Όταν ήμουν στο δημοτικό, είτε στην τρίτη είτε στην τετάρτη, στο μάθημα της ιστορίας τράβηξε στον πίνακα η δασκάλα μία ευθεία γραμμή στην οποία σημειώσαμε επάνω ιστορικά γεγονότα. Πρώτα ξεκινάμε με την προϊστορία και πρωτοϊστορία για να ακολουθήσει η αρχαία, βυζαντινή και νεώτερη ιστορία. Κάθε υποπερίοδος μετά χωρίστηκε, η αρχαία σε γεωμετρική, αρχαϊκή, κλασσική, ελληνιστική κ.ο.κ. Βέβαια το γεγονός ότι μιλάμε για το παρελθόν σημαίνει ότι ο χρόνος κινείται γραμμικά διότι μιλάμε για πράγματα τα οποία έχουν συμβεί. Δεν έχω σκοπό να το φιλοσοφήσω, ας πω απλά ότι δεν πιστεύω στο κισμέτ. Το μέλλον μας είναι άγνωστο (τα αίτια του βέλους του χρόνου είναι μυστηριώδη) και πιστεύω ότι εμείς το καθορίζουμε. Τώρα δύο εικόνες μου έρχονται στο μυαλό μου σχετικές με τη γραμμή του χρόνου: Η μία είναι από το τρίτο Back to the future όπου πρέπει να περάσει την γέφυρα η οποία θα κατασκευαστεί σε έναν χρόνο. Όταν πλησιάζει τα 88 μίλια το περίγραμμά της εμφανίζεται στο παρόν ως μερικές φωτισμένες γραμμές. Η άλλη είναι πιο πρόσφατη, στο Avengers Endgame όπου μιλάει η Tilda Swinton με τον Hulk και του εξηγεί ότι πρέπει να γυρίσει της πέτρες μετά στην χρονική τους περίοδο. Εκεί δείχνει την συμβαίνει και τις άλλες γραμμές του χρόνου που θα λάβουν χώρα αν δεν μπορούν να γυρίσουν τον χρόνο μπρος και πίσω. Την αίσθηση της τελικής σκηνής του Back to the Future είναι κάτι που έχω νιώσει αρκετές φορές πριν από κρίσιμα γεγονότα. Εμφανίζεται η αίσθηση του οράματος της γέφυρας στο μέλλον. Τελευταία φορά ήταν το τελευταίο Σαββατοκύριακο στην Λισσαβώνα, όταν περπάτησα ύπο το ψιλόβροχο από την εστία στο εμπορικό κέντρο κάτω σκεφτόμενος τι θα γίνει στο μέλλον. Πάλι την ένιωσα αυτή την εβδομάδα όταν τελείωσα επιτυχώς με την συνέντευξη υπηκοότητας.
Η συνέντευξη δεν ήταν κάτι το σοβαρό. Ήρθε ο δικηγόρος μου, αλλά περισσότερο ήταν τυπικό. Μπήκα στην είσοδο, έδωσα πράσινη κάρτα, μου είδαν και ταυτότητα, μετά περίμενα σε επόμενο άνθρωπο στο βάθος ο οποίος μου έδωσε νούμερο και ύστερα ανέβηκα στον τρίτο όροφο. Εν τέλει ήρθε ενώ περίμενα ο δικηγόρος, ήρθε η σειρά μου και με φώναξαν και πήγα στο γραφείο. Μου έκανε ελάχιστες ερωτήσεις από τις τυπικές, έδωσα τις 10 ερωτήσεις του τεστ υπηκοότητας, έγραψα στο τάμπλετ που είναι ο Λευκός Οίκος και η δυσκολία μου ήταν ότι ο γραφικός χαρακτήρας εκεί ήταν απαράδεκτος αλλά έφταιγε το τάμπλετ. Στο ερώτημα πότε μπορώ να κάνω αίτηση για θέσεις που θέλουν υπηκοότητα, η απάντηση ήταν μετά την ορκωμοσία η οποία είναι την Τρίτη, δηλαδή αντιμεθαύριο. Η όλη διαδικασία πήρε ούτε μία ώρα, πιθανόν επειδή και αγγλικά μιλάω και ήμουν πρετοιμασμένος και είχα την μπλούζα της δουλειάς. Πρώτη ερώτηση ήταν τι κάνω για τον Δήμο αλλά δεν κατάλαβε. Πείστηκε όμως ότι έχω δουλειά. Καθότι πήρε τόσο λίγο με άφησε το αφεντικό να μην πάρω άδεια. Δεν το ξανακάνω, είναι πολύ κουραστικό 5 ώρες μπροστά από την οθόνη. Πάντως Δευτέρα βράδυ έρχονται οι γονείς μου και Τρίτη μεσημέρι επιστρέφουν σπίτι τους, θα είναι εδώ για να με δουν να ορκιστώ.
Έστειλα τις προσκλήσεις για το πάρτυ, και είχα τέσσερεις απαντήσεις. Η Κυπρία η οποία με προέτρεψε ουσιαστικά δεν ήταν μία εκ των τεσσάρων. Όταν την ρώτησα αν έλαβε το e-mail, διότι έχει αρκετές διεθύνσεις ουσιαστικά, η απάντησή της ήταν ότι είναι πολλά τα λεφτά για ένα Σαββατοκύριακο. Δεν πειράζει, ξέρω πόσα δωμάτια να ζητήσω για το πάρτυ. Το άγνωστο είναι που θα δουλεύω τότε, και είναι πιθανόν να είναι στο Λας Βέγκας. Ο πατέρας μου ρώτησε γνωστούς τους και του απάντησαν ότι υπάρχει εκεί ολόκληρο οικοσύστημα απόρρητων δουλειών στην περιοχή. Αν αυτή που έχω τώρα δεν κάτσει, μπορεί άλλες. Μπορεί όμως το μέλλον να με στείλει και αλλού. Όσο και να βλέπω τον μελλοντικό αντικατοπτρισμό του καλού μέλλοντος, υπάρχουν και οι κακοί κλάδοι επίσης. Τουλάχιστον σε αυτή την φάση δουλεύω, οπότε έχω το ελάχιστο ήδη κατοχυρωμένο.
Η συνέντευξη δεν ήταν κάτι το σοβαρό. Ήρθε ο δικηγόρος μου, αλλά περισσότερο ήταν τυπικό. Μπήκα στην είσοδο, έδωσα πράσινη κάρτα, μου είδαν και ταυτότητα, μετά περίμενα σε επόμενο άνθρωπο στο βάθος ο οποίος μου έδωσε νούμερο και ύστερα ανέβηκα στον τρίτο όροφο. Εν τέλει ήρθε ενώ περίμενα ο δικηγόρος, ήρθε η σειρά μου και με φώναξαν και πήγα στο γραφείο. Μου έκανε ελάχιστες ερωτήσεις από τις τυπικές, έδωσα τις 10 ερωτήσεις του τεστ υπηκοότητας, έγραψα στο τάμπλετ που είναι ο Λευκός Οίκος και η δυσκολία μου ήταν ότι ο γραφικός χαρακτήρας εκεί ήταν απαράδεκτος αλλά έφταιγε το τάμπλετ. Στο ερώτημα πότε μπορώ να κάνω αίτηση για θέσεις που θέλουν υπηκοότητα, η απάντηση ήταν μετά την ορκωμοσία η οποία είναι την Τρίτη, δηλαδή αντιμεθαύριο. Η όλη διαδικασία πήρε ούτε μία ώρα, πιθανόν επειδή και αγγλικά μιλάω και ήμουν πρετοιμασμένος και είχα την μπλούζα της δουλειάς. Πρώτη ερώτηση ήταν τι κάνω για τον Δήμο αλλά δεν κατάλαβε. Πείστηκε όμως ότι έχω δουλειά. Καθότι πήρε τόσο λίγο με άφησε το αφεντικό να μην πάρω άδεια. Δεν το ξανακάνω, είναι πολύ κουραστικό 5 ώρες μπροστά από την οθόνη. Πάντως Δευτέρα βράδυ έρχονται οι γονείς μου και Τρίτη μεσημέρι επιστρέφουν σπίτι τους, θα είναι εδώ για να με δουν να ορκιστώ.
Έστειλα τις προσκλήσεις για το πάρτυ, και είχα τέσσερεις απαντήσεις. Η Κυπρία η οποία με προέτρεψε ουσιαστικά δεν ήταν μία εκ των τεσσάρων. Όταν την ρώτησα αν έλαβε το e-mail, διότι έχει αρκετές διεθύνσεις ουσιαστικά, η απάντησή της ήταν ότι είναι πολλά τα λεφτά για ένα Σαββατοκύριακο. Δεν πειράζει, ξέρω πόσα δωμάτια να ζητήσω για το πάρτυ. Το άγνωστο είναι που θα δουλεύω τότε, και είναι πιθανόν να είναι στο Λας Βέγκας. Ο πατέρας μου ρώτησε γνωστούς τους και του απάντησαν ότι υπάρχει εκεί ολόκληρο οικοσύστημα απόρρητων δουλειών στην περιοχή. Αν αυτή που έχω τώρα δεν κάτσει, μπορεί άλλες. Μπορεί όμως το μέλλον να με στείλει και αλλού. Όσο και να βλέπω τον μελλοντικό αντικατοπτρισμό του καλού μέλλοντος, υπάρχουν και οι κακοί κλάδοι επίσης. Τουλάχιστον σε αυτή την φάση δουλεύω, οπότε έχω το ελάχιστο ήδη κατοχυρωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου