Ταξίδι στην Ελλάδα τρίτο μέρος

Σάββατο βράδυ έφτασα στο σπίτι αλλά δεν κύλησαν όλα όμαλά. Η Κυριακή ήταν εν τέλει μία πολύ γεμάτη ημέρα. Το μεσημέρι είδα μία φίλη η οποία είναι η μόνη εν τέλει που σίγουρα θα έρθει για τα γενέθλιά μου από Ελλάδα. Βρεθήκαμε στον Χόντο στην Ομόνοια και τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά λόγω πρώτης ημέρας εκπτώσεων. Εν συνεχεία στο σπίτι είδα την αδερφή μου, και πήγαμε στο Factory Outlet για να κάνει αυτή ψώνια και έφαγα κρέπα. Μετά είδα ξανά την συμμαθητή μου, για δεύτερη και τελευταία φορά. Δευτέρα πρωϊ πήγαμε με τον πατέρα στην τράπεζα και κλείσαμε έναν λογαριασμό. Μετά ήρθε κάπου το μεσημέρι η αδερφή μου και έφαγα επιτέλους γύρο. Απόγευμα βρεθήκαμε στο Μικρολίμανο με μία φίλη της αδερφής μου, αν και κυριώς η αδερφή μου της μιλούσε. Επιβεβαίωσα όμως ότι όντως ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα δεν έχει καλές εργατικές σχέσεις, και άκουσα ιστορίες για διάφορες παλαβές φίλες τους. Τρίτη ανέβηκα στην σχολή. Καθότι αρκετά αργά οι καθηγητές έλειπαν και δεν είδα κανέναν. Είδα όμως έναν τεχνικό τον οποίο τον ήξερα από την εποχή μου, και είδα και έναν συμφοιτητή μου ο οποίος δουλεύει ως συμβασιούχος στην σχολή 20 χρόνια πια. Επιβεβαιώθηκε αυτό που είχα καταλάβει και προ διετίας όταν ξαναείχα ανέβει: οι καθηγητές φεύγουν και δεν μπορούν να αντικατασταθούν από νέους λόγω λιτότητας. Μετά γύρισα στον Πειραιά και είδα έναν οικογενιακό φίλο, απόφοιτο της ίδιας σχολής με την αδερφή μου αλλά λίγο μικρότερος, ο οποίος σε ηλικία 35 ετών με σπουδές σημαντικές το παίζει εισοδηματίας. Επειδή δεν μπορείς να βρεις δουλειά δεν σημαίνει ότι είναι εντάξει να κάθεσε, όλο και κάτι μπορείς να βρεις. Πάντως χάρηκα που τον είδα. Την επομένη τα χαράματα πήγα στο αεροδρόμιο για να πετάξω με Air France μέσω Παρισίου. Προς μεγάλη μου έκπληξη το ελληνικό διαβατήριο ήταν πιο χρήσιμο από το Αμερικάνικο ακόμα και στην πορεία προς Αμερικής εώς την προσγείωση στο Σαν Φρανσίσκο. Έφτασα με το καλό σπίτι των γονιών μου, έπεσα στις 4 και σηκώθηκα στις 9 και το βράδυ. Ακολούθησε διαδικασία για την αναχώρηση και έφτασα σπίτι μου αλλά δυστυχώς δεν κοιμήθηκα πάνω από 45 λεπτά. Πήγα εν τέλει μία ημέρα νωρίτερα στο γυμναστήριο αλλά και πάλι η διαδικασία της προσαρμογής πήρε χρόνο. Αυτή την εβδομάδα μόλις μπόρεσα να δω την βραδυνή πολιτική τηλεόραση. Πάντως από το ταξίδι βγήκα ευχαριστημένος, αλλά κατά το κλασσικό θα ήθελα να διαρκέσει παραπάνω. Ήμουν Μακεδονιά και ούτε Σέρρες πήγα (αν και το πρότεινε ο πατέρας, του είπα όμως ότι δεν ξεμπλέκουμε τόσο εύκολα όσο από Χαλκιδική) ούτε Θάσο. Του χρόνου θεωρητικά έχω δύο ημέρες παραπάνω, αλλά πρακτικά βλέπουμε