Μία ώρα μετά από την προηγούμενη ανάρτηση ο θείος μου κατέληξε. Όταν μου το είπαν οι γονείς άρχισα να κλαίω. Τον αγαπούσα πάρα πολύ τον θείο μου, όπως έλεγε η αδερφή μου όταν τσαντίζονταν "Είσαστε ίδιοι!". Την επομένη πήγα στην δουλειά και έβγαλα την δουλειά έστω και δύσκολα. Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα καλύτερα αργότερα, απλά δεν έχω βγάλει εντονη θλίψη ενδιάμεσα. Ωστόσο υπάρχουν σημάδια ότι με πειράζει ο θάνατος: Έχω δυσκολία να κοιμηθώ καλά, μεγαλύτερη από την σύνηθη και πράγματα τα οποία γενικά με κάνουν να νιώθω ευχάριστα δεν μου προκαλούν τόση χαρά. Λόγου χάρη μόλις γύρισα από ταξίδι στο Σηάτλ όπου είδα και τον Βολιώτη φίλο, η ομάδα των Υιών του Περικλή πήγε καλά αλλά δεν γύρισα στον έβδομο ουρανό όπως θα είχε γίνει πέρυσι, αλλά ούτε κρύο ούτε ζέστη. Για το ταξίδι θα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση, σε αυτή θα μιλήσω για τα εώς το ταξίδι.
Το Σάββατο εκείνο ήρθε το πρωϊ επιτέλους άνθρωπος της καλωδιακής και έτσι απέκτησα τηλεόραση. Μετά ήρθε ο πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ και ηλεκτρολόγος και είδε το σπίτι. Συμφωνήσαμε στις επιδιορθώσεις και κυρίως είπα να γίνει αναβάθμιση στο ηλεκτρολογικό του σπιτιού το οποίο έχει αμπεράζ αρκετά για ένα άτομο αλλά δεν κάνει για πολύ παραπάνω κόσμο. Θυμάμαι στον Ναύσταθμο Κρήτης όταν έπεφταν οι ασφάλειες του σπιτιού επειδή βάζαμε πολλά στις μπρίζες και το σπίτι είχε κατασκευαστεί την δεκαετία του 1960 με βάση τις ανάγκες τις εποχής. Ότι και να γίνει με το σπίτι η αναβάθμιση χρειάζεται. Άλλη επιδιόρθωση που χρειάζεται είναι τα υδραυλικά καθότι κατάφερα ενώ έκανα μπάνιο να κλείσω το ζεστό νερό τόσο καλά που δεν έχω καταφέρει να το ξανανόίξω και αναγκάστηκα να τελειώσω το μπάνιο στο άλλο μπάνιο, περπατώντας στον διάδρομο ο οποίος δεν θερμαίνεται και πολύ καλά. Γενικά το σπίτι θέλει κλεισίματα διότι χάνει αλλά τα μεγάλα έξοδα πρέπει να τα ρυθμίσω ώστε να μην βρεθώ χωρίς χρήματα. Η πρώτη δόση δανείου είναι 1η Φεβρουαρίου, δεν έχω πληρώσει τους περισσότερους λογαριασμούς ακόμη (διότι δεν μου έχουν έρθει), πρέπει να είμαι συντηρητικός.
Την εβδομάδα που ακολούθησε δεν γύρισα στο σπίτι κανονικά ή έστω πήγαινα πριν η μετά το γυμναστήριο σε μαγαζιά για να καλύψω ανάγκες του σπιτιού. Θυμάμαι το πρώτο Σαββατοκύριακο αγόρασα φτυάρι και σκερπάνι και μάζεψα τα φύλλα δίπλα από τους κάδους μου. Γέμισα τον κάδο αλλά ακόμα είχε δίπλα. Το δεύτερο Σαββατοκύριακο γέμισα το κάδο με τα φύλλα από την έξοδο του γκαράζ και μία με δύο φτυαριές από την εμπρός αυλή. Το επόμενο όταν θα μου έχει αδειάσει το κάδο ο δήμος θα συνεχίσω, αλλά φοβάμαι ότι μέχρι να καθαρίσω τα εξωτερικά, πόσο μάλλον τα εσωτερικά, ίσως να έχω φάει πρόστιμο από τον δήμο. Προσπάθησα να οργανώσω και πάρτυ για τους Υιούς ώστε να μαζέψουμε χρήμα, αλλά αναγκαστήκαμε να το ακυρώσουμε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από το κοινό-στόχο: τους συμμαθητές τους. Το μόνο Σαββατοκύριακο από τα τρία που πέρασαν όπου θεωρητικά ξεκουράστηκα δεν μπορώ να πω ότι κάθισα, όλο και κάτι έβγαινε. Μαζεύοντας τα πράγματά μου για το Σηάτλ μάλιστα έβγαλα και πράγματα που δεν είχαν ακόμα τακτοποιηθεί από την μετακόμιση. Η διαδικασία ακόμα συνεχίζεται, όπως και η δουλειά. Μου πήρε μερικούς μήνες για να ξεπεράσω σχετικά όταν πέθανε η γιαγιά μου όσο ήμουν στο Blackburg και εκείνη η γιαγιά δεν έμενε μαζί μας, ο θείος μου έμενε στο ίδιο δωμάτιο για μία δεκαετία.
Το Σάββατο εκείνο ήρθε το πρωϊ επιτέλους άνθρωπος της καλωδιακής και έτσι απέκτησα τηλεόραση. Μετά ήρθε ο πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ και ηλεκτρολόγος και είδε το σπίτι. Συμφωνήσαμε στις επιδιορθώσεις και κυρίως είπα να γίνει αναβάθμιση στο ηλεκτρολογικό του σπιτιού το οποίο έχει αμπεράζ αρκετά για ένα άτομο αλλά δεν κάνει για πολύ παραπάνω κόσμο. Θυμάμαι στον Ναύσταθμο Κρήτης όταν έπεφταν οι ασφάλειες του σπιτιού επειδή βάζαμε πολλά στις μπρίζες και το σπίτι είχε κατασκευαστεί την δεκαετία του 1960 με βάση τις ανάγκες τις εποχής. Ότι και να γίνει με το σπίτι η αναβάθμιση χρειάζεται. Άλλη επιδιόρθωση που χρειάζεται είναι τα υδραυλικά καθότι κατάφερα ενώ έκανα μπάνιο να κλείσω το ζεστό νερό τόσο καλά που δεν έχω καταφέρει να το ξανανόίξω και αναγκάστηκα να τελειώσω το μπάνιο στο άλλο μπάνιο, περπατώντας στον διάδρομο ο οποίος δεν θερμαίνεται και πολύ καλά. Γενικά το σπίτι θέλει κλεισίματα διότι χάνει αλλά τα μεγάλα έξοδα πρέπει να τα ρυθμίσω ώστε να μην βρεθώ χωρίς χρήματα. Η πρώτη δόση δανείου είναι 1η Φεβρουαρίου, δεν έχω πληρώσει τους περισσότερους λογαριασμούς ακόμη (διότι δεν μου έχουν έρθει), πρέπει να είμαι συντηρητικός.
Την εβδομάδα που ακολούθησε δεν γύρισα στο σπίτι κανονικά ή έστω πήγαινα πριν η μετά το γυμναστήριο σε μαγαζιά για να καλύψω ανάγκες του σπιτιού. Θυμάμαι το πρώτο Σαββατοκύριακο αγόρασα φτυάρι και σκερπάνι και μάζεψα τα φύλλα δίπλα από τους κάδους μου. Γέμισα τον κάδο αλλά ακόμα είχε δίπλα. Το δεύτερο Σαββατοκύριακο γέμισα το κάδο με τα φύλλα από την έξοδο του γκαράζ και μία με δύο φτυαριές από την εμπρός αυλή. Το επόμενο όταν θα μου έχει αδειάσει το κάδο ο δήμος θα συνεχίσω, αλλά φοβάμαι ότι μέχρι να καθαρίσω τα εξωτερικά, πόσο μάλλον τα εσωτερικά, ίσως να έχω φάει πρόστιμο από τον δήμο. Προσπάθησα να οργανώσω και πάρτυ για τους Υιούς ώστε να μαζέψουμε χρήμα, αλλά αναγκαστήκαμε να το ακυρώσουμε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από το κοινό-στόχο: τους συμμαθητές τους. Το μόνο Σαββατοκύριακο από τα τρία που πέρασαν όπου θεωρητικά ξεκουράστηκα δεν μπορώ να πω ότι κάθισα, όλο και κάτι έβγαινε. Μαζεύοντας τα πράγματά μου για το Σηάτλ μάλιστα έβγαλα και πράγματα που δεν είχαν ακόμα τακτοποιηθεί από την μετακόμιση. Η διαδικασία ακόμα συνεχίζεται, όπως και η δουλειά. Μου πήρε μερικούς μήνες για να ξεπεράσω σχετικά όταν πέθανε η γιαγιά μου όσο ήμουν στο Blackburg και εκείνη η γιαγιά δεν έμενε μαζί μας, ο θείος μου έμενε στο ίδιο δωμάτιο για μία δεκαετία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου