Ωρα της κρίσεως

 Χτες Τρίτη πάω στο γραφείο, ξεκινάω την ημέρα κανονικά και στις 9 με ενημερώνουν ότι η ποινή μου πέρασε, υπογράφω και πηγαίνω σπίτι. Μετά από έναν μήνα ξεκρέμαστος εν τέλει τιμωρήθηκα με αναστολή και όχι κάτι το χειρότερο. Έτσι βρέθηκα να έχω υποχρεωτικές διακοπές άνευ. Καθότι ακριβώς είχα την Δαμόκλεια σπάθη πάνω από το κεφάλι έχω και σχέδιο τι να κάνω, έστω και όχι τόσο άμεσο. Χτες πρώτη κίνησή μου γυρνώντας σπίτι ήταν να δω το ίντερνετ το οποίο δεν έβλεπα στο γραφείο πλέον. Δεν ξέρω πως μπορούν οι άλλοι αλλά χωρίς ειδήσεις απλά δεν μπορεί να περάσει η ημέρα χωρίς εμένα να έχω άγχος. Φταίει ότι είμαι στο εξωτερικό, αν ήμουν Ελλάδα θα πήγαινε αλλιώς. Είχα την τύχη ότι είχαμε κανονίσει κάτι για το απόγευμα και έτσι μετά τις δουλειές είδα κάποιους συναδέλφους. Πέραν τούτων είδα και τον εκτιμητή για την φορολογική δήλωση του πατέρα μου και έφτιαξα ένα πρώτο πλάνο. Έκλεισα το πρωϊ δωμάτια ξενοδοχείων για να πάω στο Grand Canyon και φεύγω μάλιστα αύριο το πρωϊ. Γυρίζω αρχές της επόμενη εβδομάδας και μετά η ιδέα ήταν να πάω στην πρόβα της χορωδίας για την Μεγάλη Εβδομάδα. Ωστόσο άρχισαν να με πιέζουν και η μητέρα μου και η αδερφή μου για ταξίδι Ελλάδα και κάθισα και το κοίταξα. Αν πετάξω συγκεκριμένες ημέρες η τιμή είναι τζάμπα. Ωστόσο αν είναι θα πετάξω σχεδόν αφότου γυρίσω Φρέσνο και το αυτοκίνητο θα χρειάζεται συντήρηση. Θα μπορούσα να φύγω λίγο αργότερα και να περάσω το Πάσχα Ελλάδα και φυσικά το θέμα είναι κατά πόσον θέλω να φύγω Ελλάδα δύο φορές φέτος. Ναι έχω να περάσω Πάσχα Ελλάδα από το 2009, όταν ήμουν μόνος στον Άγιο Νικόλαο, αν και είχαν έρθει Μεγάλη Εβδομάδα οι γονείς και η αδερφή μου. Ωστόσο το ζήτημα είναι βιολογικό. Πολύ περισσότερες ημέρες απ'ότι θα πετάξω τον Ιούλιο δεν είναι. Το ταξίδι του Ιουλίου δεν πρόκειται να ακυρώσω. Έτσι μιλάμε πάω Ελλάδα, προσαρμόζομαι, γυρνάω, ξαναπροσαρμόζομαι, ξαναπετάω 2 μήνες αργότερα για τον ίδιον κύκλο. Επίσης έκλεισα και εισιτήρια για events εδώ οπότε το πως θα προσαρμοστώ στο δικό τους ωράριο ενδιάμεσα δεν ξέρω. Το χειρότερο είναι ότι αν είναι να πετάξω την άλλη εβδομάδα η απόφαση πρέπει να γίνει σύντομα. 

 Το ότι είμαι σχετικά απασχολημένος δεν σημαίνει ότι δεν σκέφτομαι ποιο θα είναι το μέλλον μου σε αυτή την χώρα. Κάθισα και είδα τους τραπεζικούς λογαριασμούς μου και τι χρωστάω στο στεγαστικό δάνειο. Παρά την τωρινή τιμωρία συνεχίζει να είναι εφικτό να μπορώ να καλύψω το μισό ποσό του στεγαστικού δανείου εώς το τέλος της χρονιάς. Σε δύο χρόνια, το πολύ τρία, θα μπορώ να το αποπληρώσω όλο. Με βλέπω λοιπόν αν είναι να το πληρώσω, να εκκενώσω το σπίτι και να το νοικιάσω. Υπάρχουν υπηρεσίες στο ιντερνετ όπου βάζεις την διεύθυνση και σου λέει τι μπορείς να περιμένεις. Το ποσό είναι παραπάνω από τον μεγαλύτερο μισθό που έλαβα από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά όχι όσο έπαιρναν από τον ΕΛΓΑ τότε. Φυσικά έχει φόρους, έξοδα διαχειριστή κλπ αλλά πραγματικά από το σπίτι αυτό μπορώ να ζήσω καλά Ελλάδα. Αν βρω έταιρον ήμιση όλα αυτά αλλάζουν, αλλά η αισιοδοξία μου έχει προ πολλού εξανεμιστεί. Μίλησα χτες και σήμερα με τον Τεξανό φίλο και πρότεινε να πάω στο Saguaro Man, το οποίο είναι σαν το Burning Man αλλά στην Αριζόνα. Το έξοδο θα είναι όσο περίπου το ταξίδι Ελλάδα για 4 ημέρες. Θέμα είναι ότι στα mini burns όπως λέγονται αυτά τα φεστιβάλ μπορεί και να γνωρίσεις κανέναν. Στο EDC, ή στο Dog Daze ή στο Unity το να γνωρίσω οποιονδήποτε, και μάλιστα κοπέλα, είναι απίθανο. Θα έχω την ελληνική σημαία αλλά ως εκεί. Θέλει κόσμος να μου μιλήσει επειδή την κρατάω, αλλά το δημογραφικό δεν αλλάζει. Σήμερα μάλιστα μου λέει ο συνάδελφος ότι δεν έχει προϋπολογίσει χρόνο για να πάει οπότε το κατά πόσον θα πάει θα το αποφασίσει πιο κοντά σε εκείνη την ημέρα. Με άλλα λόγια, ακόμα και αν δεν πάω Ελλάδα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα πάω εκεί, δεν είναι είτε το ένα είτε το άλλο. Πάντως μετά το Πάσχα αν είναι μπορώ να τον επισκευθώ. Θα δω τι θα αποφασίσω