Όταν έγραψα την προηγούμενη ανάρτηση δεν ένιωθα πολύ καλά ως προς την υγεία μου. Πίστευα όμως ότι ήταν κάτι το παροδικό, και ότι θα περνούσε εύκολα πριν την επομένη. Έλα που δεν πέρασε εντελώς. Το βράδυ καταλάβαινα ότι είχα πυρετό, ωστόσο μου έπεσε καθότι ίδρωσα εν τω μέσω της νυχτός. Έτσι πήγα την επομένη στην δουλειά, αλλά το μεσημέρι αναγκάστηκα να φύγω, δεν μπορούσα. Γύρισα σπίτι, έφτιαξα τραχανά, πήγα στην ΑΧΕΠΑ, αλλά γενικά ήμουν άρρωστος. Την επομένη όμως ένιωθα περδίκι. Έτσι πήγα στην δουλειά αλλά από τις 4.15-4.30 δεν ένιωθα καλά. Κάθισα όμως κανονικά ως τις 5. Γύρισα σπίτι, έφαγα και ήπια, ανέβηκα εν τέλει σούπερ μάρκετ και μετά την έπεσα. Το πρωϊ σήμερα ξύπνησα νωρίς. Καθότι ήξερα ότι θα σκυλοβαρεθώ σπίτι ανέβηκα στο Barnes and Nobles όπου κάθισα ένα 20λεπτο. Μετά από στάση σε σούπερ μάρκετ γύρισα σπίτι. Κουρεύτηκα μεν, αλλά πέραν τούτου δεν έχω ξαναβγει. Δεν είμαι καλά στην υγεία μου, αλλά είναι δύσκολο να το προσδιορίσω αμέσως. Πέμπτη-Παρασκευή είχα κατά καιρούς πυρετό, αλλά ούτε η μύτη ούτε ο λαιμός είχε πρόβλημα. Από Παρασκευή βράδυ το πρόβλημα είναι η κοιλιά, σποραδικά όμως. Το κρυολόγημα είναι σαν αυτό που είχαν οι γονείς μου, απλά πιο ήπια και ευτυχώς χωρίς εμετό. Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει ούτε πόση λειτουργικότητα θα έχω. Το θετικό είναι ότι διάβασα την 4η και τελευταία εφημερίδα που μου έφερε η αδερφή μου, 2 σχεδόν μήνες αργότερα. Η όλη εμπειρία σε κάνει και σκέφτεσε μερικά πράγματα. Στην προηγούμενη ανάρτηση διαμαρτυρόμουνα που ένα όνειρό μου θαμπώνει. Συνεχίζω να θέλω να πάω Λας Βέγκας, αλλά πρώτ'απ'όλα θέλω να γίνω καλά στην υγεία μου. Αυτό είναι πρώτο, για τα υπόλοιπα βλέπουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου