Ταξίδι στην Ελλάδα τρίτο μέρος

Σάββατο βράδυ έφτασα στο σπίτι αλλά δεν κύλησαν όλα όμαλά. Η Κυριακή ήταν εν τέλει μία πολύ γεμάτη ημέρα. Το μεσημέρι είδα μία φίλη η οποία είναι η μόνη εν τέλει που σίγουρα θα έρθει για τα γενέθλιά μου από Ελλάδα. Βρεθήκαμε στον Χόντο στην Ομόνοια και τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά λόγω πρώτης ημέρας εκπτώσεων. Εν συνεχεία στο σπίτι είδα την αδερφή μου, και πήγαμε στο Factory Outlet για να κάνει αυτή ψώνια και έφαγα κρέπα. Μετά είδα ξανά την συμμαθητή μου, για δεύτερη και τελευταία φορά. Δευτέρα πρωϊ πήγαμε με τον πατέρα στην τράπεζα και κλείσαμε έναν λογαριασμό. Μετά ήρθε κάπου το μεσημέρι η αδερφή μου και έφαγα επιτέλους γύρο. Απόγευμα βρεθήκαμε στο Μικρολίμανο με μία φίλη της αδερφής μου, αν και κυριώς η αδερφή μου της μιλούσε. Επιβεβαίωσα όμως ότι όντως ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα δεν έχει καλές εργατικές σχέσεις, και άκουσα ιστορίες για διάφορες παλαβές φίλες τους. Τρίτη ανέβηκα στην σχολή. Καθότι αρκετά αργά οι καθηγητές έλειπαν και δεν είδα κανέναν. Είδα όμως έναν τεχνικό τον οποίο τον ήξερα από την εποχή μου, και είδα και έναν συμφοιτητή μου ο οποίος δουλεύει ως συμβασιούχος στην σχολή 20 χρόνια πια. Επιβεβαιώθηκε αυτό που είχα καταλάβει και προ διετίας όταν ξαναείχα ανέβει: οι καθηγητές φεύγουν και δεν μπορούν να αντικατασταθούν από νέους λόγω λιτότητας. Μετά γύρισα στον Πειραιά και είδα έναν οικογενιακό φίλο, απόφοιτο της ίδιας σχολής με την αδερφή μου αλλά λίγο μικρότερος, ο οποίος σε ηλικία 35 ετών με σπουδές σημαντικές το παίζει εισοδηματίας. Επειδή δεν μπορείς να βρεις δουλειά δεν σημαίνει ότι είναι εντάξει να κάθεσε, όλο και κάτι μπορείς να βρεις. Πάντως χάρηκα που τον είδα. Την επομένη τα χαράματα πήγα στο αεροδρόμιο για να πετάξω με Air France μέσω Παρισίου. Προς μεγάλη μου έκπληξη το ελληνικό διαβατήριο ήταν πιο χρήσιμο από το Αμερικάνικο ακόμα και στην πορεία προς Αμερικής εώς την προσγείωση στο Σαν Φρανσίσκο. Έφτασα με το καλό σπίτι των γονιών μου, έπεσα στις 4 και σηκώθηκα στις 9 και το βράδυ. Ακολούθησε διαδικασία για την αναχώρηση και έφτασα σπίτι μου αλλά δυστυχώς δεν κοιμήθηκα πάνω από 45 λεπτά. Πήγα εν τέλει μία ημέρα νωρίτερα στο γυμναστήριο αλλά και πάλι η διαδικασία της προσαρμογής πήρε χρόνο. Αυτή την εβδομάδα μόλις μπόρεσα να δω την βραδυνή πολιτική τηλεόραση. Πάντως από το ταξίδι βγήκα ευχαριστημένος, αλλά κατά το κλασσικό θα ήθελα να διαρκέσει παραπάνω. Ήμουν Μακεδονιά και ούτε Σέρρες πήγα (αν και το πρότεινε ο πατέρας, του είπα όμως ότι δεν ξεμπλέκουμε τόσο εύκολα όσο από Χαλκιδική) ούτε Θάσο. Του χρόνου θεωρητικά έχω δύο ημέρες παραπάνω, αλλά πρακτικά βλέπουμε

Ταξίδι στο Άγιον Όρος μετά τρία χρόνια

Σήμερα πληροφορήθηκα ότι αποκλείστηκα από τη δουλειά στο Λας Βέγκας για την οποία έκανα συνέντευξη την Παρασκευή. Η πρώτη επαφή από τον εργοδότη μου γι'αυτή την δουλειά έγινε ενώ ήμουν στο Άγιον Όρος, εξού και απάντησα καθυστερημένος. Πρωϊ Τετάρτης, μία εβδομάδα αφότου έφυγα από το σπίτι μου, σηκώθηκα πολύ νωρίς λόγω όχι μόνο του ταξιδιού αλλά και του άγχους και του υπολλείματος τζετ λαγκ. Πήγα οδηγόντας εώς την Ουρανούπολη, ο πατέρας μου άφησε το όχημα στο πληρωμένο πάρκινγκ κάτι που δεν υπήρχει πριν 3 χρόνια, και φάγαμε μπουγάτσα και καφέ πρωϊνο (εγώ σοκολατούχο αντί για καφέ). Προλάβαμε το πρωϊνό πλοίο στο οποίο βάλαμε τα ψώνια που μας είχε ζητήσει ο μοναχός, ωστόσο εμείς πήραμε το ταχύπλοο το οποίο μας έφτασε νωρίτερα. Ξεφορτώσαμε από το πλοίο, φορτώσαμε τα μουλάρια και εγώ ανέβηκα με τα πόδια. Τα δύο και χρόνια γυμναστήριο μου βγήκαν σε καλό καθότι σταμάτησα εξαντλημένος από την ανηφόρα στην Αγία Άννα μόνο δύο φορές, ενω τελευταία φορά είχα σταματήσει παραπάνω. Την τρίτη φορά που σταμάτησα στο σχετικά επίπεδο με ακολούθησε ένας 25χρονος προσκυνητής που δεν ήξερα, και τον πήγα ως την Κάτω Παναγιά. Εκεί ο μοναχός φίλος μας μου μιλούσε, του έλεγα νέα, αλλά άρχισα λίγο να ανησυχώ διότι δεν είχα κλήση από τον πατέρα ο οποίος με επαιρνε τακτικότερα. Το είπα στον μοναχό φίλο ο οποίος πήρε τον αγωγιάτη ο οποίος του είπε ότι όντως έχουν ανέβει: το κινητό μου δεν έπιανε στην κουζίνα όπου μιλούσαμε. Έτσι ανέβηκα και ο ίδιος στην Πάνω Παναγιά στους μοναχούς φίλους μας. Εκεί φάγαμε (είχε πάει μεσημέρι), μιλήσαμε και μετά πέσαμε. Κοιμήθηκα λίγο και ύστερα άρχισα να ψάχνω για το βιβλίο που είχα ξεκινήσει πριν 3 χρόνια, τον δεύτερο τόμο από την Ιστορία Των Ελλήνων των εκδόσεων Δομή. Δεν το εντόπισα στο σημείο όπου ήταν προ τριετίας. Ρώτησα τον μοναχό που μπορεί να είναι, και μου είπε ότι λόγω περιορισμένου χώρου στην βιβλιοθήκη άρχισε να βάζει τα βιβλία διπλά και μπορεί αν είναι από πίσω. Εν συνεχεία ακολούθησε ο εσπερινός και εν τέλει όμως το βιβλίο το εντόπισα σε άλλο ράφι ξαπλωτο. Το είπα στον μοναχό ο οποίος με ρώτησε που το είχε βάλει και του είπα. Μετά τον εσπερινό μας έδειξε το πως έχει διαμορφώσει τις αναβαθμίδες, τις οποίες τις διορθώνει μετά από πολλές δεκαετίες εγκατάλειψης, και πως φυτεύει ελιές ή εμβολιάζει ήμερες ποικιλίες σε αγριελίες για να αυξήσει την παραγωγή ώστε να βγάζει χρήμα για να ανακαινήσει την Άνω Παναγιά. Την ημέρα που φτάσαμε είχαν ρίξει μόλις την πάνω πλάκα στο σπίτι όπου θα μένει, αυτό στο οποίο είναι τώρα και μένουν εδώ και 11 χρόνια είναι θεωρητικά το εργατόσπιτο. Το χρήμα είναι θέμα διότι δεν παύει να χρησιμοποιεί τόνους τσιμέντο και να πληρώνει εργατικά στους εργάτες του. Πάντως σε αυτή την φάση αφότου τελείωνε με τις πλάκες το επόμενο που θα ακολουθούσε ήταν οι τείχοι και μετά ηλεκτρικά, υδραυλικά κλπ συν επίπλωση του σπιτιού το οποίο δεν παύει να είναι ακριβή υπόθεση. Αν θέλει κανείς να αγοράσει το οργανικό πολύ υψηλής ποιότητας ελαιόλαδό τους, μπορεί να αφήσει σχόλιο σε αυτή την ανάρτηση. Το βράδυ εκείνο έπεσε μία φοβερή καταιγίδα, ανεμοστρόβιλος χτύπησε την Χαλκιδική αν και εμάς μας πήρε ξώφαλτσα, πέρασε κάπως στα βόρεια της Σκήτης. Εμείς βλέπαμε τις αστραπές και τους κεραυνούς και ο μοναχός έκλεισε την γεννήτρια φοβόμενος ότι κανένας κεραυνός μπορεί να διαλύσει το ηλεκτρικό τους σύστημα. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα για μένα, μπορεί να μην διάβασα εκείνο το βράδυ αλλά έτσι και αλλιώς θα έπεφτα νωρίς

Την επομένη ξυπνάμε σε ψιλόβροχο. Ανεβήκαμε στην εκκλησία των Εν Τριγλεία Αγίων για τις πρωϊνές ακουθείες και μετα κατεβήκαμε για καφέ. Ο πατέρας μου είχε δίκτυο από το κινητό του το οποίο το έβαζε στον υπολογιστή του και διάβαζε για τις καταστροφές από τον ανεμοστρόβιλο και τους 7 νεκρούς. Σε εκείνη την φάση μας ήρθαν επίσκεψη από την Κάτω Παναγιά φιλοξενούμενοι που ήξεραν οι μοναχοί συν ο έτερος μοναχός ο οποίος δεν με είχε δει όταν είχα σταματήσει. Κάναμε κουβέντα για τις ειδήσεις, και εκεί κάπου προς το μεσημέρι επανήλθε το δίκτυο κινητών τηλεφώνων και αρχίσανε να έρχονται κλήσεις να ρωτάνε ποιά η κατάστασή μας και να ρωτάμε και εμείς ποια η κατάσταση στην Χαλκιδική. Μετά το μεσημεριανό διάβασα το βιβλίο (δεν το τελείωσα) και το απόγευμα μας έδειξε ο μοναχός τα επάνω έργα και πεζούλια. Ο ταινίοδρομος που έχει για να φέρνει πέτρες από την σάρα (κώνος κορρύματων για όποιον ξέρει γεωλογία) για να σπάει και να κάνει αμμοχάλικο του είχε χαλάσει και έπρεπε να φέρει ειδικευμένους εργάτες. Όσο δεν λειτουργούσε φόρτωνε μουλάρια από την σάρα εώς τον σπάστη, η οποία δεν είναι μεγάλη απόσταση αλλά είναι βαριές οι πέτρες. Πάντως είχε αρκετό σπασμένο υλικό στην φάση που τον βρήκαμε συν η κακοκαιρία του είχε κατεβάσει και ορισμένο από ψηλά κοντά στον σπάστη. Μας έλεγε για τις διάφορες βελτιώσεις που έκανε στο μονοπάτι, πώς ετοίμαζε να γίνει η κύρια είσοδος που είναι από την πλευρά στα Κατουνάκια παρά την Αγία Άννα αλλά περισσότερο το πώς φτιάχνει τις αναβαθμίδες για να φυτεύει ελιές. Ακολούθησαν βραδυνές ακολουθείες, διάβασμα για μένα και ύπνος. Την επομένη πρωϊνές ακολουθίες, του έφυγαν και οι εργάτες του για την Αλβανία και έμεινο μόνο ο μεγαλύτερος μοναχός, καθότι ο άλλος που είναι και ιερέας θα έβγαινε και εμείς μαζί του για την Βέροια όπου είναι ιερέας σε εκκλησία όπου πηγαίνει κάθε δύο εβδομάδες. Η αναχώρηση ήταν μετά το μεσημέρι, με το απογευματινό ταχύπλοο. Κατεβήκαμε στην σκάλα, ανεβήκαμε στο πλοίο, σταματήσαμε στις Καρυές για τελωνειακό έλεγχο αν είχαμε βγάλει τίποτα από το Άγιον Όρος παράνομα (υποχρεωτική στάση για όλους) και μετα Ουρανούπολη. Απο εκεί δύο οχήματα πήγαμε προς τα Νέα Μουδιανιά, σταματώντας πρώτα σε ένα χωριό όπου πλήρωσε για την ζωοτροφή των μουλαριών του.

Στα Νέα Μουδανιά είδαμε τους φίλους μας, μιλήσαμε για την καταστροφή και πήγαμε στην Νέα Τένεδο στο εξοχικό τους το οποίο το νοικιάζουν. Το σπίτι εκείνο δεν είχε ρεύμα, ευτυχώς τα Νέα Μουδανιά είχαν, και ήπιαμε καφέ στην κεντρική πλατεία υπό το φως κεριών. Μετά γυρίσαμε στα Νέα Μουδανιά όπου κοιμηθήκαμε. Πρωϊ Σαββάτου ξύπνησα νωρίς και πήγα στο ένα και μοναδικό μπάνιο σε θάλασσα που έκανα σε όλο το ταξίδι στην παραλία. 8 το πρωϊ ήταν άδεια καθότι οι τουρίστες ανατολικοευρωπαίοι και έτσι δεν είχα σε ποιόν να δείξω την κορμάρα μου για την οποίο θεωρητικά πηγαίνω στο γυμναστήριο κάθε μέρα στο Φρέσνο. Μετά γύρισα στο σπίτι, πρωϊνο με τους φίλους μας και μετά πήγαμε στην Νέα Τρίγλεια όπου φάγαμε μπουγάτσα και είδαμε μία θεία, ξαδέρφη του παππού μου, η οποία θεωρεί πολύ μεγάλη αδικία που άδικα κατηγορήσανε το παππού μου στην Κατοχή. Η όλη κουβέντα που κάναμε και με τους φίλους μας ήταν ακριβώς ιστορίες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο και πως εν τέλει η εκείνη γενειά εν τέλει έμεινε σιωπηλή και δεν είπε στον πατέρα μου ή τα αδέρφια του ποιος τους έφερε στις περιπέτεις για να μην συνεχιστεί η εμφύλια αιματοχυσία της περιόδου. Το μεσημέρι χαιρετήσαμε τον μοναχό που μας φιλοξένησε και φύγαμε για τον Πειραιά, σταματώντας για καύσιμα στον περιφερειακό Θεσσαλονίκης. Σπίτι φτάσαμε αρκετά αργά και εκεί ήταν που εν τέλει είδα την αδερφή μου. Αλλά περισσότερα την επόμενη φορά.

Ταξίδι ψηφοφορίας στην Ελλάδα μέρος 1ο

Σήμερα στο Φρέσνο έκανε μία τρελή ζέστη. Λόγω της κατάστασης και με βάση και την χτεσινή εμπειρία σχεδίασα να ανέβω στο καζίνο στους λόφους με σκοπό να την αποφύγω. Εν τέλει άργησα να ανέβω διότι πήγα στο γυμναστήριο και κολύμπησα συν ήθελα να μαγειρέψω και φαϊ για την εβδομάδα ως την αρχή της νηστείας, αλλά τα κατάφερα. Μάλιστα η αργοπορεία μου βγήκε σε καλό διότι ο χρόνος που θα περνούσα στο καζίνο θα ήταν έτσι και αλλιώς περιορισμένος (δεν παίζω) και έτσι ήμουν αρκετά αργά ώστε να μπορέσω να περπατήσω εκτός αυτόυ και να γυρίσω με την ζέστη να έχει περιοριστεί. Ωστόσο και όταν έφτασα στην Ελλάδα επίσης είχε μία φοβερή ζέστη την οποία υπέφερε τις πρώτες τρεις ημέρες όπου ήμουν Πειραιά.

Το ταξίδι μου με άγχωνε πριν φτάσω διότι είχε αρκετά σκέλη που έπρεπε να δουλέψουν. Τετάρτη 3 Ιουλίου φεύγω απευθείας από την δουλειά με ττον τζίτζικα να σκάει και φτάνω στο σπίτι των γονιών σε τρεις ώρες. Εν συνεχεία μέχρι να τελειώσω τις εκεί δουλειές μου πήρε κανένα δίωρο. Την επομένη ήρθε ο φίλος των γονιών και με πήρε και πήγαμε στο BART για το αεροδρόμιο. Τα τελευταία γεύματά μου Αμερική ήταν εντελώς συμβολικά: τηγανητό κοτόπουλο στον δρόμο και κινέζικο στο αεροδρόμειο. Πέρασα τον έλεγχο και εν τέλει έφτασα στη πύλη ενώ το αεροσκάφος φόρτωνε. Οι Ολλανδοί σε σχέση με την American πέρυσι είχαν καλύτερο φαϊ αλλά χειρότερες ταινίες. Η πτήση δεν ήταν γεμάτη, είδα τρεις ταινίες διότι δεν υπήρχε τέταρτη άξια να δω και έφτασα Αθήνα όπου με πήρε ο γαμπρός μου. Με πήγε σπίτι μου, περπάτησα λίγο εκτός και ακολούθησε υπερένταση αλλά κοιμήθηκα. Ξύπνησα στις 3.30 και βγήκα να περπατήσω την συνήθη βόλτα μου. Εν τέλει απεδείχθει ότι η ιστορία με την Τρούμπα είναι αλήθεια, έχει νταραντούρι, και πήγα στις 5.30 όπου παραδόξως είχε ακόμα κόσμο να διασκεδάζει. Μετά πήγα σούπερ μάρκετ όταν άνοιξε και ύστερα βγήκα για καφέ με έναν συμμαθητή μου στο Πασαλιμάνι. Θέμα συζήτησης τα γενέθλιά μου στο Λας Βέγκας. Δεν μπορεί και πολύ, αλλά θα προσπαθήσει. Εν συνεχεία η μητέρα μου έκλεισε ραντεβού με τον οδοντίατρο και εν τέλει πέρασα τη υπόλοιπη ημέρα κυρίως περπατώντας και διαβάζοντας εφημερίδα

Η επομένη ήταν ιστορική ημέρα, διότι για πρώτη φορά μετά δέκα χρόνια ψήφισα. Ωστόσο ξύπνησα στις 1.30 το πρωϊ, πολύ πριν ανοίξουν οι κάλπες. Κατέβηκα στο Μικρολίμανο και είδα το εκεί νταραντούρι. Ακολούθησε ίντερνετ και εφημερίδες, και μετά άνοιξαν οι κάλπες και πήγα να ψηφίσω. Ήμουν ο πέμπτος που ψήφισε στο εκλογικό τμήμα στο σχολείο μου. Εν συνεχεία μετά από κουβέντα και με την μητέρα μου και με τον πατέρα και την αδερφή μου στα Σέρρας αποφασίσαμε και θα ανέβαινα με το τραινό Θεσσαλονική και μετά θα με οδηγούσε ο πατέρας στο Άγιον Όρος για να μπουμε μαζί. Εκείνη την ημέρα πέραν του να βγάλω εισιτήριο και να δω αποτελέσματα στην τηλεόραση δεν έκανα κάτι άλλο. Δευτέρα ξύπνησα αργότερα και όταν άνοιξαν οι τράπεζες τις πήρα σβάρνα για να δηλωθώ και να δω τι λένε οι λογαριασμοί μου. Μετά 4 ώρες δουλειά είχα εξαντληθεί, έκανα όμως ψώνια και πήρα εισιτήριο λεωφορείου ώστε το απόγευμα να πάω στον οδοντίατρο στον Κορυδαλλό. Το λεωφορείο είχε αλλάξει την διαδρομή του λόγω των έργων μετρό αλλά τα κατάφερα και πήγα, και μου έκλεισε ραντεβού για μία εβδομάδα αργότερα για το δεύτερο μέρος. Σκέφτηκα ότι το ότι δεν πήρα το κινητό για να φωτογραφήσω τις φτωχογειτονιές του Πειραιά για να μην νομίζει ο κόσμος ότι οι φτωχοί Πειραιώτες ζουν σε παράγκες ήταν λάθος, και εν τέλει το διόρθωσα μία εβδομάδα αργότερα. Με το που γύρισα την έπεσα στο κρεββάτι.

Την επομένη ξύπνησα από άγχος στις 4 παρά, και εν τέλει έκανα και μπάνιο και πήγα στο ίντερνετ πριν πάρω το πρώτο ηλεκτρικό σιδηρόδρομο για τον Σταθμό Λαρίσσης του Πειραιά. Λόγω τζετ λαγκ έβγαλα εισιτήριο με το πρώτο τραίνο στις 6.22 και ήμουν ένα ημίωρο νωρίτερα εκεί, λόγω της πολύ πρωϊνής έγερσης. Δεν κοιμήθηκα στο τραίνο αλλά κανονικά σε 4 ώρες και 10 λεπτά ήμουν Θεσσαλονίκη. Ο ΟΣΕ έχει γίνει πλέον τραίνο υψηλών ταχυτήτων. Ο πατέρας μου με πήρε από τον σταθμό, πήγαμε στο ΓΕΩΤΕΕ και πλήρωσα 5 χρόνια συνδρομών, μετά πήγαμε στην ΣΣΑΣ και μίλησε με τον νυν διοικητή. Μετά ακολούθησε ανεφοδιασμός στο αμάξι του και πήγαμε Νέα Μουδανιά στους φίλους μας. Εκεί στο σπίτι τους έπεσα και κοιμήθηκα λίγο, και μετά το βράδυ μαζί τους και με δύο Τενέδιους της Αυστραλίας πήγαμε πρώτα στο Ποσείδι και μετά πήγαμε στο Άφυτο όπου είδαμε τουρίστες. Εγω παρά τον ύπνο και παρά το ότι ήταν νωρίς ήμουν πτώμα. Πάντως πήρα και ανέβασα φωτό από το ως τότε ταξίδι. Μέτα γυρίσαμε Νέα Μουδανιά και έπεσα κατευθείαν για ύπνο. Την επομένη ακολουθούσε το Άγιον Όρος, αλλά αυτό είναι για την επόμενη ανάρτηση

50 χρόνια από τον Απόλλωνα 11

Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια ακριβώς το διαστημόπλοιο ελέγχου του Απόλλωνα 11 προσθαλασσώθηκε στον Ειρηνικό όπου το μάζεψε το αεροπλανοφόρο Χόρνετ. Έκτοτε ακολούθησα άλλες 6 επιτυχημένες αποστολές Απόλλων, και μία αποτυχημένη, ο Απόλλωνας 13 που έγινε και ωραία ταινία το 1995. Το τι έγινε στις αποστολές αυτές περισσότερο απασχόλησε τους οπαδούς του διαστήματος τόσο τότε όσο και τώρα. Εν συνεχεία ακολούθησε ο διαστημικός σταθμός Skylab, το διαστημικό λεωφορείο, σήμερα ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός και μελλοντικά επιστροφή στη Σελήνη και ταξίδι στον Άρη. Αν μη τι άλλο έχω ξαναμιλήσει στο ιστολόγιο αυτό για το θέμα, πιο πρόσφατα πριν 5 χρόνια όταν είχα μόλις φτάσει στο Ράλεϋ. Η Σοβιετική Ένωση δεν τα κατάφερε, και παρότι πρωτοπόρα στο διάστημα και ακόμα και σήμερα με τους πλεον προηγμένους διαστημικούς σταθμούς δεν έχει καταφέρει να στείλει κοσμοναύτες πέραν της χαμηλής γήινης τροχιάς. Υπάρχει ένα στοιχειωμένο πρόγραμμα όπου ένα διαστημόπλοιο Σογιούζ θα εκτοξευθεί σε σεληνιακή τροχιά, αλλά η όλη ιστορία καρκινοβατεί εδώ και 15 χρόνια. Αν μη τι άλλο η Ρωσία ακόμα προσπαθεί να ανακάμψει από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το Αμερικανικό πρόγραμμα είναι λίγο καλύτερο υπό την έννοια ότι κόβει μέταλλο και φτιάχνει πυραύλο. Αποτέλεσμα είναι ότι στο ίντερνετ πολύ πιστεύουν ότι ο Elon Musk θα στείλει άνθρωπο στον Άρη και τη Σελήνη, αλλά εγω είμαι σκεπτικός. Η αρχιτεκτονική του είναι εντελώς παλαβή: ένας υπερπύραυλος για τον οποίο θα υπάρχει και αγορά σε γήινη τροχιά και θα κάνει και ταξίδια στο ηλιακό σύστημα. Τεχνικά είναι εφικτότερος απ'ότι οικονομικά, και τα τεχνικά προβλήματα είναι σοβαρά. Για να δούμε. Θα γυρίσουμε στη Σελήνη, αλλά πότε και πώς ακόμα παίζεται

Σήμερα είναι η ημέρα όπου τελείωσα με τα ντοκυμανταίρ για τα 50 χρόνια. 6 ώρες το Chasing the Moon, 2 ώρες το Απόλλων 11 του CNN (εστω και αν το είδα πριν φύγω Ελλάδα) και 90+ λεπτά του National Geographic κουράστηκα. Υπάρχουν ακόμα αρκετά ντοκυμανταίρ αλλά πια βαρέθηκα. Θα δω απόψε το Κρύπτον ίσως, σίγουρα αύριο το πρώτο επεισόδιο της σαιζόν του Killjoys και εκεί θα έχω φτάσει επιτέλους στα κανονικά μου. Καθότι και η αλλαγή ώρας προσαρμόζεται, έχω φτάσει στα κανονικά μου περίπου. Αυτό δεν ξέρω αν είναι θετικό η αρνητικό.

Μετά την επιστροφή στην Ελλάδα

Χρωστάω στους αναγνώστες μου μία περιγραφή του ταξιδιού μου στην Ελλάδα. Θα έρθει όταν βρω τον χρόνο. Προς το παρόν όμως έχω jet lag συν το ότι βλέπω ότι δεν είδα όσο έλειπα. Τις κανονικές σειρές τις είδα, τώρα βλέπω τα αφιερώματα στον Απόλλωνα 11. Το ταξίδι από και προς Ελλάδα πήγε καλά. Όλός ο προγραμματισμός δούλεψε και έφτασα στο σπίτι λίγο μετα τις 2. Δυστυχώς πολύ ύπνο δεν είχα εκείνο το βράδυ, όταν σηκώθηκα από τους γονείς μου ήταν 9 το βράδυ και μετά κοιμήθηκα όλο ένα 45λεπτο. Πήγα γυμναστήριο Πέμπτη πρωϊ, μία ημέρα νωρίτερα από το σχέδιο. Πέμπτη και Παρασκευή βράδυ είχα δυσκολία στην δουλειά μετά τις 3 να είμαι ξύπνιος, αλλά ξυπνούσα και νωρίς και πήγαινα γυμναστήριο μετά από τηλεόραση. Σάββατο ήταν τα 50 χρόνια από την προσελήνωση του Απόλλωνα 11, θα γράψω γι'αυτό μάλλον μεθαύριο που θα είναι η επιστροφή. Την ημέρα την πέρασα φτιάχνωντας αρνί για το φεστιβάλ, και ρώτησα 50χρονους για το πως θυμούνται εκείνη την ημέρα. Μετά πήγα σούπερ μάρκετ, αφότου γύρισα σπίτι πρώτα. Κυριακή σηκώθηκα στις 4, και έτσι είδα επιτέλους και τα 3 επεισόδια του Agents of Shield και μετά πήγα γυμναστήριο πριν την εκκλησία. Είναι η πρώτη ουσιαστικά ελύθερη μέρη που είχα, και έτσι πήγα και ψώνια και βόλτα. Σήμερα ξύπνησα ακριβώς την ώρα που άνοιγε το γυμναστήριο, και έτσι δεν έχω δει πρωϊνή τηλεόραση για πρώτη φορά. Δύο είναι τα άγχη που έχω μπροστά μου και λέγονται και τα δύο Λας Βέγκας. Το ένα είναι το πάρτυ γενεθλίων μου. Έχω κλείσει 8 δωμάτια, μόνο 3 άτομα μου είπαν ως τώρα σίγουρα, σήμερα είχα άλλη μία αδυναμία, και ακόμα και αν δώσω στην οικογένια 3 δωμάτια (που πιθανόν να μην έρθει κανένας λόγω ανωτέρας βίας) έχω 2 κενά. Το έτερον είναι ότι την Παρασκευή έχω συνέντευξη για δουλειά εκεί, σε εταιρεία που δεν είναι του αμυντικού τομέα. Αν η ιδέα του να πείσω τους φίλους να έρθουν να διασκεδάσουν μαζί μου παρότι εγω πληρώνω είναι δύσκολη, τότε το να μετακομίσω και με τους γονείς μου στην Ελλάδα να μην μπορούν να βοηθήσουν με έχει λίγο στα άκρα. Πάντως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να μετακομίσω Λας Βέγκας, κάθε άλλο. Απλά όλα έρχονται κατά καιρούς καταπάνω μου, ακόμα και αν όλα πάνε καλά.

Πιο αγχωμένος απ'ότι θα έπρεπε

Βρίσκομαι σε μία κατάσταση η οποία μου είναι γνώριμη αλλά όχι λιγότερο ανεπιθύμητη. Είμαι έτοιμος να βγω να περπατήσω, αλλά δεν παύω να είμαι κουρασμένος. Τα πράγματα είναι έτοιμα εκτός από 1-2, αλλά δεν μπορώ να τα βάλω στο αυτοκίνητο πριν το πρωϊ. Τα πράγματα είναι σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, έχω απλά να ακολουθήσω την διαδρομή και όλα θα πάνε καλά. Θα φτάσω στο Σαν Φρανσίσκο, θα φτάσω στον Πειραιά. Αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει πρώτα. Αν μη τι άλλο στο Στόκτον έφτασα στο ξενοδοχείο και ήταν κλειστό! Δεν ξέρω αύριο τι κίνηση θα βρω. Δεν ξέρω αν θα γίνει κάτι με κάποια πτήση και βρεθώ ξεκρέμαστος στην Ολλανδία. Η ξεκούραση θα έρθει όταν πέσω στο κρεββάτι μου Πειραιά, και πάλι απλά ακολουθεί άλλο πρόγραμμα. Βρέθηκε φίλος που με θέλει Σάββατο για καφέ. Μετά εκλογές, τράπεζες, Άγιον Όρος αλλά και οδοντίατρο. Θάσο δεν την βλέπω, απλά δεν υπάρχει χρόνος. Τι και που θα προλάβω δεν έχω ιδέα. Μέσα σε όλα ο εκτιμιτής είναι βέβαιος ότι θα βρω γυναίκα στην Ελλάδα σε αυτό το ταξίδι. Δεν το θέλω αυτό το άγχος! Που κυκλοφορούνε οι διαθέσιμες ήταν κάτι που δεν μπόρεσα να μάθω όταν έμενα Ελλάδα, πόσο μάλλον τώρα που είμαι Αμερική. Ωστόσο προς το παρόν το μόνο που με απασχολεί είναι το εγγυής άγχος, αυτό που θα λήξει όταν καθίσω στο αεροπλάνο και αρχίσω να βλέπω την πρώτη από τις 4-5 ταινίες. Θα μπορούσα να ξαπλώσω να περάσει πιο γρήγορα η νύχτα, αλλά το ξέρω πως θα πεταχθώ όρθιος μετά από λίγο. Θα μπορούσα να δω ταινία, αλλά ξεκίνησα την Lego Batman και την άφησα στην μισή ώρα στην δεύτερη διαφήμιση διότι είναι να πηγαίνει προς κομεντί. Επίσης ίσως καλύτερα να είχα επιλέξει ταινία για πιο ενήλικες. Θα δω τι έχει να γίνει, θα ακούσω μουσική, θα βγάλω τα λίγα που έχουν να βγουν αύριο. Πρώτα όμως να περάσει η νύχτα.