Αυστηρή καραντίνα

 Λίγο πριν ξεκινήσει η νηστεία ζυγίστηκα και η καλή ζυγαριά έλεγε 214 λίβρες και η κανονική 229. 15 λίβρες διαφορά δεν είναι φυσιολογικό. Έλεγα λοιπόν ότι ανάμεσα νηστεία και γυμναστική θα χάσω βάρος, θα μικρύνει το σωσίβιο κλπ κλπ. Μία εβδομάδα μετά την αρχή τηε νηστείας των Χριστουγέννων έχουμε μπει σε αυστηρή καραντίνα και ακόμα και αν το γυμναστήριό μου είναι ανοιχτό, εγω δεν πάω, είναι θέμα ευθύνης. Ετσι λοιπόν κάθομαι σπίτι και ολίγον παραφρονώ. Πήγα στο φεστιβάλ που κάναμε για τον Νοέμβριο αυτό το Σάββατο και κατά το κλασσικό κουράστηκα αρκετά. Πώς καταφέραμε και το κάναμε χωρίς να μας κλείσει η πολιτεία, η οποία έχει απαγορεύσει συγκεντρώσεις άνω των 3 οικογενειών, δεν ξέρω. Πάντως ξέρω ότι με τον χρόνο που έχω άρχισα να βλέπω παραπάνω τηλεόραση και είδα το The Boys που αλλιώς δεν θα το έβλεπα ελλείψει χρόνου και διάθεσης. Η θετική είδηση είναι τα εμβόλια, αλλά ακόμα και αν εγκριθούν αύριο, δεν θα το πάρω αν δεν περάσουν ορισμένοι μήνες. Πώς θα ξανανοίξουμε είναι περίεργη υπόθεση. Η κοινωνική αποστασιοποίηση πιθανόν να συνεχίστει και μετά, δεν υπάρχει σχέδιο. Τουλάχιστον όμως κοιτάω και για το μέλλον, θα πάω αύριο στους γονείς μου για να περάσουμε την γιορτή των Ευχαριστιών οι τρεις μας. Γενικά το ηθικό μου είναι χαμηλό, αλλά όπως και τότε με το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό θα φτάσω μέχρι τέλος, πιθανόν και σέρνοντας, και θα περάσω την γραμμή τερματισμού. Ενδιάμεσα φυσικά θα σκέφτομαι, αν δηλαδή η οικογένειά μου ήταν διαλύμμένη, μήπως και εγώ θα είχα γίνει υπερήρωας; Χμμμ ...

Στο Λας Βέγκας με τους γονείς

Για τα γενέθλειά μου ήθελα να κάνω κάτι το σοβαρό. Λόγω του κορονοϊού το να κάνω πάρτυ θα ήταν ανεύθυνο εντελώς. Η άλλη εναλλακτική ήταν να πάω ταξίδι με παρέα. Όταν πήγα τον Ιούνιο με τον φίλο στο Λας Βέγκας, ο οποίος φίλος παρεπιπτόντως έγινε σήμερα πατέρας, σκέφτηκα ότι με τα κλαμπ κλειστά θα μπορούσα κάλλιστα να έρθω την επόμενη φορά με τους γονείς. Όταν εν τέλει οι γονείς είπαν εντάξει να πάμε μαζί ταξιδάκι, η πρώτη μου σκέψη ήταν όχι το Λας Βέγκας, καλύτερα το Reno που είχαμε να πάμε από το 2011. Άρχισα λοιπόν να κοιτάω ξενοδοχεία, πτήσεις και διαδρομές. Το Reno είναι πιο κοντά από το Λας Βέγκας και για μένα και για τους γονείς. Απευθείας πτήση από Φρέσνο δεν έχει, έχει όμως από το Σαν Φρανσίσκο, αλλά όπως ανακάλυψα όχι φτηνή 10 ημέρες νωρίτερα. Συνεπώς θα πηγαίναμε αν είναι με δύο αυτοκίνητα. Κοιτάω δωμάτια στα καζίνο και ήταν περίπου ίδια τιμή με το Λας Βέγκας. Ο πατέρας μου λέει ότι αν πάμε Reno πιθανόν να κλείσει ο δρόμος λόγω χιονιού και να αγχωθούμε με την επιστροφή. Κοιτώντας τις προγνώσεις μου φάνηκε υπερβολικό, αλλά είχε δίκιο, διότι εν τέλει στην επιστροφή από το Λας Βέγκας μας χιόνιζε ενώ βγαίναμε από την έρημο. Εν τέλει καθότι δεν έβλεπα κανένα πλεονέκτημα στο να πάμε στο Reno (φαντάσου να μας είχε χιονίσει ενώ κάναμε την γύρα της λίμνης Τάχο) δέχτηκα το Λας Βέγκας. Μετά εν συνεχεία έκανα διάφορες κουβέντες που να κοιμηθούμε  δεδομένης και της τιμής. Αυτή την φορά επίτηδες επέλεξα ακριβό ξενοδοχείο διότι σε κανονική περίοδο δεν υπάρχει περίπτωση να πάω, αν είναι να πληρώσω. Τα ξενοδοχεία του Λας Βέγκας είχαν χωριστεί σε δύο κατηγορίες, αυτά που έκανα εώς $60 την νύχτα το πολύ, τα οποία ήταν πολλά και όχι κανα-δυό όπως τις άλλες φορές και τα ακριβότερα. Επέλεξα το ξενοδοχείο που με είχε εντυπωσιάσει με την αισθητική του, το Aria.

Πέμπτη βράδυ έρχονται οι γονείς στο σπίτι μου. Είχα κανονίσει και πήρα την μισή Παρασκευή άδεια ώστε να φτάσουμε οδηγώντας σε φυσιολογική ώρα. Μετά από ορισμένες μικροδουλειές το βράδυ της Πέμπτης και το πρωϊ της Παρασκευής, ξεκινήσαμε στις 12.10 διότι έφαγα λίγο με πρώτη στάση το El Super. Πριν φύγουμε εν τέλει κάναμε και κάποια ψώνια για το ταξίδι, πιο σημαντικό των οποίων το μεσημεριανό. Ο πατέρας οδηγούσε στην αρχή και πήγαμε Bakersfield, μετά στροφή για την έρημο και στάση στο Tehachapi για να πάρει καφέ ο πατέρας. Σταματήσαμε μετά στο Boron όπου φάγαμε σε στυλ πικ νικ ενώ είχε έναν φοβερό άερα. Μετά πήγα εγώ το τιμόνι, ο ήλιος άρχισε να δύει και μετά μία παύση μετά το Barstow φτάσαμε στο Λας Βέγκας. Παρκάραμε δωρεάν κανονικά και το check in ήταν ταχύτατο, χωρίς ουρά. Μας έδωσαν δωμάτιο με θέα από πίσω στον 29ο όροφο και μετά κατεβήκαμε και φάγαμε. Δεν πρόλαβα το Gold Rush αλλά κανένα πρόβλημα, βγήκα με την μητέρα μου βόλτα στο Strip και την πήγα στο Miracle Mile Shops για να δει το Αραβικό στυλ τους. Μετά όλοι κουρασμένοι πέσαμε και κοιμηθήκαμε

Την επομένη το πρωϊ η μητέρα μου είχε μάθημα, αλλά κατάφερα να κοιμηθώ. Πήγα τον πατέρα στο Εθνικό Μουσείο Πυρηνικό Δοκιμών και όπως το περίμενα ενθουσιάστηκε. Μεσημέρι γυρίσαμε στο δωμάτιο, η μητέρα ενδιάμεσα κολύμπησε στην ανοιχτή πισίνα διότι οι κλειστές ήταν κλειστές λόγω κορονοϊου, και μετά ο πατέρας μου ήθελε μπριζόλα. Τους κατεβάζω κάτω και τους πάω στο Outback όπου δύο χρόνια νωρίτερα είχα το θέμα με τους φακούς. Είχε τραπέζι παρότι δεν είχαμε κράτηση και καθόμαστε και ενώ περιμέναμε το φαϊ άρχισε να βρέχει. Ανησυχήσαμε καθότι κανένας μας δεν είχε κουκούλα ή ομπρέλα. Ωστόσο μέχρι που τελειώσαμε η βροχή είχε πάψει, γυρίσαμε στο δωμάτιο και ντυθήκαμε πιο καλά. Μετά από ξεκούραση/χώνεψη περπατήσαμε προς τα επάνω στα γύρω καζίνο. Όσο περπατούσαμε ανακοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών και βγήκε και πανηγύρισε κόσμος στους δρόμους με τα αυτοκίνητα τους. Μετά γυρίσαμε στο καζίνο, φάγαμε εντός δείπνο και ύστερα βγήκα μόνος μου βόλτα.

Κυριακή πρωϊ μαζέψαμε τα πράγματά μου, check out, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε για το κέντρο. Πήγαμε Fremont Street και οι γονείς μου εντυπωσιάστηκαν. Φτάνοντας στο Plaza ήρθε στον πατέρα μου για pancakes, αλλά στο εκεί καζίνο το εστιατόρειο ήταν γεμάτο και με πολύ μεγάλη ουρα. Εν τέλει φάγαμε στο Binions το οποίο ήταν όπως περίμενε η μητέρα να ήταν τα καζίνο του Λας Βέγκας. Της προκάλεσε έκπληξη πόσο πολυτελείας ήταν στο Strip. Μετά πήραμε το αμάξι και ξεκινήσαμε σπίτι. Στην έξοδο της Nevada στο Primm ήταν σημειωτόν διότι πέραν της συνήθης κίνησης διότι οι τρεις λωρίδες γίνονται δύο, είχε και δύο τράκες. Μετά ο δρόμος σχετικά άνοιξε, αραίωσε μετά το Barstow αλλά συνέχισε να έχει υψηλή ροή, στο Tehachapi χιόνισε, ή έστω χιονόνερο, προς μεγάλη έκπληξη και εν τέλει αργά το βράδυ φτάσαμε σπίτι. Καλά περάσαμε όλοι σε αυτό το ταξίδι. Επόμενο ταξίδι λογικά θα είναι με το Κύπριο φίλο, αλλά μετά την είδηση του πρώτου εμβολίου είμαι πρόθυμος να περιμένω κάπως μπας και ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Είχαν ανοίξει σόου σε σχέση με τον Ιούνιο, και κανά-δύο ξανάνοιξαν όσο είμασταν εκεί, αλλά μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση θέλει χρόνο. Η μητέρα μου πρόσεξε ότι πάρα πολλοί γάμοι λάμβαναν χώρα όσο είμασταν εκεί, και εγώ πρόσεξα ότι είχε περισσότερους εγχρώμους σε σχέση με τις άλλες φορές. Γενικά το Λας Βέγκας είχε κόσμο διότι καννιβάλιζε την κίνηση των ανταγωνιστών του με φτηνές τιμές.

Εκλογές και αλλαγή κυβέρνησης

 Πριν μία εβδομάδα είχαμε εκλογές. Η όλη προεκλογική περίοδος ήταν κουραστική, όπως γενικά κουραστική ήταν και η προεδρία Τραμπ. Την προηγούμενη Τρίτη ο ήλιος ξημέρωσε και όσοι δεν είχαν ψηφίσει νωρίτερα, όπως είχα κάνει εγώ, πήγαν στην κάλπη. Από τις 4 και είχα ανοίξει την τηλεόραση, δηλαδή το CNN. Έβλεπα το αποτέλεσμα το οποίο αρχικά ήταν απογοητευτικό με τον Τραμπ να φαίνεται να υπερισχύει αλλά με πολλές ψήφους να εκκρεμούν. Όταν η Νότια Καρολίνα είναι μπλε, τότε ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά με το αποτέλεσμα καθότι ο τελευταίος Δημοκρατικός πρόεδρος που την πήρε ήταν ο Τζίμι Κάρτερ. Σιγά σιγά όμως έπεφταν τα κομμάτια στην θέση τους. Γυμναστήριο δεν πήγα εκείνη την ημέρα, ούτε και έπεσα να κοιμηθώ μετά την δουλειά. Επι μακρόν φαίνονταν η Βιρτζίνια κόκκινη. Ξαφνικά έπεσαν οι ψήφοι από Fairfax County και έγινε μπλε. Αυτό ήταν το σημείο καμπής. Εν συνεχεία ενώ νυχτωνε και ο κανονικός κόσμος στην Ανατολή Ακτή είχε πέσει το αποτέλεσμα γύριζε υπέρ του Biden. Πρώτη έκπληξη η Αριζόνα, αλλά όπως είπαν ήταν η εκδίκιση του ΜακΚέιν από τον τάφο. Όλη η οικογένεια βγήκε υπέρ Biden. Τα άλλα μέτωπα φαίνονταν να είχαν πέσει αλλά η τελική σύγκρουση φαίνονταν να γίνονταν στις Μεγάλες Λίμνες. Κάπου στις 1 ώρα Ελλάδος ήρθε είδηση ότι κάτι γίνεται στο Wisconsin. Στη ζωντανή σύνδεση ο δημοσιογράφος είπε ότι ένα flash drive με συνοδεία 3 αστυνομικών ήρθε στα κεντρικά με ψήφους από το Milwaukee και ότι σε κανένα 20λεπτο θα ενσωματώνονταν. Εκεί είναι που την έπεσα στο κρεββάτι, αλλά πριν κοινηθώ είχα δει να γίνεται η πολιτεία μπλε. Το πρωϊ είχε γίνει και το Wisconsin μπλε. Για την Γεωργία δεν το πίστευα αλλά προς το μεσημέρι όλο και φάινονταν. Εν τέλει Πέμπτη πρωϊ το θρίλερ είχε λήξει: Η Νεβάδα, η Πενσυλβάνια και η Γεωργία είχαν γίνει μπλε. Τελευταίος Δημοκρατικός πρόεδρος που είχε πάρει την Γεωργία ήταν νομίζω ο Κάρτερ. Ο Τραμπ ακόμα δεν έχει αποδεχτεί την ήττα, αλλά αν κάτι απέδειξαν τα τελευταία 4 χρόνια και η όλη καριέρα του είναι ότι συχνα αρνείται να αποδεχθει την πραγματικότητα αν δεν του αρέσει.

Η σημασία της νίκης Biden είναι όπως πάντα σχετική. Στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα υπάρξουν αρκετές διαφορές με τη λογική της επιστροφής σε μία θετική ατζέντα. Η πολιτική του Τραμπ μέχρι τέλους ήταν να τρολλάρει τους Δημοκρατικούς, όχι το να προτείνει κάτι το πραγματικά καινούργιο. Μείωση φορολογικών συντελεστών, Space Force, νόμοι υπέρ της αύξησης των ρύπων και 15 χιλιόμετρα νέου φράχτη στα σύνορα, σε μία χώρα όπου η πλειοψηφία των παρανόμων μεταναστών μπαίνει με αεροπλάνο. Ο Biden δεν θα ανατρέψει Space Force ή το πρόγραμμα Άρτεμις, αλλά θα βάλει νέους νόμους και διατάγματα προστασίας του περιβάλλοντος. Αν μάλιστα στις επαναληπτικές εκλογές στην Γεωργία καταφέρουν να πάρουν την πλειψηφία οι Δημοκρατικοί, μάλλον θα δούμε την Ουάσιγκτον και το Πουέρτο Ρικο πολιτείες. Ως προς τα ελληνοτουρκικά, που είναι ο βασικός που ψήφισα Biden, ο Biden θα τραβήξει το αυτί του Ερντογάν, αλλά να μην νομίζει κανείς ότι θα είναι καιρός να εφησυχάσουμε στα ελληνοτουρκικά. Υπάρχει πάντα το προηγούμενο του Κάρτερ. 

Οι εκλογές ανέδειξαν τον εσωτερικό διχασμό των ΗΠΑ, κάτι εμφανές στους εδώ κατοίκους. Η μισή χώρα μισεί την άλλη μισή χώρα, και ο Τραμπ το εκμεταλλεύτηκε για να ανέβει στην εξουσία. Δεν ξέρω αν μπορεί να ιαθεί ο διχασμός, τουλάχιστον σε αυτή την γενεά. Θα δούμε αν όντως θα μπορεί να είναι ο Biden ενωτικός. Ο Ομπάμα πραγματικά τον προσπάθησε, αλλά ότι και να έκανε η προεδρία του ήταν τραυματική για ένα τμήμα του Αμερικανικού πλήθυσμού. Θα δούμε πώς θα γίνει με τον νέο πρόεδρο

Αλλαγή ώρας, αλλαγή τοπίου

 Πρίν από μερικά χρόνια όταν ήμουν στο Virginia Tech αυτό το Σάββατο είχα βγει πρώτα φορά στο Ρόανοουκ με τον ευεργέτη μου. Δεν του άρεσε η ανάρτηση που έβαλα στο ιστολόγιο. Τέλος πάντων πια αυτά τα βλέπω και θυμάμαι, παρά τίποτ'άλλο. Την σήμερον ημέρα, που είναι και Halloween, την περνάω στο σπίτι μου. Γυμναστήριο, ψώνια, λίγη βόλτα όπου είδα παιδιά έξω, και κυρίως σπίτι. Είδα ταινία η οποία δεν έλεγε πολλά. Δεν μπορώ να πω ότι συμβαίνουν και πολλά γενικώς. Σε κάποια φάση η αδερφή μου όταν τις είπα ότι άνοιξε το γυμναστήριο, μου είπε να πάω γιόγκα. Η ομαδική άσκηση δεν έκλεισε ποτέ, απλά είναι έξω στο πάρκινγκ με έως 3 άτομα. Πέραν του ότι το να βάλω ωράριο με αγχώνει, δεν με εμπνέει σε καμία περίπτωση αυτή η κατάσταση. Μετά από κουβέντες με τους γονείς θα πάμε στο Λας Βεγκας. Η αρχική πρόθεση μου ήταν Reno Tahoe, αλλά ο πατέρας μου είπε πολύ σωστά ότι μπορεί να αποκλειστούμε. Την Παρασκευή που έρχεται θα πάμε οδηγώντας. Η λογική είναι απλή, καθότι όλα τα καλά είναι κλειστά, ας πάω και με τους γονείς μου να δούμε κάτι που τους αρέσει. Πέραν τούτων κάποια φάση που θα τελειώσει η πανδημία (δηλαδή το 2022;) θα πάω με τον Κύπριο φίλο, και ίσως έρθουν Τριγλιανοί και πέραν τούτων πιο λίγα πράγματα. Από την Πορτογαλία περιμένω κανέναν φίλο να με επισκευθεί στο εξωτερικό και ο μόνος που ήρθε ποτέ ήταν πριν τρία χρόνια ο συμφοιτητής μου που ήταν τότε στο UC Davis και τώρα είναι στην Δανία καθηγητής πανεπιστημίου. Ακόμα και πετάξει κανένας καμία κουβέντα, δεν έχει φτάσει ποτέ στο διά ταύτα. Οπότε λοιπόν πάω με τους γονείς διότι βαρέθηκα τους 4 τοίχους του σπιτιού μου.