Βρίσκομαι σε μία κατάσταση η οποία μου είναι γνώριμη αλλά όχι λιγότερο ανεπιθύμητη. Είμαι έτοιμος να βγω να περπατήσω, αλλά δεν παύω να είμαι κουρασμένος. Τα πράγματα είναι έτοιμα εκτός από 1-2, αλλά δεν μπορώ να τα βάλω στο αυτοκίνητο πριν το πρωϊ. Τα πράγματα είναι σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, έχω απλά να ακολουθήσω την διαδρομή και όλα θα πάνε καλά. Θα φτάσω στο Σαν Φρανσίσκο, θα φτάσω στον Πειραιά. Αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει πρώτα. Αν μη τι άλλο στο Στόκτον έφτασα στο ξενοδοχείο και ήταν κλειστό! Δεν ξέρω αύριο τι κίνηση θα βρω. Δεν ξέρω αν θα γίνει κάτι με κάποια πτήση και βρεθώ ξεκρέμαστος στην Ολλανδία. Η ξεκούραση θα έρθει όταν πέσω στο κρεββάτι μου Πειραιά, και πάλι απλά ακολουθεί άλλο πρόγραμμα. Βρέθηκε φίλος που με θέλει Σάββατο για καφέ. Μετά εκλογές, τράπεζες, Άγιον Όρος αλλά και οδοντίατρο. Θάσο δεν την βλέπω, απλά δεν υπάρχει χρόνος. Τι και που θα προλάβω δεν έχω ιδέα. Μέσα σε όλα ο εκτιμιτής είναι βέβαιος ότι θα βρω γυναίκα στην Ελλάδα σε αυτό το ταξίδι. Δεν το θέλω αυτό το άγχος! Που κυκλοφορούνε οι διαθέσιμες ήταν κάτι που δεν μπόρεσα να μάθω όταν έμενα Ελλάδα, πόσο μάλλον τώρα που είμαι Αμερική. Ωστόσο προς το παρόν το μόνο που με απασχολεί είναι το εγγυής άγχος, αυτό που θα λήξει όταν καθίσω στο αεροπλάνο και αρχίσω να βλέπω την πρώτη από τις 4-5 ταινίες. Θα μπορούσα να ξαπλώσω να περάσει πιο γρήγορα η νύχτα, αλλά το ξέρω πως θα πεταχθώ όρθιος μετά από λίγο. Θα μπορούσα να δω ταινία, αλλά ξεκίνησα την Lego Batman και την άφησα στην μισή ώρα στην δεύτερη διαφήμιση διότι είναι να πηγαίνει προς κομεντί. Επίσης ίσως καλύτερα να είχα επιλέξει ταινία για πιο ενήλικες. Θα δω τι έχει να γίνει, θα ακούσω μουσική, θα βγάλω τα λίγα που έχουν να βγουν αύριο. Πρώτα όμως να περάσει η νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου