Οι ημέρες περνάνε. Κάθε μέρα κάνω τουλάχιστον 3 αιτήσεις για δουλειά, εκτός από τις Κυριακές όταν δεν έχουν βγει τόσες νέες θέσεις. Μέχρι στιγμής την προηγούμενη εβδομάδα είχα δύο κλήσεις από recruiters, όχι από εργοδότες. Τουλάχιστον όμως είναι παραπάνω από τίποτα. Η υπόθεση με το αυτοκίνητο προχωράει. Την Δευτέρα θα μου ταχυδρομήσουν επιταγή για την ζημιά, όταν με το καλό την λάβω θα πάω το όχημα για επιδιόρθωση και μετά θα έχει λήξει η υπόθεση. Σκέφτομαι σοβαρά να ανέβω Blacksburg να δω τι γίνεται, περισσότερο με την δημοσίευση. Κατά τα άλλα η ζωή είναι μάλλον ρουτίνα. Συνεχίζω να έχω κάποια πράγματα να διαβάσω, απλά δεν είναι βουνό όπως όταν ήρθα. Δεν έχω φτάσει ακόμα στην φάση όπου δεν έχω τι να κάνω. Ωστόσο είμαι πλέον σε μία ρουτίνα. Χτες Παρασκευή μετά τις σειρές μου πήγα στο συνήθως μέρος, όπου μάλιστα με κέρασαν το ποτό. Χόρεψα και έφυγα όταν το ξαναγύρισε σε RnB. Το πρωϊ εν τέλει σηκώθηκα οριστικά προς τις 2, είχα σηκωθεί νωρίτερα αλλά ξαναέπεσα. Τις άλλες Παρασκευές πιθανόν να συμβεί το ίδιο, αν και στις 9 Σεπτεμβρίου είναι το φεστιβάλ. Προς το παρόν πέραν της ρουτίνας, έγερση, αιτήσεις, διάβασμα, τηλεόραση, ύπνος δεν βλέπω αλλαγή. Αν συνεχιστεί έτσι 5 εβδομάδες, απλά ήρθε η ώρα να αποχωρήσω από το Τρίγωνο. Χειρότερο όλων: μου αρέσει η ζωή στο Τρίγωνο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου