Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Η δουλειά της μίας εβδομάδας

Καμιά φορά όταν όλα πηγαίνουν καλά, στην πραγματικότητα πηγαίνουν ανάποδα. Όταν μου έγινε η πρόταση στα τέλη Ιουνίου νόμιζα ότι είχα την θέση στο τσεπάκι μου, όλα ήταν δεδομένα και ότι θα πήγαινα Καλιφόρνια. Όταν μάλιστα που είπε ότι για μερικές εβδομάδες θα δουλεύω από το Raleigh νόμισα όλα τέλεια. Αμ δε. Πετάω Καλιφόρνια με τα δικα τους λεφτά (αν και το εισιτήριο θα το πληρωθώ στο τέλος του μήνα) Σάββατο αργά. Το άγχος μου ήταν κατ'αρχήν πως θα κάνω το τελευταίο μίλι (με ταξί) και πως εν τέλει θα μετακομίσω στο σπιτί το γονιών μου, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι είναι αρκετά μικρό. Κυριακή ήθελα να πάω εκκλησία, αλλά το έλλειμα ύπνου μου σήμαινε ότι εν τέλει κοιμήθηκα 10 ώρες και δεν πρόλαβα. Ωστόσο κατέβηκα τρεις φορές με το αμάξι, για ψώνια και βόλτα. Δευτέρα πρωϊ πάω στο γραφείο στην ωρα μου. Ειμασταν ένας χωριστός χώρος μέσα σε ένα μεγάλο χωρο με αρκετές νεοφυείς επιχειρήσεις. Η ιδιωτικότητα ήταν σχετική, αν και υπήρχε κάποια σε σχέση με τους γείτονες. Την πρώτη ημέρα μου εξήγησαν την διαδικασία του τι πρέπει να κάνω, και μετά επι δύο ώρες έκανα δουλειά ρωτώντας ερωτήσεις. Βασικό, δεν κράτησα σοβαρές σημειώσεις, απλά δεν είναι το στυλ μου. Η δουλειά ήταν περισσότερο φωτογραμμετρία, να ευθυγραμμίσω τα φάσματα. Είχα να κάνω κάτι τέτοιο 9 χρόνια, από την Γαλλία. Τις επόμενες ημέρες έκανα το ίδιο, ρωτώντας συνέχεια περισσότερο λόγω άγχους και διότι δεν έπεφτα σε σφάλματα συχνά. Δούλευα αρκετά, καθότι όπως ανακάλυψα αν πήγαινα στο Walnut Creek BART μετά τις 7.55 δεν είχε πάρκινγκ. Η δουλειά μου άρεσε, όπως και ο μισθός. Την Παρασκευή πιάνω για τρίτη φορά το αφεντικό (οι άλλες ήταν την Δευτέρα και την Τρίτη). Μου λέει λοιπόν ότι δεν ήταν ευχαριστημένοι μαζί μου διότι θα έπρεπε σε αυτό το χρονικό διάστημα να τα είχα μάθει και να μην κάνω ερωτήσεις. Επίσης ότι έκανα ερωτήσεις και μετά δεν παρακολουθούσα την απάντηση. Εμμέσως μου είπε ότι αν είχα κάτσει δεύτερη εδβομάδα θα με κρατούσαν, αλλά μου είπε καθαρά ότι από την στιγμή που γύριζα στο Raleigh δεν πίστευαν ότι μπορούσα να βγάλω την δουλειά. Επίσης είπε ότι θα μου δώσει οριστική απάντηση αν με κρατήσουν μετά από σύσκεψη το Σαββατοκύριακο. Εγώ όλη την εβδομάδα είχα την αίσθηση ότι τα πήγαινα καλά διότι έβγαζα την δουλειά. Πετάω Raleigh, φτάνω με τα πολλά, δηλώνω στο slack (μέσο κοινωνικής διακτύωσης/εσωτερική επικοινωνίας) ότι είμαι έτοιμος να βγάλω κάτι μέσα στην Κυριακή, αλλά την Κυριακή απλά με ενημέρωσε ότι δεν θα με προσλάβουν αλλά θα με πληρώσουν για τις 40 ώρες μου δούλεψα συν το εισιτήριο. Τέλος πάντων ήμουν απαρηγόρητος.

Η πρώτη κίνησή μου ήταν σχετική με μία πρόταση για συνέντευξη που μου είχε γίνει στο NC State και είχα απορριψει ενώ ήμουν Καλιφόρνια, έστειλα μύνημα ότι εν τέλει είμαι πρόθυμος και διαθέσιμος για συνέντευξη την Τρίτη (χτες). Μου ήρθε το πρωϊ της Δευτέρας επιβεβαίωση ότι με θέλουν, και πήγα χτες στο NC State. Η δουλειά αυτή δεν πληρώνει καλά, αλλά καλύτερα από το τίποτα. Νομίζω πήγε καλά η συνέντευξη αλλά μου είπαν ότι για να μάθω αν με έκαναν δεκτό ή όχι θα μου πάρει ίσως και μήνα. Έτσι είπα και έβγαλα είσητήρια να πάω Ελλάδα 16 ημέρες ξεκινόντας την Δευτέρα. Έκανα και άλλες αιτήσεις για δουλειά, και το παραδοξότερο όλως μου ήρθαν σήμερα 3 προτάσεις για συνέντευξη/να κάνω αιτήσεις. Έτσι την Δευτέρα πρωϊ έχω συνέντευξη και μετά πετάω. Το ποσό που θα πάρω για τις 40 ώρες είναι όσο το επίδομα ανεργίας για έναν μήνα. Επίσης ξαναθυμήθηκα την φωτογραμμετρία, που είχα να κάνω χρόνια. Θα μου άρεσε όμως να με είχα κρατήσει. Κάθε εμπόδιο για καλό. Θα ευχαριστηθώ Ελλάδα δύο εβδομάδες, θα πάω και στο Άγιον Όρος. Αν μου κάτσει και η συμβουλευτική δουλειά στην Santa Barbara, όλα καλώς. Αν κάτσει στο κέντρο ολοκληρωμένης φυτοπροστασίας του NC State ακόμα καλύτερα. Κάθε εμπόδιο για καλό μου λένε, βλέπουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου