Στην προηγούμενη ανάρτηση (νομίζω) είπα ότι θα γράψω για το Κυπριακό. Εν τέλει η ανάγνωση του περιoδικού του Politico ναι μεν προχώρησε, δεν τελείωσε όμως. Όταν την άφησα την Παρασκευή είχα μείνει κάπου Δεκαπενταύγουστο και την συνάντηση της Αλάσκας. Θα μπορούσα να είχα καθίσει ως αργά να τελειώσω, ή έστω να προχωρήσω παραπάνω, αλλά το πρωϊ του Σαββάτου είχα να βοηθήσω για την προετοιμασία του φεστιβάλ. Έτσι, δεδομένου ότι πήγα και speed dating (για το οποίο δεν έχω νέα ακόμη) προτίμησα να αφήσω και κάτι. Καθώς στο Λας Βέγκας δεν πέρασα και τόσο χρόνο στο ίντερνετ, δεν ξαναέπιασα το περιοδικό χτες ή σήμερα καθότι είχα το προηγούμενα που δεν είδα. Πλησιάζω όμως, αύριο μάλλον θα ξανακεινήσω και ίσως το τελειώσω.
Σάββατο πρωϊ ξυπνάω αρκετά νωρίς, περνάω μία ώρα στον υπολογιστή, τον μαζεύω και πηγαίνω στην εκκλησία. Εκεί βοηθάω με το κοτόπουλο πάνω από μία ώρα και 11 παρά είχαμε τελειώσει με όλα τα ταψιά. Τέτοια ώρα δεν είχε ακόμα παραγγείλει μεσημεριανό ο υπεύθυνος, ήταν νωρίς. Του λέω ότι έχω να φύγω (το ήξερε) και πως καθότι το ταξίδι είναι μακρύ, προτιμώ να φάω στον δρόμο. Ξεκινάω στις 11 και σταματάω μία ώρα αργότερα στο Delano, στην ίδια έξοδο που είχα βγει όταν πήγα EDC. Τρώω στο KFC παρότι έλεγα να μην φάω εκεί, καλύτερα από το Carl Jr που είχα φάει τον Μάιο. Συνεχίζω, είχα βάλει καύσιμα την Πέμπτη βράδυ, και μετά θέλησα να σταματήσω στο Boron, αλλά για τρίτη φορά φέτος βρήκα κλειστό τον σταθμό εξυπηρέτησης αυτοκινήτων. Σταμάτησα όμως δύο στάσεις αργότερα σε βενζινάδικο. Μετά συνεχίζω, ο δρόμος είχε αρκετά αυτοκίνητα, είδα την θερμοκρασία να ανεβαίνει στους 110 και να πέφτει στους 95 μέσα σε 20 λεπτά, ήπια πολύ νερό από το γαλόνι και 5 παρά έφτασα στο ξενοδοχείο στο Λας Βέγκας. Το ζήτημα είναι ότι το ξενοδοχείο στο οποίο είχα κλείσει, το Hilton Grand Vacation Flamingo, ένα από τα 11 Hilton στο Λας Βέγκας, έχει περίεργη διαρρύθμιση με δύο πίσω πλευρές και χωρίς μπρος πλευρά. Για να το αφήσω κάπου προσωρινά για check in είδα και έπαθα. Είναι όμως σε καλό σημείο, ακριβώς πίσω από το καζίνο Flamingo, και έχει τζάμπα πάρκινγκ στο γκαράζ του Flamingo. Απλά το να το αφήσεις προσωρινά το αμάξι κάπου για να κάνεις τσεκ ιν είναι δύσκολο εκεί που είναι. Η πλευρά που είναι η είσοδος για το αμάξι είναι εν τέλει η πίσω, η υποδοχή είναι στην άλλη πλευρά και δεν έχει πεζοδρόμιο για να βγεις στον κεντρικό δρόμο. Η άλλη πλευρά βλέπει στην πισίνα του Flamingo για την οποία όμως δεν υπάρχει δική του είσοδος, απλά ένα μονοπάτι εσωτερικό στον κήπο, μόνο προσβάσιμο με την κάρτα του δωματίου, που σε βγάζει στο σημείο που μπορείς να πάρεις ταξί στο καζίνο Flamingo. Κάνω τσεκ ιν, πάω στο αμάξι πάρκινγκ, ανεβαίνω στο δωμάτιο με τα πράγματα, κάθομαι λίγο και βλέπω ότι είχα καταιδρώσει όλα τα ρούχα μου. Το να έχω κάνει μούσκεμα το μπλουζάκι το περίμενα, όχι όμως ότι είχα κάνει τόσο μούσκεμα το σορτσάκι. Το έβγαλα και ανησύχησα διότι δεν είχα φέρει άλλο για το ταξίδι αυτό, απλά δεν μου είχε ξανασυμβεί ποτέ. Έκανα μπάνιο και θυμήθηκα ότι έχω φέρει το σορτσάκι του γυμναστηρίου. Έτσι το φόρεσα μετά και πήγα βόλτα στο Strip. Πέρασα απέναντι στο Caesars Palace και έφαγα ramen σε ένα κορεάτικο. Μπροστά ήταν ένας με t-shirt του Unity. Το ακουμπάω στην πλάτη και τον ρωτάω: αύριο έχω να πάω στο Unity, έχει τόσο κρύο μέσα στο Sphere που να θέλει μακρύ παντελόνι ή καλά πάω με το σορτσάκι; Μου λέει να μην φοβάμαι, τα καταφέρνω με το σορτσάκι. Δεδομένου ότι τέτοια εποχή του χρόνου στο Λας Βέγκας κάνει πάνω από 100 Φαρενάιτ, χάρηκα. Για το φαϊ, όπως και για τα υπόλοιπα γεύματα εκτός από ένα σε κάποιο Panda Express που βρήκα, μου κόστισε $20 στο όρθιο ουσιαστικά. Το έχει παρακάνει το Λας Βέγκας, αλλά για να πω την αλήθεια βγήκε άρθρο που έλεγε ότι έριξαν τις τιμές και στην διασκέδαση και στη διανυχτέρευση μετά από 7 μήνες συνεχόμενης πτώσης σε επισκέπτες, αλλά ακόμα δεν το έχουν κάνει στην εστίαση.
Την επομένη το πρωϊ σηκώθηκα και πήγα στην ελληνορθόδοξη εκκλησία, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ας αφήσουμε την λεπτομέρια ότι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν προφήτης και όχι Άγιος, εξού και το μοναστήρι που βαπτίστηκα λέγεται του Τιμίου Προδόμου. Η εκκλησία είναι μεγαλύτερη από την δική μας κάπως, όχι τόσο μεγάλη όσο το Ωκλαντ όμως. Η λειτουργία άρχισε αργότερα εξού και είδα τον μισό όρθρο. Στο τέλος ο ένας ιερέας έκανε κύρηγμα αλλά δεν καλωσόρισε ονομαστικά τους επισκέπτες. Πήγα στην κοινωνική ώρα μετά και μίλησα με ντόπιους. Καλά πέρασα αλλά δεν παύει να μην ήξερα κανένα. Τώρα είχε ανάψει το λαμπάκι πηγαίνοντας εκκλησία και έτσι στην επιστροφή σταμάτησα για μετρητά και για καύσιμα, τα οποία είναι φτηνότερα Νεβάδα. Μετά γύρισα στο δωμάτιο, κάθισα λίγο στο ίντερνετ το οποίο γενικά ήταν προβληματικό στο ξενοδοχείο, και ύστερα είχα τηλεδιάσκεψη με τους Υιούς του Περικλή. Μετά βγήκα για βόλτα και φαϊ. Πήγα δεξιά μέχρι που έφτασα στο Venetian. Μετά γύρισα στο δωμάτιο και ξάπλωσα. Ύστερα σηκώθηκα και πάλι βολτα για να περάσω καλά και να περάσει και η ώρα. Φτάνει κάπου 9 και ξεκινάω και ετοιμάζομαι για το μεγάλο γεγονός για το οποία ήρθα Λας Βέγκας: Unity, ήτοι Tomorrowland και Insomniac μαζί, στο Sphere. Ντύνομαι και ξεκινάω το περπάτημα. Το ξενοδοχείο είχε το καλό ότι είναι πολύ κοντά στη σφαίρα, βγήκα στον δημόσιο δρόμο και άρχισα να ακολουθώ τις παρέες. Φτάνω κάπου ένα τετράγωνο από εκεί και ρωτάω τους ανθρώπους της ασφάλειας παω Sands όπου ήταν η δική μου είσοδος. Μου ναι μεν είναι από εκεί αλλά καλύτερα να ακολουθήσω τον κόσμος και ας κάνω τον γύρο της σφαίρας. Όντως αυτό κάνω και ώρα 10.15, ώρα που άνοιγε για όσους είχα εισιτήριο, έφτασα στην είσοδο στην ουρά μου. Περίμενα κάπου 5-10 λεπτά και εν τέλει μπήκα στον χώρο.
Το Las Vegas Strip είναι μία περιοχή με πολύ μεγάλα κτίρια, με αποτέλεσμα να βγαίνεις για μια μικρή βόλτα και μέχρι να γυρίσεις στο δωμάτιό σου κοιτάς το ρολόι και ανακαλύπτεις ότι έχεις περπατήσει 2-3 ώρες. Έτσι αντίστοιχα το Sphere μοιάζει αρκετά μικρό σχετικά, αλλά το τετράγωνό του καλύπτει χώρο στον οποίο χωράει άνετα σχολείο στο Φρέσνο. Περπατάω μέσα στους διαδρόμους με το βραχιολάκι που μου έδωσαν στην είσοδο και έδειχνε που στο κτίριο ήταν το εισιτήριο μου (στην πίστα, όχι στις θέσεις) και περνάω από δύο μπαρ και τις τουαλέτες. Το πρόβλημα του EDC απλά δεν το έχει ως προς αυτό. Είμαι στην πίστα, βλέπω την εικόνα που έχουν προβάλει και έχω κάπου τρία τέταρτα ως την αρχή της μουσικής. Αρχίζει και με πιάνει η πλάτη μου μάλλον από ορθοστασία. Κάνω γύρες και κάπου στις 11.15 αρχίζει και κάθεται στην σκηνή μία ορχήστρα μάλλον κλασσικής μουσικής, όχι επακριβώς μπουζούκι. Στις 11.30 ξεκινάει το πρόγραμμα με την ορχήστρα να παίζει σε συνδιασμό με DJ μάλλον παλαιότερες ηλεκτρονικές επιτυχίες, κάπως σαν την ορχήστρα Syntony αν τους ψάξεις στο ιντερνετ. Σίγουρα όμως δεν ήταν εκείνη, δεν ήρθαν από τη Νέα Ζηλανδία. Συγχρόνως είχα και φοβερά οπτικά στην γιγαντοοθόνη και χορευτές ανάλογά με το θέμα της μουσικής παράστασης. Ξεκίνησε μπαίνοντας σε ένα πίνακα με έναν φάρο στην άκρη της θάλασσας και ακολούθησαν γραφικά τόσο στον ουρανό με δράκοντες όσο και στη θάλασσα με ψάρια και θηλαστικά. Μετά το γύρισε στην Αλίκη στη Χώρα τον θαυμάτων, βγήκε μία χορεύτρια ντυμένη Αλίκη στο κέντρο μπροστά από την ορχήστρα και μετά είχε διάφορα οπτικά όπως η γάτα που εξαφανίζεται και μένει μόνο το χαμόγελο της, η τρελή βασίλισσα της τράπουλας κλπ. Μετά είχε και άλλα θέματα ενώ έπαιζε καλή ηλεκτρονική μουσική: μία αναδρομή στο 1995 που άρχισε η Insomniac, ένα χωριό ή πόλη από λογοτεχνία του φανταστικού, σκηνές από Halloween αλλά και εισβολή εξωγήινων στο Λας Βέγκας. Για να μην πολυλογούμαι ήταν πολύ ωραία. Μάλιστα ήταν και καλύτερα σε λεπτομέρειες από το EDC: ο ήχος δεν έβγαινε από ηχεία μπροστά στη σκηνή με αποτέλεσμα να μην κινδυνεύει η ακοή σου καθότι δεν ήταν τόσο δυνατά. Δεν είχε αυτή την φοβερή κοσμοσυρροή μπροστά στη σκηνή που έχει στο EDC, αλλά άκουσα ότι δεν ξεπούλησε όλα τα ειστήρια της Κυριακής. Τέλος πάντων, στις 1 μετά από 1 1/2 ώρα πρόγραμμα η μπάντα τελείωσε και την καταχειροκροτήσαμε. Εν συνεχεία βγήκε ο Eli Brown ο οποίος έπαιξε ένα καλό αλλά συμβατικό πρόγραμμα, δεν είχε τα φοβερά οπτικά που είχε η μπάντα. Στις 2 τελειώσαμε και μετά περπάτησα στο δωμάτιο. 2 1/2 ώρες μου φάνηκε λίγο, αλλά στο Sphere την επομένη είχε να δείξει 8 φορές τον Μάγο του Οζ. Χάρηκα αλλά ύπνο δεν μου ήρθε γρήγορα. Σηκώθηκα την επομένη μάλιστα μετά μόνο 5 ώρες ύπνο.
Αφότου το πήρα χαμπάρι ότι δεν ξανακοιμάμαι σύντομα βγήκα πρώτα μία βόλτα και μετά πήρα το αμάξι για παρουσίαση timeshare η οποία πήγαινε με το φτηνό πακέτο διαμονής. Μας τάισαν, κάτι που δεν ήξερα, και ύστερα είχε παρουσίαση ένας για το πως με το πακέτο του Hilton έχει φοβερές διακοπές με την οικογένειά του. Μετά ήρθε η προσωπική πώληση αλλά εκεί έπεσαν έξω ως προς εμένα. Για όποιον αναρωτιέται στο timeshare δίνεις ένα ποσό τρόπον τινά ως αγορά οικοπέδου, το ελάχιστο μάλιστα ήταν $30,000 που είναι $22,500 στην περίπτωσή μου καθότι η πρώτη φορά, και σε αντάλαγμα έχεις πόντους που τους ξοδεύεις σε πακέτα διακοπών, συμπεριλαμβανομένου του αεροπορικού εισιτηρίου. Έλα όμως που εγώ είμαι ο άνθρωπος που ξέρω να βγάζω και φτηνο ξενοδοχείο και φτηνο αεροπορικό εισιτήριο. Η φάκα είναι το maintenance fee που στην περίπτωσή μου ήταν $1600 τον χρόνο, όταν με βάση τον υπολογισμό μου που βάλαμε στην οθόνη ξοδεύω κάπου $1000 τον χρόνο σε ξενοδοχεία, και μάλιστα ήταν γενναίος υπολογισμός διότι συνήθως ξοδεύω λιγότερο. Εκεί τους έπεισα ότι δεν θα αγοράσω και με άφησαν να φύγω. Μου πρότειναν να μου ξανακλείσουν το ίδιο πακέτο ξενοδοχείο/παρουσίαση σε άλλη μέρα αλλά δεν δέχτηκα, την επόμενη φορά θα ταξιδεύσω χωρίς timeshare. Γύρισα στο ξενοδοχείο και μετά περπάτησα προς την νότια πλευρά του Strip γιατί ήθελα να δω το εμπορικό κέντρο που ήταν υπό κατασκευή όταν είχα επισκευθεί πέρυσι το Λας Βέγκας με τον Βολιώτη φίλο. Το κέντρο έχει μισοανοίξει και είναι μάλιστα και ανοιχτού τύπου, ήθελα να φάω αλλά δεν είχε να καθίσεις κάπου εντός εκτός σε κανονικό εστιατόρειο. Ξαναβγήκα και αργότερα. Χτες το πρωϊ σηκώθηκα εν τέλει νωρίτερα απ'ότι περίμενα και οδήγησα ως το σπίτι, φτάνοντας σχετικά νωρίς χωρίς να πέσω σε κίνηση εώς ότου έφτασα εντός Φρέσνο στην διασταύρωση 99 και 180. Έτσι βγήκα νωρίτερα παρά να κολλήσω σε κίνησα. Πολύ καλά και ωραία πέρασα, αλλά θα ήταν πιο καλά με φίλους.
