Το όνειρο του Λας Βέγκας ξεθαμπώνει

Η ζωή μου στο Φρέσνο δεν είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Μπορεί μεν να μην είναι Blacksburg, αλλά δεν κάνω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, ιδίως το Σαββατοκύριακο. Έτσι μου αρέσει να είμαι εκτός της πόλης, ιδίως το να πηγαίνω στο Λας Βέγκας που είναι αρκετά ενδιαφέρον τόπος ταξιδίου. Δεν είναι όμως το μόνο μέρος που επισκέπτομαι, το Σαββατοκύριακο που πέρασε επισκέφθηκα τους γονείς μου. Πριν ξεκινήσω το ταξίδι μίλησα με τους γονείς και μου είπαν ότι το τριήμερο Presidents Day θέλουν να με επισκευθούν για να δούμε σπίτια να αγοράσω. Το μετέφερα στον φίλο με τον οποίο ελπίζω να πάω στο Λας Βέγκας, αγνοώντας ότι του ήταν η πιο καλή περίοδος που μπορούσε αυτός το ταξίδι. Φτάνω στο σπίτι των γονέων μου και προς μεγάλη μου έκπληξη η μητέρα μου ήταν  άρρωστη. Με έβαλαν λοιπόν και έκανα ένα από τα μαθήματα την επομένη, το οποίο σήμαινε ότι έπρεπε να πάω στην εκκλησία αντί να κοιμηθώ το πρωϊ. Πρωϊ Σαββάτου πήγα με τον πατέρα στην εκκλησία όπου είχε λειτουργία της Υπαπαντής. Μετά πήγαμε στο σχολείο δίπλα, και το μεσημέρι έκανα το μάθημα conversation. Εν συνεχεία γυρίσαμε σπίτι, ξεκουράστηκα μερικές ώρες, και ύστερα πήγαμε όλοι, και η μητέρα, στην εκκλησία όπου είχε δείπνο η Hellenic American Professional Society of California της οποίας έγινα μέλος. Το βράδυ γυρίσαμε σπίτι και κοιμηθήκαμε. Κυριακή πρωϊ παραδόξως δεν πήγαμε εκκλησία, ο πατέρας ήθελε να μείνει με την μητέρα μου για να την γιατροπορέψει. Κυριακή χωρίς εκκλησία με τους γονείς στην Καλιφόρνια είχε να γίνει από τότε που ήμουν 6η Δημοτικού. Έτσι είπα να κάνω αυτό που είχα κάνει την τελευταία φορά, να ανοίξω την τηλεόραση να δω παιδικά. Ελα ντε όμως που εδω και χρόνια Σάββατο και Κυριακή πρωϊ δεν παίζει παιδικά στην επίγεια τηλεόραση. Έτσι έκλεισα την τηλεόραση, κατέβηκα στην πόλη όπου η βιβλιοθήκη ήταν κλειστή λόγω Κυριακής και περπάτησα. Μετά ανέβηκα, φάγαμε, και γύρισα σπίτι. Αργότερα μίλησα με τον Βολιώτη φίλο με τον οποίο ελπίζω να πάω Λας Βέγκας. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο Φεβρουάριος σταδιακά γίνεται λιγότερο πιθανόν να ταξιδεύσουμε διότι τα αεροπορικά εισιτήρια γι'αυτόν ακριβαίνουν και τον Μάρτιο δεν θέλει να δεσμευτεί διότι περιμένει την συνέντευξη για την πράσινη κάρτα (η οποία δεν γίνεται Σαββατοκύριακο) και το έτερον ήμισή του. Προχτές και χτες κάθισα και κοιτούσα εισιτήρια γι'αυτόν και σε τελική ανάλυση έμαθα τους περιορισμούς του: Δεν θέλει να την κοπανήσει από την δουλειά μισή ημέρα, εξού και το φτηνο εισιτήριο στις 3.47 δεν του κάνει. Φτηνότερο ενδεχόμενο είναι το να πάει και να γυρίσει με διαφορετικές εταιρείες, διότι άλλη έχει το φτηνό αλλέ και άλλη το φτηνο ρετούρ. Είδα μερικά ωραία εισιτήρια για 22-24 Φεβρουρίου και 8-10 Μαρτίου, αλλά σε τελική ανάλυση είναι δικιά του απόφαση με βάση τις δυνατότητές του. Όπως σκέφτηκα και οι δύο έχουμε πια την οικονομική δυνατότητα το να πάμε ταξίδι στο Λας Βεγκας ανά πάσα στιγμή και να μείνουμε όπου θέλουμε, δεν είμαστε φοιτητές να κοιτάμε τα λεφτά μας δεκάρα δεκάρα. Ωστόσο και οι δύο λειτουργούμε με την λογική του φοιτητή, και έτσι δεν βλέπουμε Σαββατοκύριακο που να βολεύει. Αν και φαίνεται όλο και πιθανότερο το να πάω Λας Βέγκας για τα 40α γενέθλιά μου, το εναλλακτικό να καλέσω όλους Φρέσνο και να βάλω έναν φίλο dj να παίζει δεν με εμπνέει πολύ, όλο και πιο απίθανο μου φαίνεται να πάω την άνοιξη με τον φίλο μου. Μου λέει οτι θα συνεχίζει να κοιτάει και ότι θα μου πει ότι αν δει καλή περίπτωση θα μου πει για να κλείσουμε, τύπου 10 ημέρες νωρίτερα. Ωστόσο οι ημέρες σταδιακά εξαντλούνται και ήδη εμένα ο Μάρτιος δεν με βολεύει λόγω της νηστείας. Καθαρά Δευτέρα είναι 11 Μαρτίου, και την επομένη Κυριακή της Ορθοδοξίας κάτι γίνεται, αλλά από το επόμενο Σαβαβτοκύριακο λόγω της νηστεία θα είμαι αρκετά κουρασμένος, χώρια που το τελευταίο του Μαρτίου έχει η εκκλησία youth retreat στο St Nicholas Ranch. Συμβαίνουν όμως και θαύματα