επιθυμία μου: ούτε καν στην New River Valley Fair δεν θα πάω, πόσο μάλλον σε κάποια σοβαρή απόσταση. Χτες βγήκα και περπάτησα το απόγευμα ππος το κέντρο. Το μόνο συμπέρασμα που έβγαλα είναι το πόσο έχω σιχαθεί να βλέπω την ίδια θέα της κεντρικής οδού. Δυστυχώς υπάρχουν μόνο δύο βόλτες που μπορείς να κάνεις στην περιοχή χωρίς αμάξι, είτε προς το κέντρο είτε το Huckleberry Trail. Και τις δύο τις έχω κάνει τόσες άπειρες φορές αυτό το καλοκαίρι που τις σιχάθηκα. Εν συνεχεία η επόμενη βόλτα είναι να κατέβεις στα μαγαζιά στο Christiansburg με το αμάξι. Και αυτή την έχω κάνει υπερβολικές φορές, απλά λιγότερο από τις προηγούμενες. Οι υπόλοιπες διαδρομές απαιτούν σοβαρή οδήγηση. Οι Αμερικανοί υμνούν το τοπίο και τα μονοπάτια της περιοχής, χώρις να συνειδητοποιούνε το πόσο παλαβό είναι το να χρειάζεσαι τουλάχιστον 30 λεπτά οδήγηση σε κάθε κατεύθυνση για να πας να περπατήσεις στο μονοπάτι. Αν είχε λεωφορεία θα ήταν πιο προσβάσιμα. Ουσιαστικά αυτό στο οποίο ελπίζεις είναι το να πας σε κανένα πανηγύρι, όχι τόσο για την γιορτή αλλά για να αλλάξει το τοπίο. Όπως όμως είδα και στο Ορλάντο είναι καταθλιπτικότατο το να είσαι σε μία γιορτή μόνος σου όταν όλοι οι άλλοι είναι με παρέα. Ρώτησα τους εδώ στενούς μου φίλους αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας διαθέσιμος. Ο ένας δεν βλέπει πολύ ενδιαφέρον το να πάει για 3η συνεχόμενη χρονιά να δει τα ίδια ιδιώς όταν είναι αρκετά απασχολημένος. Η αιτιολογία είναι αρκετά λογική, όταν κατά τη διάρκεια του εξαμήνου ήμουν αρκετά πιο απασχολημένος με μαθήματα και συναφή, δεν είχα και πολύ διάθεση και κουράγιο για έξοδο από την πόλη. Όταν πρωτοβγήκα στο Spring Break για βόλτα στο κέντρο, είδα πολλές αλλαγές και ήταν ενδιαφέρουσα η διαδρομή. Τώρα που έχω χρόνο έχω σιχαθεί να είμαι εδώ διότι παραέκανα την βόλτα. Οι λοιποί είναι αρκετά απασχολημένοι επίσης ή όχι τόσο στενοί φίλοι ώστε να ενδιαφέρονται. Έχω βρεθεί με δύο πολύ άσχημες επιλογές, είτε να μείνω απλά στην πόλη και κάθε ημέρα να πεθαίνω λίγο, είτε να πάω στην γιορτή μόνος, να αλλάξω τοπίο μεν αλλά να με βαρέσει κατακούτελα η έλλειψη παρέας. Καθότι έχω πάει ήδη 3 φορές ξέρω πως όλοι θα είναι με φίλους και θα είμαι σαν τη μύγα μες το γάλα. Ο ευεργέτης μου έβγαινε αρκετές φορές τον χρόνο από την πόλη αλλά είχε ένα μεγάλο κοινωνικό δίκτυο παντού, όπου και να πήγαινε είχε εκεί παρέα. Δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο στην περίπτωσή μου, δεν έχω παρέα πουθενά. Πραγματικά χρειάζομαι πολύ κουραγιο και δεν ξέρω που θα το βρω...

Οι αναποδιές συνεχίζονται

Ο σκληρός δίσκος μου επροσμέτρησε το ζην. Οι "εύκολες" λύσεις δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Μόνο τρόπος είναι σε κάποια εταιρεία η οποία προσφέρει ειδικευμένες υπηρεσίες, οι οποίες είναι και πολύ ακριβές. Αυτό το οποίο έχω χάσει είναι τα δεδομένα επαλήθευσης,τα οποία άλλαζαν τόσο τακτικά ώστε δεν τα είχα αποθηκεύσει πρόσφατα. Τα υπόλοιπα ανακτώνται και πέρασα την υποόλοιπη εβδομάδα επαναδημιουργώντας κάποια με έναν τρόπο πολύ αποδοτικότερο από τον αρχικό και προχωρώντας προς την αποφοίτηση. Αν μη τι άλλο ο καθηγητής μου το επανέλαβε αρκετές φορές, τον Δεκέμβριο τελειώνω. Καιρός να τελειώσω όσο μπορώ τις εργασίες μου, σε τελική ανάλυση από την ποιότητά τους θα κριθεί και η επαγγελματική αποκατάσταση.

Αυτό όμως που με στεναχώρησε πολύ ήταν άλλο. Στο συνέδριο της ΑΧΕΠΑ στο Ορλάντο θα έχει φέτος και ένα τουρνουά μπάσκετ. Καθότι συμμετείχαμε πέρυσι στο τουρνουά στη Charlotte ήρθε πρόσκληση στον πρόεδρο του συνδέσμου, ο οποίος ήταν και αρχηγός της ομάδας. Ο ίδιος δεν μπορεί να συμμετέχει διότι θα είναι εκτός της χώρας. Ανέφερε πάντως το γεγονός στο διοικητικό συμβούλιο. Η δική μου αντίδραση ήταν μάλλον ενθουσιώδης. Άρχισα να κοιτάω κατά πόσον μπορεί να υπάρξει χρηματοδότηση. Αυτο που δεν περίμενα ήταν η επίθεση στην προσωπικότητά μου. Φιλος στενός είπε ότι ακούει βερεσε τα περί συμμετοχής όταν δεν πήγα στο συνέδριο της NHSA για να πάω στο χαζογουρούνι (παρότι το pig roast είναι το κατεξοχήν κοινωνικό γεγονός του τμήματος μου που προς συμφέρον μου είναι να μην χάσω) και ότι είμαι τσιγγούνης με τα λεφτά του συνδέσμου μόνο εφόσον δεν περιλαμβάνει ταξίδι εκτός Blacksburg και ότι γενικά να μην σπαταλήσουμε την ενέργεια μας συζητώντας το θέμα. Αναθεμά το, είμαι πάντα υπερ των εκδηλώσεων που δεν φέρνουν οικονομικό βάρος στην σύνδεσμο. Έχω αποδεδιγμένα την ικανότητα να φέρω για ταξίδια εξωτερικό (ως προς τον σύνδεσμο) χρήμα το οποίο όχι μόνο αρκεί αλλά και αφήνει και κέρδος. Σε τελική ανάλυση 3 1/2 χρόνια το Blacksburg μου δίνει το ίδιο μύνημα, ότι είμαι γέρος και άσχημος. Ε ναι, θέλω να φεύγω τακτικά, να πάω κάπου που τα κορίτσια να είναι πιο φιλικά και έχει και νυχτερινή ζωή. Ακομα και αν βρω χρηματοδότηση (το οποίο σε αύτη την φάση φαίνεται απίθανο, το συμβούλιο των διεθνών οργανώσεων γενικά δεν χρηματοδοτεί αθλητικές εκδηλώσεις αλλά θα μου απαντήσουν αργότερα) όντως βλέπω δύσκολο να στήσουμε ομάδα η οποία θα μπορεσει να απουσιάσει την πρώτη εβδομάδα των μαθημάτων. Αλλά δεν χρειάζονταν η επιθέση στον χαρατκήρα μου. Καταλαβαίνω γιατί ο ευεργέτης εγκατέλειψε το διοικητικό συμβούλιο, όταν προσπαθείς για το καλό των όλων και αντι ευχαριστώ σου επιτήθενται, λογικό είναι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά και να τα εγκαταλείψεις όλα.

