Χριστουγεννα Πρωτουγεννα Πρωτη Γιορτή του Χρόνου

Από την τελευταία ανάρτησή μου έχει περάσει παραπάνω καιρός απ'ότι επιθυμούσα. Παραδόξως το αίτιο δεν ήταν ότι δεν είχα χρόνο λόγο πολύ δουλειάς. Απλά με το που τελείωσε η δουλειά πολύ απλά έφυγε η διάθεσή μου να κάνω το παραμικρό. Πέρασα το προηγούμενο Σάββατο βλέποντας τηλεόραση με μικρό διάλλειμα για βόλτα. Κυριακή απλά πήγα εκκλησία αλλά κατά τα άλλα απλά είδα τηλεόραση. Όλο το εξάμηνο όλο και κάτι είχα να κάνω τα Σαββατοκύριακα, καιρός ήταν να καθίσω λίγο

Τις διακοπές τώρα τις περνάω με τους γονείς μου στην Καλιφόρνια. Με το που πάτησα ήταν σαν να με τσίμπησε μύγα τσετσε. Έχω περάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της διαμονής μου στο κρεββάτι, αναρρώνω από το άγχος που μου διέλυσε τον ύπνο. Εννοείται πως έχω πάει και σε διάφορα άλλα μέρη εδώ γύρω. Προβλέπεται ενδιαφέρον μέλλον

Οταν η χρονική συγκυρία δεν σου επιτρέπει να ζήσεις

Το μόνο καλό αυτο το Σαββατοκύριακο είναι ότι κατάφερα και τελείωσα την εργασία για ένα από τα μαθήματα. Έχω ακόμα το online final αυτού του μαθήματος, μία παρουσίαση και μία εργασία επιπέδου δημοσίευσης και τελείωσα το εξάμηνο. Δυστυχώς όλα αυτά είναι πολύ δουλειά, δεν είχα πραγματική ευκαιρία να καθίσω και να συλλογιστώ.

Δεν μπορώ να πω ότι τρόμαξα κατά τη διάρκεια του συμβάντος. Περισσότερο ανησύχησα παρά κατι άλλο. Εν συνεχεία έμαθα όπως όλοι για τον νεκρό αστυνομικό. Δεν μπορώ να πω ότι τον ήξερα, σίγουρα όμως η φάτσα του μου ήταν οικεία. Βγήκε μετά ότι ο (πιθανός) δράστης και αυτόχειρας ήταν φοιτητής στο Radford. Ο τελευταίος μακελλάρης απεδείχθει ότι σκότωσε διότι έφαγε χυλόπιτα. Τα κίνητρα αυτού δεν τα γνωρίζουμε ακόμα, έχει βγει ότι τον άφησε η γκόμενα το καλοκαίρι αλλά δεν φαίνεται μέχρι στιγμής αυτό να είναι το κίνητρο. Ο Κορεάτης τουλάχιστον έστειλε κασέτα με το κίνητρό του, όσο παρανοϊκό και να ήταν. Ως προς αυτόν ακόμα δεν γνωρίζουμε τίποτα. Σκότωσε τον αστυνόμο μόνο διότι έτυχε να είναι ο πρώτος τυχαίος αστυνόμος που είδε. Αλλά τι τον οδήγησε να πάρει το όπλο; Γιατί το Virginia Tech; Ελπίζω να υπάρξει απάντηση. Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που την περιμένει

Τέτοιες καταστάσεις είναι λογικό να δημιουργούν υπαρξιακά προβλήματα. Τι πράγματι αξίζει σε αυτή τη ζωή και τι είναι το περριτό. Δυστυχώς η φάση που βρισκόμαστε, με όλο το διάβασμα, περιορίζει τον χρόνο που έχω για περισυλλογή. Ας είναι καλά οι συμφοιτητές του που με διάφορα προσχήματα διοργανώνουν εκδηλώσεις. Τουλάχιστον σε 8 ημέρες πάω να δω τους γονείς μου. Πιστεύω θα έχω καιρό για περισυλλογή.

Η σημερινή ημέρα στο Virginia Tech

Κατ'αρχήν σε όλους τους φίλους έχω να πω ότι όλα καλά εδώ στο Blacksburg, φοβηθήκαμε λίγο αλλά πέρασε. Το πρωί πήγα στο γραφείο μου να δουλέψω σε μία εργασία που έχω για αύριο. Είχε σήμερα το μεσημέρι στο Cranwell δωρεάν γεύμα για τους ξένους φοιτητές. Χωρίς να το ξέρω βρέθηκα 500 μέτρα από το πρώτο συμβαν αλλά δεν αντιλήφθηκα τίποτα. Έφαγα το φαί και ενώ είχα πιάσει κουβέντα μας λένε ότι δεν μπορούμε να φύγουμε, lockdown mode. Είπα πάλι τίποτα το σοβαρό δεν θα έχει γίνει, δεν είναι η πρώτη φορά. Εν συνεχεία 15 λεπτά αργότερα μας είπαν ότι έπεσαν πυροβολισμοί. Εκεί είναι φυσικά που ανησυχήσαμε. Ανοίξαμε την τηλεόραση και περιμέναμε κανά τρίωρο εως ότου μας άφησαν να φύγουμε. Φυσικά το αυριανό μάθημα δεν το ξαναέπιασα. Μέχρι στιγμής ο καθηγητής δεν μας έδωσε παράταση, ελπίζω να μας την δωσει. Μου αρέσει πως χτες γκρίνιαζα για τον καιρό. Η σημερινή ημέρα μου έδιξε πως υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα να ανησυχώ

Το τελος του ετους

Το εαρινο και το φθινοπωρινό εξάμηνο έχουν μια ειδοποιό διαφορά: Η εβδομαδα των διακοπών. Ενώ Spring Break είναι στο μέσον του εαρινού εξαμήνου Thanksgiving Break είναι στο τέλος. Αποτέλεσμα είναι ότι ενώ στο ένα μπορείς να διατηρήσεις μία ισορροπία με την πίεση στο άλλο απλά καταφέρνεις να μειώσεις μόνο την ένταση των εξετάσεων. Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησα προσπαθώντας να τελειώσω δύο εργασίες συν ότι μου έδινε το τρίτο μάθημα. Την υποχρέωση που είχα για το τρίτο μάθημα την προηγούμενη εβδομάδα την τελείωσα αλλά δυχτυχώς έχω και άλλες για αυτή την εβδομάδα. Ως προς τις δύο μεγαλύτερες εργασίες αυτό που μπορώ να πω είναι ότι τελείωσα με την καθ'αυτή έρευνα. Έχω περάσει στη φάση όπου έχω να συντάξω την εργασία. Στη μία εργασία χαίρομαι που έχω τελειώσει σήμερα και το "βαρύ" γράψιμο, έχω μόνο να βελτιώσω το κείμενο μου και να γράψω συμπεράσματα. Ίσως να έχω καταφέρει να τελειώσω αύριο αλλά το ίδιο έλεγα και χθες. Ως προς το άλλο θέλω δουλειά ακόμη αλλά όσο αδειάζει η λίστα με τις εργασίες που έχω να κάνω χωρίς να αναπληρώνεται με νέες τόσο λιγότερο άγχος έχω.

Το προηγούμενο εξάμηνο έτρεχα και δεν έφτανα. Αυτό το εξάμηνο, παρότι τα συνέδρια μου τρέλαναν το πρόγραμμα όπως και το μάθημα που πήρα online μπορώ να πω ότι πήγε καλύτερα. Ας φτάσω στο τέλος όμως πριν βγάλω οριστικά συμπεράσματα

Η κριση και η ανακαμψη

Το οτι δεν εφυγα κάπου την εβδομάδα της ημέρας των Ευχαριστιών απεδείχθει ευλογία. Κοιμήθηκα καλά, έκανα σήμερα και την πρώτη αργοπορημένη αναχώρηση από το γραφείο και έτσι βρισκομαι πολύ μπροστά ως προς την δουλειά μου. Έτσι όταν με το καλό κάνω την μεγάλη γκέλα (διότι πάντα κάνω κάτι τέτοιο πριν το τέλος) έχω χρόνο να την διορθώσω. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα συζήτησης σήμερα. Οι εξελίξεις στην πατρίδα επιβραδύνθηκαν και πλέον είναι δυνατόν να τις αναλύσω.

Το παραδέχομαι, έπεσα έξω. Δεν περίμενα πως θα γίνονταν διαγραφή κεφαλαίου, μόνο τόκου. Είναι ικανή να μετατρέψει το υπόλοιπο χρέος σε βιώσιμο; Αγνοώ. Ο χρόνος θα δείξει. Οι εκτιμήσης της Παγκόσμιας τράπεζας για την Ελληνική οικονομία προβλέπουν ότι όταν το 2013 ανακάμψει η οικονομία οι εξαγωγές θα είναι ~50% των εισαγωγών (έχουμε να δουμε τέτοιο ποσοστό από το 1985) και ότι θα συνεχίζει να μειώνεται η εσωτερική ζήτηση στη χώρα παρά την ανάκαμψη της οικονομίας. Η νέα κυβέρνηση έλαβε ένα εξαιρετικό μέτρο για την ανάκαμψη των δημοσίων εσόδων, την φυλάκιση επωνύμων για χρέη προς το Δημόσιο. Οι κομματικές κυβερνήσεις δεν το τολμούσανε, προέβλεπαν σε αυτούς για προεκλογικές δωρέες. Είναι αρκετό αυτό για να φέρει ικανοποιηγτικά έσοδα στο Δημόσιο άραγε; Είθε.

Η πλέον ευχάριστη είδηση που διάβασα ήταν ότι η NAMCO σκοπεύει να ξαναφέρει σε παραγωγή το Pony. Τη δεκαετία του 80 η συγκεκριμένη ελληνική απομίμιση Jeep είχε πετύχει πολύ καλά στην εσωτερική αγορά αλλά και τις εξαγωγές αλλά απεδείχθει το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της παθογένεια της Μεταπολίτευσης: οι εργαζόμενοι ουσιαστικά την έκλεισαν απαιτώντας ουσιαστικά να κρατικοποιηθεί. Σε μία εποχή αδυναμίας για την παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία θα καταφέρει να σταθεί; Άγνωστο. Πάντως είναι καλό σημάδι για την αναδιάταξη της παραγωγικής βάσης, χρειαζόμαστε βιομηχανίες που παράγουν για τους καταναλωτές και όχι για το Δημόσιο. Το υποδειγμα του επιτυχημένου επιχειρηματία την περίοδο της Μεταπολίτευσης είναι ο μεγαλοεργολάβος του Δημοσίου, ελπίζω αυτό να αλλάζει. Μέχρι όμως να έρθει Φέτα (τυρι) στο Blacksburg, έχει δουλειά πολύ. Ας σηκώσουμε τα μανίκια και ας το προσπαθήσουμε, αν δεν είμαστε ικανοί να εξάγουμε τα δικά μας προϊόντα, ε τότε είμαστε αξιοί της μοίρας μας

Thanksgiving

Σημερα εορτάζεται η συγκεκριμένη Αμερικάνικη εθνική/οικογενιακή εορτή. Είναι μία ημέρα κατά την οποία υποτίθεται ότι δεν την περνάς μόνος σου αλλά με οικογένια, φίλους κλπ. Πέρυσι ο καθηγητής μου με είχε προσκαλέσει σπίτι του. Φέτος δεν ήμουν τόσο τυχερός. Τηλεφώνησα σε έναν φίλο αν ήθεκε να κάνουμε παρέα, είχε φύγει προς Washington με άλλο φίλο. Η κατάσταση με έθλιψε, δεν είμαι σίγουρος αν μπορούσα να πάω αλλά θα μου άρεσε να είχα ερωτηθεί. Δεν μπορώ πάντως να πω ότι ήμουν άμοιρος ευθυνών. Κατέβηκα Christiansburg για ταινία και ψώνια, το περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά αλλά τουλάχιστον είδα την ταινία. Ενδιαφέρουσα μυθοπλασία διότι απο ιστορικότητα και ρεαλισμό μηδέν. Πέρυσι αν είχα περάσει με αυτό τον τρόπο την ημέρα των Ευχαριστιών θα είχα φλιπάρει. Φέτος είχα τόση δουλειά που σε ένα βαθμό με ευχαρίστησε το κενό.

Η Παρασκευή μετά την ημέρα των Ευχαριστιών είναι μία ημέρα καταναλωτικού οργίου, ήδη ο κόσμος έχει μαζευτεί και κατασκηνώσει έξω από το Best Buy για τις αυριανές προσφορές. Σκοπεύω και εγώ να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία, τα μεσάνυχτα θα ξανακατέβω για ψώνια. Προς το παρόν θα καθίσω και θα σκεφτώ τις σημερινές εξελίξεις

Το συνεδριο της ASPRS

Επιστρεφω σε αυτό που υποσχέθηκα προχθές, μία αναφορά του τι έγινε στο συνέδριο. Ενδιάμεσα δούλεψα στο homework, έπιασα παλαιότερη δουλειά και κανόνισα και υποχρεώσεις τύπου να πληρώσω τους τοπικούς φόρους μου. Αύριο το απόγευμα πιθανόν να έχω περάσει από το κάνω τις υποχρεώσεις μου που δεν επιθυμώ στο κάνω δουλειά που μου αρέσει να κάνω. Αν δεν ήταν για την ερημιά που έχει πέσει στο Πανεπιστήμιο και ότι φαίνεται ότι μία οικογενιακή εορτή θα την περάσω μόνος μου, θα έλεγα ότι όλα είναι ρόδινα.

Την Κυριακή έφυγα πολύ πρωϊ (η έστω νωρίτερα απ'ότι επιθυμούσα) από εδω και έφτασα το μεσημέρι στο ξενοδοχείο του συνεδρίου. Έπιασα δουλειά στο γραφείο εγγραφών και μετά έβαλα τα πραγματά μου στο δωμάτιο και κάθισα για λίγο, προτού πάμε για το γεύμα γνωριμίας των εθελοντών του συνεδρίου. Καθίσαμε λίγο το βραδύ για κουβέντα και παρέα και μετά κοιμήθηκα, είχα το πρωι της επομένης workshop

To workshop ήταν για την υπερφασματική τηλεπισκόπιση. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι μόνο 5 εκ των 20 πήγαν σε workshop και ότι είχαν επιπλέον κόστος για να παρακολουθήσω, μάλλον ήταν προνόμιο ότι το παρακολούθησα. Αφού τελείωσε πήγα και έφαγα και μετά κοιμήθηκα. Αργότερα που ξύπνησα έκανα homework. Εκ των υστέρων ήταν η καλύτερη μου ευκαιρία για επισκευθώ το παράρτημα Udar Hazy του Smithsonian αλλά σε εκείνη την φάση δεν το σκέφτηκα, χώρια που είχα να παραδώσω.

Την επομένη μου την άφησαν κενή και έτσι παρακολούθησα της συνεδρίες που ήθελα. Έμαθα για τα δεδομένα που χρησιμοποιώ στην έρευνα, έμαθα για νέα δεδομένα και νέες μεθόδους και το βράδυ ήταν η δεξίωση των εχόντψν πόστερ. Πέρασαν από το πόστερ μου άνθρωποι των οποίων τις δημοσιεύσεις είχα στη βιβλιογραφία μου και έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για την έρευνα μου. Ίσως μέχρι τέλους να κάνω δημοσίευση αλλά προς το παρόν έχω υψηλότερες προτεραιότητες. Ενδιάμεσα είχα τελειώσει το homework και το είχα στείλει στον καθηγητή. Το βράδυ βγήκαμε σε ένα εστιατόρειο στο Falls Church.

Την Τετάρτη μου είχαν βάλει μερικές συνεδρίες να είμαι εθελοντής και έτσι δεν παρακολούθησα αυτές που επιθυμούσα. Παρ'όλ'αυτά έμαθα αρκετά νέα ενδιαφέροντα πράγματα. Το βράδυ πήγαμε να βγούμε προς Reston και Washington, στο πρώτο δεν ήμασταν καλά ενημερωμένοι και ναι μεν βρεθήκαμε στο σωστό μέρος αλλά όχι στη σωστή αίθουσα, ως προς το δεύτερο τουλάχιστον πήγε καλύτερα και μπορώ να λέω ότι βγήκα DC έστω και αν ήταν Τετάρτη, απλό μπαρ, νωρίς (πήγαμε 9 και γυρίσαμε 11) και στη V street, όχι κλαμπ και αργά.

Την επομένη το πρωϊ είχα την τελευταία συνεδρία, παρακολούθησα και την λήξη και γύρισα μετά Blacksburg υστερα από στάση σε Trader Joe's για να αγοράσω τυρί. Εν συνεχεία έφτασα εδώ κατά τη διάρκεια του αγώνα, βάρεσα το κεφάλι μου στο πορτ μπαγκάζ και το υπόλοιπα τα ανέφερα. Από τα 3 συνέδρια ήταν το πιο παραγωγικό και ενδιαφέρον. Ελπίζω να τα πάω καλύτερα στο Sacramento για το οποίο ήδη θα αρχίσω να προτοιμάζομαι με το που θα τελειώσω τις τωρινές υποχρεώσεις μου

Κενό

Το συνέδριο απεδείχθει το πλέον ενδιαφέρον από οσα πήγα. Δεν πρόκειται να μιλήσω γι'αυτό σήμερα. Αρκετές ιστορίες βγήκαν από το συνέδριο αλλά οχι αρκετός χρόνος για να τις γράψω. Τουλάχιστον όμως τελείωσε και αυτή η τελευταία ουσιαστική υποχρέωση μου για το εξάμηνο. Το ευχάριστο είναι ότι ακολουθεί μια κενή εβδομάδα, χωρίς μαθήματα και μπορώ να αναλάβω τις υποχρεώσεις μου, θεωρητικά, η αντοχή μου είναι πεπερασμένη. Γενικά από τη στιγμή που γύρισα από το συνέδριο μου έρχονται όλα ανάποδα. Με το γύρισα χτύπησα το κεφάλι μου στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου και μάλιστα έτρεχε αίμα επί μακρόν. Εν συνεχεία κατάφερα κανα δυο πράγματα την επομένη αλλά κυρίως καθόμουνα. Ενδιάμεσα έχασα και επαφή με τις ημέρες, δεν μπόρεσα να καταλάβω ποια ημέρα συμβαίνει τι.

Ας κάνω μία παρέκβαση εδώ. Όταν γράφω "ψωνίζω κοσμο" δεν σημαίνει εγχρήματη συναλλαγή, για κανόνικές κοπέλες επρόκειτο, όχι ιερόδουλες. Η μόνη χρηματική συναλλαγή ήταν ότι τις κέρασαν ποτά. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα και σε αρκετές περιπτώσεις δεν φέρνει καν επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν επρόκειτο για κοπέλες ελευθερίων ηθών θα το είχα αναφέρει καθαρά.

