Στο Λος Άντζελες μέρος δεύτερο

Όταν τελείωσα την προηγούμενη ανάρτηση, κυρίως διότι δεν προλάβαινα να τα γράψω όλα, ήταν Κυριακή πρωϊ, είχα μόλις ξυπνήσει και τα παιδιά κοιμόντουσαν στα κρεββάτια τους. Πάλι ξύπνησα νωρίς, παρά την διακοπή στον ύπνο που είχα λόγω της αδερφής μου. Προσπάθησα να δω αν αυτοί που ήταν στο δωμάτιο μαζί μου ήθελαν, αλλά ήταν του ύπνου. Σε τελική ανάλυση όμως αυτοί είχαν δικό τους όχημα. Κατέβηκα στα σχολιαρόπαιδα στον κάτω όροφο τα οποία δεν είχαν όχημα, και με αυτά υπήρχε δυσκολία να ανοίξουν την πόρτα. Μου είπαν να πάω εκκλησία και αν είναι θα πάρουν Uber. Ετσι κατέβηκα στην Αγία Σοφία όπου 9.30 είχε ακόμα τον όρθρο, στα ελληνικά με 3 ψάλτες. Ο ιερέας μετά τον όρθρο αλλά πριν την δοξολογιά (η οποία κανονικά ανοίκει στον όρθρο) έβγαλε μικρό κήρυγμα, έκανε μνημόσυνο και μετά στις 10 ξεκίνησε η Θεία Λειτουργία όλη σχεδόν στα Αγγλικά. Ούτε το Πάτερ Ημών δεν είπε στα ελληνικα! Έβγαλε στο τέλος μισή ώρα κύρηγμα να μην είμαστε μοναχικοί και είπε να πάμε δίπλα για καφέ. Ωστόσο εγω δεν ήξερα κανέναν συν οι αθλητές του οποίους ήξερα είχαν φύγει το αργότερο με την απόλυση. Με το που τελείωσε το κύρηγμα πήρα τηλέφωνο, είδα πως δεν ξέρω κανένα και μετά έφυγα. Βρήκα τα παιδιά στο φαστφουντάδικο της γωνίας. Εφαγα μαζί τους, εγω πάντα με το κουστούμι, και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου ήρθα οι αδερφές από εχτές και μας πήραν για βόλτα. Πρώτα πήγαμε Venice Beach και είδαμε το νταραντούρι. Την παραλία την είχα δει από αρκετά βίντεο κλιπ οπότε δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε φοβερά. Μου θύμισε Pismo Beach και Myrtle Beach, μόνο που ήταν το αυθεντικό. Όντως ήταν γεμάτο κόσμο να κάνει παλαβωμάρες, τα μαγαζιά διαφήμιζαν και πουλούσαν κάνναβη και από την μία είχε έξω έναν να έχει τραγούδι του κατά του Τραμπ και από την άλλη να έχει t-shirt με τον Τραμπ ως μπόντυ-μπίλντερ. Στην πίστα για σκέιτ ήταν ένα 12 χρόνο με πατίνι το οποίο είχε στο κράνος του τον λογαριασμό του στο Instagram το οποίο έκανε παπάδες. Ένας από τους μικρους τον κοίταξε και το παιδί έχει στην ηλικία αυτή χορηγό! Μετά μία-δύο ώρες γυρίσαμε στα οχήματα και ύστερα πήγαμε Santa Monica

Η Santa Monica μου θύμισε Γλυφάδα. Όχι τόσο η παραλία, αν και έφερνε περισσότερο προς παραλία Θεσσαλονικής, αλλά το εσωτερικό. Ναι μεν ήταν κάνναβος, κάτι που σε μεγάλο βαθμό δεν είναι η Γλυφάδα, αλλά ήταν έτσι δρόμοι με πεζοδρόμια και μαγαζιά για ψώνια. Ο κόσμος ήταν καλοντυμένος, αν και όχι κατ'ανάγκην με τον παλαβωμάρα της Γλυφάδας και ναι μεν δεν υπήρχαν καφετέρειες στο ελληνικό στυλ (υπήρχαν αθλητικά μπαρ) αλλά γενικά μου έδινε τέτοια αίσθηση. Αυτό στο οποίο σίγουρα διέφερε ήταν η ακτή: ήταν υπερυψωμένη και είχε επίσης στο επίπεδο της θάλασσας μία προβλήτα σε στυλ λούνα πάρκ. Κατεβήκαμε εκεί και φάγαμε. Περάσα κάπου 2 ώρες στην Σάντα Μονικα και μετά γυρίσαμε στο δωμάτιο, αυτή τη φορά με τα κορίτστια. Εν τέλει καταλήξαμε στο δωμάτιό μου, όπου καθίσαμε όλοι, πίνανε τα παιδιά μπύρες, κάναμε κουβέντες, ακούγαμε μουσική και εγώ χόρεψα με αποτέλεσμα να μας τηλεφωνήσουν από την ρεσεψιόν. Τέλος πάντως εγώ πέρασα καλά, και νομίζω και όλοι το ίδιο περάσαμε, και ας μην πήγαμε στην ελληνική βραδυά. Εν τέλει διαλυθήκαμε και την επομένη το πρωϊ φύγαμε. Το να αποχωρήσουμε ήταν δύσκολο με 8 άτομα και 2 οχήματα, αλλά εν τέλει φύγαμε αφότου πήγα τα παιδιά σε κατάστημα αθλητικών. Δεν κατάφερα να σταματήσουμε στο Aldi στο Bakersfield αλλά βρεθήκαμε στην πόλη για να φάμε μεσημεριανό. Μετά από αυτό πήγαμε χωριστά και γύρισα τα παιδιά στο σπίτι τους, και μετά πήγα στο δικό μου. Το καλό της ιστορίας ήταν ότι καθότι έτρωγα μόνο 3 γεύματα την ημέρα έχασα δύο λίβρες, τις οποίες όμως μέχρι χτες τις ξαναπήρα. Μου άρεσε το ταξίδι, όσο κουρασμένος και να βγηκα