Τα θλιβερά μαντάτα

Χτες και σήμερα είχα δύο πολύ θλιβερές ειδήσεις. Οχι, δεν πέθανε κανένας. Απλά ήρθαν μερικές αναποδιές. Πρώτη αναποδιά ήρθε χτες επιστολή από την Υπηρεσία Μετανάστευσης. Πέραν από το ότι μου ζήτησαν την ιατρική εξέταση (που έχω) μου είχαν και άλλα τρία σχόλια. Ήθελαν την φορολογική δήλωση του χορηγού μου (στην περίπτωσή μου ο πατέρας μου), με ενημέρωσαν ότι είναι κάτω από τα όρια της φτώχιας ο χορηγός μου και μου είπαν ότι μπορώ να βάλω άλλο χορηγό. Η υπόθεση έχει προβληματίσει έως και τον δικηγόρο μου διότι ο πατέρας μου δηλώνει εισόδημα πολύ υψηλότερο από το ελάχιστο που απατείται για να με υποστηρίξει οικονομικά σύμφωνα με την αμερικάνικη νομοθεσία. Το ότι θέλουν φετινή αμερικάνικη φορολογική δήλωση είναι ένα λογικό αίτημα και όταν με το καλό ο πατέρας μου την κάνει (περιμένει το εκκαθαριστικό της ελληνική δήλωσης) θα τους την στείλω. Καθότι θέλει η Υπηρεσία Μετανάστευσης τα έντυπα όλα μαζί, ουσιατικά πρέπει να περιμένω τον πατέρα μου που σημαίνει ότι το ενδεχόμενο να πάω Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι μάλλον ενταφιάζεται οριστικά.

Το άλλο θλιβερό και σοβαρότερο είναι ο θάνατος του εξωτερικού σκληρού μου. Φαίνεται ότι η κεφαλή έχει πρόβλημα, και έτσι ακολουθώντας της οδηγίες του τεχνικού του τμήματος έβαλα τον δίσκο στην κατάψηξη μήπως και αύριο το πρωί καταφέρω και σώσω αντιγράφοντας τα βασικά. Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που έκανα back up αλλά αυτό είναι επειδή επί μακρον δεν προσέθετα νέα δεδομένα στον δίσκο μου. Επίσης σκεφτόμουν ότι τους 6 μήνες που έχω για να αποφοιτήσω (όπως ο καθηγητής μου υπενθύμησε και σήμερα) πιθανόν να μην χρειαστεί. Πιθανόν να φταίνε τα πολλά δεδομένα που κατέβασα τις τελευταίες 2 εβδομάδες τα οποία ετοιμαζόμουν να χειριστώ. Όσο σκέφτομαι ότι θα χρειαστώ να ξαναδημιουργήσω της βάσεις δεδομένων Access και όλη την χαμαλοδουλειά που έκανα τις τελευταίες δύο εβδομάδες φλιπαρω. Από την άλλη δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα καταφέρω να ανακτήσω τα δεδομένα από τον σκληρό δίσκο οπότε πιθανόν να χρειαστεί να τα ξαναδημιουργήσω. Σκέφτομαι τι πρέπει να ανακτήσω και έχω να πω ότι παρότι έκανα πολύ δουλειά εώς πριν δύο εβδομάδας παρήγαγα λίγα δεδομένα και αυτά μάλιστα σε μορφή πινάκων. Να δούμε τι και αν θα σωθεί

Μια και συνηθισμένη και ασυνήθιστη εβδομάδα

Η εβδομάδα που πέρασε μπορεί να είχε τρία ταξίδια αλλά κατά τα άλλα χαρακτηριστικό της ήταν το πόσο βαρετά συνηθισμένη ήταν. Πραγματικά χρειάζομαι αλλαγή στην καθημερινότητά μου αλλά δυστυχώς είναι πέραν από τον έλεγχό μου.

Από τις αρχές του μήνα πληρώνομαι με βάση ερευνητικό πρόγραμμα του πανεπιστημίου. Μία πολύ μεγάλη κτηνοτροφική εταιρεία της περιοχής η οποία ήταν και πρόσφατα στις ειδήσεις διότι την εξαφόρασαν οι Κινέζοι έχει δώσει ένα πρόγραμμα στο πανεπιστήμιο ώστε να διερευνήσει κατά πόσον είναι εφικτό να αυξήσει την ποσότητα ζωοτροφής που παράγεται τοπικά με σκοπό να μην την εισάγει από τις Μεσοδυτικές πολιτείες. Η ζωοτροφή που εισάγεται από εκεί μπορει μεν να είναι φθηνή αλλά επιφέρει μεταφορικό (και περιβαλλονιτκό) κόστος ενώ το γεγονός ότι η κοπριά απορρίπτεται αντί να χρησιμοποιείται τοπικά ως μόλυνση ρυπαίνει τα νερά. Η δυσκολία έγκειται στο ότι ακριβώς οφείλουμε να διευκρινήσουμε αρκετά πριν προχωρήσουμε στην έρευνα. Κατ'αρχήν οφείλουμε να προσδιορίσουμε τι ενοούμε όταν λέμε "τοπικά". Έτσι λοιπόν ακολουθώντας τα πορίσματα της σύσκεψης της 3ης Ιουλίου άρχισα να φτιάχνω χάρτες με το ποίες κομητείες την τριών πολιτειών (Virginia, North Carolina, South Carolina) έχουν σημαντική γεωργία και βρίσκονται αρκετά κοντά στα σιλό όπου αγοράζει η εταιρεία την αγροτική παραγωγή για να την μετατρέψει σε ζωοτροφή. Μετά από 5-6 προτάσεις φαίνεται ότι ο χάρτης που παρήγαγα την Παρασκευή στις 3 μμ είναι αρκετά καλός και έτσι αυτή θα είναι η περιοχή που θα ερευνήσουμε. Το υπουργείο γεωργίας μέσω των αποκεντρωμένων υπηρεσιών του έχει παράγει μεγάλο αριθμό δεδομένων για την γεωργία των ΗΠΑ. Σημαντικότερο στην περίπτωσή μου είναι οι εδαφολογικοί χάρτες οι οποίοι περιλαμβάνουν πάρα πολλά δεδομένα. Μεγάλο μέρος τόσο της προηγούμενη όσο και αυτής της εβδομάδας πέρασα κατεβάζοντας αυτά τα δεδομένα. Ωστόσο πριν τα χρησιμοποιήσω έπρεπε να τα φέρω και σε μορφή που να μπορούν να τα διαβάσουν τα προγράμματα που χρησιμοποιώ. Καθότι αρκετοί αναγνώστες μου έχουν γνώση υπολογιστών μπορεί να νομίζουν ότι απλά περίμενα να κατέβουν τα δεδομένα και ενδιάμεσα καθόμουν. Από την στιγμή που κατέβηκαν, έστω και μερικώς (όσο τα επόμενα συνέχιζαν να κατεβαίνουν) τα έθετα και στην βάση δεδομένων Access (ευτυχώς ήρθαν με έτοιμο template) με σκοπό να τα διαβάσει το επόμενο πρόγραμμα και να μπορώ να εξάγω καποιο από τα δεκάδες δεδομένα που θα περιέχει. Μπορεί να έπαιρνε κάπου μισό λεπτό ανά κομητεία αλλά είχα να ετοιμάσω δεδομένα κάπου διακοσίων κομητειών. Ενδιάμεσα έφτιαχνα και χάρτες με σκοπό να συζητάμε ποίες κομητείες θα μελετήσουμε. Θεωρητικά θα μπορούσα να αυτοματοποιήσω την πράξη με κάποια μακροεντολή, δυστυχώς δεν ήταν τόσο τυποποιημένη η διαδικασία. Πάντως έχω φτάσει σε σημείο όπου συμφωνούμε τι μελετάμε. Σε επόμενη φάση έχω να υπολογίσω τι ποσότητα ζωοτροφών μπορεί να παράγουν τα υπάρχοντα χωράφια αλλά και το περιβαλλοντικό κόστος και όφελος αν μετατρέψουμε δάση σε χωράφια.

Η καθημερινότητα αυτή της έρευνας είναι αρκετά ανιαρή. Ξυπνάω περί τις 9, τρώω ελαφρύ πρωινό, πηγαίνω στο γραφείο, δουλεύω στον υπολογιστή μου εώς το μεσημεριανό, τρώω για καπου 30-45 λεπτα, μετά επιστρέφω στον υπολογιστή εώς ότου προς τις 5 φύγω αρκετά κουρασμένος. Μετά φτάνω σπίτι, τρώω, βλέπω υπολογιστή, την πέφτω για κάπου ένα μισάωρο αλλά σπανίως κοιμάμαι, σηκώνομαι και βγαίνω να περπατήσω ή βλέπω τηλεόραση, τα δύο τελευταία εναλλάσονται εώς ότου στο τέλος κοιμάμαι. Παρασκευή βράδυ μπορεί να βγω αν μπορεί η παρέα, όποτε βγήκα μόνος δεν ήταν καθόλου ευχάριστο τα να βλέπω τις άλλες παρέες να διασκεδάζουν ενώ εγώ ήμουν ολομόναχος. Ακόμα και τις φορές που σηκώθηκα να χορέψω πάλι δεν άντεξα πολύ, θέλω να έχω φίλους. Σάββατο βράδυ είναι πιθνότερο να βγω διότι μπορέι η παρέα παραπάνω. Η ημέρα του Σαββατου έχει φοβερή τυποποίηση και ανία πλέον, θα κατέβω Christiansburg για βόλτα παρά για ψώνια, μετά έχει και περπάτημα και αυτό είναι όλο πριν το βράδυ. Κυριακή θα πάω εκκλησία και τουλάχιστον μεταβαίνω κάπως μακριά και αλλάζω παράσταση. Τώρα την προηγούμενη εβδομάδα χρειάστηκε να πάω μεσημέρι Δευτέρας για ιατρική εξέταση για την πράσινη κάρτα, την Τρίτη στη West Virginia για τα βιομετρικά και την Πέμπτη πρώι στο δικαστήριο για μία κλήση. Απλώς ήταν διάλλειμα στην ρουτίνα διότι κατά τα άλλα απλά ήμουν στο εργαστήριο και έκανα έρευνα. Το GPS με έβγαλε από τον κακοτράχαλο δρόμο διότι το έχω στήσει ώστε να μην περνά από τα διόδια (εξού και από ένα σημείο και μετά το αγνόησα), το δικαστήριο μου έδωσε την δυνατότητα να πάρω μαθηματα οδήγησης αντί να πληρώσω κλήση (η διαφορά ηταν περί τα $15 αλλά κυρίως δεν πρόκειται να πάει η κλήση στο υπουργείο μεταφορών ώστε να ανέβουν τα ασφάλιστρα) αλλά αλλιώς δεν μπορώ να πω ότι βγήκα από την ρουτίνα. Αυτό που χρειάζομαι είναι διακοπές αλλά δεν το βλέπω, η παρέα δεν μπορεί ενώ το να πάω μόνος, όπως ανακάλυψα στο Ορλάντο, δεν φέρνει ευχάριστηση. Όταν όλοι οι άλλοι είναι σε παρέες (χώρια που δεν είναι βέβαιο αν θα περάσεις καν την πόρτα για να δεις τους άλλους στις παρέες) νιώθεις δυσάρεστα μόνος. Ουσιαστικά αυτό που θα είναι η κορύφωση της εβδομάδας θα είναι η έξοδος απόψε (αν συμβει) όπου θα είναι 2 αγόρια για κάθε κορίτσι χώρια που αν προσπαθήσεις να μιλήσεις σε καμία είναι απίθανο να έχεις απάντηση. Θέλω επιγόντως διακοπές και δεν τις βλέπω...