Εαν κάτι είναι δεδομένο όλο αυτό το διάστημα είναι η κόπωση μου. Όταν δεν είχα homework ετοιμαζόμουνα για συνέδριο ή πρασινη κάρτα. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μου αρέσουν να μου κάνουν και όταν είμαι κουρασμένος αντιδρώ έτι χειρότερα. Δεν μου αρέσει να με πειράζουν καθόλου. Αν με τσιγκλίσει κανένας μπορώ να αντιδράσω πάρα πολύ άσχημα και το έχω κάνει. Καθότι είμαι άνθρωπος του λόγου μου δεν θα πω εύκολα ναι σε κάτι. Εν αντιθέσει με κάποιους δεν θα πω "ναι ναι ναι" και μετά "αχ, δεν προλαβαίνω", όταν το πω το εννοώ. Συγνώμη λοιπόν που δεν δείχνω αρκετά ενθουσιασμένος ακόμη και όταν είμαι, δεν επιθυμώ να απογοητεύσω πρώτα τον εαυτό μου και μετά τους άλλους από τυχαία αδυναμία. Επίσης ότι μου λένε το λέω σοβαρά. Θα εκτιμούσα λοιπόν αν κανένας δεν με πείραζε για τις ιδιτροπίες μου, σε μεγάλο βαθμό έχουν καλό λόγο. Δυστυχώς χτες το βράδυ έφτασα πολύ κοντά στην έκρηξη και έφυγα πριν αυτή προκληθεί. Ειμαι καλός, χρυσός, αγιος αλλά ιδίως όταν είμαι κουρασμένος δεν αντέχω το πείραγμα

Σε μια σειρα

Η προηγούμενη εβδομάδα θεωρητικά ήταν η χαλαρή εβδομάδα. Τη Δευτέρα είχα τελειώσει με τις υποχρεώσεις μου, το πόστερ για το συνέδριο της επομένης δεν είναι τόσο επίπονο οπότε θα δούλευα λιγότερο. Φυσικά η συγκυρία απλά σήμαινε ότι μπορούσα να ξεκινήσω να δουλεύω σε υποχρεώσεις που έχω για την επόμενη εβδομάδα που θα είμαι στο συνέδριο ή που δεν είχα χρόνο να κάνω ακόμα. Επίσης έθεσα δύο ομάδες σε κίνηση, τους Έλληνες φοιτητές και τους συμφοιτητές μου της τηλεπισκόπισης, τους μεν για να μην γίνει ο σύνδεσμός μας απλά μία κλειστή λέσχη, τους δε για έναν διαγωνισμό της ASPRS. Αν λάβει κανείς υπ'όψιν ότι σήμερα είχα και τη δεύτερη συνάντηση της επιτροπής μου, δεν βρήκα τον χρόνο να ηρεμήσω. Μάλιστα αναγκάστηκα να πετάξω ρούχα και δεν είχα τον χρόνο ακόμα να τα αντικαταστήσω. Αύριο λογικά θα κατέβω στα μαγαζιά και θα αγοράσω νεώτερα ρούχα. Είναι αρκετές οι δουλειές που έχουν να γίνουν πριν τα χαράματα φύγω αλλά ελπίζω να τις προλάβω. Ο καιρός γύρισε στο χιόνι εάν κρίνω από τα τελευταία δύο χρόνια θα κάνει κρύο τουλάχιστον για ένα τετράμηνο ακόμη.

Εάν μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου από τις πράξεις μου, είναι δεδομένο ότι πέρασα μία περίοδο μάλλον υψηλού άγχους. Ο αυτοέλεγχος μου έχει φοβερά μειωθεί αλλά και πάλι την κίνηση που πρέπει να κάνω δεν τολμάω, χρειάζομαι ένεση θάρρους και το κουράγιο να δεχτώ το βέβαιο αποτέλεσμα

Τρελη νυχτα στο Ροανοουκ (περίπου)

Κατα καιρούς πιστεύεις ότι τελειώνουν οι δουλειές σου και ήρθε η ώρα να καθίσεις. Τότε απλά ξεκινάς τις επόμενες διότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου έρθει κατα πάνω σου. Η υπόθεση πράσινη κάρτα με έχει εξαντλήσει αρκετά. Δυστυχώς όμως οι καθηγητές συνεχίζουν να με φοτρώνουν εργασίες. Ας είναι καλά οι φίλοι μου που κάνουν προτάσεις και μου δίνουν διέξοδο εκτόνωσης.

Η λογική ορισμένων δεν με βρίσκει σύμφωνο. Φαίνεται ότι ο φτηνότερος τρόπος να ταξιδεύσεις είναι με μίλια και ότι ο φτηνότερος τρόπος φια μίλια είναι από τις προσφορές μη αεροπορικών εταιρειών. Έτσι για να πάρει ένας φίλος πόντους για διακοπές στην Ελλάδα πήγαμε ομαδικά στο μακρινό και εξωτικό Roanoke. Πρώτη στάση το ξενοδοχείο. Δεύτερη στάση εστιατόρειο γνωστής αλυσίδας. Τρίτη στάση έξοδος. Η νυχτερινή ζωή εκεί είναι πολύ καλύτερη (αλλά και ακριβότερη) από το Blacksburg. Πρώτο μέρος που πήγαμε είναι Ευρωπαϊκού τύπου εστιατόρειο/μπαρ, μου θύμισε Ισπανικό αντίστοιχο στη Λισσαβώνα. Βέβαια ήταν όσο Ευρωπαϊκό όσο βρίσκεις και στη Λάρισσα αλλά δεδομένου του μέρους για το οποίο μιλάμε (πληθυσμός ~250.000) αρκετά καλή απομίμιση. Δεύτερη έξοδος ένα Redneck Bar, πολύ καλύτερο ως προς κόσμο και χώρο από αυτά του Blacksburg. Τρίτη και φαρμακερή ένας multistage χωρος διασκέδασης. Δεν έχουμε αποδαύτο στο κατσικοχώρι μας. Κάθισα όλη νύχτα και χόρευα και στην Αμερική δεν χωρεύεις μόνος, όλο και κάποια θα έρθει (αν και δυστυχώς κουβέντα δεν πιάνεις). Η παρέα ψώνισε κόσμο και συνεχίσαμε μαζί του. Ο κόσμος ήθελε να κάνει κάτι πέραν από την comfort zone μου, όχι δεν πάω σε gay bar. Κάθισα να αναμένω να περάσει η μπόρα, όταν δεν προχωρούσε ο ένας εξ'αυτών με απελευθέρωσε χωρίς γνώση του δευτέρου, πράγμα το οποίο προκάλεσε γκρίνια την επομένη.

Την επομένη πήγα νωρίς εκκλησία. Διάβασα μάλιστα και τον Απόστολο για 3η φορα, έψελνα, μου είπαν ότι έχω κάλη φωνή για ψάλτης (δεν νομίζω) και μετά το μνημόσυνο μάζεψα την παρέα. Έφαγα όλιγον βρισίδι αλλά μέχρι τέλους μάλλον καλά πήγε. Δυστυχώς ακολούθησε Homework. Τώρα ακολουθεί νεώτερο συνέδριο και νέες υποχρεώσεις. Άναπαυση μόνο Thanksgiving Break και αν

Νεο κεφαλαιο

Πέρασα την ιατρική εξέταση. Δεν υπήρχε πραγματική αμφιβολία αλλά το ότι πέρασε αυτό το κεφάλαιο ήταν πολύ ευχάριστο. Ο γιατρός μάλιστα ήταν στο Αμερικάνικο Ναυτικό και είχε πάει στη Σούδα. Την επομένη μάλιστα μάζεψα όλα τα χαρτιά και τα ταχυδρόμησα. Να δούμε τι άλλο θα τους λείπει. Για την υπόθεση αυτή θυσίασα αρκετό χρόνο και ήδη ο χρόνος αυτός με κυνηγάει. Αύριο πρόκειται να περάσω μάλλον το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας διαβάζοντας.

Το άλλο ζήτημα που συνέβει ήταν η έκρηξη στο Hellenic. Οχι, δεν ήταν φυσική η έκρηξη, το τελευταίο διήμερο απλά συνέβησαν στιχομυθίες υπό πίεση οι οποίες ήταν πολύ έντονες. Σταδιακά η υπόθεση ηρεμεί και ομαλοποιείται (ελπίζω) αλλά ποιές θα είναι οι μακροχρόνιες συνέπεις θα φανεί. Σε έναν βαθμό έχω και εγω ευθύνη αλλά ο Huxley μου κλιμάκωσε την κατάσταση. Πιο άμεσα μάλωσα με την πρόεδρο αν και μάλλον διατηρήθηκε η κατάταση κοσμία. Βλέπεται πήγα στο γεύμα του πρύτανη και ζήτησα από τα μέλη να μου πουν τα προβλήματα τους με το πανεπιστήμιο ώστε να τα μεταφέρω. Δεν είχα μεν απάντηση αλλά ορισμένη ερμήνευσαν την πρωτοβουλία ως καπέλωμα του συνδέσμου. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι ήταν εκεί και κάποιοι άσχετοι εντελώς, δεν χρειάζονταν να φοβηθούνε τίποτα. Η παρουσία μου πήγε αρκετά καλά και μάλιστα μου είπαν φοιτητές να αντιπροσωπεύσω το σώμα των φοιτητών σε όργανα διοίκησης του Πανεπιστημιου. Φιλοδοξία έχω, χρόνο δεν έχω. Πάντως θα το διερευνήσω.

Εχω αηδιασει

Η κατασταση με εχει κουρασει τοσο που δεν μπορω. Οχι δεν ειναι τα μαθηματα, ουτε ειναι οι Ελληνες συμφοιτητες μου. Αυτα είναι διαχειρισημα. Δεν μπορουν όλα να πηγαίνουν με το μέρος σου, σταδιακά αποδέχεσαι και τις αδυναμίες σου. Το προβλημα είναι η ιατρική εξέταση για την πράσινη κάρτα. Όταν νομίζεις ότι όλα πάνε καλά, σου έρχεται όπως λένε αγγλικά a monkey wrench in the engine. Αφού με το καλό έστειλα την εξέταση της ανεμοβλογιάς στο ιατρικό κέντρο, έκλεισα και ραντεβού για αύριο. Όλα καλα, καθάρισα; Αμ δε. Πήρα ένα τηλεφώνημα κατά το μάθημα (το οποίο τουλάχιστον πήγε καλά) και είδα μύνημα, το εμβόλιο για τον τέτανο δεν τους άρεσε. Δεν έχει σημασία ότι έκανα ένα για τέτανο και διφθερία πέρυσι τον Γεννάρη και ισχύει για 10 χρόνια. Έπρεπε να είχα κάνει εμβόλιο τετάνου παιδάκι. Ει δε μη παρότι ενήλικας και με το εμβόλιο ενεργό θα πρέπει να το κάνω τώρα. Ευτυχώς το πανεπιστήμιο απαιτεί να είσαι πλήρως εμβολιασμένος για να γραφτείς φοιτητής και σου στέλνει την φόρμα να συμπληρώσει το εμβολιαστικό ιατρείο. Πήγα στο κέντρο υγείας του πανεπιστημίου και έλαβα αντίγραφο. Εν συνεχεία τηλεφώνησα στο ιατρικό κέντρο διότι φαίνεται ότι ναι μεν είχα κάνει εμβόλιο τον Μάιο του 1995 αλλά ήταν τετάνου διφθερείας, όχι σκέτου τετάνου. Μου είπαν να τους στείλω τον έντυπο με φαξ. Φαίνεται ότι τους άρεσε ότι δεν ήταν το πρώτο μου εμβόλιο. Πριν παρεξηγηθούμε, δεν φταίνε αυτοί, το Αμερικάνικο Δημόσιο υποθέτει ότι προέρχεσαι από Τριτοκοσμική Χώρα.

Μιλώντας για Τριτοκοσμική χώρα, η πατρίδα μας κατάφερε να γίνει πρώτη είδηση παγκοσμίως. Πριν παρεξηγηθούμε η Ελλάδα ΔΕΝ είναι Τριτοκοσμική χώρα, έχω πάει στη Συρία και ξέρω. Απλά κατά καιρούς ορισμένοι για να εξασφαλίσουν το συμφέρον τους και να δείξουν ποιός είναι απο πάνω σαν να είμαστε τριτοκοσμικοί συμπεριφέρονται. Εάν η νέα διάσωση προέβλεπε λιτότητα είναι δεδομένο ότι δεν μπορούσε να περάσει πλέον από το κοινοβούλιο. Βασικότερο πρόβλημα είναι ότι πλέον φτάσαμε στον πυρήνα του προβλήματος: απολύσεις πρασίνων. Το κόμμα διατηρήθηκε στην εξουσία τόσα χρόνια φορτώνοντας με την πελατεία του το δημόσιο. Οι γαλάζιοι το ίδιο έκαναν, πιο σεμνά και τάπεινα. Είναι δυνατόν το κόμμα να αρνηθεί τη σάρκα του; Οχι βέβαια. Με το δημοψήφισμα αντιστρέφει το ερώτημα στις αγορές και τους ξένους: κόψτε την συλοφάντηση και μη με πιέζεται να απολύσω αλλιώς σας καταστρέφω όλους. Στο εσωτερικό μέτωπο το μύνημα είναι απλούστερο, καταστρέψτε την χώρα αν τολμάτε. Σωστή κίνηση δεν είναι αλλά έχει την λογική της. Αν μη τι άλλο, Παπανδρέου δεν πέφτει χωρίς να πολεμήσει μέχρις εσχάτων.

Ανεμοβλογια

Μια φορα και έναν καιρο όταν πήγαινα Τριτη Δημοτικού, όταν η Ελλάδα προσπαθούσε να βρει τον Τρίτο Δρόμο για τον σοσιαλισμό (οι άλλοι 2 ήταν ο Σοβιετικός και ο Γιουγκοσλαβικός), το Τείχος του Βερολίνου στέκονταν και ο Γκορμπατσώφ εφάρμοζε την περεστρόικα, κόλλησα στο σχολείο ανεμοβλογιά. Πέρασα ένα δεκαήμερο στο σπίτι, πιο μεγάλο διάστημα που έχω περάσει στη ζωή μου με οξεία ασθένεια, έβγαλα και σπυράκια αλλά στο τέλος γύρισα στο σχολείο υγιής. Κανονικά από αυτή την εμπειρία πρέπει να έχω πλέον ανοσία στην ασθένεια για όλη τη ζωή μου. Είτε την Παρασκευή είτε την Δευτέρα θα το μάθουμε. Διότι φαίνεται να είναι η τελευταία εξέταση που έχω να κάνω πριν με εξετάσουν για το αναθεματισμένο Ι-693. Εαν δεν έχω ανοσία θα πρέπει να βρω κάποιο φαρμακείο με εμβόλιο ανεμοβλογιάς, κάτι που την Κυριακή απεδείχθη αδύνατον. Τουλάχιστον ελπίζω το ιατρικό κέντρο να δεχτεί την εξέταση για την ανεμοβλογιά, μπορεί να μου πούνε να κάνω το εμβόλιο έτσι και αλλιώς, όσο άχρηστο και να μου είναι, διότι το απαιτεί η Αμερικάνικη κυβέρνηση.

Η εξέτασεις των μαθημάτων τελείωσαν προς το παρόν. Προσπαθώ να ανασυγκροτηθώ και να κάνω τα άλλα μαθήματα όπως το πόστερ που έχω σε 3 εβδομάδες ή το εργαστήριο που έχω να παραδώσω νωρίτερα αλλά δεν γίνεται, δεν μπορώ να βρω την δύναμη. Τουλάχιστον δήλωσα τα μαθήματα για το άλλο εξάμηνο, αλλά να ξεκινήσω δουλειά, ξεχασέ το. Παρασκευή είναι η 28η Οκτωβρίου, έχουμε οι Έλληνες εκδήλωση (πόσοι θα πατήσουν οεο;) Να δούμε πως θα καταφέρω να φτάσω σε μία ισορροπία

Ποτε θα ηρεμήσω;

Τα γενεθλιά μου ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία. Οι συνάδελφοι (τους περισσότερους εκ των οποίων δεν γνώριζα καλά) με έβγαλαν στο Σαν Αντόνιο αν και η νυχτερινή ζωή την Κυριακή είναι αρκετά χαμηλού επιπέδου. Γενικά στο Σαν Αντόνιο έμαθα ενδιαφέροντα πράγματα αλλά ήμουν υπ'ατμόν όλη μέρα. Χώρια που κούτσαινα συνεχώς. Είχα δύο δωρεάν πρωϊνά και τρία δείπνα, με άλλα λόγια καλά τα πήγα. Δυστυχώς η επιστροφή δεν σήμαινε σε καμία περίπτωση χαλάρωση. Πήγα για εξέταση στο ιατρικό κέντρο, έκανα ακτινογραφία (δεν είδε τίποτα ο γιατρός) και το μόνο που μου είπαν είναι να ηρεμήσω. Δεν γίνεται. Έχω midterm και ηρεμία απλά δεν γίνεται. Γύρισα μεν νωρις την Πέμπτη στο σπίτι αλλά από τότε ότι χρόνο ελεύθερι ουσιαστικά έχω είμαι στο γραφείο και κάνω το Take home part. Έχει και κομμάτι online και τα δύο μαζί πρέπει ως αύριο τα μεσάνυχτα να παραδώσω. Σήμερα πήγα στο πρώτο ουσιαστικό tailgate, έπρεπε να το αφήσω κάπως νωρίς να διαβάσω. Δεν έχω κάνει την 4η ερώτηση (από τις 4), το online ούτε που έχω πειράξει (αλλά και τι να κάνω, έχω 45 λεπτά, μόνο αν το διάβασα) και δεν τελειώνουν οι υποχρεώσεις μου με το μάθημα! Έχει annotated review, χώρια που και για το άλλο μάθημα έχω homework

Θέλω να καθίσω παναθεμά το. Χώρια που έχω κανα δυο εμβόλια ακόμη να κάνω. Και την αφίσα. Και όλα. Σκέφτομαι κατα πόσον πιο ενδιαφέρουσα είναι η κοπέλα Χ, Ψ ή Ω αλλά απλά δεν έχω ελεύθερο χρόνο να κάνω τίποτα. Είχα πιο πολύ χρόνο πέρυσι με τα 5 μαθήματα παρά τώρα με τα δυο. Δεν πάει άλλο. Δεν είχα χρόνο καν να κοιτάξω ποια μαθήματα να ζητήσω το επόμενο εξάμηνο παρότι τώρα είναι η εποχή της πρώτης αίτησης. Πιστεύω φταίει η κακή κατανομή των διακοπών αυτό το εξάμηνο, η κενή εβδομάδα μας αντί να είναι στο κέντρο είναι προς το τέλος του εξαμήνου. Όταν αν με το καλό σε 24 ώρες έχω τελειώσει με το μαρτύριο πιθανόν θα νιώσω καλύτερα, ενδιάμεσα όμως θα υποφέρω. Πέραν που η όποια ξεκούραση θα είναι προσωρινή, έχω ακόμα αρκετές υποχρεώσεις

San Antonio

Χθες το απογευμα επεξα μπασκετ με φίλους. Αποτελεσμα ήταν ότι το πόδι μου διαλύθηκε από τον πόνο. Η παλαια πληγή από την πτώση είχε ως αποτέλεσμα γυρνώντας σπίτι να σφαδάζω. Χειρότερο όλων υποχρεώθηκα να περπατήσω παραπάνω το απόγευμα. Το πρωί ενοχλούμουν λιγότερο. Εφτασα στο λεωφορείο με την ψυχη στο στόμα και εν τέλει έφτασα πετώντας στο San Antonio για το συνέδριο.

Η πόλη είναι πανέμορφη, μαγευτική, όχι σαν το κατσικοχώρι με το οποίο έχω μπλέξει. Στο κέντρο της πόλης είναι και το Alamo, το γνωστό ιστορικό μέρος. Μέσα από την πόλη περνά ένα ποτάμι, η όχθη του, το Riverwalk είναι γεμάτο καφετέριες, εστιατόρεια, μπαρ και πολύ μαγετικό υπό το νυχτερινό φως. Ο κόσμος ήταν έξω και περπατούσε, η θερμοκρασία είναι περί τους 20-25 Κελσίου, πολύ ευχάριστα. Μένω σε ένα πολύ κεντρικό και ιστορικό ξενοδοχείο, βέβαια καθότι το έκλεισα μέσω priceline με έχουν πιθανόν στο χειρότερο δωμάτιο αλλά δεν παύει να μου αρέσει. Το κρεβάτι είναι ψηλό και τα έπιπλα έχουν την πατίνα του χρόνου. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αν είχα και κάποιον να βγω βόλτα\ξενύχτι και αν δεν με ενοχλούσε το πόδι, όλα θα ήταν τέλεια

Μετα το παρτυ

Εαν κατι καταφέρνω είναι να φορτώσω τον εαυτό μου με αρκετές υποχρεώσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις καταφέρνουν και πυκνώνουν γύρω από κάποιο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να αναγκάζομαι να ρίχνω ορισμένες για να προλάβω τις υπόλοιπες. Άλλοτε καταφέρνω να φέρω εις πέρας όλες αλλά κάποιες εξ αυτών πλημμελώς. Και ορισμένες φορές τα καταφέρνω όλα έστω και με τίμημα την αντοχή μου. Το να κάνω πάρτυ 2 ημέρες μετά την επιστροφή μου από την ημερίδα της NASA ήταν μία μεγάλη υποχρέωση, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι δεν είχα ξανακάνει εδώ πάρτυ. Από τη στιγμή που καθώρισα την ημερομηνία γνώριζα κάποιες από τις δυσκολίες που σήμαινε το γεγονός ότι ήταν σε ημέρα αγώνα όπως η αδυναμία ανταπόκρισης σε ελλείψεις της τελευταίας στιγμής: η κίνηση στους δρόμους και το πάρκινγκ καθιστά κάτι τέτοιο αδύνατο. Ήξερα ότι καθότι ήταν σε τριήμερο (Fall Break γαρ) κάποιοι δεν μπορούσαν να έρθουν, όχι όμως τόσοι πολλοί. Τέλος η σχετική αδυναμία μου να διατηρήσω το σπίτι συγιρισμένο (ελλείψη χρόνου) σημαινε ότι έπρεπε να του κάνω μία γενική καθαριότητα. Μέχρι τέλους όμως το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό

Η οργάνωση εορτής έχει πολλαπλά κίνητρα, από την επίδειξη πλούτου εώς την επιθυμία αμοιβαιότητας. Στην περίπτωση μου μάλλον ήταν ταπεινά, η επιθυμία να μοιραστώ τη χαρά μου με τους φίλους μου. Ανευ προηγουμένης εμπειρίας αγνοούσα πόσοι θα έρθουν, τι θα πιούνε, πότε θα έρθουν και τι μουσική θα επιθυμούσαν. Ως προς το τελευταίο τουλάχιστον ήμουν καλυμμένος: ο ευεργέτης μου στα πάρτυ του έπαιζε ένα συγκεκριμένο σταθμό ο οποίος παίζει καλό πρόγραμμα χωρίς διακοπές για διαφημίσεις. Ακολούθησα το πρότυπο του. Εν συνεχεία άκουσα και τις συμβουλές του για αλκοολ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τις ακολούθησα κατά γράμμα. Πιστεύω ότι το μυστικό στην επιτυχία ενός πάρτυ είναι η μεγάλη ποικιλία επιλογών σε ποτά αλλά και σε φαϊ. Δυστυχώς η Αμερική με περιορίζει ως προς το τελευταίο, σφολιατοειδή τύπου τυροπιτάκια και λουκανοπιτάκια απλά δεν είναι διαθέσιμα στην περιοχή (αν όχι σε όλη την χώρα). Το κοντινότερο που έχει είναι hot pockets τα οποία δεν ενθουσιάζουν καθόλου. Αγόρασα ξηρούς καρπούς, πατατάκια, ποπ κορν, καροτάκια, μήλα με κανέλα αλλά εν τέλει αναγκάστηκα να έχω σε εφεδρεία πίτσες στην κατάψυξη, μία μέτρια λύση. Καθότι ήρθαν περίπου οι μίσοι από όσους περίμενα και έφυγαν σχετικά νωρίς αυτό το μέτωπο καλύφθηκε ικανοποιητικώς.

Το μέτωπο ποτά ήταν το μεγάλο άγνωστο. Μπύρες είχα αν και αναπλήρωσα τον αριθμό τους με κάποιες νέες. Κρασί είχα αν και ανακάλυψα ότι δεν έχω τυρμπουσον, πρέπει να αποκτήσω. Βαρύ αλκοόλ όμως δεν είχα με εξαίρεση ένα ουίσκι που μου είχαν φέρει οι γονείς κάποτε για τέτοιες ανάγκες. Αγόρασα και κάποια mixers να πηγαίνουν με τα ποτά και με βάση εκτιμώμενες ανάγκες/καταναλώσεις απέκτησα κάποιες ποσότητες. Το κεφάλαιο αυτό ήταν ικανό να τινάξει τον προυπολογισμό στον αέρα, καθότι χρειάστηκε να δημιουργησω υποδομή για τα επόμενα πάρτυ τόσο ως προς τα υλικά αγαθά όσο και τεχνογνωσία εκεί ήταν όπου προτίμησα να εξοικονομήσω χρήμα. Βαρύ αλκοόλ δεν χαλάει, απέναντίας κρατάει χρόνια. Τις άλλες φορές που θα είναι το μόνο ουσιαστίκα που θα έχω να αγοράσω μπορώ να ξοδεύσω παραπάνω χρήμα. Τέλος απέκτησα πολύ περισσότερα αναψυκτικά απ'ότι χρειάστηκα. Στον Πειραιά 2 εβδομάδες μετά τα γενέθλιά μου ακολουθούσε το πάρτυ της ονομάστικης εορτής της αδερφής μου. Εδώ θα αναγκαστώ σταδιακά να τα καταναλώσω ο ίδιος, εώς του χρόνου δεν φτάνουνε.

Περίμενα γύρω στα 20 άτομα. Εν τέλει εμφανίστηκαν προς τα 12. Κάποιοι με εξέπληξαν ευχάριστα με την μη αναμενόμενη παρουσία τους. Η απουσία ορισμένων ήταν δυστυχώς αναμενόμενη. Η απουσία άλλων προκάλεσε κατάπληξη. Ωστόσο τελικό συμπέρασμα που έβγαλα ήταν ότι εν τέλει αρκετός κόσμος ήρθε και το αποτέλεσμα ήταν καλό. Για τα υπόλοιπα υπάρχει και του χρόνου

Συνεδριο

Το συνέδριο ήταν ενδιαφέρον υπό την έννοια ότι έμαθα τα νεώτερα στον τομέα μου. Η γεωργία απασχολεί θεωρητικά την NASA, οι επιστήμονες όμως που χρηματοδοτεί είναι περισσότερο οικολόγοι παρά γεωπόνοι, αν μη τι άλλο δεν έχουν και πολλά αριθμητικά δεδομένα με τα οποία να δουλέψουν, αποτέλεσμα είναι ότι έχουν αποδειχθέι τα δεδομένα της τηλεπισκόπισης. Αντίθετα οι γεωπόνοι πέραν του ότι έχουν και άλλους τομείς ενδιαφέροντως τύπου γενετική έχουν ήδη αρκετά δεδομένα να αναλύσουν, ελάχιστοι θα ασχοληθούν με την τηλεπισκόπιση και λιγότεροι θα επιδιώξουν χρηματοδότηση της NASA. Η Γεωργία εμφανίζεται αλλά συχνά με αρνητικό τρόπο δηλάδη κόβουμε το δάσος να το κάνουμε χωράφια (συνηθισμένο στους τροπικούς). Έμαθα και νεώτερα για την Ολλανδέζα καθηγήτρια που με απέλυσε, το πρόγραμμα ασχολείται πλέον με κοινωνικο-οικονομικο-φυλετικο-εθνοτικά ζητήματα, η τηλεπισκόπιση υποστηρίζει παρά οδηγεί την έρευνα. Δεν μπορώ να πω ότι η έρευνα που έκανα το πρώτο εξάμηνο εμφανίστηκε στη συνοπτική παρουσίαση του προγράμματος που παρακολούθησα από το αφεντικό τους. Η απόλυση εμένα και της διαδόχου μου ακόμα λιγότερο.

Όλα τα ωραία έχουν τέλος, έτσι μετά από μία στάση στο Trader Joe's όπου αγόρασα τυρί και λοιπά φαγώσιμα $70 (τόσα δεν ξοδεύω σε 2 εβδομάδες σε τρόφιμα στο Blacksburg) γύρισα. Έχω πέσει σε εντατική εργασία τόσο για το συνέδριο του San Antonio, την κανονική εργασία των μαθημάτων όσο κυρίως του πάρτυ. Μεθαύριο κάνω πάρτυ γενεθλίων σπίτι μου. Βέβαια τα γενέθλια είναι το επόμενο Σαββατοκύριακο αλλά το συνέδριο μου το απαγορεύει τότε έτσι θα το κάνω τώρα. Σήμερα πήρα τα αποτελέσματα των εξετάσεων μου (δεν έχω σύφιλη, ω ποία έκπληξη) και εν συνεχεία άρχισα να κάνω μαθήματα. Εν συνεχεία το απόγευμα αγόρασα ηχεία και αναλώσιμα για το πάρτυ. Έχω ακόμα αρκετές αγορές να κάνω (αναθεματισμένη νομοθεσία της Virginia που επιτρέπει αλκοολ μόνο σε ειδικά καταστήματα!) αλλά τουλάχιστον το μέτωπο αυτό προχωράει. Το μέτωπο καθάρισμα του σπιτιού (ίσως το δυσκολότερο) έπεται. Δύστυχως homework δεν έχω τελειώσει ακόμη, κάθε άλλο, οπότε θα έχω τρέξιμο ακόμη. Ελπίζω όμως να έρθουν αρκετοι. Θα το δείξει...

Καμια φορα αναρωτιεμαι γιατι συνεχιζω

Αυτη την εβδομαδα, βέβαιος ότι το φορτίο homework της προηγουμένης είχε περάσει, ήμουν σίγουρος ότι θα έκανα πολύ έρευνα ή τουλάχιστον αρκετή για να τελειώσω με κάποια συνέδρια. Δυστυχώς κάποιοι καθηγητές πιστεύουν ότι φορτώνοντας μας με δουλειά μαθαίνουμε περισσότερο. Έκανα έρευνα και κάποιες δουλειές. Κάθισα όμως και έγραφα για τα μαθήματα.

Ο υπολογιστής μου εμφάνισε πρόβλημα με την μπαταρία της μητρικής. Με τη βοήθεια φίλου το διόρθωσα. Εν συνεχεία βέβαια εμφάνισε πάλι το πρόβλημα με τα χρώματα της οθόνης. Τουλάχιστον διέγνωσα μόνος μου ότι είναι ζήτημα καλωδίου, απέκτησα νέο και ελύθη. Τουλάχιστον αυτό το μέτωπο έληξε. Στο μέτωπο της πράσινης κάρτας νεώτερα θα έχω την Τρίτη που πάω για ιατρική εξέταση (όχι σήμερα όπως νόμιζα).

Ξαναπείραξα τα δεδομένα επαλήθευσης, άρχισα και να τα ομαδοποιώ στατιστικά και σήμερα κάθισα και έφτιαξα την πρώτη εκδοχή της παρουσίασης για το Σαν Αντόνιο. Θέλει δουλειά αλλά τουλάχιστον προχωράει. Ωστόσο εμφανίστηκε γραφειοκρατικό πρόβλημα, το πανεπιστήμιο μου απέρριψε το σχέδιο σπουδών. Γραφειοκρατικό είναι το πρόβλημα, διορθώνεται αλλά βγήκε και αυτό στη μέση. Η ουσία είναι ότι δεν ξέρω πόσο χρόνο έχω καθότι πλέον πρόκειται να πάω και σε ένα άλλο συνέδριο στην Αλεξάνδρια σε 7 ημέρες. Θα φιλοξενηθώ σε σπίτι. Δεν έχω παρουσίαση μεν αλλά ο χρόνος μου συρρικνώθηκε κατα τις 3 ημέρες που θα το παρακολουθώ. Τουλάχιστον ελπίζω να είναι ενδιαφέρον

Ολα τα'χε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε

Κάποιες φορές ξεκινάς με πρόθεση να κάνεις ένα πράγμα και καταλήγεις να κάνεις άλλο. Μου συμβαίνει πολύ τακτικά. Είχα πρόθεση να κάνω έρευνα. Εν τέλει είχα 4 παραδωτέα και βρέθηκα να ασχολούμαι με αυτά εώς σήμερα το μεσημέρι. Δυστυχώς δεν βοήθησε και η όλη κατάσταση. Λόγω του Ελληνικού Φεστιβάλ και του γάμου που πήγα το Σαββατοκύριακο έπρεπε όλα να τα χωρέσω μέσα στην εβδομάδα. Την Παρασκευή είχα τόσο καεί που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Δυστυχώς ο καιρός δεν βοήθησε, κρυολόγησα χτες το βράδυ. Άγχος συν κούραση προκαλεί κάτι τέτοια. Σήμερα τουλάχιστον κατάφερα διάφορα. Ξανά μανά έπιασα την στρώση της επιβεβαίωσης και την βελτίωσα, πήγα στο Schieffert και έκλεισα για τις πρώτες εξετάσεις της πράσινης κάρτας (την επομένη Τρίτη) ενώ έφτιαξα και πρώτο σχέδιο για την παρουσίαση στο Σαν Αντόνιο. Ενδιάμεσα βγήκε και ένα δωρεάν σεμινάριο στη Βόρεια Βιρτζίνια και μία συνάδελφος μου προσέφερε φιλοξενία στο πατρικό της διότι δεν θέλει να πάει μόνη στο συνέδριο. Άραγε τι να συνεπάγεται αυτό; Μέσα σε όλα ο (ούτε ενός έτους) υπολογιστής μου βγάζεις πρόβλημα μπαταρίας στη μητρική πλακέτα. Τέλεια. Εκεί που νομίζεις ότι έληξαν τα προβλήματα σου βγαίνουν νέα. Τουλάχιστον όμως έχω μάθει ότι η δυναμή δεν είναι τόσο από το ότι δεν έχω προβλήματα όσο ότι τα ξεπερνάω, βλέπε Ολλανδέζα. Μιλώντας περί αυτής είναι μία από τις ομιλήτριες στο συνέδριο. Θέλω να πάω σε αυτή την περίπτωση; Εξαρτάται από τον καθηγητή μου επίσης.

Quo Vadis?

Οι ημέρες περνάνε γρήγορα, χρόνο για ξεκούραση δεν έχω, κάθε μέρα είμαι σίγουρος ότι κάτι σημαντικό για ανάρτηση έχω αλλά εν τέλει,μερικές ημέρες αργότερα, ούτε που το θυμάμαι. Όλο προχωράω και όλο δεν τελειώνω. Συνεχώς νέες υποχρώσεις μου προστίθενται και δεν τις φτάνω εως τέλους κατ'ανάγκην, όλο κάτι έχω μπροστά μου. Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι και το Ελληνικό Φεστιβάλ στο Ροανόκ, θέλω να βοηθήσω αλλά αδυνατώ, μέχρι τέλους θα κάτσω να γράψω το Σαββατοκύριακο. Χώρια που είναι και ο αγώνας. Αλλά αν εγώ είμαι αυτός με τις δυσκολίες τότε τι να πω για τα μέρη μας;

Η Ελλάδα φέτος προβλέπεται να έχει ρεκόρ τουριστών, πιθανόν θα έχει και ρεκόρ εξαγωγών αλλά η οικονομία θα συρρικνωθεί κατά περίπου 5%. Του χρόνου δεν αποκλείεται να έχουμε ακόμα περισσότερες εξαγωγές, ακόμη περισσότερους τουρίστες αλλά και πάλι να συρρικνωθεί η οικονομία. Η απελευθέρωση των αγορών που επιβάλλει η τρόικα πιθανόν να μειώσει το κόστος αρκετών υπηρεσιών αλλά ο ελάχιστα εξαγωγικός προσανατολισμός της Ελληνικής οικονομίας σημαίνει ότι δύσκολα θα μπορέσουμε να το εκμεταλλευτούμε. Χώρια που σε πολλές περιπτώσεις η δυσκολία εγκειται όχι στις αγκυλώσεις της αγοράς αλλά στην παθογένεια του κράτους, αν δεν προβλέπεται ακριβώς από την νομοθεσία τι, πού και πώς θα γίνει θα κολλήσεις πίσω από τον κάθε καρεκλοκένταυρο του Δημοσίου. Το μόνο θετικό φαίνεται να ερχεται από την Κύπρο με την εκμετάλλευση της ΑΟΖ. Οι κουμπάροι τολμάνε αυτό που ο Γεωργάκης της "συννενόησης" (βλέπε υποχώρησης) φοβάται. Παραδοσιακά η Κύπρος τα πάει πολύ καλύτερα στην οικονομία της (αλλά το μοντέλο ξενοδοχείο/εξοχική κατοικία/εξοχώριες εταιρίες/θερμοκήπια που χαρακτηρίζει την Κυπριακή Οικονομία δύσκολα εξάγεται Ελλάδα), εάν βρει και φυσικό αέριο μπορεί να μας στηρίξει περισσότερο γεωπολιτικά παρά οικονομικά. Τυχόν αναβολή των γεωτρήσεων θα σημαίνει καταστροφή πρώτου μεγέθους, παραχώρηση βέτο στην Τουρκία όπως παραχωρήσαμε βέτο στους εξοπλισμούς με τους S-300.

Απο την άλλη ακόμα νοτιότερα οι γεωπολιτικές αλλαγές άμεσα επιρρεάζουν την Ελλάδα. Ο μόνος τρόπος να βγούμε γρήγορα και αλώβητα από την κρίση είναι εάν εντοπισθεί ορυκτός πλούτος. 35 χρόνια λόγω χαμηλών τιμών και οικοφασισμού ούτε που τολμούσαμε να εξερευνήσουμε, βλέπε TVX GOLD και Χαλκιδική. Τα νέα καθεστώτα πως θα μας αντιμετωπίσουν ως προς το ζήτημα της ΑΟΖ; Η τουρκική υπερκινητικότητα τους έχει κάνει καλό; Ερωτήματα προς απάντηση...

Τρελες και παλαβωμαρες

Το εξαμηνο συνεχίζεται. Μια καταρραμένη βροχη μας μουσκεψε ολους και εριξε τη θερμοκρασία πολλους βαθμους. Ηρθε γραμμα που μου ζητάει και άλλα χαρτια να στειλω για την πράσινη κάρτα. Παλαβότερο όλων με έκανε δεκτό η ASPRS για προφορική παρουσίαση στο Sacramento. Πολλά συμβαίνουν σε πολύ μικρό χρόνο και δεν προλαβαίνω τα πάντα. Από τη μία έγινα μούσκεμα επανειλλημένα κουβαλόντας χαρτιά για το Hellenic και κατά το κλασσικό μου κατάφερα να κάνω γκάφα - ή μήπως όχι; Αν θυμάμαι την Παρασκευή στη συνάντηση είχαμε πει να βρω τι ώρες είναι διαθέσιμο και ανάλογα να κλείσω. Η μνήμη μου όμως πόρρω απέχει από το τέλειο, μπορεί οντως να είχαμε πει απόγευμα αντί για βράδυ. Εχω αρχίσει και περνάω τα Σαββατοκύριακά μου πάλι διαβάζοντας αντί ξεκουραζόμενος, γκάφες συμβαίνουν.

Το αμερικάνικο δημόσιο μου δείχνει την γραφειοκρατική του πλευρά συνέχεια. Θέλει να φέρω χαρτιά και εχω λιγότερο από 80 ημέρες για να του τα παραδώσω. Δεν θα ήταν πρόβλημα αν δεν είχα ήδη στειλει ένα από αυτά τα χαρτιά και αν δεν ήταν η αποστολή κάποιων εξ αυτών των εντύπων πέραν από τον άμεσο έλεγχο μου. Η υπόθεση αυτή όμως προχωράει, αύριο θα κλείσω rendez vous με γιατρό (ναι και τέτοιο έντυπο θέλει), ελπίζω ως το τέλος της επόμενης εβδομάδας να έχω τελειώσει.

Η έρευνα αναδεικνύει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Η επαλήθευση των δεδομένων άλλα επιβεβαίωσε και άλλα κατέρριψε, πρέπει να βελτιώσω τα δεδομένα της επαλήθευσης και φυσικά μέσα σε όλα έχω και μαθήματα. Η επιτυχία μου ως προς τα συνέδρια σημαίνει ότι δεν μπορώ να τα αφήσω για το επόμενο καλοκαίρι και πρέπει ως τον Μάρτιο τουλάχιστον να έχω ένα αποτέλεσμα το οποίο να μην ανατρέπεται. Καιρό πάντως έχω, διάθεση επιζητείται

Επεσα εξω

Η εβδομαδα προσωρα, το αγχος υποχωρει και οι γονεις μου φτάσανε Καλιφόρνια. Επι τη ευκαιρεία μου ζητάνε να τους διαβάσω την πρόσκληση να εμφανιστώ για τα βιομετρικά στη Δυτ. Βιρτζίνια. Από τη στιγμή που πήρα το χαρτί πίστευα ότι είναι στις 9 Ιανουαρίου. Ευτυχώς που μου ζήτησε ο πατέρας να του το διαβάσω, είναι την 1η Σεπτεμβρίου, μεθαύριο! Θα χάσω την πρωϊνή τάξη αλλά είναι πιο σημαντικό αυτό. Ευτυχώς που το είδα εγκαίρως. Στάνταρ θα κουρεύτω αύριο, θέλω να πάω ωραίος στη φωτογράφηση. Κατά τα άλλα τα μαθήματα συνεχίζονται, οι οργανώσεις στις οποίες ανήκω οργανόνται, όλα καλά

Gobblerfest

Η πρώτη εβδομάδα των μαθημάτων είναι μία περίοδος η οποία πάντα χαρακτηρίζεται από πολλές κοινωνικές υποχρεώσεις. Επίσης το να μπω σε νέο πρόγραμμα πάντα ήταν κάτι που μου προκαλούσε άγχος με αποτέλεσμα να υποφέρει ο ύπνος. Ειδικά φέτος υπήρχε και μία επιπλέον παράμετρος, το Gobblerfest. Κάθε χρόνο την πρώτη εβδομάδα της χρονιάς τα διάφορα clubs του Πανεπιστημίου εκτίθενται στην κεντρική οδό με σκοπό να προσελκύσουν νέα μέλη. Εως φέτος το Hellenic δεν συμμετείχε. Με δική μου πρωτοβουλία συμμετείχαμε. Αποτέλεσμα όμως ήταν ότι πέρασα περί τις 7 ώρες στον ήλιο, ως επί το πλείστον μοναχός. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πως δεν ήταν η μόνη υποχρέωση μου όλη την ημέρα (πόσο μάλλον την εβδομάδα) το αποτέλεσμα ήταν δεδομένο.

Σε μεγάλο βαθμό αποκαλύφθηκαν αυτή την εβδομάδα οι επιθυμίες διαφόρων ως προς το Hellenic. Μετά απο σχεδόν 2 χρόνια μπορώ και διαβάζω καλύτερα τον κόσμο. Κάποιοι επιθυμούν να είναι απλά μία οργάνωση για να κάνουν παρέα, άντε κανένα πάρτυ και τίποτα παραπάνω. Μάλιστα η επιθυμία τους είναι να είναι περιορισμένο σε Ελλαδίτες και παρακωλύουν συστηματικά προσπάθειες να επεκταθεί προς την Ελληνοαμερικανική κοινότητα. Συγνώμη, αν είναι για παρέα μόνο δεν χρειάζεται να έχουμε την οργάνωση, το κάνουμε και χωρίς αυτη. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο μόνος που κατέχει την απόλυτη αλήθεια ειναι δεδομένο όμως ότι το Hellenic είναι και μέσον για τη διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή (και μην ξεχνάμε ότι είμαστε φορείς του) αλλά και μέσον που επιτρέπει να εκφράσουμε την Ελληνικότητα μας. Οι προπτυχιακές μας, οι οποίες έχουν μεγαλώσει εδώ, μόνο μέσα από την οργάνωση εκφράζουν την Ελληνικότητα τπυς και, για να μην ξεχνάμε, σε πολλές περιπτώσεις με εξαίρεση τους γονείς τους ή και τους παππούδες τους δεν γνωρίζουν άλλους που να έχουν μεγαλώσει Ελλάδα. Στρατολογόντας μέλη από την Ελληνοαμερικανική κοινότητα τους επιτρέπουμε να αποκτήσουν ίδια άποψη για το τι εστί Έλληνας και να γίνουν υπερήφανοι για τη γη των προγόνων τους, κάτι το ιδιαίτερα αναγκαίο αυτή την εποχή όπου τόσο άσχημα κακολογείται η πατρίδα μας στα Δυτικά ΜΜΕ.

Τουλάχιστον με το Gobblerfest μπορώ να είμαι υπερύφανος ότι σε 4 ώρες προσέθεσα πέντε νέα μέλη στο listserv όταν όλη την περυσινή χρονιά προσθέσαμε 4. Τώρα έχουμε ευθύνη να καλλιεργήσουμε την συμμετοχή τους στην οργάνωση και αυτό θα γίνει, όσο και να το σαμποτάρουν κάποιες.

Σεισμός

Το εξαμηνο έχει αρχίσει, δεν μπορώ να πω ότι το φορτίο μου είναι βαρύ αλλά το ότι μπαίνω σε νέο πρόγραμμα μου προκαλεί όπως πάντα κάποιο άγχος. Την αλλη Δευτέρα που θα έχω βρει το καλούπι μου, θα μου έχει περάσει. Επί τη ευκαιρία απεφάσισα να συμμετέχω σε μερικές παραπάνω οργανώσεις, επελέγην αντιπρόσωπος στη GSA για τη Γεωγραφία, θα είμαι πρόεδρος του παραρτήματος της ASPRS φέτος πέραν από ταμίας του Ελληνικού συνδέσμου και μέλος τουλάχιστον άλλων δυο οργανώσεων. Να δούμε πως χωράνε όλα.

Σήμερα συνέβει και ένα γεγονός το οποίο ανησύχησε την οικογένια μου: σεισμός στη Βιρτζινια. Τον ένιωσα μεν αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ανησύχησε, απλά με παραξένευσε. Είμαστε στο μέσον της λιθοσφαιρικής πλάκας, όχι στην άκρη όπως Καλιφόρνια και Ελλάδα. Κατά τα άλλα ούτε που ήταν η σημαντικότερη συγκίνηση της ημέρας, αυτό ήταν το γράμμα από τη μετανάστευση που μου έφτασε ταχυδρομικώς. Η υπόθεση προχωράει...

Πικ νικ και κοινωνική δικτύωση

Εφτασε πάλι η εποχή του χρόνου όπου τα τμήματα έχουν πικ νικ για να καλως ορίσουν τους νέους και να γνωριστούν οι παλαιότεροι. Σήμερα ήταν η γεωγραφία, αύριο το CSES. Φέτος είχε ρεκορ προσέλευσης η γεωγραφία, περισσότεροι νέοι φοιτητές από πέρυσι μεταξύ των οποίων 4 κοπέλες. Η μία έφερε τους γονείς και το έτερον ήμιση, η άλλη ανέφερε στην κουβέντα το δικό της έτερο ήμιση, οι άλλες δυο δεν γνωρίζω αλλά το γεγονός ότι πάνε για ανθρωπογεωγραφία κάνει πιθανότερο να μην τις ξαναβλέπω σε τακτική βάση. Σίγουρα δεν έχω κοινό (σοβαρό) μάθημα μαζί τους το άλλο εξάμηνο. Με κάποιους φοιτητές από το τμήμα (το οποίο δεν έχει καν 20 μεταπτυχιακούς) που γνώρισα το προηγούμενο εξάμηνο δεν πρόκειται να έχω κοινό μάθημα ούτε αυτό το εξάμηνο. Δεν είμαι πιο αισιόδοξος για αύριο, έχει μεν πικ νικ μετά την παρουσίαση αλλά αν δεν γίνει κάτι επί τόπου (και όλοι γνωρίζουν το επίπεδο μου ως προς τις κοινωνικές συναναστροφές) πρόκειται να τους δω ακόμα λιγότερο. Ας κρατήσω όμως μία κάποια ακτίνα αισιοδοξίας, πάντα τα καλά της ζωής μου συνέβησαν από εκεί που δεν το περίμενα.

Εχω ξαναμπεί σε ρυθμό έρευνας μετά τις διακοπές και την μετακόμιση. Αρκετή η δουλειά μπροστά μου, μήπως όμως αυτό δεν ισχύει πάντα; Σύντομα θα αναγκαστώ να περικόψω την προώθηση της και να περάσω στη δημιουργία αφισών για τις παρουσιάσεις. Τουλάχιστον η φάση όπου δεν ήξερα τι να κάνω το καλοκαίρι έχει περάσει, πλέον δεν έχω τον ελεύθερο χρόνο για να τελειώσω τη δουλειά μου ολοκληρωτικώς

Το ελληνικό παραμετρικό εδαφολογικό σύστημα και το Αμερικάνικο ονομαστικό

Η τελευταία ημέρα του ταξιδίου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα διότι συνειδητοποίησα το πλεονεκτήμα του ελληνικού περιμερτρικού εδαφολογικού συστήματος: αντικειμενικότητα. Είχαμε ολόκληρη συζήτηση μεταξύ των καθηγητών πως θα έπρεπε να είχαν ταξινομήσει διάφορα εδάφη και έλεγαν μάλιστα ότι λόγω της αλλαγής πολιτικής του NRCS έπρεπε να επαναταξινομήσουν κάποια εδάφη που τους είχαν δώσει ονόματα σειρών από τις Μεσοδυτικές πολιτείες με νέα τοπικά. Η διαφορά ανάμεσα στο ελληνικό και το αμερικάνικο σύστημα είναι ακριβώς το όνομα: στις τελευταίες δύο τάξεις δεν έχουμε όνομα, απλώς χαρακτηριστικά. Βέβαια το κακό είναι ότι δεν έχει "τυπικό" δείγμα αλλά με βάση όλα τα πλεονεκτήματα το προτιμώ. Γενικά το ταξίδι ήταν πολύ ενδιαφέρον. Στην Ελλάδα τα εδάφη είναι κυρίως αλλουβιακά, είδα εδώ και παραδείγματα ελλουβιακών και μάλιστα από τάξεις που απλά δεν έχουμε στην Ελλάδα. Είχαμε μεν στο τέλος ένα πικ νικ αλλά δύσκολα θα έλεγα ότι πραγματικά γνώρισα τον κόσμο με τον οποίο πέρασα τις 3 ημέρες με εξάιρεση τους συναδέλφους από το VT.

Από τη στιγμή που γύρισα στην πόλη (και το ταξίδι ήταν πολύ μακρύ, φύγαμε στις 7.30 το πρωί και φτάσαμε στις 11 νύχτα) δεν μπορώ να πω ότι έχω καθίσει. Τουλάχιστον σταματήσαμε στο Trader Joe's και ψώνισα τυριά, βγήκε κάτι καλό από το μακρύ ταξίδι. Τακτοποίησα το σπίτι το Σαββατοκύριακο, σήμερα πέραν του ότι πήγα Εκκλησία (η Μεγαλόχαρη γαρ) έτρεχα στο Blacksburg να κάνω δουλειές. Τέλειωσα όμως τουλάχιστον για την ώρα, παρείγγειλα καλωδιακή και διαδίκτυο, υπέγραψα το συμβόλαιο για τον επόμενο χρόνο με το πανεπιστήμιο, μίλησα με τον καθηγητή και άδειασα τις βαλίτσες. Με το έφτασα όμως στο γραφείο μου ανακάλυψα ότι έχω ακόμα τα βιβλία να γυρίσω. Τι να κάνουμε, υπάρχει και το αύριο. Προς το παρόν θα ηρεμήσω.

Σε κίνηση δίχως παύση

Από τη στιγμη που έγραψα την τελευταία αναρτησή μου εώς αυτή τη στιγμή ήμουν τόσο απασχολημένος που δεν είχα ευκαιρία να καθίσω, πόσο μάλλον να αναρτήσω στο ιστολογιό μου. Πρώτ'απ'όλα οδήγησα ως τη Βιρτζίνια, πολύ ώρα, πολλά χιλιόμετρα και περίεργη ημέρα. Είχα τέσσερα τηλεφωνήματα από το Πανεπιστήμιο, κάτι παιδάκια είδαν κάποιον με όπλο και το είπαν στην αστυνομία. Αποτέλεσμα το πανεπιστήμιο έκλεισε και μας ενημέρωναν να μη βγούμε από τα κτίρια. Εγώ βέβαια ήμουν στο δρόμο αλλά τα 4 αυτοματοποιημένα τηλεφωνήματα τα δέχτηκα. Στο δρόμο ανακαλυψα και κάτι άλλο, οι οδηγοί των SUV είναι οι γρηγορότεροι, δεν φτάνει που καίει το όχημά τους σαν φορτηγό, το τρέχουν κιόλας. Έφτασα εν τέλει την Παρασκευή λίγο μετά το μεσημέρι με το κέντρο της πόλης κλειστό λόγω γιορτής. Πήρα το κλειδί, πλήρωσα τα δίδακτρα, συννενοήθηκα με τους οδοιπόρους μου για το ταξίδι αυτής της εβδομάδας και σε συνεργασία με έναν τακτικό αναγνώστη του ιστολογίου κουβαλήσαμε τα επιπλά μου στο σπίτι μου και τα ψιλοπράγματάκια του στο δικό του. Την επομένη πέρασα φτιάχνοντας το νέο σπιτικό και καθαρίζοντάς το αλλά και επισκεπτόμενος την γιορτή. Την Κυριακή πάλι συνέχισα την εγκατάσταση αλλά και έκανα τα πράγματά μου γι'αυτό το ταξίδι.

Βρίσκομαι στο Rhode Island. Είδαμε εδάφη εδώ και στο Connecticut, μπήκαμε σε χωράφια, βάλτους, δάση, λατομεία και άλλα ενδιαφέροντα μέρη και γνώρισα και νέο κόσμο, συναδέλφους από άλλα ιδρύματα. Περνάω καλά αλλά το πρόγραμμα είναι εξαντλητικό. Άλλες δύο ημερες και επιστρέφω στο σπίτι για να συνδέσω διαδίκτυο, τηλεόραση και άλλα συναφή που δεν έχω κάνει ακόμα. Προς το παρόν όμως διασκεδάζω μαθαίνοντας νέα πράγματα.

Το διδακτορικό της ΝΑSA (νεώτερα)

Σήμερα είπα να κάνω 30 πράγματα και εν τέλει το μόνο που έκανα ήταν ότι πήγα σούπερ μάρκετ και μετά στην παραλία. Εκλεισα ξενοδοχείο για την επιστροφή την Πέμπτη και άρχισα να σκέφτομαι για τη διαδρομή. Πιο ενδιαφέρουσα είδηση όμως την είχα πριν απο λίγα λεπτά: είναι σχετικό με το προηγούμενο διδακτορικό από το οποίο με απέλυσε η Ολλανδέζα καθηγήτρια. Μου ήρθε ένα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από μία φοιτήτρια (με αριθμό Οκλαχόμα) για κάτι σχετικό με καθηγητή μου. Από περιέργεια τηλεφώνησα. Ήταν η αντικαταστάτριά μου η οποία μου έδωσε μία πολύ ενδιαφέρουσα είδηση: την απέλυσε και εκείνη η Ολλανδέζα καθηγήτρια! Μάλιστα το έκανε κατα τρόπο ώστε να αναγκαστεί να αλλάξει ίδρυμα.

Κατά την Βουλγάρα συνομιλίτριά μου την πήρε μετά από εμένα, με κακολογούσε συνέχεια και μπροστά σε άλλους, την κράτησε για ένα χρόνο, υπέγραψε για να κάνει πρακτική εξάσκηση στη NASA και μία εβδομάδα πριν από την αρχή του εξαμήνου την απέλυσε. Καθότι δεν υπάρχει άλλος καθηγητής τηλεπισκόπισης αναγκάζεται η συγκεκριμένη φοιτήτρια να αλλάξει ίδρυμα. Η κοπέλα σκέφτεται πολύ σοβαρά να μυνήσει την Ολλανδέζα πρώην καθηγήτριά μου.

Σε τέτοιες καταστάσεις είναι που ευχαριστώ τον Κύριο για τη βοήθειά του να βρω τον επόμενο καθηγητή. Η Ολλανδέζα δεν θα έχει καλό τέλος αν συνεχίσει έτσι

Ocean Drive

Κατέβηκα σήμερα στο South Beach και μάλιστα πάρκαρα (κάθετα) στην περίφημη Ocean Drive. Πρώτη κίνηση μμετά την πληρωμή πάρκινγκ ήταν να πάω στην παραλία. Λευκή άμμος, αρκετός κόσμος οι οποίοι μιλούσαν πέραν από τα κλασσικά αγγλικά και ισπανικά, γαλλικά και γερμανικά. Με άλλα λόγια κλασσική τουριστική παραλία. Επίσης ήδη που πάρκαρα έπαιζε το διπλανό καφε/μπαρ Swedish House Mafia. Η θάλασσα ήταν πολύ καλή. Χωρίς μεγάλο κυμματισμό, ξεκινούσε ρηχά αλλά δεν περπατούσες επί χιλιόμετρα χωρίς να φτάσεις στα άπατα. Εκανα μπάνιο και το ευχαριστήθηκα. Εν συνεχεία περπάτησα την Ocean Drive όσο μου επέτρεπε ο χρόνος πάρκινγκ που είχα αγοράσει. Υπερέβει τις (χαμηλές) προσδοκίες μου

Οι χόροι διασκέδασης είναι πολλαπλής χρήσης. Ναι μεν έχουν μία κύρια χρήση (εστιατόρειο/ μπαρ / κλαμπ) αλλά ανάλογα με την ώρα έχουν και τις 3 λειτουργίες. Το ευχάριστο ήταν ότι είδα χώρος οι οποίοι φαίνονταν για κλαμπ συν το το ότι έπαιζαν την κατάλληλη μουσική. Εαν είχα παρέα (ξέρεις ποιος είσαι "παρέα", Spring Break μπορείς;) και εαν δεν ήταν τόσο μακριά από εδω που μένω σίγουρα το βράδυ θα γυρνούσα για τσάρκα. Η Ocean Drive μου θύμισε οδό Εθνικής Αντιστάσεως Σέρρες ή το πολύ παλαιό λιμάνι Καβάλας, ένας χώρος με ελάχιστα τοπικά χαρακτηριστικά (καταρραμενη ανοικοδόμηση) ο οποίος όμως έχει χώρους να διασκεδάσεις. Σε καμία περίπτωση Βαρκελώνη ή Γλυφάδα, μη μιλήσω για Μύκονο. Θα ήθελα να πάω κάποτε να διασκεδάσω. Το άλλο πρόβλημα ήταν η απόσταση, 40 μίλια ή σχεδόν 70 χλμ, όσο από Καβάλα Σέρρες. Όσο ήμουν Καβάλα ποτέ κανένας δεν έκανε μία τέτοια απόσταση για να διασκεδάσει. Στο aller μου πήρε 1 1/2 ώρα (πήγα από τον παραλιακό δρόμο) στο retour από τον αυτοκινητόδρομο λίγο πάνω από μία αλλά έπεσε σε ένα σημείο σε κίνηση. Χώρια που ο δρόμος ήταν γεμάτος με τζιπ, στο υπερεπίπεδο τοπίο της Φλόριντα τι στο καλό χρειάζονται τζιπ εκτός για να το παίζουν μούρη; Στα βουνά καταλαβαίνω αλλά εδώ;

Έλεγα να κατέβω στο Ιστορικό Μουσείο του Μαϊάμι. Παραείναι μακριά. Πέραν από μπανιο στη θάλασσα με βλέπω εν τέλει να πηγαίνω μόνο στο μουσείο που έχουν οι Σεμινόλοι στον καταυλισμό τους. Όντως έχει ελάχιστα πράγματα να κανεις και να δεις το Μαϊάμι.

