Η μήπως όχι;

Την Παρασκευή μετά τα δυσάρεστα νέα ήμουν αρκετά λυπημένος. Βγηκαν μεν Roanoke όπου είχε λίγο κόσμο αλλά το κύριο χαρακτηριστικό μου έως και το Σάββατο ήταν ότι δεν μου έρχονταν όρεξη. Έτρωγα τις κανονικές ώρες περισσότερο για μην γίνω αδύναμος. Ωστόσο οι εδώ φίλοι μου, Έλληνες αλλά παραδόξως και Αμερικανοί, εν τέλει με βοήθησαν. Πήγα την Κυριακή εκκλησία και μετά από Δευτέρα είχα παραδόξως δουλειά, η οποία περιέλαβε και μία τηλεφωνική διάσκεψη με επιστήμονες της NASA. Διάβασα όλη την τριλογία του Hunger Games, εν συνεχεία το περιοδικό και εν τέλει ξεκίνησα το Game of Thrones. Επιτέλους έχω τον χρόνο να διαβάσω τα βιβλία που δεν μπορούσαν πριν. Επίσης πήγα στο παλαιό γραφείο και έκανα αλλαγές στο κείμενο της πρώτης δημοσίευσης. Το πλέον ευχάριστο νέο όμως ήρθε από το γυμναστήριο, είμαι επιτέλους κάτω από το βάρος της Μεγάλης Παρασκευής και μου μένουν μόνο περί τα 2 κιλά για τον πρώτο στόχο βάρους. Εκτός των άλλων είμαι και πολύ γυμνασμένος που έχει θετικά αποτελέσματα στην πίστα. Ωστόσο σήμερα που ήρθε ο ευεργέτης μου είχα και ένα πιο ευχάριστο νέο. Είναι πρόθυμος να μου δώσει το σπίτι του Blacksburg να μείνω κανα μήνα-δίμηνο το φθινόπωρο. Ίσως όντως κάτσω, το αφεντικό μου σίγουρα με θέλει παραπάνω. Θα το σκεφτώ και θα αποφασίσω σταδιακά, αλλά σίγουρα θα ήθελα να πάω διακοπές Ελλάδα καλοκαίρι. Βλεπουμε...