Στα όρια της παραίτησης

Την προηγούμενη εβδομάδα έφτασα στα φυσικά όριά μου, σε σημείο που σκεφτόμουν να παραιτηθώ. 'Οχι λόγω του τι έγινε στην δουλειά, δεν ήταν ο φόρτος υπερβολικός, όσο λόγω της μη δυνατότητας μου να έχω απόγευμα να ξεκουραστώ. Καθότι έχω εξαντλήσει όλη την άδειά μου για την Ελλάδα, ο μόνος τρόπος να καθίσω ήταν να παραιτηθώ. Δεν το έκανα όμως, απλά υπέφερα.

Την Δευτέρα είχαμε την ΑΧΕΠΑ περιφέρεια 21 όπου αποφασίσαμε να κάνουμε το ετήσιο συνέδριο διαδικτυακά 12 Ιουνίου. Καθότι είμαι υπεύθυνος για τους Υιούς του Περικλή, πρέπει να παρεβρεθώ να δώσω αναφορά. Τρίτη δεν είχα κάτι, απλά δύο σειρές στην τηλεόραση και τρέξιμο γυμναστήριο να προλάβω όλα. Τετάρτη είχε τρισάγιο πριν από κηδεία και καθότι ο άνθρωπος ήταν πάνω από 50 χρόνια και στην ΑΧΕΠΑ και ο πρόεδρος δεν μπορούσε, έπρεπε εγώ να αναλάβω τελετουργικά καθήκοντα. Μου είπαν συγχαρητήρια, ότι τα πήγα καλά, μόνο που εκείνη την ημέρα δεν κοιμήθηκα μετά την δουλειά καθότι ήταν νωρίς το τρισάγιο. Μετά δεν πήγα στο γυμναστήριο χώρια που ενώ λάμβανε χώρα, είχε συγχρόνως η Μητρόπολη διαδικτυακή συνάντηση της νεολαίας. Όσο και αν είναι απίθανο να γνωρίσω καμία που να ενδιαφέρεται για μένα, είναι εντελώς αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο σε τρισάγιο και σε κάθε περίπτωση έχω βαρεθεί να είμαι με άτομα τρίτης ηλικίας αντί νεολαίας. Πέμπτη βράδυ είχαμε το τοπικό τμήμα της ΑΧΕΠΑ όπου μου έδωσαν πάλι συγχαρητήρια για την Τετάρτη, αλλά σε καμία περίπτωση ξεκούραση εκείνη την ημέρα. Παρασκευή πήρα το αμάξι και οδήγησα 3 ώρες εώς το σπίτι των γονιών μου. Κάθισα μέχρι τα μεσάνυχτα για Gold Rush και μετά την επομένη όμως είχε νωρίς έγερση διότι έπρεπε να πάμε να ταξινομίσουμε τα βιβλία του μακαρίτη καθηγητή Μασκαλέρη

Ο κ. Μασκαλέρης ήταν καλός άνθρωπος και είχε έρθει στο πάρτυ που είχαν κάνει κάποτε οι γονείς για την ονομαστική μου εορτή. Καθηγητής της έδρας Καζαντζάκη, άφησε τα βιβλία του τα οποία ήταν να πάνε σε μία ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη καλώς εχόντων των πραγμάτων στα κουτιά όπου μπήκαν όταν κάποια γυναίκα του τον πέταξε από το σπίτι του. Η όλη ιστορία ήθελα άτομα που να μιλάνε ελληνικά, έτσι εγώ και άλλα 7-8 άτομα πήγαμε και βγάλαμε τα βιβλία από τα κουτιά και τα ξαναβάλαμε στα ίδια κουτιά σε μία τάξη. Ήταν και άνθρωπος από την βιβλιοθήκη του Sacramento State για να βοηθήσει και να εκτιμήσει αν αξίζει να αποδεχτούν την δωρεά. Μετά το βράδυ είδα έναν φίλο που με πλήρωσε για το εισιτήριο Ελλάδα που θα πάμε μαζί, καθότι είχα πληρωσει και για τα δύο. Κυριακή εννοείται πως δεν είχα τόσο ύπνο με την λειτουργία το πρωϊ, και μετά τρεις ώρες οδήγηση. Όχι πως αυτή την εβδομάδα έχει πάει πολύ καλύτερα, χτες έπεσε και το ίντερνετ και δεν είχα το βράδυ ούτε καλωδιακή ούτε ίντερνετ. Για την προσοφορά μου πήρα πολλά ευχαριστώ, τόσο για την Τετάρτη που μου είπαν μπράβο όσο και το Σάββατο που η μητέρα μου είπε ότι έβγαλα την οικογένοια ασπροπρόσωπη. Το θέμα είναι ότι τόσο την Τετάρτη ήταν η Μητρόπολη αλλά και το Σάββατο κάποιος που προσπαθεί να με προξενεύσει ρώτησε τους γονείς αν μπορώ να γνωρίσω τις λεγάμενες αλλά οι γονείς του είπαν όχι διότι είχα να ταξινομήσω τα βιβλία. Γίνομαι θυσία για τους άλλους, η δική μου ευτυχία όμως πότε θα έρθει; 

Ο τέταρτος φίλος μου απάντησε εν τέλει ότι δεν μπορεί να πάει Λας Βέγκας διότι δεν μπορεί να αφήσει την 6 μηνών κόρη του. Πραγματικά με πειράζει, σε λίγο βγαίνουμε από την πανδημία και πάλι δεν έχω κανένα όχι απλά να με πάει Λας Βέγκας, αλλά ούτε καν να με βγάλει για καφέ και δεν βλέπω αυτό να αλλάζει σύντομα. Πραγματικά, θέλω κατά καιρούς να παραιτηθώ από όλα, αυτή δεν είναι ζωή. Θέλω διασκέδαση επιτέλους, όχι βιντεοκλήσεις.