Fort Lauderdale by night οπως λεμε Λιμενάρια...

Χτες δεν είχα πολύ κουράγιο να κάνω πολλά πράγματα (συμβαίνει πολύ, πρέπει η μετακόμιση και το ταξίδι να με έχουν πραγματικά εξαντλήσει) αλλά καθότι δεν θα έχω άλλο Σάββατο στη Φλόριντα είπα να δω τη νυχτερινή ζωή. Είχα ήδη αναγνωρίσει τον τόπο την Παρασκευη, εντόπισα που είναι η κίνηση και κατέβηκα. Είδα στο ίντερνετ και ποια είναι τα ενδιαφέροντα κλαμπ/μπαρ. Ημουν κουρασμένος μεν αλλά είπα να δοκιμάσω την τύχη μου. Ευτυχώς που αγόρασα πάρκινγκ για μία μόνο ώρα, το Fort Lauderdale μόνο απογοήτευση προσέφερε. Μία πόλη τόσο μεγάλη, παραθεριστικός χώρος και παρ'όλ'αυτά μου έδωσε την αίσθηση τριτοκλασσάτης επαρχίας στην Ελλάδα.

Ο συνονόματος ξάδερφος μου με είχε προειδοποιήσει κάποτε: το μέρος είναι τρομερά βαρετό όπου λέγοντας μέρος εννοούσε το Μαϊάμι. Είπα να μην πάω τόσο μακριά ακόμα, ας δοκιμάσω κοντύτερα και ταπεινώτερα. Το μέρος απεδείχθει πολύ ταπεινώτερο των προσδοκιών μου. Νυχτερινή έξοδος στην παραλία του Ft. Lauderdale σημαίνει τέσσερα τετράγωνα στο κέντρο, οπως λέμε Λιμενάρια της Θάσου. Κυριότερες διαφορές ήταν ότι τα τετράγωνα είναι μεγαλύτερα, ο κόσμο μιλάει Ισπανικά και όχι Σλαβικές γλώσσες, έβγαιναν και νέες κοπέλες παρέα μεταξύ τους (και όχι όπως στη Θάσο μόνο οικογένειες) και ότι η μουσική είναι πολύ χειρότερη. Η Latin μου είναι λιγότερο ενοχλητική από τη Bluegrass αλλά γενικά δεν μου αρέσει. Κατά τα άλλα οικογένειες με παιδιά κυρίως, καθόλου club μόνο μπάρ και μάλιστα χωρίς πίστα να χορέψεις. Κάποια μπαρ/εστιατόρεια είναι ανοιχτά και αργά την νύχτα (όπου αργά θα πει 4 το πρωϊ), ένα μάλιστα στο 2ο όρογο του Beach Place μέγεθος όσο το μίσο Big Al's ή η πίστα του TOTS έπεζε και σωστή μουσική αλλά, χωρίς παρέα ιδίως, κανένα δεν μου προκάλεσε ενδιαφέρον να επισκευθώ. Ωραιότερο όλων; Ο Δήμος διαφήμιζε πόσο ενδιαφέρον είναι το Σαββατόβραδο στην περιοχή.

Από Ελλάδα μου θύμισε Λιμενάρια Θάσου (και τα Λιμενάρια δεν είναι ο κατ'εξοχήν χώρος διασκέδασης στο νησί, είναι ο Λιμένας) η τον Κάραβο Αλιβερίου. Πιο τρομακτικό όμως είναι ότι μιλάω για μέρη στην Ελλάδα με πλυθησμό κάτω από 10,000. Εάν ένα μέρος με πλυθησμό εξαψήφιο έχει τις επιλογές διασκέδασης όπως μέρη με τετραψήφιο πλυθησμό στην Ελλάδα, τι μπορείς να περιμένεις; Ουσιαστικά το μόνο μέρος που θα μπορούσα να ελπίζω για κάτι καλύτερο είναι το South Beach Miami. Πάω αύριο για μπάνιο, εάν όμως θα έχει τις επιλογές διασκέδασης εστώ ενός Portimao (στην Πορτογαλία) μη μιλήσω για κάτι σοβαρό Ελλάδα, πλέον αμφιβάλλω. Αυτό που με τρομάζει είναι ότι η πόλη είναι διάσημη παναμερικανικώς ως προορισμός διασκέδασης.

Σήμερα επισκεύθηκα τον κατ'εξοχήν προορισμό αγορών της ευρυτερης περιοχής, το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ: Sawgrass Mills. Δεν πήγα για να κάνω ψώνια, δεν αγοράζω ρούχα ιδίως αν δεν τα έχω ανάγκη. Πήγα απλά να σκοτώσω την ώρα. Γενικά η οικογενειά μου δεν αγοράζει ρούχα αν δεν έχει ανάγκη, με ρώτησαν κατά πόσο πήγα την αδεφή μου για ψώνια Ουάσιγκτον και φυσικά απάντησα αρνητικά. Όταν πάω σε ένα μέρος θέλω να επισκευθώ τα μοναδικά πράγματα που έχει το κάθε μέρος, όχι να αγοράσω κάτι που σπανίως χρειάζομαι λίγο φτηνότερα. Δυστυχώς οι Αμερικανικές πόλεις ελάχιστα πραγματικά αξιοθέατα έχουν...

Γιατι οι φορτηγατζήδες είναι υπέρβαροι

Το τελικό συμμάζεμα και ο καθαρισμός του σπιτιού πήρε πολύ περισσότερο απ'ότι περίμενα. Έφυγα από το σπίτι μόλις στις 2. Είχα φάει κάτι ψιλά πιο πριν, αγόρασα χυμό για να πίνω και πήρα τον δρόμο μου. Εως τη Charlotte ήμουν πολύ χαρούμενος που οδηγούσα, εν συνεχεία σταμάτησα κάπου στη Νότια Καρολίνα για φαϊ και αργότερα στα όρια της Σαβάννα για καύσιμα. Στο Darien της Georgia κοιμήθηκα διότι νοτιότερα έδειχνε το Internet ότι ανέβαιναν οι τιμές και ήταν ήδη αργά. Στην επιστροφή καλόν είναι να κοιμηθώ κάπου μετά τη Charlotte ώστε να φτάσω αρκετά νωρίς την Παρασκευή. Είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη: παρά τις πολλές θερμίδες που υποθέτω ότι έκαψα στη μετακόμιση και παρά το ότι είχα φάει ελάχιστα την Τετάρτη η κοιλία μου έδειχνε φουσκωμένη. Πως όμως να μην είναι όταν επι 8 ώρες η μόνη κίνηση που έκανα ήταν να κουνάω το κεφάλι μου για να δω τους καθρέπτες, άντε λίγο να σειώμουνα αν έπεζε ωραίο τραγούδι στο ράδιο. Ήταν πολύ κουραστικό το ταξίδι αλλά όλη η κούραση ήταν ένταση, όχι σωματική. Τέλος χτες οδήγησα τα τελευταία 400 (από τα 880) μίλια και έφτασα στο σπίτι της θείας μου. Πώς να μην είναι οι φορτηγατζήδες υπέρβαροι όταν δεν έχουν να κάνουν γυμναστική στο ταξίδι τους.

Δεν είχε χτες ιδιαίτερο κουράγιο να βγω αλλά εν τέλει πήγα στο σουπερ μάρκετ για να έχω πρωινό. Πρώτη φορά μετά την Συρία κοιμήθηκα με ανοιχτό κλιματισμό, σε αυτή την υγρασία απλά δεν γίνεται αλλιώς. Είπα το πρωΐ να πάω παραλία, τόσο κουράγιο είχα που εν τέλει πήγα το απόγευμα. Ζεστή η θάλασσα, ωραία η άμμος αλλά τα κύμματα έκανα το μπάνιο δύσκολο, απλά έπαιζες με το κύμα, δεν μπορούσες να κολυμπήσεις κανονικά. Πόσο ανώτερη είναι η Μεσόγειος...

Το Fort Lauderdale σε όλα είναι ακριβότερο από το Blacksburg. Μόνη διαφορά το κολύμπι. Ναι μεν πρέπει να πληρώσεις αλλά αν συγκρίνεις το $1 την ώρα εδώ με τα $4 parking στη Claytor Lake συν άλλα 4 για το ναυαγοσώστη, φτηνότερα. Βραδυνή έξοδο πέραν του συμβολικού δεν έχω κουράγιο αλλά με βλέπω να πηγαίνω και αύριο παραλία.

Η διαδρομη

Η μετακόμιση αυτή είναι μία πραγματική αποκάλυψη. Πίστευα ότι όταν με το καλό τελειώσω θα φορτώσω τα πράγματα μου στο Prius και θα πάω California. Η τηλεόραση συν ορισμένα ρούχα έκαναν το αμάξι να τρίζει στο δρόμο και χαλάλι το 1 χλμ εως το σπίτι που τα άφησα, 30 ώρες οδήγησης ως τη Δυτική Ακτή. Επίσης τι στο καλό μπορεί να χωρέσει το αμάξι αυτό; Κάποια έπιπλα έπερναν μόνα τους όλο τον χώρο. Πρέπει να ξεφορτωθώ αρκετά φεύγοντας...

Αφού ξεμπερδέψω με τις τελευταίες δουλειές (πιο σημαντική είναι το κρεβάτι μου, αυτό να δω πως θα χωρέσει) αύριο φεύγω για Φλόριντα. Ο ξάδερφος δεν μπορεί αλλά μπορεί η θεία μου στο Fort Lauderdale. 2 ημέρες οδήγησης είναι, θα κοιμηθώ στη πορεία κάπου. Χαλάρωση σίγουρα θα έχω αλλά και βαρεμάρα. Τώρα που πάει κανείς μόνος εκεί; Ο ξάδερφος μου έπιασε δουλειά σε σαντουτσάδικο ενώ ήταν φοιτητής για να μην κόψει τις φλέβες του, ως τόσο βαρετό μέρος περιγράφεται

Η μετακομιση ξεκινησε

Δεν ξερω πως να χαρακτηρισω την σημεριμη ημερα. Κοιμηθηκα καλά, πέρασα εώς το απόγευμα ωραία αλλά μετά που σηκώθηκα από τον μεσημεριανό ύπνο ένιωσα αρκετά άδειος. Η τηλεόραση μηδεν, η πόλη μηδέν, δεν βρήκα το ξάδερφο μου στο τηλέφωνο οπότε έχω αυτή την εκκρεμότητα: Ξέρει ότι έρχομαι (μάλλον) Πέμπτη; Σε κάθε περίπτωση κουβάλησα βιβλία μου στο γραφείο μου αλλά να φτιάξω βαλίτσες δεν είχα κουράγιο. Εχω μία τάση να νιώθω άδειος μετά από μία γεμάτη εβδομάδα, περνάει η ένταση και νιώθω άσχημα που δεν έχω ένταση. Ελπίζω αφού κοινωνήσω αύριο να νιώσω καλύτερα (αν και δυστυχώς λόγω χρονικού περιορισμού πρέπει να γίνω κακός με την πρωϊνή μετάβαση, θέλω να είμαι στο δρόμο στις 9:30 και όχι να περιμένω). Όταν έχω πίσω όλο το άγχος θα νιώσω καλύτερα.

6 ημέρες

Είτε όλα θα πέσουν κατα πάνω μου είτε θα έχω κενό πρόγραμμα. Δεν φαίνεται να υπάρχει μέση λύση. Την προηγούμενη εβδομάδα ο καθηγητής καταφερε και απέκτησε δεδομένα που χρειάζομαι για την έρευνά μου. Πέρασα την Παρασκευή ετοιμάζοντας τα δεδομένα της μίας κομητείας και τη Δευτέρα των άλλων δύο. Εν συνεχεία ανακάλυψα ότι αυτή την εβδομάδα ήταν το New River Valley Fair. Ωραία λέω, έχω κάτι να κάνω το ένα βράδυ. Έλα που είχα προθεσμία σήμερα να καταθέσω την αναθεώρηση της σύνοψης για το συνέδριο του Τέξας. Δύο δουλειές κανονίζονται σκέφτομαι. Αμ δε, έπεσε και τρίτη: θα πάω εδαφολογικό ταξίδι στη Νέα Αγγλία (όλα πληρωμένα πλην φαγητού) και ο καθηγητης θέλει να μας κάνει εκπαίδευση διότι δεν πρόκειται επακριβώς για τουρισμό. Αυτή την εβδομάδα μπορώ, την άλλη έχω και μετακόμιση. Και μέσα σε όλα πριν φύγω καλό θα ήταν να ετοιμάσω τα χαρτιά για την πράσινη κάρτα και σύνοψη για το συνέδριο στο Σακραμέντο, εκτός βέβαια αν θέλω να τα ετοιμάσω στο δρόμο για την Φλόριντα. Κάποιοι δηλώνουν "δεν προλαβαίνω" και υπαναχωρούν από υποσχέσεις που δίνουν όπως New River Valley Fair. Κάποιοι άλλοι ρυθμίζουν τη δουλειά τους (=εντατικοποίηση) και τα φέρουν όλα εις πέρας.

Τρίτη πριν από το μεσημέρι είχα ήδη τελειώσει ουσιαστικά τα του Σαν Αντόνιο και είχα ήδη την σύνοψη έτοιμη για τον καθηγητή. Στο Δουβλίνο (όχι της Ιρλανδίας) απλά χάρηκα την εμποροπανήγυρη. Κανόνισα με τον καθηγητή και τους συναδέλφους μου για το ταξίδι της Νέας Αγγλίας. Έχουμε εκπαίδευση αύριο το πρωί συν κανονίσαμε τα πρακτικά του ταξιδιού και της διαμονής. Τύπωσα τα χαρτιά της πράσινης κάρτας χτες και σήμερα φωτογραφήθηκα. Εν συνεχεία, έχοντας στείλει ήδη την αναθεωρημένη σύνοψη στο συνέδριο πήγα ταχυδρομείο και έστειλα στο USCIS τα χαρτιά μου. Ουσιαστικά το μόνο για το οποίο έχω να δουλέψω τώρα είναι το συνέδριο του Σακραμέντο, αλλά έχω μία ιδέα.

Η άλλη εβδομάδα αναγκαστηκά θα είναι γεμάτη με τις δουλειές του συμμαζέματος και καθαρίσματος πριν παραδώσω το δωμάτιο. Δεν θα έχω πολλές δουλειές όμως για να την φορτώσω

Μυθοι και αληθειες για την κριση

Η Ελληνική οικονομία είναι βυθισμένη σε πολύ σοβαρή κρίση. Καθότι είναι Κυριακή και διαβάζω την εφημερίδα, κάνω και τις σκέψεις μου ως προς αυτή. Η κρίση ουσιαστικά ξεκίνησε για την Ελλάδα με τα Δεκεμβριανά του 2008. Εκ των υστέρων βλέπουμε ότι ήταν εξέγερση του πρεκαριάτου (εκ του precarious working conditions, ο συγκεκριμένος νεολογισμός δεν είναι δικός μου) ενάντια στην κατάστασή του. Σύνθημα ήταν το μαθητικό μας γαμάνε τη ζωή με το φροντιστήριο, τους γαμάμε την πόλη. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο πιο δύσκολο ήταν να μπεις πανεπιστήμιο με τις Δέσμες το σύνθημα των δεκαπεντάχρονων ήταν καθ'αυτό ηλίθιο αλλά έκρυβε την απαξίωση της ανώτατης παιδείας ως επαγγελματικού αγαθού: Προς τι να κάτσεις και να σπουδάσεις αν το πτυχίο δεν οδηγεί πουθενά; Γιατί να κοπιάσεις αν απλά οδηγήσαι σε ένα τόσο ζοφερό μέλλον. Παραδοσιακή λύση θα ήταν αυτή που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζικές προσλήψεις νέων στο Δημόσιο. Δυστυχώς το Δημόσιο είχε ήδη φαληρίσει για να καλύψει τις ανάγκες αλλά και τις σπατάλες τησ προηγούμενης γενιάς...

Από το Δεκέμβριο του 2008 οι χρηματαγορές ήταν εξαιρετικά φειδωλές ως προς τον δανεισμό της Ελλάδας. Απαιτούσαν ανώτερο επιτόκιο από το σύνηθες. Επίσης η εξωγενής ζήτηση της οικονομίας ηταν αρνητική λόγω της κρίσης. Η κυβέρνηση Καραμανλή προσπάθησε μέσω Κευνσιανών πρακτικών να διατηρήσει την ανάπτυξη. Τη δεκαετία του 80 κάτι τέτοια γίνονταν ή και κουκουλόνονταν. Το 1990 λχ είχαμε 4% ανάπτυξη της οικονομίας διότι είχαμε έλλειμα του προυπολογισμού 18% του ΑΕΠ επισήμως (και με τον σημερινό ορισμό μάλλον 25%+). Βέβαια τα μάθαμε αυτά εκ των υστέρων, 1 έτος αργότερα τουλάχιστον, ασχολούμασταν με τα Ειδικά Δικαστηρια και τα σκάνδαλα (και ποιος πρόσεχε αλήθεια). Μετά από τα Δεκεμβριανά όμως δεν τολμούσε ο Καραμανλής να προβεί σε περικόπες, χώρια που ο Παπανδρέου λαϊκιζε ασύσστολα. Έλεγε ο Κωστάκης πάμε για περικοπές, έλεγε ο Γιωργάκης "λεφτά υπάρχουν" και εν τέλει το λαϊκιστικό και ανεύθυνο νίκησε. Εν συνεχεία έδωσε μία παροχή και μετά τα πήρε όλα πίσω. Πήγε μετά για ευρωκάρφωμα αλά Καραμανλής να πάρει το αίμα του πίσω για το ευρωκάρφωμα του Σημιτη και με τα χουνέρια του απλά έκλεισε τις πόρτες των αγορών για την Ελλάδα. Η λογιστική της Ελληνικής κυβέρνησης ήταν πάντα κάπως δημιουργική...

Φυσικά για την κρίση έχουμε τους μύθους και τις αλήθειες που την ακολουθούν

Μύθος 1ος: Φταίει η δημοσιονομική απογραφή του Καραμανλή αλλά και του Παπανδρέου
Αλήθεια: Ναι, οφείλαμε να διατηρούμε πάντα συγκρίσημα χαρακτηριστηκά, κατα προτίμηση να δείχναμε πόσο καταστροφική είναι η συνδιοίκηση των συνδικαλιστών στο Δημόσιο ήδη από τη δεκαετία του 80 (αλλά τότε πως θα γίνονταν κυρίαρχο κόμμα το ΠΑΣΟΚ;)

Μύθος 2ος: Να κυρήξουμε χρεωκοπία και θα βγούμε από την κρίση. Το χρέος στις αγορές είναι ειδεχθές και αρκεί να το αποκυρήξουμε. (Ιδιαίτερα δημοφιλής στην Αριστερά)
Αλήθεια: Η Καθημερινή είχε ένα ωραίο άρθρο ως προς αυτο: κάποιος Δημοσιος υπάλληλος αγορασε διαμέρισμα Νότια Προάστεια, αυτοκίνητο πολυτελείας και έφαγε πολλά σε διακοπές και τώρα ζητάει να κρατήσει μεν την περιουσία του αλλά να του χαριστεί το 80% του χρέους του ως ειδεχθές. Τον ανάγκασε κανένας να πάει από το Παγκράτι στη Γλυφάδα; Τον έβαλε κανένας να ανταλλάξει το Σκόντα με Μερσεντές; Έχει καθόλου ηθικό βάρος να κάνει τέτοιο αίτημα

Μύθος 3ος: Φταίνε οι τράπεζες με τα καταναλωτικά τους δάνεια
Αλήθεια: Αν αναφερόμαστε ΗΠΑ και Δυτική Ευρώπη έχουν δίκιο. Αν αναφερόμαστε Ελλάδα έχουν άδικο, σε σχέση με το τι έγινε Δ. Ευρώπη οι Ελληνικές τράπεζες έδρασαν πολύ υπεύθυνα

Μύθος 4ος: Οι ξένοι επιβουλεύονται την κυριαρχία μας και περνάμε σε νέα περίοδο κατοχής
Αλήθεια: Πιστεύει κανείς ότι οι ξένοι (οι Δυτικοί τουλάχιστον) θέλουν να μπλεχτούν με το Φωτόπουλο (της ΔΕΗ) και τον κάθε Φωτόπουλο; Η Ελληνική οικονομία είναι πολύ μικρή για τα παγκόσμια δεδομένα, είναι πολύ ευχαριστημένοι με μία κάποια δοτή εξουσία παρά με την απευθείας διαχείρηση της. Οι διάφορες μελέτες που βγαίνουν στην φόρα για αλλαγή του καθεστώτος στο Αιγαίο ή για την κυριαρχία σε Ελληνικό έδαφος ως εγγύηση περισσότερο αντανακλούν την υποχωρητικότητα της δικής μας ηγεσίας σε σχέση με το σθένος της Άγκυρας, την (εώς πρόσφατα) ακραία ταύτιση της Άγκυρας με τον Αμερικανοισραηλινό παράγοντα σε σημείο δουλείας ως προς αυτόν και τις φαντασιώσεις λαϊκιστών Δυτικοευρωπαίων δημοσιογράφων. Τέλος μην ξεχνάμε πως στην Κατοχή 350.000 πέθαναν από πείνα, οι Κατοχικές Δυνάμεις σκότωναν κόσμο για την πλάκα τους ατιμώρητα και κυριαρχία τμήματος του Ελληνικού εδάφους (Ανατολική Μακεδονία και Θράκη) είχε παραδωθεί σε ξένη Δύναμη (Βουλγαρία). Ισχύουν αυτά σήμερα;

Μύθος 5ος: οι ξένοι μας αναγκάζουν να ανοίξουμε τις αγορές με σκοπό να μας λεηλατήσουν μεσω νεοφιλελεύθερης πρακτικής
Αλήθεια: Δηλαδή για να έχεις φορτηγό πρέπει να πληρώσεις 6ψήφιο πόσο σε αυτόν που ήδη έχει; Πρέπει να είσαι παιδί λιμενεργατών για να δουλεύεις στο λιμάνι; Εμείς που δεν είμαστε δεν έχουμε δικαίωμα σε αυτή τη δουλειά; Ναι ο ρόλος του κράτους στην οικονομία είναι θέμα προς συζήτηση μεγάλη, μπορεί όλοι να διαφωνουν σε αυτό αλλά αποδεδειγμένα έχει αποτυχει το Ελληνικό Κράτος ως επιχειρηματίας (καθότι όποιος είχε την όποια πρόσβαση εξέτρεπε τις πρακτικές του από τις αναγκαίες για την ανάπτυξη της δημόσιας επιχείρησης στις επιθυμητές για την τσέπη του), ας τηρήσει το δυναμικό του για να γίνει διαιτητής.

Υπάρχουν και ορισμένες αλήθειες οι οποίες αναφέρονται μεν αλλά δυσκολα περνάνε έξω.

1) Η κρίση είναι έντονα ηθική. Όταν το ιδανικό που ο Έλληνας κυνηγούσε έγινε η τρυφηλή ζωή, το σπίτι στην καλη γειτονιά με το όχημα πολυτελείας και την ξανθιά (αντί πχ η απελευθέρωση της Κύπρου από τις κατοχικές δυνάμεις, η διάδοση του πολιτισμού μας έως την άκρη του κόσμου κλπ) το παιχνίδι ήταν χαμένο

2) Όσο όποιος έχει κράτος και εξουσία την αντιλαμβάνεται ως μέσον για την προσωπική του ικανοποίηση αντί ως διακονία τότε όποιος και να έρθει στην εξουσία είτε πρόκειται για γραφειοκράτη είτε συνδικαλιστή είτε ξένο κατακτητή η χώρα δεν θα πάει μπροστά. Ίσως θα έπρεπε να μετονομάσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους σε κρατικούς λειτουργούς (όπως στην Κύπρο) και να φέρουμε Κυπρίους να διδάξουν πως να λειτουργεί το δημόσιο.

Η κρίση είναι και ευκαιρία. Ας δουμε ποιοι και πως θα την εκμεταλλευτούν για το καλό του τόπου

16 ημέρες ακόμη

Το ταξιδι στην Ουάσιγκτον απεδείχθει ενδιαφέρον αν και πολύ κουραστικό. Όσο η σδερφή μου προσαρμόζονταν στην ώρα τόσο πιο μεγάλη και κουραστική γίνονταν η ημέρα. Αφού γύρισα εδώ η ξεκούραση απλά εξαφανίστηκε, ήμασταν όλη ημέρα έξω για τις ανάγκες της αλλά και τις κοινωνικές υποχρεώσεις. Όταν (δυστυχώς) μου έφυγε έπεσα από την εξάντηση.

Έφθασε η ώρα να αφοσοιωθώ (θεωρητικά) στο διάβασμα. Όπως όμως συνειδητοποίησα, ο χρόνος πλέον είναι λίγος. Σε 16 ημέρες φεύγω για τον ξάδερφό μου στη Φλόριδα. Πιο σημαντικές όμως είναι οι ημερομηνίες πιο μπροστά, σε 10 ημέρες είναι η προθεσμία για το συνέδριο στο Τέξας και ο καθηγητής δεν μου έχει προμυθευσει ακόμα δεδομένα. Το πρωί οφείλω να του το υπενθυμίσω. Τουλάχιστον η υπόθεση με το άλλο συνέδριο παει καλά, ο συνάδελφος μάλλον έβγαλε το συμπέρασμα που έβγαλα και εγώ.

Την Πέμπτη πρόκειται να δω τμήμα της πολιτείας που δεν έχω δει, έχουμε ταξίδι στο Blackstone. Δεν πιστεύω να δω κάτι το τουριστικά ενδιαφέρον, αλλά είναι σημαντικό να μαθαίνεις την πολιτεία που σε φιλοξενεί...

Στην Αλεξάνδρεια

Η μικρή αδερφή μου ήρθε να με επισκευθει και είμαστε Ουάσιγκτον. Όπως προβλέπεται σε τετοιες περιπτώσεις έπεσε πολύ περπάτημα. Το πρωι κατεβήκαμε National Mall, περάσαμε εν τάχει Smithsonian National Air and Space Museum, National Gallery of Art και Smithsonian Natural History Museum ενώ βεβαίως είδαμε και τα διάφορα μνημειακά κτίρια της περιοχής, σημαντικότερο των οποίων το Υπουργείο Γεωργίας (αν δεν παινέσεις το σπίτι σου πέφτει και σε πλακώνει). Το κέντρο της Ουάσιγκτον είναι έντονα μνημειακό, σε άλλες φάσεις θυμίζει Παρίσι, αλλού Λονδίνο, αλλού Αθήνα και αλλού Μόντε Κάρλο. Είχα επιτέλους ευκαιρία να το περπατήσω κανονικά αν και δεν έχω δει ακόμα τα Μουσεία όλα. Θα έρθω και άλλες φορές. Η πραγματική αποκάλυψη όμως ήταν η βραδυνή βόλτα στην Αλεξάνδρεια.

Παρά τα 10+ χιλιόμετρα που περπατήσαμε το πρωί η μικρή είχε κουράγιο για μια βολτα στην παλιά πόλη της Αλεξάνδρειας. Οδήγησα εώς ένα σημείο (ευτυχώς έχει αρκετό ελεύθερο πάρκινγκ, ιδίως τα απογεύματα) και πήραμε το ψευδοτράμ (πρόκειται για λεωφορείο) για την παραλία. Είναι η μόνη φορά στην Αμερική που ένα μέρος μου θύμισε θερινό προορισμό της Μεσογείου. Τα κτίρια είναι μεν τούβλινα όπως γενικά η Virginia και θυμίζουν κάπως Αγγλία, όμως στην King Street είναι πολύ προσεγμένα (εν αντιθέσει με το Blacksburg). H παραλία ήταν μέρος για βόλτα και τα καραβάκια για απέναντι θύμιζαν νησί. Τα μαγαζάκια τύπου εστιατόρεια, σουβενίρ, ρούχα κ.ο.κ. θύμιζαν έτσι τουριστική περιοχή της Μεσογείου ενώ το μόνο που σου χαλούσε την αίσθηση ήταν η αρχιτεκτονική και το γεγονός ότι όλοι μιλούσαν αγγλικά ή το πολύ ισπανικά και αραβικά: στα τουριστοχώρια της Μεσογειου ομιλούνται περισσότερες και περιεργότερες γλώσσες. Μας άρεσε πολύ, είχε νυχτερινή ζωή (αλλά ποιός άντεχε ξενύχτι) και σίγουρα θέλω να ξαναέρθω. Ως προορισμό τον συστήνω

San Antonio Texas

Η παρουσίαση που πρότεινα για το συνέδριο της Agronomy Society of America έγινε δεκτή! Η πλειοψηφία των (προφορικών) παρουσιάσεων δεν γίνεται πλέον δεκτή στα συνέδριά της, λόγω όγκου προσφορών προτιμούν πόστερ. Τα κατάφερα όμως και έτσι θα κάνω προφορική παρουσίαση. Η δυσκολία έγγειται στο ότι πρέπει να κάνω και την έρευνα. Η προηγούμενη σύνοψη κατατέθηκε ενώ είχα βγάλει κάποιο συμπέρασμα με βάση pixel, μετά απο πιο ενδελεχή έρευνα πλέον έχω αναθεωρήσει την ορθότητα κάποιων συμπερασμάτων και είμαι σε φάση όπου προσπαθώ να ποσοτικοποιήσω τα επόμενα. Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν η ASA εξέδιδε τα πρακτικά αλλά με εξαίρεση τις συνόψεις, δεν το κάνει. Πρέπει να βρω κάποιο περιοδικό να δημοσιεύσω χώρια η λεπτομέρεια ότι δεν έχω ακόμη συντάξει άρθρο, ενδεχομένως να το κάνω αφού ετοιμάσω παρουσίαση. Ο καθηγητής πιστεύει ότι το θέμα είναι ικανό να συγκλονίσει τον εδαφολογικό κόσμο και να είναι το άρθρο στα κορυφαία της χρονιάς. Εγώ ευχαριστημένος θα είμαι αν απλά έχω δημοσίευση.

Κατά τα άλλα ετοιμάζομαι για την Ουάσιγκτον και την αδερφή μου. Έχω κάνει καθαριότητα σπίτι, προσπαθώ να μαζέψω την αναγνωστική μου ύλη, γενικότερες ετοιμασίες. Θα μπορούσα να πω ότι η έρευνα προχώρησε σήμερα παραδόξως πολύ και ότι έχω πλέον αρκετή δουλειά εως ότου φύγω για να βρω την αδερφή μου, ίσως και για τον Ιούλιο. Η φάση του διαβάζω βιβλιογραφία διότι δεν έχω αρκετά να ερευνήσω μάλλον ανήκει στο παρελθόν

Που πήγαν τα λεφτα

Το θέμα της σημερινής ανάρτησης δεν είναι τα δικά μου οικονομικά. Δόξα τω θεώ καλά πάω, κάθε μήνα έχω απόθεμα και έτσι μπορώ να είμαι large με τις διακοπές μου, όπως που θα κάνω σύντομα με την αδερφή μου. Το θέμα είναι που πήγαν τα χρήματα που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος. Αυτό είναι το ερώτημα των διαδηλωτών, ο Πάγκαλος έδωσε απάντηση αλλά δεν άρεσε και δεν περιελάμβανε όλη την αλήθεια και είναι βέβαιο ότι αν δεν σταυρωθεί κάποιος για το δημόσιο χρέος ο λαός δεν πρόκειται να ηρεμήσει. Η υπόθεση των TOR-M1 και η υπόθεση Τσοχαντζόπουλου όμως δείχνουν ότι η άρχουσα τάξη ελάχιστη διάθεση έχει για αυτοκάθαρση, ακόμα και όταν απειλείται πολιτικά...

Η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει είτε 3 είτε 5 φορές στην ιστορία της, ανάλογα με το τι θεωρεί κανείς χρεωκοπία. Τις περισσότερες φορές ήταν συνδεδεμένη με έναν πόλεμο, είτε προηγήθηκε (1825, 1922) είτε ακολούθησε (1893, 1932). Η 2η χρεωκοπία επίσης ήταν συνδεδεμένη με τον Κριμαϊκό, απλά η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε αυτόν. Περισσότερες ομοιώτητες με τη σημερινή κατάσταση έχει η χρεωκοπία του Χαριλάου Τρικούπη, τα αίτια του δανειακού βάρους ήταν κρατικές δαπάνες συνδεδεμένες με αναπτυξιακά και στρατιωτικά έργα. Βέβαια τα χρήματα σήμερα δεν πήγαν τόσο σε αναπτυξιακές όσο σε καταναλωτικές δαπάνες, βίλες στα Βόρεια και Νότια Προάστεια, Μερσεντές και καταθέσεις στο εξωτερικό. Οι αυτοκινητόδρομοι έγιναν περισσότερο με κοινοτικά κεφάλαια παρά εθνικά.

Από τη δικτατορία η Ελλάδα βγήκε με χαμηλό χρέος αλλά σε οικονομική ανισορροπία λόγω της κρίσης του πετρελαίου. Η οικονομική πολιτική των συνταγματαρχών, πλήρης συμμόρφωση στις απαιτήσεις του κεφαλαίου με σκοπό την προσέλκυση του έφερε ξένες επενδύσεις αλλά λόγω των εγκλημάτων της Χούντας (βασανιστήρια, εξορίες, προδοσία της Κύπρου) σε συνδιασμό με τη διαχυση της εξουσίας προς τα κάτω επί δημοκρατίας (= κάθε δήμαρχος θέλει την μίζα του) ήταν αδύνατον να ακολουθηθεί από την Ελληνική Δημοκρατία. Αντίθετα όλες οι χώρες που ακολούθησαν το νεοφιλελεύθερο μόντελο την υιοθέτησαν ως ευαγγέλιο με αποτέλεσμα να αποθρασυνθεί το κεφάλαιο: όταν έχεις συνηθίσει να σου δίνουν γη και ύδωρ, το απαιτείς παντού. Σε μία δημοκρατία όμως δεν μπορείς να απαιτεις την απομάκρυνση χιλιάδων κατοίκων από μία παραλία και την δωρεάν παραχώρηση σε εσένα ως προαπαιτούμενο για την κατασκευή ενός ξενοδοχείου, το οποίο πιθανόν να είναι και all inclusive.

Η άλλη κληρονομιά της χούντας ήταν οι προβληματικές. Η άνοδος του εργατικού κόστους λόγω βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου λόγω της επιτυχημένης πολιτικής οικονομικής ανάπτυξης είχε ως αποτέλεσμα να μετατραπουν πολλές επιχειρήσεις που βασίζονταν στο χαμηλό κόστος από κερδοφόρες σε ελλειματικές. Η έλλειψη καινοτομίας (είναι γνωστή η αντιπάθεια των Ελλήνων για την πραγματική αλλαγή) σε συνδιασμό με την ανάδυση νέων βιομηχανικών κρατών μετέτρεψε τις εταιρίες σε προβληματικές. Πραγματική αναδιάρθρωση, είτε της παραγωγικής διαδικασίας είτε του προσανατολισμού των αγορών δεν συνέβει, η κυβέρνηση δεν τολμούσε να επιτρέψει το κλείσιμο τους αφού απασχολούσαν χιλιάδες ψηφοφόρους και οι τράπεζες αναγκάστηκαν να τις χρηματοδοτούν και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να κεφαλαιοποιούν το χρέος. Εν συνεχεία ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ο λαός στην εξουσία...

Είναι αδιαμφισβήτητο, 1981 το δημόσιο χρέος ήταν το 15% του ΑΕΠ, το 1989 ήταν 90% του ΑΕΠ. Εν συνεχεία ανέβηκε ένα 10% επί Μητσοτάκη οφειλόμενο κυρίως στα δάνεια που εντόπισε ο μακαρίτης ο Βρανόπουλος στα υπόγεια της Εθνικής από τη δεκαετία του 50 που ως τότε δεν υπολογίζονταν και έκτοτε ανέβαινε όσο περίπου το ΑΕΠ εώς την αρχή της κρίσης. Το θαύμα της ΟΝΕ οφείλονταν μάλλον σε δημιουργική λογιστική παρά στον (πραγματικό) πόνο του Ελληνικού λαού την εποχή Σημίτη.

Τι προκάλεσε την διόγκωση του χρέους μετά το 1993 είναι αρκετά γνωστό, οι δημόσιες επιχειρήσεις/υπηρεσίες έδιναν χρήματα στην εκάστοτε εκλογική τους πελατεία είτε υπό τη μορφή απασχόλησης είτε υπό τη μορφή υπερτιμολογημένων ή και εντελώς αχρήστων υπηρεσιών. Οι μεγαλύτερες προμήθειες ήταν οι αμυντικές οι οποίες κάθε άλλο παρά άχρηστες ήταν, απλά πήγαν όχι κατ'ανάγκην προς το καλύτερο υλικό αλλά προς αυτό που έδινε την καλύτερη μίζα. Όταν ανέβηκε ο Καραμανλής ανέβηκε στην εξουσία δήλωσε πως θα πιάσει τα τρωκτικά που φάγανε τα λεφτά. Ο Ζορμπάς έπιασε την υπόθεση των TOR M1 και μέσα σε 1 μήνα βρήκε τον μίτο της μίζας. Η υπόθεση όμως θάφτηκε, θεός φυλάξει μην πιάσουνε κάποιον πολιτικό ή υπηρεσιακό παράγοντα ένοχο. Χειρότερή τώρα είναι η υπόθεση Τσοχατζόπουλου: ό μονος λόγος που πιάστηκε η υπόθεση είναι ότι οι Γερμανοί έδωσαν στοιχεία από την Ferrostal. Ο Τσοχατζόπουλος παραπεμφθηκε για εγκλήματα έχουν παραγραφεί. Αν ήθελαν να πιάσουν κάποιον θα παρέπεμπαν για εγκλήματα που δεν έχουν παραγραφεί. Ο Άκης απλά μπορεί να δικαστεί για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και η ποινή θα είναι κάποιο πρόστιμο, αν καταδικαστεί.

Γυρνόντας όμως στο αρχικό ερώτημα, τι ήταν αυτό που προκάλεσε την εκτόξευση του δημοσίου χρέους; Ήταν απλά οι Κευνσιανές πολιτικές ενεργής ανάπτυξης που προκάλεσαν την εκτόξευση του ελλείματος χωρίς να βγάλουν την χώρα από την ύφεση (διότι συνοδεύτικαν με μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς που έριξαν τις εξαγωγικές εταιρείες στην άκρη του γκρεμμού); Ήταν μήπως οι υψηλές αυξήσεις στις ΔΕΚΟ που τις μετέτρεψαν σε ελλειματικές; Ή ήταν απλά η κρατικοποίηση των προβληματικών που μετέτρεψε το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο; Με τη λογική του Παπανδρέου της δεκαετίας του 80 δεν θέλαμε τόσο να επιβιώσουν οι εταιρείες όσο να οικοδομήσουμε τον σοσιαλισμό. Θέλαμε τις επιχειρήσεις κερδοφόρες αρκεί να μην το πληρώναν οι εργαζόμενοι. Ότι σε αρκετές περιπτώσεις ο μόνος τρόπος να επιβιώσει μια επιχείρηση είναι να απολύσει εργαζομένους ή να μετατρέψει επί τω χείρω τις εργασιακές σχέσεις. Οι εργαζόμενοι που παραμένουν θα έχουν μισθό για αρκετά χρόνια, όχι για μερικούς μήνες ως την κατάρρευση.

Σίγουρα, μαζί φάγαμε τα λεφτά, προσλαμβάνοντας υπεράριθμους στο Δημόσιο. Η ΔΕΗ την εποχή της μετοχοποίησης είχε 35.000 υπαλλήλους, εκ των οποίων οι 10.000 υπεράριθμοι κυριε Φωτόπουλε. Ναι, πολλά λεφτά πήγαν για να γίνουν βίλες ανά την Ελλάδα. Αλλά το σημείο καμπής ήταν η άτυπη διάσωση των τραπεζών μέσω της κρατικοποίησης των προβληματικών. Εαν τις είχαμε εκκαθαρίσει τότε, δεν θα πληρώναμε τώρα το χρέος και πιθανόν να έβρισκε ο κόσμος δουλειά εκτός δημοσίου. Προσπάθησε όμως ποτέ σοβαρά καμία Ελληνική κυβέρνηση να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας;

Ο νεκρος σκίουρος

Σημερα στο πεζοδρόμιο εξω από το McBryde ήταν ένας νεκρός σκίουρος. Κανένας δεν φάνηκε να ασχολείται μαζί του. Μυρμήγκια μάλλον τον αποικοδομούσαν ενώ αργά το απόγευμα κάποις πρέπει να τον ανέστρεψε. Το γεγονός ότι τόση ώρα έμεινε στο πεζοδρόμιο χωρίς κανένας να ασχοληθεί μαζί του δείχνει το πόσο άδειο είναι το πανεπιστήμιο και πόσο βαρετή είναι η κατάσταση εδώ. Κατά τα άλλα ορισμένοι (Αμερικάνοι) συμφοιτητές μου βρίσκουν την πόλη πολύ ζωντανη...

Η οικογένεια μου ας είναι καλά, καθάρισε για μένα. Η αδερφή μου θα με επισκευφθεί και θα προσγειωθεί μάλιστα Ουάσιγκτον. Θα περάσουμε εκεί το τριήμερο της 4ης Ιουλίου βλεποντας τα αξιοθέατα. Βέβαια το κακό είναι ότι είμαστε ήδη στο ημερολογιακό μέσον του καλοκαιρινού διαλλείματος αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Εχω ήδη αρχίσει να συλλέγω πληροφορίες, θα προσπαθήσω να εκμεταλλευτώ το κοινωνικό μου δίκτυο στον μέγιστο βαθμό για να καταφέρω να έχω το δυνατόν πιο ευχάριστο ταξίδι αλλά το δίκτυο που έχω στη Βόρεια Βιρτζίνια είναι πολύ αραιό. Σχέδια δεν έχω συγκεκριμενοποιήσει αλλά μαζεύω πληροφορίες. Εν συνεχεία θα φέρω την αδερφή μου στο κατσικοχώρι να δει την κατάσταση που είμαι. Η αλληλεγγύη πάντα βασίζονταν και σε επιτόπια αυτοψία. Εν συνεχεία έπεται και field trip στα χωράφια, New River Valley Fair, υποχρεωτικές διακοπές πάλι στην οικογένεια, pedology field trip και εν τέλει το νέο εξάμηνο. Ελπίζω οι προηγούμενες δύο εβδομάδες να αποδειχθούν το χαμηλό της χρονιάς, όχι δείγμα του τι θα ακολουθήσει.

Τα σημερινά συμβάντα

Σήμερα συμπυκνώθηκε πολύ ιστορία σε μία ημέρα. Δεν ξέρω αν θα μείνει ιστορική αλλά σίγουρα προκάλεσε αναταραχές. Και στην εδώ ζωή μου είχα εξελίξεις αλλά φυσικά δεν συγκρίνονται με αυτά που συνέβησαν Ελλάδα. Κατ'αρχήν τελείωσα με ένα νομικό έντυπο που επί αρκετές ημέρες με ταλαιπώρησε ενώ πληροφορήθηκα ότι ο υπολογιστής μου επιδιορθώθηκε και θα μου τον στείλουν. Κάποιες δουλειές που με βασάνιζαν τελείωσαν

Τα επεισόδεια στην Ελλάδα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πρωτοφανή, μόνο που δεν ήταν. Ο πατέρας μου τα παρομοίωσε με τα Ιουλιανά. Μία μερίδα της Αριστεράς καπέλωσε τη λαϊκή δυσαρέσκεια για δικούς της σκοπούς με τελικό αποτέλεσμα όμως μάλλον το ανάποδο. Το 1964 η δυσαρέσκεια για το ανακτορικό πραξικόπημα δεν έφερε την αριστερά στην εξουσία αλλά την δικτατορία των συνταγματαρχών. Όπως ο νέος νόμος πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση έφερε την περιθωριοποίηση του ΕΑΑΚ και λοιπών παρομοίων δυνάμεων εξού και πολύ άγρια καταπολεμήθηκε από αυτούς μέσω κλοπής καλπών, έτσι και η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου φέρνει ιδεολογική περιθωριοποίηση της αριστεράς. Πώς θα είναι πλέον δυνατόν να απαιτείς να ξοδεύσει για σένα επιδόματα όταν πλέον πρέπει να δικαιολογήσεις από πού θα έρθουν τα χρήματα (και όχι απλά από δάνεια); Η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι υπαρκτή, οι Αγανακτησμένοι είναι απόδειξή τους. Ωστόσο ποτέ αυτοί δεν έφεραν μπαχαλάκηδες στην εκδήλωσή τους. Τους έφεραν τα συνδικάτα...

Στην μαρξιστική αριστερά περιμένουν την λαϊκή επανάσταση όπως την Δευτέρα Παρουσία. Στην παλαβή αριστερά οι μέθοδοι τους θυμίζουν τη χρηματοδότηση των Σιωνιστών από τους χριστιανούς Ευαγγελιστές με σκοπό να έρθει η Δευτέρα Παρουσία, πώς είναι δυνατόν να έλθει αν δεν υπάρχει κράτος του Ισραήλ; Κλασσικό πρόβλημα των Προτεσταντών, υπερβολικά κυριολεκτική ερμηνεία του Ευαγγελίου. Η παλαβή αριστερά θέλει η Ελλάδα να χρεωκοπήσει. Θέλει τον κόσμο στον δρόμο να ανατρέψει το καθεστώς και να φέρει τον σοσιαλισμό. Πως όμως θα κάνει ο λαός κάτι τέτοιο όταν ο σοσιαλισμός έφερε την Ελλάδα σε αυτά τα χάλια; Πιθανότερος είναι ένας φασισμός παρά ένας σοσιαλισμός να προκύψει από επανάσταση...

Διαβαζω, διαβάζεις, διαβάζει

Μετά από μία αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον καθηγητή μου ο οποίος απεφάσισε να με προμηθεύσει με τα δεδομένα που επιθυμούσα, επέστρεψα στην ανάγνωση βιβλιογραφίας. Ενδιαφέροντα τα άρθρα που μου βρήκε τότε αλλά βέβαια το ζήτημα είναι ότι φυσικά είναι πεπερασμένα ως προς το περιεχόμενο. Για νιοστή φορα διάβασα κάποιον οικολόγος συγγραφέας λέει πόσο πεπερασμένη είναι η δυνατότητα να αυξηθεί η απόδοση ανά στρέμμα των ποικιλιών των Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας (ΦΜΚ). Ναι κύριε οικολόγε μου, η απόδοση ρυζιού στην Ανατολική Ασία δεν έχει αλλάξει εδω και 50 χρόνια, έχει δίκιο. Ωστόσο μπορείς να παράγεις περισσότερες θερμίδες ανά στρέμμα εάν καλλιεργήσεις οπωροκηπευτικά. Για όνομα, ψωμί με ρύζι τρως σπίτι σου; Δεν έχετε σαλάτες; Στο τέλος δεν θα φας κάνα φρούτο; Μάλλον γλυκά τρως εξού και το μυαλό σου έχει πήξει από τα σιρόπια...

Είμαι πολύ ευχαριστημένος που κατάφερα το Σαββατοκύριακο και σκούπισα το χαλί μου. Όταν τα περιοδικά το κάλυπταν, δεν μπορούσα να το κάνω. Επίσης ο υπολογιστής έφτασε για συντήρηση στο Τέξας. Να δούμε τι θα γίνει. Βέβαια ξαναγέμισα το χαλί μου με βιβλία, είμαστε στην φάση όπου οι καθηγητές αδειάζουν τα γραφεία τους, μοιράζοντας τα στους περαστικούς και μάζεψα αρκετά. Να δούμε πότε θα τα διαβάσω (και αν). Μέσα σε όλα έχω και την μετακόμιση να κάνω.

Η αφθαρσία της ύλης είναι μία βασική αρχή της φυσικής αλλά άλλη βασική αρχή είναι και η εντροπία. Τα ρούχα φθείρονται και αναγκάζομαι να τα αντικαταστήσω. Χειρότερο όλων βρίσκω τον εαυτό μου να ψωνίζω επώνυμα ρουχα. Γιακ. Όσο πιο πολύ απέχω τόσο λιγότερο Πειραιώτης γίνομαι.

Αύριο μεθαύριο έχει παρουσιάσεις και σεμινάρια να παρακολουθήσω (και σκοπεύω να τα παρακολουθήσω). Πάει και αυτή η εβδομάδα...

Ο μακρυς δρομος για την ανακαμψη

Αισίως φτάσαμε στο 1/3 των θερινών "διακοπών". Εχει περάσει ένας μήνας από το τέλος των μαθημάτων, έχω άλλους δυο για την αρχή των επομένων μαθημάτων. Και η λέξη μπαίνει σε εισαγωγικά διότι συνειδητοποιήσα σήμερα ότι λόγω της απροθυμίας κάποιων συμφοιτητών μου που θεωρούν την παρέα μου ανάξια για συνοδεία σε διακοπές και της αδυναμίας άλλων λόγω υπερβολικού φόρτου (δυστυχώς οι διακοπές κάποιων καθηγητών πληρώνονται ως αδυναμία διακοπών των φοιτητών) δεν πρόκειται να έχω διακοπές φέτος. Κάποιοι οι οποίοι με θεωρούν ανάξιο της παρέας τους προτείνουν να πάω μόνος μου, με άλλα λόγια να περιφέρομαι σε ξένη πόλη σαν την άδικη κατάρα. Παρ'όλ'αυτά μόνοι τους πάνε οι ίδιοι διακοπές, πέρνουν άλλους για παρέα εκτός από εμένα παρά τις συνεχείς μου προσφιρές, τους ειμαι bon pour l'Orient ή μάλλον bon pour NRV αλλά όχι bon pour la France. Από ένα σημείο και μετά, όπως έχει επανειλλημένα ανακαλύψει, οι μόνοι στους οποίους μπορείς να στηρίζεσαι είναι η οικογένια και πάλι όχι όλοι. Blood is thicker than water που λένε και οι Αγγλοσάξωνες και το δίκτυο των Καμπαξήδων στήθηκε με βάση πολύ αίμα που χύσαμε στη Μικρά Ασία λόγω της Ελληνικής μας συνείδησης και της άμυνας στον άγριο ρατσισμό που υποστείκαμε στην Ελλάδα λόγω της Τουρκοφωνίας μας. Η Ελληνικότητα δεν προσδιορίζεται από την γλώσσα (τουλάχιστον στην Μικρα Ασία) αλλά περισσότερο από το φρόνημα και από το θρήσκευμα. Η πιεστική πολιτική βίαιου γλωσσικού εξελληνισμού στην Μακεδονία είναι αυτή που προκάλεσε τον ψευδομακεδονικό πρόβλημα με την Γκρουέφσκι, λίγη υπομονή και λιγότερη καταπίεση θα το είχε εξαφανίσει εν τη γενέση του. Αν ήταν και πιο κοντά η Florida ώστε να μπορώ να πάω για Σαββατοκύριακο και όχι ολόκληρο ολοήμερο (ή και πολυήμερο) ταξίδι τον Ιούλιο...

Η οικονομική ανάκαμψη θα προέλθει όταν οι προσλήψεις υπερβούν τις απολύσεις, η ανεργία μειωθεί και το δημοσιονομικό έλλειμα μεταβληθεί σε πλεόνασμα. Το τρίτο ιδίως δεν είναι καθόλου βέβαιο: Όταν το 2004 λόγω δημιουργικής λογιστικής φαίνονταν ότι θα είχε πλεόνασμα το κράτος οι παπαγάλοι της αριστεράς στο πανεπιστήμιο έλεγαν πως έπρεπε να το ξοδεύσουμε. Ο ρεπουμπλικάνος Άιζενχάουερ κράτησε τους συντελεστές φορολογίας ψηλά με σκοπό να αποπληρώσει το πολεμικό χρέος, κανένας όμως έλληνας πολιτικός δεν έχει ποτέ επιδείξει μία τέτοια ωριμότητα. Και ο Βενιζέλος ακόμη χρηματοδότησε το χρέος τυπώνοντας πληθωριστικές δραχμές. Για τον Ανδρέα Παπανδρέου ας μην μιλήσω. Επί κυβέρνησεώς του ικανοποιούσε τα "λαϊκά" αιτήματα της πελατείας του έχοντας ετήσιο έλειμμά άνω του 15%, σε συνδιασμό με τη πολιτική "εκδημοκρατισμού" του δημοσίου που έκανε άρχοντες ότι πιο αχρείο υπάρχει στο δημόσιο, τους συνδικαλιστές, κατέστρεψε το συγκριτικό οικονομικό πλεονέκτημα της Ελλάδος. Αλλά και αν έστω ήταν κάτι τέτοιο ανεκτό την εποχή των κλειστών οικονομιών, είμαστε σε μία εποχή όπου από την μία υπήρχε πολύ και ευκίνητο κεφάλαιο και από την άλλη αν δεν το καλόπιανες με εξευτελιστικούς όρους δεν σου έρχονταν επενδύσεις. Η Αίγυπτος του Μουμπάρακ ήταν πολύ πρόθυμη να διώξει τους Βεδουίνους από τις πατρογονικές τους παραλίες όπου ψάρευαν για βιοποριστικούς λόγους, να τις δημεύσει χωρίς αποζημίωση και να τις δώσει δωρεάν στους διεθνείς ξενοδοχειακούς ομίλους για να φτιάξει το θέρετρο του Σαρμ Ελ Σέιχ αλλά και της Χουργκάντα. Είναι δεδομένο ότι θα μιλήσουν για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ιδίως αυτοί που για ιδεολογικούς ή ιδιοτελείς λόγους είναι κατά του ιδιωτικού τομέα. Χωρίς ξεπούλημα δεν πρόκειται να δούμε επένδυση, όταν οι άλλοι δίνουν Γη και Υδωρ για επενδύσεις, πως μπορούμε να ελπίζουμε σε αξιοπρέπεια;

Υπάρχουν κάποιοι λίγοι κλάδοι που έχουν ακόμη συγκριτικό πλεονέκτημα (όπως η τσιμεντοβιομηχανία) και η εκμετάλευση κάποιων ορυκτών πόρων είναι και αυτή ικανή να προσφέρει απασχόληση. Και στις δυο περιπτώσεις όμως εν Ελλάδι μερικοί παλαβοι οικολόγοι και κάποιοι που θέλουν να ψωφίσει η αγελάδα του γείτονα, χρησιμοποιούν πραγματικούς οικολογικούς κινδύνους για να ακυρώσουν επενδύσεις. Το πραγματικό πλεονέκτημα της Ελλάδος έγκεται στα προϊόντα που διαλαλλούν Ελληνικότητα. Δεν απασχολεί τον παγκόσμιο καταναλωτή αν το (ανδρικό) σώβρακο που φοράει είναι Made in Greece ή Made in China ή Made in Haiti. Ενδιαφέρεται όμως αν η φέτα που τρώει είναι αυθεντική Ελληνική ή Δανέζικη μαϊμού από αγελαδινό γάλα αποχρωματισμένο με χλωροφύλλη (το αγελαδινό γάλα δεν είναι λευκό αλλά υποκίτρινο λόγω καροτινίων, εξού και το αγελαδινό τυρί είναι κίτρινο).

Ο τοπικός καταναλωτής στο Blacksburg έχει μεγάλη δυσκολία να εντοπίσει τέτοια φέτα. Στα κανονικά σουπερ μάρκετ υπάρχει διαθέσιμη στο τμήμα Delicatessen αμερικάνικη από αποχρωματισμένο αγελαδινό γάλα, Γαλλική από κατσικίσιο τυρί αλλά όχι Ελληνική. Αυθεντική φέτα μπορείς να εντοπίσεις μόνο σε ειδικά καταστήματα τα οποία μάλιστα ανοίκουν σε Έλληνες. Στην Ουάσιγκτον τουλάχιστον πουλούσε ελληνική φέτα αλλά όχι κάποια γνωστή μάρκα. Στο Trader Joe's στη Charlotte (στην Ουάσιγκτον δεν πήγα σε αυτό το κατάστημα, αλλά και πάλι πόσο καιρό έχω κάτσει Ουάσιγκτον;) είχε φέτα ιδιωτικής ετικέτας ελληνική η οποία μάλιστα είναι παραγωγής Δωδώνη. Εκεί έγκεται και το κατεξοχήν διαρθρωτικό πρόβλημα των ελληνικών εξαγωγών: ότι καταφέρνουμε να βγάλουμε στις ακριβές αγορές είναι είτε σε πολύ τοπικά/εθνικά δίκτυα είτε στην καλυτερη περίπτωση μεταμφιεσμένο σε ανώνυμο. Η ΦΑΓΕ έχει καταφέρει και δημιουργήσει σοβαρό τοπικό δίκτυο διανομής στο γιαούρτι της (το οποίο είναι Made in USA, έχει στις ΗΠΑ εργοστάσιο). Γιατί δεν το χρησιμοποιεί να πουλήσει την φέτα της; Στην Πορτογαλία το Pingu Doce πουλούσε στη Benfica τουλάχιστον (και η Benfica είναι εργατική συνοικία) φέτα ΜΕΒΓΑΛ. Ελληνική φέτα πουλούσε στο Delicatessen και όχι το κύριο σουπερ μάρκετ το El Corte Ingles. Στη Γαλλία δεν έβρισκα φέτα αυθεντική στα κύρια σουπερ μάρκετ. Είχε όμως ένα Γερμανικό hard discount αυθεντική φέτα ιδιωτικής ετικέτας το οποίο βρίσκονταν στο κέντρο του Βορειαφρικανού γκέτο του Montpellier. Όταν ένα τόσο επώνυμο ελληνικό προϊόν έχει τόση δυσκολία να βρει θέση στο σούπερ μάρκετ ενώ τα αντίγραφά βρίσκουν θέση, ηλίου φαϊνότερο τι σόι πρόκληση έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Θα μπορούσαμε να στήσουμε μηχανισμό προώθησης των Ελληνικών προϊοντων παγκοσμίος. Πως όμως γίνεται αυτό όταν ο Έλληνας καταναλωτής θέλει τη φέτα του χύμα εν αντιθέσει με τον ξένο; Που όμως θα βρούμε τους πόρους για μία τέτοια προώθηση όταν τους δεσμεύουμε για να κάνουμε προσλήψεις αργόσχολων ή να πληρώσουμε τους σολωμους και τα χαβιάρια των συνδικαλιστών των ΔΕΚΟ;

Η Ελλάδα έχει ισχυρό αναπτυξιακό δυναμικό. Τα κρασιά μας είναι προτώτυπα, όχι αντίγραφο κάποιου γαλλικού (αλλά όμως θέλουμε να πιούμε χύμα στην ταβέρνα). Το ελαιόλαδο μας είναι το καλύτερο ποιοτικά του κόσμου, αλλά το πουλάμε χύμα στους Ιταλούς που το τυποποιούνε και το πουλάνε ως Ιταλικό. Για το τυρί ήδη μίλησα. Πρέπει να υιοθετήσουμε Ανατολικοασιατική νοοτροπία: παράγουμε για τους πλούσιους εξωτερικούς καταναλωτές και όχι για την τοπική αγορά. Τουλάχιστον τα στοιχεία του ισοζυγίου πληρωμών μιλάνε για εξαγωγικό ρεκόρ φέτος, σε χρονιά με κακές τιμές οπωροκηπευτικών, αν και οι εξαγωγές παρά την πτώση των εισαγωγών είναι στο 40% της αξίας των εισαγωγών. Μήπως αυτό οφείλεται στη συμπίεση των εργατικών αντί της καλύτερης εμπορίας των προϊόντων μας; Αν είναι έτσι δεν έχουμε μεγάλη ελπίδα διατήρησης τους, ευτυχώς οι μισθοί μας είναι πολύ καλύτεροι απ'ότι στην Κίνα και όσο και να τους συμπιέσουμε δεν θα καταβαθρωθούν σε αυτά τα επίπεδα.

Η οικονομική κριση και η ανάκαμψη

Η χτεσινή ημέρα απεδείχθει λίγο πιο γεμάτη απ'ότι περίμενα. Ηθελα να δω όλη την πρώτη σαιζόν της σειράς της οποίας χτες ξεκίνησε η 2η σαιζόν και έτσι έβλεπα αυτή αντί να γράψω στο ιστολόγιο. Μέσα σε όλα μπήκαν και διάφορες εξωτερικές δουλειές στα πόδια μου, τύπου να στείλω τον υπολογιστή για επισκευή.

Η Ελληνική Οικονομία αναπτύχθηκε την μετεμφυλιακλη εποχή βασισμένη στο σταθερό οικονομικό κλίμα του συστήματος Bretton Woods, τα χαμηλά εργατικά εισοδήματα (αν μη τι άλλο ο κόσμος έφευγε Γερμανία διότι ούτε με το χαμηλό ελληνικό ημερομίσθιο δεν έβρισκε δουλειά) και την κατά το δυνατόν πλήρη αξιοποίηση του παραγωγικού δυναμικού, κατά προτίμηση μέσω κρατικών επιχειρήσεων (ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ). Απο την δεκαετία του 60 μπήκε και ο τουρισμός στο μίγμα αν και η τουριστική μεταμόρφωση της Ελληνικής Οικονομίας επήλθε αρκετά αργά: οι γονείς μου περιγράφουν πως ο Πλατανίας (των Χανίων) στα τελή της δεκαετίας του 70 ήταν 3 ταβέρνες ουσιαστικά παρότι Πλατανιάς, Χερσόννησος και Άγιος Νικόλαος ήταν οι τρεις πρώτες τουριστικές περιοχές της Κρήτης ήδη από την εποχή του Ζορμπά. Το πρότυπο δεν διέφερε από τον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό καπιταλιστικό Νότο, δόξα τον θεό ο Ελληνικός εμφύλιος και η χούντα των συνταγματαρχών δεν είχε την αγριότητα του Ισπανικού ή της χούντας του Φράνκο, χρειάστηκε η Ελλάδα να εμπλακεί σε μία δεκαπενταετία αποικιακών πολέμων όπως η Πορτογαλία ούτε ποτέ η Μαφία ενισχύθηκε από εξωτερικές δυνάμεις για να καταπολεμηθεί ο κομμουνισμός. Η κρίσιμη καμπή για τη Νότια Ευρώπη και την Ελλάδα ήταν η δεκαετία του 1980.

Στην Ιβηρική κατά την δεκαετία του 80 η δημοκρατία εδραιώθηκε και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ανέβηκαν στην εξουσία. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε για την Ελλάδα με τη διαφορά ότι η Δημοκρατία ήρθε το 1974, ανεξαρτήτως του τι κακκάριζε ο Σημίτης/Λαλιώτης την εποχή του σκληρού ροκ. Ναι η εναλλαγή των κομμάτων είναι βασικό στοιχείο της δημοκρατίας, ναι αυτό συνέβει μόλις το 1981 για πρώτη φορά από το 1963 αν όχι το 1932 αλλά σε καμία περίπτωση η δεύτερη οκταετία Καραμανλή δεν είχε την άγρια καταστολή της 1ης οκταετίας. Οι τρεις χώρες ακολούθησαν αρκετά διαφορετικές επιλογές με σκοπό την σύγκλιση με τις άλλες οικονομίες της ΕΟΚ στην οποία και οι 3 εντάχθηκαν. Η Πορτογαλία επιδίωξε την κατασκευή υποδομής και εκμετάλλευση των χαμηλών εργατικών για τη βιομηχανική ανάπτυξη. Στο τέλος της δεκαετίας είχε γίνει (στα χαρτια, φοροδιαφυγή γαρ) πλουσιότερη από την Αλλάδα. Η Ισπανία προσπάθησε να καταστείλει τα περιφερειακά κινήματα προσφέροντας τοπική αυτονομία που προκάλεσε και τοπικές παραλαγές στην ανάπτυξη. Οι πολυ ισχυροί νόμοι κατά των απολύσεων διατηρήθηκαν, ο κόσμος συνέχισε να απαιτεί εργασία στο χωριό με αποτέλεσμα να μειωθεί μεν η ανεργία λόγω προσωρινής απασχόλησης αλλά να συνεχίσει να είναι η υψηλότερη της Ευρώπης. Η Ελλαδα μας επέλεξε την "προοδευτική" επίλυση της οικονομίας μέσω της πολιτικής, αύξησε τους ελάχιστους μισθούς 60% σε μία νύχτα με αποτέλεσμα εντός διετίας η ανεργία να τριπλασιαστεί, επέλεξε να "δημοκρατικοποιήσει" της δημόσιες επιχειρήσεις μέσω των συνδικάτων και μετέβαλλε την οικονομία από παραγωγική σε καταναλωτική. Αν δεν ήταν για τον αναπτυσσόμενο τουρισμό, την κοινή αγροτική πολιτική και γενικότερα την Κοινοτική αληλλεγύη θα έπρεπε να είχαν καταρρεύσει τα δημόσια οικονομικά πριν τελειώσει η δεκαετία.

Στο τέλος της δεκαετίας συνέβει ένα κοσμοϊστορικό γεγονός που έμελλε να αλλάξει τα δεδομένα για όλη την Νότια Ευρώπη: η κατάρρευση του κομμουνισμου. Αφήνοντας κατά μέρους το κατά πόσον ήταν κομμουνιστικά τα καθεστώτα αυτά (δεν ήταν) οι Νοτιοευρωπαϊκές οικονομίες είδαν να εξαφανίζεται ένα από τα κύρια συγκριτικά τους πλεονεκτήματα: το χαμηλό εργατικό κόστος. Μέσω των μάλλον επιτυχημένων οικονομικών πολιτικών τους βρέθηκαν να έχουν τους διπλάσιους μισθούς από τις οικονομίες σε μετάβαση (όπως ονομάστικαν σταδιακά οι πρώην κομμουνιστικές) σε συνδιασμό με χειρότερη γεωγραφική θέση και ένα εργατικό δυναμικό το οποίο δεν ήταν πιο μορφωμένο από το ανατολικοευρωπαϊκό. Το μόνο πραγματικό πλεονέκτημα που παρέμεινε ήταν το κλίμα με αποτέλεσμα ο μόνος ουσιαστικός τομέας που αναπτύχθηκε να ήταν ο τουριστικός. Τα παλαιά οργανωμένα κράτη της Ιβηρικής κατάφεραν να επεκτείνουν το ρεύμα και την δεύτερη κατοικία (άρα και τις οικοδομές), στη χώρα της μεγάλης κτηματικής κατάτμισης, του μικροϊδιοκτητικού μοντέλου και του ανοργάνωτου κράτους αυτό δεν κατέστη ιδιαίτερα εφικτό. 20+ χρόνια μετά την πτώση του τοίχους συνεχίζουν οι Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες να είναι φτωχότερες απ'ότι πριν με εξαίρεση την Πολωνία όπου και πάλι η κατανομή του εισοδήματος είναι πιο άδικη, οι Νοτιοευρωπαϊκές χώρες κατόρθωσαν να αναπτυχθούν αλλα όχι να φτάσουν το επίπεδο της Βόρειας Ευρώπης (αν και η Ισπανία το αγγιξε) και όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες πλέον να υποφέρουν από τον ανταγωνισμό της Ανατολικής Ασίας.

Η ελληνική κρίση χρέους είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής και πολιτικής επιλογής για το πρότυπο ανάπτυξης από τη δεκαετία του 80. Από τη στιγμή που έκλεισαν τα εργοστάσια που παρήγαγαν με βάση το χαμηλό εργατικό κόστος όλο και περισσότεροι απαίτησαν απασχόληση στο Δημόσιο. Οι πολιτικοί το ικανοποίησαν αλλά με όλους και χειρότερους όρους. Πριν την κρίση πέραν από τους εκατοντάδες χιλιάδες μόνιμους και συμβασιούχους υπήρχαν και 40.000 stagiaires με μισθό πείνας οι οποίοι δεν επιδίωκαν μόρφωση με σκοπό την μελλοντική απασχόληση αλλά μία μόνιμη θέση στο δημοσίο. Η ανεργία είχε καταφέρει και είχε πέσει στο 8% αλλά και πάλι δεν παράγονταν ικανοποιητική ποιοτική απασχόληση για όλους τους Έλληνες. Ίσως μετά μία πενταετία ακόμη ταχύρριθμης ανάπτυξης να καταφέραμε να απασχολήσουμε όλους στη δουλειά που θέλανε χωρίς να φορτώνεται το δημόσιο αλλά πάλι ειναι αμφίβολο.

Οι λύσεις για την κρίση που μας έχουν υποβάλλει οι πιστωτές μας είναι κλασσικές περιπτώσεις χρεωκοπημένης επιχείρησης. Απαιτούν να απολύσουμε προσωπικό (το κάναμε με τους stagiaires), να πουλήσουμε περουσιακά στοιχεία και να μειώσουμε το κόστος παραγωγής. Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι δεν πρόκειται για επιχείριση με ιδιοκτήτες και εργαζομένους αλλά ότι οι εργαζόμενοι είναι οι ιδιοκτήτες. Δεν μπορούν να κατανοήσουν πόσο βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του μικροαστού είναι το κρατικιστικό μοντέλο όχι μόνο διότι αυτό έχει διαχθεί αλλά και διότι θέλει η αγελάδα του γείτονα να ψοφήσει κατά το ανέκδοτο του μακαριστού Χριστόδουλου. Η ιδέα του ξοδεύω για να έχω έχει μπει τόσο βαθιά που η ύφεση απλά φαίνεται να την αποδεικνύει στη λογική του μέσου Έλληνα, ότι τα προηγούμενα χρόνια ξόδεψε και τα λεφτά του σήμερα δεν το έχει συνειδητοποιήσει.

Έχω φτάσει στο σημείο που θέλω να γράψω για την λύση αλλά πλέον δεν εχω διάθεση να το κάνω απόψε συν το ότι έχει γίνει ήδη μεγάλη η ανάρτηση. Την επόμενη φορα

Η οικονομική ανάπτυξη

Μη αναμενομενα συνέβησαν από τα μεσάνυχτα του Σαββάτου και έπειτα. Κατ'αρχήν ο ευεργέτης μου είχε δίκιο, το καλοκαίρι γίνονται οι καλύτερες διασυνδέσεις. Αντί της κλασσικής απαξίωσης να σου γυρίσει το βλέμμα βλέπεις κόσμο πρόθυμο να σου μιλήσει. Κατά δεύτερον έγινα ψάλτης. Μου έκαναν σινιάλο να ανέβω στο Ψαλτήρι και καθόμουν και έψελνα. Ούτε αυτό το περίμενα. Ωστόσο δεν είναι αυτό το κύριο θέμα της ανάρτησης σήμερα.

Ο μεγάλος αριθμός χωρόν στο παγκόσμιο σύστημα, σε διαφορετικά επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης την κάποια κατανόηση των αιτιών και των επιτυχημένων μοντέλων ανάπτυξης. Επίσης η οικονομική επιστήμη είναι τόσο λίγο ανεπτυγμένη και τόσο ιδεολογικοποιημένη ώστε και ένας άσχετος να μπορεί να βγάλει συμπεράσματα αν και όχι κατ'ανάγκης να τα δημοσιεύσει επιστημονικώς.

Στην μεταπολεμική περίοδο το πλέον επιτυχημένο μοντέλο ανάπτυξης ήταν της Ανατολικής Ασίας: ανάπτυξη με σκοπό της εξαγωγές στις πλούσιες χώρες. Αρχικά ξεκίνησε από τους 4 τίγρεις (Ταιβάν, Νότια Κορέα, Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη), επεκτάθηκε στους Νέους Τίγρεις (Μαλαισία, Ινδονησία, Ταϋλάνδη, Φιλιππινες) και πλέον έχει επεκταθεί στην Κίνα. Εν αντιθέσει με το Ευρωπαϊκό μοντέλος της εθνικής εσωτερικής ανάπτυξης και ενδυνάμωσης η βιομηχανία στηρίχθηκε όχι στις εσωτερικές δυνάμεις αλλά στις εξωτερικές. Για την ιστορία τα άλλα μοντέλα που δοκιμάσθηκαν την ίδια εποχή (και αργότερα) ήταν το ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό/εθνικιστικό μοντέλος της ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας για την εσωτερική αγορα (και κάτι λίγες εξαγωγές αν υπήρχε συγκριτικό πλεονέκτημα) με αύξηση της αγοράς μέσω κυρίως κατακτητικών πολέμων, το κομμουνιστικό μοντέλο της γραφεικρατικά ελεγχόμενης οικονομίας, πάντα πουσαρισμένης πάνω από τις πραγματικές της δυνατότητες (εξου και κατέρρευσε) και οι γενικότερες παραλλαγές αυτών. Εννοείται πως καμία οικονομία δεν αντιστοιχούσε ποτέ σε ένα τέλειο υπόδειγμα του μοντέλου.

Το ασιατικό μοντέλο προέβλεπε ότι παράγουμε για τις αγορές των οποίων οι καταναλώτες μπορούν να εκτιμήσουν τα φτηνά προϊόντα μας, όχι για τους ντόπιους που δεν μπορούν να τα αγοράσουν. Επέτρεψε σε εκατομμύρια να ανέλθουν από την αγροτική ανέχεια στην αστική φτώχεια, σταδιακώς επέτρεψε σε αρκετούς από αυτούς να ανέλθουν στην καταναλωτική μεσαία τάξη μέσω της κλίμακας της προστιθέμενης αξίας αλλά στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή επέδειξε την φοβερή του αδυναμία: ο καλά αμοιβόμενος εργαζόμενος είναι μη ανταγωνιστικός. Η τεράστια δεξαμενή ανέχειας που λέγεται Κίνα έχει ώς αποτέλεσμα 30 χρόνια μετά τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του Ντενγκ να μπορεί ακόμη το διεθνές κεφάλαιο να εντοπίσει εργατικό δυναμικό πρόθυμο να εργαστεί με μισθούς φτώχειας. Στη Σαγκάη και το Σενζεν οι μισθοί έχουν φτάσει πλέον το επίπεδο της μικροαστικής αξιοπρέπειας (και πάλι μιλάμε για $3-4000 τον χρόνο) αλλά στο εσωτερικό υπάρχουν ακόμα μέρη με αρκετά καλές μεταφορικές υποδομές όπου μπορεί κανείς να στήσει εργοστάσιο χιλιάδων εργαζομένων πρόθυμων να απασχοληθούν για λιγότερο από $1000 τον χρόνο. Αποτέλεσμα είναι ότι οι εργαζόμενοι του υπόλοιπου κόσμου υποφέρουν μισθολογικά. Οι παλαιοί Τίγρεις έχουν καταφέρει να προσφέρουν στους πολίτες τους βιοτικό επίπεδο ανάλογο της ανεπτυγμένης Ευρώπης, οι νέοι Τίγρεις βρίσκονται στο επίπεδο της ανατολικής Ευρώπης (και αν) ενώ η Κίνα αναπτύσσεται προσπαθώντας να διατηρήσει ένα μεγάλο μέρος της προστιθέμενης αξίας των εξαγωγών της στο εσωτερικό της (κλασσικό πρόβλημα της εξαγωγικής ανάπτυξης) μέσω προστατευτικών πρακτικών.

Το κομμουνιστικό μοντέλο είχε το σύνθημα "Να λύσουμε τα προβλήματα της οικονομίας μέσω της Πολιτικής", ξόδευε περισσότερα χρήματα απ'ότι παρήγαγε και μεγάλο μέρων των πόρων διοχετεύονταν στις πολεμικές δαπάνες (λόγω επαναστατικής ανασφάλειας του συστήματος). Οι πολίτες εβλεπαν μία κάποια βελτίωση του βιοτικου τούς επιπέδου αλλά αυτό ποτέ δεν έπιασε την ανεπτυγμένη Δύση, είδαν πραγματικά φτωχές χώρες της νότιας Ευρώπης να ξεπερνάνε πλουσιότερες χώρες της Κεντρικής ενώ οι σαπουνόπερες της Δύσης, όσο ηλίθιες και αν ήταν, ήταν η σταγόνα που ξεχύλισε το ποτήρι και έστειλε τον κόσμο στους δρόμους απαιτώντας να ζουν όπως στην Τολμη και Γοητεία. Ωστόσο η μεγάλη βιομηχανική επιτυχία του συστήματος την δεκαετία του 30 όπως και η έντονη σχέση εθνικισμού και κομμουνισμού στα τριτοκοσμικά απελευθερωτικά κινήματα της αποικιακής εποχής είχε ως αποτέλεσμα να δοκιμαστεί σε αρκετές χώρες του Παγκοσμίου Νότου.

Στην Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα (αλλά και τον αραβικό κόσμο της εποχής του Νασσερισμού και την τριτοκοσμική Αφρική) το οικονομικό μοντέλο που δοκιμάστηκε ήταν της εθνικής ανάπτυξης της οικονομίας. Πλήρης εκμετάλλευση των πόρων, ανάπτυξη βιομηχανίας για υποκατάσταση εισαγωγών, εξαγωγικός τομέας με σκοπό την πλήρη εκμετάλλευση των τοπικών πόρων και των κενών της παραγωγής της χώρας προορισμού, σε αρκετές περιπτώσεις μέσω διακρατικών συμφωνιών που όριζαν πια είναι τα κενά αυτά παραγωγής. Όταν έβλεπες τα πάντα σε εθνικό επίπεδο η αύξηση των μισθών ήταν κάτι το καλό, επέτρεπε στους εργάτες καταναλωτές να αγοράσουν περισσότερα προϊόντα ενώ το αυξημένο κόστος των προϊόντων ήταν αμελητέο σε σχέση με την αυξημένη κατανάλωση. Σε διεθνές επίπεδο ήταν καταστροφικό, το εργοστάσιο έπαβε να είναι ανταγωνιστικό και σε περίπτωση όπου μέσω τεχνολογίας δεν αντισταθμίζονταν από τον αυτοματισμό (η τεχνοφοβική ελληνική κοινωνία σε πολλές περιπτώσεις δύσκολα έβλεπε τα καλά της, είτε μιλάμε για το ευρύτερο κοινό είτε δυστυχώς για τους εργοστασιάρχες) το εργοστάσιο έλεινε ή μετακινούνταν. Σε πολλές περιπτώσεις τα σοσιαλδημοκρατικά κράτη προσπάθησαν να υποκαταστήσουν την έλλειψη εξωτερικής ζήτησης λόγω έλλειψης ανταγωνιστικότητας με κρατική ζήτηση. Τελικό αποτέλεσμα ήταν κρίση χρέους όπως αυτή που βιώνουμε. Τι την προκαλεί, πως αντιμετωπίζεται και πως βγαίνουμε ίσως την επόμενη φορά (πιθανόν αύριο)