Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Προς οριστική τακτοποίηση

Όταν ασχολείσαι με κάτι εντατικά, ή απλά αν έχουν πέσει πολλές δουλειές, κάποιες άλλες μένουν στην άκρη. Σταδιακά όμως βρίσκεις χρόνο και τις τελειώνεις. Μπορώ να πω ότι επιτέλους τελείωσα με τα βίντεο που ήθελα να δω. Επίσης έστειλα το άρθρο στο PE&RS πάλι για δημοσίευση, διάβασα τα τεύχη που δεν είχα ευκαιρεία να κάνω από την στιγμή που άλλαξα σπίτι και γενικά έχω τελειώσει ουσιαστικά με τις σχετικές υποχρεώσεις μου την προτελευταία ημέρα του έτους. Επίσης την επομένη των Χριστουγένων με επισκεύθηκαν οι γονείς (ή μάλλον γυρίσαμε μαζί στο Φρέσνο) και κουβαλήσαμε τα έπιπλα του σπιτιού. Το μόνο έπιπλο που μου έχει μείνει να αποκτήσω είναι μία βιβλιοθήκη, συν φυσικά οι καρέκλες και η τάβλα που βρίσκεται στο Raleigh. Αυτό ήταν και είναι το τελικό μου άγχος.

Τα Χριστούγεννα είναι μία καλή ευκαιρεία να ξαναέρθω επαφή με φίλους. Με τον Κύπριο φίλο δεν έχω επαφή από την τελευταία φορά που επισκέυθηκα το Blacksburg. Του έστειλα ένα τι κάνεις μετά την ημέρα των Ευχαριστιών στο οποίο δεν έλαβα απάντηση, με αποτέλεσμα να μην ξέρω καν αν έχει αποφοιτήσει ή όχι. Ηταν στην λίστα μου να του ευχηθώ τα Χριστούγεννα, αλλά ανήμερα ανάμεσα στην πρωϊνή λειτουργία στο Oakland και την βραδυνή επίσκεψη σε οικογενειακούς φίλους στο Lafayette απλά δεν πρόλαβα. Αυτό που προσπάθησα και πέτυχα μερικώς ήταν να έρθω σε επαφή με άλλους φίλους αν και όχι ανήμερα Χριστούγεννα. Για πρώτη φορά ο πάλαι ποτέ συγκάτοικος στο Ράλεϋ σήκωσε την κλήση μου. Αφότου ο κυβερνήτης δεν επανεξελέγει είναι άνεργος και θα μετακομίσει από το Raleigh ανάλογα που θα βρει δουλειά. Ωστόσο θα είναι εκεί τα έπιπλά του και τα δικά μου για μερικούς μήνες. Μετά από δύο ημέρες διότι και εγώ και αυτός ήμασταν απασχολημένοι μίλησα με τον Βολιώτη φίλο. Εν τέλει είναι πρόθυμος να κουβαλήσει την τάβλα και, απ'ότι κατάλαβα (διότι μπορεί να κατάλαβα λάθος, συμβαίνει και αυτό) τις πλάτες από τις αποσυναρμολογημένες καρέκλες. Έκανα πείραμα όταν επιτέλους έφερα σπίτι τις καρέκλες μου, αποσυναρμολογούνται και ναι μεν δεν γίνονται μικρά κομμάτια αλλά το μπρος μέρος γίνεται τόσο μικρό ώστε να χωράει σε κουτί για αποστολή με το τραίνο. Το πίσω μέρος είναι μικρότερο από την κεντρική τάβλα. Έθεσε όμως ο φίλος και αρκετά σοβαρά ερωτήματα. Το πρώτο ήταν πότε εγώ θα ερχόμουν να πάρω τα πράγματά μου. Του είπα ότι θα έρθω Memorial Day ή όποτε είναι η πρώτη τριήμερη αργία απο την στιγμή που πάει Πόρτλαντ. Το άλλο ερώτημα ήταν πότε θα τα πάρει αυτός από το Raleigh, σε τελική ανάλυση του ζητάω να κάνει 7 + ώρες οδήγηση για δουλειά μου. Του είπα ότι είτε το τριήμερο MLK είτε President's Day έλεγα να πετάξω Ράλεϋ αν είναι να βρεθούμε μαζί να βγούμε να διασκεδάσουμε. Ως προς την διασκέδαση ήταν θετικός αλλά Martin Luther King Day είναι πολύ σύντομα για να προλάβει να έρθει λόγω των ουρών της διατριβής του. Όταν είχα κοιτάξει για εισιτήρια την προηγούμενη εβδομάδα MLK έλεγε $444 από Fresno Yosemite International ενώ President's Day πήγαινε προς τα $700, το οποίο είναι λίγο υπερβολικό. Η άλλη εναλλακτική είναι ο εν Raleigh φίλος αυτός να τα αποσυναρμολογήσει και να πάει τις πλάτες στο Βολιώτη φίλο όταν αυτός κατέβει προς NASA Langley ή ανέβει στην τελική δουλειά του (ο εν Raleigh). Σίγουρα θέλω να πάω σε κάποια φάση Raleigh, το ταξίδι ακόμα και στο τριήμερο είναι κακό χρονικά διότι πετάω Παρασκευή βράδυ αλλά φτάνω Σάββατο προς το μεσημέρι μάλλον άϋπνος μετά δύο ανταποκρίσεις. Διατηρώ επαφές και με τους δύο, θα προσπαθήσω να τα κανονίσω διότι πρόκειται για πολύ ωραίες καρέκλες που είναι και δώρο των γονιών μου. Με τους γονείς στο Φρέσνο μπόρεσαν να πήγαν το όχημά μου για σέρβις και μου ήρθε εν τέλει και ο τελικός λογαριασμός του διηπειρωτικού ταξιδιού: οι τρείς ρόδες έπαθαν σοβαρή φθορά και ναι μεν η μία επιδιορθώθηκε αλλά οι άλλες δύο χρειάστηκαν αλλαγή. Σκοπεύω να αλλάξω το αμάξι το καλοκαίρι μέσα, πριν το επόμενο σέρβις. Πλέον έστω όμως δεν έχω ένα βάρος υποχρεώσεών μου να με καταδυναστεύει.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Η εγκατάσταση συνεχίζεται

Το να μπω στο σπίτι είναι σχετικά εύκολο, αρκεί να βρω κάποιον πρόθυμο να μου νοικιάσει. Η όλη εγκατάσταση στην διεύθυνση όμως είναι μία πιο μακροχρόνια διαδικασία. Η αρχή ειναι σχετικά εύκολη, αλλάζω τη διεύθυνση στις συνδρομές μου. Ωστόσο υπάρχουν και ορισμένες διαδικασίες που δεν επιλύονται απλά με την συμπλήρωση φορμας στο ίντερνετ. Ακόμα έχω να αποκτήσω ορισμένα αντικείμενα για να συμπληρώσω την επίπλωση του σπιτιού. Βασικότερο όμως είναι η μετακόμιση των περουσιακών στοιχείων μου σε αυτή την διευθυνση. Το πρώτο και βασικότερο είναι το να αποκτησω δίπλωμα οδήγησης. Σήμερα λοιπόν πήγα και το έκανα. Είχα κλείσει ραντεβού στο Clovis διότι δεν μπορούσε το Fresno όλη την εβδομάδα μεσημέρι. Πήγα λοιπόν στην δουλειά σήμερα με το αμάξι, πράγμα που σήμαινε ότι κοιμήθηκα 5 λεπτά παραπάνω μεν αλλά χρειάστηκε δύο φορές να βγω να μετακινήσω το όχημα μου διότι μόνο δίωρης διάρκειας δωρεάν πάρκινγκ υπάρχει στην περιοχή του Δημαρχείου. Η όλη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης και της εξέτασης των σημάτων, πήρε λιγότερο από ώρα. Το δίπλωμα θα μου έρθει σπίτι σε δύο εβδομάδες. Πέραν τούτων πέρασα τις τελευταίες δύο εβδομάδες βλέποντας The Flash, με εξαίρεση το Σαββατοκύριακο όπου επιτέλους ξαναπήγα στους γονείς μου (επιτέλους!) και γύρισα με πράγματα. Το σπίτι μου είναι πλέον γεμάτο βιβλία χωρίς να έχω βιβλιοθήκη να τα βάλω. Όπως είπα, η εγκατάσταση θέλει χρόνο...

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Εργασία και χαρά

Την Πέμπτη ξεκίνησε αυτό το οποίο φαίνεται ότι θα με κρατήσει απασχολημένο για αρκετό καιρό στην δουλειά: η μετατροπή κώδικα σε πιο αναγνώσιμη μορφή και το ανέβασμα στο Git του δήμου. Αν για php και python ήταν απλά θέμα να κρύψω κωδικούς, η Javascript είναι σωσμένη χωρίς κενά (τα προγράμματα αυτά δημιουργήθηκαν από script στο ιντερνετ) και έτσι χρησιμοποιώ javascript beautifier για να γίνει αναγώσιμος. Το θέμα είναι ότι είναι τόσος πολύς ο κώδικας που μου παίρνει ήδη 3 ημέρες για να ανέβει και αυτό παρότι πλέον δεν μετατρέπω όλο της κώδικα γλωσσικής μετατροπής. Έτσι έχω αφήσει στην άκρη την πρώτη δημοσίευση καθότι ακριβώς κάνω κάτι, κάθισα και την έφερε σε τελική μορφή αλλά δεν έχω βρει χρόνο για την τελική ανάγνωση πριν την αποστολή. Ισως βρω αύριο. Ωστόσο βρήκα τον χρόνο για χαρά το Σάββατο, πήγα στο Life in Color.

Την Παρασκευή είπα για το event και σε μία συνάδελφο η οποία ενδιαφέρθηκε εώς ότου ανακάλυωε ότι ο Steve Aoki δεν επρόκειτο να έρθει. Ωστόσο πήγα έστω και μόνος όχι μόνο διότι είχα εισιτήριο αλλά και διότι δεν παίζει εδώ μουσική house. Σχέδιο ήταν αρχικά να ξεκινήσω προς τις 7, αλλά βλέπω τον Flash στο Netflix, και έτσι είδα ένα παραπάνω επεισόδιο (δεν ήθελα να αφήσω την ιστορία στην μέση) και έτσι έφυγα προς τις 7:20. Φοβόμουν ότι τα ρούχα, τα οποία επέλεξα πιο πρόχειρα διότι επρόκειτο να λερωθούν, ίσως με έκανα να ξεχωρίζω αρνητικά: κάθε άλλο, όλοι ήταν ντυμένοι με ρούχα που μπορούσαν να λερωθούν. Όλοι είχαν t-shirt, οι μισοί σορτσάκι και σίγουρα ήταν ένα πολύ νεανικό κοινό με πολλούς λευκούς, λατίνους, ασιάτες αλλά ελάχιστους μαύρους. Έφτασα στο συνεδριακό κέντρο, περίμενα κανά τέταρτο να περάσω τους ελέγχους ασφαλείας και μπήκα μέσα ενώ τελείωναν οι πρώτοι dj. Είχε ένα σετ ανά ώρα και τελευταίοι τα μεσάνυχτα ήταν οι Adventure Club τους οποίους δεν τους ήξερα. Με το που τελειώνει το πρώτο σετ βγαίνουν οι χορευτές με μάσκα ζώου, έπαιζε ένα ουδέτερο τραγούδι και περιέλουσαν το κοινό με χρώμα. Στην αρχή φοβόμουν ότι δεν θα λερωνόμουν, μέχρι τέλους το λευκό t-shirt είχε γίνει πολύχρωμο και το πέταξα, δεν χρειάζονταν να φοβηθώ τίποτα. Μάλιστα όταν έπεφτε στο κεφάλι ήταν ενοχλητικό όταν έβρισκε τα μάτια, ευτυχώς είχα κουρέψει τα μαλλιά μου το μεσημέρι. Δεύτερο σετ έμελε να είναι το καλύτερο, ήταν οι Bonnie X Clyde ένα ζευγάρι ενός αγοριού και μίας κοπέλας το πολύ 25 ετών οι οποίοι έπαιξαν ένα ωραίο mainstream mix. Ο επόμενος dj έπεσε επίσης αρκετά mainstream, οι άλλοι δύο ήταν πιο dubstep και να πω την αλήθεια οι Adventure Club δεν με ενθουσίασαν. Όμως πέρασα καλά, χόρεψα επί 4 ώρες σε σημείο που πονούσαν γυρνώντας σπίτι όλοι οι μύες πλην των ποδιών και γύρισα ευχαριστημένος σπίτι. Αν ήταν κάθε εβδομάδα σίγουρα θα πήγαινα ανεξαρτήτως εισιτηρίου. Καθότι όλοι χόρευαν δεν ξεχώρισα στο κοινό. Τέλος ωραία λεπτομέρεια ήταν ότι είχαμε έλεγχο πυρασφάλειας εν τω μέσω της εκδήλωσης, μετά την πυρκαγιά στο Oakland όπου κάηκαν στη διάρκεια πάρτυ 30 άτομα καλά κάναν, αν και έχει μεγάλη διαφορά ένα παράνομα μετατρεπόμενος αποθηκευτικός χώρος και το Συνεδριακό Κέντρο του Φρέσνο. Να δούμε πως και πότε θα επαναληφθεί.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

Ρύθμιση ύπνου

Η μεγαλύτερη δυσκολία στην νέα μου δουλειά δεν είναι η δουλειά αυτή καθ'αυτή. Όπως και στην προηγούμενη έχω αρκετό χρόνο στο γραφείο. Είναι το να ρυθμίσω το βιολογικό μου ρολόι ώστε να μην είμαι εξαντλημένος λόγω αϋπνίας. Όπως και στην προηγούμενη δουλειά δεν τα πάω καλά με την πρωϊνή έγερση, έστω και αν είναι πιο αργά. Αντίθετα όμως με την προηγούμενη δουλειά η μετάβαση από και προς την δουλειά δεν είναι κουραστική αυτή καθαυτή, το καλό με το να περπατάω αντί να οδηγώ. Το πρωϊ θέλω λίγο πάνω από τέταρτο για να πάω στο δημαρχείο. Το απόγευμα θέλω προς τα 25 λεπτά διότι δεν βιάζομαι. Οι λοιπές δυσκολίες έχουν να κάνουν με την μετακόμιση. Αυτή την στιγμή δεν έχω τάπερ για να κουβαλάω φαϊ στο γραφείο. Θα μπορούσα έυκολα να αγοράσω αλλά στο σπίτι των γονιών έχει πολλά, χάρη θα τους κάνω αν πάρω κάποιο σπίτι. Αν παρ'ελπίδα δεν υπάρχει μπορώ κάλλιστα να αποκτήσω. Επίσης πρέπει να φέρω καρέκλα και γραφείο στο σπίτι. Θα γίνει. Αντίστοιχα με τα άλλα έπιπλα. Σταδιακά αποκτώ και μία ρουτίνα. Βρήκα πιο είναι το κοντινο σούπερ μάρκετ με τα φτηνά φρούτα και πήγα, για να ανακαλύψω ότι πολλοί πληρωναν με κουπόνια τροφίμων. Πρόκειται για την κρατική βοήθεια για τους φτωχούς. Μάλιστα με προσέγγισε κάποια πελάτισσα αν τυχόν ενδιαφερόμουν να μου πληρώσει τα ψώνια μου με αντάλλαγμα μετρητά, τα κάνουν αυτά αν και παράνομο. Επίσης δεν έχω καταφέρει να βρω χούμους στην πόλη, αλλά πιστεύω το Σαββατοκύριακό θα τα καταφέρω που θα πάω σε παραπάνω καταστήματα. Οι φτωχοί εδώ τρώνε crema latina ότι υποτίθεται πως είναι αυτό, όχι χούμους. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την ποικιλία και τιμή των φρούτων και λαχανικών, αν και για κάποια βιομηχανικά προϊόντα η τιμή είναι τσιμπημένη. Είμαι πολύ πρόθυμος να δώσω χρόνο στην κατάσταση για να προσαρμοστώ. Επίσης όταν κοπούν οι εκπομπές που βλέπω στις 11 θα πέσω νωρίτερα, ελπίζω.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

Αρχή της νέας δουλειάς

Η εβδομάδα αυτή είναι κουραστική πολύ και ακόμα δεν είναι Παρασκευή. Ωστόσο σε σχέση με την πρώτη εβδομάδα Wilson οπου ήδη από την τρίτη ημέρα ήθελα να παραιτηθώ, καμία σχέση, πολύ καλύτερα. Βασικός παράγοντας κούρασης δεν είναι μόνο το ωράριο, αποδεδειγμένα δεν τα πάω καλά με πρωϊνή έγερση, αλλά και το ότι αυτή την εβδομάδα το CW είχε τις τέσσερεις σειρές του υπερηρώων να έχουν κοινο περιεχόμενο, την εισβολή εξωγίηνης φυλής. Σε συνδιασμό με το ότι έβλεπα και τις άλλες κανονικές και μη σειρές μου, απλά ήμουν πολύ ώρα ξύπνιος και είχα έλλειμα ύπνου. Την Δευτέρα την πέρασα συνέχεια στην ενημέρωση και ήταν πολύ κουραστική. Απο Τρίτη είμαι μέσα στο γραφείο, στον δικό μου υπολογιστή, σε meetings και σε δουλειά. Σε καμία περίπτωση δεν με κουράζει η δουλειά αυτή καθ'αυτή αν και το κρυολόγημα δεν βοηθάει. Δευτέρα Τρίτη μετά από πλήρη ημέρα είχα 3 ώρες τηλεόραση συν έτρεξα σε σούπερ μάρκετ να καλύψω βασικές ανάγκες. Χτες ήταν πιο χαλαρά, πήγα βόλτα στο κέντρο με τα πόδια πρώτη φορά και το βρήκα μάλλον άδειο. Σήμερα εγκαινιάστηκε το πάρκο κάτω απο το μπαλκόνι μου το οποίο σήμαινε ότι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ στις 6 όπως τις προηγούμενες ημέρες. Θα μπουρούσα να πω ότι θα καλύψω το έλλειμα άυριο, αλλά στις 6:30 είναι το Χριστουγεννιάτικο μπίνγκο της εδώ ΑΧΕΠΑ και ηλίου φαεινοτερον θα πάω, δεν προβλέπεται κάτι άλλο κοινωνικό το Σαββατοκυριακο. Το άλλο είναι το Life in Color με βασικό DJ τον Steve Aoki, ας είναι λίγο ακριβό θα πάω. Για τον Δεκέμβριο θα έλεγα ότι έχω καθαρίσει, ας δω το Νέο Ετος

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Ημέρα των Ευχαριστιών και προς πρώτη ημέρα στην νέα δουλειά

Στο σημείο που τελείωσα την χτεσινή διήγηση είχα μόλις γυρίσει σπίτι την Τρίτη αφότου το πρωϊ με επισκέφθηκε (αχρείαστα εν τέλει) η PG&E, επισκεύθηκα την μάνατζερ του συγκροτήματος κατοικιών και είχα αγοράσει νέο έπιπλο τηλεόρασης. Είναι δεδομένο ότι θα γυρνούσα πάλι σπίτι όχι μόνο για την εορτή των Ευχαριστιών αλλά και επειδή είχα και αρκετά πράγματα να κουβαλήσω για να κάνω το διαμέρισμα σπίτι μου. Τετάρτη πρωϊ την πέρασα σε τηλεφωνήματα για να κλείσω καλωδιακή, κάτι που κατάφερα. Το μεσημέρι φορτώσαμε έπιπλα στο αμάξι μου με τον πατέρα. Ύστερα κατεβήκαμε λίγο και στο κέντρο του Walnut Creek βόλτα διότι όλη μέρα σπίτι είναι βαρετό. Ενα πολυκατάστημα είχε ξεκινήσει μάλιστα τις προσφορές της Μαύρης Παρασκευής. Η επομένη ήταν η εορτή των Ευχαριστιών και για πρώτη φορά από το 1992 την πέρασα με τους γονείς μου, αλλά όχι με την αδερφή μου. Φυσικά όλα τα χρόνια στην Ελλάδα δεν την εορτάζαμε. Το πρωϊ στην εκκλησία, το απόγευμα πήγαμε σε οικογενιακούς γνωστούς ελληνοαμερικανούς. Μάλιστα ο Βενιαμίν της οικογενείας ήθελε να βρει νέα τηλεόραση και πήγαμε μαζί Walmart και Target για Μαύρη Παρασκευή και μάλιστα συννενοηθήκαμε ώστε την επόμενη φορά στην Σαν Φρανσίσκο να βρεθούμε για να βγούμε. Πρωϊ Παρασκευής πήγα τους γονείς στο μετρό καθότι πέταξαν για διακοπές Μεξικό και μετά οδήγησα στο Φρέσνο. Άδειασα το όχημα, έπεσα δύο ώρες και μετά σηκώθηκα βόλτα στα μαγαζιά. Μετά από 6 ώρες χάρηκα που πήγα παντού διότι βρήκα μία ακόμα καλύτερη πολυθρόνα από αυτή που μου είχε γεμίσει το μάτι την Πέμπτη οδηγόντας με τον φίλος στο Walmart. Συναρμολόγησα το τραπέζι, τακτοποίησα πράγματα (είχα γεμίσει το αμάξι όσο χωρούσε) και έβαλα την τηλεόραση στην πρίζα. Την επομένη πρωϊ αγόρασα την νέα πολυθρόνα και μετά ήρθε ο τεχνικός της καλωδιακής και μου έστησε τηλεόραση και ίντερνετ. Το απόγευμα ξαναπήγα μαγαζιά αλλά το δυσάρεστο είναι ότι άρχισε να με πιάνει κρυολόγημα. Σήμερα το πρωϊ πήγα στον τοπική εκκλησία, τον Αγιο Γεώργιο και ναι μεν δεν με ήξερε κανείς αλλά οι διάφοροι παππούδες θέλησαν να με γνωρίσουν. Εν συνεχεία γύρισα σπίτι (η όλη λειτουργία και ώρα καφέ είχε τελειώσει πριν τις 12, μικρή εκκλησία) και ήρθε το έπιπλο της τηλεόρασης. Βγήκα πάλι μαγαζιά για να καλύψω ανάγκες και μετά ξάπλωσα λόγω κρυολογήματος. Σηκώθηκα όμως και είδα τηλεόραση, αλλά δεν βγήκα από το σπίτι. Αύριο είναι η πρώτη ημέρα της δουλειάς. Το σπίτι ακόμα απέχει αρκετά από το να είναι πληρες αλλά είναι βιώσιμο. Έχω τουλάχιστον ένα φορτίο να φέρω από Walnut Creek, πιθανότατα και δεύτερο αλλά είμαι αρκετά καλά εώς τώρα.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Βρίσκοντας σπίτι στο Φρέσνο

Ο Νοέμβριος σίγουρα θα έχει αρνητικό ρεκόρ δημοσιεύσεων. Δυστυχώς χωρίς λάπτοπ και με αρκετές ημέρες εκτός υπολογιστή όταν κατά καιρούς αποκτάω σχέδιό μου είναι να διαβάσω τις ιστοσελίδες που παρακολουθώ στο ίντερνετ παρά να βαλω νέα ανάρτηση. Τον μήνα αυτό έγιναν δύο σημαντικά πράγματα, ο σεισμός Τραμπ και η ανεύρεση νέου σπιτιού (ή μάλλον διαμερίσματος) στο Φρέσνο. Ως προς τον νέο πρόεδρο ακολουθεί αργότερα ανάρτηση. Σε αυτή την ανάρτηση σκοπεύω να μιλήσω για την περιπέτεια της νέας κατοικίας.

Δεν μπορώ να πω ότι κάθισα στο Walnut Creek, όλο και σε κάτι με τραβολογούσαν οι γονείς. Την μία Κυριακή είχαμε Veterans Day και 28η Οκτωβρίου, την άλλη είχε θεατρική παράσταση με την Απολογία του Σωκράτη, όλο και κάτι είχα να κάνω. Ωστόσο η πρώτη προτεραιότητα ήταν η δουλειά, έτσι ήρθα δύο νύχτες μεσοβδόμαδα στο Φρέσνο για να ψάξω σπίτια. Την πρώτη ένας κτηματομεσίτης, φίλος οικογενιακού φίλου, με πήρε βόλτα και μου έδειξε τις συνοικίες της πόλης. Του είχα πει με βάση το τι είδα ότι ήθελα στο κέντρο κοντά στην δουλειά, μου έδειξε μεν το κέντρο αλλά με πήγε και αρκετά μακρυά στις καλές συνοικίες. Φυσικά το Φρέσνο δεν είναι Ράλεϋ, το μακρυά είναι σχετικό. Το απόγευμα είδα τον ανηψιό οικογενειακού φίλου ο οποίος έχει περιουσίες μεν αλλά όχι κάτι σε καλή συνοικία. Γύρισα την επομένη αφού είδα τον τάφο του Σογκχομόν Τελεριάν, του Αρμένιου ο οποίος δολοφόνησε τον μόνο της τριανδρίας των Νεωτούρκων ο οποίος επέζησε του Α ΠΠ, τον Ταλαάτ Πασά. Πέντε ημέρες αργότερα, χωρίς να έχω πραγματικά ξεκουραστεί, ξαναήρθα στην πόλη και αυτή την φορά είδα συγκροτήματα. Αυτή την φορά έμεινα σε ξενοδοχείο του κέντρου και είδα πως είναι μετά την δύση: έρημο μεν αλλά όχι επικίνδυνο, περισσότερο άδειο. Καμία σχέση με Βαλτιμόρη που είχαν βγει έμποροι ναρκωτικών. Είδα λοιπόν ένα συγκρότημα κέντρο, λίγο τσιμπημένο αλλά ολοκαίνουργιο και σε απόσταση περπατήματος από το Δημαρχείο. Είδα δυο διαμερίσματα έκκεντρα, και στο πρώτο μάλιστα έπεσα σε αστέγους που είχαν μπει και περάσει την νύχτα! Ούτε η γειτονιά μου άρεσε εννοιεται πως δεν το πήρα. Τηλεφώνησα σε κτηματομεσίτη για διαμέρισμα στο Tower District όπου όντως είχε κίνηση την νύχτα, παρά τα 6 τηλεφωνήματα σε 2 ημέρες δεν το σήκωσε ποτέ κανένας και προτίμησα να μην αφήσω αγγελία. Έτσι επέλεξα στο συγκρότημα στο κέντρο και μάλιστα το μικρότερο και φτηνότερο αλλά με την καλή θέα. Η ημερομηνία μετακόμισης ορίστηκε το Σάββατο, τότε ήταν το νωρίτερο που μπορούσαν.

Φτάνω το Σάββατο, 1:30 το μεσημέρι το ραντεβού, μου δίνει η υπάλληλος τα χαρτιά, μου δίνει τα κλειδιά και ανεβαίνω με τα πρώτα στοιχειώδη πράγματα για να περάσω το ΣΚ. Ώρα που σχολάει η υπάλληλος 2 αλλά δεν έχω ρεύμα. Της στέλνω SMS (έτσι μου ζήτησε να της δίνω τις βλάβες) και μου λέει ότι δεν είναι φυσιολογικό και πήρε τηλέφωνο την PG&E (Pacific Gas and Electric). Μου είπε να κοιτάξω νερό και όντως δεν είχα ζεστό νερό. Μου είπε ότι θα έρθει συνεργείο, πέρνω και εγώ την PG&E για να γραφτώ και για να μάθω πότε θα έρθει συνεργείο αλλά το κινητό μου έπεσε, άρχισε να φθήνει η μπατταρία και ελείψη ρεύματος δεν μπορούσα να φορτίσω. Εν τέλει πέρασα χρόνο στο πλυντήριο και πήγα και σε μαγαζιά να αγοράσω για το σπίτι. Την επομένη Κυριακή δεν πήγα εκκλησία, απλούστατα δεν είχα τα ρούχα. Πήρα τηλέφωνο την PG&E 4 φορες να μάθω πότε θα έρθει συνεργείο και να περάσω τον λογαριασμό στο όνομά μου. Ως προς το συνεργείο μου είπαν Δευτέρα, ως προς το δεύτερο απέτυχα λόγω αναβαθμίσεων λογισμικού. Πήγα δημοτική βιβλιοθήκη, πήγα μαγαζιά και εν τέλει την έπεσα στο κρύο και σκοτάδι. Δεύτερα ξυπνάω και είχα ρεύμα. Πάω στο γραφείο της PG&E, περνάω τον λογαριασμό στο όνομά μου και μου είπαν ότι το συνεργείο θα έρθει απόγευμα. Πήγα πάλι μαγαζια για να βρω έπιπλα, περίμενα το συνεργείο το απόγευμα που δεν ήρθε, ξαναπήγα μαγαζιά και εντόπισα ένα ωραίο έπιπλο για την τηλεόραση και κοιμήθηκα σε ζεστό σπίτι το βράδυ μετά από μπάνιο με ζεστό νερό επιτέλους. Τρίτη πρωϊ (την Δευτέρα η υπάλληλος έχει ρεπό) την βρίσκω, βλέπω μετά καταστήματα και εντόπισα ένα επίσης ακόμα καλύτερο έπιπλο για την τηλεόραση που εν τέλει αγόρασα και περιμένω αύριο την παραλαβή. Με το που τελείωσα πήρα πάλι το όχημά μου και ανέβηκα στους γονείς για να γιορτάσουμε την Ημέρα των Ευχαριστιών. Αυτή την φορά, καθότι δεν έφυγα την επομένη της άφιξης είχα κουράγιο για παράκαμψη πριν φτάσω σπίτι τους. Αλλά για την Εορτή των Ευχαριστιών, την Μάυρη Παρασκευή και την δεύτερη φουρνιά επίπλων θα μιλήσω την επόμενη φορά

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Οδηγώντας από την Ανατολική στην Δυτική Ακτη

Τον τελευταίο μήνα από την στιγμή που έφυγα έγιναν πάρα πολλά αλλά δεν είχα χρόνο για να γράψω στο ιστολόγιο. Ακόμα δεν έχω σπίτι Fresno (αλλά πάω αύριο να δω) ενώ και η ημερομηνία εκκίνησης της νέας εργασίας είναι πλέον 28 Νοεμβρίου λόγω του ότι πήρε χρόνο για να καθαρίσω αφότου πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα. Πέραν τούτων χρειάστηκα και μερικές ημέρες για να διαβάσω όλα αυτά που δεν μπόρεσα ενώ οδηγούσα και ενώ έψαχνα σπίτι. Τουλάχιστον όμως έχω λίγο παραπάνω χρόνο πλέον.

Όπως είχα πει και στην προηγούμενη ανάρτηση αφότου έδιωξα τα πράγματα με το τραίνο θα μπορούσα να φορτώσω εκείνο το βράδυ και φύγω την επομένη Σάββατο πρωϊ. Αντ'αυτού βγήκα τελευταία φορά και ετοιμάστηκα για να πω τον πανυγηρικό της 28ης Οκτωβρίου. Επίσης προσπάθησα να διαβάσω και μερικές ουρές που μου είχαν μείνει, όχι πως τα κατάφερα. Είδα όμως βίντεο της NASA. Κυριακή μετά την εκκλησία πέρασα μερικές ώρες φορτώνοντας μόνος τα έπιπλά μου. Δυστυχώς αναγκάστηκα να αφήσω παραπάνω απ'ότι ήθελα, για την ακρίβεια 4 από τις 6 καρέκλες μου. Πρέπει να βρω κάποιο τρόπο να τις στείλω Καλιφόρνια, ίσως με κάποιον φίλο; Βλεπουμε διότι ο φίλος μου που πάει Όρεγκον δεν θα πάρει καθόλου έπιπλα δικά του το οποίο κάνει πιο απίθανο να κουβαλήσει δικά μου έπιπλα. Σκέφτομαι σε αυτή την φάση με ταχυδρομείο αποσυναρμολογημένα, διότι δεν ξανακάνω το ταξίδι σύντομα για κανένα έπιπλο, ήταν πολύ κουραστικό. Τελείωσα με το φόρτωμα αργά το απόγευμα, ήταν ακόμη ημέρα αλλά είπα να μην οδηγήσω μόνο 4 ώρες την πρώτη ημέρα. Μετά ξανακατέβηκα και τούμπαρα την τηλεόρασή μου, η οποία πήρε την θέση του συνοδηγού και την μισή του οδηγού (δεν οδηγούσα καθόλου άνετα) και έμεινα μόνο με την υπολογιστή. Στην πορεία κουβάλησα και μερικά σκεύη που δεν είχα πρόθεση διότι χρειάζονταν να γεμίσω κάποια κενά στο όχημα λόγω σταθερότητας. Δεν είχα καμία ορατότητα πίσω - μόνο από τον πλάγιο καθρέφτη - και έπρεπε να κανονίζω το τι ήταν πάνω από την τηλεόραση για τον δεξιό καθρέπτη ώστε να βλέπω. Έπεσα αργά, την επομένη σηκώθηκα νωρίς λόγω άγχους, είδα 1 ώρα ίντερνετ, πήρα μισή ώρα να φορτώσω τα τελευταία και ξεκίνησα προς τις 11.

Η διαδρομή ήταν απλή Ι-40 εώς Καλιφόρνια. Πρώτη στάση μου όμως ήταν ο φίλος στο Flagstaff, ήθελα να τον δω και ήθελα και ένα κενό ενδιάμεσα. Έτσι έβαλα την διεύθηνση του στο GPS, ανέβηκα Glenwood και Wade και βγήκα Ι-40 στο Chapel Hill. Δρόμους παίρνω δρόμους αφήνω, σταματάω στα βουνά για μεσημεριανό σε Subway και για energy drink με σκοπό να μειώσω την αίσθηση πείνας μετά αλλά και να μην με πιάσει διάθεση ύπνου μετά την έλλειψή του. Αν και δεν είχα πάρει τον Ι-40 μετά το Greensboro ποτέ, είχα διασχίσει τα περισσότερα μέρη την πρώτη ημέρα στο κάθετο, τόσο Statesville, Ashville αλλά και Knoxville. Δεν είχα όμως περάσει από τα Great Smokey Mountains τα οποία ως τοπίο μου θύμισαν Τέμπη με καλύτερο δρόμο. Πολύ όμορφο μέρος αλλά και ακατοίκητο, παραλίγο να μείνω από καύσιμα. Γέμισα με το που μπήκα Τενεσί και όταν πέρασα το Knoxville μπήκα σε νέο έδαφος. Σταμάτησα για το βράδυ λίγο πριν την Nashville σε ένα μέρος ονόματι Lebanon, πλησίαζε το Supergirl και ήθελα λίγο και να φάω και να ηρεμήσω. Έτσι σταμάτησα νωρίς και προσπάθησα για πλήρη ύπνο. Έβγαλα μεν 8 ώρες αλλά όχι το έλλειμα της προηγουμένης.

Για την δεύτερη ημέρα (Τρίτη, μία εβδομάδα πριν τις εκλογές) στόχος ήταν να φτάσω σε απόσταση 10 ωρών ή λιγότερο από το Flagstaff. Έτσι ξεκίνησα, έπεσα σε πρωϊνή κίνηση στην Nashville, πέρασα το μεσημέρι τον Μισσισσιππί στην Memphis όπου και γέμισα καύσιμα, συνέχισα στο Άρκανσο και με την δύση βρισκόμουν Οκλαχόμα όπου ο δρόμος είχε αδειάσει. Σύνεχισα τη οδήγηση ελπίζοντας να φτάσω Νέο Μεξικό αλλά μέχρι τέλους έφτασα μόνο Clinton Oklahoma. Μάλιστα θα μπορούσα να είχα δει Agents of Shield αν έμενα στην Oklahoma City αλλά δεν ήθελα να είμαι στην ίδια πόλη με την Ολλανδέζα καθηγήτρια και ήταν και 880 μίλια από τον φίλο. Έτσι οδήγησα άλλη μία ώρα. Μόνο που με πήραξε ήταν ότι αν είχα μείνει στο Stillwater θα μπορούσα να είχα πάει στο General Thomas Stafford Air and Space Museum, εφόσον ήμουν πρόθυμος να θυσιάσω ώρες στην πόλη.

Την τρίτη ημέρα ξύπνησα νωρίς για να φάω πρωϊνό και μετά πήρα τον δρόμο. Τα δάση στην Βόρεια Καρολίνα έδωσα τόπο σε καλλιεργούμενες εκτάσεις 100 μίλια από τον Μισσισσιππί, και ναι μεν ξαναέπεσα σε λίγο δάσος περί το Little Rock αλλά μπαίνοντας Οκλαχόμα ξαναήμουν σε χωράφια. Η αρχή της Τετάρτης με βρήκε στον Ogallala aquifer αλλά εκεί όπου έπαψε ο υδροκρίτης, στο Ανατολικό Τέξας πέραν του Amarillo όπου ανεφοδίασα το όχημα και το στομάχι μου, έγινε έρημος. Η τρίτη ημέρα ήταν η ημέρα της οδήγησης στην έρημο. Από την στιγμή που έπαψε το νερό έγινε ένα πραγματικά ακατοίκητο τοπίο στο οποίο πραγματικά επιθυμούσες να μην χαλάσει το όχημά σου. Εάν άραγε δεν έπερνα τον I-40 αλλά ήμουν σε κάποιο δευτερεύοντα δρόμο, το αποτέλεσμα σε περίπτωση βλάβης πιθανόν να ήταν δραματικό. Από την άλλη το τοπίο αν και ερημικό ήταν φοβερά όμορφο, η άγρια ομορφιά της ερημιάς. Το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν ότι το Prius απεδείχθει ότι δεν μπορούσε να αντέξει την μακρά αλλά μικρή ανηφόρα, σε δύο περιπτώση η μπαταρία τα φτυσε και απο cruise control 80 μίλια βρέθηκε να επιβραδύνει στα 55. Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου να φορτήσω και ευτυχώς δεν ήμουν μόνος. Είναι δύσκολο να περιγράψεις το πόσο ακατοίκητο είναι το μέρος, σε κάποια σημεία δεν είχε και λήψη σταθμού το ραδιόφωνο και μιλάμε για αρκετή ώρα. Σε άλλα άκουγες country διότι αυτό έπαιζε ο μοναδικός σταθμός που έπιανε το ραδιόφωνο. Οι διαφημίσεις στα άκρα του δρόμου ήταν για να γίνεις δεσμοφύλακας σε ιδιωτικές φυλακές ενώ στην Αλβουκέρκη το ράδιο σε κάθε διαφηστικό διάλλειμα είχα διαφήμιση για αποτοξίνωση από ναρκωτικά. Προς την δύση ανεφόδιάστηκα στο Gallop New Mexico, πόλη των Ινδιάνων, και μπήκα Αριζονα. Συνέχισα να σκαρφαλώνω και στις 7 τοπική, 10 Ανατολικής Ακτής, έφτασα στο σπίτι του φίλου μου στο Flagstaff. Δειπνήσαμε και μετά πήγαμε σε ένα άδειο σπίτι φίλων του όπου κοιμηθήκαμε σε ξεχωριστά δωμάτια.

Η Πέμπτη αντί για μέρα ταξιδιου ήταν ήμερα ξεκούρασης. Το χρειαζόμουν μετά από όλη την μακρά οδήγηση. Το πρωϊ πήγαμε στην δουλειά του όπου χρησιμοποίησα υπολογιστή για λίγο, μετά κατέβηκα και περπάτησα κέντρο, γευματίσμα σε Ινδικό εστιατόρειο και μετά πήγα πιο βόρεια σε εθνικό πάρκο αρχαιολογικό χώρο Ινδιάνων. Το βράδυ γευματίσαμε με παρέα και κοιμήθηκα νωρίς. Καθότι το Flagstaff είναι 7000 πόδια υψόμετρο δεν ήμουν πολύ καλά. Παρασκευή πρωϊ σηκώθηκα 6 τοπική, στις 6:30 έφυγα και ξεκίνησα να κατεβαίνω τα βουνά. Κάτω από τα βουνά είναι η έρημος. Έφαγα πρωϊνο και ανεφοδιάστηκα στην λίμνη Χαβασού στα όρια Αριζόνα Καλιφόρνια και μετά μπήκα στο πλέον αφιλόξενο μέρος που διέσχισα: την έρημο της Καλιφόρνιας. Ωστόσο και πάλι πρόκειτο για ένα μέρος με φοβερή φυσική ομορφιά. Το Barstow, όσο και αν το δείχνει η τηλεόραση ως η μέση του πουθενά, είναι πραγματικά μία όαση πολιτισμού στην ερημιά. Εκεί βγήκα από τον Ι-40 και πήρα έναν δρόμο της Καλιφόρνιας για το Bakersfield. Εφαγα στο Mojave το μεσημεριανό και μετά μπήκα California - 99 όπου ξαναβρήκα κίνηση, για πρώτη φορά δυτικά του Μισσισσιπί. Έφτασα Fresno λίγο μετά τις 4, έδωσα τα αποτυπώματά μου, είδα τους μελλοντικούς συναδέλφους και μετά στις 5 ξεκίνησα για τους γονείς. Σταμάτησα για καύσιμα και μετά για φαϊ. Ωστόσο ένιωθα πραγματικά πτώμα όταν σταμάτησα να φάω στο Atwater σε σημείο που έλεγα να μείνω σε ξενοδοχείο. Μετά το φαϊ όμως απλά έσφιξα τα χείλη μου και είπα ότι από το σπίτι των γονιών μου δεν απέχω ούτε 2 ώρες. Όντως μίαμιση ώρα αργότερα, αφου αντιμετώπισα και άλλη κίνηση, ήταν στην πύλη του συγκροτήματος όπου ζουν οι γονείς μου. Έφτασα σπίτι φαγωμένος μεν αλλά φοβερά κουρασμένος αλλά και χαρούμενος που το ταξίδι τελείωσε. Τις επόμενες ημέρες όταν άδεισα λίγο το όχημα είδα ότι η τηλεόραση έφτασε κανονικά και δούλευε κανονικά. Ακολούθησε ολίγη ξεκούραση.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Τελευταίο ταξίδι στο Blacksburg

Από την στιγμή που πρόκειται να φύγω από την Ανατολική Ακτή είπα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να ανέβω για τελευταία φορά στο Blacksburg. Έτσι πήρα το όχημα μου την Δευτέρα και οδήγησα στην πόλη, αφότου κανόνισα να κλείσω ραντεβού για σέρβις μετά την επιστροφή. Έφτασα απόγευμα, σε ώρα όπου πίστευα ότι ο καθηγητής έλειπε (εν τέλει ήταν εκεί όπως έμαθα την επομένη) στο σπίτι του Αρμένιου φίλου μου. Κάθισα λίγο και μετά πήγαμε και δειπνήσαμε στο Ταϋλανδέζικο. Δεν είχα φάει ποτέ εκεί. Έμελε να είναι το μακρύτερο χρονικό διάστημα που πέρασα μαζί του διότι ετοίμαζε ένα paper (νομίζω) και ήταν πραγματικά πολύ απασχολημένος και τις τρεις ημέρες. Εν συνεχεία αφότου είχα ηρεμήσει πήγα στο GLC για να δω Supergirl καθώς ο φίλος δεν έχει επίγεια τηλεόραση. Για πρώτη φορά μετά δύο χρόνια μπήκα και στην αίθουσα υπολογιστών των μεταπτυχιακών φοιτητών (μου δάνεισε την κάρτα φοιτητή του) και έτσι πήγα ίντερνετ χωρίς να τον ενοχλήσω. Την επομένη το πρωϊ πήγα και είδα τον καθηγητή μου, ο οποίος νόμιζε ότι μου είχε στείλει την δημοσίευση. Ηταν εν τέλει πολύ απασχολημένος με το μάθημα που είχε εκείνη την ημέρα αλλά είχα χρόνο για συζήτηση. Εν συνεχεία πήγα να δω τον άλλο καθηγητή και φυσικά δεν τον βρήκα, αλλά βρήκα τον τελευταίο συμφοιτητή μου (και μαθητή του) με τον οποίο γευματίσαμε. Εν συνεχεία κοινήθηκα προς την δημοτική βιβλιοθήκη και την αστυνομία όπου μου είπαν ότι πέρνουν αποτυπώματα μόνο Τετάρτη απόγευμα. Σε εκείνη την φάση με βρήκε ο Βολιώτης φίλος και πήγαμε για καφέ. Η συζήτηση εν τέλει έμελε να είναι κυρίως γύρω από το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα, του εξήγησα πως λειτουργεί. Εν συνεχεία προσπάθησα να έρθω σε επαφή με τον πάλαι ποτέ συγκάτοικό του αλλά εν τέλει δεν το κατάφερα. Άργησα το δείπνο μου μήπως και μπορέσει και φάμε μαζί αλλά ήρθε σε επαφή μαζί πάρα πολυ αργότερα. Μου είπε ότι έτυχε να είναι στην πόλη μεταξύ συνεδρίων και εν τέλει δεν βρήκε χρόνο. Κοιμήθηκα αφότου είδα λίγη τηλεόραση και την επομένη πήγα και μου πήραν τα αποτυπώματά μου πριν φύγω. Έφυγα το μεσημέρι με μερικά άδεια κουτιά για πακετάρισμα.

Το βράδυ εκείνο πήγα μαζί με τον ελληνοαμερικανό συνάδελφο σε εκδήλωση του YAL όπου μου έκανε πάρτυ έκπληξη. Μου είπαν οι λοιποί της εκκλησίας χρόνια πολλά και μου ευχήθηκαν και κάθε επιτυχία στην Καλιφόρνια. Γυρίσαμε σπίτι και άρχισα να ψιλοετοιμάζω τα πράγματα. Την επομένη άρχισα να πακετάρω κουτιά και βαλίτσες και ανέβασα το αμάξι για σέρβις. Επι τη ευκαιρεία έστειλα και τα αποτυπώματά μου στο Φρέσνο αλλά δεν τους άρεσε, ήθελα να είχα κανονίσει τη φόρμα ώστε να πάρει το Φρέσνο απευθείας το αποτέλεσμα της έρευνας. Αργότερα μάζεψα παραπάνω κουτιά και άρχισα να τα πακετάρω όλα όσα μπορούσα. Το σχέδιο είναι το τραίνο καθότι αρκετά φτηνό, αν και δυστυχώς δεν δέχεται έπιπλα και ηλεκτρονικά. Σήμερα το πρωϊ πρώτα πήγα στον σιδηροδρομικό σταθμό και έστειλα τα πράγματά μου για τους γονείς. Το έστειλα σχετικό, τα παρέδωσα, κανόνισα ώστε να μήν υπάρχει κουτί άνω των 50 λιβρών και πλήρωσα για το ταξίδι το οποίο ξεκινά αύριο. Μετά πήγα στην φυλακή για να μου πάρουν τα αποτυπώματα, όπου μου είπαν ότι δεν μπορούν να μοιραστούν το αποτέλεσμα με προορισμό εκτός της πολιτείας. Έτσι εν τέλει πρέπει να τα δώσω στο Φρέσνο. Χωρις τα κουτιά και τις βαλίτσες ένιωσα πολύ ανακουφισμένος καθότι από μόνα τους μου γέμισαν όλο το όχημα με τις πίσω θέσεις κάτω. Υπό άλλες συνθήκες θα πακετάριζα τα έπιπλα για να φύγω αύριο αλλά σήμερα είναι 28η Οκτωβρίου και την Κυριακή πρόκειται να δώσω τον πανηγυρικό στην εκκλησία. Έτσι η αποχώρηση αναβάλλεται μάλλον 48 ώρες. Πάντως έχω σχέδιο για το πώς θα βάλω τα τραπέζια, καρέκλες και τηλεόραση στο όχημα. Ως προς τα λοιπά έκανα αγγελία στο Craigslist χωρίς να έχω κανένα ενδιαφερόμενο εώς τώρα. Με το καλό ο συγκάτοικος θα τα δώσει στον φιλανθρωπικό κλάδο της εκκλησίας για να πάνε μάλλον σε κάποια φτωχή μαύρη οικογένοια. Λίγη ξεκούραση πριν το μεγάλο ταξίδι ...

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Δέχτηκα την πρόταση

Πλέον οι επιλογές μου για απασχόληση είχαν μειωθεί σε δύο: είτε την δουλειά στον Δήμο του Φρέσνο είτε εκείνη στην Ατλάντα. Μόνο που από την Ατλάντα δεν είχα νεώτερα, ακόμη και μετά από νέο e-mail. Έτσι δέχτηκα το Fresno. Αυτό βέβαια δημιουργεί το πρόβλημα που είχα και λόγω του οποία δέχτηκα να μείνω εδώ ένα μήνα να περιμένω μη τυχόν έχω άλλη εξέλιξη: το να μετακομίσω το βιός μου πάνω από 4,000 χλμ. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να κουβαλήσω κουτί, $1200 δεν είναι κακή τιμή. Έλα όμως που η τιμή εκείνη ήταν για το καλοκαίρι, η τωρινή ήταν $2700. Φορτηγό συν τρέιλερ με το όχημά μου πάει για $2500. Οι ανταγωνιστές, και κοίταξα ήδη 8, δεν προσφέρουν λογικές τιμές, η πιο φτηνή λύση που είδα ήταν Ubox προς $1700. Το θέμα θα μπορούσε να λυθεί εάν μπορούσα να οδηγήσω φορτηγό (στην Αμερική ενοικάζονται φορτηγά και με καλύπτει η άδειά μου) αλλά τότε τι κάνω το όχημα. Σκέφτηκα λοιπόν μήπως να το κουβαλήσω με τραίνο, όπως Ευρώπη. Ο ΟΣΕ χρεώνει Αθήνα Θεσσαλονίκη λιγότερο απ'ότι τα διόδια, είπα να κοιτάξω τι λένε εδώ. Λοιπόν η πιο φτηνή τιμή είναι εώς τώρα λίγο πάνω από $900. Λαμβάνοντας υπ'όψην την τιμή του φορτηγού δεν συμφέρει, αν και ίσως συμφέρει για κάτω από $700. Θα περιμένω αν βγει τέτοια τύπου τιμή την Δευτέρα που ανοίγουν οι μεταφορικές αλλά προς το παρόν βλέπω μάλλον να πουλάω ή να δωρίζω τα έπιπλά μου, πιθανόν και τα δύο. Το χειρότερο όλων είναι ότι όσο το σκέφτομαι τόσο αγχώνομαι. Τέλος πάντων, πάω στο Blacksburg Δεύτερα ως Τετάρτη μήπως γίνει κάτι και να χαιρετίσω τους φίλους μου. Μετά επιστροφή, σέρβις αυτοκινήτου, πακετάρισμα, αποχώρηση. Ξεκινάω το ταξίδι είτε την άλλη Κυριακή είτε την άλλη Δευτέρα. Προορισμός το σπίτι των γονιών μου, το Φρέσνο έπεται.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Πρόταση εργασίας πάλι

Χτες το βράδυ ενώ περπατούσα σκεφτόμουν ότι ναι μεν νιώθω άχρηστος λόγω της ανεργίας, και το πως εν τέλει η προηγούμενη δουλειά διήρκεσε όλη μία εβδομάδα, αλλά μπορεί να είναι σύντομα η επόμενη πρόταση και να αλλάξει εντελώς η αίσθησή μου. Την Τετάρτη είχα συνέντευξη με τον Δήμο του Φρέσνο στην Καλιφόρνια. To θετικό με την περίπτωση αυτή ήταν ότι έψαχναν να καλύψουν τρεις θέσεις. Σήμερα βγήκα βόλτα, κουρασμένος από τα πολλά επεισόδια του Arrow (καλή σειρά αλλά κουράζει το να βλέπεις την ίδια συνέχεια) και μετά από μέτρια βόλτα είπα να δω ακόμα ένα επεισόδιο. Με το που ξεκινάω να το δω, ούτε καν είχα δει τις σκηνές επανάληψης στην αρχή, έχω κλήση από άγνωστο τηλέφωνο. Συνήθως τέτοια είναι από κυνηγούς κεφαλών, έπιασα το τηλέφωνό μου. Προς έκπληξή μου λοιπόν ήταν από τον Δήμο του Φρέσνο. Τα λεφτά είναι καλά, σχεδόν όσα έβγαζα στην εταιρεία που με έφερε Raleigh συν παροχές Δημοσίου. Τους είπα ότι θέλω μεν να το σκεφτώ αλλά 90% η απάντησή μου θα είναι καταφατική. Η μόνη άλλη ανοιχτή θέση που έχω είναι στην Ατλάντα και εν τέλει τους έστειλα e-mail αν είναι να περιμένω κάτι από αυτούς. Το έχω σκεφτεί αρκετά εδώ και ώρες και εφόσον δεν λάβω πρόταση εργασίας από αυτούς εώς τις 5 (δική μας) θα δεχτώ την θέση. Το βασικό μειονέκτημα είναι ότι έχω να μετακομίσω στην άλλη άκρη της χώρας. Το Raleigh μου αρέσει, έχω ένα στοιχειώδες κοινωνικό δίκτυο, έστω και αν δεν είναι τόσο πυκνό όσο θα ήθελα, στο Fresno δεν ξέρω κανέναν. Επίσης έχω και το μπέρδεμα της μετακόμισης. Ωστόσο αν επί ένα μήνα δεν μου έχουν πει κάτι μάλλον δεν με περιλαμβάνουν πλέον στις προτεραιότητές τους, οσο ενθουσιαμένοι και αν ήταν κατά την συνέντευξη. Θα δώσω χρόνο στην Ατλάντα και θα δεχτώ. Μου πρότειναν να ξεκινήσω κατά την αρχή περιόδου πληρωμών, είτε 31 Οκτωβρίου είτε 14 Νοεμβρίου. Μάλλον θα γίνει το δεύτερο, απλά σε 11 ημέρες δεν προλαβαίνω να μετακομίσω όταν δεν έχω βρει καν σπίτι. Ες αύριον τα νεώτερα.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Τρίγωνο τέλος

Γενικά δεν γράφω πολλές αναρτήσεις διότι δεν έχω κάτι για το οποίο να γράψω. Καμιά φορά όμως έρχονται εξελίξεις και τρέχω. Την Τετάρτη η AT&T έκοψε το ίντερνετ στο σπίτι. Εν τέλει την Πέμπτη κατάφερα και το λύσαμε όταν ήρθε τεχνικός. Ωστόσο ενώ είχα ιντερνετ στο κινητό ο υπολογιστής μου έκανε κόλπα και δεν έπιανε. Με τα πολλά (το ασύρματο μόντεμ μου έχει πρόβλημα) κατάφερα και το έλυσα τα άγρια χαράματα, σημαντικό διότι μου είχε έρθει email: Ο Δήμος του Fresno California θέλει να εμφανιστώ την Τετάρτη στο Fresno για συνέντευξη. Οταν με το καλό κοίταξα εισιτήριο ένα αλλέ ρετούρ θέλει $600, υπερβολικό τίμημα για 1 στις 3 έως 1 στις 5 πιθανότητες να με πάρουν. Σε κάθε περίπτωση ήταν αφορμή να δω τι γίνεται με τις άλλες δύο ανοιχτές θέσεις για τις οποίες μου πήραν συνέντευξη. Έστειλα email στις 4 τα χαράματα. Η δουλειά στο Durham δώθηκε σε άλλο, το οποίο σημαίνει ότι θα φύγω από την περιοχή. Από την δουλειά στην Ατλάντα δεν άκουσα σήμερα. Με βαρύ το μυαλό έφυγα το μεσημέρι για το διεθνές φεστιβάλ. Σε σχέση με πέρυσι λίγο κόσμο, αλλά έχει φαϊ και είχα παρέα εκεί ενώ δούλευα. Εν τέλει μισή ώρα πριν φύγω στην αρχή της καθαριότητας είδα e-mail: Δέχονται να κάνω συνέντευξη με skype. Δεν θα πω όλα καλά, αλλά έχω τουλάχιστον μία μικρή ευκαιρία. Δεν θα έλεγα όλα καλά, αλλά πρόοδος. Κάπου την άλλη εβδομάδα πρέπει να αρχίσω να ξανακοιτάω για να κουβαλήσω τα πράγματά μου. Βέβαια πριν από αυτό χρειάζομαι απάντηση από Ατλάντα.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Προσαρμογή

Η μετακόμιση από την φύση της έχει ως αποτέλεσμα να μείνω πίσω στις δουλειές μου. Την προηγούμενη Τετάρτη είχα δυσκολία να δω το ταχυδρομείο μου. Πέπμτη ακόμα ήμουν τόσο πτώμα που το να ανεβάσω ανάρτηση με κούρασε. Σταδιακά όμως τελείωσα με τις υποχρεώσεις μου σε σημείο όπου πλέον αυτό που περιμένω είναι γίνει κάτι. Σήμερα το βράδυ δεν θα έχω κάτι που είχα αμελήσει ημέρες. Συνεχίζω λοιπόν να κάνω αιτήσεις για δουλειά. Ως προς τις προηγούμενες δεν είχα αντίδραση από το υπουργείο μεταφορών, που σημαίνει ότι δεν πέρασα στον δεύτερο γύρο, ενώ ρώτησα για την δουλειά στην Ατλάντα και μου είπαν ότι είμαι ακόμα υπο αξιολόγηση αλλά ο προϊστάμενος πήρε μία εβδομάδα άδεια. Αυτό που εν τέλει βγήκε είναι ότι είναι απίθανο να έχω έστω και ένα ημερομίσθιο τον Οκτώβριο. Ετσι έχω χρόνο για εθελοντική εργασία, πιθανόν και για πάρτυ γενεθλίων το οποίο δεν θα το οργανώσω όμως εγω. Η βασική μου δυσκολία στην νέα διεύθυνση ήταν να βρω νέους ρυθμους. Όχι τόσο με συγκατοίκους, αν και είχα να συγκατοικίσω 12 χρόνια, όσο το να βρω τι και που να πηγαίνω. Είναι ωραία στο κέντρο να περπατάω εώς το ξενύχτι. Για να πάω όμως για ψώνια και βιβλιοθήκη θέλει όχημα. Έχω ακόμα να μάθω τους δρόμους και τις τοποθεσίες, προς το παρόν χρησιμοποιώ ακόμα τις παλαιές. Ένας παράγοντας είναι ότι η βιβλιοθήκη του Cameron Village είναι κλειστή λόγω έργων. Κατά τα άλλα τηλεόραση, αιτήσεις, βόλτα, με άλλα λόγια ότι και πιο πριν αλλά αλλού.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Νέα διεύθυνση

Χτες πέρασα 10 ώρες μαζεύοντας το σπίτι μου και μετακομίζοντας το βιός μου. Σήμερα είμαι αρκετά κουρασμένος. Λογικό, χτες έκανα φοβερή γυμναστική. Έχω να νιώσω έτσι από Spring Break σε Myrtle Beach, όταν ένιωσα τόσο πτώμα που δεν μπορούσα τίποτα για μερικές ημέρες. Η υπόθση όμως ξεκινά παλαιότερα. Όπως ανέφερα από το Σάββατο κουβαλούσα πράγματα. Δευτέρα το τραπέζι μας ξεθέωσε όλους, συν το ότι γραντζουνίστηκε μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό δου διασχίζοντας στενές πόρτες. Τρίτη έκανα δύο ταξίδι με έπιπλα το απόγευμα. Πρωϊ είχα συνέντευξη, πάλι στον νομό του Durham και νομίζω αυτή τη φορά πήγε καλύτερα απ'ότι το Φεβρουάριο. Βέβαια το πότε θα μάθω το αποτέλεσμα έχει καιρό. Έρχεται επιτέλους η Τετάρτη...

Το βράδυ είχα άγχος. Ξύπνησα εν τέλει προς το μεσημέρι. Κάθισα μίση ώρα στον υπολογιστή, πήρα τηλεφωνήματα για να κόψω τις παροχές και μετά ακολούθησε πακετάρισμα. Έβαλα το τραπέζι της τηλεόρασης, έχωσα και δύο τρία άλλα πράγματα στην άκρη και κατέβηκα στο νέο σπίτι. Μετά από πολύ κόπο έβγαλα την τηλεόραση, κουβάλησα τα άλλα πράγματα (κυρίως κουζινικά) και γύρισα. Στην επιστροφή σταμάτησα Crabtree Valley Mall, γύρισα το κουτί της καλωδιακής, έβγαλα νέο κλειδί και έφαγα. Φτάνω σπίτι και αρχίσω να πολεμάω με το στρώμα. Όσο και να προσπαθώ μόνος μου δεν μπορούσα να το διπλώσω έτσι ώστε να χωρέσει μέσα. Κάθισα και σκέφτηκα λοιπόν και το έβαλα στον ουρανό του αυτοκινήτου. Το έδεσα με σχοινιά και άρχισα να γεμίζω το όχημα. Όμως άρχισε να έχει κατά καιρούς ψιχάλες και επίσης ήθελα να οδηγήσω πριν φτάσω στην μεγάλη κίνηση. Έτσι με αρκετά άδειο όχημα ξεκίνησα. Έλα όμως που με την στροφή βγαίνει το πρώτο σχοινί από το στρώμα που αρχίζει να κινείται προς τα πίσω πάνω στον ουρανό. Κάνω την 180 μοίρες για να μπω στο σωστό ρεύμα και μετά από 10 μέτρα το στρώμα πετάει και πέφτει στο οδόστρωμα! Σταματάω στην άκρη του δρόμμου, σπρώχνω το στρώμα εκτός δρόμου και μετά κάνω αναστροφή και γυρνάω εκεί όπου έπεσε το στρώμα. Το ανεβάζω και ξεκινώ με πιο αργή ταχύτητα. Εν τέλει κατάφερα να φτάσει στο νέο σπίτι. Δεν ξέρω κατά πόσο το στρώμα περισσότερο λερώθηκε ή καθάρισε, μιας και αεριστήκε κατά τρόπο όπου συνήθως δεν αερίζεται το εσωτερικό του. Το έβγαλα, το ξετίναξα (δεν είχε ορατούς λεκέδες και γυρνάω σπίτι. Καθότι ήδη κουρασμένος είπα να πετάξω τα κόντρα πλακέ μου έπιπλα (γραφείο, κρεββάτι) και μετά να φάω. Το σπάσιμο τους ήταν γρήγορο, 5 λεπτά το πολύ το καθένα. Δεν περίμενα όμως ότι θα μου έπερνε μία ώρα για να κουβαλήσω τα ξύλα ως τα σκουπίδια, ή το πόσο βαριά ήταν. Αυτό που σκεφτόμουν ήταν πόσο καλή ήταν άραγε η γυμναστική με βάρη που έκανα εκείνη την ώρα; Πραγματικά μετά ήμουν πολύ κουρασμένος και ανέβηκα να φάω. Κατεβαίνω και αρχίζω και πακετάρω και αδειάζω το δωμάτιο. Η ώρα έφτασε 10 και ναι μεν είχα αδειάσει το σπίτι, γεμίζοντας το όχημα κυριολεκτικά μέχρι επάνω, αλλά ήμουν πολύ κουρασμένος για να καθαρίσω. Έτσι έφτασα στο νέο σπίτι, ανεβάσαμε το στρώμα μου στο κρεβάτι με τον συγκάτοικο (αυτός του οποίου νοικιάζω το δωμάτιο δεν ήθελε να κοιμηθώ στο στρώμα του, αποδεκτό) και έβγαλα αρκετά πράγματα. Δεν κοιμήθηκα καλά αλλά ξύπνησα το πρωϊ να καθαρίσω, ελπίζοντας προλάβω να φτάσω πριν την επιθεώρηση. Φτάνω στο παλιό μου σπίτι και βλέπω μέσα συνεργείο να βάφει τους τοίχους. Εν τέλει μαζεύω τα καθαριστικά μου και φεύγω, έχοντας δώσει το 2ο κλειδί. Η υπάλληλος του γραφείου δεν ήξερε ότι έβαφαν τους τοίχους, και έτσι έτρεξε να επιθεωρήσει όταν της έδωσα το κλειδί. Σκεφτόμουν το πρωϊ ότι θα χάσω την εγγύηση και θα μου έρθει και λογαριασμός. Εκ των υστέρων όμως το απόγευμα αυτό που σκέφτηκα ήταν ότι το πολύ θα χάσω χρήμματα, δεν είναι τόσο σοβαρό όσο τα πράγματά μου για τα οποία ένιωθα και έναν συναισθηματικό δεσμό.΄Πήγα σήμερα εξερεύνηση σούπερ μάρκετ. Πρέπει να κάνω καμία αίτηση για δουλειά, αλλά δεν έχω κουράγιο. Το να γράψω αυτή την αναρτηση με κούρασε

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Συνεντεύξεις και μετακόμιση

Το θερινό μου πρόγραμμα άσκησης ουσιαστικά τελείωσε. Τελευταίο σετ γυμναστικής μάλλον ήταν το κλαμπ την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτή την εβδομάδα έκανα αρκετό περπάτημα με το αμάξι στο συνεργείο. Ωστόσο γύρισα σπίτι αρκετά κουρασμένος ώστε να μην έχω κουράγιο την επομένη καν να περπατήσω, πόσο μάλλον να γυμναστώ. Τουλάχιστον όμως προσπάθησα να κλείσω τις ουρές στο ιντερνετ, ορισμένες από τις οποίες ήταν από το φεστιβάλ. Ως προς αυτό είχα επιτυχία

Την Δευτέρα είχα να πάω το αμάξι στο συνεργείο και αργότερα συνέντευξη. Το πρώτο το κατάφερα, αν και δεν μπορούσαν να βρουν το όχημά μου μετά (είχε δύο μπλε Prius και έβαζαν το κλειδί μου στο λάθος). Ξαναπήγα λοιπόν αν και το κατάφεραν πριν φτάσω. Έκανα έστω γυμναστική. Η συνέντευξη όμως δεν έλαβε χώρα με ευθήνη της άλλης πλευράς. Εν τέλει μετακόμισε στην Πέμπτη. Τουλάχιστον Τετάρτη το όχημά μου ήταν έτοιμο, πήρε περπάτημα από το λεωφορείο αλλά έφτασα και το πήρα. Επίσης οριστικοποίησα και την μετακόμιση, και έτσι άρχισα την προετοιμασία της. Πρώτα έβγαλα το βιβλία, ότι η βιβλιοθήκη σήμερα θα διαλύονταν ενώ την πήγαινα για να την δωρίσω δεν το περίμενα. Εν συνεχεία κανόνισα για να δωρήσω στο φιλανθρωπικό τομέα της εκκλησία τα λιγότερο σημαντικά έπιπλα. Τα έπιπλα αξίας θα τα κρατήσω. Τέλος πάντων παρά την κόπωση είναι δεδομένο ότι κατάφερα και χαλάρωσα, αν και ακόμα νωρίς ύπνο δεν έχω, έστω και αν καταφέρνω να κοιμηθώ πλήρως. Χτες ήρθε η συνέντευξη η οποία είναι για δουλειά στην Ατλάντα η οποία πήγε πολύ καλά. Ο εργοδότης δυστυχώς έψαχνε άτομο και ικανό στην τηλεπισκόπιση και να ξέρει άτομα να φέρνει πελατεία. Δεν είμαι το δεύτερο, αλλά είμαι το πρώτο. Θα ακολουθήσει άλλη συνέντευξη και καμιά-δύο εβδομάδες. Εαν ήμουν ικανός σε όλα θα είχα δικιά μου επιχείριση. Το βράδυ μου ήρθε επίσης από μία δουλειά στην Φλόριντα ότι δεν με επέλεξαν. Σήμερα έδωσα τα έπιπλά μου. Επίσης μου ήρθε αίτημα συνέντευξης για άλλη δουλειά την Τρίτη. Έτσι αυτή τη στιγμή είμαι ανοιχτός σε 3 δουλειές. Επλίζω να καθίσει η μία, έστω και αν στην Ατλάντα το οποίο σημαίνει μετακόμιση. Εχω επίσης και να κάνω αρκετό κουβάλημα την άλλη εβδομάδα. Πρώτη φορά είναι Παρασκευή και δεν νιώθω ανάγκη να ξεσκάσω σε κλαμπ. Είμαι αισιόδοξος σε αυτή την φάση ότι κάτι θα πετύχω. Απλά βλέπω μπροστά μου και το τι έχω να κάνω μελλοντικά.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

Από το φεστιβάλ σε συνέντευξη, ταξίδι, πιθανή παράταση παραμονής και σε επισκευή

Όπως και πέρυσι πήγα από νωρίς στο φεστιβάλ, την Τετάρτη για την ακρίβεια, δύο ημέρες πριν ανοίξει, να βοηθήσω στο στήσιμό του. Βασικό κίνητρο ήταν ότι το να γυρίζω περί το σπίτι μου άσκοπα είναι βαρετό συν το ότι μας ταΐζουν εκεί. Ετσι λοιπόν πήγα και βοήθησα. Την Πέμπτη μία από τις εκεί γιαγιάδες είπε ότι θα μιλήσει εκ μέρους μου στον υπουργό γεωργίας της πολιτείας. Ανταλλάξαμε e-mail μετά το φεστιβάλ, δεν βλέπω τίποτα το φοβερό αλλά δεν πειράζει η προσπάθεια. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή βοήθησα στο σερβίρισμα. Σε όλο αυτό το διάστημα πραγματικά διαλύθηκε ο ύπνος μου, απλά παραείχα άγχος για να μπορέσω να κοιμηθώ κανονικό οχτάωρο. Ξυπνάω Δευτέρα με το σώμα μου να πονάει και βλέπω στο ταχυδρομείο ότι θα έρθει συστημένο. Πάω στο ταχυδρομείο πριν δω ότι θα έρθει την επομένη. Καθότι όμως ήμουν στην γειτονιά πήγα στο φαναρτζίδικο όπου έκλεισα ραντεβού για την επιδιόρθωση. Αρχικά ήθελαν να μου το διορθώσουν σε δύο εβδομάδες, εν τέλει θα το κάνουν από αυτή την Δευτέρα αλλά θα πάρει ημέρες. Ουσιαστικά θα είμαι όλη την εβδομάδα χωρίς όχημα, εξού και πήγα βιβλιοθήκη και πήρα καινούργιο βιβλίο σήμερα. Πήγα μετά και μίλησα με τους διαχειριστές του συγκροτήματος, δυστυχώς δεν μπορούν να μου παρατείνουν το ενοίκιο διότι έχει ήδη ενοικιαστεί μετά από εμένα. Δευτέρα βράδυ μου ήρθε και e-mail να πω μερικά παραπάνω για τον εαυτό μου για μία δουλειά στην Φλόριντα. Τρίτη λοιπόν κανόνισα και ανέβηκα στο Blacksburg μετά αφότου πήρα την επιταγή για την επιδιόρθωση του οχήματος (και την κατέθεσα) και έγραψα την έκθεση ιδεών του ήθελε η Φλόριντα. Εκεί λοιπόν που οδηγούσα και ήμουν στον δρόμο μου έρχεται ένα πολύ σημαντικό mail: αν ενδιαφέρομαι για συνέντευξη στο υπουργείο μεταφορών (για θέση που εν τέλει είχα κάνει αίτηση τον Ιούνιο). Φυσικά και ενδιαφερόμουν και έκλεισα για την Πέμπτη.

Φτάνω Blacksburg, βλέπω την επομένη καθηγητή και φίλους. Έμεινα λιγότερο από άλλες φορές αλλά έπρεπε να γυρίσω να είμαι πιο ξεκούραστος με την συνέντευξη. Εν τέλει Τρίτη βράδυ άρχισα να κοιμάμαι πιο κανονικά, την Τετάρτη ήμουν κουρασμένος αντί για αγχωμένος λόγω ύπνου. Έφτασα το απόγευμα σπίτι και την επομένη Πέμπτη είχα απογευματινή συνέντευξη. Πήγα στην συνέντευξη, νομίζω τα πήγα καλά αλλά ας μην κοροϊδεύω τον εαυτό μου, δεν είμαι ο καταλληλότερος υποψήφιος για την θέση. Το βράδυ είδα και έναν φίλο μου ο οποίος μου είπε ότι ο συγκάτοικος του πάει 3 μήνες Ιταλία και ψάχνει κάποιον να αναλάβει το ενοίκιο. Του είπα ότι ενδιαφέρομαι για τον Οκτώβριο. Όπως μου είπαν στην συνέντευξη, δεύτερος γύρος συνεντεύξεων είναι τελευταία εβδομάδα Σεπτεμβρίου-αρχές Οκτωβρίου. Εν συνεχεία αν με πάρουν θα το ξέρω σε 4-6 εβδομάδες. Παρασκευή πρωϊ μου ήρθε e-mail για μία δουλειά Ατλάντα. Φυσικά και δέχτηκα.
Αν είναι να μείνω Ανατολική Ακτή δεν έχει νόημα να στείλω τα πράγματά μου Καλιφόρνια για να μου τα στείλουν οι γονείς πάλι. Επίσης μετά την συνέντευξη στο υπουργείο μεταφορών άρχισα να κοιμάμαι μάλλον κανονικά. Είμαι σε ένα πιο φυσιολογικό καλούπι. Δευτέρα έχω έναν μεγάλο περίπατο αφότου αφήσω το όχημά μου. Μετά θα είμαι χωρίς όχημα για μερικές ημέρες. Όμως τουλάχιστον βλέπω φως στα πολλαπλά αδιέξοδα που ένιωθα. Κάποια πράγματα χρειάζονται διευκρίνηση, αλλά είμαι σε καλύτερη κατάσταση απ'ότι νωρίτερα

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Τρίημερο χωρίς απασχόληση

Μέχρι και το απόγευμα του Σαββάτου είχα κάτι να διαβάσω να μου γεμίσει την ημέρα, είτε σε χαρτί είτε στο ίντερνετ. Το Σάββατο βράδυ είδα ταινία, όπως και την Κυριακή. Σήμερα είδα και ντοκυμανταίρ για τα 50 χρόνια Star Trek (τα οποία είναι την Πέμπτη). Βγήκα εκτός και περπάτησα στα εδώ εμπορικά κέντρα, αλλά και στα τοπικά μονοπάτια. Αλλά χωρίς να έχω να γεμίσω την ώρα μου διαβάζοντας η ημέρα είναι αρκετά μακρύτερη. Έκανα αιτήσεις για δουλειά, αλλά αυτό δεν πήρε πολύ χρόνο, λόγω αργίας δεν βγαίνουν πολλές νέες θέσεις. Ετσι απλά περισσότερο περίμενα να περάσουν οι ημέρες. Αύριο μαλλον θα είναι η τελευταία φορά που θα κολυμπήσω στην πισίνα. Ήδη ήταν κρύα χτες, από Τετάρτη θα βοηθώ στο φεστιβάλ, όταν τελειώσει το φεστιβάλ μάλλον θα είναι πολύ κρύα η πισίνα, αν είναι ακόμα ανοιχτή. Τέτοια εποχή, μέσα Σεπτεμβρίου, ήταν πέρυσι που την έκλεισαν. Το πέρας του φεστιβάλ σηματοδοτεί και το τέλος της αναζήτησης εργασίας στο Τρίγωνο. Απλά πέραν της Παρασκευής δεν προλαβαίνω να με πάρουν. Το σχέδιο αποχωρησής μου πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί συντομα. Έχω ιδέα ποια έπιπλα θα φύγουν και ποια θα μείνουν, μάλλον υπερ φιλανθρωπίας. Το ερώτημα πάντα είναι πως θα χωρέσουν τα πράγματά μου. Στο αμάξι μου δύσκολα. Να τα αφήσω κάπου στην πορεία; Αλλά που τότε; Το να νοικιάσω φορτηγό δεν είναι καθόλου φτηνο. Η μεταφορική βγαίνει ακριβότερα. Απλά δεν έχω καλή λύση. Φεύγοντας από το Blacksburg είχα πετάξει όλα τα έπιπλα, μόνο βιβλία κράτησα. Τώρα δεν γίνεται. Νιώθω να μην βλέπω διέξοδο, αλλά όπως πάντα κάτι θα βρω μέχρι τέλους.

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

25 ημέρες εώς την μετακόμιση;

Την εβδομάδα την ξεκίνησα με δύο περιοδικά και δύο βιβλία να διαβάσω. Σήμερα τελείωσα και το δεύτερο βιβλίο. Κάθισα μάλιστα και το διάβαζα από την στιγμή που ξύπνησα, με σκοπό να πάω στην βιβλιοθήκη και να πάρω άλλο για το τριήμερο. Πήγα μεν στην βιβλιοθήκη και το γύρισα αλλά δεύτερο βιβλίο δεν πήρα, διότι αυτό που ήθελα το είχαν πάρει και δεν είδα κάποιο άλλο που πραγματικά να μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ανησύχησα ότι πλέον δεν θα έχω κάτι να κάνω το τριήμερο χωρίς βιβλία. Μάλλον δεν χρειάζονταν να ανησυχήσω, στην καλωδιακή έχει αρκετές ταινίες που ήθελα να δω και δεν έχω δει. Ετσι το βράδυ σήμερα είδα το Mockingjay δεύτερο μέρος. Ωραία μεν ταινία αλλά στο βάθος τέτοιες σόι ταινίες, εφηβικές, με θλίβουν. Αυτό που με πειράζει είναι το happy end. Πριν δύο χρόνια ήρθα στο Raleigh για την νέα φοβερή δουλειά μου και για να βρω το happily ever after μου. Σε λίγο πάνω από τρεις εβδομάδες φαίνεται ότι θα φύγω οριστικά, και το χειρότερο όλων θα γυρίσω στους γονείς μου. Το θέμα δεν είναι ότι δεν τους αγαπάω ή ότι δεν με αγαπάνε. Είναι ότι τον άλλο μήνα γίνομαι 37 ετών και για νιοστή φορά γυρνάω στο σπίτι μου. Όταν ήμουν δεκαεννιά γύρισα από την Καβάλα στον Πειραιά, και αντί του ΤΕΙ σπούδασα στο ΓΠΑ. Πλέον όμως ποια είναι η λογική μου; Ας αφήσω τα πρακτικά της μετακόμισης, κάτι για το οποίο μάλλον πρέπει να το κανονίζω σύντομα. Η όλη μετακόμιση έχει και συμβολική αξία. Οι γονείς μου μου είπαν ότι να μην ανησυχώ για την τηλεόραση, θα μου πάρουν καινούργια και μεγαλύτερη. Το θέμα δεν είναι η ηλικία και οι ίντσες. Είναι ότι η αγορά της συμβόλιζε την οικονομική μου χειραφέτηση, ότι πλέον έχω το χρήμα, το οποίο το έβγαλα ο ίδιος δουλεύοντας, ούτε το ζήτησα από τους γονείς ούτε μου ήρθε δώρο από το σόι, για να αγοράσω στον εαυτό μου μία κάποια πολυτέλεια, πιο σοβαρή από μία ακριβη σοκολάτα. Αφότου έχασα την δουλειά ανακάλυψα ότι δεν υπάρχουν σχετικές δουλειές για μένα στο Τρίγωνο. Είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσα να γίνω σερβιτόρος. Ωστόσο η πιο σχετική που βρήκα ήταν νομαρχιακός υπάλληλος και μάλιστα σε ένα μέρος μία ώρα από το σπίτι μου όπου δεν έχει νυχτερινή ζωή οιασδήποτε μορφής. Εμφανίζονται άξιες εργασίες κατά καιρούς στις αγγελείες εργασίας, 4 ή 5 κάθε χρόνο. Είμαι βέβαιος ότι τα τοπικά πανεπιστήμια βγάζουν αρκετούς ώστε να μην ξεχωρίζω. Συνεντεύξεις είχα αυτά τα δύο χρόνια από το NC State και από μία μεγάλη γεωργική εταιρεία, η οποία όμως δεν μπορούσε να με προσλάβει μέχρι τέλους. Θα συνεχίσω να κάνω αιτήσεις. Δεν βλέπω ομως μέλλον. Εάν εώς το τέλος του φεστιβάλ δεν έχω αίτημα για συνέντευξη μάλλον είναι καιρός να αποχωρήσω, απλά δεν προλαβαίνω πρόληψη εώς τα τέλη Σεπτεμβρίου. Ποιά όμως θα είναι η εναλλακτική; Βάζω παραπάνω μήνες ενοίκιο μη τυχόν και αν; Έναν χρόνο ψάχνω κάτι το καλό τοπικά, δεν έχω βρει κάτι. Αυτό μάλλον είναι σημάδι ότι πρέπει να φύγω.

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Τέλος του καλοκαιριού

Η 31η Αυγούστου είναι ατύπως η τελευταία ημέρα του καλοκαιριού. Ατύπως διότι κανονικά το καλοκαίρι τελειώνει με την θερινή ισημερία. Χτες τελείωσα και με τις τελευταίες ουρές που είχα από τα ταξίδια. Πλέον έχω να διαβάσω κανα δυο βιβλία και να κάνω αιτήσεις, ως συνήθως. Πλέον βλέπω τηλεόραση 4 ημέρες την εβδομάδα, και θα μπορούσα να δω καμία σειρά στο Netflix, αλλά ακόμα δεν είμαι εκεί. Έχω όμως τον χρόνο για να σκεφτώ. Σκέφτομαι ότι την δουλειά στην Καλιφόρνια δεν την πήρα μάλλον διότι δεν άρεσα στον περίεργο #2 της εταιρείας, αν και έφταιγα πέραν αυτού διότι δεν μπορούσα να δουλέψω εκτός γραφείου καθότι δεν είχα υπολογιστή. Εαν είχα αποδείξει ότι μπορούσα να κάνω την δουλειά εκτός γραφείου θα την είχα ήδη πάρει. Σκέφτομαι την ατάκα που είπε ο φίλος που είδα την τελευταία ημέρα στον Πειραιά να μην βλέπω τους γονείς ως γονείς και να απομακρυνθώ, και μετά σκέφτομαι ότι σε τελική ανάλυση η μάνα του τον χρησιμοποίησε ως όπλο ενάντια του πατέρα του ώστε να του αποσπάσει περισσότερα χρήματα μετά το διαζύγιό τους. Λογικό λοιπόν να μην ήθελε να τα έχει καλά με τους γονείς του, δόξα τον Θεό δεν έχω τέτοιο πρόβλημα. Σκέφτομαι ότι το ταχυδρομείο δεν μου έχει φέρει την επιταγή, και λέω ας του δώσω άλλη μία ημέρα πριν τηλεφωνήσω και ας μου είπαν Τετάρτη. Πάντως δίχως την επιδιόρθωση δεν φεύγω από το Raleigh. Η υπόθεση είναι σοβαρή, σκεφτόμουν να ανέβω Blacksburg να περάσω το τριήμερο αλλά απλά δεν προλαβαίνω πλέον. Σκέφτομαι και γενικά άλλες σκέψεις πιο σχετικές με την εξερεύνηση του διαστήματος, αλλά γι'αυτές πιθανόν να γράψω άρθρο online. Προς το παρόν χαίρομαι που έχω ακόμα το κουράγιο να πηγαίνω στην πισίνα μέρα παρά μέρα, αν και δεν βλέπω πολύ πρόοδο στο στομάχι μου. Ας πάω για τα ψώνια μου και βλέπω για άυριο

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Μάλλον αντίστροφη μέτρηση

Οι ημέρες περνάνε. Κάθε μέρα κάνω τουλάχιστον 3 αιτήσεις για δουλειά, εκτός από τις Κυριακές όταν δεν έχουν βγει τόσες νέες θέσεις. Μέχρι στιγμής την προηγούμενη εβδομάδα είχα δύο κλήσεις από recruiters, όχι από εργοδότες. Τουλάχιστον όμως είναι παραπάνω από τίποτα. Η υπόθεση με το αυτοκίνητο προχωράει. Την Δευτέρα θα μου ταχυδρομήσουν επιταγή για την ζημιά, όταν με το καλό την λάβω θα πάω το όχημα για επιδιόρθωση και μετά θα έχει λήξει η υπόθεση. Σκέφτομαι σοβαρά να ανέβω Blacksburg να δω τι γίνεται, περισσότερο με την δημοσίευση. Κατά τα άλλα η ζωή είναι μάλλον ρουτίνα. Συνεχίζω να έχω κάποια πράγματα να διαβάσω, απλά δεν είναι βουνό όπως όταν ήρθα. Δεν έχω φτάσει ακόμα στην φάση όπου δεν έχω τι να κάνω. Ωστόσο είμαι πλέον σε μία ρουτίνα. Χτες Παρασκευή μετά τις σειρές μου πήγα στο συνήθως μέρος, όπου μάλιστα με κέρασαν το ποτό. Χόρεψα και έφυγα όταν το ξαναγύρισε σε RnB. Το πρωϊ εν τέλει σηκώθηκα οριστικά προς τις 2, είχα σηκωθεί νωρίτερα αλλά ξαναέπεσα. Τις άλλες Παρασκευές πιθανόν να συμβεί το ίδιο, αν και στις 9 Σεπτεμβρίου είναι το φεστιβάλ. Προς το παρόν πέραν της ρουτίνας, έγερση, αιτήσεις, διάβασμα, τηλεόραση, ύπνος δεν βλέπω αλλαγή. Αν συνεχιστεί έτσι 5 εβδομάδες, απλά ήρθε η ώρα να αποχωρήσω από το Τρίγωνο. Χειρότερο όλων: μου αρέσει η ζωή στο Τρίγωνο.

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Φτάνοντας στο σημείο ισορροπίας

Αυτό το καλοκαίρι μπορεί να το έχω περάσει στην ανεργία αλλά είχα και τρεις περιόδους όπου ήμουν εξαιρετικά απασχολημένος και είχα αφήσει ουρές. Η πρώτη όταν πήγα στην αδερφή μου στο Ορλάντο, η δεύτερη όταν δούλεψα την εβδομάδα εκείνη στην Καλιφόρνια και η τρίτη όταν ήμουν διακοπές στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα ήταν ότι άφησα πράγματα στην άκρη από αυτά που συνήθως κάνω. Ως επί το πλείστον μιλάω για ιστοσελιδες που διαβάζω, αλλά είναι και άλλες υποχρεώσεις. Δύο εβδομάδες αφότου γύρισα Αμερική αρχίζω ουσιαστικά και καλύπτω αυτές τις ανάγκες. Κατ'αρχην πήγα Δευτέρα σε φαναρτζίδικα (αγγλιστί Body Shop) για το όχημά μου. Εν συνεχεία ήδη διάβαζα από τη στιγμή που γύριζα ιστοσελίδες, αύριο πιθανόν να έχω καλύψει όλες τις ουρές. Τέλος έχω λίγα πλέον που δεν έχω δει στην τηλεόραση, ουσιαστικά μόνο την τελετή λήξης διότι ήμουν σε κοινωνική συνάντηση. Υπάρχουν δύο πλευρές να το δεις, από την μία ότι σύντομα θα βαριέμαι, από την άλλη ότι μπορώ να κάνω πλέον και άλλα. Φυσικά αν βρω δουλειά η όλη εξίσωση αλλάζει, αλλά ως τώρα μηδέν. Για την δουλειά στο NC State μου είπαν ότι δώθηκε σε άλλον αλλά είδα να έχει επαναπροκυρηχθει. Δηλαδή τι θέλουν ως υπάλληλο; Εαν πάει όπως την προηγούμενη φορά δεν προλαβαίνω, θα έχω φύγει. Πάντως έκανα αίτηση. Έκανα και πολλές άλλες αιτήσεις, αλλά θα μου προκαλούσε έκπληξη να γίνει κάτι. Πραγματικά έχει πέσει πολύ το ηθικό μου. Κάπου τον τρίτο μήνα στο Wilson με συντηρούσε η μνήμη του τι άσχημη κατάσταση είναι η ανεργία, όταν έσβησε η μνήμη είναι που παραιτήθηκα διότι είδα όμως και το ενδεχόμενο να πάω Καλιφόρνια. Τέλος πάντων, αν μέχρι και την επόμενη εβδομάδα δεν έχω κανένα νέο, πιθανόν να ανέβω Blacksburg να δω τι γίνεται με την δημοσίευση. Σε δύο εβδομάδες θα είναι το φεστιβάλ και θα έχω κάτι με το οποίο να απασχοληθώ. Ενδιάμεσα αιτήσεις για δουλειά, και άλλες αιτήσεις, και άλλες ακόμα αιτήσεις.

Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Γυρνόντας Αμερική

Με το καλό έφτασα σπίτι, ελπίζοντας μήπως μου συμβεί κάτι με δουλειά αλλα εώς τώρα τίποτα. Βγαίνω την δευτερη ημέρα να πάω στο Brier Creek και με τρακάραν από πίσω. Όχι σοβαρή η ζημιά αλλά έχω και άλλον έναν μπελά στο κεφάλι μου. Αύριο θα πάω να δω φαναρτζίδικα για να μου πούνε εκτιμήσεις για τον προφυλακτήρα. Βασική απασχόλησή μου από την στιγμή που γύρισα, πέραν του να ψάχνω για δουλειά, ήταν να δω τις σειρές που έχασα όσο ήμουν Ελλάδα και τις ιστοσελίδες. Ναι μεν δεν έχω τελειώσει ως προς αυτό ακόμη, αλλά είμαι στα τελευταία. Τουλάχιστον ξαναμπήκα σε ρουτίνα να πηγαίνω στην πισίνα κάθε δύο ημέρες, αν και την Παρασκευή λόγω βροχής αναγκάστηκα να βγω πρόωρα, ηταν καταιγίδα. Κατάφερα όμως και βγήκα για ξενύχτι, την έκανα την γυμναστική μου και βρήκα το στομάχι μου πιο λεπτό την επομένη. Μου είναι αρκετά δύσκολο να γράφω αναρτήσεις, δεν μου συμβαίνει και τίποτα το πολύ ενδιαφέρον. Όσο δεν βρίσκω δουλειά τόσο και φαίνεται πιθανή η μετακόμιση, και το ενδεχόμενό της με αγχώνει. Απλούστατα όλο το βιός μου δεν χωράει πλέον στο αυτοκίνητο, έτσι θα χρειαστούν είτε πολλά ταξίδια είτε μεταφορική είτε να πουλήσω το όχημα και να νοικιάσω φορτηγάκι για την μεταφορά. Καμία από τις 3 επιλογές δεν μου αρέσει. Πραγματικά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υπομονή και νέες αιτήσεις για δουλειά. Η εβδομάδα που έρχεται θα κρίνει πολλά. Αν βρω δουλειά, ή έστω συνέντευξη έχει καλώς. Αλλιώς μάλλον πρέπει να αρχίσω τις ετοιμασίες μετακόμισης

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016

Διακοπές χωρίς ίντερνετ

Από την τελευταία ανάρτηση έχει μεγάλο κενό, διότι από την στιγμή που δεν είχα ιντερνετ κάποιες ημέρες Ελλάδα και είχα και να δω ότι έχασα όσο δεν ήμουν Αμερική το να γράφω αναρτήσεις πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Εφτασα Ελλάδα Τετάρτη, και εώς την Παρασκευή πρωϊ ήμουν Πειραιά. Εν τέλει δεν φύγαμε Θάσο διότι το αμάξι ήταν ακόμα συνεργείο, πήγαμε όμως για Σαββατοκύριακό στην Εύβοια. Από την μία καθίσαμε και κάναμε μπάνιο, από την άλλη συμμαζέψαμε κάπως και το εκεί εξοχικό. Κυριακή γυρίσαμε και επιτέλους αργά μεσημέρι Δευτέρα το όχημα ήταν έτοιμο. Έτσι ανεβήκαμε Θάσο. Πάλι πέρασα δύο νύχτες, αλλά μου άρεσε το νησί όσο πρόλαβα. Πέμπτη πέρασα στην πορεία για το Άγιον Όρος. Πρίνος-Καβάλα, Καβάλα-Θεσσαλονίκη, Θεσσαλονίκη-Νέα Μουδανιά σε γνωστούς. Τα χαράματα Παρασκευής ο συνάδελφος γεωπόνος μοναχός με πήρε από το σπίτι όπου ήμουν και πήγαμε Ουρανούπολη για Αγιον Ορος. Είχε φόρτωμα και ξεφόρτωμα πράγματα για την σκήτη. Με το πρώτο πλοίο μπήκαμε στο Αγιον Όρος. Είχα να πάω από τον Νοέμβριο του 2009, λίγο πριν αρχίσω το ιστολόγιο. Παρασκευή, μετά το ξεθέωμα να ανεβώ με τα πόδια στην Σκήτη περισσότερο ξεκουραστήκαμε. Σάββατο όμως ήταν της Αγίας Άννης με το παλαιό ημερολόγιο. Είδα το πρωϊ γνωστούς μοναχούς, το βράδυ πήγαμε ολονυχτία.

Αν νομίζει κανείς πως το ξενύχτι στο κλαμπ είναι μακρό, η ολονυχτία της Αγίας Άννης (μητέρας της Παναγίας) διήρκεσε 13 ώρες. Σε μία ολονυχτία κάνουν οι μοναχοί (και οι ιερείς εκτός του Όρους) όλες τις λειτουργίες στο τυπικό της Ορθοδοξίας κατά την διάρκεια της νύχτας. Μαλιστα αυτή η ολονυχτία είχε και μάλλον επίσημες παρουσίες, έναν ιεράρχη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ο οποίος μιλούσε την αυλή της Σκήτης της Αγίας Άννης για το πραξικόπημα και τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο. Κατά τη διάρκεια της ολονυχτίας μπορούσες να μπαινόβγαινες στην εκκλησία, βγήκα εκτός και έπινα νερό και έκανα την ανάγκη μου. Επίσης έγραψα υπέρ υγιειας να διαβάσουν όλους τους φίλους και συγγενείς που σκέφτηκα, ακόμα και αυτούς οι οποίοι έχουν πρόβλημα με την ιεραρχία της εκκλησίας ή και δεν πιστεύουν. Αυτοί μπορεί να μην πιστεύουν, αλλά εγώ θέλω να είναι καλά στην υγεία τους. Εν τέλει κοιμήθηκα στο στασίδι όπου ήμουν κατιτίς, τύπου 4 με 5 ώρες, σε στυλ αεροπορική θέση. Το πρωϊ στην δοξολογία έβγαλαν μετά λειψανοθήκες με λείψανα, πρέπει να ήταν καμία δεκαπενταριά λειψανοθήκες με παραπάνω από 1 άγιο ανά λειψανοθήκη. Μας έδιναν μάλιστα οδηγείες να ασπαζόμεθα μόνο μία φορά την κάθε λειψανοθήκη για να προλάνουμε όλοι, αλλά οι ξένοι - οι οποίοι προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν πολλοί -  δεν καταλάβαιναν. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν στο Ιερό Παλάτιο των Αυτοκρατόρων στην Κωνσταντινούπολη πριν την Πτώση. Στο τέλος είχε και Θεία Λειτουργία, μου προκάλεσε έκπληξη το πως είπαν το Χερουβικόν επί 25 λεπτά! Εν συνεχεία γυρίσαμε στην Σκήτη μας όπου κοιμήθηκα. Την επομένη το πρωϊ έφυγα από το Όρος, με πήραν οι γονείς (τους είδα τελευταία φορά) και με πήγαν αεροδρομιο Θεσσαλονίκης απ'όπου πέταξα. Τις 4 ημέρες στο Όρος ανησυχούσαν μη τυχόν μου έρθει ίντερνετ κάτι σημαντικό καθότι δεν είχα σύνδεση. Εν τέλει δεν ήρθε κάτι. Πιο μεγάλη μου έκπληξη στο Όρος ήταν το πόσοι ξένοι, Σλάβοι αλλά και Ρουμάνοι, ήταν. Τόσους δεν είχε το 2009 που είχα πάει τελευταία φορά.

Πειραιά λοιπόν είχα μόνο μία ημέρα ουσιαστικά ολόκληρη μόνος. Είπα να δω φίλος, ο κολλητός μου δεν μπορούσε, αλλά είδα οικογενειακό φίλο. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κάνω όλες τις δουλειές μου πριν φύγω από τον Πειραιά, έκανα όμως τις σημαντικές. Φευγω λοιπόν μετά δύο εβδομάδες Ελλάδα, φτάνω Νέα Υόρκη και λόγω των συνοριακών ελέγχων χάνω την πτήση μου. Πιο τσαντιστικό στο JFK: Αφότου περάσεις τις βαλίτσες για τελωνειακό έλεγχο πρέπει πάλι να περάσεις έλεγχο ασφαλείας. Πάω να μου βγάλουν εισιτήριο, δεν είχε άλλη πτήση ανήμερα. Έτσι έπρεπε να περάσω νύχτα στην Νέα Υόρκη για την επομένη. Ούτε φυσικά μου έδωσε δωμάτιο η εταιρεία. Πάω σε ταξιδιωτικό πρακτορείο, με φόρους $200 η νύχτα! Μέσω ίντερνετ βρήκα κάτι κοντά σχετικά φτηνότερο, αλλά σε τελική ανάλυση οι τελωνειακοί μου κόστησαν $150 στην καθυστέρηση. Δεν μπόρεσα να δω κανένα φίλο στην Νέα Υόρκη, ο χρόνος ήταν λίγος ιδίως για καθημερινή. Έφτασα τουλάχιστον σπίτι και ηρέμησα, έστω και με 18 ώρες καθυστέρηση. Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα που ξαναέφερα το βιολογικό ρολόι στον ρυθμό του. Ξαναέπιασα τις αιτήσεις και βλέπουμε.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Ερχόμενος Ελλάδα

Την Πέμπτη είχα e-mail για να κάνω συνέντευξη για δουλειά στο Buffalo NY αυτή την εβδομάδα. Μου είχαν προτείνει Δευτέρα, Τρίτη ή Τετάρτη. Ενώ αρχικά σκεφτόμουν προς Τετάρτη αφότου φτάσω Ελλάδα, εν τέλει επέλεξα Δευτέρα πρωϊ πριν φύγω ώστε να μην αγχωθώ στο ταξίδι γι'αυτό. Εν τέλει λαμβάνοντας υπ'όψιν το πως πήγε το ταξίδι ήταν σοφή απόφαση. Ετοίμασα τα πράγματά μου, άφησα μάλλον άδειο το σπίτι με σκοπό να φύγω την Δευτέρα. Κανόνισα με έναν φίλο να με πάει και εκεί που τον περίμενα έξω από το σπίτι έρχεται e-mail ότι η πτήση για JFK θα καθυστερήσει δύο ώρες, που σήμαινε ότι θα χάσω την επόμενη. Έρχεται ο φίλος και του λέω να με πάει στο αεροδρόμιο να δω την μπορώ να κανονίσω. Φτάνω στην Delta, τους λέω να περάσω τον Ατλαντικό σήμερα αν γίνεται αλλά είχα μόλις χάσει την τελευταία θέση στην απευθείας πτήση για Παρίσι και δεν είχε άλλες θέσεις, καθότι είχε κλείσει λόγω καιρού και JFK και Βοστώνη. Είδαν κάτι να πάω μέσω Βενετίας αλλά δεν είχε μετά να πετάξω Ελλάδα. Ετσι εν τέλει μου έβγαλε εισιτήριο για την Τρίτη και γύρισα με ταξί σπίτι. Φυσικά ήμουν αρκετά τσαντισμένος. Φτάνω σπίτι, πήρα και βιταμίνες που ήθελε η αδερφή μου και την επομένη το πρωϊ με ξαναπάει το φίλος στο αεροδρόμιο. Κάθε άλλο παρά ήμουν ο μόνος με πρόβλημα, άκουγα άτομα να λένε πως η πτήση τους καθυστέρησε 4 ωρές πριν την ακυρώσουν. Φτάνω μεσημέρι JFK, έφαγα και είδα το αεροδρόμιο το οποίο 24 χρόνια μετά το τελευταίο ταξίδι μου, όταν γυρίζαμε από την Αμερική μετά τα δύο χρόνια, έχει πολύ βελτιωθεί. Το απόγευμα εν τέλει πέταξα σε μία γεμάτη πτήση με πολλές οικογένειες. Πάλι είδα 4 ταινίες και δεν κοιμήθηκα στο αεροπλάνο, αν και κοιμήθηκα στο αεροδρόμιο κανένα τέταρτο. Φτάνω πολύ νωρίς, 10.15 το πρωϊ στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και με παίρνουν οι γονείς μου. Φτάνω σπίτι αϋπνος και κουρασμένος και έφαγα και κοιμήθηκα. Ξύπνησα προς τις 5 μετά 4 ώρες ύπνο και πήγαμε στο σπίτι της αδερφής μου,ακολουθούμενο από πεϊνιρλί. Γυρνάω σπίτι και την πέφτω και ξυπνάω νωρίς, 4:30. Όταν με το καλό ξημέρωσε βγηκα για βόλτα και μετά δουλειές, περνόντας από 3 τράπεζες για γραφειοκρατικές δουλειές. Με έπιασε ύπνος ξανά αργά το μεσημέρι αλλά με ξύπνησαν και επισκευθήκαμε την αδερφή της γιαγιάς μου και το ξάδερφό μου. Υστερα σπίτι και ύπνο. Σήμερα ξύπνησα στις 3:30. Δεν θα κάτσουμε το λεκανοπέδιο το Σαββατοκύριακο, αν το βασικό αμάξι του μπαμπά το φτιάξουν θα πάμε Μακεδονία, αν όχι πάμε Εύβοια και Δευτέρα στην Θάσο. Στο Αγιο Όρος θα είμαι μάλλον την άλλη εβδομάδα. Για απόψε αυτό που ελπίζω είναι να κοιμηθώ αρκετά αργά το βράδυ κανονικά 8 ώρες. Μέχρι στιγμής όλα καλά, αν και δεν έχω νεώτερα για αλλες δουλειές.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Η δουλειά της μίας εβδομάδας

Καμιά φορά όταν όλα πηγαίνουν καλά, στην πραγματικότητα πηγαίνουν ανάποδα. Όταν μου έγινε η πρόταση στα τέλη Ιουνίου νόμιζα ότι είχα την θέση στο τσεπάκι μου, όλα ήταν δεδομένα και ότι θα πήγαινα Καλιφόρνια. Όταν μάλιστα που είπε ότι για μερικές εβδομάδες θα δουλεύω από το Raleigh νόμισα όλα τέλεια. Αμ δε. Πετάω Καλιφόρνια με τα δικα τους λεφτά (αν και το εισιτήριο θα το πληρωθώ στο τέλος του μήνα) Σάββατο αργά. Το άγχος μου ήταν κατ'αρχήν πως θα κάνω το τελευταίο μίλι (με ταξί) και πως εν τέλει θα μετακομίσω στο σπιτί το γονιών μου, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι είναι αρκετά μικρό. Κυριακή ήθελα να πάω εκκλησία, αλλά το έλλειμα ύπνου μου σήμαινε ότι εν τέλει κοιμήθηκα 10 ώρες και δεν πρόλαβα. Ωστόσο κατέβηκα τρεις φορές με το αμάξι, για ψώνια και βόλτα. Δευτέρα πρωϊ πάω στο γραφείο στην ωρα μου. Ειμασταν ένας χωριστός χώρος μέσα σε ένα μεγάλο χωρο με αρκετές νεοφυείς επιχειρήσεις. Η ιδιωτικότητα ήταν σχετική, αν και υπήρχε κάποια σε σχέση με τους γείτονες. Την πρώτη ημέρα μου εξήγησαν την διαδικασία του τι πρέπει να κάνω, και μετά επι δύο ώρες έκανα δουλειά ρωτώντας ερωτήσεις. Βασικό, δεν κράτησα σοβαρές σημειώσεις, απλά δεν είναι το στυλ μου. Η δουλειά ήταν περισσότερο φωτογραμμετρία, να ευθυγραμμίσω τα φάσματα. Είχα να κάνω κάτι τέτοιο 9 χρόνια, από την Γαλλία. Τις επόμενες ημέρες έκανα το ίδιο, ρωτώντας συνέχεια περισσότερο λόγω άγχους και διότι δεν έπεφτα σε σφάλματα συχνά. Δούλευα αρκετά, καθότι όπως ανακάλυψα αν πήγαινα στο Walnut Creek BART μετά τις 7.55 δεν είχε πάρκινγκ. Η δουλειά μου άρεσε, όπως και ο μισθός. Την Παρασκευή πιάνω για τρίτη φορά το αφεντικό (οι άλλες ήταν την Δευτέρα και την Τρίτη). Μου λέει λοιπόν ότι δεν ήταν ευχαριστημένοι μαζί μου διότι θα έπρεπε σε αυτό το χρονικό διάστημα να τα είχα μάθει και να μην κάνω ερωτήσεις. Επίσης ότι έκανα ερωτήσεις και μετά δεν παρακολουθούσα την απάντηση. Εμμέσως μου είπε ότι αν είχα κάτσει δεύτερη εδβομάδα θα με κρατούσαν, αλλά μου είπε καθαρά ότι από την στιγμή που γύριζα στο Raleigh δεν πίστευαν ότι μπορούσα να βγάλω την δουλειά. Επίσης είπε ότι θα μου δώσει οριστική απάντηση αν με κρατήσουν μετά από σύσκεψη το Σαββατοκύριακο. Εγώ όλη την εβδομάδα είχα την αίσθηση ότι τα πήγαινα καλά διότι έβγαζα την δουλειά. Πετάω Raleigh, φτάνω με τα πολλά, δηλώνω στο slack (μέσο κοινωνικής διακτύωσης/εσωτερική επικοινωνίας) ότι είμαι έτοιμος να βγάλω κάτι μέσα στην Κυριακή, αλλά την Κυριακή απλά με ενημέρωσε ότι δεν θα με προσλάβουν αλλά θα με πληρώσουν για τις 40 ώρες μου δούλεψα συν το εισιτήριο. Τέλος πάντων ήμουν απαρηγόρητος.

Η πρώτη κίνησή μου ήταν σχετική με μία πρόταση για συνέντευξη που μου είχε γίνει στο NC State και είχα απορριψει ενώ ήμουν Καλιφόρνια, έστειλα μύνημα ότι εν τέλει είμαι πρόθυμος και διαθέσιμος για συνέντευξη την Τρίτη (χτες). Μου ήρθε το πρωϊ της Δευτέρας επιβεβαίωση ότι με θέλουν, και πήγα χτες στο NC State. Η δουλειά αυτή δεν πληρώνει καλά, αλλά καλύτερα από το τίποτα. Νομίζω πήγε καλά η συνέντευξη αλλά μου είπαν ότι για να μάθω αν με έκαναν δεκτό ή όχι θα μου πάρει ίσως και μήνα. Έτσι είπα και έβγαλα είσητήρια να πάω Ελλάδα 16 ημέρες ξεκινόντας την Δευτέρα. Έκανα και άλλες αιτήσεις για δουλειά, και το παραδοξότερο όλως μου ήρθαν σήμερα 3 προτάσεις για συνέντευξη/να κάνω αιτήσεις. Έτσι την Δευτέρα πρωϊ έχω συνέντευξη και μετά πετάω. Το ποσό που θα πάρω για τις 40 ώρες είναι όσο το επίδομα ανεργίας για έναν μήνα. Επίσης ξαναθυμήθηκα την φωτογραμμετρία, που είχα να κάνω χρόνια. Θα μου άρεσε όμως να με είχα κρατήσει. Κάθε εμπόδιο για καλό. Θα ευχαριστηθώ Ελλάδα δύο εβδομάδες, θα πάω και στο Άγιον Όρος. Αν μου κάτσει και η συμβουλευτική δουλειά στην Santa Barbara, όλα καλώς. Αν κάτσει στο κέντρο ολοκληρωμένης φυτοπροστασίας του NC State ακόμα καλύτερα. Κάθε εμπόδιο για καλό μου λένε, βλέπουμε.

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Το Βρετανικό δημοψήφισμα και τα επακολουθά του

Αυτη την ανάρτηση την χρωστάω τρεις εβδομάδες. Αν και θα ήθελα να γράψω για την νέα μου δουλειά, η οποία μου αρέσει, ας τελειώνω με τις ουρές μου.

Η σχέση της Βρετανίας με την Ευρωπαϊκή ιδέα πάντα ήταν αμφίσιμη. Γενικά οι Βρετανοί δέχονταν πάντα την ιδέα της ενιαιάς Ευρώπης μόνο υπό τον όρο ότι θα ήταν ηγέτης της. Η Βρετανική ιδέα περί Ευρώπης πάντα ήταν περισσότερο ως μία ζώνη ελευθέρων συναλλαγών με εμβαθύνσεις κυρίως εκεί όπου συνέφερε την συγκεκριμένη χώρα και σε καμία περίπτωση να μην δημιουργηθεί ένα πραγματικό υπερκράτος. Από την δεκαετία του 1980 οι Βρυξέλλες κατηγορήθηκαν για πολλές αντιδημοφιλείς πράξεις που στην πραγματικότητα οι ίδιες οι Εθνικές κυβερνήσεις έλαβαν. Ειδικά στην περίπτωση της Βρετανίας η Θάτσερ μαλλον έκανε συναλλαγή με τον Μιτεράν: οι Γάλλοι βοήθησαν να νικήσει η Βρετανία την Αργεντινή στον πόλεμο των Φώλκλαντ και σε αντάλλαγμα η Βρετανία επέτρεψε να γίνει η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη και οι λοιπές κινήσεις ενοποίησης. Ωστόσο παρότι η Ευρωπαϊκή ενοποίηση λάμβανε περισσότερο χώρα με βάση το Βρετανικό πρότυπο της κυριαρχίας της ελεύθερης αγοράς παρά με το γαλλικό πιο σοσιαλδημοκρατικό πρότυπο, η Βρετανική κοινή γνώμη δεν έπαψε να είναι επιφυλακτική εώς αρνητική για την ιδέα της Ευρώπης.

Ο Καμερον, ο οποίος εώς τώρα είχε νικήσει σε όλες τις εκλογές που είχε κατέβει, αποφάσισε στις προηγούμενες εθνικές εκλογές να υποσχεθεί δημοψήφισμα για να διατηρήσει το κόμμα του ενωμένο. Για να πούμε την αλήθεια δεν ήταν ο πρώτος ηγέτης που το υποσχέθηκε, αλλά ήταν ο πρώτος που εν τέλει επανεξελέγει. Όλες οι οικονομικές μελέτες που εχουν γίνει έδειχναν ότι η Βρετανία μάλλον κερδίζει παρά χάνει από την ΕΕ. Ωστόσο όπως ανέφερα παραπάνω η Ευρώπη ήταν που κατηγορήθηκε για την αποβιομηχάνιση της χώρας, και όχι το γενικότερο νεοφιλελεύθερο πρότυπο περί ανταγωνιστικότητας. Ο Κάμερον προκύρηξε το δημοψήφισμα μετά από μία διαπραγμάτευση με την Ευρώπη όπου πήρε λίγα, διότι σε τελική ανάλυση δεν μπορούσαν να του δώσουν οι 27 αυτό που πραγματικά ζητούσε η Βρετανική κοινή γνώμη αλλά λόγω των παροχών των 27 είχε πάτημα να βγει υπέρ. Το αντιευρωπαϊκό μέτωπο λύσαξε στην προπαγάνδα. Παραδοξως οι Βρετανοί δεν έχουν μάθει κατά τα φαινόμενα να μην εμπιστεύονται το τι τους λένε οι πολιτικοί. Μέσα σε όλα έγιναν και οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις Βρυξέλες. Αποτέλεσμα ότι νίκησε η έξοδος.

Ωστόσο οι φιλοευρωπαίοι δεν πετούσαν μπαρούφες. Η στερλίνα βυθίστηκε στα χαμηλότερα επίπεδα τριαντακονταετίας. Εν αντιθέση με την ελληνική κοινή γνώμη που τα είδε όλα που συνέβησαν ότι ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως συνομωσία των αγόρών, η Βρετανική κοινή γνώμη ταρακουνήθηκε. Αρκετές εταιρείες έχουν αρχίσει να ψάχνουν πως μπορούν να μετακομίσουν την έδρα τους. Ο Κάμερον παραιτήθηκε, ο Κόρμπιν αντιμετωπίζει ανταρσία, αλλά το περίεργο είναι ότι και οι αντιευρωπαίοι παραιτήθηκαν (Μπόρις Τζόνσον, Νάιτζελ Φαρατζ κλπ). Σε τελική ανάλυση οι αντιευρωπαίοι αυτό που ήθελαν δεν ήταν τίποτα παραπάνω από το να μην λαμανουν εντολές από τις Βρυξέλες και να έχουν έλεγχο των συνόρων τους. Με την ελεύθερη αγορά δεν είχαν πρόβλημα. Ωστόσο η Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει αλά κάρτ. Αν θες να έχει πρόσβαση στην ενιαία αγορά αγαθών πρέπει να δεχτείς και την ενιαία αγορά εργασίας. Ως προς τις εντολές των Βρυξελών, σε τελική ανάλυση η Βρετανική κυβέρνηση ήταν αυτή που συμφωνούσε με τις ενιαίες απόφάσεις στις Βρυξέλες και μετά δεν τηρούσε τον λόγο της.

Τι θα ακολουθήσει λοιπόν; Μέγα ερώτημα. Το ενδεχόμενο να ανατραπεί το δημοψήφισμα, όπως έγινε σε αρκετές άλλες περιπτώσεις (πχ Ιρλανδικό - Δανέζικο δημοψήφισμα) αυτή την στιγμή φαίνεται χλωμό. Η αντίδραση που βγαίνει απο Βρυξέλες - Παρίσι - Βερολίνο φαίνεται να είναι άει στα τσακίδια. Επίσης χωρίς την Βρετανία να προκαλεί εμπόδιο φαίνεται ότι θα προχωρήσει η αμυντική ένωση. Φυσικά όλα αυτά μπορούν εώς το τέλος να ανατραπούν. Ως προς την ίδια την Βρετανία φαίνεται να πηγαίνει προς απόσχιση Σκωτίας - Βόρειας Ιρλανδίας, κάτι το οποία πάλι είναι υπό αίρεση. Δεν έχει διαρρεύσει περί διαπραγματεύσεων πίσω από κλειστές πόρτες, μάλιστα διαψεύδεται, αλλά μετά την Ελληνική εμπειρία του μνημονίου όλα είναι εφικτά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι υπομονή. Ακομα και εάν αποτραπεί η έξοδος, μέχρι τέλους η Βρετανία θα αναγκαστεί να καταποιεί το χάπι του Ευρωστρατού, όπως μετά το δημοψήφισμα κατάπιαμε χειρότερο μνημόνιο στην Ελλάδα.

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

500η ανάρτηση

'Οταν στα τέλη του 2009 ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο, δεν πίστευα ότι θα το διατηρούσα τόσο. Πίστευα ότι θα κατάφερνα μεν 500 αναρτήσεις, αλλά σε αρκετά μικρότερο χρονικό διάστημα. Ως προς τα στατιστικά έχω εώς τώρα περί τις 9500 αναγνώσεις της ιστοσελίδας με βασική πηγή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχω όμως και αναγνώστες από τον υπόλοιπο κόσμο, κυρίως την Ελλάδα αλλά και Γερμανία, Κύπρο, Ρωσία και αλλού. Το θέμα μου είναι υπερβολικά ειδικευμένο για να γίνει ποτέ ιστολόγιο των χιλιάδων αναγνωστών ενώ ακριβώς λόγω της χαμηλής επισκεψιμότητας ουδέποτε δέχτηκα να βάλω διαφημίσεις.

Ως προς τα υπόλοιπα νέα σήμερα είναι τα 12 χρόνια από την αποφοίτησή μου από το ΓΠΑ. Επίσης έστειλα στους καθηγητές την τελική έκδοση της πρώτης δημοσίευσης και επίσης έκλεισα εισιτήριο για να πάω μεθαύριο Σαν Φρανσίσκο για την πρώτη εβδομάδα δουλειάς. Γενικά έχω σταδιακά τελειώσει με τις υποχρεώσεις μου, αν και συνεχίζει να με αγχώνει τόσο το τελευταίο χιλιόμετρο στο Walnut Creek - πως θα μπω στο σπίτι των γονιών μου - αλλά και το πως όταν έρθει η ώρα θα κουβαλήσω την τεράστια τηλεόραση. Η εβδομάδα κύλισε μαλλον ομαλά, πήγα και είδα πυροτεχνήματα και κόλλησα στην κίνηση γυρνώντας αλλά πρόλαβα το Juno στον Δία. Ηρθε ο Βολίωτης φίλος μου για να πετάξει, και εν τέλει λόγω καιρού πέταξε 1 ημέρα αργότερα στο Λονδίνο. Δεν είχα πρόβλημα να τον φιλοξενήσω. Αύριο θα πάω στην βιβλιοθήκη, κάτι που προσπαθώ όλη την εβδομάδα, και θα διασκεδάσω το βράδυ πριν την πρωϊνή πτήση. Στο αεροδρόμιο θα πάω μάλλον με ταξί. Σκέφτομα το κατά πόσον θέλω όντως να κουβαλήσω τον φορητό υπολογιστή στην Καλιφόρνια, σε κάθε περίπτωση θα τον αφήσω εκεί. Το άλλο Σάββατο γυρνάω Raleigh. Να δούμε πόσες αναρτήσεις θα έχω να γράψω ακόμη μελλοντικά.

Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

Νέα δουλειά στην Καλιφόρνια

Ξέρω ότι στην προηγούμενη ανάρτηση υποσχέθηκα ότι θα μιλήσω για το δημοψήφισμα, αλλά πρέπει να το αναβάλλω. Την τελευταία φορά που ήμουν άνεργος περίμενα περί τους 3 1/2 μήνες εώς την επόμενη δουλειά, όταν πλέον έχασα κάθε ελπίδα ότι θα βρω κάτι το καλύτερο. Ωστόσο η πρόταση στο Wilson ήταν καλύτερη από αυτή που μου είχε γίνει νωρίτερα για τεχνικός πεδίου. Αυτή την φορά η πρόταση εργασίας που μου έγινε ήταν η καλύτερη που είχα ποτέ, αλλά προβλέπει μετακομιση στην Καλιφόρνια, κοντά στους γονείς μου. Η συγκεκριμένη δουλειά είναι σε εταιρεία μη επανδρωμένων αεροχημάτων πάλι, ελπίζω να πάει καλύτερα από την προηγούμενη φορά.

Η επαφή μου με την συγκεκριμένη νεωφυή επιχείρηση ξεκίνησε μέσω του angel.co. Εν τέλει ενδιαφέρθηκαν και έτσι είχα 3 συνεντεύξεις μαζί του, η μία σπίτι, η άλλη στο Ορλάντο και η τρίτη μόλις γύρισα από το Ορλάντο. Την προηγούμενη εβδομάδα έστειλα e-mail ρωτώντας κατά πόσον ενδιαφέρονταν ακόμη, οπότε ακολούθησε 4η συνέντευξη όπου με ρώτησε πως λειτουργώ σε ομάδα. Μου ζήτησε να μιλήσω για την εμπειρία με τους διαγωνισμούς της ASPRS που κέρδισα με την ομαδα και ζήτησε να μιλήσω με μέλη της. Ετσι τον παρέπεμψα στην φίλη μου από την Βόρεια Βιρτζίνια. Εν τέλει είχα πάλι κλήση την Πέμπτη όπου μου έκανε πρόταση εργασίας με όρους: Δεν ξέρει πως είναι ο χαρακτήρας μου και έτσι λοιπόν με θέλουν μία εβδομάδα στο Όκλαντ να δουν πως είμαι, μετά θα δουλέψω εκ του μακρόθεν (μάλλον στο Ράλεϋ) και μετά θα μετακομίσω. Του είπα ότι δεν έχω πρόβλημα, αλλά θα προτιμούσα να μην ταξιδεύσω 4η Ιουλίου. Επίσης του είπα ότι θέλω ένα 24ωρο προθεσμία διότι περίμενα και από άλλο εργοδότη προσφορά, την εταιρεία στο Όρεγκον. Την επομένη με ξαναπήρε και δέχτηκα, δεν είχα καμία αντίδραση από το Ορεγκον. Ωστόσο είχα αντίδραση από το NC State, μου είπαν κατα πόσον ενδιαφέρομαι ακόμα για την θέση που μου πρότειναν και επίσης ότι ο μισθός είναι ουσιαστικά όσο έπερνα στο Wilson. Τους είπα ότι ενδιαφέρομαι και ρώτησα πότε είναι η συνέντευξη. Μου απάντησαν ότι δεν έχουν αποφασίσει ακόμα, δηλαδή πιθανόν να έχει περάσει ο μήνας της δοκιμασίας στην νέα μου δουλειά. Αν μη τι άλλο έχω βγάλει το συμπέρασμά μου, ακόμα και αν βρω δουλειά στο Τρίγωνο το μισθό που είχα πέρυσι δεν θα τον έχω. Καλώς εχόντων των πραγμάτων την άλλη εβδομάδα θα είμαι Καλιφόρνια, απλά δεν ξέρω πότε. Σε κάθε περίπτωση είναι ευχάριστο νέο.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Επισκέπτες στο Raleigh

Η εβδομάδα αυτή έχει περάσει σχετικά ήρεμα. Πολύ πιθανόν να είναι και η τελευταία χωρίς δουλειά, μάλλον θα έχω πρόταση από τις δουλειές στην Δυτική Ακτή. Πέραν τούτων έκανα αιτήσεις για δουλειά, συμπεριλαμβανομένου και του εργοδότη που με έφερε στο Raleigh ο οποίος έβγαλε σήμερα θέση για την οποία έχω τα προσόντα. Ωστόσο θα γυρίσω στην προηγούμενη εβδομάδα που είχα επισκέπτες. Πέμπτη βράδυ προ 10 ημερών φτάσαμε αργά το βράδυ με την αδερφή μου σπίτι μου, και το βρήκα να το άφησε ο Βολιώτης φίλος μου σε καλή κατάσταση. Ξαπλώσαμε, η αδερφή μου πριν από εμένα ο οποίος είδα τηλεόραση, και την επομένη ξυπνήσαμε. Η αδερφή μου ήθελε πρωϊνό σε κατάστημα (δεν είχα και τίποτα στο σπίτι σχετικό) και έτσι πήγαμε εν τέλει στο First Watch το οποίο δεν το ήξερα αλλά είναι πρωϊνάδικο. Φάγαμε και μετά γυρίσαμε σπίτι διότι στις 1 είχα συνέντευξη για δουλειά. Η συνέντευξη, κατά την διάρκεια της οποίας χρειάστηκε να επιδείξω την τεχνική μου ικανότητα, πήγε καλά. Μετά ανεβήκαμε στο πάνω εμπορικό κέντρο για φαϊ και ψώνια. Για να μην μακρυγορώ εώς την Κυριακή κάπως έτσι πέρασε το τριήμερο: μετά από πρωϊνό (τις επόμενες στο σπίτι) πηγαίναμε στα μαγαζιά και τρώγαμε εκτός. Η διαφοροποίηση ήταν από τα μη μαγαζιά όπου πήγαμε: Το Σάββατο πρωί πήγαμε στο North Carolina Museum of Art το οποίο άρεσε και στους δύο μας. Κυριακή πήγαμε στην εκκλησία. Ένα από τα γεύματα το φάγαμε στο Bahama Breeze. Πέραν τούτων όμως είχα μία κουραστική ρουτίνα, διότι προς έκπληξη της αδερφής μου είμαι πρόθυμος να περπατάω επί ώρες αλλά το να περπατάω λίγο και να ειμαι ακίνητος στα μαγαζιά ενώ η αδερφή μου κοιτάει ρούχα και δώρα με εξαντλέι σωματικά. Την Κυριακή το βράδυ κατάφερα και έβγαλα βολτα την αδερφή μου στο κέντρο του Raleigh, τις προηγουμένες που ήθελα να βγω είμασταν εξαντλημένοι και οι δύο. Τέλος πάντων πήγαμε σε όλα τα μαγαζιά, η αδερφή μου μάλλον ψώνισε όλα όσα έπρεπε και ξημέρωσε Δευτέρα. Η αδερφή μου θα έφευγε προς μεσημέρι, και είχα καταλάβει ότι ο Κύπριος φίλος θα έρχονταν το απόγευμα. Έπεσα έξω, ήρθε το πρωϊ και έτσι συνέπεσε με την αδερφή μου.

Ξυπνάω το πρωϊ και βλέπω μύνημα, με ρωτούσε την διεύθυνση μου ο Κύπριος φίλος έχοντας αφήσει την φίλη του στο αεροδρόμιο. Το λεώ στην αδερφή μου, ετοιμαζόμασταν γρήγορα και λίγο αργότερα έρχεται ο φίλος. Μιλήσαμε για λίγο, ανταλλάξαμε ιστορίες και λίγο πριν το μεσημέρι πήγαμε στο επάνω εμπορικό για να φάμε μεσημεριανό πριν φύγει. Αφήνω την αδερφή στο αεροδρόμιο και ο φίλος θέλει να τον βγάλω στο Research Triangle Park. Είπα να το κάνω αλλά δεν ήταν κάτι που περίμενα και έτσι χρειάστηκε να σκεφτώ μεχρι να δω πως θα το κάνω. Εκεί που ετοίμαζόμουν να τον βάλω στο δρομολογιό που σκέφτηκα, λαμβάνει κλήση από την φίλη του να την πάρει από το αεροδρόμιο. Καθότι Τουρκάλα υπήκοος ο Καναδάς δεν την δέχετε χωρίς βίζα τράνζιτ. Την μαζεύμαι λοιπόν κλαμμένη, ο Κύπριος κατεβαίνει μπας και βγάλει συμπέρεσμα αλλά δεν έβγαλε, και εν τέλει πήγαμε σπίτι μου όπου πέρασε την ημέρα στο τηλέφωνο. Φυσικά ήταν μαζί και ο φίλος. Εγω δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα, πήγα πισίνα, τους προσέφερα το τηλέφωνό μου αλλά το κινήτο της ήταν με απεριόριστες κλήσεις, εν τέλει το βράδυ τους κατέβασα στο κέντρο για βολτα. Αμά τη επιστροφή έβγαλε εν τέλει νέο εισιτήριο χωρίς Καναδά και Τρίτη πρωί έφυγε. Ο Κύπριος την πήγε στο αεροδρόμιο το πρωϊ και μετά φάγαμε παρέα το μεσημέρι, τον περπάτησα στο πάρκο με την λίμνη και ύστερα έφυγε για το Blacksburg. Του πρότεινα να μείνει παραπάνω αλλά είχε δουλειά. Του είχα προτείνει στο παρελθόν να έρθει με την φίλη του να τους φιλοξενήσω, εν τέλει συνέβει εστω και αν δεν το σχεδίαζε αρχικά. Τέλος πάντων την επομένη για πρώτη φορά ένιωσα ξεκούραστος και όχι στο αγχωμένος στο πόδι. Ακόμα δεν έχω νίωσει να βαριέμαι, έχει καιρό εώς ότου φτάσω σε εκείνη την κατάσταση. Ίσως όμως φταίει και το Βρετανικό δημοψήφισμα, για το οποίο μάλλον μα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση.

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Στο Kennedy Space Center

Γράφω αυτή την ανάρτηση μετά από τον σεισμό του Βρετανικού δημοψηφίσματος. Ως προς αυτό θα γράψω αργότερα, πιθανότατα μετά την 500η ανάρτηση. Προς το παρόν επιστρέφω στο ταξίδι μου στην Φλόριντα με την αδερφή μου. Είμαστε 4 ημέρες μετά την σφαγή στο κλάμπ και στο πρωί όπου το απόγευμα εκείνο ο αλιγάτορας σκότωσε το δίχρονο παιδάκι. Με άλλα λόγια όχι η καλύτερη περίοδος για το Ορλάντο. Τέλος πάντων ξυπνάμε το πρωϊ, εγώ μάλιστα έδωσα οδηγίες να με σηκώσουν νωρίς, τρώμε ένα γιαουρτάκι ο καθένας και μπαίνω με την αδερφή μου στο αυτοκίνητο. Αφότου μαλώσαμε λίγο για τον δρόμο, δεν μου είχαν πει ότι ο απευθείας δρόμος θέλει διόδια, ξεκινήσαμε και φτάσαμε στις 9.15. Καθότι το κέντρο των επισκεπτών ανοίγει στις 9, φτάσαμε καλή ώρα. Η αδερφή μου λίγο πεινούσε και έτσι πήρε πρωϊνό από ένα από τα εστιατόρεια που έχει το κέντρο. Για να έχουνε υπ'όψιν αυτοί που δεν έχουν πάει ποτέ, το Διαστημικό Κέντρο Κέννεντυ ελιναι μια τεράστια έκταση που έχει ηθελημένα κρατηθεί μακριά από την ανάπτυξη, γύρω υπάρχει ανακυρηγμένο εθνικό πάρκο. Όπως δεν μπορεί να μπει και ο κάθε πικραμένος στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας να χαιρετίσει τον Στόλο, έτσι και δεν μπορεί να μπει ο καθένας στο Διαστημικό Κέντρο. Έξω από τον πύλη υπάρχει κέντρο για τους επισκέπτες, το οποίο την τελευταία πενταετία τουλάχιστον το διχειρίζεται ένας εργολάβος, και το έχει μετατρέψει σε θεματικό πάρκο αντίστοιχο με το Disneyworld ή το Universal Studios. Ή μάλλον περίπου, διότι ο χώρος είναι αρκετά μικρότερος και επίσης το πάρκο επιδεικνύει εθνικη περιουσία. Επίσης το περιεχόμενο είναι εκπαιδευτικό, όχι ψυχαγωγικό όπως τα πάρκα του Ορλάντο. Για να πας από το Ορλάντο είτε θα πας οδηγώντας, που είναι περίπου μία ώρα και $4.25 σε διόδια σε κάθε κατεύθυνση, είτε με ειδικό λεωφορείο που θέλει $100, αλλά περιλαμβάνει και την είσοδο ($50) και το Γεύμα με Έναν Αστροναύτη ($29). Το πάρκινγκ κάνει $10 και σε σύγκριση με Disney ή Universal είναι πολύ φτηνότερο για να επισκευθείς. Καθότι όμως είναι στην μέση του πουθενά δεν υπάρχει εξωτερικό μέρος να φας, και γενικά σε βαράνε σε σχέση με το μέσο ταχυφαγείο, όπως συμβαίνει και στο Disney και το Universal. Είχαμε βρει και ένα κουπόνι αλλά ουσιαστικά η έκπτωση απλά κάλυψε το φόρο.

Αφότου η αδερφή μου έφαγε το ελαφρό πρωϊνό της, πήγαμε στο βάθος του κέντρου επισκεπτών όπου είχαν στήσει εξέδρες για να δούμε την εκτόξευση που είχε εκείνη την ημερα. Πρόκειτο για Falcon 9 της SpaceX με δύο τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους. Παρότι πρωϊ είχε φοβερή ζέστη και υγρασία. Είχε και έναν εργαζόμενο να μας λέει και σχόλια για την εκτόξευση, ενώ στην μίσή ώρα έβαλε και τον ήχο από την ζωντανή διαδικτυακή μετάδοση να ακούμε. Είχαν φυσικά μαζευτεί όλοι οι επισκέπτες στην εξέδρα, μεταξύ των οποίων θυμάμαι και ένα σχολείο από το Ντουμπάι. Ήρθε λοιπόν η ώρα, έγινε η εκτόξευση και για κάπου τριάντα δευτερόλεπτα είδαμε ένα αντικείμενο μεγέθους σπίρτου να ανεβαίνει έχοντας πίσω του μία τεράστια πορτοκαλί φλόγα. Η αδερφή μου κατάφερε και γύρισε βίντεο, εγώ απέτυχα. Ειδα ελαφρώς παραπάνω απ'ότι όταν ήμουν στο Νόρφολκ στο ψοφόκρυο και είδα τον Antares, απλά τότε καθότι νύχτα και μακρύτερα είδα μόνο την φλόγα. Πέρασε η εκτόξευση και πήγαμε κατευθείαν στο Destination Mars, όχι τόσο για να δούμε την ζωντανή μετάδοση της εκτόξευσης όσο διότι στα κοντυνότερα αξιοθέτα μπήκε πολύς κόσμος και δεν θέλαμε την πολυκοσμία. Είχε εκεί μοντέλα των τριών ρόβερ στον Άρη, συν μία περιγραφή για τα σχέδια της NASA πως θα στείλει ανθρώπους στον Άρη. Εν συνεχεία βγήκαμε και καταλήξαμε στο Encounter with an astronaut όπου είχε μία γυναίκα αστροναύτη η οποία μας περιέγραψε την 4η και τελευταία αποστολή της με το διαστημικό λεωφορείο, STS-114. Η συγκεκριμένη ήταν η πρώτη πτήση μετά από το Columbia και μας περιέγραφε με αρκετές λεπτομέρεις. Εν συνεχεία είχαμε ερωταποκρίσεις και αφήσαμε τα παιδιά να τις κάνουμε. Για την ιστορία η συγκεκριμένη αστροναύτης είναι συνταξιούχος, οι εν ενεργεία απλά δεν έχουν τον χρόνο για να δούνε επισκέπτες. Πήγαμε μετά στην είσοδο στο Nature and Technology, όπου έλεγε την ιστορία της περιοχής από τους Ινδιάνους ως τους αστροναύτες και εν συνεχεία γευματίσαμε.

Αφότου φάγαμε μπήκαμε στο ειδικό λεωφορείο και μας πήγαν εντός της βάσης. Μας έδειξαν τις εξέδρες εκτόξευσης, αν και όχι τις ενεργές, μόνο τις υπο ανασκευή, μας έδειξαν και τα βιομηχανικά κτίρια εντός, συμπεριλαμβανομένου και του τεραστείο κέντρου συναρμολόγησης πυραύλων και μας αφήσαν στο κέντρο Apollo/Saturn V. Εκεί λοιπόν περιμένεις στην είσοδο, εισέρχεσαι σε μία αίθουσα όπου σε γυρίζουν στο 1968 και μπαίνεις στο κανονικό κέντρο ελέγχου από το οποίο έγινε ο έλεγχος της αποστολής Apollo 8, η πρώτη επανδρωμένη τροχιακή αποστολή στην Σελήνη. Μας έδειξαν αναβωσβήνοντας τα λαμπάκια και τους πίνακες την εκτόξευση (είμασταν στο αμφιθέατρο πίσω από την ενεργή αίθουσα) και εν συνεχεία μπήκαμε στην διπλανή αίθουσα όπου είναι ένας Κρόνος 5 και το Kitty Hawk, το Command Module του Απόλλωνα 14. Ενώ για τους πυραύλους του κήπου των πυραύλων, μπαίνοντας στο κέντρο επισκεπτών, η αδερφή μου σχολίαζε ότι ήταν αρκετά μικροί, για το Κρόνο 5 σχολίαζε ότι ήταν τεράστιος. Βγάλαμε φωτογραφίες, ακουμπήσαμε το δείγμα σεληνιακού βράχου που έχει (πρόκειται για βασάλτη) και είδαμε και το ήχος και φως στο πέραν αμφιθέατρο με τον Απόλλωνα 11, αλλά και τους αστροναύτες να λένε πως πρέπει αν πάμε και στον Άρη. Είδαμε και διάφορο άλλο υλικό από το πρόγραμμα Απόλλων όπου το σεληνιακό όχημα και εν τέλει πήραμε το λεωφορείο και γυρίσαμε στο κεντρικό κέντρο επισκεπτών. Ενδιάμεσα μας έλεγαν για διάφορους αλιγάτορες, αλλά δεν είδαμε κανέναν, μόνο μία τεράστια φωλιά αετών. Πίσω στο κέντρο είδαμε την ταινία στο Imax Theater και εν συνεχεία μπήκαμε στο κεντρο με το διαστημικό λεωφορείο Atlantis. Και σε αυτό είχε ταινία όπως με τον Κρόνο 5. Μπήκαμε λοιπόν μέσα είδαμε το διαστημικό λεωφορείο και αντίγραφο του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ και εν συνεχεία μπήκαμε για τελευταία φορά στο gift shop για να κάνει η αδερφή μου ψώνια. Πήρε και για μένα μία μπάρα ενέργειας. Η αλήθεια είναι ότι το διαστημικό λεωφορείο το κάναμε εν τάχει και δεν πήγαμε από την πίσω πλευρά που είχε ένα Τ-38, αλλά βιαζόμασταν σχετικά. Το κέντρο ήταν ανοιχτό για άλλη μία ώρα αλλά θέλαμε να γυρίσουμε προς τις 6 ώστε να πάει η αδερφή μου στην εκδήλωση του συνεδρίου που ήταν ο γαμπρός μου. Φτάσαμε σπίτι λίγο μετά τις 6, άφησα την αδερφή μου στο ξενοδοχείο και πήγα εκτός να φάω λίγο. Γύρισα στο ξενοδοχείο, ξάπλωσα, κατέβηκα εν τέλει σε κάποια φάση και εγώ στην εκδήλωση και μετά κοιμηθήκαμε.

Την επομένη χαιρετίσαμε τον γαμπρό μου και ξεκινήσαμε για το Ράλεϋ. Κάναμε δύο στάσεις, μία προς Daytona Beach για μαγαζιά και γευμά και μία στην Florence SC για δείπνο. Προς τις 8 περίπου φτάσαμε σπίτι και εν τέλει ξαπλώσαμε, αφότου είδα λίγη τηλεόραση. Ως προς την επίσκεψη της αδερφής μου θα γράψω την άλλη φορά. Πάντως αυτό που έχω να πω είναι ότι η αδερφή μου έλεγε χωρίς να την ρωτήσω ότι το Kennedy Space Center είναι ανώτερο από το Disneyworld.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Περίοδος διακοπών, ή ακριβώς το ανάποδο

Η μεγάλη ημέρα της ομιλίας ήρθε. Αφότου ετοιμάστηκα αρκετά εντατικά, αγόρασα φαϊ, φόρεσα κουστούμι και πήγα στο φιλοξενόν σπίτι. Εν τέλει εμφανίστηκαν 15 άτομα (κανένας νέος), μίλησα για 40 περίπου λεπτά και μετά απάντησα σε ερωτήσεις για κανένα μισάωρο. Βασικό ζήτημα ήταν και η σημερινή κατάσταση στην Μέση Ανατολή και η εμπλοκή της Αμερικής. Απάντησα όσο μπορούσα και απ'όσο κατάλαβα το κοινό ευχαριστήθηκε με τις απαντήσεις μου. Εν τέλει κανόνισα να γυρίσει ο προβολέας και πήγα σπίτι. Την επομένη το πρωϊ σηκώθηκα λίγο πριν τις 11, κανόνισα στο ίντερνετ και μετά ξεκίνησα με την οδήγηση. Σταμάτησα στα όρια των Καρολίνων για καύσιμα και μεσημεριανό, έπεσα σε παλαβή κίνηση πριν την Σαβάννα και μετά σταμάτησα στα όρια της Φλόριντα για να εκμεταλλευτώ την φτηνότερη βενζίνη στην Γεωργία. Συνέχισα την οδήγηση και έφτασα στο ξενοδοχείο λίγο πριν τις 10 πτώμα, διασχίζοντας την International Drive Σαββατόβραδο! Με το καλό άδειασα τα πράγματα, πάρκαρα και είδα την αδερφή μου και τον κουνιάδο μου. Έπεσα και κοιμήθηκα βέβαιος ότι την επομένη θα πηγαίναμε στο Kennedy Space Center. Ξυπνάω την επομένη το πρωϊ και εν τέλει δεν πήγαμε. Αυτό όμως που συνέβει στο Ορλάντο ενώ διέσχιζα την International Drive ήταν ότι σε ένα γκέυ κλαμπ στην Orange Avenue έγινε μακελειό με 50 νεκρούς. Ναι μεν ποτέ δεν θα πήγαινα σε γκέυ κλαμπ με λάτιν βραδυά, αλλά αν δεν είχα κάνει την διάλεξη και είχα φτάσει μία ήμερα νωρίτερα σίγουρα θα έψηνα την αδερφή μου να κατέβουμε για βόλτα τουλάχιστον στην Orange Avenue όπου είναι όλα τα κλαμπ. Ξανά οι Άγιοι με έσωσαν. Αυτό που κάναμε την Κυριακή ήταν να πάμε στο Disney Springs, πρώην Downtown Disney. Σε σχέση με πριν 3 χρόνια είχε επεκταθεί αλλά και πάλι δεν ήταν κάτι το φοβερό. Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, εγώ ακόμα κουρασμένος, και εν τέλει έφαγα στην δεξίωση.

Την επομένη θα μπορούσαμε να είχα πάει σε κανένα θεματικό πάρκο, αλλά η αδερφή μου είχε ιδιαίτερο. Εγω κατέβηκα εκείνη την ώρα στην πισίνα και κολύμπησα. Εν συνεχεία μου έστειλαν e-mail για να δώσω συνεντεύξεις για δουλειά, τους είπαν ναι αλλά την επομένη (Τρίτη). Το απόγευμα εκείνο πήγαμε σε μαγαζιά για να κάνει και η αδερφή μου τα αναγκαία ψώνια. Ξημερώνει Τρίτη με δύο προγραμματισμένες συνεντεύξεις για δουλειά, και οι δύο για την Δυτική Ακτή, η μία στις 1 και η άλλη στις 2:30. Και οι δύο πήγαν καλά. Με το άγχος των συνεντεύξεων όμως ούτε καλά κοιμήθηκα και όταν πέρασε η δεύτερη ήμουν πτώμα. Πήρα όμως το αυτοκίνητο και πήγαμε σε εμπορικό κέντρο όπου φάγαμε και κάναμε ψώνια. Όπως είχαμε αποφασίσει την επομένη πήγαμε στο Kennedy Space Center. Αυτό όμως είναι ιστορία για την επόμενη ανάρτηση

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Για άνεργος είμαι εξαιρετικά πολυάσχολος

Το έπος της διάλεξής μου για την Ποντιακή Γενοκτονία φαίνεται ότι θα έχει αίσιο τέλος. Ένα ζεύγος προσεφέρθει να μας παραχωρήσει το σπίτι του για την εκδήλωση, έχω επιθεωρήσει το σπίτι, κουβάλησα σήμερα μάλιστα και υπολογιστή και προβολέα, ο τελευταίος από την εκκλησία. Αύριο το απόγευμα θα μιλήσω σε ένα αγνώστου μεγέθους και σύνθεσης κοινό. Το άγνωστο είναι σχετικό, πιστεύω θα είναι τουλάχιστον 10 άτομα και θα είναι από την εκκλησία, αν και άγνωστης ηλικίας και εκπαίδευσης. Την προηγούμενη Πέμπτη είχα συνέντευξη με έναν εργοδότη, όχι όμως με αυτόν την Παρασκευής. Μετά την μη συνέντευξη πήγα και είδα το σπίτι. Το Σαββατοκύριακό ήμουν εδώ αλλά την Δευτέρα ανέβηκα πανεπιστήμιο και είδα τους καθηγητές μου, τον έναν τη Δευτέρα και τον άλλον την Τρίτη. Το βράδυ κοιμήθηκα στο σπίτι του Κυπρίου φίλου μου, σε ένα αερόστρωμα. Δεν έχω καλή εμπειρία από αεροστρώματα αλλά στην περίπτωση αυτή το άξιζε, διότι πέρασα παρέα μαζί του. Τρίτη κατεβαίνω σπίτι, αν και με έπιασε υπνηλία στον δρόμο, Τετάρτη πήγα το αμάξι στο συνεργείο και κανόνισα ώστε να κάνω συνέντευξη με την δουλειά της προηγούμενη Πέμπτης σήμερα. Επίσης εν τέλει σήμερα κανόνισα να κάνω και δεύτερη συνέντευξη σήμερα ώστε να μην έχω περισπασμούς αύριο. Επίσης πήρα και τραπέζια και προβολέα από την εκκλησία. Ξυπνάω σήμερα, πήγα το υλικό το απόγευμα στο σπίτι που θα φιλοξενήσει την εκδήλωση, μίλησα μαζί τους και μετά γύρισα σπίτι για τις συνεντεύξεις. Η πρώτη έγινε στις 6, η δουλειά είναι στο Oakland, του άρεσε αν και σε αυτή την φάση έχει θέση για λιγότερων προσόντων. Επίσης με θέλει το δυνατόν συντομότερο, του είπα ότι από την στιγμή που υπογράψω πιστεύω ότι σε δύο εβδομάδες μπορώ να έρθω. Έχει πλάκα 1η Ιουλίου να ξεκινήσω δουλειά εκεί. Η δεύτερη συνέντευξη όμως δεν έγινε, μίση ώρα πριν γίνει του έστειλα e-mail υπενθύμισης και μου απάντησε ότι δεν μπορούσε εν τέλει σήμερα. Βγηκα έξω να ξεσκάσω, έστω και μία στις δύο καλά πήγε σήμερα. Σε σχέση με τον άλλο που μου είπε σε λίγο τηλεφωνάω και δεν μου τηλεφώνησε ποτέ, δεν απάντησε ποτέ, πολύ καλύτερα. Αύριο η μεγάλη ημέρα και μεθαύριο οδηγώ Φλόριντα. Κατά τα άλλα είμαι τεμπέλης άνεργος...

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Ανακατωσούρα

Το ευχάριστο είναι ότι έχω δύο ακόμα συνεντεύξεις, την μία την έκανα ήδη σήμερα, η δεύτερη είναι αύριο. Η σημερινή πήγε καλά, η αυριανή είναι για δουλειά στο Durham. Είμαι πιο θετικά διακείμενος για την αυριανή, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι η σημερινή ήταν στο Bend Oregon. Γενικά η έρευνα για δουλειά έχει πάει πολύ καλύτερα από πέρυσι, σε σημείο που δεν έχω ξανακάνει αιτήσεις από την Κυριακή. Όχι πως αυτό είναι δύσκολο να διορθωθεί, ήδη κοιταξα και δεν υπάρχει δουλειά στο Τρίγωνο σχετική. Δεν θέλει και πολύ ψάξιμο για τα υπόλοιπα, πιθανόν αύριο μετά την συνέντευξη θα κάνω επιπλέον αιτήσεις.

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν Memorial Day. Την Παρασκευή βγήκα μόνος, το είπα σε έναν φίλο αλλά αφότου πέταξε όλη μέρα ήταν πτώμα. Σάββατο με προσκάλεσε για έξοδο, και βγήκα στην πόλη με παρέα Ελληνοαμερικάνους, τους οποίους ήξερα από την εκκλησία. Κυριακή και Δευτέρα η συγκεκριμένη παρέα βγήκε, αλλά δεν με προσκάλεσε. Η αλήθεια είναι ότι τσαντίστηκα, αλλά μου πέρασε, σε τελική ανάλυση δεν είχαν καμία υποχρέωση να με καλέσουν ούτε καν το Σάββατο. Δυστυχώς δεν έχω πιάσει παρέα παρόμοια με αυτή που είχα Blacksburg, αν και προχώρησα προς εκείνη την κατεύθηνση. Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το φεστιβάλ στο Durham, σκοπεύω να περάσω από εκεί

Η μεγάλη ανακατωσούρα όμως είναι με την ομιλία μου για την Ποντιακή Γενοκτονία. Έστελνα μερικά e-mail αν θα γίνει στον πρόεδρο, δεν απαντούσε επί ημέρες, και στο τέλος έκανα ανακοίνωση στο listserv της AHEPA. Επιτέλους απάντησε, δεν υπάρχει ενδιαφέρον πολύ. Ωστόσο υπήρχαν εξελίξεις, ενδιαφέρθηκαν αλλα μέλη να γίνει η ομιλία σπίτι τους. Περιμένω αντιδραση πάλι από τον πρόεδρο, αλλά αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι θα γίνει έστω και σε πιο άτυπη μορφή. Η υπόθεση με έχει κουράσει, δεν μου αρέσει να γίνομαι ο κακός αλλά έγινα. Τελος πάντων, έχω κάτι να κάνω και σκοπεύω και να ανέβω στο Blacksburg την άλλη εβδομάδα για τις δημοσιεύσεις μου, ως προς τις οποίες υπάρχει πρόοδος. Άνεργος μεν, ανακατωμένος δε


Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Wilson τέλος

Η προηγούμενη εβδομάδα είχε την συνήθη κουραστικότητά της. Βγήκα μεν την Παρασκευή, αλλά περισσότερο επειδή ήταν εδώ ο φίλος, δεν ήμουν για χορό και γύρισα και νωρίς. Ωστόσο κατάφερα να κανονίσω δύο συνεντεύξεις. Δευτέρα-Τρίτη πέρασε γρήγορα αλλά κουραστικά. Άδειασα το γραφείο, δούλεψα λίγο στην τρίτη δημοσίευση την οποία τελείωσα την Πέμπτη και την έστειλα στον καθηγητή και γύρισα σπίτι όπου κοιμήθηκα λίγο. Το απίστευτο είναι οτι σήμερα Παρασκευή ακόμα να ανακάμψω από την δουλειά. Είχα τις συνεντεύξεις την Τετάρτη και ήδη είχα αρνητική απάντηση από την μία, όχι πως ήμουν και αυτό που έψαχναν. Σε κάθε περίπτωση κάθισα και έκανα αιτήσεις για επιπλέον δουλειές, ετοίμασα την τρίτη δημοσίευση και σε αυτή την φάση δεν έχω παρά να περιμένω. Όταν απολύθηκα τελευταία φορά η θέση που εν τέλει με προσέλαβε εμφανίστηκε 2 μήνες μετά την απόλυσή μου. Η διάλεξη για την Ποντιακή Γενοκτονία φαίνεται σε αυτή την φάση ότι μάλλον δεν θα γίνει. Πάντως όμως θα κατέβω Florida να δω την αδερφή μου τον άλλο μήνα. Θέλω και να ανέβω να δω τους καθηγητές μου, αλλά αυτό εξαρτάται και από αυτούς. Είναι απίστευτο το πόσο χρειάζεται η ανάκαμψη, στην προηγούμενη δουλειά δύο ημέρες ήταν αρκετές. Θα δω τώρα τι πρόκειται να γίνει, δεν υπάρχει λόγος να αγχώνομαι. Ελπίζω να μπορεσω να έρθω Ελλάδα αλλά αυτό είναι συναρτηση και του πως πάνε οι υποχρεώσεις μου. Μετά την πρώτη συνέντευξη ανησυχούσα ότι δεν θα μπορούσα να πάω στην αδερφή μου.

Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Οικοδεσπότης

Η Παρασκευή τελειώσε με εμένα εξαντλημένο, ανίκανο να βγω απο το σπίτι για κάτι παραπάνω από βόλτα ακόμα και μετά τον ύπνο. Επίσης δεν είχα αρκετά quarters για το πλυντήριο, αλλά αυτό λύθηκε την επομένη. Ξύπνησα το Σάββατο αρκετά ξεκούραστος και σχετικά νωρίς και κατέβηκα στην εκκλησία για να βοηθήσω με την ετοιμασία του γεύματος της ΑΧΕΠΑ. Εν συνεχεία γύρισα σπίτι και έκανα το πρώτο μπάνιο της χρονιάς. Το να ξανασυνηθίσω να μπαίνω στο σχετικά κρύο νερό ήθελε κόπο, αλλά εν τέλει έγινε. Εν συνεχεία ακολούθησαν ψώνια, πλυντήριο και ετοιμασία του σπιτιού για την επίσκεψη του Βολιώτη φίλου μου. Το ότι θα είχα επίσκεψη σήμαινε ότι είχα επιπλέον δουλειές να κάνω που δεν θα έκανα σε αυτή τη φάση τύπου να σφουγγαρίσω το σπίτι αλλά και να κάνω νωρίτερα δουλειές που θα έκανα ημέρες αργότερα, όπως να μαζέψω τα ρούχα μου. Κυριακή είχε εκκλησία και μετά συνέχεια στην καθαριότητα, έλεγα να πάω να δω Captain America αλλά εν τέλει δεν πήγα. Έβαλα σχέδιο και θα πάω μετά την τελευταία ημέρα της δουλειάς, λογικά ακόμα θα παίζει την ταινία την άλλη εβδομάδα. Δευτέρα πρωϊ πηγα δουλειά έχοντας στο μυαλό μου τον φίλο μου ο οποίος επρόκειτο να ταξιδεύσει το απόγευμα. Γύρισα σπίτι, έπεσα σε ανήσυχο ύπνο και εν τέλει ήρθε αργά το απόγευμα. Αφότου έφαγε τον κατέβασα στο κέντρο στο Raleigh Beer Garden το οποίο και του άρεσε ως χώρος. Δεν είχα πρόθεση να το εξαντλήσω, αφότου ήπιαμε τον μηλίτη μας γυρίσαμε σπίτι και πέσαμε και οι δύο σχετικά νωρίς, εγώ στον καναπέ και αυτός στο κρεββάτι μου. Την επομένη τον χαιρέτισα και έφυγα για δουλειά, αυτός επρόκειτο να φύγει νωρίς. Όταν γύρισα σπίτι το βρήκα σε καλή κατάσταση, όχι πως περίμενα να μου του διαλύσει. Αυτή η επίσκεψη διήρκεσε λιγότερο και από την προηγούμενη φορά, και το χειρότερο είναι ότι όταν γυρίσει θα είμαι στην Φλόριντα. Πάντως από το τίποτα, καλό και το λίγο. Είδα και το τέλος της σαιζόν του Agents of Shield και πλέον έχω δει τις θερινές σειρές μου. Καιρός να βρω νέες. Έχω ενδιάμεσα κάνει αιτήσεις για δουλειά και ήδη άρχισαν οι απορρίψεις. Θα έρθει και καμία αποδοχή, βλέπουμε.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Θερινά σχέδια

Δεν μπορώ να πω ότι έχει κάτι αλλάξει από την ρουτίνα της δουλειάς. Ετοίμαζα δεύτερο άρθρο για γεωργία στο διάστημα για το ιστολόγιο που έστειλα το προηγούμενο άρθρο και βιάζομαι με σκοπό να πιάσω την τρίτη δημοσίευση. Πρώτη όμως προτεραιότητα είναι η δουλειά που έχω, δεν πιάνω να γράψω αν δεν περάσω τους τίτλους από έλεγχο. Πάντως έχω αρκετό χρόνο και έτσι κάνω σχέδια για το καλοκαίρι. Δεν έπαψα ποτέ να κάνω αιτήσεις για δουλειά, πλέον κάνω περισσότερες εκτός Τριγώνου, όχι πως έχω ακούσει κάτι πέραν από απορριψη. Αν κρίνω από πέρυσι θα έχω μία πρόταση για συνέντευξη ανά δέκα αιτήσεις περίπου, αν είμαι τυχερός. Το θλιβερό είναι ότι την προηγούμενη εβδομάδα αυτό που μου έδινε κουράγιο να συνεχίσω ήταν το να σχεδιάσω διακοπές για το καλοκαίρι, τόσο πολύ δεν αντέχω την δουλειά μου. Κατ'αρχήν αν είμαι τυχερός θα με επισκευθεί νωρίς την άλλη Δευτέρα ο Βολιώτης φίλος, και θα του δείξω την πόλη. Αν δεν είμαι τυχερός θα έρθει αργά και απλά θα του δείξω την γειτονία μου πάλι. Η εβδομάδα πριν από Memorial Day θα είναι η τελευταία στην δουλειά μου. Σκέφτηκα να ανέβω Blacksburg, αλλά είναι η νεκρή εβδομάδα όταν δεν είναι κανένας εκεί. Σιγουρο είναι ότι την 10 Ιουνίου παρουσίαζω για την Ποντιακή Γενοκτονία και την επομένη θα πάω Florida να δω την αδερφή μου. Μετά σκέφτηκα να πάω Ελλάδα 20 Ιουνίου με 10 Ιουλίου περίπου, αλλά θέλω και ένα κενό από την επιστροφή από Φλόριντα για να μην ψοφήσω. Πέραν τούτων ούτε που ξέρω. Ελπίζω να έχω καμία επίσκεψη αλλά δεν υπάρχει τίποτα το βέβαιο. Πέραν από διακοπές θέλω φυσικά και δουλειά, ας δω πως όλα χωράνε ...