Πριν από 2 χρόνια, όταν ένιωσα εγκαταλελειμμένος και προδομένος από μία φίλη η οποία έλεγε συνέχεια να πάμε ταξίδια, όταν κανόνιζα κάτι ποτέ δεν μπορούσε και την μόνη φορά που πήγε πήρε άλλους φίλους αλλά όχι εμένα έγραψα μία ανάρτηση εν τω μέσω της νυχτός όπου κατέγραψα την τσαντίλα μου. Δυστυχώς ουδέποτε πήγαμε ταξίδι μαζί αλλά τουλάχιστον κατάφερα και κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ. Ακομα περιμένω την ανορθωτική κίνηση. Τουλάχιστον τότε είχα κάποιον που μάζευε την οργή μου. Απόψε έχω αϋπνίες και δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα.
Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το τελευταίο του καλοκαιριού. Το επόμενο είναι το Stepping Out, μετά θα πάω στο συνέδριο στην Βόρεια Βιρτζίνια και μετά ουσιαστικά ξεκίνησε το εξάμηνο. Φέτος ήλπιζα το καλοκαίρι να είναι καλό όπως το περυσινό. 'Ηλπιζα να καταφέρω να ξεφύγω από την απίστευτη μονοτονία του καλοκαιριού εδώ πηγαίνοντας ταξιδάκι. Στην αρχή ήλπιζα για Myrtle Beach, μετά για Charlotte αλλά εν τέλει ούτε στο New River Valley Fair δεν έχω καταφέρει να πάω. Πράγματι θα μπορούσα να πάρω το αμάξι και να πάω αύριο. Αλλά ολομόναχος το μόνο που θα καταφέρω είναι να επιβεβαιώσω την κατάντια μου. Όλοι εκεί θα είναι με παρέα. Εγώ αντίθετα όχι απλα δεν έχω έτερον ήμιση, η ελλειψη του οποίου μου προκαλεί χρόνιο υπαρξιακό πόνο, ούτε καν φίλους έχω ικανούς να διαθέσουν χρόνο. Οταν ο άλλος δουλεύει εως τις 8 και τα Σάββατα, απλα δεν έχει χρόνο. Μιλώντας για δουλειά ο καθηγητής είναι πολύ ευχαριστημένος με την δουλειά που έκανα αυτή την εβδομάδα και μου είπε και μπράβο. Πάω στην δουλειά, βγάζω κάτι το πρωτοποριακό και κατά τα φαινόμενα πολύ χρήσιμο (καθότι σήμερα έλεγε πως πρέπει να αποκτησει έναν σκληρό ώστε να αποθηκεύσει την δουλειά μου για να μπορέσουν να την εκμεταλλευτούναι άλλοι φοιτητές μελλοντικά) και μετά που γυρνάω στο σπίτι τι; Πήγα χτες σινεμά, είδα σήμερα ταινία on demand αλλά και πάλι έχω αϋπνίες παρά την κούραση οι οποίες φαίνεται να είναι υπαρξιακού τυπου. Τώρα τι; Μετά τι; Έχω να περάσω τόσο άσχημη φάση από τότε που ήμουν ολομόναχος στην Πορτογαλία. Ελπίζω να μην πέσω χαμηλότερα...
Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το τελευταίο του καλοκαιριού. Το επόμενο είναι το Stepping Out, μετά θα πάω στο συνέδριο στην Βόρεια Βιρτζίνια και μετά ουσιαστικά ξεκίνησε το εξάμηνο. Φέτος ήλπιζα το καλοκαίρι να είναι καλό όπως το περυσινό. 'Ηλπιζα να καταφέρω να ξεφύγω από την απίστευτη μονοτονία του καλοκαιριού εδώ πηγαίνοντας ταξιδάκι. Στην αρχή ήλπιζα για Myrtle Beach, μετά για Charlotte αλλά εν τέλει ούτε στο New River Valley Fair δεν έχω καταφέρει να πάω. Πράγματι θα μπορούσα να πάρω το αμάξι και να πάω αύριο. Αλλά ολομόναχος το μόνο που θα καταφέρω είναι να επιβεβαιώσω την κατάντια μου. Όλοι εκεί θα είναι με παρέα. Εγώ αντίθετα όχι απλα δεν έχω έτερον ήμιση, η ελλειψη του οποίου μου προκαλεί χρόνιο υπαρξιακό πόνο, ούτε καν φίλους έχω ικανούς να διαθέσουν χρόνο. Οταν ο άλλος δουλεύει εως τις 8 και τα Σάββατα, απλα δεν έχει χρόνο. Μιλώντας για δουλειά ο καθηγητής είναι πολύ ευχαριστημένος με την δουλειά που έκανα αυτή την εβδομάδα και μου είπε και μπράβο. Πάω στην δουλειά, βγάζω κάτι το πρωτοποριακό και κατά τα φαινόμενα πολύ χρήσιμο (καθότι σήμερα έλεγε πως πρέπει να αποκτησει έναν σκληρό ώστε να αποθηκεύσει την δουλειά μου για να μπορέσουν να την εκμεταλλευτούναι άλλοι φοιτητές μελλοντικά) και μετά που γυρνάω στο σπίτι τι; Πήγα χτες σινεμά, είδα σήμερα ταινία on demand αλλά και πάλι έχω αϋπνίες παρά την κούραση οι οποίες φαίνεται να είναι υπαρξιακού τυπου. Τώρα τι; Μετά τι; Έχω να περάσω τόσο άσχημη φάση από τότε που ήμουν ολομόναχος στην Πορτογαλία. Ελπίζω να μην πέσω χαμηλότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου